tag:blogger.com,1999:blog-70562462087606350702024-02-19T16:19:30.675+01:00pyulandပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.comBlogger312125tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-54252948479908471102010-03-02T21:07:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.358+01:00ကမၻာ့ ကဗ်ာေန႕ အထိမ္းအမွတ္ က်င္းပမည္<center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrm7lPD5tpSAwafOAdjUvnKu997BLveSsIwh1w0ro1pzNqX1a0bW53jAWJVN3qMKGt46kGNvwuT9k85k-ljPmtci2nDu_HIQO6QkxAoPJHT3SaEHxphPcAPVIrsWAZYHNP7AY2kb7FE7My/s1600-h/kb1.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 347px; height: 261px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrm7lPD5tpSAwafOAdjUvnKu997BLveSsIwh1w0ro1pzNqX1a0bW53jAWJVN3qMKGt46kGNvwuT9k85k-ljPmtci2nDu_HIQO6QkxAoPJHT3SaEHxphPcAPVIrsWAZYHNP7AY2kb7FE7My/s400/kb1.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5444131183995520466" border="0" /></a></center><br /><br />၂၀၁၀ ျပည့္ ကမၻာ့ကဗ်ာေန႕ အထိမ္းအမွတ္ ကဗ်ာရက္တၱပတ္<br />အထူးအစီအစဥ္ အေနျဖင့္ ျပည္တြင္း ကဗ်ာဆရာမ်ားမွ ဦးေဆာင္<br />၍ ပြဲႏွစ္ပြဲ ကုိ ႏွစ္ေနရာ ခြဲ၍က်င္းပမည္ ျဖစ္သည္။<br /><br />ကဗ်ာစာအုပ္ အထူးေရာင္းပြဲႏွင့္ ရာစုသစ္ ဆယ္စုႏွစ္ ကဗ်ာ<br />စာအုပ္ျပပြဲ (၂၀၀၀-၂၀၀၉) ကုိ ၁၉ ရက္ေန႕မွာ ၂၂ ရက္ေန႕<br />အထိ က်င္းပ ျပဳလုပ္မည္ျဖစ္သည္။<br /><br />စာေပေလာက(၅) စာအုပ္ဆုိင္ေနရာ၌ မတ္လ ၁၉ ရက္ေန႕မွ ၂၂<br />ရက္ေန႔အထိ ကဗ်ာႏွင့္ သက္ဆုိင္သူမ်ား အားလုံးပူးေပါင္း ပါဝင္<br />သည့္ (ကဗ်ာ သရုပ္ေဖာ္ ပန္းခ်ီဆရာ၊ ကဗ်ာေရးသူ၊ ထုတ္ေဝသူ၊<br />အယ္ဒီတာ၊ အြန္လုိင္း ကဗ်ာဆရာမ်ား) ကဗ်ာ စာတမ္းဖတ္ျခင္း<br />( တရက္လွ်င္ ကဗ်ာစာတမ္း ၇ ေစာင္ )၊ ကဗ်ာရြတ္ျခင္း (တရက္<br />လွ်င္ ကဗ်ာဆရာ ဆယ္ဦးခန္႕)မ်ား ကုိ ၃ ရက္ က်င္းပမည္ျဖစ္ျပီး။<br /><br />ကဗ်ာ၊ လက္ေရးကဗ်ာျပပြဲကုိ ပန္းဆုိးတန္း ပန္းခ်ီျပခန္းတြင္<br />မတ္လ ၁၉ ရက္ေန႕မွ ၂၂ ရက္ေန႕အထိ ကဗ်ာဆရာမ်ား၏<br />လက္ေရးမူမ်ားကုိ မွန္ေဘာင္သြင္း၍ ခင္းက်င္း ျပသမည္ ျဖစ္ျပီး၊<br />ကဗ်ာခ်စ္သူ အမွတ္တရ စုေဆာင္း ထားလုိသူမ်ား ဝယ္ယူလုိက<br />ကဗ်ာဆရာကုိယ္တုိင္ လက္မွတ္ ေရးထုိး၍ ေရာင္းခ်ေပးသြားမည္<br />ဟု သိရွိရပါသည္။<br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;">ႏြယ္ဦးသစ္</span><br /><span id="fullpost"><br /><center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5IjIxG-haP-Klwg1oPi-9pymrqnOkQHSwEvAny6HB1jnoXgYFGK_cEhahT2TegYACsoBuSHCF-7guk7gn7cPwCMZtRJPQpOyrnmKuYHASNDKyOWa9tk8WqMvBvO5teQMtun8jUWulPVsl/s1600-h/kb2.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 347px; height: 261px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5IjIxG-haP-Klwg1oPi-9pymrqnOkQHSwEvAny6HB1jnoXgYFGK_cEhahT2TegYACsoBuSHCF-7guk7gn7cPwCMZtRJPQpOyrnmKuYHASNDKyOWa9tk8WqMvBvO5teQMtun8jUWulPVsl/s400/kb2.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5444131128558248594" border="0" /></a></center><br /><br /><center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNbKjgXJrrJRFupUsFs9jZbq2r-ZTAKJTGU0UTkhtPhpvEGZeSDnIJ7aGirK87ksmQnz8SRyMDec7jiX83sL6isHdhLeaP7GDIf-qfTnPpPbTRptPBl6m29iJYosXr_kupkvpX4tiIv78q/s1600-h/kb3.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 347px; height: 261px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNbKjgXJrrJRFupUsFs9jZbq2r-ZTAKJTGU0UTkhtPhpvEGZeSDnIJ7aGirK87ksmQnz8SRyMDec7jiX83sL6isHdhLeaP7GDIf-qfTnPpPbTRptPBl6m29iJYosXr_kupkvpX4tiIv78q/s400/kb3.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5444131008027231058" border="0" /></a></center><br /><br /><center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtdR2t7LhvDTOXwYUIS7uw7ZbvdIq2k2YzTow0Qdh-IWMYPGww9HY1zEpylzYnmKsYHVHJXXgRCxk-6lFSnEu_xlpaxbEkGKUZbRuBeMlUN58GiU96uljRWWuowPHAKgeR95gQc8PzgMGE/s1600-h/kb4.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 347px; height: 261px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtdR2t7LhvDTOXwYUIS7uw7ZbvdIq2k2YzTow0Qdh-IWMYPGww9HY1zEpylzYnmKsYHVHJXXgRCxk-6lFSnEu_xlpaxbEkGKUZbRuBeMlUN58GiU96uljRWWuowPHAKgeR95gQc8PzgMGE/s400/kb4.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5444130944541463474" border="0" /></a></center><br /><br /><center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgM9_wUCtMzrisQYu1eMqTXo5tMowX4gf3xkJY-5JHtfYhS3jNLtXsAs1Y03zRGNrKWwFCIuAnMGnuGGTfFMFWJe8JBvGnG5N6Z26ZWi8CvUEqD80wfnHomRJ1AeuDoirAd3LHB5RGLb1I/s1600-h/kb5.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 347px; height: 261px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgM9_wUCtMzrisQYu1eMqTXo5tMowX4gf3xkJY-5JHtfYhS3jNLtXsAs1Y03zRGNrKWwFCIuAnMGnuGGTfFMFWJe8JBvGnG5N6Z26ZWi8CvUEqD80wfnHomRJ1AeuDoirAd3LHB5RGLb1I/s400/kb5.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5444130886698196002" border="0" /></a></center><br /><br /><center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji-es__Vq4qqACpoyYrGj9SGPQIbGg3ZRMICkzTs5dSXam0X048ZPHCWNAlXXLCvdQF1c9hjybUGaxXNvQ0QJTsyjEoNtK6-FCsXZK1nQfNZcEkpy51TP_406rxqN_sd7TpD0gnkqMiS9X/s1600-h/kb6.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 347px; height: 261px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji-es__Vq4qqACpoyYrGj9SGPQIbGg3ZRMICkzTs5dSXam0X048ZPHCWNAlXXLCvdQF1c9hjybUGaxXNvQ0QJTsyjEoNtK6-FCsXZK1nQfNZcEkpy51TP_406rxqN_sd7TpD0gnkqMiS9X/s400/kb6.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5444130828350209378" border="0" /></a></center><br /><br /><center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaZbbHQSYKDDskF99-RvCfa9tYBlrBX-JQUQskcaRHZU6T1FVyI3SwXvZh9aFAdngh15Cb-Ld4sOh84DbogS2nwJCc6yGPI3YKShnegkg570iZMQa8nfazGr_ueD2ExE1EvtjWtb5o-SD8/s1600-h/kb7.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 347px; height: 261px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaZbbHQSYKDDskF99-RvCfa9tYBlrBX-JQUQskcaRHZU6T1FVyI3SwXvZh9aFAdngh15Cb-Ld4sOh84DbogS2nwJCc6yGPI3YKShnegkg570iZMQa8nfazGr_ueD2ExE1EvtjWtb5o-SD8/s400/kb7.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5444130762190970050" border="0" /></a></center><br /><br />(အီေမးလ္မွ တဆင့္ လက္ခံရရွိမွဳကို ထပ္ဆင့္ျဖန္႕ေ၀ပါသည္။)<br /><br /></span>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-54727976771408628252010-02-22T18:48:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.383+01:00ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျပတုိက္တြင္ သရဲေျခာက္ေနျပီေလာ (ဘေလာ့ ၂-ႏွစ္ျပည့္)<span style="font-weight: bold;">ဘေလာ့ ၂-ႏွစ္ျပည့္</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;">“သမုိင္းပညာရွင္ ဆရာၾကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္းနဲ႕ တကြ</span><br /><span style="font-weight: bold;">ကြယ္လြန္သူ သမုိင္းပညာရွင္အားလုံး ေကာင္းရာ သုဂတိ</span><br /><span style="font-weight: bold;">ေရာက္ရွိၾကပါေစ”</span><br /><br />အခု (၂၄၊ ၂၊ ၂၀၁၀)ေန႕မွာ က်ေနာ့္ “<a href="http://pyustate.com/"><span style="font-weight: bold;">ပ်ဴႏုိင္ငံ</span></a>” ဘေလာ့ေလး<br />သက္တမ္းအားျဖင့္ (<span style="font-weight: bold;">၂</span>)ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ပါျပီ။ က်ေနာ့္ကို ဘေလာ့လုပ္ျဖစ္<br />ေအာင္ တုိက္တြန္းခဲ့ၾကတဲ့ <span style="font-weight: bold;">ကိုမုိးေမာင္ေမာင္</span> (ေအာ္စလုိ၊ ေနာ္ေ၀းလ္)၊<br />က်ေနာ့္ဘေလာ့ကို လူသိမ်ားေအာင္ ကူညီပံ့ပုိးေပးၾကတဲ့ အကိုၾကီး<br /><a href="http://mayaonlinemagazine.blogspot.com/"><span style="font-weight: bold;">ဦးေအး၀င္း (မာယာမဂၢဇင္း)</span></a>၊ <a href="http://thetoo.blogspot.com/"><span style="font-weight: bold;">ကိုသက္ဦး</span></a> တုိ႕ကို မ်ားစြာေက်းဇူး<br />တင္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ဘေလာ့ကို ဦးစြာပထမ လင့္ခ္ခ်ိတ္ျပီး အျခား<br />သူမ်ား သိေအာင္ ကူညီခဲ့ၾကတဲ့ <a href="http://aungthange.blogspot.com/"><span style="font-weight: bold;">ကိုေအာင္သာငယ္</span></a>၊ <a href="http://luthit.myanmarbloggers.org/"><span style="font-weight: bold;">ကိုလူသစ္</span></a>၊<br /><a href="http://kthwe.blogspot.com/"><span style="font-weight: bold;">မေကသြယ္</span></a>နဲ႕ ဘေလာ့ဂါ ညီအကို ေမာင္ႏွမ အားလုံးကိုလည္း<br />ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ စာမ်က္ႏွာမွာ စာလာဖတ္ၾကေသာ၊<br />လမ္းၾကံဳလုိ႕ ၀င္ေရာက္ၾကည့္ရူ အားေပးသူ အေပါင္းကုိ ေက်းဇူး<br />တင္ေၾကာင္း ေျပာပါရေစ …. ။<br /><br />ဘေလာ့ (<span style="font-weight: bold;">၂</span>)ႏွစ္ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ေအာက္က ပုိ႕စ္ကို<br />ေရးသား ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။ ဒီပုိ႕စ္ ေရးသားရာမွာ သတင္းအခ်က္<br />အလက္မ်ားကို ေစတနာနဲ႕ ၀ုိင္း၀န္းကူညီ ရွာေဖြေပးတဲ့ သူက<br />အကုိတစ္ေယာက္လုိ ခင္မင္ရင္းႏွီးေသာ <a href="http://chittemanawmyae.blogspot.com/"><span style="font-weight: bold;">ကုိဒူကဘာ</span></a> ျဖစ္ပါတယ္။<br /><br /><span style="font-weight: bold;font-size:100%;" >ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျပတုိက္တြင္ သရဲေျခာက္ေနျပီေလာ<br /></span><br />ေရးသူ- <span style="font-weight: bold;">စစ္ျငိမ္းဒီေရ</span><br /><br />(<span style="font-weight: bold;">ထိတ္လန္႕ေၾကာက္ရြံ႕တတ္သူမ်ား သတိျဖင့္ ဖတ္ရူၾကပါ</span>။)<br /><br /><center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQqG7YvMyV9fAk-T8VAdm3uJf2GsjMyjcZYTG-yLvTSCOR1ABaZq3Egl6nKtIR8W2p-zT3YKILjT6GmN3yiNt0_aPEqAPt-6wQmxeJ7epdh2m9pia1PFE2s1TNydowz6pp_gzxROq6fg9T/s1600-h/bogyokehome1.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 364px; height: 243px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQqG7YvMyV9fAk-T8VAdm3uJf2GsjMyjcZYTG-yLvTSCOR1ABaZq3Egl6nKtIR8W2p-zT3YKILjT6GmN3yiNt0_aPEqAPt-6wQmxeJ7epdh2m9pia1PFE2s1TNydowz6pp_gzxROq6fg9T/s400/bogyokehome1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5441126624158875746" border="0" /></a></center><br /><span id="fullpost"><br />အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း သက္ရွိထင္ရွား<br />ရွိစဥ္က ေနထုိင္ခဲ့ေသာ ဗဟန္းျမိဳ႕နယ္၊ တာ၀ါလိန္လမ္း ျခံအမွတ္<br />(၂၅) ကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျပတိုက္အျဖစ္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္မွာ<br />လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကတည္းကပါ။ ထုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း<br />ျပတိုက္တြင္ သရဲေျခာက္လန္႕ ခံရသည္ ျဖစ္စဥ္ အခ်ဳိ႕ ရွိခဲ့ဖူးေၾကာင္း<br />ယဥ္ေက်းမွဳ ၀န္ၾကီးဌာန၊ ႏုိင္ငံေတာ္ပုိင္ ျပတုိက္မ်ားႏွင့္ ဗိမၼာန္မ်ား ျပဳျပင္<br />ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေရး ဌာနခြဲ၏ မွတ္တမ္းတခ်ဳိ႕ႏွင့္ စစ္အစုိးရ<br />ေထာက္လွမ္းေရး ဌာန တစ္ခုျဖစ္ေသာ SB (Special Branch) တုိ႕၏<br />လွ်ဳိ႕၀ွက္ အစီရင္ခံစာ တခ်ဳိ႕တြင္ ရွိခဲ့ဖူး ပါတယ္။<br /><br />ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ျပတုိက္အျဖစ္ ရွိေနေသာ ထုိ ျခံ၀န္းအတြင္း၌ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အိမ္၊<br />ကားဂုိေဒါင္တုိ႕အျပင္ မ.ဆ.လ အစုိးရလက္ထက္တြင္ ယဥ္ေက်းမွဳ<br />၀န္ၾကီးဌာန ႏုိင္ငံေတာ္ပုိင္ ျပတုိက္မ်ားႏွင့္ ဗိမၼာန္မ်ား ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္း<br />ေစာင့္ေရွာက္ေရး ဌာနမွ ၀န္ထမ္းမ်ား ေနထုိင္ရန္ အလုပ္သမား<br />တန္းလ်ား (၂)ခုႏွင့္ အရာရွိ ေနအိမ္ လုံးခ်င္း အေဆာက္အဦး တစ္ခုကို<br />ထပ္မံ တုိးခ်ဲ႕ ေဆာက္လုပ္ ခဲ့ပါတယ္။ အလုပ္သမား တန္းလ်ား (၂) ခု<br />ကို ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ျပတုိက္ ျခံ၀န္းအတြင္းသုိ႕ ၀င္၀င္ခ်င္း ကားဂုိေဒါင္၏ အနီး<br />တြင္ ေဆာက္လုပ္ခဲ့သလုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေနအိမ္ရွိရာ ကုန္းျမင့္၏<br />အေနာက္ဖက္ တစ္ေနရာတြင္ ယဥ္ေက်းမွဳ ၀န္ၾကီးဌာနမွ အဆင့္ျမင့္<br />ညႊန္းၾကားေရးမွဴး အဆင့္ ေနထုိင္ရန္ လုံးခ်င္းအိမ္ တစ္အိမ္ကိုပါ<br />တည္ေဆာက္ ခဲ့ၾကပါတယ္။<br /><br />၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတုိင္ခင္ ကာလမ်ား၌ အဆုိပါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျပတုိက္ျခံ၀န္း<br />အတြင္း ေနထုိင္ၾကေသာ ယဥ္ေက်းမွဳ ၀န္ၾကီးဌာနမွ ၀န္ထမ္းမ်ား<br />သည္ ယင္းျပတုိက္ ျခံ၀န္းအတြင္း ေနထုိင္မွဳတြင္ မေပ်ာ္ရႊင္ေၾကာင္း၊<br />အျခားတေနရာသုိ႕ ေရႊ႕ေျပာင္းခ်င္ေၾကာင္း နီးစပ္ရာ မိတ္ေဆြ သဂ္ဟ<br />မ်ားထံ မၾကာခဏ ရင္ဖြင့္ ေျပာဆုိခဲ့ၾကပါတယ္။ မည္သည့္အတြက္<br />ေၾကာင့္ မေပ်ာ္မရႊင္ ျဖစ္ရျခင္းကို ေမးျမန္းေသာအခါ အေျဖကို တိတိ<br />က်က် မေပးႏုိင္ပဲ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ထုိသတင္းစကားမ်ား၏ အေျဖကုိ<br />ထိတ္လန္႕ေၾကာက္ရြံ႕စြာျဖင့္ ေျပာဆုိခဲ့ေသာ ၀န္ထမ္းတစ္ဦး၏ ဇနီး<br />သည္က …<br /><br />“က်မတုိ႕ ေျပာျပရမွာ အရမ္းခက္ပါတယ္၊ ဒီျပတုိက္က သာမန္ျပတုိက္<br />မဟုတ္ဘူး၊ တစ္ႏုိင္ငံလုံး၊ ကမၻာေပၚမွာ ရွိတဲ့ လူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား<br />ရုိေသ ခ်စ္ခင္တဲ့ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ေခါင္းေဆာင္ၾကီးရဲ႕ အိမ္ပါ၊ ဒါေပမဲ့<br />ဒီအိမ္ၾကီးမွာ တခုခုေတာ့ မဟုတ္သလုိပဲ၊ ပထမေတာ့ က်မတုိ႕ မယုံ<br />ၾကပါဘူး၊ အျပင္မွာလည္း ထုတ္မေျပာရဲဘူး၊ အိမ္ထဲကို တစ္ေယာက္တည္း<br />မသြားရဲဘူး၊ ညဖက္ေတြဆုိရင္ အရိပ္ေတြ ျမင္ေနရတယ္၊ အေပၚထပ္က<br />ပရိေဘာဂ အေဟာင္းေတြကို ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းဖုိ႕ ေန႕ခင္းဘက္ သြားတဲ့<br />လက္သမား (၂) ေယာက္ဆုိရင္ သတိေတာင္ ေမ့သြားတယ္၊ အျပင္မွာ<br />အဲဒီသတင္း ေလွ်ာက္ေျပာရင္ ေထာက္လွမ္းေရးက ျပင္းျပင္းထန္ထန္<br />အေရးယူလိမ့္မယ္လုိ႕ က်မတုိ႕ အထက္အရာရွိက ေျပာတယ္ …။<br /><br />သူမက ဆက္လက္၍ …<br />လက္သမား(၂) ေယာက္ သတိလစ္သြားေတာ့ ၀န္ထမ္းေတြၾကားမွာ<br />သတင္းက တားမရဘူး၊ ဒါနဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရးက လူေတြ ေရာက္<br />လာတယ္၊ သူတုိ႕ အဲဒီအိမ္မွာ တညလုံး လာေနမယ္ ေျပာတယ္၊<br />မုိးေတာင္ မလင္းေသးဘူး၊ မ်က္စိပ်က္ မ်က္ႏွာပ်က္နဲ႕ သူတုိ႕အားလုံး<br />က်မတုိ႕ အခန္းတံခါးကို လာေခါက္တယ္၊ သူတုိ႕ ေျပာတာက ကုလား<br />ၾကီး တစ္ေယာက္တဲ့၊ အရပ္က ေတာ္ေတာ္ ရွည္တယ္၊ (၆) ေပ ေက်ာ္<br />ေလာက္ ရွိတယ္၊ အေပၚထပ္က ဆင္းလာတာ၊ ရုတ္တရက္ ဆုိေတာ့<br />သူတုိ႕ အားလုံး ေၾကာင္သြားတယ္၊ ျပီးေတာ့ အဲဒီ ကုလားၾကီးက<br />အေပၚထပ္ကို ျပန္တက္သြားသတဲ့၊ ဒါနဲ႕ အားလုံး အေျပးအလႊား<br />အေပၚကို တက္ၾကည့္ၾကတာေပါ့၊ အေပၚထပ္ေရာက္ေတာ့ ဘာမွ<br />မရွိဘူး၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေအာက္ထပ္က ငိုသံ ၾကားရျပန္ေရာ၊ ဒါနဲ႕<br />ေအာက္ထပ္ကို ေျပးဆင္းလာေတာ့ ကုလားမ ၀၀ၾကီး တစ္ေယာက္<br />တဲ့ ကုလားမေတြ ျခံဳတဲ့ ဆာလီတစ္ခု ပတ္ထားတယ္တဲ့၊ ငိုျပီး အိမ္ထဲ<br />ကေန ထြက္သြားတယ္၊ ဒါနဲ႕ သူတုိ႕အားလုံး ေနာက္က လုိက္ၾကေသး<br />တယ္၊ တံခါးဆီ ေရာက္ေတာ့ တံခါးက ေသာ့ခတ္ထားတယ္၊ ကုလား<br />မ ၀တုတ္ၾကီးက ဘယ္လုိ အျပင္ကုိ ထြက္သြားသလဲ မသိဘူးတဲ့။<br />ဒီျခံက ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႕ မေနခင္က ကုလားေတြ ေနတဲ့ ျခံပါ၊ ဟိႏၵဴတုိ႕<br />မူစလင္တုိ႕မွာ ဒီသေဘာမ်ဳိးေတြ ရွိ မရွိဆုိတာ က်မလည္း မေျပာ<br />တတ္ဘူး” ဟု ရွင္းျပပါတယ္။<br /><br /><center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIzAlxXEVODK7UvvgQV9tEDoU1L6nuGCQDWFYFTD1uV2as60XJnazcubywfMGG38DN57KzqO31femrR3ioT5F08zzs8Fr2MuS7h9AMjDrdJJ1S4MSbPD02A6gEPimCyK_Qrkdeoe4WtY5E/s1600-h/bogyoke3.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 325px; height: 217px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIzAlxXEVODK7UvvgQV9tEDoU1L6nuGCQDWFYFTD1uV2as60XJnazcubywfMGG38DN57KzqO31femrR3ioT5F08zzs8Fr2MuS7h9AMjDrdJJ1S4MSbPD02A6gEPimCyK_Qrkdeoe4WtY5E/s400/bogyoke3.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5441134979012837746" border="0" /></a></center><br /><br />၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ပတ္၀န္းက်င္ ႏွစ္မ်ားအတြင္း အာဇာနည္ေန႕ နီးကပ္ေသာ<br />ေန႕မ်ား၌ ေထာက္လွမ္းေရး အခ်ဳိ႕လည္း အလားတူ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ၾကပါတယ္။<br /><br />ေထာက္လွမ္းေရး အုပ္စုက စုစုေပါင္း (၁၀) ေယာက္ေက်ာ္ပါ၊ ေအာက္<br />ထပ္က ထမင္းစားခန္း တစ္ခုတည္းမွာပဲ သူတုိ႕ အိပ္ဖုိ႕ ျပင္ဆင္ခဲ့ပါတယ္၊<br />ဂ်ဴတီလာတဲ့ သူေတြထဲမွာ ဂစ္တာတီးတတ္တဲ့ သူေတြက ဂစ္တာေတြ<br />သယ္လာလုိ႕ ဂစ္တာ (၂)ႏွစ္လက္နဲ႕ ဟုိသီခ်င္း ဆုိလုိက္၊ ဒီသီခ်င္း ဆုိ<br />လုိက္ လုပ္ေနတုန္း အေပၚထပ္က ဆူဆူညံညံ အသံေတြ ၾကားရတယ္၊<br />ဒါနဲ႕ အားလုံး အေပၚကို တက္ၾကည့္ေတာ့ ကုမလားမ အပ်ဳိအရြယ္ေလး<br />ေတြ (၂)ေယာက္ သတ္ပုတ္လုံးေထြး ေနတာကို ေတြ႕ရတယ္၊ ဒါနဲ႕<br />သူတုိ႕လည္း “မင္းတုိ႕ ဘယ္သူေတြလဲ …” ေမးလုိက္ေတာ့ စကား<br />ေတာင္ မဆုံးဘူး သူတုိ႕ ေရွ႕တင္ ေပ်ာက္သြားတာ၊ သူတုိ႕ အားလုံး<br />ျပတုိက္အိမ္ၾကီးမွာ မအိပ္ရဲေတာ့ဘဲ ျခံနဲ႕ မလွမ္းမကမ္းမွာ ရွိတဲ့<br />“ေရႊၾကက္ယက္” ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ေနရာေျပာင္းျပီး ဂ်ဴတီ ေစာင့္ခဲ့<br />ၾကပါတယ္။<br /><br />ဒီအျဖစ္အပ်က္ သုိးသုိးသဲ့သဲ့ ထြက္လာခ်ိန္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာ<br />ပုိင္မ်ားနဲ႕ ေဆြးမ်ဳိးေတာ္စပ္တဲ့ နာမည္ၾကီး အဆုိေတာ္ တစ္ေယာက္<br />က လုံး၀ မယုံၾကည္ဟု ဆုိျပီး သြားေရာက္ စမ္းသပ္ခဲ့ပါတယ္။<br /><br />သူက သူ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျခံစည္းရုိးနဲ႕ ကပ္လွ်က္က ၀န္ထမ္းေတြ<br />ဆီမွာ ထားခဲ့ပါတယ္၊ သူ တစ္ေယာက္တည္း ျပတုိက္ ေနအိမ္ေသာ့ကို<br />ယူျပီး၊ ထြက္ခြာသြားပါတယ္၊ (၄၅) မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေခြ်းတလုံး<br />လုံးနဲ႕ သူ ျပန္ေျပးလာပါတယ္။ သူ ျပန္ေျပာျပပုံက …၊ အိမ္ထဲကုိ စ’၀င္<br />လုိက္ပါတယ္၊ ေအာက္ထပ္က မီးေတြ အကုန္လုံး ဖြင့္ၾကည့္တယ္၊<br />အေပၚထပ္ကို တက္မယ္အျပဳမွာ သူဖြင့္ထားတဲ့ မီးေတြက ပိတ္လုိက္<br />ျပန္လင္းလုိက္ ျဖစ္လာပါတယ္၊ ဒါနဲ႕ မီးခလုတ္ဆီကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့<br />ဘာမွ် မရွိပဲ သူ႕အလုိလုိ တေခ်ာက္ေခ်ာက္ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႕ရတယ္၊<br />အခန္းအားလုံးမွာ အဲလုိ ျဖစ္ေနျပီး ႏွာေခါင္းထဲမွာ ကြမ္းယာနံ႕<br />ေမႊးေနေအာင္ အနံ႕ရပါတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေလွကားအတုိင္း<br />အေပၚထပ္ကေန ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာတဲ့ လမ္းေလွ်ာက္သံ<br />တစ္ခုကို သူ ၾကားလုိက္ရတယ္၊ “ဘယ္သူလဲလုိ႕” ေမးေတာ့ ျပန္<br />ေျဖသံ ထြက္မလာဘူး၊ ဒါနဲ႕ သူလည္း အျပင္ကို အျမန္ေျပးထြက္<br />ခဲ့တယ္လုိ႕ …. သိရပါတယ္။<br /><br /><span style="font-weight: bold;">သမုိင္းေနာက္ခံ …<br /><br /></span>ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဇနီးသည္ျဖစ္သူ ကြယ္လြန္သူ ေဒၚခင္ၾကည္၏<br />တူမ ၀မ္းကြဲ ေတာ္စပ္သူ တစ္ဦးရဲ႕ ငယ္စဥ္ဘ၀ အေတြ႕အၾကံဳ<br />တြင္လည္း …<br />“<span style="font-style: italic; font-weight: bold;">အဲဒီ အိမ္ႀကီးက အရင္ ကုလားသူေ႒း အိမ္ႀကီးလို႔ အရပ္က</span><br /><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">ေျပာၾကတာ … ဟုတ္မယ္၊ ဝက္သားဟင္း ခ်က္ၿပီေဟ႔ ဆို</span><br /><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">အိမ္ေနာက္က မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ လူမရွိရင္ ဝက္သားဟင္းအိုးဖံုး</span><br /><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">ဖြင္႔သံလိုလို ေျဗာင္ဆန္ေနေအာင္ ၾကားေနရတာပဲ၊ က်မတို႔က</span><br /><span style="font-style: italic; font-weight: bold;">ကေလးေတြမို႔ လားမသိ ဘာမွ မေတြ႔ခဲ႔ မၾကားခဲ႔ရဖူး။</span>”<br />ဟု ဆုိပါတယ္။<br /><br /><span style="font-weight: bold;">ေနာက္ဆက္တြဲ သတင္းအခ်ဳိ႕ …<br /><br /></span>ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ သမီးျဖစ္သူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အာရွ<br />ေတာ္၀င္ေဆးခန္းတြင္ ေဆး၀ါးကုသမွဳ မခံရယူခင္ ရက္အနည္းငယ္<br />အလုိက အဆုိပါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျပတုိက္အတြင္းသုိ႕ စစ္အစုိးရ အာဏာပိုင္<br />မ်ား ၀င္ထြက္ သြားလာမွဳ အမ်ားအျပား ျပဳလုပ္ခဲ့ေၾကာင္း ၀န္ထမ္း<br />အခ်ဳိ႕က ဆုိပါတယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ က်န္ရစ္သူ မိသားစု၀င္<br />မ်ား ကံနိမ့္ေစရန္ ရည္ရြယ္၍ ပေရာဂ ေအာက္လမ္းနည္းတခ်ဳိ႕ကုိ<br />ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျပတုိက္အတြင္း စီရင္ခဲ့ေၾကာင္း စစ္အာဏာပုိင္မ်ားႏွင့္ နီးစပ္<br />ေသာ အသုိင္းအ၀ုိင္းက ဆုိပါတယ္။<br /><br /><span style="font-weight: bold;">ေလာေလာဆယ္ …</span><br /><br /><center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVJ2qP1QBLcoBcymH22SOngTSpmvMW01FwvKKW3jsPEPAWSO2vK6TvItwZfOm5EWYzfLTcII4127r5zVkcAA3YqtoJJ3qyJmjngaChT35V8Dq-QSFk9oNatMmbseDUqc5ErThjip0TuPQV/s1600-h/bogyokehome2.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 358px; height: 268px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVJ2qP1QBLcoBcymH22SOngTSpmvMW01FwvKKW3jsPEPAWSO2vK6TvItwZfOm5EWYzfLTcII4127r5zVkcAA3YqtoJJ3qyJmjngaChT35V8Dq-QSFk9oNatMmbseDUqc5ErThjip0TuPQV/s400/bogyokehome2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5441126551650669442" border="0" /></a></center><br /><br />မ်ဳိးဆက္ေပါင္း မ်ားစြာတုိ႕၏ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ သက္စြန္႕ ၾကိဳးပမ္း<br />ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ျပတုိက္ကို (၁)ႏွစ္တြင္<br />ရက္အနည္းငယ္ေလာက္သာ ဖြင့္လွစ္ျပသျခင္းျဖင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ျပတုိက္<br />သည္ ေန႕ခင္းေၾကာင္ေတာင္တြင္ လူသူကင္းမဲ့ျပီး သရဲေျခာက္သလုိ<br />ျဖစ္ေနဆဲပါ …။<br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;">မီွျငမ္း။ ။</span><br />“<a href="http://chittemanawmyae.blogspot.com/2009/07/blog-post_5651.html"><span style="font-weight: bold;">က်မ သိတဲ့ မစုတုိ႕၀န္းက်င္</span></a>” (<a href="http://chittemanawmyae.blogspot.com/2009/07/blog-post_5651.html"><span style="font-weight: bold;">ခ်စ္တဲ့မေနာေျမဘေလာ့</span></a>)။<br /><br /><br />(<span style="font-weight: bold;">မွတ္ခ်က္</span>။ ။<br />ေျပာျပခဲ့သူအေပါင္း၏ ဘ၀လုံျခံဳေရးအတြက္ ယင္းအျဖစ္အပ်က္<br />မ်ားရဲ႕ ခုႏွစ္၊ ရက္စြဲ အတိအက်ကို မေဖာ္ျပႏုိင္ပါ။ -စာေရးသူ …)<br /><br /><br /></span>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-61030600744518385082010-02-18T22:50:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.443+01:00ကုိယ့္အၾကိဳက္ (တဂ္စာ)ေရးသူ- <span style="font-weight: bold;">စစ္ျငိမ္းဒီေရ</span><br /><br />အမ <a href="http://laminkhinkhin.blogspot.com/2010/02/blog-post_18.html"><span style="font-weight: bold;">မေမအိခင္</span></a> က တဂ္ထားလုိ႕ ကိုယ့္အၾကိဳက္ေခါင္းစဥ္ျဖင့္<br />အၾကိဳက္ေတြကို ေရးပါ့မယ္။<br /><br />အခုတေလာ ေက်ာင္းတဖက္နဲ႕ဆုိေတာ့ အရင္ကလုိ ပုိ႕စ္အသစ္<br />တင္မွဳက ေတာ္ေတာ္ေလး က်ဲသြားပါတယ္။ ေရးထားတာ တခ်ဳိ႕<br />ကလည္း တုိလုိ႕တန္းလန္း အဆုံးသတ္ဖုိ႕ ခက္ေနပါတယ္။ တခ်ဳိ႕<br />ပို႕စ္ေတြ ဆုိရင္ ေရးထားတာ ဆုံးခါနီးမွ မတင္ျဖစ္ေတာ့ပဲ ေခ်ာင္<br />ထုိးထားရတဲ့ အျဖစ္ကုိ ေရာက္သြားပါတယ္။ ေနာ္ေ၀းလ္က ခင္မင္<br />ရင္းႏွီးတဲ့ အကိုတစ္ေယာက္ ေျပာသလုိ ကုိယ္တင္ျပခ်င္တဲ့ <span style="font-weight: bold;">Issue</span><br />ကိုယ္ကုိယ္တုိင္ ပုိင္ပုိင္ႏိုင္ႏုိင္ မျဖစ္ရင္ မေျပာတာ ပုိျပီးေကာင္း<br />တယ္ ဆုိတဲ့ စကားလုံးေအာက္မွာ ေရးထားေတြကို အဆုံးမသတ္<br />ႏိုင္ပဲ ဒီအတုိင္း ထားေနရပါတယ္။<br /><br />က်ေနာ္ငယ္စဥ္က သမုိင္းဆုိင္ရာ အျဖစ္အပ်က္ မွတ္တမ္းစာအုပ္<br />ေတြကို ဖတ္ရူရတာ အင္မတန္ သေဘာက်ပါတယ္။ ခက္တာက<br />ရွစ္တန္းေအာင္ေတာ့ သိပၸံဖက္ ပါသြားျပီး သင္ၾကားခံရမွဳေလာင္းရိပ္<br />ကေန လႊတ္သြားတာပါ။ ကုိယ့္အၾကိဳက္မုိ႕ ကိုယ့္သေဘာနဲ႕ ကိုယ့္<br />ဘာသာ ဆက္ေလ့လာေတာ့ ေလ့လာမွဳပုံစံ နည္းစနစ္ဆုိတဲ့ ျပႆနာ<br />ဟာ ၾကာေလၾကာေလ နက္နက္ရွဳိင္းရွဳိင္း ေပၚလာပါတယ္။ လက္ေ၀ွ႕<br />ပြဲ တစ္ခုကို ရွဳေဒါင့္ တစ္ခု သုိ႕မဟုတ္ ဒီထက္ပုိျပီး 3D နဲ႕ ၾကည့္ခြင့္<br />ရတယ္ပဲ ထားပါေတာ့ က်ေနာ္ မၾကည့္ႏိုင္၊ မသိႏုိင္ခဲ့တဲ့ တစ္ေနရာမွာ<br />ဘာျဖစ္ သြားႏုိင္သလဲ ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းကို အေမးခံရရင္ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္<br />တဲ့ ကိုယ့္အၾကိဳက္၊ ကိုယ့္ဆႏၵသာ ဦးစားေပးျပီး ေျဖမိမွာပါ။<br /><span id="fullpost"><br />“ေပၚလစ္ဗ်ဴရုိထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႕လူ တစ္ေယာက္ ရွိတယ္”<br />“ေအာင္ဆန္း ေအာ္ပေရးရွင္း”<br />တုိ႕လုိ စကားေျပာသမုိင္းမ်ားဟာ ဧရာ၀တီျမစ္ေတာင္ ေျပာင္းျပန္<br />စီးသြားႏုိင္ေလာက္တဲ့ အျငင္းပြားဖြယ္ သမုိင္းေၾကာင္းေတြပါ။<br />ဒီလုိ ျပႆနာအၾကီးၾကီးေတြရဲ႕ အေျခခံ ေကာက္ေၾကာင္းေတြကုိ<br />က်ေနာ္ အရမ္းစိတ္၀င္စားပါတယ္။ အခ်က္အလက္ စုံစုံလင္လင္နဲ႕<br />တင္ျပ ေရးသားဖုိ႕ၾကေတာ့ ရူေဒါင့္စုံက ေလ့လာဖုိ႕ အခက္အခဲ<br />အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။ ပါရွန္း နန္းေရး၀န္ ေျပာသလုိ “မနက္ မုိးလင္းရင္<br />မ်က္ႏွာသစ္စရာေတာင္ ရွိပါ့မလား” ဆုိတဲ့ စကားကုိ ေတာ္ေတာ္<br />ေလး ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မိပါတယ္။ က်ေနာ္က နန္းေရး၀န္ မဟုတ္<br />ပါဘူး၊ အင္တာနက္ေပၚမွာ စာေရးတဲ့သူပါ။<br /><br />ထားပါေတာ့ ဒီသမုိင္းေတြက အရမ္းၾကီးပါတယ္။<br />ဒါဆုိရင္ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု၊ အျဖစ္<br />အပ်က္ တစ္ခုအတြင္းရဲ႕ သမုိင္းကို ေရးမယ္ေပါ့။ အဲဒါ ပိုလုိ႕ေတာင္<br />ခက္ပါတယ္။ အေရးမတတ္ရင္ ျမွားက ကိုယ့္ဖက္ကိုယ္ လွည့္လာမွာပါ။<br /><br />၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ဗဟန္းျမိဳ႕နယ္ မဲဆႏၵနယ္အမွတ္ (၁)မွာ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္<br />ကုိယ္စားလွယ္စာရင္းကေန ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ပါတီစုံ<br />အေထြေထြ ေရႊးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္းကေန မတရား ပယ္ခ်ေတာ့<br />ကန္ေတာ္ၾကီးေစာင္းမွာ ရွိတဲ့ ေကာ္မရွင္း ရုံးခ်ဳပ္ကုိ က်ေနာ္အပါအ၀င္<br />ဗဟန္းျမိဳ႕နယ္ အ.က.သ မွ ေက်ာင္းသားေတြ လမ္းၾကားထဲကေန<br />ရုံးခ်ဳပ္ေခါင္းမုိးေပၚကုိ ခဲနဲ႕ ထုပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ<br />ကန္႕ကြက္ခဲ့တဲ့ တ.စ.ည ပါတီက ကုိယ္စားလွယ္ေလာင္း ဦးလဗ်န္းဂေရာင္း<br />ဆုိသူ ဗဟန္းျမိဳ႕နယ္ မဲဆႏၵနယ္ အမွတ္(၁) အတြင္းက ရပ္ကြက္ေတြ<br />ထဲမွာ စည္းရုံးေရးဆင္းေတာ့ သူ႕ေရာက္ေလရာ တ.စ.ည အမာခံအိမ္<br />ေတြရဲ႕ ေခါင္းမုိးေတြကို ခဲနဲ႕ လုိက္ထုပါတယ္။ ဒီသမုိင္းကို ျပည့္ျပည့္<br />စုံစုံ ျပန္ေရးဖုိ႕က်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခက္သြားပါတယ္၊ အခ်က္အလက္<br />နဲ႕ အတူတူ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အဆက္အသြယ္<br />ျပတ္ကုန္ပါျပီ။<br /><br />ေနာက္တခါ ရုပ္ျမင္သံၾကားဇာတ္လမ္းကေန ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္<br />အေပၚ မတရားသေရာ္ေလွာင္ေျပာင္တဲ့ ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္<br />ေဒၚဂြတ္ေထာ္ၾကီး က်ေနာ္တုိ႕ ရပ္ကြက္ထဲက သူ႕အမ်ဳိးအိမ္<br />ကို အလည္ေရာက္လာပါတယ္။ ဒါနဲ႕ အဲဒီေန႕ညက သူ အလည္<br />လာအိပ္တဲ့ သူ႕အမ်ဳိးအိမ္ကို ခဲနဲ႕ ထုပါတယ္။ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကား<br />ကေန ေအာ္ဆဲပါတယ္။ မနက္မုိးလင္းေတာ့ အဲဒီေခတ္ ေရႊဂုံတုိင္<br />မွာ ရွိတဲ့ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာတုိက္ ေဒသကြပ္ကဲေရးရုံးက<br />စစ္တပ္ေရာက္လာပါတယ္။ တစ္လမ္းလုံး တစ္အိမ္ကုိ တစ္ေယာက္<br />ထြက္ျပီး ပါးရုိက္တာကို ခံယူရပါတယ္။ ေတာ္ပါေသးတယ္၊ ရပ္ကြက္<br />ကို ဖ်က္ခုိင္းျပီး အဆင္ျမင့္အိမ္ရာ မလုပ္ျပစ္ခဲ့တာကိုပဲ ေဘာင္းဘီ<br />၀တ္ေတြကို ရပ္ကြက္ထဲရွိ လူၾကီးေတြက ေက်းဇူး တင္ၾကပါတယ္။<br /><br />(၂၅.၃.၁၉၈၉)ေန႕မွာ အ.က.သ ေက်ာင္းသားေတြ ကုကၠိဳင္းမီးပြိဳင့္<br />ကေန တကၠသုိလ္ရိပ္သာလမ္းအတုိင္း ဆႏၵျပခ်ီတက္ပါတယ္။<br />ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျခံအေရွ႕ အေရာက္မွာ တီအီး 11 စစ္ကား<br />ေတြ ေရာက္လာပါတယ္၊ စစ္ကားေပၚရွိ စစ္သားေတြက ၀ါးဆစ္ပိတ္<br />တုတ္အရွည္ေတြကို ကုိင္ထားပါတယ္။ သူတုိ႕ ကုိင္ထားတဲ့ ၀ါးလုံး<br />ေတြမွာ သံဆူးၾကိဳးေတြ ပတ္ထားပါတယ္၊ အဲဒီပြဲမွာ အျပင္စည္း<br />တာ၀န္က်တဲ့ က်ေနာ္နဲ႕ အ.က.သ ဗဟန္းက တာ၀န္ခံေတြ အ.မ.က<br />ေက်ာင္းေရွ႕က လဖက္ရည္ဆုိင္ထဲ တန္းေနေအာင္ ၀င္ေျပးၾကပါတယ္၊<br />ကိုယ့္ျမိဳ႕နယ္က ကိုယ့္အဖြဲ႕၀င္ေတြေတာင္ စုံစုံလင္လင္ ျပန္မစစ္ႏုိင္<br />ခဲ့လုိ႕ အဆဲေတာင္ ခံရဖူးပါတယ္။ ဒီသမုိင္းက ေမးခြန္းေတြေပၚ<br />လာရင္ ေျဖဖုိ႕ခက္တဲ့ သမုိင္းပါ။<br /><br />၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရးအခင္းကာလမွာ ဗဟန္းျမိဳ႕နယ္က<br />စက္မွဳတကၠသုိလ္(R.I.T) ဘြဲ႕ရ ေက်ာင္းသားတခ်ဳိ႕ဟာ သူတုိ႕<br />ရတဲ့ ဘြဲ႕လက္မွတ္ကို ျပန္အပ္ၾကပါတယ္၊ တပါတီ အာဏာရွင္<br />ပညာေရး စနစ္ အလုိမရွိလုိ႕ ေၾကြးေၾကာ္ ခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႕<br />အားလုံးရဲ႕ အမည္စာရင္းအျပည္အစုံကို မွတ္ထားဖုိ႕ ေမ့ေလ်ာ့<br />ခဲ့တာ က်ေနာ့္အျပစ္ပါ။<br /><br />ဒီအေၾကာင္းေတြကို ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ၾကိဳက္ျပီး ေရးပါတယ္၊<br />ေရးေနရင္ကေန အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ အဆုံးမသတ္ႏုိင္<br />ေသးပါ ...။<br /><br />အစား အစာ၊ အ၀တ္အထည္၊ စာေပ၊ အႏုပညာ မ်ားနဲ႕ ပက္သက္<br />ျပီး က်ေနာ့္အၾကိဳက္ေတြက ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ အခုေတာ့<br />၀ယ္စားဖုိ႕ေတာင္ ေရာင္းမဲ့သူ မရွိလုိ႕၊ ၀ယ္စရာေနရာ မေတြ႕လုိ႕<br />မစားရတဲ့ ျမန္မာ့ရုိးရာ အစားအစာေတြ၊ အ၀တ္အထည္ေတြ၊ မဖတ္<br />ရတဲ့ စာအုပ္ေတြကို သူမ်ားေျပာရင္ သေရက်ျပီး ေငးေနရပါတယ္။<br />အရင္တုန္းကေတာ့ “ႏွင္း” ေတြ ေဖြးေဖြးက်ေနတာကို ရုပ္ရွင္ထဲ၊<br />တီဗြီထဲ၊ စာအုပ္ထဲမွာ ေတြ႕ရင္ အရမ္းသေဘာက်ပါတယ္၊ အခုေတာ့<br />အျပင္ တခါ ထြက္ဖုိ႕အေရး အ၀တ္အစားနဲ႕ ဖိနပ္သယ္ဖုိ႕ သက္ျပင္း<br />တခ်ခ်နဲ႕ပါ။<br /><br />ကုိယ္ၾကိဳက္တာေတြကို ေန႕စဥ္၊ အခ်ိန္တုိင္း လုပ္ခြင့္ရတဲ့ ဘ၀ကို<br />လူသားတုိင္း ပုိင္ဆုိင္ၾကပါေစ ...။<br /><br />ဒီေလာက္ဆုိရင္ တဂ္စာ ေရးဖုိ႕ ေတာင္းဆုိလာတဲ့ အမ <a href="http://laminkhinkhin.blogspot.com/2010/02/blog-post_18.html"><span style="font-weight: bold;">မေမအိခင္</span></a><br />ေက်နပ္ေလာက္ျပီလုိ႕ ထင္ပါတယ္။ တျခားသူေတြကိုလည္း ဆက္<br />ျပီး တဂ္ခ်င္ပါေသးတယ္၊ ဥေရာပနဲ႕ အေမရိကားဖက္မွာ ရာသီဥတု<br />ဆုိး၀ါးမွဳေတြၾကား ရွင္သန္လွဳပ္ရွား အလုပ္မ်ားေနၾကတဲ့ <span style="font-weight: bold;">အကုိၾကီး</span><br /><a href="http://penai22.blogspot.com/"><span style="font-weight: bold;">ကိုေက်ာက္ခဲ (ေရႊရတုမွတ္တမ္း)</span></a>၊ <a href="http://thitnetsue-tns.blogspot.com/"><span style="font-weight: bold;">ကုိသစ္နက္ဆူး</span></a>၊ <a href="http://maydar-wii.blogspot.com/"><span style="font-weight: bold;">မေမဓါ၀ီ</span></a>၊<br />စကၤာပူဖက္က <a href="http://luthit.myanmarbloggers.org/"><span style="font-weight: bold;">ကုိလူသစ္ၾကီး</span></a>၊ ခင္မင္ ရင္းႏွီးတဲ့ ညီေလး<a href="http://www.younggun.co.cc/"><span style="font-weight: bold;">ရမ္းဂမ္း</span></a><br />တုိ႕ကုိ ဆက္ တဂ္ပါတယ္၊ အခ်ိန္အားရင္ ေရးေပးၾကပါ။<br /><br /></span>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-59943300965747228592010-02-13T20:14:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.416+01:00လူ႕ဘ၀ထဲ ၀င္လာသူ (ေနာက္ဆုံးပုိင္း)ေရးသူ- <span style="font-weight: bold;">စစ္ျငိမ္းဒီေရ</span><br /><br /><a href="http://pyustate.com/2010/02/blog-post.html"><span style="font-weight: bold;">ယခင္ ပထမပုိင္းမွ</span></a> အဆက္ ….<br /><br />ေန႕စဥ္လုိလုိ အဲဒီ ကိုရင္ေလးကို သတိထားျပီး ၾကည့္မိပါတယ္။<br />ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းက ဆြမ္းတန္းဟာ မနက္ ၁၀ နာရီခြဲေလာက္<br />မွ ဆြမ္းခံ ထြက္ေလ့ ရွိေပမယ့္ ဒီကုိရင္ငယ္ေလး ခမ်ာ မနက္<br />ကုိးနာရီေလာက္ ကတည္းက ရြာပတ္ျပီး ဆြမ္းခံေနရပါတယ္။<br />ဆြမ္းခံျပီးရင္ ေက်ာင္းကို တန္းမျပန္ေသးပဲ သူ႕အေမ အရူးမၾကီး<br />ကို ရြာအျပင္ ေနပူထဲမွာ လုိက္ရွာျပီး သူ ဆြမ္းခံလုိ႕ ရတဲ့အထဲက<br />ေန ေကြ်းေမြးေနတာကို ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ထဲမွာ ၾကည့္ရ<br />တာထက္ အျပင္က ျမင္ကြင္းဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ဆုိး၀ါးပါတယ္။<br /><br /><center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh20UJQ_HfHpwdqy_-TcDSkeMA1AmzYES4F3gABepkNGgtu89tK5ed689kIYz_EhzvLC2KdJ4oGKzBrQmfJc1lYEvrVcwi3ivq7j8zie0GJ_6m3aytCJdRR280GmRBjpXJf1J4_g8F-5Yn9/s1600-h/u_beins_bridge.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 399px; height: 275px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh20UJQ_HfHpwdqy_-TcDSkeMA1AmzYES4F3gABepkNGgtu89tK5ed689kIYz_EhzvLC2KdJ4oGKzBrQmfJc1lYEvrVcwi3ivq7j8zie0GJ_6m3aytCJdRR280GmRBjpXJf1J4_g8F-5Yn9/s400/u_beins_bridge.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5437809308680712834" border="0" /></a></center><br /><br />က်ေနာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ အဲဒီရြာကို ေရာက္ျပီး ငါးရက္ေလာက္<br />အၾကာမွာ နံေဘးအိမ္က ဆြမ္းေကြ်းရွိလုိ႕ က်ေနာ္တုိ႕လည္း အလွဴ<br />အိမ္ကုိ သြားခဲ့ၾကပါတယ္။ အလွဴအိမ္ေရာက္ေတာ့ စကားစျမည္း<br />ေျပာရင္ကေန အလွဴအိမ္မွာ ဆြမ္းစားၾကြလာတဲ့ ဦးပဥၨင္းတစ္ပါးဆီမွာ<br />ဒီကိုရင္ေလး အေပၚ သနားမိတဲ့အေၾကာင္း ေလွ်ာက္မိၾကပါတယ္။<br />ဦးပဥၨင္း မိန္႕ၾကားတာကို နားေထာင္ရတာ ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္း<br />ျဖစ္စရာပါ …။<br /><span id="fullpost"><br />ရြာထဲမွာ အလွဴအတန္းေတြရွိလုိ႕ ေလာ္စပီကာ အသံၾကားရင္ အဲဒီ<br />အရူးမၾကီးဟာ ရြာထဲကို ၀င္ေရာက္လာေလ့ ရွိပါတယ္။ အဲဒီအခါ<br />လူေတြက သူ႕ကို ရြာအျပင္ကို ေမာင္းထုတ္ၾကပါတယ္၊ ေဟာက္ဟမ္း<br />ျပီး ေမာင္းထုတ္လုိ႕ မရရင္ ေက်ာက္ခဲအေသးေတြနဲ႕ ျပစ္ေပါက္ ၾက<br />ပါတယ္။ အဲဒီအခါ ကိုရင္ေလးက သူ႕အေမအေပၚ မႏွိပ္စက္ဖုိ႕ ငုိယုိျပီး<br />ေတာင္းပန္ပါတယ္။ မၾကာခဏ ဆုိသလုိ ရြာထဲက ကေလးေတြနဲ႕<br />ကာလသား လူငယ္တခ်ဳိ႕ဟာ အရူးမၾကီးကုိ စ’ေနာက္ေလ့ ရွိပါ<br />တယ္။ အရူးမၾကီးက ေအာ္ဆဲရင္ ေက်ာက္ခဲအေသးေတြနဲ႕ ျပစ္<br />ေပါက္ေလ့ရွိပါတယ္။<br /><br />ေန႕စဥ္ဆုိသလုိ ကိုရင္ေလးက သူ႕အေမကုိ ဆြမ္းခံျပီး ရွာေကြ်း<br />ေနရပါတယ္။ စိတ္မမွန္တဲ့ အရူးမၾကီးဟာ သူ႕ကိုယ္ ရွာေကြ်းေန<br />တဲ့ သူ႕သား ကိုရင္ေလးရဲ႕ ဒုကၡကိုလည္း လုံး၀မသိ၊ ဒီၾကားထဲ<br />ဟင္းေတြက သိပ္မေကာင္းရင္ သူ႕ကိုယ္ ထမင္းခြံ႕ေကြ်းေနတဲ့<br />သူ႕သား ကိုရင္ေလးကို ထုေထာင္း ရုိက္ပုတ္ေလ့ ရွိပါတယ္။<br />အဆုိး၀ါးဆုံးက အဲဒီအရူးမၾကီးရဲ႕ ေနထုိင္မွဳပါ၊ ရြာအျပင္ သခၤ်ဳိင္း<br />ဇရပ္မွာ အမ်ဳိးသမီး တစ္ဦးတည္းေနထုိင္ရတဲ့ သူ႕ဘ၀ဟာ အႏၲရာယ္<br />အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိႏုိင္ပါတယ္။ ျပႆနာ တစုံတရာျဖစ္လုိ႕ လွမ္းေအာ္ရင္<br />ေတာင္ ဘယ္သူမွ် မၾကားႏုိင္တဲ့ ေနရာပါ၊ နံေဘးက လွည္းလမ္းေပၚ<br />မွာ ေန႕ရာ ညပါ ျဖတ္သန္းသြားသူေတြထဲ လူေကာင္းေတြ ရွိသလုိ<br />မူးရူး ရမ္းကား သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ တစုံတရာမ်ား ထပ္မံ့ အဓမၼ<br />လုပ္မယ္ဆုိရင္ စိတ္ေရာဂါ ေ၀ဒနာသည္ရဲ႕ ဘ၀ဟာ ခုခံႏုိင္စရာ<br />အေနအထား မရွိပါ။<br /><br />ဆရာေတာ္က ရန္ကုန္ကေန အလည္လာတဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ထံ<br />အကူအညီ ေတာင္းပါတယ္။ ကုိရင္ေလးရဲ႕ လက္ရွိဒုကၡေတြလည္း<br />သက္သာသြားေအာင္၊ သူ႕မယ္ေတာ္ အရူးမၾကီးရဲ႕ ဘ၀လည္း<br />တစုံတရာ ေျပလည္သြားေအာင္ ရန္ကုန္မွာ ရွိတဲ့ စိတ္ေရာဂါကု<br />ေဆးရုံးနဲ႕ ဆက္သြယ္ျပီး အရူးေထာင္တုိ႕ ဘာတုိ႕မွာ ထားလုိ႕<br />ရမယ္ဆုိရင္ ထားခ်င္ေၾကာင္း မိန္႕ၾကားပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ႏွစ္ဦး<br />လည္း တပည့္ေတာ္တုိ႕ အခ်င္းခ်င္း တုိင္ပင္ပါ့မယ္လုိ႕ ေျပာျပီး<br />တည္းခုိရာ အိမ္ဆီ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္<br />ကလည္း ေန႕စဥ္ျမင္ေတြ႕ေနရတဲ့ ဒီျပႆနာကို ေျဖရွင္းခ်င္ေၾကာင္း<br />ေျပာျပပါတယ္။<br /><br />ဒီလုိနဲ႕ အဲဒီေန႕ ညေနေရာက္ေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း ကုိရင္ေလး<br />ၾကြလာပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ ေခါင္းေဆာင္လည္း အိမ္မွာခ်က္ထား<br />တဲ့ မရွိ ရွိတာေလးေတြကို စုေပါင္းျပီး သူ႕အေမ အရူးမၾကီး စားဖုိ႕<br />ထည့္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ေနာက္နာရီ၀က္ေလာက္ေနေတာ့ ကိုရင္<br />ေလး က်ေနာ္တုိ႕အိမ္ကုိ ေရးၾကီးသုတ္ပ်ာ ေျပးလာပါတယ္။ ဘာ<br />ျဖစ္လုိ႕လဲ ေမးေလွ်ာက္ေတာ့၊ သူ႕အေမ အရူးမၾကီး ေတာ္ေတာ္<br />ေလး ေနမေကာင္းျဖစ္ျပီး ဇရပ္ေပၚမွာ အိပ္ေနသလုိလုိ ေမ့ေန<br />သလုိလုိ ႏူိးမရေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ ဒါနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ သုံးေယာက္<br />သား ကိုရင္ငယ္ေလးေနာက္ လုိက္ျပီး ၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ တေန႕ကုန္<br />သြားခ်င္ရာကို စိတ္ကူးေပါက္သလုိ ေလွ်ာက္သြားေတာ့ အပူရွပ္ျပီး<br />ဖ်ားေနပုံ ရပါတယ္။ ႏူိးလုိ႕လဲ မရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ရြာထဲက ျမင္း<br />လွည္းတစ္စီးကို အျမန္ဌားျပီး နံေဘးရြာက က်န္းမာေရးေဆးမွဴး<br />ထံ သြားျပ ေပးရပါတယ္။ တစ္ရြာနဲ႕ တစ္ရြာက နည္းနည္းအလွမ္း<br />ေ၀းေတာ့ ျမင္းလွည္းဌားခက ေစ်းမနည္းပါ။ က်န္းမာေရးေဆးမွဴး<br />ေပးလုိက္တဲ့ ေဆးတခ်ဳိ႕ ယူလာျပီး ရြာကို ျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။<br /><br />က်ေနာ္တုိ႕ ေခါင္းေဆာင္နဲ႕ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းက ဆရာေတာ္<br />တုိ႕ရဲ႕ တုိက္တြန္းေျပာဆုိ ေမတၱာရပ္ခံမွဳေၾကာင့္ ဒီအရူးမၾကီးကို<br />က်ေနာ္တုိ႕ အျပန္ ရန္ကုန္ကို ေခၚေဆာင္ဖုိ႕ က်ေနာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္<br />ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္ကို ျပန္မယ့္ က်ေနာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္<br />လက္ထဲမွာ ပုိက္ဆံ အေျခအေနက သိပ္မေကာင္းပါဘူး။ ကုိရင့္အေမ<br />အရူးမၾကီး ေနမေကာင္းျဖစ္တုန္းက ျမင္းလွည္းဌားေပးတာရယ္၊<br />က်ေနာ္တုိ႕ ေခါင္းေဆာင္ကို အေရးအေၾကာင္းရွိရင္ သုံးစြဲဖုိ႕ ေငြ<br />အနည္းငယ္ေလာက္ ေပးခဲ့တာေၾကာင့္ပါ။ ဒီ အရူးမၾကီးနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕<br />ႏွစ္ေယာက္ ကားတစ္စီးကို လုံးခ်င္းဌားျပီး ရန္ကုန္ ျပန္ဖုိ႕ မေျပာနဲ႕<br />သာမန္ ခရီးသည္တင္ ကားနဲ႕ ေခၚဖုိ႕ေတာင္ ပိုက္ဆံ မေလာက္<br />ေတာ့ပါ။ ဒါနဲ႕ ရြာထဲမွာ ပုိက္ဆံရွိျပီး အၾကြားသန္တဲ့ လူတစ္ေယာက္<br />ကို သြားေတြ႕ပါတယ္။ သူ႕ကုိ က်ေနာ့္လက္ပတ္နာရီ ျပန္ေရာင္းခ်င္<br />ေၾကာင္း၊ ဒီလက္ပတ္နာရီဟာ ႏုိင္ငံျခားကေန လွမ္းပုိ႕ထားတဲ့<br />အေကာင္းစား နာရီျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူ ယုံၾကည္ေအာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရႊီးျပီး<br />(၇၀၀)က်ပ္နဲ႕ ေရာင္းခဲ့ပါတယ္။<br /><br />ကုိရင္ေလးက ပထမေတာ့ သူ႕မိခင္အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလး<br />စိတ္ပူေနပါတယ္။ ဆရာေတာ္နဲ႕ တကြ က်န္သူအားလုံးက<br />အမ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာဆုိမွဳေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံးမွာ လက္ခံလုိက္ပါတယ္။<br />ဒါနဲ႕ ကိုယ့္နာမည္ ကိုယ္မသိေသာ စိတ္ေရာဂါ ေ၀ဒနာသည္<br />အရူးမၾကီးနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ ရြာကေန ရန္ကုန္သုိ႕<br />ထြက္ခြာခဲ့ပါတယ္။ ရန္ကုန္အထိ စီးမယ့္ ကားဆီေရာက္ေတာ့<br />ကားသမားက ေတာ္ေတာ္နဲ႕ လက္မခံပါဘူး။ တျခားခရီးသည္<br />အတြက္ အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္မွာကို သူတုိ႕ စိုးရိမ္းေနၾကပါတယ္။<br />ဒါနဲ႕ အမ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာဆုိမွ သူတုိ႕ လက္ခံလုိက္ပါတယ္။ လမ္းခရီး<br />တေလွ်ာက္ ေမာ္ေတာ္ကား ခဏရပ္တဲ့ ကားမွတ္တုိင္မွာ လာသမွ်<br />ေစ်းသည္ေတြရဲ႕ မုန္႕မ်ဳိးစုံ၊ ေဖ်ာ္ရည္မ်ဳိးစုံကုိ မၾကာခဏ ၀ယ္ေကြ်း<br />ေခ်ာ့ေမာ့ျပီး ေခၚေဆာင္ရပါတယ္။ ခရီးသည္ေတြလည္း ပထမ<br />ေတာ့ ခပ္လန္႕လန္႕ပါ။ ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္<br />ကို သနားျပီး ကိုယ္ခ်င္းစာပုံ ရပါတယ္။ စိတ္ေရာဂါ ေ၀ဒနာ<br />သည္ အရူးမၾကီးကို ရြာက ေခၚလာစဥ္မွာ က်ေနာ္တုိ႕က<br />“အမေတာ္ ေဒ၀ီသခင္မ၊ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးတုိ႕နဲ႕ ေပ်ာ္စရာအျပည့္<br />ရွိတဲ့ မဟာရန္ကုန္ ေရႊနန္းေတာ္ၾကီးကို သြားၾကမယ္” ဆုိျပီး<br />အျငိမ့္ထဲက ေလသံနဲ႕ ေခ်ာ့ေမာျပီး ေခၚခဲ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္<br />ကားစီးေနတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္လုံး မၾကာခဏ ဆုိသလုိ<br />“ဘုိးဘုိးတုိ႕၊ အမေတာ္တုိ႕ စံေပ်ာ္မယ့္ ေရႊနန္းေတာ္ကို မဆုိက္<br />ေရာက္ေသးဘူးလား” လုိ႕ ေမးေနပါတယ္။ ကားေပၚက တျခား<br />လူေတြလည္း တ၀ါး၀ါးနဲ႕ ပြဲက်ပါေတာ့တယ္။ ရန္ကုန္အ၀င္<br />မဂၤလာဒုံျမိဳ႕နယ္ရွိ အေ၀းေျပးလမ္းေပၚမွာ ကားခဏ ရပ္နား<br />ပါတယ္။ ကားရပ္တဲ့ လမ္းနံေဘးမွာ အုတ္နံရံ ခပ္ျမင့္ျမင့္နဲ႕<br />ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း ရွိပါတယ္။ အဲဒီနံရံၾကီးကို ၾကည့္ျပီး<br />ရုတ္တရက္ ကားေပၚကေန ဆင္းျပီး ေျပးပါေတာ့တယ္။<br />က်ေနာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ အပါအ၀င္ ကားေပၚက က်န္ခရီးသည္<br />ေတြလည္း လုိက္ျပီး ေခၚေဆာင္ရပါတယ္။ သူ႕စိတ္ထဲ သူေနရ<br />မဲ့ ေရႊနန္းေတာ္လုိ႕ ထင္ေနပုံ ရပါတယ္၊ ပါးစပ္ကလည္း ဒါၾကီး<br />က ငါ့နန္းေတာ္ … ငါ့နန္းေတာ္ ဆုိျပီး ေအာ္ေနပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕<br />က်ေနာ္တုိ႕ ရန္ကုန္ကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သီလရွင္ ေက်ာင္းတစ္ခုမွာ<br />အဲဒီ အရူးမၾကီးကုိ ေလး … ငါးရက္ ေလာက္ ထားရပါတယ္။<br />ေနာက္ မရမ္းကုန္းျမိဳ႕နယ္ တံတားေလး စိတ္ေရာဂါကု ေဆးရုံးကို<br />စုံစမ္းၾကည့္ပါတယ္။ အရူးေထာင္မွာ ေနခြင့္ရဖုိ႕ ကိစၥက ထင္<br />သေလာက္ေတာ့ မလြယ္ကူပါ။ အစုိးရေဆးရုံးဟာ က်န္းမာေရး<br />အသုံးစရိတ္ ဘက္ဂ်က္နည္းပါးမွဳေၾကာင့္ ေဟာင္းေလာင္းပါ။<br />လူနာရဲ႕ ေဆးမွတ္တမ္းရဖုိ႕ အရင္ၾကိဳးစား ရပါတယ္၊ ဆက္သြယ္<br />ရန္ လူနာရွင္ မိသားစု လိပ္စာေနရာမွာ ရြာက ကိုရင္ေလး<br />သီတင္းသုံးရာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းလိပ္စာကုိပါ ထည့္ေပးရပါတယ္။<br />ေဆးရုံးေရာက္ျပီး ႏွစ္ရက္ေလာက္ အၾကာမွာ ေဆးစစ္ခြင့္ ရပါတယ္၊<br />လူနာရဲ႕ အေျခအေန မေကာင္းေတာ့ပါ၊ သူ႕မွာ အစာအိမ္ကင္ဆာ<br />လကၡဏာ ရွိေနတယ္လုိ႕ သက္ဆုိင္ရာ ဆရာ၀န္ၾကီးက ေျပာျပ<br />ပါတယ္။ စိတ္ေရာဂါ ေ၀ဒနာကို ခံစားေနရတဲ့အျပင္ ေကြ်းမဲ့သူ<br />မရွိတဲ့ ေန႕ေပါင္းမ်ားစြာကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ သူ႕ဘ၀ဟာ<br />ေန၀င္ဖုိ႕ ေတာ္ေတာ္ နီးကပ္ခဲ့ပါျပီ။<br /><br />ရန္ကုန္ တံတားေလး စိတ္ေရာဂါကု ေဆးရုံး(အရူးေထာင္)<br />ကို ေရာက္ျပီး (၂)ႏွစ္အၾကာမွာ အစာအိမ္ကင္ဆာေရာဂါနဲ႕<br />ကြယ္လြန္သြားရွာပါတယ္။ သူ႕စ်ာပနအတြက္ ေတာက<br />ကိုရင္ေလးနဲ႕ ဆရာေတာ္မ်ားထံ လွမ္းျပီး အေၾကာင္းၾကား<br />ပါတယ္။ သူမရဲ႕ အေလာင္းကို မီးသျဂႋဳဟ္စက္ထဲ ထည့္ေတာ့<br />မယ့္ အခ်ိန္မွာ သားျဖစ္သူ ကိုရင္ငယ္ေလးက …<br />“မယ္ေတာ္ၾကီးရယ္၊ ဒုကၡေပါင္းမ်ားစြာၾကားက ကိုရင္ ကို<br />ေမြးဖြားေပးခဲ့တဲ့ ဒီ၀ဋ္ဆင္းရဲဟာ သံသရာခရီးမွာ ေနာက္ဆုံး<br />ျဖစ္ပါေစ …”<br />လုိ႕ ေျပာတဲ့စကားကို ယေန႕အထိ ၾကားေယာင္ ေနဆဲပါ။<br /><br /><br />(<span style="font-weight: bold;">ျပီးပါျပီ။</span>)<br />(<span style="font-weight: bold;">မွတ္ခ်က္</span>။ ။<br />ယေန႕ က်ေရာက္တဲ့ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္<br />ေအာင္ဆန္း၏ (၉၅)ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႕၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကေလး<br />မ်ားေန႕အတြက္ ရည္စူးျပီး ဒီပုိ႕စ္ကို ေရးသားပါတယ္။<br />အထက္ေဖာ္ျပပါ ျဖစ္ရပ္မွန္မ်ားကို က်ေနာ္သည္ ျပည္တြင္း၌<br />ေနထုိင္ခဲ့စဥ္က ခင္မင္ရင္းႏွီးရာ စာေရးဆရာအခ်ဳိ႕ႏွင့္ ရုပ္ရွင္<br />ဇာတ္ညႊန္းေရးဆရာ အခ်ဳိ႕အား ေျပာျပခဲ့ဖူးပါတယ္၊ သူတုိ႕<br />ေရး မေရးေတာ့ က်ေနာ္ မသိေတာ့ပါ။<br /><br />“<span style="font-weight: bold;">ကေလးငယ္တုိင္း ေပ်ာ္ရႊင္မွဳ ရပါေစ …</span>” )<br /><br /></span>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-87403428381666523352010-02-12T23:35:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.398+01:00လူ႕ဘ၀ထဲ ၀င္လာသူ (ပထမပုိင္း)ေရးသူ- <span style="font-weight: bold;">စစ္ျငိမ္းဒီေရ</span><br /><br />ဒီေန႕ (၁၂.၂.၂၀၁၀) က်ေနာ္တုိ႕ အတန္းရဲ႕ စာသင္ခန္းမွာ<br />၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံ ေအာဟူးစ္ (Århus) ျမိဳ႕က ကေလး<br />ငယ္တစ္ဦး၏ မိသားစုဘ၀ အျဖစ္အပ်က္ မွတ္တမ္းတင္ ဗြီဒီယုိ<br />ကို ျပသပါတယ္။ ကေလးအမည္က ဒိန္းမတ္ ဘာသာစကားနဲ႕<br />ေယာန္လ္ (Jørn) ျဖစ္ျပီး မိဘႏွစ္ပါးကေတာ့ မိခင္ျဖစ္သူ အမ္နီ<br />(Anni)ႏွင့္ ဖခင္ျဖစ္သူ ဗ်ာနား (Bjarne) တုိ႕ ျဖစ္ပါတယ္။<br /><br /><center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEili0GqDDyucgn_lXt7UmNH5izdC6-eGxlZX6xiWoDpP7kVrPsvOFC8stSoVLPWz2dSiG9pd99PtZPIP0wu7lVtzjBoQOOmrPJQPbR7VHdnZe604PvHylTCJRKIY8X6nOy-mEuKBd7fZ8JM/s1600-h/anniandbjarne.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 309px; height: 232px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEili0GqDDyucgn_lXt7UmNH5izdC6-eGxlZX6xiWoDpP7kVrPsvOFC8stSoVLPWz2dSiG9pd99PtZPIP0wu7lVtzjBoQOOmrPJQPbR7VHdnZe604PvHylTCJRKIY8X6nOy-mEuKBd7fZ8JM/s400/anniandbjarne.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5437491977113225058" border="0" /></a></center><br /><br />ေယာန္လ္ ကို ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ မိဘႏွစ္ပါးစလုံးဟာ သာမန္လူေတြ<br />လုိ က်န္းမာေရး အေျခအေန မရွိပါဘူး။ သူတုိ႕ႏွစ္ဦးစလုံးဟာ<br />အသိဥာဏ္ခ်ဳိ႕ယြင္းတဲ့ စိတ္ေရာဂါ ေ၀ဒနာသည္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။<br />ကုိယ္၀န္အရင့္အမာ ျဖစ္လာခ်ိန္ေရာက္မွ ေဒသဆုိင္ရာအုပ္ခ်ဳပ္ေရး<br />ေကာင္စီနဲ႕ က်န္းမာေရး တာ၀န္ခံ ဆရာ၀န္တုိ႕ကို အသိေပးခဲ့ပါတယ္။<br />ကေလးေမြးမယ့္ မိဘႏွစ္ပါးစလုံးဟာ လက္ထပ္ ေပါင္းသင္းထား<br />သူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ Living together အဆင့္ကေန ကိုယ္၀န္ယူ<br />ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ဘဲ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မွဳနဲ႕<br />ကေလးကို ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ စိတ္ေရာဂါ ေ၀ဒနာသည္ မိဘႏွစ္ပါး<br />နဲ႕ ကေလးငယ္ကို က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မွဳအတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္<br />က ေငြအေျမာက္အမ်ား အကုန္ခံ ေဆာင္ရြက္ေပးပါတယ္။<br /><span id="fullpost"><br />ကေလးေမြးဖြားျပီးခါစမွာ စိတ္ေရာဂါသည္ မိဘႏွစ္ပါးက ကေလး<br />ကို အလယ္မွာ ထားျပီး အေဖျဖစ္သူက ဂိမ္းေဆာ့ပါတယ္။ အေမ<br />ျဖစ္သူကလည္း ကေလးပါးစပ္ထဲကုိ ႏုိ႕မတုိက္ဘဲ သူ႕လက္ညိွဳး<br />ဇြတ္အတင္း ထုိးထည့္ပါတယ္။ ကေလးမီးဖြားျပီးခါစမွာ သူတုိ႕<br />မိသားစုအတြက္ က်န္းမာေရး ၀န္ထမ္းကို ေန႕ေရာ ညပါ အနည္း<br />ဆုံး ႏွစ္ဦးကေန သုံးဦးအထိ ထားေပးရပါတယ္။ ေမြးဖြားျပီးလုိ႕<br />(၆)ပတ္အၾကာမွာ ဖခင္ ဗ်ာနားႏွင့္ မိခင္ အမ္နီတုိ႕ မဂၤလာေဆာင္<br />ပါတယ္။ ေျခာက္လ အၾကာမွာ သူတုိ႕ႏွစ္ဦး ကြာရွင္း ၾကပါေတာ့တယ္။<br /><br />ေျခာက္လသားအရြယ္ ေယာန္လ္ (Jørn)ကို ႏုိင္ငံေတာ္က မိဘမဲ့<br />ေဂဟာမွာ ဆက္လက္ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႕ ဆုံးျဖတ္ပါတယ္။ တစ္ပတ္ကုိ<br />မိခင္ျဖစ္သူ အမ္နီ (Anni)နဲ႕ သုံးၾကိမ္ အတူတကြ ေတြ႕ဆုံဖုိ႕ ဆုံးျဖတ္<br />ပါတယ္။ ဒါကို လက္မခံတဲ့ မိခင္ျဖစ္သူက ေစတနာ၀န္ထမ္း လူမွဳအဖြဲ႕<br />အစည္း အက်ဳိးေဆာင္ေတြထံ ငုိယုိေတာင္းပန္းပါတယ္။ ေစတနာ<br />၀န္ထမ္း အက်ဳိးေဆာင္ေတြက ကေလးငယ္ကို စိတ္ေရာဂါသည္<br />မိခင္နဲ႕ အတူေပးေနဖုိ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေတာင္း<br />ဆုိ ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကေလးသူငယ္ တရားရုံးက ေန႕စဥ္ သုံးနာရီခန္႕<br />ကေလးငယ္နဲ႕ မိခင္ကို အတူတကြရွိဖုိ႕ပဲ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို<br />လက္မခံတဲ့ မိခင္ျဖစ္သူ စိတ္ေရာဂါ ေ၀ဒနာသည္ အမ္နီဟာ<br />ရွဳိက္ၾကီးတငင္ငင္ ငုိေၾကြးပါေတာ့တယ္ …။<br /><br />က်ေနာ္တုိ႕ စာသင္ခန္းထဲရွိ ဒိန္မတ္လူမ်ဳိး ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ<br />ေတြက မွတ္တမ္းတင္ဗြီဒီယုိေခြ ျပသမွဳကို ပိတ္ျပစ္ဖုိ႕ ဆရာကုိ<br />၀ုိင္းေျပာၾကပါတယ္။ သူတုိ႕ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ထိခုိက္ေနပုံ ရပါ<br />တယ္။ မိခင္ျဖစ္သူ စိတ္ေရာဂါ ေ၀ဒနာသည္ အမ္နီ (Anni)ရဲ႕<br />ငိုေၾကြးမွဳကို သူတုိ႕ႏွလုံးသားေတြက ခံႏုိင္ပုံ မေပၚပါဘူး၊ တခ်ဳိ႕<br />ေက်ာင္းသူေတြဟာ သူတုိ႕ရဲ႕ မ်က္လုံးႏွစ္ဖက္ကို လက္၀ါးေတြနဲ႕<br />ကြယ္၀ွက္ၾကပါတယ္ …။ ဆရာက ျပသမွဳကို ခဏရပ္ျပီး ဆယ္မိနစ္<br />ခန္႕ အနားယူဖုိ႕ ေျပာပါတယ္။ အနားယူခ်ိန္မွာ ဆရာက က်ေနာ္တုိ႕<br />တစ္ဦးခ်င္းစီ နံေဘးကို ေရာက္လာျပီး “ဒီျပႆနာကို ဘယ္လုိထင္လဲ”<br />လုိ႕ အလြတ္သေဘာ လုိက္ေမးပါတယ္။<br /><br />စာသင္ခန္းရဲ႕ မ်က္ႏွာၾကပ္ကို ေမာ့ၾကည့္ျပီး လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၄)ႏွစ္ေလာက္<br />က အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို က်ေနာ္ ျပန္သတိရမိပါတယ္။<br /><br />ယခုလက္ရွိ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအျဖစ္ မတရား ေထာင္ဒဏ္က်ခံေန<br />ရတဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံအလယ္ပုိင္းက<br />နယ္ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕ရဲ႕ အပိုင္ ေက်းရြာတစ္ရြာမွာ တာ၀န္တခ်ဳိ႕နဲ႕ ေခတၲ<br />ေနထုိင္ခဲ့ပါတယ္။ သူ ေခတၲ ေနထုိင္ရာ အဲဒီရြာကို သြားေရာက္ဖုိ႕<br />က်ေနာ္နဲ႕ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ လွဳိင္နယ္ေျမက ေက်ာင္းသားတစ္ဦး<br />ဟာ ခရီးထြက္ဖုိ႕ ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ခရီးသြားခါနီး က်ေနာ့္လက္ပတ္<br />နာရီဟာ ဓါတ္ခဲကုန္သြားပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ဆယ္တန္းေအာင္ခါစ ရန္ကုန္၊<br />သိမ္းၾကီးေစ်းကုန္တုိက္ ပလက္ေဖာင္းမွ ေငြ (၅၀)က်ပ္နဲ႕ ခပ္ေပါေပါ<br />၀ယ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ခါးပုိက္ႏွဳိက္ျပန္ေရာင္း နာရီကိုပဲ အခ်ိန္သိႏုိင္ေအာင္ သယ္ေဆာင္<br />ခဲ့ပါတယ္။<br /><br />အရင္ဆုံး နယ္ျမိဳ႕ဆီကို သြားရပါတယ္။ အဲဒီကေန ေဒါဂ်စ္ကား<br />ေဟာင္းၾကီး စီးျပီး ရြာေတြဖက္ကုိ ဆက္သြားရပါတယ္။ ဒါလည္း<br />ရြာကို မေရာက္ေသးပါဘူး။ ရြာနဲ႕ အနီးဆုံး ကတၲရားလမ္း တစ္ခု<br />ေပၚမွာ ရပ္ပါတယ္။ အဲဒီေနရာကေန ရြာထဲကုိ ျမင္းလွည္း သုိ႕မဟုတ္<br />စက္ဘီးအဌားနဲ႕ ဆက္သြားမွ ေရာက္ပါတယ္။ ရြာေရာက္ေတာ့<br />က်ေနာ္တုိ႕ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူနဲ႕ ေတြ႕ရပါတယ္။ သူ တည္းခုိတဲ့<br />အိမ္က ရြာအ၀င္အ၀မွာ ရွိပါတယ္။ ရြာမေရာက္ခင္ သခၤ်ဳိင္းကုန္း<br />တစ္ခုကို ျဖတ္ရပါတယ္။<br /><br />ညေနပုိင္းေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕ေခါင္းေဆာင္က က်ေနာ့္ကို<br />ရြာအလယ္က အေၾကာ္ဆုိင္မွာ အေၾကာ္ေလး … ငါးခု သြား၀ယ္ေပး<br />ဖုိ႕ ေျပာပါတယ္။ ညေန ငါးနာရီ … ေျခာက္နာရီေလာက္ ေရာက္ေတာ့<br />က်ေနာ္တုိ႕ တည္းခုိရာ အိမ္ကို ကုိရင္ေလးတစ္ပါး ၾကြလာပါတယ္။<br />က်ေနာ္တုိ႕ ေခါင္းေဆာင္က က်ေနာ္ ၀ယ္လာတဲ့ အေၾကာ္ေတြနဲ႕<br />အိမ္က ထမင္းေတြကို ကြ်တ္ကြ်တ္အိပ္ထဲ စုထည့္ျပီး ကိုရင္ေလး<br />ကို ေပးလုိက္ပါတယ္။ ကိုရင္ေလးက အဲဒီအထုပ္ေလးကို ပုိက္ျပီး<br />ရြာထိပ္ သခၤ်ဳိင္းဖက္ကို ထြက္သြားပါတယ္။ ဒါနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ ေခါင္း<br />ေဆာင္ကို ဒီကုိရင္ေလးက ညေနစား စားသလားလုိ႕ ေမးၾကည့္<br />ပါတယ္။ သူက ကိုရင္ေလး ဘာလုပ္သလဲ ဆုိတာကို သိခ်င္ရင္<br />လုိက္ၾကည့္ဖုိ႕ ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ ႏွစ္ဦသား ကိုရင္ေလး<br />ေနာက္ကေန လုိက္ၾကည့္ၾကပါတယ္။ ရြာအထြက္ သခၤ်ဳိင္းထဲ<br />က ဇရပ္မွာ ကုိရင္ေလးက အရူးမၾကီးတစ္ေယာက္ကို ထမင္းခြံ႕<br />ေၾကြးေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါနဲ႕ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့<br />ကိုရင္ေလး အေၾကာင္း စိတ္၀င္တစားနဲ႕ ေမးၾကည့္ ျဖစ္ပါတယ္။<br /><br />စိတ္ေရာဂါ ေ၀ဒနာသည္ အရူးမတစ္ဦးဟာ အဲဒီရြာကို ဘယ္ကေန<br />ဘယ္လုိ ေရာက္ခဲ့သလဲဆုိတာ တစ္ရြာလုံး ဘယ္သူမွ် ေသေသ<br />ခ်ာခ်ာ မသိၾကပါဘူး။ ဗုိက္ဆာရင္ ရြာထဲမွာ လွည့္ပတ္ ေတာင္းရမ္း<br />စားေသာက္ပါတယ္။ ညဖက္ဆုိရင္ ရြာထိပ္က သခၤ်ဳိင္းဇရပ္မွာ<br />အိပ္စက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အရူးမၾကီးမွာ ကိုယ္၀န္ ရွိလာပါတယ္။<br />ဒီရြာက ေရွးရုိးစြဲ အုပ္ခ်ဳပ္သူ လူၾကီးတခ်ဳိ႕ဟာ လင္ေယာက္်ား မေပၚဘဲ<br />ဗုိက္ၾကီးတဲ့ အရူးမကုိ ရြာထဲသုိ႕ ၀င္ခြင့္မျပဳခဲ့ၾကပါ။ အရူးမၾကီး<br />ဟာ ရြာအထြက္ တာရုိး လွည္းလမ္းေပၚမွာ အ၀င္အထြက္လုပ္တဲ့<br />ခရီးသည္ေတြ ျပစ္ခ်ေပးတဲ့ စားၾကြင္းစားက်န္တခ်ဳိ႕ကုိ စားေသာက္<br />ျပီး အသက္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႕ကုိယ္၀န္ကေန သား<br />ေယာက္်ားေလး ေမြးဖြားလာပါတယ္။ ရြာေနာက္ဖက္ရွိ ဘုန္းေတာ္<br />ၾကီးေက်ာင္းမွ ဆရာေတာ္နဲ႕ ဦးပဥၨင္းေတြက ဒီကေလးကုိ ေက်ာင္း<br />ကုိ သယ္ေဆာင္ျပီး ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ပါတယ္။ အသက္ ခုႏွစ္ ႏွစ္၊<br />ရွစ္ႏွစ္ အရြယ္မွာ သဃၤန္းစီး ကုိရင္၀တ္ ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္<br />တုိ႕ ျမင္ေနရတဲ့ အသက္ ဆယ္ႏွစ္အရြယ္ ကုိရင္ေလးဟာ သူ ထမင္းခြံ႕<br />ေၾကြးေနတဲ့ အရူးမၾကီးက ေမြးဖြားထားတဲ့ ကေလးငယ္ပါ။<br /><br /><br />(<span style="font-weight: bold;">ဆက္ရန္။</span>)<br /><br /></span>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-64329736989977722052010-01-31T18:47:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.464+01:00နတ္ၾကီးတဲ့ သစၥာ<center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB6GevSDYdXR5eyDgqhDtZosPFyQld6SG38L5ojd92aiC4L3sIZAxMnlpOql72gryo_isIJaM1Whc_HvO41UmW3FlD71JJbZjjNDKdGayCXIEBcuVCeUG6D-C6SCaDu_XxOQyws0CTa0qn/s1600-h/netgyi.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 400px; height: 336px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB6GevSDYdXR5eyDgqhDtZosPFyQld6SG38L5ojd92aiC4L3sIZAxMnlpOql72gryo_isIJaM1Whc_HvO41UmW3FlD71JJbZjjNDKdGayCXIEBcuVCeUG6D-C6SCaDu_XxOQyws0CTa0qn/s400/netgyi.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5432962177436233682" border="0" /></a></center><br /><br /><div style="text-align: center;">*မုိဘီဂ်ီႏုိေတြ<br />ႏွင္းဆီရင္ခြင္မွာ က’တဲ့ ည<br />*ဘိဂ်င္နေရးရွင္းေတြ<br />မိတၳီလာကန္မွာ ဖား’ရွာတဲ့ ည<br />ခြက္မရွိသူေတြ<br />သဘက္နဲ႕ ေတာင္းေနရတဲ့ ည<br />ေသာင္ျပင္ေပၚကို<br />ငါတုိ႕ေျပးထြက္ခဲ့တဲ့ ည<br />သစၥာေရ<br />အဲဒီညက မည္းမည္းေမွာင္လုိ႕ …။<br /><br />*မုိဘီဂ်ီႏုိအတြက္ သစၥာလား<br />*ဘိဂ်င္နေရးရွင္းအတြက္ သစၥာလား<br />ေအာင္ပင္လယ္မွာ ေရရွိသလား<br />အင္းစိန္ေထာင္က ဦးေစာေကာင္းမွဳ ရုပ္ပြားေတာ္ဟာ ျပံဳးေနသလား<br />ၾကိဳးက်စ္ပုတီးေစ့ေတြကို သီမွာလား<br />သစၥာတရားကို တည္မွာလား<br />အတၲေတြနဲ႕ ဆြဲေနသလား<br />ဂုိဏ္းဂဏေတြနဲ႕ ကြဲေနသလား<br />သစၥာေရ<br />မင္းကိုယ္ မျမင္ရဘူး …။<br /><br />မိတၳီလာကန္မွာ ဖားမရွိသလုိ<br />ေအာင္ပင္လယ္မွာ ေရေတြခန္းတဲ့ ည<br />ျမကန္ရွိတဲ့အရပ္<br />ေျမပုံထဲက ေပ်ာက္သြားတဲ့ ည<br />ငါတုိ႕ရဲ႕ေျခေထာက္ေတြက<br />ငါတုိ႕ကုိ ျပန္လည္ခုိးယူသြားတဲ့ ည<br />သစၥာဆုိတာ<br />တကယ္ရွိသလား …။<br /><br /><br />-<span style="font-weight: bold;">စစ္ျငိမ္းဒီေရ</span><br /><br />(မွတ္ခ်က္။ ။<br />*မုိဘီဂ်ီႏုိ= mobile generation<br />*ဘိဂ်င္နေရးရွင္း= beat generation )<br /><br /></div>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-79165729908166397322010-01-23T17:42:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.477+01:00ရန္ကုန္ က်ဆုံးခန္း<center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh48RXP4aRN9NMXr6kmyWJYekL-onFgHs4FgU8nbsbKhF8e3DjuRWx7u5XWphY2ZgxtlIVheORnVHzOaL3FuNISP9hs9yeScuxDq5GlQ6U4QfB4976HEaNqxkYoVIOe7yhyphenhyphenaQv_51bFbePR/s1600-h/Yangon0407.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 360px; height: 235px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh48RXP4aRN9NMXr6kmyWJYekL-onFgHs4FgU8nbsbKhF8e3DjuRWx7u5XWphY2ZgxtlIVheORnVHzOaL3FuNISP9hs9yeScuxDq5GlQ6U4QfB4976HEaNqxkYoVIOe7yhyphenhyphenaQv_51bFbePR/s400/Yangon0407.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5429976948869100658" border="0" /></a></center><br /><br /><div style="text-align: center;">ကဗ်ာမဟုတ္ပါဘူး ညီေလးေရ<br />မင္းအတြက္ ေျပာတာပါ ….။<br /><br />ေနၾကတ္ခ်ိန္မွာ ေရငတ္မေျပတဲ့ ညီေလးေရ<br />တုပ္ေကြးေတြက ေခတ္မကုန္ေသးဘူး<br />က်ီးကန္ပါးစပ္လုိ ျဖဲေပးထားတဲ့<br />ေခတ္မဟုတ္ဘူး ညီေလးေရ<br />ငါးစာခ်ျပီး ငါးမွ်ားေနၾကတာ …။<br /><br />ဓါတ္ဆီေလာင္းျပီး ဆႏၵျပမယ္လုိ႕<br />ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့တဲ့ ဦးေအာင္ၾကီးသမုိင္း<br />လာမေမးနဲ႕ေတာ့ ညီေလးေရ<br />စင္ေပၚမွာပဲ<br />မုိက္ကရုိဖုန္းေတြ ရွိတယ္ကြ ….။<br /><br />မ်က္မျမင္ေတြ ျပဳစုေပးတဲ့<br />ဆာကူရာတာ၀ါေပၚက အႏွိပ္ခန္းထဲမွာ<br />အနားယူေနသလား ညီေလးေရ<br />သိန္းရွစ္ေထာင္တန္ ေျမကြက္မွာ<br />မုိးေဟကိုတုိ႕ အႏုိင္ရသြားျပီ ….။<br /><br />သိန္းႏွစ္ေထာင္ငါးရာ ကုန္ခဲ့တဲ့<br />အိျႏၵာေက်ာ္ဇင္ရဲ႕ အရိပ္ကုိ<br />ၾကည့္ေနသလား ညီေလးေရ<br />လစာ ႏွစ္သိန္းခြဲရဖုိ႕<br />သတင္းမ်ားမ်ား ေရးႏုိင္ပါေစ …။<br /><br />သီရိပ်ံခ်ီေတဇနဲ႕ ေဇာ္ေဇာ္တုိ႕ဆီမွာ<br />ေဘာလုံးပြဲအေျဖ<br />မဗ်ဴးနဲ႕ေနာ္ ညီေလးေရ<br />SANYO ကိုလွျမင့္နဲ႕ သူ႕ညီ SONY ကိုေအာင္သာလွတုိ႕ဆီမွာ<br />အရင္ေမးၾကည့္ပါ ….။<br /><br />တြံေတးစုိးေအာင္နဲ႕ ေဗလု၀တုိ႕<br />ေကာင္းစားေနတဲ့ ဒီေခတ္မွာ<br />အိမ္အျပန္ ဆန္၀ယ္ဖုိ႕<br />သတိရေပးပါ ညီေလးေရ<br />ရန္ကုန္ဟာ က်ဆုံးခဲ့ပါျပီ ….။<br /><br />ကဗ်ာမဟုတ္ပါဘူး ညီေလးေရ<br />မင္းအတြက္ ေျပာတာပါ …။ ။<br /><br /><br />-<span style="font-weight: bold;">စစ္ျငိမ္းဒီေရ</span><br /><br />(မွတ္ခ်က္။ ။ ကိုလွျမင့္ႏွင့္ ကိုေအာင္သာလွ ညီအကို မေတာ္စပ္ပါ။)<br /><br /><br /></div>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-78121389973518693782010-01-21T21:15:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.492+01:00ေအာက္လမ္းပညာကို စိန္ေခၚရဲသူေရးသူ- <span style="font-weight: bold;">စစ္ျငိမ္းဒီေရ</span><br /><br />ျမန္မာျပည္က အထက္လမ္း (ဗုိလ္ခ်ဳပ္လမ္း မဟုတ္ပါ) ဆရာေတြ၊<br />ေအာက္လမ္း (ကမ္းနားလမ္းလုိ႕ မထင္ပါနဲ႕) ဆရာေတြအေၾကာင္း<br />ေလွ်ာက္စဥ္းစားရင္ကေန ကြယ္လြန္သြားရွာျပီ ျဖစ္တဲ့ ဘၾကီး၀မ္းကြဲ<br />ေတာ္စပ္သူ တစ္ေယာက္ကို သြားသတိရမိပါတယ္။ ဘၾကီးဆုိေပမဲ့<br />တကယ့္ ဘၾကီးအရင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ့္အဖြားဖက္က<br />အကုိျဖစ္သူတစ္ဦးရဲ႕ ေမြးစားသားပါ။ သူရဲ႕ ေနထုိင္ပုံ၊ ေျပာဆုိပုံဟာ<br />“ဂြ” က်တယ္ဆုိျပီး နယ္မွာရွိတဲ့ ရြာက ေဆြမ်ဳိးအားလုံးလည္း သူ႕ကို<br />ေအာ္ေၾကာလန္ ပါတယ္။<br /><br />သူ႕မယား ၾကီးေဒၚက က်ေနာ့္ အဖုိးဖက္ကေန တူမ ေတာ္စပ္ ပါတယ္။<br />ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္လုိ႕ ရြာကို အလည္သြားရင္ ဘၾကီး ဘက္ေရာ<br />ၾကီးၾကီး ဘက္ပါ ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္တဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ မိသားစုအေပၚ<br />ေတာ္ေတာ္ ေဖာ္ေရြရွာပါတယ္။ ဘၾကီးဆီမွာ လူအမ်ား မွန္းတီးျခင္းခံရ<br />တဲ့ အက်င့္တစ္ခု ရွိပါတယ္။ အဲဒါက သူ မွန္တယ္လုိ႕ ထင္ရင္ လူေရွ႕<br />မေရွာင္ သူေရွ႕ မေရွာင္ ဇြတ္ေျပာေလ့ ရွိတဲ့ အက်င့္ပါ။ ဒီအက်င့္ဟာ<br />သူရဲ႕ ေမြးရာပါ အက်င့္လုိ႕ ေဆြမ်ဳိးေတြက ဆုိပါတယ္။<br /><span id="fullpost"><br />ေန႕စဥ္ သူ႕အိမ္ေရွ႕ တံစက္ျမိတ္ေအာက္ရွိ ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ ေရေႏြးၾကမ္း<br />အုိး၊ ပုဇြန္ေျခာက္ ေလး … ငါးေကာင္ပါတဲ့ လဖက္အသား ဆီစိမ္ပုလင္း၊<br />ေဆးလိပ္ခြက္၊ ကြမ္းအစ္ ေတြ ခင္းျပီး ျခံေရွ႕မွာ ျဖတ္သြားသူ မွန္သမွ်<br />ကို ျခံထဲ ဇြတ္အတင္းေခၚ၊ ရြာက ေကာင္စီလူၾကီး မေကာင္းေၾကာင္း၊<br />ဆန္စက္ (ရြာမွာ “ဟာလာ”လုိ႕ ေခၚတဲ့ ဆန္စက္အငယ္စား) ပုိင္ရွင္ေတြ<br />က ဆင္းရဲသား လယ္သမားမ်ားအေပၚ ေခါင္းပုံျဖတ္ အျမတ္ၾကီးစား<br />ေၾကာင္း မေမာႏုိင္ မပန္းႏုိင္ တရားေဟာ ေနၾကပါ။ ရြာမွာေနျပီး ေန႕စဥ္<br />ထုတ္ သတင္းစာကုိ အျမဲဖတ္သူ၊ BBC က လႊင့္တဲ့ ေရဒီယုိ သတင္းေတြ<br />ကို အျမဲနားေထာင္ေလ့ရွိေသာ သူနံေဘးမွာလည္း သူ႕ကုိ ခ်စ္ခင္တဲ့<br />လူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိပါတယ္။<br /><br />ဘၾကီးတုိ႕ လင္မယားမွာ သမီး တစ္ေယာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ က်ေနာ့္အမ<br />၀မ္းကြဲဟာ က်ေနာ္ သိတတ္စ အရြယ္ေလာက္မွာပဲ သူတုိ႕ရြာက<br />ေတာသူေ႒းသား တစ္ဦးနဲ႕ အိမ္ေထာင္က်ပါတယ္။ သူ႕ေယာက္်ား<br />ကလည္း ခပ္ေအးေအးေနတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္<br />မိဘေတြျဖစ္တဲ့ ဘၾကီးနဲ႕ ၾကီးၾကီးကို အိမ္ဦးခန္းမွာ ထားျပီး အပူပင္မရွိ<br />လုပ္ေကြ်း ျပဳစုပါတယ္။ အိမ္ေထာင္သည္ သူ႕သမီးအိမ္က ဘၾကီးတုိ႕<br />အိမ္နဲ႕ ျခံခ်င္း ကပ္လွ်က္ပါ။ ဘၾကီးဟာ သူ႕သမီးအိမ္မွာ ထမင္းစားခ်ိန္<br />ေရာက္မွ သြားစားေလ့ရွိျပီး က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ သူ႕အိမ္မွာသာ<br />ေနေလ့ ရွိပါတယ္။<br /><br />ဒီလုိနဲ႕ တေန႕က်ေတာ့ ေဆြမ်ဳိးေတြဆီကေန သတင္းတစ္ခု ၾကားရ<br />ပါတယ္။ ဘၾကီးတုိ႕ အိမ္ကို သူတပါးက ေအာက္လမ္းနည္းနဲ႕ ျပဳစား<br />ထားလုိ႕ ညဖက္ဆုိရင္ ဘယ္သူမွ် ေနလုိ႕ မရဘူး၊ တအိမ္လုံး လွည္း<br />စီး ေနရသလုိ တဒုန္းဒုန္းနဲ႕ လွဳပ္ရမ္းေနတဲ့ ပုံစံ ခံစား ေနရတယ္လုိ႕<br />ဆုိပါတယ္။ ဘၾကီးကေတာ့ ပဲခူးတုိင္း၊ ေ၀ါျမိဳ႕နယ္အပုိင္ ရြာတစ္ခုမွ<br />သူ႕ သူငယ္ခ်င္းအလွဴအိမ္ကို အလည္သြားေနခုိက္မွာ ျပႆနာ စ’ျဖစ္<br />တယ္လုိ႕ ဆုိပါတယ္။ ဘၾကီးမိန္းမ ၾကီးၾကီးကုိေတာ့ သမီးျဖစ္သူက<br />သူတုိ႕အိမ္မွာပဲ လာေနဖုိ႕ ေခၚထားေၾကာင္းနဲ႕ ရြာထဲရွိ လူေတြကေတာ့<br />ေန႕စဥ္ ဘၾကီးတုိ႕အိမ္ေရွ႕မွာ တရုံးရုံးျဖင့္ ပြဲလာၾကည့္သလုိ စည္းကား<br />ေနေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ အခုလည္း ျမိဳ႕ေပၚရွိ အသိမိတ္ေဆြ<br />“ေရႊရင္ေက်ာ္ဂုိဏ္း” မွ ဆရာတစ္ဦးကို ပင့္ထားတယ္လုိ႕ ၾကားရပါတယ္။<br /><br />ဒါနဲ႕ပဲ က်ေနာ္တုိ႕ တမိသားစုလုံး အထူးအဆန္းေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ အေမ<br />ဖက္က ေဆြမ်ဳိးေတြရွိရာ ရြာသုိ႕ ခ်ီတက္ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ ရြာ<br />ေရာက္တဲ့ ေန႕အထိ ဘၾကီးကေတာ့ ရြာကုိ ျပန္မေရာက္ေသးပါ။<br />အဲသည့္ေခတ္က ရန္ကုန္မွာ အေ၀းေျပးကားဂိတ္ဟာ လမ္းမေတာ္ျမိဳ႕<br />နယ္ လသာလမ္းမွာ ရွိပါတယ္၊ တေန႕ကုန္ ဘတ္စ္ကားကို တအိအိ<br />နဲ႕ စီးရပါတယ္။ ရြာကို ေရာက္ေတာ့ ဘၾကီးတုိ႕အိမ္ေရွ႕ အ၀င္အ၀မွာ<br />အုန္းပြဲ ဌက္ေပ်ာပြဲေတြ ေလး …. ငါးပြဲကို ဖေယာင္းတုိင္ေတြ၊ အေမႊး<br />တုိင္းေတြ ထြန္းျပီး ပြဲေပးထားပါတယ္။ အညိဳေရာင္၀တ္စုံ ၀တ္ထားတဲ့<br />လူၾကီးတစ္ေယာက္က ၾကိမ္းလုံး တစ္ေခ်ာင္းကို လက္ထဲမွာ ကိုင္<br />ေဆာင္ထားျပီး သူ႕နံေဘးမွာ က်ေနာ္တုိ႕ ေဆြမ်ဳိးထဲမွ လူၾကီး အေတာ္<br />မ်ားမ်ား ရွိေနၾကပါတယ္။ ထုိလူၾကီးက ဘၾကီးတုိ႕ျခံထဲမွာ “ပု႑က”<br />စီးနင္း တုိက္ခုိက္တာကို ခံေနရတယ္လုိ႕ ေျပာပါတယ္။<br /><br />ဒါနဲ႕ “ပု႑က” ဆုိတာ ဘာလဲလုိ႕ ရြာက အေမ့အကုိ ၀မ္းကြဲ<br />ဘၾကီးတစ္ေယာက္ နံေဘး ကပ္ျပီး ေမးၾကည့္ေတာ့ “သရဲ” ထက္<br />ၾကီးတဲ့ “သဘက္” ပုံစံ “ဘီးလူး” လုိ႕ ေျပာပါတယ္။ ထုိ အညိဳေရာင္<br />၀တ္စုံ ၀တ္ထားတဲ့ လူၾကီးဟာ အထက္လမ္းဆရာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာ<br />ျပပါတယ္။ အဲဒီလူၾကီးဟာ ပါးစပ္ကေန ပြစိ ပြစိနဲ႕ ဂါထာလား<br />ဘုရားစာလားဟု ဘယ္သူမွ် အေသအခ်ာ မသိႏုိင္တဲ့ အရာေတြကို<br />မၾကားတၾကားရြတ္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ဆန္ေတြကုိ ဘၾကီးျခံ<br />တစ္ခုလုံးကုိ ပက္ျဖန္းပါေတာ့တယ္။ သူ ဒီည ဒီအိမ္ထဲမွာ တညလုံး<br />ဘုရားစာရြတ္၊ အဓိ႒ာန္၀င္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အခု သူ ၾကဲခ်ထားတဲ့<br />ဆန္ေစ့ေတြဟာ ေနာက္တေန႕မနက္ မုိးလင္းတာနဲ႕ ျခံထဲရွိ တစ္ေနရာ<br />မွာ သူအလုိအေလ်ာက္ စုပုံသြားမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ အဲလုိ<br />စုပုံေရာက္ရွိသြားတဲ့ ေနရာကို ေပါက္တူးနဲ႕ တူးေဖာ္ၾကည့္လုိက္ရင္<br />ဘၾကီးတုိ႕ အိမ္ကုိ တုိက္ခိုက္ထားတဲ့ အစီအယဥ္ “အင္း” ျပားေတြ<br />ထြက္လာမယ္လုိ႕ ဆုိပါတယ္။<br /><br />ဘၾကီးတုိ႕ ျခံနဲ႕ ကပ္လွ်က္မွာရွိတဲ့ ဘၾကီးသမီး အိမ္ေထာင္သည္<br />အမတုိ႕အိမ္မွာ အိပ္ဖုိ႕ က်ေနာ္တုိ႕ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြလည္း<br />အေမကုိ ဇြတ္အတင္း ေတာင္းဆုိ ရပါတယ္။ ရြာက ေဆြမ်ဳိးေတြ<br />က သူတုိ႕အိမ္ေတြမွာ လုိက္ျပီး တည္းခုိဖုိ႕ က်ေနာ္တုိ႕ မိသားစု<br />ေျပာပါတယ္။ ရြာရဲ႕ သုံးပုံ တစ္ပုံဟာ အေမဖက္ကေန ေဆြမ်ဳိး<br />စပ္ရင္ ေဆြရိပ္မကင္း မ်ဳိးရိပ္မကင္းတဲ့ ေဆြမ်ဳိးအရင္းအျခာေတြ<br />ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာမရတဲ့ ေနာက္ဆုံးမွာ အေမလည္း က်ေနာ္တုိ႕<br />ကေလးတသုိက္ကုိ လက္ေလွ်ာ့ျပီး ဘၾကီးသမီး အမတုိ႕အိမ္<br />မွာ ညအိပ္ တည္းခုိဖုိ႕ သေဘာတူလုိက္ပါတယ္။ ဖေယာင္းတုိင္<br />မီးေရာင္ေတြ ထိန္းလင္းေနတဲ့ ဘၾကီးအိမ္ အေပၚထပ္က ဘုရား<br />ခန္းကို အမတုိ႕အိမ္ အေပၚထပ္ကေန လွမ္းၾကည့္ရင္ ျမင္ေန<br />ရပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘာေတြ ထူးလာမလဲ၊ ဘာေတြ ျဖစ္<br />လာ မလဲလုိ႕ က်ေနာ္တုိ႕ ေစာင့္ေမွ်ာ္ ေနခဲ့ၾကပါတယ္။<br /><br />ဘၾကီးသမီး အိမ္ေထာင္သည္ လင္မယား ေကြ်းေမြးဧည့္ခံတဲ့<br />မုန္႕ေတြကို စားလုိက္၊ ေရာက္တတ္ရာရာေတြ ေျပာလုိက္ျဖင့္<br />မအိပ္ေသးပဲ ညဥ့္နက္ပုိင္းကို ေရာက္လာပါတယ္။ ည(၁၀)<br />နာရီဆုိတဲ့ အခ်ိန္ဟာ ရြာက လူအမ်ားစု အိပ္ေပ်ာ္တဲ့အခ်ိန္<br />ျဖစ္ေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ ျမိဳ႕က လူေတြအတြက္ေတာ့ မအိပ္ေသးပဲ<br />ေနလုိ႕ ရပါေသးတယ္။ ရုတ္တရက္ ရြာလမ္းတေလွ်ာက္ဆီမွ<br />ေခြးအူသံေတြ ထြက္ေပၚလာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕လည္း ေၾကာက္ေၾကာက္<br />နဲ႕ ဘၾကီးအိမ္ဖက္ကို လွမ္းၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ ေရနံေခ်း ၀’ေနတဲ့<br />နံေဘး နံရံေတြေၾကာင့္ ညဖက္ၾကည့္ရင္ မဲေမွာင္ေနပါတယ္။ လေရာင္<br />ေအာက္ကေန ႏွစ္ထပ္ ေျခတံရွည္ ဘၾကီးအိမ္ကုိ ျမင္ေနရတဲ့ ပုံစံဟာ<br />သရဲတစ္ေကာင္ ငုပ္တုပ္ ထုိင္ေနပုံနဲ႕ တူေနပါတယ္။<br /><br />ရုတ္တရက္ ေလေတြ တေ၀ါေ၀ါ တုိက္ခုိက္အျပီး က်ေနာ္တုိ႕<br />မ်က္စိေရွ႕ရွိ ဘၾကီးအိမ္ ဘုရားခန္းက ဖေယာင္းတုိင္းမီး အလင္း<br />ေရာင္ေတြ မျမင္ရေတာ့ပဲ အေမွာင္အတိက်သြားပါတယ္။ မ်က္စိ<br />ေရွ႕မွာတင္ ျခံထဲမွ လူႏွစ္ေယာက္ အသံကုန္ ေအာ္ဟစ္ျပီး<br />ေျပးထြက္လာပါတယ္ …<br />“အမေလးဗ်၊ ကယ္ၾကပါအုံး … ကယ္ၾကပါအုံး …”<br />“အမေလးဗ်၊ ေၾကာက္ပါျပီး ဗ် … ”<br /><br />က်ေနာ္တုိ႕ ေမာင္ႏွမတသုိက္လည္း ျပတင္းေပါက္နံေဘးကေန<br />အေမအိပ္ေနတဲ့ အိပ္ခန္းထဲကို ဘယ္လုိေျပးမိလုိ႕ ဘယ္လုိ ေရာက္<br />သြားမွန္းမသိ ေျပး၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆယ့္ငါး မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့<br />လူသံေတြ ဆူဆူညံညံၾကားမွ အျပင္ဖက္ရွိ ျပတင္းေပါက္နံေဘးကုိ<br />ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ရြာထဲရွိ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း အကုိေတြေရာ၊ တျခား<br />ရြာသားေတြပါ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေရာင္ေတြ တေဖြးေဖြး၊ ဓါး လွံေတြ<br />တ၀င္း၀င္းနဲ႕ ဘၾကီးတုိ႕ အိမ္ေရွ႕မွာ စုရုံး ေရာက္ရွိေနၾကပါျပီ။<br />ဘယ္သူမွ် မရွိတဲ့ ဘၾကီးတုိ႕ျခံနဲ႕ အိမ္ထဲကို လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေပါင္း<br />မ်ားစြာနဲ႕ ထုိးၾကည့္ေနၾကျပီး သူ အထဲကို အရင္၀င္မယ္၊ ငါ အထဲ<br />ကို အရင္ ၀င္ၾကည့္မယ္နဲ႕ ေျပာဆုိေနၾကပါတယ္။ ေနာက္ထပ္<br />ခဏေလာက္အၾကာမွာ ရြာက ေကာင္စီဥကၠ႒ ေရာက္လာျပီး<br />ျခံတံခါးကို ပိတ္လုိက္ဖုိ႕နဲ႕ ျခံထဲကုိ ဘယ္သူမွ် ေပးမ၀င္ဖုိ႕ ေျပာျပီး<br />တားျမစ္ၾကပါတယ္။<br /><br />မနက္မုိးလင္းခ်ိန္မွာ ဘၾကီးအိမ္၀န္းထဲကုိ ရြာဦးေက်ာင္းက ဆရာေတာ္<br />ၾကြလာျပီး ပရိတ္တရားေတြ ရြတ္ဖတ္ ပါတယ္။ အဲဒီေန႕ ေန႕လည္မွာ<br />ပဲ က်ေနာ္တုိ႕ အခ်စ္ေတာ္ ဘၾကီးတစ္ေယာက္ ပဲခူးမွာေနထုိင္တဲ့ သူ႕<br />သူငယ္ခ်င္း အလွဴကေန ျပန္လည္ ေရာက္ရွိလာပါတယ္။ ဘၾကီး<br />ျပန္ေရာက္တယ္ ဆုိရင္ပဲ ေဆြမ်ဳိးေတြ၊ ရြာက လူေတြက သူ႕အိမ္<br />ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ကို ၀ုိင္းေျပာၾကပါတယ္။ သူ႕သမီးျဖစ္တဲ့ အမတုိ႕<br />လင္မယားက ဒီဖက္အိမ္မွာ လာေနဖုိ႕ ေျပာပါတယ္။ ေန႕ခင္းဖက္<br />အမတုိ႕အိမ္မွာ ဘၾကီးနဲ႕ ရြာက ေဆြမ်ဳိးေတြ လူစုံတက္စုံ စကား<br />၀ုိင္း ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။<br /><br />ဘၾကီးတုိ႕ စကား၀ုိင္းကေန ညက အျဖစ္အပ်က္ကုိ ျပန္ၾကား ရပါ<br />တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ည ဘၾကီးအိမ္မွာ အိပ္ခဲ့တဲ့ အထက္လမ္းဆရာဆုိသူ<br />နဲ႕ ေဆြမ်ဳိးတစ္ဦးတုိ႕ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ပုံက…<br />ရြာလမ္းမၾကီးတေလွ်ာက္က ေခြးအူသံေတြ ဆက္တုိက္ၾကား<br />ရတယ္၊ ျပီးေတာ္ ေလေတြ တလေဟာ တုိက္လာျပီး ဘုရားစင္<br />က မီးေတြ ျငိမ္းသြားပါတယ္၊ မီးျငိမ္းသြားလုိ႕ မီးျခစ္လာရွာတဲ့<br />အခ်ိန္မွာ တအိမ္လုံး ရုတ္တရက္ လွဳပ္ရမ္းလာပါတယ္၊ ဒါနဲ႕<br />ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ အိမ္ေပၚကေန ေအာက္ထပ္ကုိ ေျပးအဆင္း<br />အေမွာင္ထဲကေန ႏြားေအာ္သံ တစ္ခုကုိ ၾကားလုိက္ရတယ္၊ လက္ႏွိပ္<br />ဓါတ္မီးနဲ႕ ထုိးၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေအာက္ထပ္ ေျမၾကီးထဲကေန<br />ႏြားတစ္ေကာင္ရဲ႕ ဦးေခါင္းတစ္ခု ထုိးထြက္လာတာကို ျမင္လုိက္<br />ရပါတယ္၊ အဲဒီ ႏြားေခါင္းကေန အသံေတြ ထြက္ေနသလုိ အိမ္<br />လည္း ေျမငလ်င္ လွဳပ္သလုိ ရမ္းေနတယ္လုိ႕ ေျပာပါတယ္။<br /><br />ဘၾကီးလည္း မ်က္ေမွာင္က်ဳပ္ေနေအာင္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ<br />စဥ္းစားေနပါတယ္။ ေဆြမ်ဳိးေတြက တစ္ေယာက္ တစ္မ်ဳိးစီျဖင့္<br />“အဘ၊ ရြာက ေကာင္စီလူၾကီးေတြ လယ္မလုပ္ဘဲနဲ႕ အမေတာ္<br />ေၾကး(ဘဏ္ေခ်းေငြ) ယူတဲ့ ကိစၥအေပၚ မတရားဘူးလုိ႕ ေျပာတာ<br />ေတြ၊ ေငြတုိးေခ်းတဲ့ သူေ႒းေတြ အေၾကာင္း ေန႕စဥ္ေျပာေနလုိ႕<br />အခုလုိ႕ ေအာက္လမ္းနည္းနဲ႕ အတုိက္(ျပဳစား)ခံရတာ ျဖစ္ႏုိင္<br />ေၾကာင္း” ၀ုိင္းေျပာၾကပါတယ္။<br /><br />ညေနပုိင္းေလာက္မွာ က်ေနာ္တုိ႕ဘၾကီး ရြာဦးေက်ာင္းဖက္ကုိ<br />ထြက္သြားပါတယ္။ တစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ အထုပ္တခ်ဳိ႕၊<br />ေရပုလင္းတခ်ဳိ႕နဲ႕ ျပန္လည္ ေရာက္ရွိလာပါတယ္။ သူ႕သမက္ျဖစ္တဲ့<br />အမ ေယာက္်ား အပါအ၀င္ လယ္စာရင္းဌား(လယ္ယာအလုပ္သမား)<br />တခ်ဳိ႕ကို ဦးေဆာင္ျပီး သူ႕ျခံထဲကို သြားၾကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ သူ႕<br />အိမ္ရဲ႕ အိမ္တုိင္းေတြ အားလုံးေဘးမွာ တရြင္းျပားေတြ ေပါက္တူးေတြ<br />နဲ႕ တူးၾကပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ရြာဦးေက်ာင္း ယူေဆာင္လာ<br />တဲ့ အထုပ္ေတြ ေရပုလင္းေတြထဲကေန ပစၥည္းတခ်ဳိ႕ကို အိမ္တုိင္<br />အားလုံးရဲ႕ ပတ္ပတ္လည္မွာ ေလာင္းခ်ၾကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္<br />က်ေနာ္တုိ႕ရွိရာ သူ႕သမီးအိမ္ဖက္ကို ေရာက္လာျပီး ေဘာ့ပန္ေတြ၊<br />ခဲတံေတြ စာရြက္ေတြနဲ႕ ဘုရားစာအုပ္ထဲက ဘုရားစာေတြကို ကူးယူ<br />ျပီး ေရးဖုိ႕ ေျပာပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ ေမာင္ႏွမတသုိက္က ဘာလုပ္<br />ဖုိ႕လဲလုိ႕ ၀ုိင္းေမးၾကပါတယ္။ ဘၾကီး အေျဖက ..<br />“ေဆးႏြားကို အဆိပ္ခတ္မလုိ႕”<br /><br />အဲဒီေန႕ ညဖက္က စ’ျပီး ဘၾကီးျခံနဲ႕ အိမ္တုိ႕မွာ ထူးထူးျခားျခား<br />ျဖစ္စဥ္ေတြ ရပ္တန္႕သြားပါတယ္။ ေနာက္တေန႕ မနက္မုိးလင္း<br />ခ်ိန္မွာ ရြာထဲရွိ ဘၾကီးလယ္မွာ အလုပ္ လုပ္တဲ့ သီးခစား<br />လယ္သမားတစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ ရြာက ေကာင္စီ<br />ဥကၠ႒ ပုိင္ဆုိင္တဲ့ ႏြားတစ္ေကာင္ ဒီမနက္မွာ သန္သန္မာမာကေန<br />ရုတ္တရက္ ေပ်ာ့ေခြျပီး လဲက်ေသဆုံးသြားေၾကာင္း ေျပာျပ<br />ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ဘၾကီးနဲ႕ သူ႕လယ္သမားတုိ႕ဟာ ဘၾကီး<br />အိမ္၀န္းဖက္ကို သြားေရာက္ၾကပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့<br />ဘၾကီးတစ္ေယာက္ သူ႕အိမ္၀န္းထဲမွာ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြကုိ<br />စုပုံျပီး မီးရွဳိ႕ေနပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕လည္း တဖက္ျခံ၀န္းထဲက<br />ေန ဘာလုပ္ေနသလဲလုိ႕ လွမ္းေမးလုိက္ေတာ့ သူက ႏြားရုပ္ေလး<br />တစ္ရုပ္ကို ေထာင္ျပ ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ သူ႕လက္ထဲက အဲဒီႏြား<br />ရုပ္ေလးကို မီးပုံထဲကုိ ထည့္လုိက္ပါတယ္။<br /><br />ေန႕လည္ပုိင္း မေရာက္ခင္ ရြာဦးေက်ာင္းရဲ႕ ဆြမ္းတန္းဟာ ဘၾကီး<br />တုိ႕ ျခံေရွ႕ကေန ၾကြလာပါတယ္။ ဘၾကီးက ဆရာေတာ္ကို သူ႕ျခံ<br />ထဲ ပင့္ဖိတ္သြားျပီး ခဏေနေတာ့ ဆရာေတာ္ ျပန္ၾကြ သြားပါတယ္။<br />အဲဒီေနာက္ ျခံေရွ႕ကေန “ငါျခံမွာ ဘာေကာင္မွ မရွိေတာ့ဘူး၊ ဘယ္သူ<br />ေျပာလဲ “ပု႑က” တုိက္တယ္လုိ႕၊ မယုံရင္လာၾကည့္ၾက ဒီညက စျပီး<br />ဘာေကာင္မွ မရွိေတာ့ဘူး” လုိ႕ ျခံေရွ႕ ျဖတ္သြားသူ မွန္သမွ်ကို ေျပာ<br />ျပေနပါတယ္။ ညေနေစာင္း သူ႕ျခံထဲမွာ ရြာကလူေတြ တရုံးရုံးနဲ႕ စည္း<br />ကားေနပါတယ္။ လူေတြ ၀င္လုိက္ ထြက္လုိက္ လာၾကည့္ေနၾကလုိ႕<br />က်ေနာ္တုိ႕ ကေလးတသုိက္လည္း ဘၾကီးျခံဖက္ကို သြားၾကည့္<br />ၾကပါေတာ့တယ္။ သူ႕အိမ္ေအာက္ထပ္ ေျမၾကီး တေနရာမွာ တြင္းတူး<br />ထားသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒါ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ေမးၾကည့္ေတာ့<br />“ေဆးႏြား” ကုိ တူးေဖာ္လုိက္တဲ့ ေနရာလုိ႕ ဘၾကီးက ေျပာျပပါတယ္။<br />ဒီလုိနဲ႕ ညဖက္ အမတုိ႕အိမ္မွာ တည္းခုိေနတဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ မိသားစုထံ<br />ကို ဘၾကီး ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ က်ေနာ္တုိ႕လည္း သိခ်င္<br />တာေတြကို ေမးခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။<br /><br />သူ႕ျခံကုိ သူတပါးက ေအာက္လမ္းနည္းနဲ႕ ျပဳလုပ္တယ္လုိ႕ သူလည္း<br />ယူဆ ခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ႕အိမ္မွာ လာအိပ္သြားတဲ့ ပေရာဂ ကုတဲ့ဆရာတုိ႕<br />ျမင္ေတြ႕ခဲ့ပုံကို သူ စဥ္းစားၾကည့္ျပီး “ေဆးႏြား” လုိ႕ ေခၚတဲ့ ပေရာဂ<br />နည္းနဲ႕ လုပ္တာျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႕ သူ ယူဆခဲ့ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ရြာဦး<br />ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ဆြမ္းဆန္အနည္းအက်ဥ္းကို ဆရာေတာ္ထံမွ အလွဴ<br />ခံခဲ့သလုိ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ဘုရားစင္မွ ေသာက္ေတာ္ေရ အေဟာင္းေတြ<br />ကို စြန္႕ျပီး ပုလင္းထဲ ထည့္ယူလာခဲ့ေၾကာင္း၊ အဲဒီေနာက္ အဲဒါေတြကို<br />အိမ္တုိင္အားလုံးရဲ႕ ပတ္ပတ္လည္မွာ ေျမၾကီးကို နည္းနည္းခ်င္စီ တူး<br />ဆြျပီး ေလာင္းထည့္ခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ႕အိမ္ေအာက္ထပ္ အလယ္တစ္ေနရာ<br />မွာ ေကာက္ရုိးေတြ စုပုံျပီး က်ေနာ္တုိ႕ ကူးေရးေပးတဲ့ ဘုရားစာ စာရြက္<br />ေတြကို ေကာက္ရုိးပုံမွာ ထည့္ခဲ့ေၾကာင္း၊ မနက္မုိးလင္းခ်ိန္ အဲဒီေကာက္ရုိး<br />ေတြ ထားခဲ့တဲ့ ေနရာကို ေပါက္တူးနဲ႕ တူးၾကည့္လုိက္ေတာ့ ႏွီးနဲ႕ ရက္လုပ္<br />ထားတဲ့ ႏြားအရုပ္ေလး တစ္ခုကို ေတြ႕ရေၾကာင္း၊ ဒါနဲ႕ မီးဖုိျပီး အဲဒီ ႏြားရုပ္<br />ေလးကုိ မီးရွဳိ႕ျပစ္ခဲ့ေၾကာင္း သူက ေျပာျပပါတယ္။<br /><br />ဒါနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕က အဲဒီ ေဆးႏြားအေၾကာင္းကို ေမးၾကည္ေတာ့ …<br /><br />ရြာမွာ မီးမဖြားႏုိင္လုိ႕ ေသဆုံးျပီး အသုဘျဖစ္လာရင္ မီးသျဂႋဳလ္ေလ့<br />ရွိေၾကာင္း၊ အဲလုိမီးသျဂႋဳလ္တဲ့ အခါ အသုဘရုပ္ေကာင္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္<br />ကို ျမန္ျမန္ ျပာျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ရေၾကာင္း၊ အဆီျပင္ေတြကို ၀ါးနဲ႕<br />ထုိးေဖာက္ရေၾကာင္း၊ အဲဒီ ၀ါးလုံးကို ေအာက္လမ္းဆရာေတြ အသုံး<br />ျပဳလုိ႕ မရေအာင္ ရြာဦးေက်ာင္းမွာ သိမ္းဆည္းေလ့ရွိေၾကာင္း၊ အဆုိပါ<br />၀ါးလုံးကုိ ေအာက္လမ္းဆရာတခ်ဳိ႕က ခုိးယူျပီး ႏွီး ျဖစ္ေအာင္<br />အရင္ ယက္ရေၾကာင္း၊ ႏွီး ျဖစ္လာတဲ့ အခါ အဲဒီ ႏွီးနဲ႕ ႏြားရုပ္ေလး<br />တစ္ရုပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ရေၾကာင္း၊ ႏြားရုပ္ေလး လုပ္ျပီးခ်ိန္မွာ<br />အသက္သြင္းေပးရေၾကာင္း၊ တကယ့္ ႏြားအစစ္နဲ႕ အတူ လ’ေပါင္း<br />မ်ားစြာ အတူ ထားရေၾကာင္း၊ အဲဒီေနာက္ ေအာက္လမ္းဆရာ<br />ေတြက သူတုိ႕ ဒုကၡေပးခ်င္တဲ့ အိမ္တစ္အိမ္ရဲ႕ အျပင္ဖက္က<br />ျဖစ္ေစ … အတြင္းထဲ လာျပီး ျဖစ္ေစ အဲဒီ ႏြားရုပ္ကုိ ပုိ႕ေဆာင္<br />ေပးရေၾကာင္း၊ ထုိ႕ေနာက္ သူနဲ႕ အတူ ရွိခဲ့ဘူးတဲ့ ႏြားအစစ္ကို လွည္း<br />တစ္ခုမွာျဖစ္ေစ … ျငိမ္ျငိမ္မေနႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ေစ လုပ္ေဆာင္ေပး<br />ပါက အလားတူ ေအာက္လမ္းပညာျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ေဆးႏြား<br />လည္း ေသာင္းက်န္းေလ့ရွိေၾကာင္း ရွင္းျပပါတယ္။<br /><br />“ဒါဆုိ အခု ဒုကၡေပးေနတဲ့ ႏြားရုပ္ေလးကို မီးရွိဳ႕လုိက္ရင္<br />ျပီးသြာျပီလား ….”<br />လုိ႕ က်ေနာ္တုိ႕ ေမးအၾကည့္မွာ …<br />ဘၾကီးက …<br />“အဲဒီ ေဆးႏြားကို မီးရွဳိ႕လုိက္ေတာ့၊ သူနဲ႕ အတူ အသက္သြင္း<br />ရာမွာ အသုံးျပဳခံရတဲ့ တကယ့္ႏြားလည္း ေသသြားတယ္ကြ ..”<br />ဟု ျပန္ေျဖပါတယ္။<br /><br />ရုတ္တရက္ က်ေနာ္တုိ႕က …<br />“ဒါဆုိ မနက္က ေကာင္စီ ဥကၠ႒အိမ္က ႏြား ေသသြားတယ္<br />ဆုိေတာ့ ဥကၠ႒က ေအာက္လမ္းဆရာ လား …”<br />လုိ႕ မ၀င့္မရဲနဲ႕ ေမးလုိက္ခ်ိန္မွာ ဘၾကီးပါးစပ္က ..<br />“အင္း …..”<br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;">(ျပီးပါျပီ။)</span><br /><br /><br /></span>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-8626612197478641812010-01-19T18:23:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.512+01:00လူထုဦးလွ ႏွစ္(၁၀၀)ျပည့္ ဖိတ္ၾကားလႊာ<center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI3-gnKv_wIJfeP9j5VDp2opF7lX1Zo70-dNz_zKBtFymNzKQBzIQKLrVZArNN8urFIWOhFKdwL095k9Rs9yVqCwztC7mju9ebRA0QsrG5w7LSr-B-g_3i1Gv0fAUt95-Vi7GmCUCnFkTq/s1600-h/uhla.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 282px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI3-gnKv_wIJfeP9j5VDp2opF7lX1Zo70-dNz_zKBtFymNzKQBzIQKLrVZArNN8urFIWOhFKdwL095k9Rs9yVqCwztC7mju9ebRA0QsrG5w7LSr-B-g_3i1Gv0fAUt95-Vi7GmCUCnFkTq/s400/uhla.jpg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5428503013049859202" /></a></center>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-87537308472562911312010-01-18T09:07:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.541+01:00ေလ့လာစရာ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး ေျပာဆုိမွဳမ်ား (၁/၂၀၁၀)<a style="font-weight: bold;" href="http://www.voanews.com/burmese/2010-01-14-voa3.cfm">NLD ေခါင္းေဆာင္ အေျပာင္းအလဲအေပၚ စမ္းစစ္ ေ၀ဖန္ၾကည့္ျခင္း</a><br />(ဦးေက်ာ္ဇံသာ- VOA၊ ဦးေအာင္တင္၊ ဦးမင္းေဇာ္ဦး)<br /><br /><span style="font-weight: bold;">NLD ပါတီ EC (၉)ဦး ထပ္တုိးျခင္းျဖင့္ မည္သုိ႕ထူးျခားလာမည္နည္း</span><br />(ကုိထက္ေအာင္ေက်ာ္ DVB၊ အင္တာဗ်ဴး)<br /><a href="http://burmese.dvb.no/2weekarchive.php"><span style="font-weight: bold;">(၁၇.၀၁.၂၀၁၀ ေန႕ DVB ညဖက္ ေရဒီယုိ အစီအစဥ္)</span></a><br /><br /><a href="http://www.mizzimaburmese.com/edop/songpa/4472-2009-12-29-08-08-14.html"><span style="font-weight: bold;">ဦးဘုိဘုိေက်ာ္ျငိမ္း ေရးသားေသာ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ ေဆာင္းပါး</span><br /><br /></a>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-56217450865953526312010-01-16T23:24:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.558+01:00လမ္းၾကား သရဲ (ေနာက္ဆုံးပုိင္း)ေရးသူ- <span style="font-weight: bold;">စစ္ျငိမ္းဒီေရ</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;">(မွတ္ခ်က္။ ။ အသက္ ငယ္ရြယ္သူမ်ား၊ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႕</span><br /><span style="font-weight: bold;">တတ္သူမ်ား၊ ႏွလုံးေရာဂါသည္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္သည္မ်ား</span><br /><span style="font-weight: bold;">မဖတ္ရူရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။)</span><br /><br /><a href="http://pyustate.com/2010/01/blog-post_13.html"><span style="font-weight: bold;">ယခင္ အပုိင္း(၄)မွ</span></a> အဆက္ ...<br /><br />ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္သံေတြေၾကာင့္ သူတုိ႕ေနထုိင္ရာအလႊာရွိ နံေဘး<br />ခန္းက လူေတြလည္း အျပင္ထြက္ၾကည့္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႕လည္း<br />မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ မိနစ္(၂၀) နီးပါး ၀ုိင္းျပဳစု<br />အျပီးမွာ သတိလစ္သြားတဲ့ လူငယ္လည္း သတိျပန္ရလာပါတယ္။<br />အေၾကာက္လြန္ေနသူရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကုိ ဘုရားစင္က ေသာက္ေတာ္ေရေတြ<br />စြန္႕ျပီး ပက္ျဖန္းတဲ့သူက ျဖန္း၊ လည္ပင္းမွာ စိတ္ပုတီး ဆြဲေပးၾကနဲ႕<br />အလုပ္ရွဳပ္ၾကပါေတာ့တယ္။ သတိျပန္ရလာသူအား စိတ္ျငိမ္သြားရန္<br />ဆရာ၀န္က ေဆးတစ္လုံး တုိက္လုိက္ပါတယ္။<br /><br />အခန္းပုိင္ရွင္ မိသားစုက အမွဳိက္ျပစ္ရာ လမ္းၾကားတြင္ သူတုိ႕အုပ္စု<br />ေခါစာျပစ္ခဲ့တဲ့ လင္ဗန္းနဲ႕ ျပာမွဳန္႕ေတြကို မနက္ၾကမွ သန္႕ရွင္းေရး<br />လုပ္လုိက္မယ္လုိ႕ ေျပာပါတယ္။ သူတုိ႕ထဲကတခ်ဳိ႕က အဲဒီေနရာကို<br />ေနာက္တစ္ေခါက္ သြားၾကည့္ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာၾကပါတယ္။ သူတုိ႕တေတြ<br />အခန္းအေပါက္၀ကေန အဲဒီလမ္းၾကားေလး ထိပ္ဆီ ထြက္ၾကည့္ၾက<br />ပါတယ္။ တုိက္တစ္ခုလုံး တိတ္ဆိတ္ေနပါျပီ။ ခုနက မီးပြင့္လာတဲ့<br />နံေဘးအခန္းေတြလည္း မီးေတြပိတ္ျပီး ျပန္အိပ္သြားပုံ ရပါတယ္။ သူတုိ႕<br />နံေဘးအခန္းမွ အိမ္ေျမွာင္တစ္ေကာင္ရဲ႕ စူးစူး၀ါး၀ါး စုတ္ထုိးသံေၾကာင့္<br />သူတုိ႕အားလုံး လန္႕သလုိလုိ ျဖစ္သြားၾကပါတယ္။ လက္က နာရီကို<br />ၾကည့္လုိက္ေတာ့ (၁)နာရီ ထုိးဖုိ႕ မိနစ္အနည္းငယ္ လုိပါေသးတယ္။<br /><span id="fullpost"><br />အခန္းအေပါက္၀ကေန အမွဳိက္ျပစ္ရာလမ္းၾကားဆီကို သူတုိ႕အားလုံး<br />ထပ္သြားၾကဖုိ႕ ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ သူတုိ႕အားလုံး လမ္းၾကား<br />ေလးဆီမွာ ဘာမ်ား ဆက္ျဖစ္လာမလဲလုိ႕ စုိက္ၾကည့္ ေနၾကပါတယ္။<br />အခန္းအားလုံးဆီကေန အိမ္ေျမွာင္ေတြရဲ႕ ဆက္တုိက္ စုတ္ထုိးသံေၾကာင့္<br />သူတုိ႕ အရမ္းအံ့ၾသေနပါတယ္။ ရုတ္တရက္ အမွဳိက္ျပစ္ရာ လမ္းၾကား<br />ထိပ္ရွိ မီးေရာင္ေအာက္မွာ လူအရိပ္ႏွစ္ခုကို ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ သူတုိ႕<br />အားလုံး နည္းနည္း ေတြးေ၀သြားပါတယ္။ သူတုိ႕ထဲက တစ္ေယာက္က …<br />“ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ သြားၾကည့္ၾကရေအာင္၊ အရမ္းၾကီး ေၾကာက္မေနနဲ႕”<br /><br />ဒီလုိနဲ႕ သူတုိ႕အားလုံး ခပ္လန္႕လန္႕ျဖင့္ လမ္းၾကားထိပ္ကို အသြား၊<br />မေရာက္တေရာက္ေလာက္မွာ မီးေရာင္ေအာက္က အရိပ္ႏွစ္ခုဟာ<br />သူ႕အလုိလုိ ေပ်ာက္သြားျပန္ပါတယ္။ သူတုိ႕ထဲက တခ်ဳိ႕လည္း<br />ေဘာင္းဘီးက ခါးပတ္ေတြ ဆြဲျဖဳတ္ျပီး တစ္ခုခုျဖစ္လာရင္ ခါးပတ္နဲ႕<br />ရုိက္မယ့္ပုံစံ အသင့္ျပင္ထားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ထဲက<br />လူငယ္တစ္ဦးမွ …<br />“ခုနက ဒီလမ္းထိပ္က ဟုိဟာ(ကေလးကစားစရာ) ေလးေရာ”<br /><br />လမ္းထိပ္ကို ပထမ တေခါက္အလာမွာ အတြင္းကေန လႊင့္ျပစ္လုိက္တဲ့<br />ကေလးကစားစရာ အရုပ္ကားလည္း မေတြ႕ရေတာ့ပါ။ လမ္းၾကား<br />ေရွ႕ကို အေရာက္၊ အတြင္းကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့ “ေခါစာ” ျပစ္ထားတဲ့<br />လင္ဗန္းလည္း မရွိေတာ့ပါ၊ အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ အေပါက္၀ေအာက္မွာ<br />ကစားစရာ အရုပ္ကားေလး ေရာက္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ျပာမွဳန္႕<br />ေတြလည္း ျပန္႕ၾကဲေနျပီး နင္းျပီးေလွ်ာက္ထားသလုိ လူေျခရာ ပုံစံ<br />အမ်ားအျပားကို ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ ေလး …. ငါးမိနစ္ေလာက္<br />ဟုိၾကည့္ ဒီၾကည့္အျပီးမွာ သူတုိ႕အားလုံး အခန္းရွိရာဆီ လွည့္ျပန္<br />ခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ခန္းသုိ႕ ေရာက္လုဆဲဆဲမွာ အေနာက္ဖက္မွ “ေတာက္”<br />ေခါက္သံ တစ္ခုကုိ ပီပီသသ ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ လွည့္ၾကည့္လုိက္<br />ေတာ့ ဘာမွ် မေတြ႕ရပါ။ သူတုိ႕အားလုံး အခန္းအတြင္းကုိ ၀င္ၾက<br />ေတာ့မယ့္ဆဲဆဲမွာ လူတစ္ဦးရဲ႕ ငိုရွိဳက္သံလုိလုိ အသံ သဲ့သဲ့တခ်ဳိ႕<br />ကို ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ ေနာက္တေခါက္ သြားၾကည့္ဖုိ႕ သူတုိ႕<br />မရဲေတာ့ပါ။<br /><br />အလည္ေရာက္ေနသူေတြနဲ႕ စကားတေျပာေျပာျဖင့္ အိမ္ရွင္ဆရာ၀န္<br />ပါ ဧည့္ခန္းထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ အိမ္ရွင္ျဖစ္သူဟာ အိမ္မက္<br />မက္ေနသလုိလုိ အျပင္တြင္ တကယ္ခံစားေနရသလုိလုိ အိမ္မက္တစ္ခု<br />ကို မက္ခဲ့ပါတယ္ …<br /><br />ဆရာ၀န္၊ ငယ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူနဲ႕ “ေခါစာ” ျပစ္ခဲ့တဲ့ ဗလေတာင့္ေတာင့္<br />လူငယ္ သုံးဦးတုိ႕ဟာ သူတုိ႕ အိမ္ခန္းထဲမွာ ထုိင္ျပီး စကားေျပာေနၾက<br />ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အျပင္က ဧည့္ေခၚ ေခါင္းေလာင္းတီးသံ ၾကား<br />ရပါတယ္။ တံခါးကို သြားဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္<br />အရြယ္ လူၾကီးတစ္ဦးနဲ႕ အသက္ ရွစ္ႏွစ္ … ကိုးႏွစ္အရြယ္ ကေလးငယ္<br />တုိ႕ကို ေတြ႕ရပါတယ္။ သူတုိ႕က နံေဘးအခန္းမွာ ေနသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊<br />ေျပာျပစရာ ရွိတယ္လုိ႕ ေျပာဆုိျပီး သူတုိ႕ေနထုိင္ရာ ကပ္လွ်က္ အခန္း<br />ထဲသုိ႕ ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္။ အခန္းထဲ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာပဲ<br />ကေလးငယ္က သူတုိ႕သုံးဦးကို အခန္းအတြင္းထဲရွိ ေရခ်ဳိခန္းကို<br />လက္ညွိဳး ထုိးျပပါတယ္။ ေရခ်ဳိးခန္းအတြင္းကို ေရာက္ေတာ့ အိမ္သာ<br />အေပၚရွိ ေရဆြဲခ်ရာ ေရပုံးထဲကို ပစၥည္းတစ္ခုခု ႏွဳိက္ယူေပးဖုိ႕ လက္ဟန္<br />ေျခဟန္နဲ႕ ျပပါတယ္။ ေရဆြဲခ်ရာ ပုံးထဲကုိ ႏွဳိက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့<br />ပလပ္စတစ္နဲ႕ ေသေသခ်ာခ်ာ ထုတ္ပုိးထားတဲ့ ကေလးကစားစရာ<br />အရုပ္ကားေလးတစ္ခုကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ကေလးငယ္က<br />အုတ္နံရံဖက္ကုိ လက္ညွိဳးထုိးျပလုိက္ပါတယ္။ အုတ္နံရံဟာ တီဗြီမ်က္ႏွာ<br />ျပင္ တစ္ခုလုိျဖစ္လာျပီး သခၤ်ဳိင္းတစ္ခုကို ျမင္ေနရပါတယ္။ သခၤ်ဳိင္းထဲရွိ<br />လမ္းအေကြ႕အေကာက္ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္အျပီးမွာ အုတ္ဂူ<br />တစ္ခုကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ကေလးငယ္က ေရပုံးထဲမွာ ရရွိလာတဲ့ အရုပ္<br />ကားေလးကုိ အဲဒီအုတ္ဂူေပၚမွာ ထားေပးဖုိ႕ ျပသပါတယ္။ အဲဒီေနာက္<br />ရုတ္တရက္ဆုိသလုိ နံရံေပၚက ျမင္ကြင္းေရာ ကေလးငယ္ပါ<br />ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။<br /><br />အဲဒီခ်ိန္မွာ သူတုိ႕သုံးဦးကုိ အခန္းအတြင္းသုိ႕ ေခၚေဆာင္လာတဲ့<br />လူၾကီးျဖစ္သူက စကားေျပာဖုိ႕ ဧည့္ခန္းအတြင္းကို ေခၚေဆာင္<br />သြားပါတယ္။ သူဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၅)ႏွစ္ နီးပါးက ဒီတုိက္မွာ<br />အလုပ္လုပ္ရင္း ေနထုိင္တဲ့ ျမန္မာျပည္သား တစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း၊<br />အလုပ္ လုပ္တဲ့ ေနရာကေန ကေလးကစားစရာ ပစၥည္းတစ္ခုကို<br />ယူေဆာင္လာမိေၾကာင္း၊ တေန႕ေတာ့ အခန္းထဲမွာ ေသာက္ရင္း<br />စားရင္းကေန မူးျပီး သူအိပ္ေပ်ာ္သြားေၾကာင္း၊ အဲဒီေနာက္ သူ<br />သတိလစ္သလုိ ျဖစ္သြားေၾကာင္း၊ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ဟာ တစုံတေယာက္<br />ရဲ႕ ၀င္ေရာက္ပူးကပ္ျခင္းကို ခံရျပီး အခန္းေဖာ္ေတြနဲ႕ အခ်င္းမ်ား<br />ခဲ့ေၾကာင္း၊ ေနာက္ဆုံးမွာ သူ႕အခန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္း အလုပ္သမား<br />မ်ားက သူ႕ကုိ ရက္စက္စြာ သတ္ျပစ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ ေသဆုံးျပီး<br />တစ္ႏွစ္ေက်ာ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္ရွိ က်န္ရစ္သူ သူ႕မိသားစု<br />က ဘာသာေရးဆုိင္ရာ အမွ်အတန္း ေပးေ၀ခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ ေသဆုံး<br />တဲ့ ဒီေနရာမွာ ယေန႕အခ်ိန္အထိ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ေဆာင္ရြက္မူ<br />မ်ား လုံး၀ မလုပ္ရေသးေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ<br />သူ႕သားသမီးမ်ားအနက္ အၾကီးဆုံးျဖစ္သူ သူ႕သားေလးမွာ ယခုအခါ<br />ပင္ပင္ပန္းပန္း ဆင္းဆင္းရဲရဲျဖင့္ မိသားစုအား လုပ္ေကြ်းေနရေၾကာင္း၊<br />သူ႕အတြက္ အမွ်အတန္းေပးေ၀ဖုိ႕နဲ႕ သူ႕သားအၾကီးဆုံးေလးကုိ<br />ဒီႏုိင္ငံမွာ တရား၀င္အလုပ္သမားအျဖင့္ အလုပ္ လုပ္ခြင့္ရဖုိ႕<br />ကူညီေပးေစလုိေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ရွိ သူ႕မိသားစု<br />ထံ ဆက္သြယ္ဖုိ႕ ဖုန္းနံပါတ္ တစ္ခုကုိလည္း ေပးပါတယ္။ အဲဒီေနာက္<br />သူလည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေတာ့တယ္။<br />…… …… …<br /><br />မနက္ေစာေစာစီးစီး ဧည့္သည္ေတြထဲမွ ငယ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူနဲ႕<br />“ေခါစာ” ျပစ္ခဲ့တဲ့ လူငယ္တုိ႕ ႏွစ္ဦး ညက အိမ္မက္ဆုိးမ်ား မက္ေၾကာင္း<br />အိမ္ရွင္ ဆရာ၀န္ကို ေျပာျပပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ ေနာက္ (၂) ရက္ခန္႕အၾကာ<br />မွာ ဆရာ၀န္ျဖစ္သူဟာ အလုပ္ထဲကေန အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။<br />အိမ္ေရွ႕ သံတံခါးကို ဖြင့္အ၀င္မွာ သူ႕နားထဲမွာ နံေဘးကေန တစုံ<br />တေယာက္ တုိးတုိးေလး ကပ္ေျပာသလုိ ခံစားလုိက္ရပါတယ္။ သူ႕ကုိ<br />ေျပာသြားတဲ့ စကားသံက …<br />“ညီေလး၊ မင္း ထီထုိးထားတာ … တုိက္ျပီးျပီလား …”<br />ရုတ္တရက္ သူ ေၾကာင္သြားပါတယ္၊ နံေဘးကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့လည္း<br />သူ႕နံေဘး ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဘယ္သူကုိမွ် မေတြ႕ရပါ။ ဒါနဲ႕ သူလည္း<br />ထီထုိးခဲ့တာကို သတိရသြားျပီး တုိက္ေအာက္ထပ္ကို ျပန္ဆင္းခဲ့ပါတယ္။<br />တုိက္နံေဘးက အိႏၵိယကုန္စုံဆုိင္အေရွ႕ရွိ သတင္းစာအပုံမွာ သူ ထုိးထား<br />တဲ့ ထီနံပါတ္ကို ရွာေဖြလုိက္ပါတယ္။ သူ အရမ္းအံ့ၾသ သြားပါတယ္။<br />သူ႕ သူငယ္ခ်င္း ရယ္စရာအျဖစ္ ေျပာခဲ့တဲ့၊ သူ႕အိမ္မက္ထဲမွာ သရဲ<br />ေပးခဲ့တဲ့ တယ္လီဖုန္းနံပါတ္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးဂဏန္းေလးလုံးဟာ ထီရဲ႕<br />ဒုတိယဆုေနရာမွာ ေတြ႕လုိက္ရလုိ႕ပါ။ ထီထုိးထားေပမဲ့ ထီေပါက္ဖုိ႕<br />လုံး၀ မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ သူ႕အျဖစ္ဟာ သူ႕ကုိယ္သူ မယုံသလုိနဲ႕<br />သတင္းစာေပၚက နံပါတ္ကုိ ၾကည့္လုိက္ လက္ထဲမွာ ထုိးထားတဲ့<br />ထီ စာရြက္ကို ၾကည့္လုိက္နဲ႕ ဂနာမျငိမ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။<br /><br />အိမ္ရွင္ဆရာ၀န္ျဖစ္သူဟာ သူ႕မိသားစုကို ထီေပါက္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း<br />စုံကုိ ေျပာျပလုိက္ပါတယ္။ သူ႕ဇနီးသည္နဲ႕ မိခင္ျဖစ္သူတုိ႕က ကြယ္လြန္<br />သြားသူအတြက္ ဆြမ္းသြတ္အမွ် ေပးေ၀ဖုိ႕၊ အိမ္မက္ထဲမွာ ေပးခဲ့တဲ့<br />ဖုန္းနံပါတ္ကို ဆက္သြယ္ၾကည့္ဖုိ႕ တုိက္တြန္းၾကပါတယ္။ မယုံတ၀က္<br />ယုံတ၀က္နဲ႕ အိမ္မက္ထဲက ဖုန္းနံပါတ္ကို သူ ဆက္သြယ္လုိက္ပါတယ္။<br />ျမန္မာျပည္က တယ္လီဖုန္းပိုင္ရွင္မိသားစုရဲ႕ အကူအညီေပးမွဳေၾကာင့္<br />က်န္ရစ္သူ မိသားစုနဲ႕ သူ အဆက္အသြယ္ ရခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ လြန္ခဲ့<br />တဲ့ (၁၅)ႏွစ္ေလာက္က ဒီတုိင္းျပည္မွာ အလုပ္လာလုပ္ရင္း ကြယ္လြန္<br />ခဲ့သူနဲ႕ ခင္မင္ရင္းႏွီးသူ တစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း၊ က်န္ရစ္သူ မိသားစုကို<br />အကူအညီေပးခ်င္ေၾကာင္း ရွင္းျပလုိက္ပါတယ္။ ေနာက္ရက္ေတြမွာ<br />သူ ထီေပါက္လုိ႕ ရခဲ့တဲ့ ေငြေတြထဲက ျမန္မာေငြ (၁၀) သိန္း တန္ဖုိးကုိ<br />လႊဲပုိ႕ေပးလုိက္သလုိ ကြယ္လြန္သူရဲ႕ သားအၾကီးဆုံးျဖစ္သူကိုလည္း<br />ဒီတုိင္းျပည္မွာ တရား၀င္ အလုပ္သမားအျဖစ္ လာေရာက္ႏုိင္ေအာင္<br />အစစ အရာရာ အကုန္အက်ခံ ကူညီမယ္ဖုိ႕ ကတိေပးလုိက္ပါတယ္။<br /><br />အဲဒီရက္ေတြ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဆရာ၀န္ျဖစ္သူဟာ သူ႕အခန္းနဲ႕<br />ကပ္လွ်က္အခန္းက အခန္းပုိင္ရွင္ေတြကို လုိက္လံစုံစမ္းခဲ့ပါတယ္။<br />အခန္းပုိင္ရွင္ တရုတ္အဖြားၾကီးဟာ အဲဒီအခန္းမွာ တခါတရံ<br />သာ လာေနေလ့ရွိေၾကာင္း နံေဘးခန္းေတြက ေျပာျပၾကပါတယ္။<br />ဒါနဲ႕ အခန္းပိုင္ရွင္ တရုတ္အဖြားအုိ ရွိရာဆီ သူ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။<br />တရုတ္အဖြားအုိက ဆရာ၀န္မိသားစုအခန္းနံေဘးရွိ သူ႕အခန္း<br />ဟာ ႏုိင္ငံျခားမွာ ေရာက္ရွိေနတဲ့ သူ႕သမီးနဲ႕ သမက္တုိ႕ ပုိင္ဆုိင္<br />တဲ့ အခန္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၅)ႏွစ္ ပတ္၀န္းက်င္က သူ႕တုိ႕<br />မိတ္ေဆြ တရုတ္လူမ်ဳိးတစ္ဦးက သူ႕ အလုပ္သမားမ်ား ေနထုိင္<br />ရန္ ဌားရမ္းခဲ့ဖူးေၾကာင္း၊ အဲဒီေနာက္ေတာ့ အိမ္ဌားေတြ ခဏခဏ<br />ေျပာင္းေရႊ႕ၾကေၾကာင္း၊ ဒါနဲ႕ ေနာက္ပုိင္းမွာ ဘယ္သူကိုမွ် မဌားေတာ့<br />ပဲ သူ ေနထုိင္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ယခင္က ဘာမွ် မျဖစ္ခဲ့တဲ့ သူ႕အခန္းဟာ<br />ညဖက္ေတြမွာ သရဲေျခာက္သလုိ ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း၊<br />ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူကိုမွ် ထပ္မဌားေတာ့ပဲ တခါတရံ ေန႕လည္ပုိင္းေတြ<br />မွာ သူ အလည္လာျပီး ေနခဲ့ေၾကာင္း၊ ညဖက္မွာ မအိပ္ရဲတာေၾကာင့္<br />ယခုအခါ သူတုိ႕ ပုိင္ဆုိင္တဲ့ ပစၥည္းအေဟာင္းမ်ားသာ ထားရွိေသာ<br />စတုိးခန္းအျဖစ္ အသုံးျပဳေၾကာင္း ရွင္းျပပါတယ္။<br /><br />ဆရာ၀န္ျဖစ္သူက တရုတ္အဖြားအုိအား လြန္ခဲ့ေသာ (၁၅)ႏွစ္ခန္႕က<br />အဲဒီအခန္းမွာ သူ႕သူငယ္ခ်င္း အလုပ္သမားတစ္စု ေနထုိင္ခဲ့ဖူးေၾကာင္း၊<br />သူတုိ႕ထဲက တစ္ေယာက္ဟာ အရက္ အလြန္ေသာက္ေသာေၾကာင့္<br />လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ကြယ္လြန္သူ ပိုင္ဆုိင္ခဲ့တဲ့<br />ပစၥည္းတစ္ခုဟာ အဲဒီအခန္းထဲမွာ က်န္ရစ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ ဒီတုိက္ကို<br />ေျပာင္းေရႊ႕လာျပီး မၾကာမဏဆုိသလုိ ကြယ္လြန္သူက အိမ္မက္ေပး<br />ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီအခန္းထဲမွာ ကြယ္လြန္သူအတြက္ ရည္စူး<br />ျပီး ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ဆုေတာင္းေမတၲာပုိ႕တဲ့ ပြဲတစ္ခု လုပ္ခ်င္<br />ေၾကာင္း ခြင့္ေတာင္းခံပါတယ္။ အခန္းပုိင္ရွင္ အဖြားအုိကလည္း<br />ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။<br /><br />စေန၊ တနဂၤေႏြ ရုံးပိတ္ရက္ တစ္ခုမွာ ဆရာ၀န္မိသားစုနဲ႕ ရင္းႏွီးသူ<br />သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမ်ားဟာ အဲဒီတုိင္းျပည္ကို ၾကြေရာက္ေနတဲ့<br />ျမန္မာဘုန္းေတာ္ၾကီးတစ္ပါးကို ပင့္ဖိတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တရုတ္မိသားစု<br />ပုိင္ဆုိင္ရာ အခန္းအတြင္း ကြယ္လြန္သူအတြက္ ရည္စူးျပီး ဆုေတာင္း<br />ေမတၲာပုိ႕သလုိ သရဲေျခာက္တယ္လုိ႕ နာမည္ၾကီးေနတဲ့ အမွဳိက္သြား<br />ျပစ္ရာ လမ္းၾကားဆီမွာလည္း ပရိတ္တရား နာယူခဲ့ၾကပါတယ္။<br />တရားပြဲအျပီး ဆရာ၀န္နဲ႕ သရဲေျခာက္ မေျခာက္ကို စမ္းသပ္ခဲ့တဲ့<br />ငယ္သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ဟာ အဲဒီအခန္းထဲရွိ အိမ္သာအေပၚမွ ေရဆြဲခ်ရာ<br />ေရပုံးထဲကုိ ရွာေဖြ ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေရပုံးအတြင္းက ပလပ္စတစ္နဲ႕<br />ေသေသခ်ာခ်ာ ထုပ္ပိုးထားတဲ့ ကေလးကစားစရာ အရုပ္ကားေလး<br />တစ္စီးကုိ ေတြ႕ရွိျပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္း သရဲတေစၦ မယုံၾကည္တဲ့ ဆရာ၀န္<br />ဟာ သူ႕အယူအဆကို စြန္႕လြတ္လုိက္ပါေတာ့တယ္။<br /><br />သူတုိ႕ႏွစ္ဦးဟာ အရုပ္ကားေလးကို တရုတ္သခၤ်ဳိင္း တစ္ခုခုမွာ သြား<br />ထားျပစ္ဖုိ႕ စိတ္ကူးၾကပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ အဌားကားတစ္စီးကို ဌားျပီး<br />တရုတ္သခၤ်ဳိင္းတစ္ခုသုိ႕ သြားေရာက္ခ်င္ေၾကာင္း ကားသမားကို ေျပာ<br />ပါတယ္။ ကားသမားက ဘယ္သခၤ်ဳိင္းလဲလုိ႕ ေမးေတာ့ သူတုိ႕ႏွစ္ဦး<br />လည္း တရုတ္သခၤ်ဳိင္းျဖစ္ရင္ ျပီးေရာလုိ႕ ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕<br />သူတုိ႕ႏွစ္ဦး အဌားကားရဲ႕ ေနာက္ခန္းကေန လုိက္ပါခဲ့ၾကပါတယ္။<br />ကားသမားက ေရွ႕ခန္းမွာ ကားေမာင္းေနရင္း တရုတ္လုိ ေျပာေနပါ<br />တယ္။ သူတုိ႕ကေတာ့ ကားသမား အဌားကားဌာနနဲ႕ တရုတ္လုိ<br />ေျပာေနတယ္လုိ႕ပဲ ယူဆေနၾကပါတယ္။ ကားဟာ နာရီ၀က္နီးပါး<br />ၾကာေအာင္ ေမာင္းေနခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ စိတ္ထဲ ဒီကားသမား ပုိက္ဆံ<br />ပုိလုိခ်င္လုိ႕ လွည့္ပတ္ေမာင္းေနတယ္ ထင္မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္<br />ကားသမားကို ဘယ္ေတာ့ေရာက္မလဲလုိ႕ ေမးလုိက္ေတာ့ ကားသမား<br />က ခင္ဗ်ားတုိ႕ သြားခ်င္တဲ့ ေနရာကို မၾကာခင္ ေရာက္ေတာ့မွာပါလုိ႕<br />ျပန္ေျဖျပီး တစ္ေယာက္တည္း တရုတ္လုိ ဆက္ေျပာေနပါတယ္။<br />ဒီလုိနဲ႕ တရုတ္သခၤ်ဳိင္းကုန္းတစ္ခုရဲ႕ ေရွ႕မွာ ကားသမားက ကားကို<br />ရပ္ေပးလုိက္ပါတယ္။<br /><br />သူတုိ႕ႏွစ္ဦးလည္း တရုတ္သခၤ်ဳိင္း၀န္းထဲကို ေရာက္ျပီး ဟုိအုတ္ဂူေပၚ<br />တင္ခဲ့ရင္ ေကာင္းႏူိးႏူိး ဒီအုတ္ဂူေပၚမွာ ထားခဲ့ရင္ ေကာင္းႏိူးႏိူးနဲ႕<br />သခၤ်ဳိင္း အလယ္က လမ္းမၾကီးအတုိင္း ၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ရုတ္တရက္<br />သခၤ်ဳိင္းလမ္းမၾကီးရဲ႕ လက္၀ဲဖက္ တစ္ေနရာကေန ေလခြ်န္သံကုိ<br />ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကေလးငယ္ တစ္ဦးက သူတုိ႕ကို<br />လက္ယက္ျပီး ေခၚေနပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ကေလးငယ္ရွိရာဆီ သူတုိ႕ သြားၾက<br />ပါတယ္။ ကေလးငယ္ရဲ႕ နံေဘးနားကို မေရာက္ရွိခင္ သူတုိ႕ရဲ႕ မ်က္စိေရွ႕<br />မွာပဲ ကေလးငယ္ဟာ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္သြားပါတယ္။ လွမ္းေခၚ<br />ခဲ့တဲ့ ေနရာဆီကုိ ေရာက္ေအာင္သြားၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူတုိ႕ အရမ္း<br />ထိန္႕လန္႕သြားပါတယ္။ အုတ္ဂူေလး တစ္ခုပါ။ အဲဒီအေပၚမွာ သူတုိ႕<br />“ေခါစာ” ျပစ္ခဲ့တဲ့ လင္ဗန္းကို ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ သူတုိ႕ႏွစ္ဦးလည္း<br />ယူေဆာင္လာတဲ့ ကစားစရာ အရုပ္ကားေလးကို အုတ္ဂူေပၚမွာ တင္ျပီး<br />ခပ္သုတ္သုတ္ ထြက္ခြာခဲ့ၾကပါတယ္။<br /><br />တရုတ္သခၤ်ဳိင္းအေပါက္၀ကို ျပန္ထြက္လာေတာ့ အလာမွာ ဌားစီးခဲ့တဲ့<br />ကားနဲ႕ ကားေမာင္းသူကို ေတြ႕ရတာေၾကာင့္ ကားဌားခ်င္ေၾကာင္း<br />ေျပာျပီး ကားေပၚသုိ႕ တက္လုိက္ပါတယ္။ ကားေပၚမွာ ဆယ္မိနစ္<br />ေက်ာ္ေက်ာ္ ထုိင္ေနတဲ့ခ်ိန္အထိ ကားမေမာင္းတာေၾကာင့္ ကားသမား<br />ကုိ ဘာျဖစ္လုိ႕ မေမာင္းသလဲဆုိျပီး ေမးၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကားသမားက<br />“ဒီသခၤ်ဳိင္းဆီကုိ အလာမွာ ခင္ဗ်ားတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္နဲ႕ အတူတူ ပါလာ<br />တဲ့ ေကာင္ေလးေရာ ျပန္မလုိက္ေတာ့ဘူးလား ….”<br />သူတုိ႕ႏွစ္ဦး ကားတံခါးဖြင့္ျပီး ကားေပၚကေန မေျပးရုံတမယ္<br />ျပန္ဆင္းေတာ့မလုိ ျဖစ္သြားျပီးမွ ….<br />“သူ ျပန္မလုိက္ေတာ့ဘူး … လာခဲ့တဲ့ေနရာကို အျမန္ဆုံး ေမာင္းပါ”<br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;">(ျပီးပါျပီ။)</span><br /><br /><br /></span>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-24547126919950857932010-01-13T20:58:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.576+01:00လမ္းၾကား သရဲ (၄)ေရးသူ- <span style="font-weight: bold;">စစ္ျငိမ္းဒီေရ</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;">(မွတ္ခ်က္။ ။ အသက္ ငယ္ရြယ္သူမ်ား၊ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႕</span><br /><span style="font-weight: bold;">တတ္သူမ်ား၊ ႏွလုံးေရာဂါသည္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္သည္မ်ား</span><br /><span style="font-weight: bold;">မဖတ္ရူရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။)</span><br /><br /><a href="http://pyustate.com/2010/01/blog-post_12.html"><span style="font-weight: bold;">ယခင္ အပုိင္း(၃)မွ </span></a>အဆက္ ...<br /><br />ဆရာ၀န္မိသားစုက ဧည့္သည္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကုိ သူတုိ႕အလႊာ<br />ရဲ႕ အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ လမ္းၾကားမွာ ညဖက္ သရဲေျခာက္ေၾကာင္း ရွင္းျပ<br />ၾကပါတယ္။ နံေဘးခန္းက လူေတြဆုိရင္ ညဖက္မွာ အဲဒီေနရာဆီ<br />အမွဳိက္သြားမျပစ္ရဲသလုိ တတုိက္လုံးမွာ ေနတဲ့ လူေတြလည္း အဲဒီ<br />ဖက္ ေလွကားကုိ ညဖက္မွာ အတက္အဆင္း မလုပ္ရဲေၾကာင္း ေျပာျပ<br />ပါတယ္။ ဧည့္သည္ သူငယ္ခ်င္းက သူ အလုပ္ လုပ္ေနတဲ့ စက္ရုံမွာ<br />သရဲတေစၦေျခာက္တယ္လုိ႕ နာမည္ၾကီးတဲ့ ေနရာေတြမွာ စပ္စုစမ္းသပ္<br />ခ်င္တဲ့ လူငယ္အလုပ္သမားမ်ား ရွိေၾကာင္း၊ ခြင့္ျပဳမယ္ဆုိရင္ သူတုိ႕ကို<br />ေခၚေဆာင္ျပီး အလည္လာခ်င္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ အိမ္ရွင္မိသားစု<br />က အရမ္းဆူဆူညံညံ မျဖစ္ဘူးဆုိရင္ အလည္လာခဲ့ဖုိ႕ ဖိတ္ၾကား<br />လုိက္ပါတယ္။<br /><br />အဲဒီည တညလုံး အိမ္ရွင္ျဖစ္သူ ဆရာ၀န္ဟာ အိမ္မက္ဆုိးေတြ<br />မက္ျပီး အိပ္ယာက လန္႕လန္႕ႏူိးပါတယ္။ အိမ္မက္ထဲမွာ သူ<br />တခါမွ် မေတြ႕ဖူးတဲ့ လူတစ္ေယာက္က သူ႕ကို သခၤ်ဳိင္းကုန္းတစ္ခု<br />သို႕ ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္၊ ျပီးေတာ့ အုတ္ဂူတစ္ခုကို လက္ညွိဳး<br />ထုိးျပျပီး ကေလးကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားတစ္ခု ရွာေဖြ လာထား<br />ေပးဖုိ႕နဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကုိ ရြတ္ျပျပီး သူ႕သားသမီးေတြကို<br />အကူအညီေပးဖုိ႕လည္း ငုိျပီး ေျပာပါတယ္။ အဲဒီအိမ္မက္အေၾကာင္း<br />ဆရာ၀န္က က်န္တဲ့သူေတြကုိ ေျပာျပပါတယ္။<br /><span id="fullpost"><br />မနက္မုိးလင္းေတာ့ အိမ္ကိုျပန္မယ့္ ဧည့္သည္ျဖစ္သူ ငယ္သူငယ္ခ်င္း<br />ကို ညက သူ မက္ခဲ့တဲ့ အိမ္မက္အေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း<br />ျဖစ္သူက …<br />“ဒါ မင္းကို ခ်ဲထုိးဖုိ႕ နံပါတ္ ေပးတာနဲ႕တူတယ္၊ အိမ္မက္ထဲမွာ သူ ေျပာ<br />သြားတဲ့ တယ္လီဖုန္းနံပါတ္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးဂဏန္း ေလးလုံးကို ဒီတုိင္းျပည္<br />က ေလးလုံးထီမွာ သြားထုိးၾကည့္ပါလား …”<br />လုိ႕ ရယ္ေမာစရာ ေျပာပါတယ္။<br />တခါမွ် ထီမထုိးဖူးတဲ့ ဆရာ၀န္လည္း ထီဆုိင္မွာ သြားျပီး ေလးလုံးထီ<br />ကို အေရွ႕ ငါးက်ပ္၊ အေနာက္ ငါးက်ပ္ဖုိး ထီထုိးပါေတာ့တယ္။<br /><br />ေနာက္တေန႕ ညေနမွာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူနဲ႕ လူငယ္ေလးေယာက္တုိ႕<br />သူတုိ႕အခန္းကို အလည္ေရာက္လာပါတယ္။ အလည္လာသူမ်ားက<br />သရဲေျခာက္တဲ့ ကိစၥကို လက္ေတြ႕စမ္းသပ္ၾကည့္ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာ<br />ၾကပါတယ္။ ဘယ္လုိ စမ္းသပ္မွာလဲလုိ႕ ေမးၾကည့္ေတာ့ လူငယ္မ်ားက<br />သူတို႕မွာ နည္းလမ္း (၂)ခုရွိေၾကာင္း၊ ပထမ နည္းက သရဲေျခာက္တဲ့<br />ေနရာဆီ သစ္သားခုံ တစ္ခု သယ္သြားမယ္ … ျပီးေတာ့ အဲဒီ သစ္သားခုံ<br />ေပၚမွာ လက္ဖ၀ါးေတြကို ေမွာက္ခုံအေနအထားနဲ႕ ကားျပီး ျဖန္႕<br />ထားရမယ္ … လက္မခ်င္း ထိထားရမယ္ .... လူတုိင္း အဲဒီပုံစံ<br />လုပ္ရမယ္ … တစ္ဦးနဲ႕ တစ္ဦး လက္သန္းခ်င္း ထိထားရမယ္<br />… ခုံအလယ္မွာ အသားစိမ္းတစ္ခုကို ခြက္တစ္ခုနဲ႕ လုံေအာင္အုပ္ျပီး<br />အဲဒီအေပၚမွာ ဖေယာင္းတုိင္ ထြန္းထားရမယ္ … နံေဘးမွာ ရပ္ၾကည့္<br />ေနသူ မရွိရဘူး … သရဲေခၚတဲ့လူက လြဲရင္ အစီအစဥ္ စတဲ့အခ်ိန္<br />ကေန ျပန္ထြက္ဖုိ႕ ေျပာတဲ့အထိ ဘယ္သူမွ် စကားမေျပာရဘူး<br />… လုိ႕ ဆုိပါတယ္။<br /><br />ဒုတိယနည္းကေတာ့ “ေခါစာ”ျပစ္ျပီး “ျပာ” ခင္းတဲ့ နည္းလုိ႕ ဆုိ<br />ပါတယ္။ ဖိနပ္ကို ဘယ္ညာေျပာင္းစီးရမယ္ … အက်ႌကို ေျပာင္းျပန္<br />၀တ္သြားရမယ္ … “ေခါစာ” သြားျပစ္မယ့္ လူက “လိပ္ျပာ” ရင့္တဲ့သူ<br />(လုံး၀ အေၾကာက္အလန္႕ မရွိသူ) … လက္ျပန္အေနအထားနဲ႕ ေခါစာ<br />ေကြ်းမဲ့ လင္ဗန္းကို ခ်ရမယ္ … လင္ဗန္းရဲ႕ နံေဘး ပတ္ပတ္လည္မွာ<br />“ျပာ”မွဳန္႕ေတြ ခင္းရမယ္ … ဟင္းအုိးအုပ္တဲ့ စေလာင္းဖုံး တစ္ခုခုနဲ႕<br />အသံထြက္ေအာင္ တီးျပီး လာစားဖုိ႕ ဖိတ္ရမယ္ … ေခါစာ ျပစ္ထားတဲ့<br />နံေဘးကို ဘယ္သူမွ် မသြားရဘူး … ႏွစ္နာရီေလာက္ေနရင္ လာ မလာ<br />ဆုိတဲ့ “ေျခရာ”ေတြကို ျပာေတြေပၚမွာ သြားၾကည့္လုိ႕ ရေၾကာင္း<br />ေျပာျပၾကပါတယ္။<br /><br />ဒီလုိနဲ႕ အိမ္ရွင္ ဆရာ၀န္ အပါအ၀င္ လူေျခာက္ေယာက္တုိ႕ဟာ<br />သရဲ ရွိ မရွိကို စမ္းသပ္ဖုိ႕ အလုပ္မ်ားၾကပါေတာ့တယ္။ သူတုိ႕တုိက္<br />နံေဘးရွိ တရုတ္ေျမစုိက္နတ္စင္ကေန အေမႊးတုိင္ေၾကာင့္<br />ေၾကြက်ထားတဲ့ ျပာမွဳန္႕ေတြကုိ သြားယူၾကပါတယ္။ ေနာက္ေဖး<br />မီးဖုိေခ်ာင္မွာ Gas မီးဖုိကို အသုံးျပဳတာေၾကာင့္ အိမ္ေတြမွာ ျပာမွဳန္႕<br />ရွာဖုိ႕ ခက္ခဲပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရုတ္သတင္းစာေတြကုိ မီးရွိဳ႕ျပီး<br />“ျပာ” ရေအာင္ လုပ္ရပါတယ္။ သူတုိ႕ စမ္းသပ္ဖုိ႕ သေဘာတူ ထားတဲ့<br />နည္းလမ္းက ဒုတိယ နည္းလမ္းပါ။ ပထမ နည္းကုိ သေဘာ<br />မတူၾကပါဘူး။ ေခၚလုိက္လုိ႕ ၀င္လာရင္၊ ၀င္လာတဲ့ သရဲက သရဲ<br />ထက္ၾကီးေသာ “သဘက္” ဆုိရင္ အႏၲရာယ္ရွိမွာ စုိးလုိ႕ပါ။<br /><br />ည (၉)နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ သရဲေျခာက္တဲ့ အမွဳိက္ျပစ္ရာ<br />လမ္းၾကားဆီကုိ သူတုိ႕ သြားၾကပါတယ္။ “ေခါစာ” ျပစ္မဲ့ လင္ဗန္းထဲမွာ<br />စားစရာေတြ အျပင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ညက ဆရာ၀န္ျဖစ္သူရဲ႕ အိမ္မက္ထဲက<br />အတုိင္း ကေလးကစားစရာ အရုပ္ကားေလး တစ္စီးကိုပါ ထည့္<br />ယူလာၾကပါတယ္။ အမဲသား၊ ၀က္သားဟင္းေတြ၊ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္<br />ေတြနဲ႕ ကေလးကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားေလး တစ္ခု အပါအ၀င္<br />လင္ဗန္းအလယ္မွာ အေမႊးတုိင္ သုံးေခ်ာင္းေလာက္ကုိ မီးရွဳိ႕ ထုိးစုိက္<br />ၾကပါတယ္။ ဗလေတာင့္ေတာင့္ လူငယ္တစ္ဦးက “ေခါစာ” ျပစ္တဲ့<br />အလုပ္ကို လုပ္ပါတယ္။ သူက “ေခါစာ” ထည့္ထားတဲ့ လင္ဗန္းကို<br />လက္ျပန္ပုံစံနဲ႕ ခ်အျပီးမွာ က်န္တဲ့သူေတြက အသင့္ယူေဆာင္လာတဲ့<br />“ျပာမွဳန္႕”ေတြကို လင္ဗန္းကေန သုံးေပေလာက္ရွိတဲ့ အကြာအေ၀း<br />အထိ ခပ္ထူထူေလး ခင္းၾကပါတယ္။ ျပာမွဳန္႕ေတြ ဘယ္သူမွ် မနင္း<br />မိေအာင္ ဂရုတစုိက္ ခင္းျပီးခ်ိန္မွာ “ေခါစာ”ေကြ်းသူက စေလာင္းဖုံး<br />ကို ဟင္းေမြရာမွ အသုံးျပဳတဲ့ ေယာင္းမနဲ႕ သုံးခ်က္ေလာက္တီးျပီး<br />ပါးစပ္ကလည္း “ဒီေနရာမွာ ရွိတဲ့၊ ေနထုိင္ေနတဲ့ မကြ်တ္မလြတ္တဲ့<br />ပုဂၢိဳလ္မ်ားရွိရင္ လာေရာက္ျပီး အားရပါးရ စားသုံးၾကပါ …” လုိ႕<br />အသံခပ္အုပ္အုပ္နဲ႕ သရဲ ေခၚပါေတာ့တယ္။<br /><br />အဲဒီေနာက္ သူတုိ႕ အားလုံး ဆရာ၀န္မိသားစု ေနထုိင္ရာ အခန္း<br />ေပါက္၀ဖက္ကို ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနထုိင္ရာ အခန္းေပါက္၀<br />ကေန အမွဳိက္ျပစ္ရာ လမ္းၾကားထိပ္ကို လွမ္းၾကည့္ရင္ ျမင္ေန<br />ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႕ တစ္အုပ္စုလုံး အိမ္ခန္းထဲ ျပန္မ၀င္<br />ၾကပဲ အခန္းေပါက္ကေန လမ္းၾကားထိပ္ကို မ်က္ေျခမပ်က္<br />ေစာင့္ၾကည့္တာပါ။<br /><br />ဒီလုိနဲ႕ တစ္အုပ္စုလုံး စကားေျပာလုိက္ အိမ္ထဲက မိသားစု ေကြ်း<br />ေမြးတဲ့ ျမန္မာျပည္က လာတဲ့ လဖက္သုတ္နဲ႕ ေရေႏြးၾကမ္းေတြ<br />ေသာက္ရင္း ေစာင့္ေနၾကပါတယ္။ ည (၁၁)နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္<br />ေလာက္မွာ ေလွကားကေန တစုံတေယာက္ ေျပးတက္လာတဲ့<br />ခပ္ျပင္းျပင္းေျခသံတစ္ခုကုိ သူတုိ႕ ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ ေျခသံ<br />ဟာ ေလွကားကေန သူတုိ႕ အလႊာကုိ ေကြ႕၀င္လုိ႕ရတဲ့ ေနရာ<br />အေရာက္မွာ လုံး၀ ရပ္သြားျပီး ရုတ္တရက္ဆုိသလုိ ကေလးငယ္<br />တစ္ဦးဟာ “ေခါစာ” ျပစ္ထားတဲ့ အမွဳိက္သြားျပစ္ရာ လမ္းၾကားထဲ<br />ဆီ ေျပး၀င္သြားပါတယ္။ ပထမေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ေနသူ အားလုံး<br />ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ သူတုိ႕ထဲက တစ္ေယာက္<br />က “ဒီကေလးက ဘယ္ကလဲ” လုိ႕ ေျပာလုိက္ေတာ့မွ အားလုံး<br />သတိ၀င္လာျပီး လမ္းၾကားေလးဆီအေျပးအလႊား သြားၾကည့္ၾက<br />ပါေတာ့တယ္။<br /><br />အမွဳိက္သြားျပစ္တဲ့ လမ္းၾကားထိပ္ကို ေရာက္ဖုိ႕ ဆယ္ေပေက်ာ္ေက်ာ္<br />ေလာက္သာ အလုိမွာ လမ္းၾကားထဲမွ တစုံတေယာက္က အျပင္ကုိ<br />ပစၥည္းတစ္ခု လႊင့္ျပစ္လုိက္ပါတယ္။ လႊင့္ျပစ္ခံရတဲ့ ပစၥည္းကုိ သူတုိ႕<br />အားလုံး ၀ုိင္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ “ေခါစာ” ျပစ္ထားတဲ့ လင္ဗန္းထဲမွာ<br />သူတုိ႕ထည့္ေပးထားတဲ့ ကေလးကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားေလးပါ။<br />လမ္းၾကားထိပ္ကုိ ေရာက္ရွိသြားျပီး လမ္းအတြင္းကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့<br />ဘယ္သူကုိမွ် မေတြ႕ရပါ။ ခုနက ကေလး ဘယ္ေပ်ာက္ သြားသလဲလုိ႕<br />ပေဟဠိဆန္ဆန္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ထဲက တစ္ေယာက္က …<br />“ဒီမွာၾကည့္ ျပာေတြေပၚမွာ ေျခရာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ”<br /><br />“ေခါစာ” ဗန္းထဲက အစား အစားေတြလည္း တစ္ေယာက္ ေယာက္<br />စားေသာက္ထားသလုိ ပုံပ်က္ ေနျပီး နံေဘးမွာ ခင္းထားတဲ့ ျပာေတြ<br />ေပၚမွာလည္း ေျခရာ အေသးေတြေရာ အၾကီးေတြေရာ ရွဳပ္ရွက္ခတ္<br />ေနပါတယ္။ အဲဒီခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ထဲက တစ္ေယာက္က မ်က္လုံးျပဴး<br />မ်က္ဆန္ျပဴးနဲ႕ အမွဳိက္ထုပ္ ျပစ္ခ်ရာ အေပါက္ကို လက္ညွိဳးထုိးျပီး<br />“ဟုိမွာ …ဟုိမွာ” လုိ႕ ေအာ္ပါေတာ့တယ္။ က်န္တဲ့သူေတြ ၀ုိင္းၾကည့္<br />ၾကေတာ့ ဘယ္သူကိုမွ် မေတြ႕ရပါဘူး။ ရုတ္တရက္ သူတုိ႕အားလုံး<br />ရဲ႕ မ်က္စိေရွ႕က အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ အေပါက္၀ရွိ အနံ႕ျပန္မတက္ေအာင္<br />ဖုံးကားေပးတဲ့ သံျပားဖုံးဟာ သူ႕အလုိလုိ ပြင့္ျပီး ျပန္ပိတ္သြားပါတယ္။<br />“ဟုိမွာ .. ဟုိမွာ”လုိ႕ ေအာ္ေနတဲ့ လူငယ္လည္း ေအာ္ရင္း တန္းလန္း<br />နဲ႕ လဲက်သြားပါတယ္။ တစ္အုပ္စုလုံး သတိေမ့သြားတဲ့ လူငယ္ကို<br />ေပြ႕ခ်ီျပီး အခန္း ရွိရာဆီ အျမန္ သယ္ေဆာင္ရပါေတာ့တယ္။<br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;">(ဆက္ရန္။)</span><br /><br /><br /></span>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com10tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-5110694952171464762010-01-12T00:40:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.589+01:00လမ္းၾကား သရဲ (၃)ေရးသူ- <span style="font-weight: bold;">စစ္ျငိမ္းဒီေရ</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;">(မွတ္ခ်က္။ ။ အသက္ ငယ္ရြယ္သူမ်ား၊ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႕တတ္</span><br /><span style="font-weight: bold;">သူမ်ား၊ ႏွလုံးေရာဂါသည္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္သည္မ်ား မဖတ္ရူ</span><br /><span style="font-weight: bold;">ရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။)</span><br /><br /><a href="http://pyustate.com/2010/01/blog-post_10.html"><span style="font-weight: bold;">ယခင္ အပုိင္း(၂)မွ</span></a> အဆက္ ...<br /><br />တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ဆုိသလုိပဲ ျမန္မာျပည္က ေျပာင္းေရႊ႕လာတဲ့<br />မိသားစုဟာ ယခင္က လူသတ္မွဳျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အခန္းနံေဘးက အခန္း<br />မွာ ေနထုိင္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႕မိသားစုမွာ ဆရာ၀န္ လင္မယား၊ သားသမီး<br />သုံးဦး၊ အဖြားျဖစ္သူတုိ႕ ပါရွိတဲ့ လူေျခာက္ဦးပါ။ သူတုိ႕ ေျပာင္းေရႊ႕လာျပီး<br />လပုိင္းအတြင္း သူတုိ႕အလႊာမွာ ေနထုိင္တဲ့ တရုတ္မိသားစုေတြနဲ႕<br />ခင္မင္ရင္းႏွီးလာပါတယ္။ တရုတ္မိသားစုေတြဆီကေန အမွဳိက္ျပစ္တဲ့<br />လမ္းၾကားမွာ ညဖက္ဆုိရင္ သရဲေျခာက္တယ္ဆုိတဲ့ သတင္းစကားကို<br />သူတုိ႕ ၾကားသိခဲ့ပါတယ္။<br /><br />သူတုိ႕ ၾကားခါစက မယုံတ၀က္ ယုံတ၀က္ပါ။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဆရာ၀န္<br />က သရဲတေစၦကို လုံး၀ မယုံၾကည္သူပါ။ တေန႕ေတာ့ အဲဒီတုိင္းျပည္မွာ<br />လာေရာက္ အလုပ္ လုပ္ေနတဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြကို သူတုိ႕ အခန္းမွာ<br />ညစား ေခၚေကြ်းပါတယ္။ ညစား စားရင္ အရက္ ေသာက္ျဖစ္ၾကပါ<br />တယ္။ ည တစ္နာရီ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္မွာ အရက္၀ုိင္း သိမ္းပါေတာ့<br />တယ္။ ညစား စားပြဲကေန အိမ္ျပန္ၾကမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အိမ္ရွင္<br />ဆရာ၀န္နဲ႕ ေနာက္တေန႕မနက္က်မွ အိမ္ကုိျပန္မယ့္ ငယ္သူခ်င္းတစ္ဦး<br />တုိ႕က ကားဂိတ္အထိ လုိက္ပို႕ၾကပါတယ္။<br /><span id="fullpost"><br />ဒီလုိနဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြကို အဌားကား(TAXI) ေပၚတင္ျပီး တုိက္<br />ေပၚကုိ ျပန္တက္လာခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ဦးစလုံး အနည္းငယ္ မူးေနတာ<br />ေၾကာင့္ သူတုိ႕အခန္းရွိရာနဲ႕ နီးကပ္တဲ့ ေလွကားကေန အေပၚထပ္<br />ကုိ တက္လာခဲ့ပါတယ္။ ေလွကားအေပၚကုိ တက္ခါစမွာ အေပၚက<br />စကားေျပာေနသံလုိလုိ သူတုိ႕ ၾကားေနရပါတယ္။ သူ႕တုိ႕စိတ္ထဲ<br />မွာ သူတုိ႕ ႏွစ္ဦးစလုံး မူးေနလုိ႕ အိမ္ရွင္ ဆရာ၀န္မိသားစု အခန္း<br />တံခါး အျပင္ထြက္ျပီး ေစာင့္ေနတာ ျဖစ္မယ္လုိ႕ ထင္ေနပါတယ္။<br /><br />ေလွကားကေန သူတုိ႕အလႊာထဲ ခ်ဳိးအေကြ႕မွာ ရုတ္တရက္<br />ႏွစ္ဦးစလုံး ၾကက္သီးေတြ ထ သြားပါတယ္။ မူးေနတာလည္း ေျပသလုိ<br />ခံစားလုိက္ရပါတယ္။ သူတုိ႕ ခုနက ၾကားေနရတဲ့ အသံကုိ သတိ<br />ရလုိက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႕ နံေဘးပတ္ပတ္လည္ကို ေလွ်ာက္ၾကည့္<br />လုိက္ေတာ့ အမွဳိက္သြားျပစ္ေနၾက လမ္းၾကားထဲမွာ လူတစ္ေယာက္<br />က ေက်ာေပးျပီး အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ အေပါက္၀ အေပၚက နံရံကို<br />လက္ႏွစ္ဖက္ေျမွာက္တြန္းလုိ႕ ခပ္ကုန္းကုန္း ရပ္ေနပါတယ္။<br />အဲဒီလူရဲ႕ ေနာက္ဖက္မွာ ကေလးငယ္တစ္ဦးက ငုိေနျပီး ေက်ာေပး<br />ရပ္ေနသူရဲ႕ တင္ပါးကို တျဖန္းျဖန္းနဲ႕ ရုိက္ေနပါတယ္။ သူတုိ႕ ရပ္လုိက္<br />တဲ့ ခဏေလးအတြင္းမွာပဲ ကေလးငယ္ဟာ သူတုိ႕ဖက္ကို လွည့္ၾကည့္<br />လာပါတယ္။ ကေလးရဲ႕ မ်က္လုံးႏွစ္ဖက္ဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ငုိ<br />ထားတဲ့ပုံစံမ်ဳိးပါ။ မ်က္လုံးေတြ ရဲရဲေတာက္လုိ႕။<br /><br />ကေလးက သူတုိ႕ကို ျမင္ျမင္ခ်င္း အံ့အားသင့္သလုိ ျဖစ္သြားျပီး စုိက္<br />ၾကည့္ေနပါတယ္။ ငိုေနတဲ့ ကေလးငယ္ကုိ ဆရာ၀န္ျဖစ္သူက တခ်က္<br />ျပဳံးျပျပီး သူ႕တုိ႕အခန္းဖက္ဆီ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေျခလွမ္း ေလး …. ငါး<br />လွမ္းေလာက္ လွမ္းျပီးခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ ေနာက္ေက်ာဖက္ကေန အသံတစ္ခု<br />ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ “ညီေလးတုိ႕” ဆုိတဲ့ အသံကုိ သူတုိ႕ႏွစ္ဦး ေသေသ<br />ခ်ာခ်ာ သဲသဲကြဲကြဲ ၾကားလုိက္ရတာပါ။ ဒါနဲ႕ ေနာက္ကို ျပန္လွည့္ၾကည့္<br />ေတာ့ ေနာက္မွာ ဘယ္သူကုိမွ် မေတြ႕ရပါ။ သူတုိ႕စိတ္ထဲ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္ျဖစ္<br />နဲ႕ အခန္းဆီ ဆက္မသြားေသးပဲ အခုေလးတင္ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ အမွဳိက္<br />ျပစ္တဲ့ လမ္းၾကားဆီ ႏွစ္ဦးသား ျပန္သြားၾကည့္ပါတယ္။ လမ္းၾကားထိပ္<br />ကုိ ေရာက္ေတာ့ လမ္းၾကားထဲမွာ ဘယ္သူကိုမွ် မေတြ႕ရတာေၾကာင့္<br />အရမ္း အံ့ၾသသြားပါတယ္။ ခုနက ေက်ာေပးရပ္ေနသူနဲ႕ ကေလးငယ္တုိ႕၊<br />ဒီလမ္းေလးထဲကေန စကၠန္႕ပုိင္းေလာက္သာ ရွိတဲ့ အခ်ိန္အတြင္း<br />လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ၾကီး ထြက္ခြာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားဖုိ႕ဆုိတာ လုံး၀<br />မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးလုိ႕ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႕ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး<br />ၾကည့္မိလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အထိ သူတုိ႕ႏွစ္ဦးစလုံး သရဲေျခာက္<br />ခံေနရတယ္လုိ႕ သူတုိ႕ကုိယ္ သူတုိ႕ မထင္ေသးပါဘူး။<br /><br />သူတုိ႕ေနထုိင္ရာ အခန္းေရွ႕ရွိ ပထမ သံတခါးမွာ ခတ္ထားတဲ့ ေသာ့<br />ခေလာက္ကုိ ဖြင့္ရင္း အထဲကုိ အ၀င္မွာ ေသာ့ခေလာက္အိမ္က ၾကမ္းျပင္<br />ေပၚ ျပဳတ္က်သြားပါတယ္။ အိမ္ရွင္ဆရာ၀န္ျဖစ္သူက ျပဳတ္က်သြားတဲ့<br />ေသာ့ခေလာက္အိမ္ကုိ ကုန္းေကာက္လုိက္ခ်ိန္မွာ နံေဘးက ဧည့္သည္<br />သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက …<br />“ဟုိနား ပုန္းနကြယ္ကေန လူႏွစ္ေယာက္ ေခါင္းေလးေတြ ထြက္ျပီး<br />ျပဴးတစ္ ျပဴးတစ္နဲ႕ ငါတုိ႕ကို ၾကည့္ေနတယ္ကြ …”<br />လုိ႕ ေျပာပါတယ္။<br />အိမ္ရွင္ဆရာ၀န္က လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ဘာမွ် မေတြ႕ရပါဘူး။<br />ေသာ့ခေလာက္ျပဳတ္က်သံ၊ သံတခါး ဖြင့္သံေတြေၾကာင့္ အိမ္ထဲက<br />မိသားစုလည္း အတြင္း သစ္သားတံခါးကို ဖြင့္လာပါတယ္။ ဧည့္သည္<br />ျဖစ္သူက အိမ္ထဲက ထြက္လာတဲ့ မိသားစုကို ဒီတုိက္မွာ အျခား<br />ျမန္မာ အလုပ္သမားေတြ စုေပါင္းေနထုိင္တဲ့ အခန္းမ်ား ရွိသလား<br />လုိ႕ ေမးျမန္းစပ္စုရင္း အခန္းထဲကုိ ၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။<br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;">(ဆက္ရန္။)</span><br /><br /></span>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-8293655881398960062010-01-10T19:58:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.604+01:00လမ္းၾကား သရဲ (၂)ေရးသူ- <span style="font-weight: bold;">စစ္ျငိမ္းဒီေရ</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;">(မွတ္ခ်က္။ ။ အသက္ ငယ္ရြယ္သူမ်ား၊ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႕တတ္</span><br /><span style="font-weight: bold;">သူမ်ား၊ ႏွလုံးေရာဂါသည္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္သည္မ်ား မဖတ္ရူရန္</span><br /><span style="font-weight: bold;">ေမတၱာ ရပ္ခံအပ္ပါသည္။)</span><br /><br /><a href="http://pyustate.com/2010/01/blog-post_07.html"><span style="font-weight: bold;">ယခင္ အပုိင္း(၁)မွ</span></a> အဆက္ ....<br /><br />အသတ္ခံရတဲ့ အလုပ္သမား မိသားစုဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံေအာက္ပုိင္းက<br />ေက်းရြာေလးတစ္ခုကပါ။ ဇနီးသည္နဲ႕ သားသမီးငယ္သုံးဦး တုိ႕ဟာ<br />အဲဒီသတင္းကို ခ်က္ခ်င္း မသိရွိခဲ့ၾကပါဘူး။ ေသဆုံးသြားသူရဲ႕ ကေလး<br />ငယ္မ်ားဟာ ညစဥ္လုိလုိ အိမ္မက္ဆုိးေတြ မက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတုိ႕<br />ရဲ႕ ဖခင္ျဖစ္သူဟာ ကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားေလး တစ္ခုကုိ လက္<br />တစ္ဖက္မွာ ကုိင္ေဆာင္ထားသလုိ အျခားလက္တစ္ဖက္မွာလည္း<br />အသားျဖဴျဖဴ ကေလးငယ္တစ္ဦး လက္ဆြဲျပီး သူတုိ႕အိမ္ အေပါက္၀<br />မွာ မ်က္ႏွာငယ္ငယ္နဲ႕ ေရာက္လာတယ္လုိ႕ အိမ္မက္ မက္ၾကပါတယ္။<br />အသတ္ခံရသူဟာ ႏွစ္လ တစ္ၾကိမ္ အိမ္ကို ပုိက္ဆံပုိ႕တဲ့ အခါတုိင္း<br />သူ႕မိသားစုထံ ဖုန္းဆက္ေလ့ ရွိပါတယ္။ က်န္ရစ္သူ မိသားစုလည္း<br />လကုန္ရင္ တယ္လီဖုန္းဆက္မလားလုိ႕ ေစာင့္ေမွ်ာ္ ေနခဲ့ၾကပါတယ္။<br /><br />လူသတ္မွဳကို က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အလုပ္သမားေတြလည္း အဲဒီကိစၥကို<br />ညီညြတ္စြာနဲ႕ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ပဲ ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ လူသတ္မွဳ<br />ျဖစ္ပြားျပီး ႏွစ္ပတ္ သုံးပတ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ သူတုိ႕ ဌားရမ္း<br />ေနထုိင္ရာ အဲဒီအေဆာက္အဦးမွာ သတင္းေတြ ထြက္ေပၚလာပါ<br />တယ္။ တုိက္တစ္ခုလုံးမွာ ေနထုိင္သူ အမ်ားစုက ေဒသခံ တရုတ္<br />လူမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ညဖက္ အမွဳိက္ထုပ္သြားျပစ္သူေတြကုိ သရဲ<br />ေျခာက္ခံရတဲ့ သတင္းဟာ တေျဖးေျဖးခ်င္း လူေျပာ မ်ားလာပါတယ္။<br /><span id="fullpost"><br />လူသတ္မွဳကို က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အလုပ္သမားေတြထဲမွာ အသတ္ခံရတဲ့<br />အလုပ္သမားနဲ႕ တရြာတည္း အတူတူ အလုပ္လာလုပ္ေသာ အလုပ္<br />သမား တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ ထုိသူလည္း ညစဥ္ အိမ္မက္ဆုိးေတြ<br />မက္ခဲ့ပါတယ္။ ညစဥ္ အိမ္မက္ထဲမွာ အသတ္ခံရတဲ့ အလုပ္သမားက<br />သူ႕ အတြက္ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ အမွ်အတန္းေပးေ၀ဖုိ႕ လာေျပာတယ္<br />လုိ႕ ဆုိပါတယ္။ ျပီးေတာ့ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ သူ႕ပစၥည္းေတြနဲ႕ ပုိက္ဆံအခ်ဳိ႕<br />ကုိ သူ႕မိသားစုထံ ပုိ႕ေပးဖုိ႕လည္း အိမ္မက္ထဲမွာ လာလာေျပာတယ္<br />လုိ႕ ဆုိပါတယ္။ ဒါနဲ႕ က်န္တဲ့ အလုပ္သမားေတြလည္း သူတုိ႕ သတ္လုိက္<br />တဲ့ အလုပ္သမားမိသားစုကုိ သနားျပီး က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ သူ႕မိသားစုထံ<br />ႏွစ္လ တစ္ၾကိမ္ စုေပါင္းျပီး ပုိက္ဆံ ပုိ႕ဖုိ႕ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။<br /><br />အသတ္ခံရသူရဲ႕ ရုပ္အေလာင္းကို တစ စီ ခုတ္ထစ္ျပီး လႊတ္ျပစ္ခဲ့<br />တဲ့ အမွဳိက္ျပစ္ရာ လမ္းၾကားက သူတုိ႕ ေနထုိင္ရာ အလႊာမွာ ႏွစ္ဖက္<br />ရွိပါတယ္။ တုိက္ရဲ႕ ေဘးအစြန္းႏွစ္ဖက္မွာ အေပၚထပ္ကို တက္ေရာက္<br />ႏုိင္တဲ့ ေလွကားေတြ ရွိပါတယ္။ အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ လမ္းၾကားဟာ ေလွကား<br />နဲ႕ ကပ္လွ်က္မွာ ရွိပါတယ္။ သူတုိ႕ေနထုိင္ရာ အလႊာက ေနထုိင္သူ<br />ေတြ ညဖက္ဆုိရင္ ဘယ္သူမွ် အမွဳိက္ သြားမျပစ္ရဲပါဘူး။ အဲဒီေလွကား<br />နံေဘးကုိ ညဖက္ေတြမွာ ဘယ္သူမွ် မသြားရဲပါဘူး၊ အျခားအစြန္း<br />တစ္ဖက္မွာရွိတဲ့ ေလွကားနဲ႕ အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ လမ္းၾကားကိုပဲ အသုံးျပဳ<br />ၾကပါတယ္။ အဲဒီလမ္းၾကားနဲ႕ ကပ္လွ်က္ အခန္းက လူေတြကေတာ့<br />ညဖက္ေတြမွာ လမ္းေလွ်ာက္သံေတြ ၾကားရတယ္၊ လူတစ္ေယာက္<br />ေဒါသထြက္ျပီး “ေတာက္” ေခါက္လုိက္တဲ့ အသံ၊ ၀မ္းနည္းစြာနဲ႕<br />ရွဳိက္ၾကီးတငင္ငင္ ငိုေၾကြးသံေတြ ၾကားရတယ္လုိ႕ ဆုိပါတယ္။<br /><br />တုိက္မွာ ေနထုိင္တဲ့ တရုတ္မိသားစုေတြက သရဲေျခာက္တယ္လုိ႕<br />နာမည္ထြက္လာတဲ့ အမွဳိက္သြားျပစ္ရာ လမ္းၾကားကို ပထမေတာ့<br />စာရြက္ေတြ သြားကပ္ပါတယ္။ အဲဒီစာရြက္ေတြက တရုတ္ဘုံေက်ာင္း<br />ေတြမွာ ေပးေ၀တဲ့ ဘာသာေရးစာ ေရးသားထားတဲ့ စာရြက္ေတြပါ။<br />ဒါေပမဲ့ သရဲေျခာက္တဲ့ ျပႆနာက ေျပလည္ မသြားပါဘူး။ လူသတ္မွဳ<br />ကို က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အလုပ္သမားေတြလည္း ေနာက္ ေလး …ငါးလ<br />အၾကာေလာက္မွ အဲဒီတုိက္ကေန အျခားတစ္ေနရာကို ေျပာင္းေရႊ႕<br />သြားပါတယ္။ သူတုိ႕ လူသတ္မွဳ ျဖစ္ပြားျပီး တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ အၾကာ<br />မွာ အသတ္ခံရသူရဲ႕ မိသားစုထံကုိ လုပ္ငန္းခြင္မွာ မေတာ္တဆ<br />ျဖစ္ျပီး ကြယ္လြန္သြားေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္<br />က မိသားစုလည္း ဘုမသိ ဘာမသိနဲ႕ သူမ်ားေျပာတာကို ယုံျပီး<br />လက္ခံလုိက္ရပါတယ္။ ေရျခားေျမျခားမွာ တရားမ၀င္ ေနထုိင္ျပီး<br />အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေသဆုံးမွဳမွာ<br />အေလာင္းကို ျပန္သယ္ေဆာင္ဖုိ႕ဆုိတာ ခက္ခဲမွာပဲလုိ႕ က်န္ရစ္သူ<br />မိသားစုက မွတ္ယူခဲ့ပါတယ္။<br /><br />သရဲေျခာက္တဲ့ ဇာတ္လမ္းက မျပီးဆုံးခဲ့ပါ။ သရဲေျခာက္တယ္လုိ႕<br />နာမည္းၾကီးေနတဲ့ အဲဒီတုိက္ၾကီးကို လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္းငယ္က<br />တရား၀င္ေနထုိင္ျပီး အလုပ္ လုပ္ကုိင္ဖုိ႕ ျမန္မာျပည္က မိသားစု<br />တစ္စု ေျပာင္းေရြ႕လာပါတယ္။<br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;">(ဆက္ရန္။)</span><br /><br /><br /></span>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-69767045078832540812010-01-07T23:43:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.620+01:00လမ္းၾကား သရဲ (၁)ေရးသူ- <span style="font-weight: bold;">စစ္ျငိမ္းဒီေရ</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;">(မွတ္ခ်က္။ ။ အသက္ ငယ္ရြယ္သူမ်ား၊ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႕တတ္</span><br /><span style="font-weight: bold;">သူမ်ား၊ ႏွလုံးေရာဂါသည္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္သည္မ်ား မဖတ္ရူရန္</span><br /><span style="font-weight: bold;">ေမတၱာ ရပ္ခံအပ္ပါသည္။)</span><br /><br />လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၅)ႏွစ္ေလာက္က အေရွ႕ေတာင္အာရွရဲ႕ အတုိးတက္ဆုံး<br />ႏုိင္ငံတစ္ခု၏ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးအစြန္းအဖ်ားက တရုတ္သခၤ်ဳိင္းကုန္းမွာ<br />တရားမ၀င္ ေနထုိင္ျပီး အလုပ္လုပ္ၾကတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ တုိင္းရင္းသား<br />အလုပ္သမားအုပ္စု တစ္အုပ္စု ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူတုိ႕က တရုတ္သခၤ်ဳိင္းရွိ<br />အုတ္ဂူေတြ ေဆးသုတ္တာတုိ႕၊ ျမက္ခင္းေတြ ျပဳျပင္တာတုိ႕၊ ပန္းပင္ေတြ<br />အလွအပ မြမ္းမံတာတုိ႕ လုပ္ရပါတယ္။<br /><br />တေန႕က်ေတာ့ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္က တရုတ္သခၤ်ဳိင္းရွိ အုတ္ဂူ<br />တစ္ခုရဲ႕ အေပၚမွာ ကေလး ကစားစရာပစၥည္း ခပ္ၾကီးၾကီးတစ္ခုကို<br />ေတြ႕ရလုိ႕ အခန္းကို သယ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ သုံး … ေလးရက္ ၾကာ<br />ေတာ့ အုတ္ဂူနဲ႕ ပက္သက္တဲ့ က်န္ရစ္သူ တရုတ္မိသားစု ေရာက္လာျပီး<br />ကြယ္လြန္သြားတဲ့ သူတုိ႕သားေလး အုတ္ဂူေပၚမွာ အမွတ္တရ တင္ထား<br />တဲ့ ကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားေလး ေပ်ာက္သြားေၾကာင္း တရုတ္သခၤ်ဳိင္း<br />ကို ျပဳျပင္ေရး ကန္ထရုိက္ဆြဲထားတဲ့ တရုတ္သူေ႒းကုိ တုိင္ၾကားပါေတာ့<br />တယ္။ ဒါနဲ႕ တရုတ္သူေ႒းလည္း ေဒါပြျပီး ျမန္မာအလုပ္သမား အားလုံးကို<br />ႏွစ္ပတ္တိတိ အလုပ္မဆင္းဖုိ႕ အျပစ္ေပးပါေတာ့တယ္။<br /><span id="fullpost"><br />ႏွစ္ပတ္တိတိ အလုပ္ျပဳတ္ေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြလည္း အလုပ္<br />ျပန္ မဆင္းရခင္ စပ္ၾကား သူတုိ႕ ေနထုိင္ရာ အခန္းထဲမွာ ေန႕တုိင္း<br />လုိလုိ ေသာက္ပြဲစားပြဲေလးေတြ လုပ္ျပီး ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ အခန္းရဲ႕<br />ျပင္ပ ဆုိလုိ႕ တုိက္နံေဘးက စတုိးဆုိင္ေလာက္ပဲ သူတုိ႕ သြားရဲ<br />ပါတယ္။ သူတုိ႕ အားလုံးက အဲဒီႏုိင္ငံမွာ တရားမ၀င္ ေနထုိင္ျပီး အလုပ္<br />လုပ္စားေနရတဲ့ ဘ၀ေတြပါ။<br /><br />အခန္းတံခါး ပိတ္ျပီး အခန္းထဲမွာ အရက္ စုေသာက္ၾကတဲ့ အလုပ္သမား<br />ေတြထဲမွာ အရက္နည္းနည္းေလာက္ ေသာက္ျပီးရင္ ေသြးဆူတတ္တဲ့<br />အလုပ္သမား တစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ ထုိသူက အလုပ္သမားအားလုံး<br />ႏွစ္ပတ္တိတိ အလုပ္ျပဳတ္ရတဲ့ တရားခံ အလုပ္သမားပါ။ တရုတ္သခၤ်ဳိင္း<br />ကေလးအုတ္ဂူေပၚက ကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားေလး ကုိ ယူလာတာ<br />လည္း သူပါပဲ။ အလုပ္ခဏ ျပဳတ္လုိ႕ အရက္ေသာက္လုိက္ တီဗြီၾကည့္<br />လုိက္လုပ္ေနၾကတဲ့ ညတညမွာ ကေလး ကစားစရာကို သခၤ်ဳိင္းက ယူလာ<br />တဲ့ အလုပ္သမားက အရက္ေသာက္ျပီး အရက္၀ုိင္းနံေဘးမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြား<br />ပါတယ္။ အရက္ေသာက္ေနၾကတဲ့ အလုပ္သမားေတြဟာ အရက္ေသာက္<br />ေနရင္း စကားသံကုိ က်ယ္က်ယ္ မေျပာရဲပါဘူး။ နံေဘးအခန္းေတြက<br />သူတုိ႕ရဲ႕ ဆူညံမွဳကို ရဲစခန္းဆီ ဖုန္းဆက္ တုိင္ၾကားရင္ သူတုိ႕အားလုံး<br />တရားမ၀င္ အလုပ္သမားျဖစ္ေနတာကို ရဲက သိသြားမွာ စုိးလုိ႕ပါ။<br /><br />ဒီလုိနဲ႕ နည္းနည္း ညဥ့္နက္လာခ်ိန္မွာ အရက္၀ုိင္းနံေဘး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့<br />အလုပ္သမားက ႏုိးလာပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ အရက္ေတြ<br />ကို တစ္ခြက္ျပီး တစ္ခြက္ ယူေသာက္ပါတယ္။ ထုိ႕ေနာက္ အရက္၀ုိင္း<br />ထဲက အျခားအလုပ္သမားေတြကုိ စကားသံ ဗလုံဗေထြးနဲ႕ ယစ္ပါေတာ့<br />တယ္။ အဲဒါနဲ႕လည္း မျပီးေသးပါဘူး၊ အိပ္ခန္းထဲက အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့<br />သူေတြကို ဇြတ္အတင္းႏုိးျပီး ယစ္ပါေသးတယ္။ ပထမေတာ့ အားလုံးက<br />သူ႕ကုိ မူးျပီး မယစ္ဖုိ႕ ၀ုိင္းျပီး ေတာင္းပန္ၾကပါတယ္။ ဘယ္လုိလုိေျပာေျပာ<br />ေျပာလုိ႕ မရခဲ့ပါဘူး။ အမူးလြန္ေနတဲ့ သူက ေနာက္ဆုံးမွာ ေနာက္ေဖး<br />မီးဖုိေခ်ာင္ထဲက အသားလွီး ဓါးကို ယူျပီး အားလုံးကို ခုတ္မယ္ ထစ္မယ္<br />တကဲကဲ လုပ္ပါေတာ့တယ္။ အသံေတြဟာ တစထက္တစ ပိုဆူညံလာျပီး<br />ထိန္းမရေအာင္ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ ေနာက္ဆုံးမွာ အဲဒီအခန္းထဲက<br />အလုပ္သမားအားလုံး ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကုိ ခ်မွတ္လုိက္ပါတယ္။<br /><br />မူးျပီး ယစ္ေနတဲ့ အလုပ္သမားကို သတ္ျပစ္လုိက္ပါတယ္။ ေသသူရဲ႕<br />ခႏၶာကိုယ္ကို အပုိင္းပုိင္းျဖစ္ေအာင္ ခုတ္ထစ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ အပုိင္းပုိင္း<br />ျဖစ္ေအာင္ ခုတ္ထစ္တဲ့ ေနရာမွာ အခန္းရဲ႕ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ တင္ျပီး ခုတ္ထစ္<br />ရင္ ဓါးမ’ေၾကာင့္ ခုတ္သံေတြ ထြက္ေပၚလာလုိ႕ ေအာက္ခန္းက လူေတြ<br />သိသြားမွာကို သူတုိ႕ စုိးရိမ္းၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေသအေလာင္းကို<br />ဟုိဖက္တစ္ေယာက္ ဒီဖက္တစ္ေယာက္ အျမင့္မွာ ေျမွာက္ျပီး ခုတ္ထစ္<br />ၾကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပုိင္းေတြကို အမွဳိက္ျပစ္ရာ<br />အသုံးျပဳတဲ့ အိတ္အမဲေရာင္ေတြနဲ႕ ႏွစ္ထပ္ သုံးထပ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ထုတ္ပုိး<br />ပါတယ္။ မနက္ မုိးမလင္းခင္ ေ၀လီေ၀လင္းမွာ လူေသအစိတ္အပုိင္းမ်ား<br />ထည့္ထားတဲ့ အိတ္အမဲေတြကို သူတုိ႕ ေနထုိင္ရာ တုိက္အျမင့္ၾကီး၏<br />အမွဳိက္ျပစ္ရာတြင္ အသုံးျပဳေသာ *ဂလိုင္ေပါက္မွတဆင့္ ျပစ္ခ် ခဲ့ၾက<br />ပါတယ္။<br />(*ဂလုိင္ေပါက္= ကန္ထရုိက္တုိက္အေပၚထပ္တြင္ ေနထုိင္သူမ်ား<br />အေနျဖင့္ အမွဳိက္ထုပ္မ်ားကုိ စြန္႕ျပစ္ရာတြင္ တုိက္ေအာက္ေျခသုိ႕<br />ဆင္းစရာ မလုိပဲ အလႊာတုိင္းတြင္ ရွိေသာ အမွဳိက္ျပစ္ႏုိင္သည့္<br />အေပါက္တစ္ခု။)<br /><br /><span style="font-weight: bold;">(ဆက္ရန္။)</span><br /><br /></span>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-19024133328915949462010-01-05T21:09:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.527+01:00မုိးျပာဂုိဏ္း<center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBqX1EbXgjA8ApHl6aXeJWZ6auUNMSla5u2ucAgWD9T2BX0RD-43KI5bfNJitvdG-4b4wJtnOy8MMRLLelvK1lqnhD6WYk7KgPTHDBhuuWY5UBKknCPQi0iP-Me7gdvln_7IkN6LsWmk0q/s1600-h/skyblue.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 222px; height: 166px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBqX1EbXgjA8ApHl6aXeJWZ6auUNMSla5u2ucAgWD9T2BX0RD-43KI5bfNJitvdG-4b4wJtnOy8MMRLLelvK1lqnhD6WYk7KgPTHDBhuuWY5UBKknCPQi0iP-Me7gdvln_7IkN6LsWmk0q/s400/skyblue.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423351817396901042" border="0" /></a></center><br /><br />ထုိအဖြဲ႕၏ လွဳပ္ရွားပုံမွာ သုိသိပ္ၾကပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ျပန္႕ပြါးေန<br />ေသာ ျမိဳ႕ၾကီးမ်ားမွာ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး၊ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ျမစ္ၾကီးနား၊<br />မုိးညင္း၊ မုိးေကာင္း၊ ပဲခူတုိင္း ေတာင္ငူ၊ ျပည္ စသည္တုိ႕တြင္ အမ်ား<br />အျပား ျပန္႕ႏွံ႕ေနပါသည္။<br /><br />ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒီဘက္ အဓိက ဂုိဏ္းေခါင္းေဆာင္<br /><br /><span style="font-weight: bold;">၁။</span> ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာပုရုသွ် (ဘုရား)၊<br />ေခါင္းေဆာင္ၾကီး (ခ)သွ်င္မုိးျပာ (ခ) ရွင္မုိးျပာ (ခ) အရွင္ဥာဏ (ခ) ရွင္ဥာဏ<br />(ခ) ဥာဏ (ခ) ဓမၼ၀ိဟာရီ (ခ)ဓမၼ၀ိဟာရီ အရွင္ဥာဏ (ခ) ဓမၼ၀ိဟာရီ ရွင္ဥာဏ<br />(ခ) ဓမၼ၀ိဟာရီ ဥာဏ (ခ)ဓမၼ၀ိဟာရီ ရွင္မုိးျပာ (ခ) ဘၾကီး ၀ိဟာရီ (ခ) အႏုပါဒါ<br />(ခ) ေဗာဓိဥာဏ (ခ)ေမာင္ဥာဏ္ထက္<br /><br />၄င္း အမည္မ်ားသည္ ဂုိဏ္းေခါင္းေဆာင္ၾကီး တဦးတည္းသာ ျဖစ္ပါသည္။<br /><br />-ရန္ကုန္ျမဳိ႔ ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္<br />(၂၀)၊ မုိးျပာျခံ။<br />-မႏၱေလး၊ ရန္ကင္းေတာင္ေျခ၊ အႏုပါဒါယဥ္ေက်းမူတရားဌာန၊ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ<br />ဗုဒၶဘာသာ၊ မုိးျပာျခံ၊<br />-မႏၱေလး၊ အေရွ႕ ရုိးမအေျခ၊ မုိးေပါက္က်ေခ်ာင္၊ မုိးျပာေက်ာင္း။<br /><br /><br /><span style="font-weight: bold;">၂။ </span>ဓမၼ၀ိဟာရီ ရွင္ဂုဏ<br />-ရန္ကုန္ျမဳိ႔ ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္ (၂၀)၊<br />မုိးျပာျခံ။<br />-မႏၱေလး၊ ရန္ကင္းေတာင္ေျခ၊ အႏုပါဒါယဥ္ေက်းမူတရားဌာန၊ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ<br />ဗုဒၶဘာသာ၊ မုိးျပာျခံ၊<br />-မႏၱေလး၊ အေရွ႕ ရုိးမအေျခ၊ မုိးေပါက္က်ေခ်ာင္၊ မုိးျပာေက်ာင္း။<br /><span id="fullpost"><br /><span style="font-weight: bold;">၃။</span> ဓမၼ၀ိဟာရီ ရွင္ဇဋိလ<br />-ရန္ကုန္ျမဳိ႔ ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္ (၂၀)၊<br />မုိးျပာျခံ။<br />-မႏၱေလး၊ ရန္ကင္းေတာင္ေျခ၊ အႏုပါဒါယဥ္ေက်းမူတရားဌာန၊ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ<br />ဗုဒၶဘာသာ၊ မုိးျပာျခံ၊<br />-မႏၱေလး၊ အေရွ႕ ရုိးမအေျခ၊ မုိးေပါက္က်ေခ်ာင္၊ မုိးျပာေက်ာင္း။<br /><br /><span style="font-weight: bold;">၄။ </span>ဓမၼ၀ိဟာရီ ရွင္နာဂ<br />-ရန္ကုန္ျမဳိ႔ ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္ (၂၀)၊<br />မုိးျပာျခံ။<br />-မႏၱေလး၊ ရန္ကင္းေတာင္ေျခ၊ အႏုပါဒါယဥ္ေက်းမူတရားဌာန၊ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ<br />ဗုဒၶဘာသာ၊ မုိးျပာျခံ၊<br />-မႏၱေလး၊ အေရွ႕ ရုိးမအေျခ၊ မုိးေပါက္က်ေခ်ာင္၊ မုိးျပာေက်ာင္း။<br /><br /><span style="font-weight: bold;">၅။ </span>ဓမၼ၀ိဟာရီ ေဒၚသီလနႏၵီ<br />-ရန္ကုန္ျမဳိ႕ ေျမာက္ဥကၠလာပ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္ (၂၀)၊<br />မုိးျပာျခံ။<br />-မႏၱေလး၊ ရန္ကင္းေတာင္ေျခ၊ အႏုပါဒါယဥ္ေက်းမူတရားဌာန၊ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ<br />ဗုဒၶဘာသာ၊ မုိးျပာျခံ၊<br />-မႏၱေလး၊ အေရွ႕ ရုိးမအေျခ၊ မုိးေပါက္က်ေခ်ာင္၊ မုိးျပာေက်ာင္း။<br />(ဤငါးဦးတုိ႔သည္ မူလျဖစ္သူမ်ား၊ ဂုိဏ္းေထာင္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္)<br /><br />ဆက္လက္ေလ့လာရန္ လင့္ခ္မ်ား-<br /><a href="http://dhammaanalysis.multiply.com/reviews/item/24">http://dhammaanalysis.multiply.com/reviews/item/24 </a><br /><a href="http://www.sbay-student.org/2009/11/blog-post_27.html">http://www.sbay-student.org/2009/11/blog-post_27.html</a><br /><br /></span>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-10515188992356856332010-01-05T10:51:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.633+01:00လီရနာ၊ ဂဂၤါ၊ ဧရာ၀တီ (၁၆)<a title="View 16 on Scribd" href="http://www.scribd.com/doc/24801977/16" style="margin: 12px auto 6px auto; font-family: Helvetica,Arial,Sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; font-size: 14px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; -x-system-font: none; display: block; text-decoration: underline;">16</a> <object codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=9,0,0,0" id="doc_574549221243826" name="doc_574549221243826" classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" align="middle" height="500" width="100%" > <param name="movie" value="http://d1.scribdassets.com/ScribdViewer.swf?document_id=24801977&access_key=key-1i5415yk5o9pr601xkd2&page=1&version=1&viewMode=list"> <param name="quality" value="high"> <param name="play" value="true"> <param name="loop" value="true"> <param name="scale" value="showall"> <param name="wmode" value="opaque"> <param name="devicefont" value="false"> <param name="bgcolor" value="#ffffff"> <param name="menu" value="true"> <param name="allowFullScreen" value="true"> <param name="allowScriptAccess" value="always"> <param name="salign" value=""> <param name="mode" value="list"> <embed src="http://d1.scribdassets.com/ScribdViewer.swf?document_id=24801977&access_key=key-1i5415yk5o9pr601xkd2&page=1&version=1&viewMode=list" quality="high" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" play="true" loop="true" scale="showall" wmode="opaque" devicefont="false" bgcolor="#ffffff" name="doc_574549221243826_object" menu="true" allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" salign="" type="application/x-shockwave-flash" align="middle" mode="list" height="500" width="100%"></embed> </object>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-70930982669843390892010-01-03T17:41:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.660+01:00သခင္ကုိယ္ေတာ္မွိဳင္း၏ စာေပစာရင္းျမန္မာႏုိင္ငံတစ္ခုလုံးရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး၊ တုိင္းတပါး၏ ကိုလုိနီ<br />လက္ေအာက္ခံအျဖစ္မွ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ဦးေဆာင္<br />တုိက္ပြဲ ၀င္ခဲ့ေသာ ဆရာၾကီး သခင္ကုိယ္ေတာ္မွိဳင္း ေရးသား<br />ျပဳစုခဲ့သည့္ စာအုပ္စာတမ္းမ်ား၏ မွတ္တမ္းစာရင္း ျဖစ္ပါတယ္။<br /><br />အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုမွ ကိုေအာင္ေစာဦးတုိ႕ ထုတ္ေ၀ျဖန္႕ခ်ီ<br />ခဲ့ေသာ ေဒါက္တာ သခင္ကိုယ္ေတာ္မွဳိင္း (၁၈၇၆- ၂၀၀၆) ႏွစ္<br />(၁၃၀) ျပည့္ အထူးထုတ္မွ ထပ္ဆင့္ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။ မိတၲဴ<br />ကို စကန္ ျပန္ဖတ္ထားေသာေၾကာင့္ ဖတ္ရူရာတြင္ မၾကည္မလင္<br />ရွိခဲ့ပါက ခြင့္လႊတ္ၾကပါ။<br /><br />-<a href="http://www.fileden.com/files/2008/3/1/1790748/thakhinkotaw.pdf"><span style="font-weight: bold;">ဤေနရာမွာ</span></a> ေဒါင္းလုပ္ရယူႏုိင္ပါတယ္။<br /><br /><a title="View thakhinkotaw on Scribd" href="http://www.scribd.com/doc/24723092/thakhinkotaw" style="margin: 12px auto 6px; font-family: Helvetica,Arial,Sans-serif; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; font-size: 14px; line-height: normal; font-size-adjust: none; font-stretch: normal; display: block; text-decoration: underline;">thakhinkotaw</a> <object codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=9,0,0,0" id="doc_473740380409103" name="doc_473740380409103" classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" align="middle" height="500" width="100%"> <param name="movie" value="http://d1.scribdassets.com/ScribdViewer.swf?document_id=24723092&access_key=key-1rf9cugqpkk8mg9i1m1i&page=1&version=1&viewMode=list"> <param name="quality" value="high"> <param name="play" value="true"> <param name="loop" value="true"> <param name="scale" value="showall"> <param name="wmode" value="opaque"> <param name="devicefont" value="false"> <param name="bgcolor" value="#ffffff"> <param name="menu" value="true"> <param name="allowFullScreen" value="true"> <param name="allowScriptAccess" value="always"> <param name="salign" value=""> <param name="mode" value="list"> <embed src="http://d1.scribdassets.com/ScribdViewer.swf?document_id=24723092&access_key=key-1rf9cugqpkk8mg9i1m1i&page=1&version=1&viewMode=list" quality="high" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer" play="true" loop="true" scale="showall" wmode="opaque" devicefont="false" bgcolor="#ffffff" name="doc_473740380409103_object" menu="true" allowfullscreen="true" allowscriptaccess="always" salign="" type="application/x-shockwave-flash" mode="list" align="middle" height="500" width="100%"></embed> </object>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-91889229405779604252010-01-02T20:50:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.676+01:00လမ္းသရဲဂုိဏ္း ယဥ္ေက်းမွဳကုိ လက္ခံလုိက္ျပီလား!ေရးသူ- <span style="font-weight: bold;">စစ္ျငိမ္းဒီေရ</span><br /><br /><center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5-cc4sBhzHChjt5F8hVjssnzIe1Yw075zD7JiCobab6Fd672M5A9ymvjCTvqg-AqbDbCEi1AUMfeTxjDTjbswVY2NUGiH34ANNyafE97SoaoKj-f5Jn90hyUZ_UKtEErGN4X9T5-nT-8c/s1600-h/dvdanger.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 101px; height: 100px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5-cc4sBhzHChjt5F8hVjssnzIe1Yw075zD7JiCobab6Fd672M5A9ymvjCTvqg-AqbDbCEi1AUMfeTxjDTjbswVY2NUGiH34ANNyafE97SoaoKj-f5Jn90hyUZ_UKtEErGN4X9T5-nT-8c/s400/dvdanger.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422232576273807954" border="0" /></a></center><br /><br />ဒါရုိက္တာ ေမာင္မ်ဳိးမင္း ရုိက္ကူးေသာ “<span style="font-weight: bold;">ဒိန္းဂ်ား</span>” ဗြီဒီယုိဇာတ္လမ္း<br />ကုိ “<a href="http://www.mayhninaye.com/movie2/movie_847.html"><span style="font-weight: bold;">ေမႏွင္းေအး</span></a>” စာမ်က္ႏွာမွာ အခမဲ့ၾကည့္လုိ႕ ရပါတယ္။<br />ဇာတ္လမ္းထဲက ဇာတ္၀င္ခန္း တစ္ခုမွာ သရုပ္ေဆာင္ တစ္ဦးျဖစ္တဲ့<br />ေအး၀တ္ရည္ေသာင္းက …<br />“ဒီေနရာမွာ နင့္ကို လက္အုပ္ခ်ီျပီး ေတာင္းပန္မဲ့လူ မရွိဘူး၊ ပါးရုိက္မယ့္<br />လူေတြၾကည့္ပဲ”<br />လုိ႕ ေျပာပါတယ္။<br /><br />ဇာတ္၀င္ခန္း အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ စကားလုံး အသုံးအႏွဳန္းေတြဟာ<br />ဆန္းသစ္လာတယ္လုိ႕ ေျပာရမလား၊ ေခတ္မွီတယ္ပဲ ေျပာရမလား၊<br />ရုိင္းတယ္ပဲ ေျပာရမလား ေတာ္ေတာ္ေလးကို ထူးျခားတဲ့ အသုံးအႏွဳန္း<br />ေတြပါ။ ကလပ္ထဲက ဘိလိယက္ခုံမွာ ကားတစ္စီးေၾကး စႏူကာထုိး<br />တာကလည္း ဇာတ္လမ္းကို ၾကည့္ရူေနမယ့္ လူငယ္ေတြ သြားရည္ ယုိ<br />ေလာက္ပါတယ္။<br /><span id="fullpost"><br />အခ်စ္၊ မိဘနဲ႕ သားသမီးၾကားက ေမတၲာတရား၊ မူးယစ္ေဆး၀ါးသုံးစြဲမွဳ၊<br />ေလလြင့္ပ်က္စီးမွဳ၊ အုပ္စုလုိက္ ရမ္းကားမွဳေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ဇာတ္လမ္း<br />တစ္ခုလုံးမွာ အစုိးရ ဥပေဒ ၀န္ထမ္း “ရဲ” ဆုိလုိ႕ တစ္ေယာက္တစ္ေလေတာင္<br />မျမင္လုိက္ရပါဘူး။ Free Fire Zone ထဲ ေရာက္မ်ား ေရာက္ေနၾကသလား။<br />ဇာတ္လမ္းရဲ႕ ေနာက္ဆုံးမွာ အခ်စ္နဲ႕ ဂလဲ့စား ေခ်ဖုိ႕ လူေနရပ္ကြက္ထဲက<br />(ျမိဳ႕ျပင္ မဟုတ္၊ ျမိဳ႕ထဲမွာ) အိမ္ တစ္အိမ္ထဲကုိ အုပ္စုလုိက္ ဇြတ္အတင္း<br />၀င္ေရာက္ ေသာင္းက်န္း ၾကပါတယ္။ အိမ္နီနားခ်င္ ပတ္၀န္းက်င္က လူေတြ<br />ဆြံ႕အ နားမၾကားေတြလား မေျပာတတ္ပါ။<br /><br />ဇာတ္လမ္းအဆုံးမွာ တခ်ိန္က “ႏွင္းဆီ၀ုိင္” ဇာတ္လမ္းေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား<br />ေက်ာင္းသူအေျမာက္အမ်ားရဲ႕ ေထာက္ခံအားေပးမွဳကို ရရွိခဲ့တဲ့ ဒါရုိက္တာ<br />ေမာင္မ်ဳိးမင္း တစ္ေယာက္ လမ္းသရဲဂုိဏ္း ယဥ္ေက်းမွဳကုိ လုံး၀လက္ခံ<br />လုိက္ျပီလားလုိ႕ ေမးရမလုိ႕ ျဖစ္မိပါတယ္။<br /><br />အဆုိေတာ္ မ်ဳိးေက်ာ့ျမိဳင္နဲ႕ နီးစပ္တဲ့ “ေကာင္းျမတ္” တုိ႕ အုပ္စု လြန္ခဲ့တဲ့<br />(၁၀)ႏွစ္ ေက်ာ္က ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ နာမည္ၾကီး ကလပ္တစ္ခုမွာ မူးယစ္ ရမ္းကား<br />ျပီး ကလပ္ကို လာတဲ့ ကားအစီးေရ (၅၀) နီးပါး၏ ကားမွန္ေတြ ရုိက္ခြဲခဲ့တာ<br />ကို ဒါရုိက္တာ ေမာင္မ်ဳိးမင္း အပါအ၀င္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိၾကမွာပါ။<br />ဒါေတြဟာ ေခတ္လူငယ္ေတြအတြက္ အတုခုိးစရာေတြ မျဖစ္သင့္ပါဘူး၊<br />မိဘအရွိန္အ၀ါနဲ႕ ဥပေဒကို ေသာက္ဂရု မစိုက္ဘူးဆုိတဲ့ သေဘာေတြပါ။<br />ဒါမ်ဳိးေတြကို ရွဳံ႕ခ်တဲ့ ပညာေပး ဇာတ္လမ္းေတြေရာ ရုိက္ကူးဖုိ႕ အစီအစဥ္<br />ေလး ဘာေလး လုပ္ပါအုံး။<br /><br />ဥပမာ … မ.ဆ.လ ေခတ္က ေက်ာ္ဟိန္းတုိ႕ “စိန္ေဂၚလီ” ဂုိဏ္းကုိ အဲဒီ<br />ေခတ္က ကုန္းျမင့္သာယာမွာ တြဲဖက္အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးတာ၀န္<br />ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဗုိလ္မွဴးၾကီး တင္၀င္းညိဳ ႏူတ္မိန္႕နဲ႕ ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့ပါတယ္။<br />ရပ္ကြက္အလုိက္ “လမ္းသရဲဂုိဏ္း” ၀င္ေတြကုိ ရုိက္သတ္ရင္ တရားဥပေဒ<br />အရ လုံး၀ အေရးမယူဘူး ဆုိတာမ်ဳိးပါ။<br /><br />လူငယ္ေတြ အုပ္စုလုိက္ ႏိုင္ငံေရးက လႊဲရင္ ၾကိဳက္တာလုပ္၊ လမ္းသရဲ<br />ဂုိဏ္းပဲ ဖြဲ႕မလား၊ မူးယစ္ေဆး၀ါးနဲ႕ ေလာင္းကစားေတြပဲ လုပ္မလား<br />ဆုိတဲ့ အေမွာင္က်ေနတဲ့ ေခတ္တစ္ေခတ္ကို အႏုပညာနဲ႕ အလင္းေရာင္<br />ေပးႏုိင္ၾကပါေစ။<br /><br /></span>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com37tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-36785607924641233532009-12-30T17:00:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.690+01:00၂၀၁၀ …<center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBj04x_pWkHmMBevfJf2zmh5kwBd6RXiaTfY8fMdaj-CVjwUgtjxFMPtNd6p7BgbOr6B7PqIYD_envLHZ7gHLBkZgEjzp6FyAZN_uQjMPyPFCG-zAjJK4TbpaRl0MHFi5w4KT-MPnMKhAF/s1600-h/newyear2010.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 305px; height: 222px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBj04x_pWkHmMBevfJf2zmh5kwBd6RXiaTfY8fMdaj-CVjwUgtjxFMPtNd6p7BgbOr6B7PqIYD_envLHZ7gHLBkZgEjzp6FyAZN_uQjMPyPFCG-zAjJK4TbpaRl0MHFi5w4KT-MPnMKhAF/s400/newyear2010.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5421059895277863010" border="0" /></a></center><br /><br /><div style="text-align: center;">ေဂ်းနီ ဆုိသလုိ<br />“ကြ်န္မကုိခ်စ္တာ ဘယ္သူတဲ့လဲ” လုိ႕<br />လုိက္ဆုိေနတုန္း<br />ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ခဲ့ပါျပီ ၂၀၁၀ …။<br /><br />မုိးျပာေရာင္ ဂုိဏ္းအေၾကာင္း<br />နတ္မွီေတာရထံ သြားေလွ်ာက္မလုိ႕<br />ဖိနပ္စီးေနတုန္း<br />ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ခဲ့ပါျပီ ၂၀၁၀ …။<br /><br />တန္႕ၾကည္ေတာင္ေပၚက<br />မ်က္စိမိွတ္ျပီး ေျပးေနသူေတြ<br />ပန္းတုိင္ မေတြ႕ခင္<br />ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ခဲ့ပါျပီ ၂၀၁၀ …။<br /><br />ဖုိးသူေတာ္နဲ႕ ဂဏန္း ပုံျပင္ထဲမွာလုိ<br />ေရေႏြးအုိးေပၚက တုတ္တန္းတေလွ်ာက္<br />ႏွစ္ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္ဖုိ႕<br />ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ခဲ့ပါျပီ ၂၀၁၀ …။<br /><br />နံရံအားလုံး ၀ါးတာလား<br />ျမစ္ေတြအားလုံး ခါးတာလား<br />ငါကုိယ္တုိင္ပဲ မွားတာလား<br />ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ခဲ့ပါျပီ ၂၀၁၀ …။ ။<br /><br /><br />-<span style="font-weight: bold;">စစ္ျငိမ္းဒီေရ</span><br /><br /><br /><div style="text-align: left;">*<span style="font-weight: bold;">မုိးျပာေရာင္ဂုိဏ္း</span>= ယခုလက္ရွိ အထက္ျမန္မာျပည္တြင္ နာမည္ၾကီး<br />လာေသာ မုိးျပာေရာင္ ၀တ္စုံမ်ား ၀တ္ဆင္သည့္ ဘာသာေရးဂုိဏ္း။<br />*<span style="font-weight: bold;">နတ္မွီေတာရ</span>= သွ်င္ဥကၠ႒၏ ေတာင္တြင္းၾကီး နတ္မွီေတာရ။<br />*<span style="font-weight: bold;">တန္႕ၾကည္ေတာင္ေပၚက မ်က္စိမိွတ္ျပီး ေျပးေနသူေတြ</span>=<br />“တန္႕ၾကည္ေတာင္ ဆရာေတာ္၏ အမွား” စာအုပ္ကုိ ဖတ္ရူပါ။<br /></div><br /><br /></div>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-42100975503167637392009-12-28T15:42:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.704+01:00True News ဂ်ာနယ္ ၂-၂၀<span style="font-weight: bold;">True News ဂ်ာနယ္ ၂-၂၀ </span>ကုိ <a href="http://issuu.com/truenews/docs/true_news_2-20?viewMode=magazine&mode=embed"><span style="font-weight: bold;">ဒီေနရာကေန</span></a> ဖတ္ရႈႏုိင္ပါၿပီ။<br />ေ၀ဖန္အႀကံျပဳသူမ်ား၊ အမွားအယြင္းမ်ားကုိ ဂရုတစုိက္ေထာက္ျပ<br />ေျပာဆုိသူ အားလုံးကုိ အထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါသည္။<br />ေလးေလးစားစားျဖင့္<br />ေအာင္ေက်ာ္မင္း<br /><br />(အီးေမးလ္မွ တဆင့္ လက္ခံရရွိမွဳကို ထပ္ဆင့္ မွ်ေ၀ပါသည္။)ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-75666374258516767462009-12-25T17:25:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.719+01:00ျမန္မာမ်ား၏ ခရစ္စမတ္ပြဲေတာ္ (ဒိန္းမတ္)<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/30bhkYyt8Cs&hl=en_US&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/30bhkYyt8Cs&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object><br /><br /><object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/dZICPKd0khk&hl=en_US&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/dZICPKd0khk&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-31220097383107827362009-12-22T21:39:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.735+01:00ထုံးတမ္း<center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm8Su6suoMvM9gBus1JuTrz94eHiW9P8ZClQ1BgEliXvrITGka58H2uTyVPP9utCzNfmhSdtXuipzhr4RnR0s30JswMDjpAoA3xKoIfqcs3miAv5pPxcivB1xjsgB4IspBg0An75KZzl4V/s1600-h/threejokers.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 250px; height: 167px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgm8Su6suoMvM9gBus1JuTrz94eHiW9P8ZClQ1BgEliXvrITGka58H2uTyVPP9utCzNfmhSdtXuipzhr4RnR0s30JswMDjpAoA3xKoIfqcs3miAv5pPxcivB1xjsgB4IspBg0An75KZzl4V/s400/threejokers.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418163176146024866" border="0" /></a></center><br /><br /><div style="text-align: center;">အနီကဒ္မပါတဲ့ ဖဲ၀ုိင္းတစ္ခုမွာ<br />ဂ်ဳိကာသုံးေကာင္နဲ႕ မေဒါင္းခဲ့တဲ့ လူေတြ<br />ကုိယ့္အေလာင္းကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္<br />ေရာင္းစားခဲ့ၾကတယ္ …။ ။<br /><br /><br />-<span style="font-weight: bold;">စစ္ျငိမ္းဒီေရ</span><br /></div>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-33374382859452139922009-12-22T11:51:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.431+01:00အမွားျပင္ဆင္ခ်က္ ....ေရးသူ- <span style="font-weight: bold;">စစ္ျငိမ္းဒီေရ</span><br /><br /><span>ျပည္တြင္းထုတ္ (</span><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"></span>True News</span>) သစၥာသတင္း ဂ်ာနယ္ကုိ အင္တာနက္<br />ေပၚတြင္ (<a href="http://issuu.com/waisandar/docs/truye_news_2-19/1?zoomed=&zoomPercent=&zoomX=&zoomY=&noteText=&noteX=&noteY=&viewMode=magazine"><span style="font-weight: bold;">ဤေနရာ၌</span></a>) အခမဲ့ ဖတ္ရူရေသာေၾကာင့္ ေက်းဇူးမ်ားစြာ<br />တင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။<br /><br />သုိ႕ေသာ္ True News ဂ်ာနယ္ <span style="font-weight: bold;">၂- ၁၉</span> ၏ စာမ်က္ႏွာ (<span style="font-weight: bold;">၃၀</span>) တြင္<br /><span style="font-weight: bold;">“ဂါဇာနယ္စပ္တြင္ အီရန္က သံမဏိတံတုိင္းတစ္ခု တည္ေဆာက္ေန”</span><br />ဟူေသာ သတင္းေခါင္းစဥ္သည္ ေအာက္တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ<br />သတင္းစာသားမ်ားႏွင့္ မကိုက္ညီပဲ မွားယြင္းေနပါတယ္။<br /><br />ထုိ႕ေၾကာင့္ “<span style="font-weight: bold;">အီရန္</span>” အစား “<span style="font-weight: bold;">အီဂ်စ္</span>” လုိ႕ ျပင္ဆင္ ဖတ္ရူသင့္ပါတယ္<br />ခင္ဗ်ာ။ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7056246208760635070.post-75430755039501707212009-12-21T03:14:00.000+01:002010-03-04T03:52:09.750+01:00အလင္းပ်ဳိးမယ့္ လက္မ်ား(အီးေမးလ္မွ တဆင့္ လက္ခံရရွိေသာ ဓါတ္ပုံမ်ား)<br /><br /><center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGc4dNLWaZdYJSypI5U-FLK44EWi95jCQ489LyAicGK7kS9j04I3slSuswDeKYayOHfBkdGJRLye5W3aYrAOPuI51jhmPYzt7KDkdSjsFrMEYLuTxzpmdZo4QcRtZLRfUyzxqlc9cMOwgZ/s1600-h/alin1.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 267px; height: 400px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGc4dNLWaZdYJSypI5U-FLK44EWi95jCQ489LyAicGK7kS9j04I3slSuswDeKYayOHfBkdGJRLye5W3aYrAOPuI51jhmPYzt7KDkdSjsFrMEYLuTxzpmdZo4QcRtZLRfUyzxqlc9cMOwgZ/s400/alin1.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417507979464443154" border="0" /></a></center><br /><br /><center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZysl8q638nF1qYthUO2xi1TfOLKhx95AysrHNRgYDXWyCOh0oAUZtn4wJox8sesu_-nszLgL3Zp8lt3Ijehu8KNWYHY9JnTN5BIiN6ss_EgekbgknSsx-bFjVyP-6peFmePuPjxSKmcNf/s1600-h/alin2.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 363px; height: 242px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZysl8q638nF1qYthUO2xi1TfOLKhx95AysrHNRgYDXWyCOh0oAUZtn4wJox8sesu_-nszLgL3Zp8lt3Ijehu8KNWYHY9JnTN5BIiN6ss_EgekbgknSsx-bFjVyP-6peFmePuPjxSKmcNf/s400/alin2.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417507910007184002" border="0" /></a></center><br /><span id="fullpost"><br /><center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD5eyJaAHYOJI8LHxwRVSjBQTajiyh6t3uocAYTl1VOErf_mpp8fesIMrTFYuVaCl6vf7Y7f5f3hcXGJlKWR5RVg5Okf8ELtNzRPIhP2Wxq8KwaZLc7pbqjV0hNMxMFdQ1X2PICItOlVCF/s1600-h/alin3.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 393px; height: 221px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD5eyJaAHYOJI8LHxwRVSjBQTajiyh6t3uocAYTl1VOErf_mpp8fesIMrTFYuVaCl6vf7Y7f5f3hcXGJlKWR5RVg5Okf8ELtNzRPIhP2Wxq8KwaZLc7pbqjV0hNMxMFdQ1X2PICItOlVCF/s400/alin3.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417507698493987570" border="0" /></a></center><br /><br /><center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgjVprcsdbQNwaIZR5k5AxGvJwj6pd_raChfB9Yhyr83Z7qGGaU7fMDsknflrhzc9lNnKQ56FHQtt-yYFdtWH6A0U_2GP3f0sAv2OfWs9cnCMQ2H4YhNsPhgv9bD1Bdc2DFp7SGH-q67Yd/s1600-h/alin4.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 393px; height: 295px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgjVprcsdbQNwaIZR5k5AxGvJwj6pd_raChfB9Yhyr83Z7qGGaU7fMDsknflrhzc9lNnKQ56FHQtt-yYFdtWH6A0U_2GP3f0sAv2OfWs9cnCMQ2H4YhNsPhgv9bD1Bdc2DFp7SGH-q67Yd/s400/alin4.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417507630465085810" border="0" /></a></center><br /><br /><center><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKmxVcC5NVBpdiS0SGan7TygXzdOWcDkgpTA2WtmB6YBnSc62909YgP5Aq3nvpd44r7EyUSnUM73_1KQgPccbkelsFW3lBt26avAWqtcvJk5kb9CY87T8CwSl3reaSgPdd689PNsbsS6JJ/s1600-h/alin5.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 393px; height: 295px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKmxVcC5NVBpdiS0SGan7TygXzdOWcDkgpTA2WtmB6YBnSc62909YgP5Aq3nvpd44r7EyUSnUM73_1KQgPccbkelsFW3lBt26avAWqtcvJk5kb9CY87T8CwSl3reaSgPdd689PNsbsS6JJ/s400/alin5.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5417507563810966946" border="0" /></a></center><br /><br /></span>ပ်ဴတုိ႕ေျမhttp://www.blogger.com/profile/03799876891640777233noreply@blogger.com3