Jan 31, 2010

နတ္ၾကီးတဲ့ သစၥာ



*မုိဘီဂ်ီႏုိေတြ
ႏွင္းဆီရင္ခြင္မွာ က’တဲ့ ည
*ဘိဂ်င္နေရးရွင္းေတြ
မိတၳီလာကန္မွာ ဖား’ရွာတဲ့ ည
ခြက္မရွိသူေတြ
သဘက္နဲ႕ ေတာင္းေနရတဲ့ ည
ေသာင္ျပင္ေပၚကို
ငါတုိ႕ေျပးထြက္ခဲ့တဲ့ ည
သစၥာေရ
အဲဒီညက မည္းမည္းေမွာင္လုိ႕ …။

*မုိဘီဂ်ီႏုိအတြက္ သစၥာလား
*ဘိဂ်င္နေရးရွင္းအတြက္ သစၥာလား
ေအာင္ပင္လယ္မွာ ေရရွိသလား
အင္းစိန္ေထာင္က ဦးေစာေကာင္းမွဳ ရုပ္ပြားေတာ္ဟာ ျပံဳးေနသလား
ၾကိဳးက်စ္ပုတီးေစ့ေတြကို သီမွာလား
သစၥာတရားကို တည္မွာလား
အတၲေတြနဲ႕ ဆြဲေနသလား
ဂုိဏ္းဂဏေတြနဲ႕ ကြဲေနသလား
သစၥာေရ
မင္းကိုယ္ မျမင္ရဘူး …။

မိတၳီလာကန္မွာ ဖားမရွိသလုိ
ေအာင္ပင္လယ္မွာ ေရေတြခန္းတဲ့ ည
ျမကန္ရွိတဲ့အရပ္
ေျမပုံထဲက ေပ်ာက္သြားတဲ့ ည
ငါတုိ႕ရဲ႕ေျခေထာက္ေတြက
ငါတုိ႕ကုိ ျပန္လည္ခုိးယူသြားတဲ့ ည
သစၥာဆုိတာ
တကယ္ရွိသလား …။


-စစ္ျငိမ္းဒီေရ

(မွတ္ခ်က္။ ။
*မုိဘီဂ်ီႏုိ= mobile generation
*ဘိဂ်င္နေရးရွင္း= beat generation )

Jan 23, 2010

ရန္ကုန္ က်ဆုံးခန္း



ကဗ်ာမဟုတ္ပါဘူး ညီေလးေရ
မင္းအတြက္ ေျပာတာပါ ….။

ေနၾကတ္ခ်ိန္မွာ ေရငတ္မေျပတဲ့ ညီေလးေရ
တုပ္ေကြးေတြက ေခတ္မကုန္ေသးဘူး
က်ီးကန္ပါးစပ္လုိ ျဖဲေပးထားတဲ့
ေခတ္မဟုတ္ဘူး ညီေလးေရ
ငါးစာခ်ျပီး ငါးမွ်ားေနၾကတာ …။

ဓါတ္ဆီေလာင္းျပီး ဆႏၵျပမယ္လုိ႕
ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့တဲ့ ဦးေအာင္ၾကီးသမုိင္း
လာမေမးနဲ႕ေတာ့ ညီေလးေရ
စင္ေပၚမွာပဲ
မုိက္ကရုိဖုန္းေတြ ရွိတယ္ကြ ….။

မ်က္မျမင္ေတြ ျပဳစုေပးတဲ့
ဆာကူရာတာ၀ါေပၚက အႏွိပ္ခန္းထဲမွာ
အနားယူေနသလား ညီေလးေရ
သိန္းရွစ္ေထာင္တန္ ေျမကြက္မွာ
မုိးေဟကိုတုိ႕ အႏုိင္ရသြားျပီ ….။

သိန္းႏွစ္ေထာင္ငါးရာ ကုန္ခဲ့တဲ့
အိျႏၵာေက်ာ္ဇင္ရဲ႕ အရိပ္ကုိ
ၾကည့္ေနသလား ညီေလးေရ
လစာ ႏွစ္သိန္းခြဲရဖုိ႕
သတင္းမ်ားမ်ား ေရးႏုိင္ပါေစ …။

သီရိပ်ံခ်ီေတဇနဲ႕ ေဇာ္ေဇာ္တုိ႕ဆီမွာ
ေဘာလုံးပြဲအေျဖ
မဗ်ဴးနဲ႕ေနာ္ ညီေလးေရ
SANYO ကိုလွျမင့္နဲ႕ သူ႕ညီ SONY ကိုေအာင္သာလွတုိ႕ဆီမွာ
အရင္ေမးၾကည့္ပါ ….။

တြံေတးစုိးေအာင္နဲ႕ ေဗလု၀တုိ႕
ေကာင္းစားေနတဲ့ ဒီေခတ္မွာ
အိမ္အျပန္ ဆန္၀ယ္ဖုိ႕
သတိရေပးပါ ညီေလးေရ
ရန္ကုန္ဟာ က်ဆုံးခဲ့ပါျပီ ….။

ကဗ်ာမဟုတ္ပါဘူး ညီေလးေရ
မင္းအတြက္ ေျပာတာပါ …။ ။


-စစ္ျငိမ္းဒီေရ

(မွတ္ခ်က္။ ။ ကိုလွျမင့္ႏွင့္ ကိုေအာင္သာလွ ညီအကို မေတာ္စပ္ပါ။)


Jan 21, 2010

ေအာက္လမ္းပညာကို စိန္ေခၚရဲသူ

ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ

ျမန္မာျပည္က အထက္လမ္း (ဗုိလ္ခ်ဳပ္လမ္း မဟုတ္ပါ) ဆရာေတြ၊
ေအာက္လမ္း (ကမ္းနားလမ္းလုိ႕ မထင္ပါနဲ႕) ဆရာေတြအေၾကာင္း
ေလွ်ာက္စဥ္းစားရင္ကေန ကြယ္လြန္သြားရွာျပီ ျဖစ္တဲ့ ဘၾကီး၀မ္းကြဲ
ေတာ္စပ္သူ တစ္ေယာက္ကို သြားသတိရမိပါတယ္။ ဘၾကီးဆုိေပမဲ့
တကယ့္ ဘၾကီးအရင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ့္အဖြားဖက္က
အကုိျဖစ္သူတစ္ဦးရဲ႕ ေမြးစားသားပါ။ သူရဲ႕ ေနထုိင္ပုံ၊ ေျပာဆုိပုံဟာ
“ဂြ” က်တယ္ဆုိျပီး နယ္မွာရွိတဲ့ ရြာက ေဆြမ်ဳိးအားလုံးလည္း သူ႕ကို
ေအာ္ေၾကာလန္ ပါတယ္။

သူ႕မယား ၾကီးေဒၚက က်ေနာ့္ အဖုိးဖက္ကေန တူမ ေတာ္စပ္ ပါတယ္။
ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္လုိ႕ ရြာကို အလည္သြားရင္ ဘၾကီး ဘက္ေရာ
ၾကီးၾကီး ဘက္ပါ ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္တဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ မိသားစုအေပၚ
ေတာ္ေတာ္ ေဖာ္ေရြရွာပါတယ္။ ဘၾကီးဆီမွာ လူအမ်ား မွန္းတီးျခင္းခံရ
တဲ့ အက်င့္တစ္ခု ရွိပါတယ္။ အဲဒါက သူ မွန္တယ္လုိ႕ ထင္ရင္ လူေရွ႕
မေရွာင္ သူေရွ႕ မေရွာင္ ဇြတ္ေျပာေလ့ ရွိတဲ့ အက်င့္ပါ။ ဒီအက်င့္ဟာ
သူရဲ႕ ေမြးရာပါ အက်င့္လုိ႕ ေဆြမ်ဳိးေတြက ဆုိပါတယ္။

ေန႕စဥ္ သူ႕အိမ္ေရွ႕ တံစက္ျမိတ္ေအာက္ရွိ ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ ေရေႏြးၾကမ္း
အုိး၊ ပုဇြန္ေျခာက္ ေလး … ငါးေကာင္ပါတဲ့ လဖက္အသား ဆီစိမ္ပုလင္း၊
ေဆးလိပ္ခြက္၊ ကြမ္းအစ္ ေတြ ခင္းျပီး ျခံေရွ႕မွာ ျဖတ္သြားသူ မွန္သမွ်
ကို ျခံထဲ ဇြတ္အတင္းေခၚ၊ ရြာက ေကာင္စီလူၾကီး မေကာင္းေၾကာင္း၊
ဆန္စက္ (ရြာမွာ “ဟာလာ”လုိ႕ ေခၚတဲ့ ဆန္စက္အငယ္စား) ပုိင္ရွင္ေတြ
က ဆင္းရဲသား လယ္သမားမ်ားအေပၚ ေခါင္းပုံျဖတ္ အျမတ္ၾကီးစား
ေၾကာင္း မေမာႏုိင္ မပန္းႏုိင္ တရားေဟာ ေနၾကပါ။ ရြာမွာေနျပီး ေန႕စဥ္
ထုတ္ သတင္းစာကုိ အျမဲဖတ္သူ၊ BBC က လႊင့္တဲ့ ေရဒီယုိ သတင္းေတြ
ကို အျမဲနားေထာင္ေလ့ရွိေသာ သူနံေဘးမွာလည္း သူ႕ကုိ ခ်စ္ခင္တဲ့
လူေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိပါတယ္။

ဘၾကီးတုိ႕ လင္မယားမွာ သမီး တစ္ေယာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ က်ေနာ့္အမ
၀မ္းကြဲဟာ က်ေနာ္ သိတတ္စ အရြယ္ေလာက္မွာပဲ သူတုိ႕ရြာက
ေတာသူေ႒းသား တစ္ဦးနဲ႕ အိမ္ေထာင္က်ပါတယ္။ သူ႕ေယာက္်ား
ကလည္း ခပ္ေအးေအးေနတတ္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ပါ။ ဒါေၾကာင့္
မိဘေတြျဖစ္တဲ့ ဘၾကီးနဲ႕ ၾကီးၾကီးကို အိမ္ဦးခန္းမွာ ထားျပီး အပူပင္မရွိ
လုပ္ေကြ်း ျပဳစုပါတယ္။ အိမ္ေထာင္သည္ သူ႕သမီးအိမ္က ဘၾကီးတုိ႕
အိမ္နဲ႕ ျခံခ်င္း ကပ္လွ်က္ပါ။ ဘၾကီးဟာ သူ႕သမီးအိမ္မွာ ထမင္းစားခ်ိန္
ေရာက္မွ သြားစားေလ့ရွိျပီး က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ သူ႕အိမ္မွာသာ
ေနေလ့ ရွိပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႕ တေန႕က်ေတာ့ ေဆြမ်ဳိးေတြဆီကေန သတင္းတစ္ခု ၾကားရ
ပါတယ္။ ဘၾကီးတုိ႕ အိမ္ကို သူတပါးက ေအာက္လမ္းနည္းနဲ႕ ျပဳစား
ထားလုိ႕ ညဖက္ဆုိရင္ ဘယ္သူမွ် ေနလုိ႕ မရဘူး၊ တအိမ္လုံး လွည္း
စီး ေနရသလုိ တဒုန္းဒုန္းနဲ႕ လွဳပ္ရမ္းေနတဲ့ ပုံစံ ခံစား ေနရတယ္လုိ႕
ဆုိပါတယ္။ ဘၾကီးကေတာ့ ပဲခူးတုိင္း၊ ေ၀ါျမိဳ႕နယ္အပုိင္ ရြာတစ္ခုမွ
သူ႕ သူငယ္ခ်င္းအလွဴအိမ္ကို အလည္သြားေနခုိက္မွာ ျပႆနာ စ’ျဖစ္
တယ္လုိ႕ ဆုိပါတယ္။ ဘၾကီးမိန္းမ ၾကီးၾကီးကုိေတာ့ သမီးျဖစ္သူက
သူတုိ႕အိမ္မွာပဲ လာေနဖုိ႕ ေခၚထားေၾကာင္းနဲ႕ ရြာထဲရွိ လူေတြကေတာ့
ေန႕စဥ္ ဘၾကီးတုိ႕အိမ္ေရွ႕မွာ တရုံးရုံးျဖင့္ ပြဲလာၾကည့္သလုိ စည္းကား
ေနေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ အခုလည္း ျမိဳ႕ေပၚရွိ အသိမိတ္ေဆြ
“ေရႊရင္ေက်ာ္ဂုိဏ္း” မွ ဆရာတစ္ဦးကို ပင့္ထားတယ္လုိ႕ ၾကားရပါတယ္။

ဒါနဲ႕ပဲ က်ေနာ္တုိ႕ တမိသားစုလုံး အထူးအဆန္းေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ အေမ
ဖက္က ေဆြမ်ဳိးေတြရွိရာ ရြာသုိ႕ ခ်ီတက္ၾကပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ ရြာ
ေရာက္တဲ့ ေန႕အထိ ဘၾကီးကေတာ့ ရြာကုိ ျပန္မေရာက္ေသးပါ။
အဲသည့္ေခတ္က ရန္ကုန္မွာ အေ၀းေျပးကားဂိတ္ဟာ လမ္းမေတာ္ျမိဳ႕
နယ္ လသာလမ္းမွာ ရွိပါတယ္၊ တေန႕ကုန္ ဘတ္စ္ကားကို တအိအိ
နဲ႕ စီးရပါတယ္။ ရြာကို ေရာက္ေတာ့ ဘၾကီးတုိ႕အိမ္ေရွ႕ အ၀င္အ၀မွာ
အုန္းပြဲ ဌက္ေပ်ာပြဲေတြ ေလး …. ငါးပြဲကို ဖေယာင္းတုိင္ေတြ၊ အေမႊး
တုိင္းေတြ ထြန္းျပီး ပြဲေပးထားပါတယ္။ အညိဳေရာင္၀တ္စုံ ၀တ္ထားတဲ့
လူၾကီးတစ္ေယာက္က ၾကိမ္းလုံး တစ္ေခ်ာင္းကို လက္ထဲမွာ ကိုင္
ေဆာင္ထားျပီး သူ႕နံေဘးမွာ က်ေနာ္တုိ႕ ေဆြမ်ဳိးထဲမွ လူၾကီး အေတာ္
မ်ားမ်ား ရွိေနၾကပါတယ္။ ထုိလူၾကီးက ဘၾကီးတုိ႕ျခံထဲမွာ “ပု႑က”
စီးနင္း တုိက္ခုိက္တာကို ခံေနရတယ္လုိ႕ ေျပာပါတယ္။

ဒါနဲ႕ “ပု႑က” ဆုိတာ ဘာလဲလုိ႕ ရြာက အေမ့အကုိ ၀မ္းကြဲ
ဘၾကီးတစ္ေယာက္ နံေဘး ကပ္ျပီး ေမးၾကည့္ေတာ့ “သရဲ” ထက္
ၾကီးတဲ့ “သဘက္” ပုံစံ “ဘီးလူး” လုိ႕ ေျပာပါတယ္။ ထုိ အညိဳေရာင္
၀တ္စုံ ၀တ္ထားတဲ့ လူၾကီးဟာ အထက္လမ္းဆရာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာ
ျပပါတယ္။ အဲဒီလူၾကီးဟာ ပါးစပ္ကေန ပြစိ ပြစိနဲ႕ ဂါထာလား
ဘုရားစာလားဟု ဘယ္သူမွ် အေသအခ်ာ မသိႏုိင္တဲ့ အရာေတြကို
မၾကားတၾကားရြတ္ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ဆန္ေတြကုိ ဘၾကီးျခံ
တစ္ခုလုံးကုိ ပက္ျဖန္းပါေတာ့တယ္။ သူ ဒီည ဒီအိမ္ထဲမွာ တညလုံး
ဘုရားစာရြတ္၊ အဓိ႒ာန္၀င္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အခု သူ ၾကဲခ်ထားတဲ့
ဆန္ေစ့ေတြဟာ ေနာက္တေန႕မနက္ မုိးလင္းတာနဲ႕ ျခံထဲရွိ တစ္ေနရာ
မွာ သူအလုိအေလ်ာက္ စုပုံသြားမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ အဲလုိ
စုပုံေရာက္ရွိသြားတဲ့ ေနရာကို ေပါက္တူးနဲ႕ တူးေဖာ္ၾကည့္လုိက္ရင္
ဘၾကီးတုိ႕ အိမ္ကုိ တုိက္ခိုက္ထားတဲ့ အစီအယဥ္ “အင္း” ျပားေတြ
ထြက္လာမယ္လုိ႕ ဆုိပါတယ္။

ဘၾကီးတုိ႕ ျခံနဲ႕ ကပ္လွ်က္မွာရွိတဲ့ ဘၾကီးသမီး အိမ္ေထာင္သည္
အမတုိ႕အိမ္မွာ အိပ္ဖုိ႕ က်ေနာ္တုိ႕ ညီအကိုေမာင္ႏွမေတြလည္း
အေမကုိ ဇြတ္အတင္း ေတာင္းဆုိ ရပါတယ္။ ရြာက ေဆြမ်ဳိးေတြ
က သူတုိ႕အိမ္ေတြမွာ လုိက္ျပီး တည္းခုိဖုိ႕ က်ေနာ္တုိ႕ မိသားစု
ေျပာပါတယ္။ ရြာရဲ႕ သုံးပုံ တစ္ပုံဟာ အေမဖက္ကေန ေဆြမ်ဳိး
စပ္ရင္ ေဆြရိပ္မကင္း မ်ဳိးရိပ္မကင္းတဲ့ ေဆြမ်ဳိးအရင္းအျခာေတြ
ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာမရတဲ့ ေနာက္ဆုံးမွာ အေမလည္း က်ေနာ္တုိ႕
ကေလးတသုိက္ကုိ လက္ေလွ်ာ့ျပီး ဘၾကီးသမီး အမတုိ႕အိမ္
မွာ ညအိပ္ တည္းခုိဖုိ႕ သေဘာတူလုိက္ပါတယ္။ ဖေယာင္းတုိင္
မီးေရာင္ေတြ ထိန္းလင္းေနတဲ့ ဘၾကီးအိမ္ အေပၚထပ္က ဘုရား
ခန္းကို အမတုိ႕အိမ္ အေပၚထပ္ကေန လွမ္းၾကည့္ရင္ ျမင္ေန
ရပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘာေတြ ထူးလာမလဲ၊ ဘာေတြ ျဖစ္
လာ မလဲလုိ႕ က်ေနာ္တုိ႕ ေစာင့္ေမွ်ာ္ ေနခဲ့ၾကပါတယ္။

ဘၾကီးသမီး အိမ္ေထာင္သည္ လင္မယား ေကြ်းေမြးဧည့္ခံတဲ့
မုန္႕ေတြကို စားလုိက္၊ ေရာက္တတ္ရာရာေတြ ေျပာလုိက္ျဖင့္
မအိပ္ေသးပဲ ညဥ့္နက္ပုိင္းကို ေရာက္လာပါတယ္။ ည(၁၀)
နာရီဆုိတဲ့ အခ်ိန္ဟာ ရြာက လူအမ်ားစု အိပ္ေပ်ာ္တဲ့အခ်ိန္
ျဖစ္ေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ ျမိဳ႕က လူေတြအတြက္ေတာ့ မအိပ္ေသးပဲ
ေနလုိ႕ ရပါေသးတယ္။ ရုတ္တရက္ ရြာလမ္းတေလွ်ာက္ဆီမွ
ေခြးအူသံေတြ ထြက္ေပၚလာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႕လည္း ေၾကာက္ေၾကာက္
နဲ႕ ဘၾကီးအိမ္ဖက္ကို လွမ္းၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ ေရနံေခ်း ၀’ေနတဲ့
နံေဘး နံရံေတြေၾကာင့္ ညဖက္ၾကည့္ရင္ မဲေမွာင္ေနပါတယ္။ လေရာင္
ေအာက္ကေန ႏွစ္ထပ္ ေျခတံရွည္ ဘၾကီးအိမ္ကုိ ျမင္ေနရတဲ့ ပုံစံဟာ
သရဲတစ္ေကာင္ ငုပ္တုပ္ ထုိင္ေနပုံနဲ႕ တူေနပါတယ္။

ရုတ္တရက္ ေလေတြ တေ၀ါေ၀ါ တုိက္ခုိက္အျပီး က်ေနာ္တုိ႕
မ်က္စိေရွ႕ရွိ ဘၾကီးအိမ္ ဘုရားခန္းက ဖေယာင္းတုိင္းမီး အလင္း
ေရာင္ေတြ မျမင္ရေတာ့ပဲ အေမွာင္အတိက်သြားပါတယ္။ မ်က္စိ
ေရွ႕မွာတင္ ျခံထဲမွ လူႏွစ္ေယာက္ အသံကုန္ ေအာ္ဟစ္ျပီး
ေျပးထြက္လာပါတယ္ …
“အမေလးဗ်၊ ကယ္ၾကပါအုံး … ကယ္ၾကပါအုံး …”
“အမေလးဗ်၊ ေၾကာက္ပါျပီး ဗ် … ”

က်ေနာ္တုိ႕ ေမာင္ႏွမတသုိက္လည္း ျပတင္းေပါက္နံေဘးကေန
အေမအိပ္ေနတဲ့ အိပ္ခန္းထဲကို ဘယ္လုိေျပးမိလုိ႕ ဘယ္လုိ ေရာက္
သြားမွန္းမသိ ေျပး၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆယ့္ငါး မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့
လူသံေတြ ဆူဆူညံညံၾကားမွ အျပင္ဖက္ရွိ ျပတင္းေပါက္နံေဘးကုိ
ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ရြာထဲရွိ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း အကုိေတြေရာ၊ တျခား
ရြာသားေတြပါ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေရာင္ေတြ တေဖြးေဖြး၊ ဓါး လွံေတြ
တ၀င္း၀င္းနဲ႕ ဘၾကီးတုိ႕ အိမ္ေရွ႕မွာ စုရုံး ေရာက္ရွိေနၾကပါျပီ။
ဘယ္သူမွ် မရွိတဲ့ ဘၾကီးတုိ႕ျခံနဲ႕ အိမ္ထဲကို လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေပါင္း
မ်ားစြာနဲ႕ ထုိးၾကည့္ေနၾကျပီး သူ အထဲကို အရင္၀င္မယ္၊ ငါ အထဲ
ကို အရင္ ၀င္ၾကည့္မယ္နဲ႕ ေျပာဆုိေနၾကပါတယ္။ ေနာက္ထပ္
ခဏေလာက္အၾကာမွာ ရြာက ေကာင္စီဥကၠ႒ ေရာက္လာျပီး
ျခံတံခါးကို ပိတ္လုိက္ဖုိ႕နဲ႕ ျခံထဲကုိ ဘယ္သူမွ် ေပးမ၀င္ဖုိ႕ ေျပာျပီး
တားျမစ္ၾကပါတယ္။

မနက္မုိးလင္းခ်ိန္မွာ ဘၾကီးအိမ္၀န္းထဲကုိ ရြာဦးေက်ာင္းက ဆရာေတာ္
ၾကြလာျပီး ပရိတ္တရားေတြ ရြတ္ဖတ္ ပါတယ္။ အဲဒီေန႕ ေန႕လည္မွာ
ပဲ က်ေနာ္တုိ႕ အခ်စ္ေတာ္ ဘၾကီးတစ္ေယာက္ ပဲခူးမွာေနထုိင္တဲ့ သူ႕
သူငယ္ခ်င္း အလွဴကေန ျပန္လည္ ေရာက္ရွိလာပါတယ္။ ဘၾကီး
ျပန္ေရာက္တယ္ ဆုိရင္ပဲ ေဆြမ်ဳိးေတြ၊ ရြာက လူေတြက သူ႕အိမ္
ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ကို ၀ုိင္းေျပာၾကပါတယ္။ သူ႕သမီးျဖစ္တဲ့ အမတုိ႕
လင္မယားက ဒီဖက္အိမ္မွာ လာေနဖုိ႕ ေျပာပါတယ္။ ေန႕ခင္းဖက္
အမတုိ႕အိမ္မွာ ဘၾကီးနဲ႕ ရြာက ေဆြမ်ဳိးေတြ လူစုံတက္စုံ စကား
၀ုိင္း ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ဘၾကီးတုိ႕ စကား၀ုိင္းကေန ညက အျဖစ္အပ်က္ကုိ ျပန္ၾကား ရပါ
တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ည ဘၾကီးအိမ္မွာ အိပ္ခဲ့တဲ့ အထက္လမ္းဆရာဆုိသူ
နဲ႕ ေဆြမ်ဳိးတစ္ဦးတုိ႕ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ပုံက…
ရြာလမ္းမၾကီးတေလွ်ာက္က ေခြးအူသံေတြ ဆက္တုိက္ၾကား
ရတယ္၊ ျပီးေတာ္ ေလေတြ တလေဟာ တုိက္လာျပီး ဘုရားစင္
က မီးေတြ ျငိမ္းသြားပါတယ္၊ မီးျငိမ္းသြားလုိ႕ မီးျခစ္လာရွာတဲ့
အခ်ိန္မွာ တအိမ္လုံး ရုတ္တရက္ လွဳပ္ရမ္းလာပါတယ္၊ ဒါနဲ႕
ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ အိမ္ေပၚကေန ေအာက္ထပ္ကုိ ေျပးအဆင္း
အေမွာင္ထဲကေန ႏြားေအာ္သံ တစ္ခုကုိ ၾကားလုိက္ရတယ္၊ လက္ႏွိပ္
ဓါတ္မီးနဲ႕ ထုိးၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေအာက္ထပ္ ေျမၾကီးထဲကေန
ႏြားတစ္ေကာင္ရဲ႕ ဦးေခါင္းတစ္ခု ထုိးထြက္လာတာကို ျမင္လုိက္
ရပါတယ္၊ အဲဒီ ႏြားေခါင္းကေန အသံေတြ ထြက္ေနသလုိ အိမ္
လည္း ေျမငလ်င္ လွဳပ္သလုိ ရမ္းေနတယ္လုိ႕ ေျပာပါတယ္။

ဘၾကီးလည္း မ်က္ေမွာင္က်ဳပ္ေနေအာင္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ
စဥ္းစားေနပါတယ္။ ေဆြမ်ဳိးေတြက တစ္ေယာက္ တစ္မ်ဳိးစီျဖင့္
“အဘ၊ ရြာက ေကာင္စီလူၾကီးေတြ လယ္မလုပ္ဘဲနဲ႕ အမေတာ္
ေၾကး(ဘဏ္ေခ်းေငြ) ယူတဲ့ ကိစၥအေပၚ မတရားဘူးလုိ႕ ေျပာတာ
ေတြ၊ ေငြတုိးေခ်းတဲ့ သူေ႒းေတြ အေၾကာင္း ေန႕စဥ္ေျပာေနလုိ႕
အခုလုိ႕ ေအာက္လမ္းနည္းနဲ႕ အတုိက္(ျပဳစား)ခံရတာ ျဖစ္ႏုိင္
ေၾကာင္း” ၀ုိင္းေျပာၾကပါတယ္။

ညေနပုိင္းေလာက္မွာ က်ေနာ္တုိ႕ဘၾကီး ရြာဦးေက်ာင္းဖက္ကုိ
ထြက္သြားပါတယ္။ တစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ အထုပ္တခ်ဳိ႕၊
ေရပုလင္းတခ်ဳိ႕နဲ႕ ျပန္လည္ ေရာက္ရွိလာပါတယ္။ သူ႕သမက္ျဖစ္တဲ့
အမ ေယာက္်ား အပါအ၀င္ လယ္စာရင္းဌား(လယ္ယာအလုပ္သမား)
တခ်ဳိ႕ကို ဦးေဆာင္ျပီး သူ႕ျခံထဲကို သြားၾကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ သူ႕
အိမ္ရဲ႕ အိမ္တုိင္းေတြ အားလုံးေဘးမွာ တရြင္းျပားေတြ ေပါက္တူးေတြ
နဲ႕ တူးၾကပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ရြာဦးေက်ာင္း ယူေဆာင္လာ
တဲ့ အထုပ္ေတြ ေရပုလင္းေတြထဲကေန ပစၥည္းတခ်ဳိ႕ကို အိမ္တုိင္
အားလုံးရဲ႕ ပတ္ပတ္လည္မွာ ေလာင္းခ်ၾကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္
က်ေနာ္တုိ႕ရွိရာ သူ႕သမီးအိမ္ဖက္ကို ေရာက္လာျပီး ေဘာ့ပန္ေတြ၊
ခဲတံေတြ စာရြက္ေတြနဲ႕ ဘုရားစာအုပ္ထဲက ဘုရားစာေတြကို ကူးယူ
ျပီး ေရးဖုိ႕ ေျပာပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ ေမာင္ႏွမတသုိက္က ဘာလုပ္
ဖုိ႕လဲလုိ႕ ၀ုိင္းေမးၾကပါတယ္။ ဘၾကီး အေျဖက ..
“ေဆးႏြားကို အဆိပ္ခတ္မလုိ႕”

အဲဒီေန႕ ညဖက္က စ’ျပီး ဘၾကီးျခံနဲ႕ အိမ္တုိ႕မွာ ထူးထူးျခားျခား
ျဖစ္စဥ္ေတြ ရပ္တန္႕သြားပါတယ္။ ေနာက္တေန႕ မနက္မုိးလင္း
ခ်ိန္မွာ ရြာထဲရွိ ဘၾကီးလယ္မွာ အလုပ္ လုပ္တဲ့ သီးခစား
လယ္သမားတစ္ေယာက္ ေရာက္လာပါတယ္။ ရြာက ေကာင္စီ
ဥကၠ႒ ပုိင္ဆုိင္တဲ့ ႏြားတစ္ေကာင္ ဒီမနက္မွာ သန္သန္မာမာကေန
ရုတ္တရက္ ေပ်ာ့ေခြျပီး လဲက်ေသဆုံးသြားေၾကာင္း ေျပာျပ
ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ဘၾကီးနဲ႕ သူ႕လယ္သမားတုိ႕ဟာ ဘၾကီး
အိမ္၀န္းဖက္ကို သြားေရာက္ၾကပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့
ဘၾကီးတစ္ေယာက္ သူ႕အိမ္၀န္းထဲမွာ သစ္ရြက္ေျခာက္ေတြကုိ
စုပုံျပီး မီးရွဳိ႕ေနပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕လည္း တဖက္ျခံ၀န္းထဲက
ေန ဘာလုပ္ေနသလဲလုိ႕ လွမ္းေမးလုိက္ေတာ့ သူက ႏြားရုပ္ေလး
တစ္ရုပ္ကို ေထာင္ျပ ပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ သူ႕လက္ထဲက အဲဒီႏြား
ရုပ္ေလးကို မီးပုံထဲကုိ ထည့္လုိက္ပါတယ္။

ေန႕လည္ပုိင္း မေရာက္ခင္ ရြာဦးေက်ာင္းရဲ႕ ဆြမ္းတန္းဟာ ဘၾကီး
တုိ႕ ျခံေရွ႕ကေန ၾကြလာပါတယ္။ ဘၾကီးက ဆရာေတာ္ကို သူ႕ျခံ
ထဲ ပင့္ဖိတ္သြားျပီး ခဏေနေတာ့ ဆရာေတာ္ ျပန္ၾကြ သြားပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ ျခံေရွ႕ကေန “ငါျခံမွာ ဘာေကာင္မွ မရွိေတာ့ဘူး၊ ဘယ္သူ
ေျပာလဲ “ပု႑က” တုိက္တယ္လုိ႕၊ မယုံရင္လာၾကည့္ၾက ဒီညက စျပီး
ဘာေကာင္မွ မရွိေတာ့ဘူး” လုိ႕ ျခံေရွ႕ ျဖတ္သြားသူ မွန္သမွ်ကို ေျပာ
ျပေနပါတယ္။ ညေနေစာင္း သူ႕ျခံထဲမွာ ရြာကလူေတြ တရုံးရုံးနဲ႕ စည္း
ကားေနပါတယ္။ လူေတြ ၀င္လုိက္ ထြက္လုိက္ လာၾကည့္ေနၾကလုိ႕
က်ေနာ္တုိ႕ ကေလးတသုိက္လည္း ဘၾကီးျခံဖက္ကို သြားၾကည့္
ၾကပါေတာ့တယ္။ သူ႕အိမ္ေအာက္ထပ္ ေျမၾကီး တေနရာမွာ တြင္းတူး
ထားသလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒါ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ေမးၾကည့္ေတာ့
“ေဆးႏြား” ကုိ တူးေဖာ္လုိက္တဲ့ ေနရာလုိ႕ ဘၾကီးက ေျပာျပပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႕ ညဖက္ အမတုိ႕အိမ္မွာ တည္းခုိေနတဲ့ က်ေနာ္တုိ႕ မိသားစုထံ
ကို ဘၾကီး ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ က်ေနာ္တုိ႕လည္း သိခ်င္
တာေတြကို ေမးခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။

သူ႕ျခံကုိ သူတပါးက ေအာက္လမ္းနည္းနဲ႕ ျပဳလုပ္တယ္လုိ႕ သူလည္း
ယူဆ ခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ႕အိမ္မွာ လာအိပ္သြားတဲ့ ပေရာဂ ကုတဲ့ဆရာတုိ႕
ျမင္ေတြ႕ခဲ့ပုံကို သူ စဥ္းစားၾကည့္ျပီး “ေဆးႏြား” လုိ႕ ေခၚတဲ့ ပေရာဂ
နည္းနဲ႕ လုပ္တာျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႕ သူ ယူဆခဲ့ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ ရြာဦး
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းက ဆြမ္းဆန္အနည္းအက်ဥ္းကို ဆရာေတာ္ထံမွ အလွဴ
ခံခဲ့သလုိ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ဘုရားစင္မွ ေသာက္ေတာ္ေရ အေဟာင္းေတြ
ကို စြန္႕ျပီး ပုလင္းထဲ ထည့္ယူလာခဲ့ေၾကာင္း၊ အဲဒီေနာက္ အဲဒါေတြကို
အိမ္တုိင္အားလုံးရဲ႕ ပတ္ပတ္လည္မွာ ေျမၾကီးကို နည္းနည္းခ်င္စီ တူး
ဆြျပီး ေလာင္းထည့္ခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ႕အိမ္ေအာက္ထပ္ အလယ္တစ္ေနရာ
မွာ ေကာက္ရုိးေတြ စုပုံျပီး က်ေနာ္တုိ႕ ကူးေရးေပးတဲ့ ဘုရားစာ စာရြက္
ေတြကို ေကာက္ရုိးပုံမွာ ထည့္ခဲ့ေၾကာင္း၊ မနက္မုိးလင္းခ်ိန္ အဲဒီေကာက္ရုိး
ေတြ ထားခဲ့တဲ့ ေနရာကို ေပါက္တူးနဲ႕ တူးၾကည့္လုိက္ေတာ့ ႏွီးနဲ႕ ရက္လုပ္
ထားတဲ့ ႏြားအရုပ္ေလး တစ္ခုကို ေတြ႕ရေၾကာင္း၊ ဒါနဲ႕ မီးဖုိျပီး အဲဒီ ႏြားရုပ္
ေလးကုိ မီးရွဳိ႕ျပစ္ခဲ့ေၾကာင္း သူက ေျပာျပပါတယ္။

ဒါနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕က အဲဒီ ေဆးႏြားအေၾကာင္းကို ေမးၾကည္ေတာ့ …

ရြာမွာ မီးမဖြားႏုိင္လုိ႕ ေသဆုံးျပီး အသုဘျဖစ္လာရင္ မီးသျဂႋဳလ္ေလ့
ရွိေၾကာင္း၊ အဲလုိမီးသျဂႋဳလ္တဲ့ အခါ အသုဘရုပ္ေကာင္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္
ကို ျမန္ျမန္ ျပာျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ရေၾကာင္း၊ အဆီျပင္ေတြကို ၀ါးနဲ႕
ထုိးေဖာက္ရေၾကာင္း၊ အဲဒီ ၀ါးလုံးကို ေအာက္လမ္းဆရာေတြ အသုံး
ျပဳလုိ႕ မရေအာင္ ရြာဦးေက်ာင္းမွာ သိမ္းဆည္းေလ့ရွိေၾကာင္း၊ အဆုိပါ
၀ါးလုံးကုိ ေအာက္လမ္းဆရာတခ်ဳိ႕က ခုိးယူျပီး ႏွီး ျဖစ္ေအာင္
အရင္ ယက္ရေၾကာင္း၊ ႏွီး ျဖစ္လာတဲ့ အခါ အဲဒီ ႏွီးနဲ႕ ႏြားရုပ္ေလး
တစ္ရုပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ရေၾကာင္း၊ ႏြားရုပ္ေလး လုပ္ျပီးခ်ိန္မွာ
အသက္သြင္းေပးရေၾကာင္း၊ တကယ့္ ႏြားအစစ္နဲ႕ အတူ လ’ေပါင္း
မ်ားစြာ အတူ ထားရေၾကာင္း၊ အဲဒီေနာက္ ေအာက္လမ္းဆရာ
ေတြက သူတုိ႕ ဒုကၡေပးခ်င္တဲ့ အိမ္တစ္အိမ္ရဲ႕ အျပင္ဖက္က
ျဖစ္ေစ … အတြင္းထဲ လာျပီး ျဖစ္ေစ အဲဒီ ႏြားရုပ္ကုိ ပုိ႕ေဆာင္
ေပးရေၾကာင္း၊ ထုိ႕ေနာက္ သူနဲ႕ အတူ ရွိခဲ့ဘူးတဲ့ ႏြားအစစ္ကို လွည္း
တစ္ခုမွာျဖစ္ေစ … ျငိမ္ျငိမ္မေနႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ေစ လုပ္ေဆာင္ေပး
ပါက အလားတူ ေအာက္လမ္းပညာျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ ေဆးႏြား
လည္း ေသာင္းက်န္းေလ့ရွိေၾကာင္း ရွင္းျပပါတယ္။

“ဒါဆုိ အခု ဒုကၡေပးေနတဲ့ ႏြားရုပ္ေလးကို မီးရွိဳ႕လုိက္ရင္
ျပီးသြာျပီလား ….”
လုိ႕ က်ေနာ္တုိ႕ ေမးအၾကည့္မွာ …
ဘၾကီးက …
“အဲဒီ ေဆးႏြားကို မီးရွဳိ႕လုိက္ေတာ့၊ သူနဲ႕ အတူ အသက္သြင္း
ရာမွာ အသုံးျပဳခံရတဲ့ တကယ့္ႏြားလည္း ေသသြားတယ္ကြ ..”
ဟု ျပန္ေျဖပါတယ္။

ရုတ္တရက္ က်ေနာ္တုိ႕က …
“ဒါဆုိ မနက္က ေကာင္စီ ဥကၠ႒အိမ္က ႏြား ေသသြားတယ္
ဆုိေတာ့ ဥကၠ႒က ေအာက္လမ္းဆရာ လား …”
လုိ႕ မ၀င့္မရဲနဲ႕ ေမးလုိက္ခ်ိန္မွာ ဘၾကီးပါးစပ္က ..
“အင္း …..”


(ျပီးပါျပီ။)


Jan 18, 2010

ေလ့လာစရာ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး ေျပာဆုိမွဳမ်ား (၁/၂၀၁၀)

NLD ေခါင္းေဆာင္ အေျပာင္းအလဲအေပၚ စမ္းစစ္ ေ၀ဖန္ၾကည့္ျခင္း
(ဦးေက်ာ္ဇံသာ- VOA၊ ဦးေအာင္တင္၊ ဦးမင္းေဇာ္ဦး)

NLD ပါတီ EC (၉)ဦး ထပ္တုိးျခင္းျဖင့္ မည္သုိ႕ထူးျခားလာမည္နည္း
(ကုိထက္ေအာင္ေက်ာ္ DVB၊ အင္တာဗ်ဴး)
(၁၇.၀၁.၂၀၁၀ ေန႕ DVB ညဖက္ ေရဒီယုိ အစီအစဥ္)

ဦးဘုိဘုိေက်ာ္ျငိမ္း ေရးသားေသာ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ ေဆာင္းပါး

Jan 16, 2010

လမ္းၾကား သရဲ (ေနာက္ဆုံးပုိင္း)

ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ

(မွတ္ခ်က္။ ။ အသက္ ငယ္ရြယ္သူမ်ား၊ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႕
တတ္သူမ်ား၊ ႏွလုံးေရာဂါသည္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္သည္မ်ား
မဖတ္ရူရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။)

ယခင္ အပုိင္း(၄)မွ အဆက္ ...

ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္သံေတြေၾကာင့္ သူတုိ႕ေနထုိင္ရာအလႊာရွိ နံေဘး
ခန္းက လူေတြလည္း အျပင္ထြက္ၾကည့္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႕လည္း
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ မိနစ္(၂၀) နီးပါး ၀ုိင္းျပဳစု
အျပီးမွာ သတိလစ္သြားတဲ့ လူငယ္လည္း သတိျပန္ရလာပါတယ္။
အေၾကာက္လြန္ေနသူရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကုိ ဘုရားစင္က ေသာက္ေတာ္ေရေတြ
စြန္႕ျပီး ပက္ျဖန္းတဲ့သူက ျဖန္း၊ လည္ပင္းမွာ စိတ္ပုတီး ဆြဲေပးၾကနဲ႕
အလုပ္ရွဳပ္ၾကပါေတာ့တယ္။ သတိျပန္ရလာသူအား စိတ္ျငိမ္သြားရန္
ဆရာ၀န္က ေဆးတစ္လုံး တုိက္လုိက္ပါတယ္။

အခန္းပုိင္ရွင္ မိသားစုက အမွဳိက္ျပစ္ရာ လမ္းၾကားတြင္ သူတုိ႕အုပ္စု
ေခါစာျပစ္ခဲ့တဲ့ လင္ဗန္းနဲ႕ ျပာမွဳန္႕ေတြကို မနက္ၾကမွ သန္႕ရွင္းေရး
လုပ္လုိက္မယ္လုိ႕ ေျပာပါတယ္။ သူတုိ႕ထဲကတခ်ဳိ႕က အဲဒီေနရာကို
ေနာက္တစ္ေခါက္ သြားၾကည့္ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာၾကပါတယ္။ သူတုိ႕တေတြ
အခန္းအေပါက္၀ကေန အဲဒီလမ္းၾကားေလး ထိပ္ဆီ ထြက္ၾကည့္ၾက
ပါတယ္။ တုိက္တစ္ခုလုံး တိတ္ဆိတ္ေနပါျပီ။ ခုနက မီးပြင့္လာတဲ့
နံေဘးအခန္းေတြလည္း မီးေတြပိတ္ျပီး ျပန္အိပ္သြားပုံ ရပါတယ္။ သူတုိ႕
နံေဘးအခန္းမွ အိမ္ေျမွာင္တစ္ေကာင္ရဲ႕ စူးစူး၀ါး၀ါး စုတ္ထုိးသံေၾကာင့္
သူတုိ႕အားလုံး လန္႕သလုိလုိ ျဖစ္သြားၾကပါတယ္။ လက္က နာရီကို
ၾကည့္လုိက္ေတာ့ (၁)နာရီ ထုိးဖုိ႕ မိနစ္အနည္းငယ္ လုိပါေသးတယ္။

အခန္းအေပါက္၀ကေန အမွဳိက္ျပစ္ရာလမ္းၾကားဆီကို သူတုိ႕အားလုံး
ထပ္သြားၾကဖုိ႕ ခ်ီတုံခ်တုံ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ သူတုိ႕အားလုံး လမ္းၾကား
ေလးဆီမွာ ဘာမ်ား ဆက္ျဖစ္လာမလဲလုိ႕ စုိက္ၾကည့္ ေနၾကပါတယ္။
အခန္းအားလုံးဆီကေန အိမ္ေျမွာင္ေတြရဲ႕ ဆက္တုိက္ စုတ္ထုိးသံေၾကာင့္
သူတုိ႕ အရမ္းအံ့ၾသေနပါတယ္။ ရုတ္တရက္ အမွဳိက္ျပစ္ရာ လမ္းၾကား
ထိပ္ရွိ မီးေရာင္ေအာက္မွာ လူအရိပ္ႏွစ္ခုကို ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ သူတုိ႕
အားလုံး နည္းနည္း ေတြးေ၀သြားပါတယ္။ သူတုိ႕ထဲက တစ္ေယာက္က …
“ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ သြားၾကည့္ၾကရေအာင္၊ အရမ္းၾကီး ေၾကာက္မေနနဲ႕”

ဒီလုိနဲ႕ သူတုိ႕အားလုံး ခပ္လန္႕လန္႕ျဖင့္ လမ္းၾကားထိပ္ကို အသြား၊
မေရာက္တေရာက္ေလာက္မွာ မီးေရာင္ေအာက္က အရိပ္ႏွစ္ခုဟာ
သူ႕အလုိလုိ ေပ်ာက္သြားျပန္ပါတယ္။ သူတုိ႕ထဲက တခ်ဳိ႕လည္း
ေဘာင္းဘီးက ခါးပတ္ေတြ ဆြဲျဖဳတ္ျပီး တစ္ခုခုျဖစ္လာရင္ ခါးပတ္နဲ႕
ရုိက္မယ့္ပုံစံ အသင့္ျပင္ထားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ထဲက
လူငယ္တစ္ဦးမွ …
“ခုနက ဒီလမ္းထိပ္က ဟုိဟာ(ကေလးကစားစရာ) ေလးေရာ”

လမ္းထိပ္ကို ပထမ တေခါက္အလာမွာ အတြင္းကေန လႊင့္ျပစ္လုိက္တဲ့
ကေလးကစားစရာ အရုပ္ကားလည္း မေတြ႕ရေတာ့ပါ။ လမ္းၾကား
ေရွ႕ကို အေရာက္၊ အတြင္းကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့ “ေခါစာ” ျပစ္ထားတဲ့
လင္ဗန္းလည္း မရွိေတာ့ပါ၊ အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ အေပါက္၀ေအာက္မွာ
ကစားစရာ အရုပ္ကားေလး ေရာက္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ျပာမွဳန္႕
ေတြလည္း ျပန္႕ၾကဲေနျပီး နင္းျပီးေလွ်ာက္ထားသလုိ လူေျခရာ ပုံစံ
အမ်ားအျပားကို ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ ေလး …. ငါးမိနစ္ေလာက္
ဟုိၾကည့္ ဒီၾကည့္အျပီးမွာ သူတုိ႕အားလုံး အခန္းရွိရာဆီ လွည့္ျပန္
ခဲ့ပါတယ္။ အိမ္ခန္းသုိ႕ ေရာက္လုဆဲဆဲမွာ အေနာက္ဖက္မွ “ေတာက္”
ေခါက္သံ တစ္ခုကုိ ပီပီသသ ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ လွည့္ၾကည့္လုိက္
ေတာ့ ဘာမွ် မေတြ႕ရပါ။ သူတုိ႕အားလုံး အခန္းအတြင္းကုိ ၀င္ၾက
ေတာ့မယ့္ဆဲဆဲမွာ လူတစ္ဦးရဲ႕ ငိုရွိဳက္သံလုိလုိ အသံ သဲ့သဲ့တခ်ဳိ႕
ကို ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ ေနာက္တေခါက္ သြားၾကည့္ဖုိ႕ သူတုိ႕
မရဲေတာ့ပါ။

အလည္ေရာက္ေနသူေတြနဲ႕ စကားတေျပာေျပာျဖင့္ အိမ္ရွင္ဆရာ၀န္
ပါ ဧည့္ခန္းထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ အိမ္ရွင္ျဖစ္သူဟာ အိမ္မက္
မက္ေနသလုိလုိ အျပင္တြင္ တကယ္ခံစားေနရသလုိလုိ အိမ္မက္တစ္ခု
ကို မက္ခဲ့ပါတယ္ …

ဆရာ၀န္၊ ငယ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူနဲ႕ “ေခါစာ” ျပစ္ခဲ့တဲ့ ဗလေတာင့္ေတာင့္
လူငယ္ သုံးဦးတုိ႕ဟာ သူတုိ႕ အိမ္ခန္းထဲမွာ ထုိင္ျပီး စကားေျပာေနၾက
ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အျပင္က ဧည့္ေခၚ ေခါင္းေလာင္းတီးသံ ၾကား
ရပါတယ္။ တံခါးကို သြားဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္
အရြယ္ လူၾကီးတစ္ဦးနဲ႕ အသက္ ရွစ္ႏွစ္ … ကိုးႏွစ္အရြယ္ ကေလးငယ္
တုိ႕ကို ေတြ႕ရပါတယ္။ သူတုိ႕က နံေဘးအခန္းမွာ ေနသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊
ေျပာျပစရာ ရွိတယ္လုိ႕ ေျပာဆုိျပီး သူတုိ႕ေနထုိင္ရာ ကပ္လွ်က္ အခန္း
ထဲသုိ႕ ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္။ အခန္းထဲ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမွာပဲ
ကေလးငယ္က သူတုိ႕သုံးဦးကို အခန္းအတြင္းထဲရွိ ေရခ်ဳိခန္းကို
လက္ညွိဳး ထုိးျပပါတယ္။ ေရခ်ဳိးခန္းအတြင္းကို ေရာက္ေတာ့ အိမ္သာ
အေပၚရွိ ေရဆြဲခ်ရာ ေရပုံးထဲကို ပစၥည္းတစ္ခုခု ႏွဳိက္ယူေပးဖုိ႕ လက္ဟန္
ေျခဟန္နဲ႕ ျပပါတယ္။ ေရဆြဲခ်ရာ ပုံးထဲကုိ ႏွဳိက္ၾကည့္လုိက္ေတာ့
ပလပ္စတစ္နဲ႕ ေသေသခ်ာခ်ာ ထုတ္ပုိးထားတဲ့ ကေလးကစားစရာ
အရုပ္ကားေလးတစ္ခုကို ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ကေလးငယ္က
အုတ္နံရံဖက္ကုိ လက္ညွိဳးထုိးျပလုိက္ပါတယ္။ အုတ္နံရံဟာ တီဗြီမ်က္ႏွာ
ျပင္ တစ္ခုလုိျဖစ္လာျပီး သခၤ်ဳိင္းတစ္ခုကို ျမင္ေနရပါတယ္။ သခၤ်ဳိင္းထဲရွိ
လမ္းအေကြ႕အေကာက္ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္အျပီးမွာ အုတ္ဂူ
တစ္ခုကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ကေလးငယ္က ေရပုံးထဲမွာ ရရွိလာတဲ့ အရုပ္
ကားေလးကုိ အဲဒီအုတ္ဂူေပၚမွာ ထားေပးဖုိ႕ ျပသပါတယ္။ အဲဒီေနာက္
ရုတ္တရက္ဆုိသလုိ နံရံေပၚက ျမင္ကြင္းေရာ ကေလးငယ္ပါ
ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။

အဲဒီခ်ိန္မွာ သူတုိ႕သုံးဦးကုိ အခန္းအတြင္းသုိ႕ ေခၚေဆာင္လာတဲ့
လူၾကီးျဖစ္သူက စကားေျပာဖုိ႕ ဧည့္ခန္းအတြင္းကို ေခၚေဆာင္
သြားပါတယ္။ သူဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၅)ႏွစ္ နီးပါးက ဒီတုိက္မွာ
အလုပ္လုပ္ရင္း ေနထုိင္တဲ့ ျမန္မာျပည္သား တစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း၊
အလုပ္ လုပ္တဲ့ ေနရာကေန ကေလးကစားစရာ ပစၥည္းတစ္ခုကို
ယူေဆာင္လာမိေၾကာင္း၊ တေန႕ေတာ့ အခန္းထဲမွာ ေသာက္ရင္း
စားရင္းကေန မူးျပီး သူအိပ္ေပ်ာ္သြားေၾကာင္း၊ အဲဒီေနာက္ သူ
သတိလစ္သလုိ ျဖစ္သြားေၾကာင္း၊ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ဟာ တစုံတေယာက္
ရဲ႕ ၀င္ေရာက္ပူးကပ္ျခင္းကို ခံရျပီး အခန္းေဖာ္ေတြနဲ႕ အခ်င္းမ်ား
ခဲ့ေၾကာင္း၊ ေနာက္ဆုံးမွာ သူ႕အခန္းေဖာ္ သူငယ္ခ်င္း အလုပ္သမား
မ်ားက သူ႕ကုိ ရက္စက္စြာ သတ္ျပစ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ ေသဆုံးျပီး
တစ္ႏွစ္ေက်ာ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ျမန္မာျပည္ရွိ က်န္ရစ္သူ သူ႕မိသားစု
က ဘာသာေရးဆုိင္ရာ အမွ်အတန္း ေပးေ၀ခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ ေသဆုံး
တဲ့ ဒီေနရာမွာ ယေန႕အခ်ိန္အထိ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ေဆာင္ရြက္မူ
မ်ား လုံး၀ မလုပ္ရေသးေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္တြင္ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ
သူ႕သားသမီးမ်ားအနက္ အၾကီးဆုံးျဖစ္သူ သူ႕သားေလးမွာ ယခုအခါ
ပင္ပင္ပန္းပန္း ဆင္းဆင္းရဲရဲျဖင့္ မိသားစုအား လုပ္ေကြ်းေနရေၾကာင္း၊
သူ႕အတြက္ အမွ်အတန္းေပးေ၀ဖုိ႕နဲ႕ သူ႕သားအၾကီးဆုံးေလးကုိ
ဒီႏုိင္ငံမွာ တရား၀င္အလုပ္သမားအျဖင့္ အလုပ္ လုပ္ခြင့္ရဖုိ႕
ကူညီေပးေစလုိေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ရွိ သူ႕မိသားစု
ထံ ဆက္သြယ္ဖုိ႕ ဖုန္းနံပါတ္ တစ္ခုကုိလည္း ေပးပါတယ္။ အဲဒီေနာက္
သူလည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေတာ့တယ္။
…… …… …

မနက္ေစာေစာစီးစီး ဧည့္သည္ေတြထဲမွ ငယ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူနဲ႕
“ေခါစာ” ျပစ္ခဲ့တဲ့ လူငယ္တုိ႕ ႏွစ္ဦး ညက အိမ္မက္ဆုိးမ်ား မက္ေၾကာင္း
အိမ္ရွင္ ဆရာ၀န္ကို ေျပာျပပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ ေနာက္ (၂) ရက္ခန္႕အၾကာ
မွာ ဆရာ၀န္ျဖစ္သူဟာ အလုပ္ထဲကေန အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။
အိမ္ေရွ႕ သံတံခါးကို ဖြင့္အ၀င္မွာ သူ႕နားထဲမွာ နံေဘးကေန တစုံ
တေယာက္ တုိးတုိးေလး ကပ္ေျပာသလုိ ခံစားလုိက္ရပါတယ္။ သူ႕ကုိ
ေျပာသြားတဲ့ စကားသံက …
“ညီေလး၊ မင္း ထီထုိးထားတာ … တုိက္ျပီးျပီလား …”
ရုတ္တရက္ သူ ေၾကာင္သြားပါတယ္၊ နံေဘးကို ၾကည့္လုိက္ေတာ့လည္း
သူ႕နံေဘး ပတ္၀န္းက်င္မွာ ဘယ္သူကုိမွ် မေတြ႕ရပါ။ ဒါနဲ႕ သူလည္း
ထီထုိးခဲ့တာကို သတိရသြားျပီး တုိက္ေအာက္ထပ္ကို ျပန္ဆင္းခဲ့ပါတယ္။
တုိက္နံေဘးက အိႏၵိယကုန္စုံဆုိင္အေရွ႕ရွိ သတင္းစာအပုံမွာ သူ ထုိးထား
တဲ့ ထီနံပါတ္ကို ရွာေဖြလုိက္ပါတယ္။ သူ အရမ္းအံ့ၾသ သြားပါတယ္။
သူ႕ သူငယ္ခ်င္း ရယ္စရာအျဖစ္ ေျပာခဲ့တဲ့၊ သူ႕အိမ္မက္ထဲမွာ သရဲ
ေပးခဲ့တဲ့ တယ္လီဖုန္းနံပါတ္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးဂဏန္းေလးလုံးဟာ ထီရဲ႕
ဒုတိယဆုေနရာမွာ ေတြ႕လုိက္ရလုိ႕ပါ။ ထီထုိးထားေပမဲ့ ထီေပါက္ဖုိ႕
လုံး၀ မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ သူ႕အျဖစ္ဟာ သူ႕ကုိယ္သူ မယုံသလုိနဲ႕
သတင္းစာေပၚက နံပါတ္ကုိ ၾကည့္လုိက္ လက္ထဲမွာ ထုိးထားတဲ့
ထီ စာရြက္ကို ၾကည့္လုိက္နဲ႕ ဂနာမျငိမ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။

အိမ္ရွင္ဆရာ၀န္ျဖစ္သူဟာ သူ႕မိသားစုကို ထီေပါက္ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း
စုံကုိ ေျပာျပလုိက္ပါတယ္။ သူ႕ဇနီးသည္နဲ႕ မိခင္ျဖစ္သူတုိ႕က ကြယ္လြန္
သြားသူအတြက္ ဆြမ္းသြတ္အမွ် ေပးေ၀ဖုိ႕၊ အိမ္မက္ထဲမွာ ေပးခဲ့တဲ့
ဖုန္းနံပါတ္ကို ဆက္သြယ္ၾကည့္ဖုိ႕ တုိက္တြန္းၾကပါတယ္။ မယုံတ၀က္
ယုံတ၀က္နဲ႕ အိမ္မက္ထဲက ဖုန္းနံပါတ္ကို သူ ဆက္သြယ္လုိက္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္က တယ္လီဖုန္းပိုင္ရွင္မိသားစုရဲ႕ အကူအညီေပးမွဳေၾကာင့္
က်န္ရစ္သူ မိသားစုနဲ႕ သူ အဆက္အသြယ္ ရခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ လြန္ခဲ့
တဲ့ (၁၅)ႏွစ္ေလာက္က ဒီတုိင္းျပည္မွာ အလုပ္လာလုပ္ရင္း ကြယ္လြန္
ခဲ့သူနဲ႕ ခင္မင္ရင္းႏွီးသူ တစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း၊ က်န္ရစ္သူ မိသားစုကို
အကူအညီေပးခ်င္ေၾကာင္း ရွင္းျပလုိက္ပါတယ္။ ေနာက္ရက္ေတြမွာ
သူ ထီေပါက္လုိ႕ ရခဲ့တဲ့ ေငြေတြထဲက ျမန္မာေငြ (၁၀) သိန္း တန္ဖုိးကုိ
လႊဲပုိ႕ေပးလုိက္သလုိ ကြယ္လြန္သူရဲ႕ သားအၾကီးဆုံးျဖစ္သူကိုလည္း
ဒီတုိင္းျပည္မွာ တရား၀င္ အလုပ္သမားအျဖစ္ လာေရာက္ႏုိင္ေအာင္
အစစ အရာရာ အကုန္အက်ခံ ကူညီမယ္ဖုိ႕ ကတိေပးလုိက္ပါတယ္။

အဲဒီရက္ေတြ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဆရာ၀န္ျဖစ္သူဟာ သူ႕အခန္းနဲ႕
ကပ္လွ်က္အခန္းက အခန္းပုိင္ရွင္ေတြကို လုိက္လံစုံစမ္းခဲ့ပါတယ္။
အခန္းပုိင္ရွင္ တရုတ္အဖြားၾကီးဟာ အဲဒီအခန္းမွာ တခါတရံ
သာ လာေနေလ့ရွိေၾကာင္း နံေဘးခန္းေတြက ေျပာျပၾကပါတယ္။
ဒါနဲ႕ အခန္းပိုင္ရွင္ တရုတ္အဖြားအုိ ရွိရာဆီ သူ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။
တရုတ္အဖြားအုိက ဆရာ၀န္မိသားစုအခန္းနံေဘးရွိ သူ႕အခန္း
ဟာ ႏုိင္ငံျခားမွာ ေရာက္ရွိေနတဲ့ သူ႕သမီးနဲ႕ သမက္တုိ႕ ပုိင္ဆုိင္
တဲ့ အခန္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၅)ႏွစ္ ပတ္၀န္းက်င္က သူ႕တုိ႕
မိတ္ေဆြ တရုတ္လူမ်ဳိးတစ္ဦးက သူ႕ အလုပ္သမားမ်ား ေနထုိင္
ရန္ ဌားရမ္းခဲ့ဖူးေၾကာင္း၊ အဲဒီေနာက္ေတာ့ အိမ္ဌားေတြ ခဏခဏ
ေျပာင္းေရႊ႕ၾကေၾကာင္း၊ ဒါနဲ႕ ေနာက္ပုိင္းမွာ ဘယ္သူကိုမွ် မဌားေတာ့
ပဲ သူ ေနထုိင္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ယခင္က ဘာမွ် မျဖစ္ခဲ့တဲ့ သူ႕အခန္းဟာ
ညဖက္ေတြမွာ သရဲေျခာက္သလုိ ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း၊
ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူကိုမွ် ထပ္မဌားေတာ့ပဲ တခါတရံ ေန႕လည္ပုိင္းေတြ
မွာ သူ အလည္လာျပီး ေနခဲ့ေၾကာင္း၊ ညဖက္မွာ မအိပ္ရဲတာေၾကာင့္
ယခုအခါ သူတုိ႕ ပုိင္ဆုိင္တဲ့ ပစၥည္းအေဟာင္းမ်ားသာ ထားရွိေသာ
စတုိးခန္းအျဖစ္ အသုံးျပဳေၾကာင္း ရွင္းျပပါတယ္။

ဆရာ၀န္ျဖစ္သူက တရုတ္အဖြားအုိအား လြန္ခဲ့ေသာ (၁၅)ႏွစ္ခန္႕က
အဲဒီအခန္းမွာ သူ႕သူငယ္ခ်င္း အလုပ္သမားတစ္စု ေနထုိင္ခဲ့ဖူးေၾကာင္း၊
သူတုိ႕ထဲက တစ္ေယာက္ဟာ အရက္ အလြန္ေသာက္ေသာေၾကာင့္
လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ကြယ္လြန္သူ ပိုင္ဆုိင္ခဲ့တဲ့
ပစၥည္းတစ္ခုဟာ အဲဒီအခန္းထဲမွာ က်န္ရစ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ သူ ဒီတုိက္ကို
ေျပာင္းေရႊ႕လာျပီး မၾကာမဏဆုိသလုိ ကြယ္လြန္သူက အိမ္မက္ေပး
ေၾကာင္း၊ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီအခန္းထဲမွာ ကြယ္လြန္သူအတြက္ ရည္စူး
ျပီး ဘာသာေရးဆုိင္ရာ ဆုေတာင္းေမတၲာပုိ႕တဲ့ ပြဲတစ္ခု လုပ္ခ်င္
ေၾကာင္း ခြင့္ေတာင္းခံပါတယ္။ အခန္းပုိင္ရွင္ အဖြားအုိကလည္း
ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။

စေန၊ တနဂၤေႏြ ရုံးပိတ္ရက္ တစ္ခုမွာ ဆရာ၀န္မိသားစုနဲ႕ ရင္းႏွီးသူ
သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြမ်ားဟာ အဲဒီတုိင္းျပည္ကို ၾကြေရာက္ေနတဲ့
ျမန္မာဘုန္းေတာ္ၾကီးတစ္ပါးကို ပင့္ဖိတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ တရုတ္မိသားစု
ပုိင္ဆုိင္ရာ အခန္းအတြင္း ကြယ္လြန္သူအတြက္ ရည္စူးျပီး ဆုေတာင္း
ေမတၲာပုိ႕သလုိ သရဲေျခာက္တယ္လုိ႕ နာမည္ၾကီးေနတဲ့ အမွဳိက္သြား
ျပစ္ရာ လမ္းၾကားဆီမွာလည္း ပရိတ္တရား နာယူခဲ့ၾကပါတယ္။
တရားပြဲအျပီး ဆရာ၀န္နဲ႕ သရဲေျခာက္ မေျခာက္ကို စမ္းသပ္ခဲ့တဲ့
ငယ္သူငယ္ခ်င္းတုိ႕ဟာ အဲဒီအခန္းထဲရွိ အိမ္သာအေပၚမွ ေရဆြဲခ်ရာ
ေရပုံးထဲကုိ ရွာေဖြ ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေရပုံးအတြင္းက ပလပ္စတစ္နဲ႕
ေသေသခ်ာခ်ာ ထုပ္ပိုးထားတဲ့ ကေလးကစားစရာ အရုပ္ကားေလး
တစ္စီးကုိ ေတြ႕ရွိျပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္း သရဲတေစၦ မယုံၾကည္တဲ့ ဆရာ၀န္
ဟာ သူ႕အယူအဆကို စြန္႕လြတ္လုိက္ပါေတာ့တယ္။

သူတုိ႕ႏွစ္ဦးဟာ အရုပ္ကားေလးကို တရုတ္သခၤ်ဳိင္း တစ္ခုခုမွာ သြား
ထားျပစ္ဖုိ႕ စိတ္ကူးၾကပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ အဌားကားတစ္စီးကို ဌားျပီး
တရုတ္သခၤ်ဳိင္းတစ္ခုသုိ႕ သြားေရာက္ခ်င္ေၾကာင္း ကားသမားကို ေျပာ
ပါတယ္။ ကားသမားက ဘယ္သခၤ်ဳိင္းလဲလုိ႕ ေမးေတာ့ သူတုိ႕ႏွစ္ဦး
လည္း တရုတ္သခၤ်ဳိင္းျဖစ္ရင္ ျပီးေရာလုိ႕ ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕
သူတုိ႕ႏွစ္ဦး အဌားကားရဲ႕ ေနာက္ခန္းကေန လုိက္ပါခဲ့ၾကပါတယ္။
ကားသမားက ေရွ႕ခန္းမွာ ကားေမာင္းေနရင္း တရုတ္လုိ ေျပာေနပါ
တယ္။ သူတုိ႕ကေတာ့ ကားသမား အဌားကားဌာနနဲ႕ တရုတ္လုိ
ေျပာေနတယ္လုိ႕ပဲ ယူဆေနၾကပါတယ္။ ကားဟာ နာရီ၀က္နီးပါး
ၾကာေအာင္ ေမာင္းေနခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ စိတ္ထဲ ဒီကားသမား ပုိက္ဆံ
ပုိလုိခ်င္လုိ႕ လွည့္ပတ္ေမာင္းေနတယ္ ထင္မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္
ကားသမားကို ဘယ္ေတာ့ေရာက္မလဲလုိ႕ ေမးလုိက္ေတာ့ ကားသမား
က ခင္ဗ်ားတုိ႕ သြားခ်င္တဲ့ ေနရာကို မၾကာခင္ ေရာက္ေတာ့မွာပါလုိ႕
ျပန္ေျဖျပီး တစ္ေယာက္တည္း တရုတ္လုိ ဆက္ေျပာေနပါတယ္။
ဒီလုိနဲ႕ တရုတ္သခၤ်ဳိင္းကုန္းတစ္ခုရဲ႕ ေရွ႕မွာ ကားသမားက ကားကို
ရပ္ေပးလုိက္ပါတယ္။

သူတုိ႕ႏွစ္ဦးလည္း တရုတ္သခၤ်ဳိင္း၀န္းထဲကို ေရာက္ျပီး ဟုိအုတ္ဂူေပၚ
တင္ခဲ့ရင္ ေကာင္းႏူိးႏူိး ဒီအုတ္ဂူေပၚမွာ ထားခဲ့ရင္ ေကာင္းႏိူးႏိူးနဲ႕
သခၤ်ဳိင္း အလယ္က လမ္းမၾကီးအတုိင္း ၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ရုတ္တရက္
သခၤ်ဳိင္းလမ္းမၾကီးရဲ႕ လက္၀ဲဖက္ တစ္ေနရာကေန ေလခြ်န္သံကုိ
ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကေလးငယ္ တစ္ဦးက သူတုိ႕ကို
လက္ယက္ျပီး ေခၚေနပါတယ္။ ဒါနဲ႕ ကေလးငယ္ရွိရာဆီ သူတုိ႕ သြားၾက
ပါတယ္။ ကေလးငယ္ရဲ႕ နံေဘးနားကို မေရာက္ရွိခင္ သူတုိ႕ရဲ႕ မ်က္စိေရွ႕
မွာပဲ ကေလးငယ္ဟာ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္သြားပါတယ္။ လွမ္းေခၚ
ခဲ့တဲ့ ေနရာဆီကုိ ေရာက္ေအာင္သြားၾကည့္လုိက္ေတာ့ သူတုိ႕ အရမ္း
ထိန္႕လန္႕သြားပါတယ္။ အုတ္ဂူေလး တစ္ခုပါ။ အဲဒီအေပၚမွာ သူတုိ႕
“ေခါစာ” ျပစ္ခဲ့တဲ့ လင္ဗန္းကို ေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။ သူတုိ႕ႏွစ္ဦးလည္း
ယူေဆာင္လာတဲ့ ကစားစရာ အရုပ္ကားေလးကို အုတ္ဂူေပၚမွာ တင္ျပီး
ခပ္သုတ္သုတ္ ထြက္ခြာခဲ့ၾကပါတယ္။

တရုတ္သခၤ်ဳိင္းအေပါက္၀ကို ျပန္ထြက္လာေတာ့ အလာမွာ ဌားစီးခဲ့တဲ့
ကားနဲ႕ ကားေမာင္းသူကို ေတြ႕ရတာေၾကာင့္ ကားဌားခ်င္ေၾကာင္း
ေျပာျပီး ကားေပၚသုိ႕ တက္လုိက္ပါတယ္။ ကားေပၚမွာ ဆယ္မိနစ္
ေက်ာ္ေက်ာ္ ထုိင္ေနတဲ့ခ်ိန္အထိ ကားမေမာင္းတာေၾကာင့္ ကားသမား
ကုိ ဘာျဖစ္လုိ႕ မေမာင္းသလဲဆုိျပီး ေမးၾကည့္လုိက္ေတာ့ ကားသမားက
“ဒီသခၤ်ဳိင္းဆီကုိ အလာမွာ ခင္ဗ်ားတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္နဲ႕ အတူတူ ပါလာ
တဲ့ ေကာင္ေလးေရာ ျပန္မလုိက္ေတာ့ဘူးလား ….”
သူတုိ႕ႏွစ္ဦး ကားတံခါးဖြင့္ျပီး ကားေပၚကေန မေျပးရုံတမယ္
ျပန္ဆင္းေတာ့မလုိ ျဖစ္သြားျပီးမွ ….
“သူ ျပန္မလုိက္ေတာ့ဘူး … လာခဲ့တဲ့ေနရာကို အျမန္ဆုံး ေမာင္းပါ”


(ျပီးပါျပီ။)


Jan 13, 2010

လမ္းၾကား သရဲ (၄)

ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ

(မွတ္ခ်က္။ ။ အသက္ ငယ္ရြယ္သူမ်ား၊ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႕
တတ္သူမ်ား၊ ႏွလုံးေရာဂါသည္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္သည္မ်ား
မဖတ္ရူရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။)

ယခင္ အပုိင္း(၃)မွ အဆက္ ...

ဆရာ၀န္မိသားစုက ဧည့္သည္ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကုိ သူတုိ႕အလႊာ
ရဲ႕ အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ လမ္းၾကားမွာ ညဖက္ သရဲေျခာက္ေၾကာင္း ရွင္းျပ
ၾကပါတယ္။ နံေဘးခန္းက လူေတြဆုိရင္ ညဖက္မွာ အဲဒီေနရာဆီ
အမွဳိက္သြားမျပစ္ရဲသလုိ တတုိက္လုံးမွာ ေနတဲ့ လူေတြလည္း အဲဒီ
ဖက္ ေလွကားကုိ ညဖက္မွာ အတက္အဆင္း မလုပ္ရဲေၾကာင္း ေျပာျပ
ပါတယ္။ ဧည့္သည္ သူငယ္ခ်င္းက သူ အလုပ္ လုပ္ေနတဲ့ စက္ရုံမွာ
သရဲတေစၦေျခာက္တယ္လုိ႕ နာမည္ၾကီးတဲ့ ေနရာေတြမွာ စပ္စုစမ္းသပ္
ခ်င္တဲ့ လူငယ္အလုပ္သမားမ်ား ရွိေၾကာင္း၊ ခြင့္ျပဳမယ္ဆုိရင္ သူတုိ႕ကို
ေခၚေဆာင္ျပီး အလည္လာခ်င္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ အိမ္ရွင္မိသားစု
က အရမ္းဆူဆူညံညံ မျဖစ္ဘူးဆုိရင္ အလည္လာခဲ့ဖုိ႕ ဖိတ္ၾကား
လုိက္ပါတယ္။

အဲဒီည တညလုံး အိမ္ရွင္ျဖစ္သူ ဆရာ၀န္ဟာ အိမ္မက္ဆုိးေတြ
မက္ျပီး အိပ္ယာက လန္႕လန္႕ႏူိးပါတယ္။ အိမ္မက္ထဲမွာ သူ
တခါမွ် မေတြ႕ဖူးတဲ့ လူတစ္ေယာက္က သူ႕ကို သခၤ်ဳိင္းကုန္းတစ္ခု
သို႕ ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္၊ ျပီးေတာ့ အုတ္ဂူတစ္ခုကို လက္ညွိဳး
ထုိးျပျပီး ကေလးကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားတစ္ခု ရွာေဖြ လာထား
ေပးဖုိ႕နဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုကုိ ရြတ္ျပျပီး သူ႕သားသမီးေတြကို
အကူအညီေပးဖုိ႕လည္း ငုိျပီး ေျပာပါတယ္။ အဲဒီအိမ္မက္အေၾကာင္း
ဆရာ၀န္က က်န္တဲ့သူေတြကုိ ေျပာျပပါတယ္။

မနက္မုိးလင္းေတာ့ အိမ္ကိုျပန္မယ့္ ဧည့္သည္ျဖစ္သူ ငယ္သူငယ္ခ်င္း
ကို ညက သူ မက္ခဲ့တဲ့ အိမ္မက္အေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္း
ျဖစ္သူက …
“ဒါ မင္းကို ခ်ဲထုိးဖုိ႕ နံပါတ္ ေပးတာနဲ႕တူတယ္၊ အိမ္မက္ထဲမွာ သူ ေျပာ
သြားတဲ့ တယ္လီဖုန္းနံပါတ္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးဂဏန္း ေလးလုံးကို ဒီတုိင္းျပည္
က ေလးလုံးထီမွာ သြားထုိးၾကည့္ပါလား …”
လုိ႕ ရယ္ေမာစရာ ေျပာပါတယ္။
တခါမွ် ထီမထုိးဖူးတဲ့ ဆရာ၀န္လည္း ထီဆုိင္မွာ သြားျပီး ေလးလုံးထီ
ကို အေရွ႕ ငါးက်ပ္၊ အေနာက္ ငါးက်ပ္ဖုိး ထီထုိးပါေတာ့တယ္။

ေနာက္တေန႕ ညေနမွာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူနဲ႕ လူငယ္ေလးေယာက္တုိ႕
သူတုိ႕အခန္းကို အလည္ေရာက္လာပါတယ္။ အလည္လာသူမ်ားက
သရဲေျခာက္တဲ့ ကိစၥကို လက္ေတြ႕စမ္းသပ္ၾကည့္ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာ
ၾကပါတယ္။ ဘယ္လုိ စမ္းသပ္မွာလဲလုိ႕ ေမးၾကည့္ေတာ့ လူငယ္မ်ားက
သူတို႕မွာ နည္းလမ္း (၂)ခုရွိေၾကာင္း၊ ပထမ နည္းက သရဲေျခာက္တဲ့
ေနရာဆီ သစ္သားခုံ တစ္ခု သယ္သြားမယ္ … ျပီးေတာ့ အဲဒီ သစ္သားခုံ
ေပၚမွာ လက္ဖ၀ါးေတြကို ေမွာက္ခုံအေနအထားနဲ႕ ကားျပီး ျဖန္႕
ထားရမယ္ … လက္မခ်င္း ထိထားရမယ္ .... လူတုိင္း အဲဒီပုံစံ
လုပ္ရမယ္ … တစ္ဦးနဲ႕ တစ္ဦး လက္သန္းခ်င္း ထိထားရမယ္
… ခုံအလယ္မွာ အသားစိမ္းတစ္ခုကို ခြက္တစ္ခုနဲ႕ လုံေအာင္အုပ္ျပီး
အဲဒီအေပၚမွာ ဖေယာင္းတုိင္ ထြန္းထားရမယ္ … နံေဘးမွာ ရပ္ၾကည့္
ေနသူ မရွိရဘူး … သရဲေခၚတဲ့လူက လြဲရင္ အစီအစဥ္ စတဲ့အခ်ိန္
ကေန ျပန္ထြက္ဖုိ႕ ေျပာတဲ့အထိ ဘယ္သူမွ် စကားမေျပာရဘူး
… လုိ႕ ဆုိပါတယ္။

ဒုတိယနည္းကေတာ့ “ေခါစာ”ျပစ္ျပီး “ျပာ” ခင္းတဲ့ နည္းလုိ႕ ဆုိ
ပါတယ္။ ဖိနပ္ကို ဘယ္ညာေျပာင္းစီးရမယ္ … အက်ႌကို ေျပာင္းျပန္
၀တ္သြားရမယ္ … “ေခါစာ” သြားျပစ္မယ့္ လူက “လိပ္ျပာ” ရင့္တဲ့သူ
(လုံး၀ အေၾကာက္အလန္႕ မရွိသူ) … လက္ျပန္အေနအထားနဲ႕ ေခါစာ
ေကြ်းမဲ့ လင္ဗန္းကို ခ်ရမယ္ … လင္ဗန္းရဲ႕ နံေဘး ပတ္ပတ္လည္မွာ
“ျပာ”မွဳန္႕ေတြ ခင္းရမယ္ … ဟင္းအုိးအုပ္တဲ့ စေလာင္းဖုံး တစ္ခုခုနဲ႕
အသံထြက္ေအာင္ တီးျပီး လာစားဖုိ႕ ဖိတ္ရမယ္ … ေခါစာ ျပစ္ထားတဲ့
နံေဘးကို ဘယ္သူမွ် မသြားရဘူး … ႏွစ္နာရီေလာက္ေနရင္ လာ မလာ
ဆုိတဲ့ “ေျခရာ”ေတြကို ျပာေတြေပၚမွာ သြားၾကည့္လုိ႕ ရေၾကာင္း
ေျပာျပၾကပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႕ အိမ္ရွင္ ဆရာ၀န္ အပါအ၀င္ လူေျခာက္ေယာက္တုိ႕ဟာ
သရဲ ရွိ မရွိကို စမ္းသပ္ဖုိ႕ အလုပ္မ်ားၾကပါေတာ့တယ္။ သူတုိ႕တုိက္
နံေဘးရွိ တရုတ္ေျမစုိက္နတ္စင္ကေန အေမႊးတုိင္ေၾကာင့္
ေၾကြက်ထားတဲ့ ျပာမွဳန္႕ေတြကုိ သြားယူၾကပါတယ္။ ေနာက္ေဖး
မီးဖုိေခ်ာင္မွာ Gas မီးဖုိကို အသုံးျပဳတာေၾကာင့္ အိမ္ေတြမွာ ျပာမွဳန္႕
ရွာဖုိ႕ ခက္ခဲပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရုတ္သတင္းစာေတြကုိ မီးရွိဳ႕ျပီး
“ျပာ” ရေအာင္ လုပ္ရပါတယ္။ သူတုိ႕ စမ္းသပ္ဖုိ႕ သေဘာတူ ထားတဲ့
နည္းလမ္းက ဒုတိယ နည္းလမ္းပါ။ ပထမ နည္းကုိ သေဘာ
မတူၾကပါဘူး။ ေခၚလုိက္လုိ႕ ၀င္လာရင္၊ ၀င္လာတဲ့ သရဲက သရဲ
ထက္ၾကီးေသာ “သဘက္” ဆုိရင္ အႏၲရာယ္ရွိမွာ စုိးလုိ႕ပါ။

ည (၉)နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ သရဲေျခာက္တဲ့ အမွဳိက္ျပစ္ရာ
လမ္းၾကားဆီကုိ သူတုိ႕ သြားၾကပါတယ္။ “ေခါစာ” ျပစ္မဲ့ လင္ဗန္းထဲမွာ
စားစရာေတြ အျပင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ညက ဆရာ၀န္ျဖစ္သူရဲ႕ အိမ္မက္ထဲက
အတုိင္း ကေလးကစားစရာ အရုပ္ကားေလး တစ္စီးကိုပါ ထည့္
ယူလာၾကပါတယ္။ အမဲသား၊ ၀က္သားဟင္းေတြ၊ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္
ေတြနဲ႕ ကေလးကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားေလး တစ္ခု အပါအ၀င္
လင္ဗန္းအလယ္မွာ အေမႊးတုိင္ သုံးေခ်ာင္းေလာက္ကုိ မီးရွဳိ႕ ထုိးစုိက္
ၾကပါတယ္။ ဗလေတာင့္ေတာင့္ လူငယ္တစ္ဦးက “ေခါစာ” ျပစ္တဲ့
အလုပ္ကို လုပ္ပါတယ္။ သူက “ေခါစာ” ထည့္ထားတဲ့ လင္ဗန္းကို
လက္ျပန္ပုံစံနဲ႕ ခ်အျပီးမွာ က်န္တဲ့သူေတြက အသင့္ယူေဆာင္လာတဲ့
“ျပာမွဳန္႕”ေတြကို လင္ဗန္းကေန သုံးေပေလာက္ရွိတဲ့ အကြာအေ၀း
အထိ ခပ္ထူထူေလး ခင္းၾကပါတယ္။ ျပာမွဳန္႕ေတြ ဘယ္သူမွ် မနင္း
မိေအာင္ ဂရုတစုိက္ ခင္းျပီးခ်ိန္မွာ “ေခါစာ”ေကြ်းသူက စေလာင္းဖုံး
ကို ဟင္းေမြရာမွ အသုံးျပဳတဲ့ ေယာင္းမနဲ႕ သုံးခ်က္ေလာက္တီးျပီး
ပါးစပ္ကလည္း “ဒီေနရာမွာ ရွိတဲ့၊ ေနထုိင္ေနတဲ့ မကြ်တ္မလြတ္တဲ့
ပုဂၢိဳလ္မ်ားရွိရင္ လာေရာက္ျပီး အားရပါးရ စားသုံးၾကပါ …” လုိ႕
အသံခပ္အုပ္အုပ္နဲ႕ သရဲ ေခၚပါေတာ့တယ္။

အဲဒီေနာက္ သူတုိ႕ အားလုံး ဆရာ၀န္မိသားစု ေနထုိင္ရာ အခန္း
ေပါက္၀ဖက္ကို ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနထုိင္ရာ အခန္းေပါက္၀
ကေန အမွဳိက္ျပစ္ရာ လမ္းၾကားထိပ္ကို လွမ္းၾကည့္ရင္ ျမင္ေန
ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႕ တစ္အုပ္စုလုံး အိမ္ခန္းထဲ ျပန္မ၀င္
ၾကပဲ အခန္းေပါက္ကေန လမ္းၾကားထိပ္ကို မ်က္ေျခမပ်က္
ေစာင့္ၾကည့္တာပါ။

ဒီလုိနဲ႕ တစ္အုပ္စုလုံး စကားေျပာလုိက္ အိမ္ထဲက မိသားစု ေကြ်း
ေမြးတဲ့ ျမန္မာျပည္က လာတဲ့ လဖက္သုတ္နဲ႕ ေရေႏြးၾကမ္းေတြ
ေသာက္ရင္း ေစာင့္ေနၾကပါတယ္။ ည (၁၁)နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္
ေလာက္မွာ ေလွကားကေန တစုံတေယာက္ ေျပးတက္လာတဲ့
ခပ္ျပင္းျပင္းေျခသံတစ္ခုကုိ သူတုိ႕ ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ ေျခသံ
ဟာ ေလွကားကေန သူတုိ႕ အလႊာကုိ ေကြ႕၀င္လုိ႕ရတဲ့ ေနရာ
အေရာက္မွာ လုံး၀ ရပ္သြားျပီး ရုတ္တရက္ဆုိသလုိ ကေလးငယ္
တစ္ဦးဟာ “ေခါစာ” ျပစ္ထားတဲ့ အမွဳိက္သြားျပစ္ရာ လမ္းၾကားထဲ
ဆီ ေျပး၀င္သြားပါတယ္။ ပထမေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ေနသူ အားလုံး
ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ သူတုိ႕ထဲက တစ္ေယာက္
က “ဒီကေလးက ဘယ္ကလဲ” လုိ႕ ေျပာလုိက္ေတာ့မွ အားလုံး
သတိ၀င္လာျပီး လမ္းၾကားေလးဆီအေျပးအလႊား သြားၾကည့္ၾက
ပါေတာ့တယ္။

အမွဳိက္သြားျပစ္တဲ့ လမ္းၾကားထိပ္ကို ေရာက္ဖုိ႕ ဆယ္ေပေက်ာ္ေက်ာ္
ေလာက္သာ အလုိမွာ လမ္းၾကားထဲမွ တစုံတေယာက္က အျပင္ကုိ
ပစၥည္းတစ္ခု လႊင့္ျပစ္လုိက္ပါတယ္။ လႊင့္ျပစ္ခံရတဲ့ ပစၥည္းကုိ သူတုိ႕
အားလုံး ၀ုိင္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ “ေခါစာ” ျပစ္ထားတဲ့ လင္ဗန္းထဲမွာ
သူတုိ႕ထည့္ေပးထားတဲ့ ကေလးကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားေလးပါ။
လမ္းၾကားထိပ္ကုိ ေရာက္ရွိသြားျပီး လမ္းအတြင္းကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့
ဘယ္သူကုိမွ် မေတြ႕ရပါ။ ခုနက ကေလး ဘယ္ေပ်ာက္ သြားသလဲလုိ႕
ပေဟဠိဆန္ဆန္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ထဲက တစ္ေယာက္က …
“ဒီမွာၾကည့္ ျပာေတြေပၚမွာ ေျခရာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ”

“ေခါစာ” ဗန္းထဲက အစား အစားေတြလည္း တစ္ေယာက္ ေယာက္
စားေသာက္ထားသလုိ ပုံပ်က္ ေနျပီး နံေဘးမွာ ခင္းထားတဲ့ ျပာေတြ
ေပၚမွာလည္း ေျခရာ အေသးေတြေရာ အၾကီးေတြေရာ ရွဳပ္ရွက္ခတ္
ေနပါတယ္။ အဲဒီခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ထဲက တစ္ေယာက္က မ်က္လုံးျပဴး
မ်က္ဆန္ျပဴးနဲ႕ အမွဳိက္ထုပ္ ျပစ္ခ်ရာ အေပါက္ကို လက္ညွိဳးထုိးျပီး
“ဟုိမွာ …ဟုိမွာ” လုိ႕ ေအာ္ပါေတာ့တယ္။ က်န္တဲ့သူေတြ ၀ုိင္းၾကည့္
ၾကေတာ့ ဘယ္သူကိုမွ် မေတြ႕ရပါဘူး။ ရုတ္တရက္ သူတုိ႕အားလုံး
ရဲ႕ မ်က္စိေရွ႕က အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ အေပါက္၀ရွိ အနံ႕ျပန္မတက္ေအာင္
ဖုံးကားေပးတဲ့ သံျပားဖုံးဟာ သူ႕အလုိလုိ ပြင့္ျပီး ျပန္ပိတ္သြားပါတယ္။
“ဟုိမွာ .. ဟုိမွာ”လုိ႕ ေအာ္ေနတဲ့ လူငယ္လည္း ေအာ္ရင္း တန္းလန္း
နဲ႕ လဲက်သြားပါတယ္။ တစ္အုပ္စုလုံး သတိေမ့သြားတဲ့ လူငယ္ကို
ေပြ႕ခ်ီျပီး အခန္း ရွိရာဆီ အျမန္ သယ္ေဆာင္ရပါေတာ့တယ္။


(ဆက္ရန္။)


Jan 12, 2010

လမ္းၾကား သရဲ (၃)

ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ

(မွတ္ခ်က္။ ။ အသက္ ငယ္ရြယ္သူမ်ား၊ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႕တတ္
သူမ်ား၊ ႏွလုံးေရာဂါသည္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္သည္မ်ား မဖတ္ရူ
ရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။)

ယခင္ အပုိင္း(၂)မွ အဆက္ ...

တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ဆုိသလုိပဲ ျမန္မာျပည္က ေျပာင္းေရႊ႕လာတဲ့
မိသားစုဟာ ယခင္က လူသတ္မွဳျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အခန္းနံေဘးက အခန္း
မွာ ေနထုိင္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႕မိသားစုမွာ ဆရာ၀န္ လင္မယား၊ သားသမီး
သုံးဦး၊ အဖြားျဖစ္သူတုိ႕ ပါရွိတဲ့ လူေျခာက္ဦးပါ။ သူတုိ႕ ေျပာင္းေရႊ႕လာျပီး
လပုိင္းအတြင္း သူတုိ႕အလႊာမွာ ေနထုိင္တဲ့ တရုတ္မိသားစုေတြနဲ႕
ခင္မင္ရင္းႏွီးလာပါတယ္။ တရုတ္မိသားစုေတြဆီကေန အမွဳိက္ျပစ္တဲ့
လမ္းၾကားမွာ ညဖက္ဆုိရင္ သရဲေျခာက္တယ္ဆုိတဲ့ သတင္းစကားကို
သူတုိ႕ ၾကားသိခဲ့ပါတယ္။

သူတုိ႕ ၾကားခါစက မယုံတ၀က္ ယုံတ၀က္ပါ။ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ ဆရာ၀န္
က သရဲတေစၦကို လုံး၀ မယုံၾကည္သူပါ။ တေန႕ေတာ့ အဲဒီတုိင္းျပည္မွာ
လာေရာက္ အလုပ္ လုပ္ေနတဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြကို သူတုိ႕ အခန္းမွာ
ညစား ေခၚေကြ်းပါတယ္။ ညစား စားရင္ အရက္ ေသာက္ျဖစ္ၾကပါ
တယ္။ ည တစ္နာရီ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္မွာ အရက္၀ုိင္း သိမ္းပါေတာ့
တယ္။ ညစား စားပြဲကေန အိမ္ျပန္ၾကမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို အိမ္ရွင္
ဆရာ၀န္နဲ႕ ေနာက္တေန႕မနက္က်မွ အိမ္ကုိျပန္မယ့္ ငယ္သူခ်င္းတစ္ဦး
တုိ႕က ကားဂိတ္အထိ လုိက္ပို႕ၾကပါတယ္။

ဒီလုိနဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြကို အဌားကား(TAXI) ေပၚတင္ျပီး တုိက္
ေပၚကုိ ျပန္တက္လာခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ဦးစလုံး အနည္းငယ္ မူးေနတာ
ေၾကာင့္ သူတုိ႕အခန္းရွိရာနဲ႕ နီးကပ္တဲ့ ေလွကားကေန အေပၚထပ္
ကုိ တက္လာခဲ့ပါတယ္။ ေလွကားအေပၚကုိ တက္ခါစမွာ အေပၚက
စကားေျပာေနသံလုိလုိ သူတုိ႕ ၾကားေနရပါတယ္။ သူ႕တုိ႕စိတ္ထဲ
မွာ သူတုိ႕ ႏွစ္ဦးစလုံး မူးေနလုိ႕ အိမ္ရွင္ ဆရာ၀န္မိသားစု အခန္း
တံခါး အျပင္ထြက္ျပီး ေစာင့္ေနတာ ျဖစ္မယ္လုိ႕ ထင္ေနပါတယ္။

ေလွကားကေန သူတုိ႕အလႊာထဲ ခ်ဳိးအေကြ႕မွာ ရုတ္တရက္
ႏွစ္ဦးစလုံး ၾကက္သီးေတြ ထ သြားပါတယ္။ မူးေနတာလည္း ေျပသလုိ
ခံစားလုိက္ရပါတယ္။ သူတုိ႕ ခုနက ၾကားေနရတဲ့ အသံကုိ သတိ
ရလုိက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႕ နံေဘးပတ္ပတ္လည္ကို ေလွ်ာက္ၾကည့္
လုိက္ေတာ့ အမွဳိက္သြားျပစ္ေနၾက လမ္းၾကားထဲမွာ လူတစ္ေယာက္
က ေက်ာေပးျပီး အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ အေပါက္၀ အေပၚက နံရံကို
လက္ႏွစ္ဖက္ေျမွာက္တြန္းလုိ႕ ခပ္ကုန္းကုန္း ရပ္ေနပါတယ္။
အဲဒီလူရဲ႕ ေနာက္ဖက္မွာ ကေလးငယ္တစ္ဦးက ငုိေနျပီး ေက်ာေပး
ရပ္ေနသူရဲ႕ တင္ပါးကို တျဖန္းျဖန္းနဲ႕ ရုိက္ေနပါတယ္။ သူတုိ႕ ရပ္လုိက္
တဲ့ ခဏေလးအတြင္းမွာပဲ ကေလးငယ္ဟာ သူတုိ႕ဖက္ကို လွည့္ၾကည့္
လာပါတယ္။ ကေလးရဲ႕ မ်က္လုံးႏွစ္ဖက္ဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ငုိ
ထားတဲ့ပုံစံမ်ဳိးပါ။ မ်က္လုံးေတြ ရဲရဲေတာက္လုိ႕။

ကေလးက သူတုိ႕ကို ျမင္ျမင္ခ်င္း အံ့အားသင့္သလုိ ျဖစ္သြားျပီး စုိက္
ၾကည့္ေနပါတယ္။ ငိုေနတဲ့ ကေလးငယ္ကုိ ဆရာ၀န္ျဖစ္သူက တခ်က္
ျပဳံးျပျပီး သူ႕တုိ႕အခန္းဖက္ဆီ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေျခလွမ္း ေလး …. ငါး
လွမ္းေလာက္ လွမ္းျပီးခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ ေနာက္ေက်ာဖက္ကေန အသံတစ္ခု
ၾကားလုိက္ရပါတယ္။ “ညီေလးတုိ႕” ဆုိတဲ့ အသံကုိ သူတုိ႕ႏွစ္ဦး ေသေသ
ခ်ာခ်ာ သဲသဲကြဲကြဲ ၾကားလုိက္ရတာပါ။ ဒါနဲ႕ ေနာက္ကို ျပန္လွည့္ၾကည့္
ေတာ့ ေနာက္မွာ ဘယ္သူကုိမွ် မေတြ႕ရပါ။ သူတုိ႕စိတ္ထဲ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္ျဖစ္
နဲ႕ အခန္းဆီ ဆက္မသြားေသးပဲ အခုေလးတင္ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့တဲ့ အမွဳိက္
ျပစ္တဲ့ လမ္းၾကားဆီ ႏွစ္ဦးသား ျပန္သြားၾကည့္ပါတယ္။ လမ္းၾကားထိပ္
ကုိ ေရာက္ေတာ့ လမ္းၾကားထဲမွာ ဘယ္သူကိုမွ် မေတြ႕ရတာေၾကာင့္
အရမ္း အံ့ၾသသြားပါတယ္။ ခုနက ေက်ာေပးရပ္ေနသူနဲ႕ ကေလးငယ္တုိ႕၊
ဒီလမ္းေလးထဲကေန စကၠန္႕ပုိင္းေလာက္သာ ရွိတဲ့ အခ်ိန္အတြင္း
လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ၾကီး ထြက္ခြာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားဖုိ႕ဆုိတာ လုံး၀
မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးလုိ႕ အဓိပၸါယ္ရတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႕ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး
ၾကည့္မိလုိက္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အထိ သူတုိ႕ႏွစ္ဦးစလုံး သရဲေျခာက္
ခံေနရတယ္လုိ႕ သူတုိ႕ကုိယ္ သူတုိ႕ မထင္ေသးပါဘူး။

သူတုိ႕ေနထုိင္ရာ အခန္းေရွ႕ရွိ ပထမ သံတခါးမွာ ခတ္ထားတဲ့ ေသာ့
ခေလာက္ကုိ ဖြင့္ရင္း အထဲကုိ အ၀င္မွာ ေသာ့ခေလာက္အိမ္က ၾကမ္းျပင္
ေပၚ ျပဳတ္က်သြားပါတယ္။ အိမ္ရွင္ဆရာ၀န္ျဖစ္သူက ျပဳတ္က်သြားတဲ့
ေသာ့ခေလာက္အိမ္ကုိ ကုန္းေကာက္လုိက္ခ်ိန္မွာ နံေဘးက ဧည့္သည္
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူက …
“ဟုိနား ပုန္းနကြယ္ကေန လူႏွစ္ေယာက္ ေခါင္းေလးေတြ ထြက္ျပီး
ျပဴးတစ္ ျပဴးတစ္နဲ႕ ငါတုိ႕ကို ၾကည့္ေနတယ္ကြ …”
လုိ႕ ေျပာပါတယ္။
အိမ္ရွင္ဆရာ၀န္က လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ဘာမွ် မေတြ႕ရပါဘူး။
ေသာ့ခေလာက္ျပဳတ္က်သံ၊ သံတခါး ဖြင့္သံေတြေၾကာင့္ အိမ္ထဲက
မိသားစုလည္း အတြင္း သစ္သားတံခါးကို ဖြင့္လာပါတယ္။ ဧည့္သည္
ျဖစ္သူက အိမ္ထဲက ထြက္လာတဲ့ မိသားစုကို ဒီတုိက္မွာ အျခား
ျမန္မာ အလုပ္သမားေတြ စုေပါင္းေနထုိင္တဲ့ အခန္းမ်ား ရွိသလား
လုိ႕ ေမးျမန္းစပ္စုရင္း အခန္းထဲကုိ ၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္။


(ဆက္ရန္။)

Jan 10, 2010

လမ္းၾကား သရဲ (၂)

ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ

(မွတ္ခ်က္။ ။ အသက္ ငယ္ရြယ္သူမ်ား၊ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႕တတ္
သူမ်ား၊ ႏွလုံးေရာဂါသည္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္သည္မ်ား မဖတ္ရူရန္
ေမတၱာ ရပ္ခံအပ္ပါသည္။)

ယခင္ အပုိင္း(၁)မွ အဆက္ ....

အသတ္ခံရတဲ့ အလုပ္သမား မိသားစုဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံေအာက္ပုိင္းက
ေက်းရြာေလးတစ္ခုကပါ။ ဇနီးသည္နဲ႕ သားသမီးငယ္သုံးဦး တုိ႕ဟာ
အဲဒီသတင္းကို ခ်က္ခ်င္း မသိရွိခဲ့ၾကပါဘူး။ ေသဆုံးသြားသူရဲ႕ ကေလး
ငယ္မ်ားဟာ ညစဥ္လုိလုိ အိမ္မက္ဆုိးေတြ မက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတုိ႕
ရဲ႕ ဖခင္ျဖစ္သူဟာ ကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားေလး တစ္ခုကုိ လက္
တစ္ဖက္မွာ ကုိင္ေဆာင္ထားသလုိ အျခားလက္တစ္ဖက္မွာလည္း
အသားျဖဴျဖဴ ကေလးငယ္တစ္ဦး လက္ဆြဲျပီး သူတုိ႕အိမ္ အေပါက္၀
မွာ မ်က္ႏွာငယ္ငယ္နဲ႕ ေရာက္လာတယ္လုိ႕ အိမ္မက္ မက္ၾကပါတယ္။
အသတ္ခံရသူဟာ ႏွစ္လ တစ္ၾကိမ္ အိမ္ကို ပုိက္ဆံပုိ႕တဲ့ အခါတုိင္း
သူ႕မိသားစုထံ ဖုန္းဆက္ေလ့ ရွိပါတယ္။ က်န္ရစ္သူ မိသားစုလည္း
လကုန္ရင္ တယ္လီဖုန္းဆက္မလားလုိ႕ ေစာင့္ေမွ်ာ္ ေနခဲ့ၾကပါတယ္။

လူသတ္မွဳကို က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အလုပ္သမားေတြလည္း အဲဒီကိစၥကို
ညီညြတ္စြာနဲ႕ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ပဲ ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ လူသတ္မွဳ
ျဖစ္ပြားျပီး ႏွစ္ပတ္ သုံးပတ္ေလာက္ ၾကာေတာ့ သူတုိ႕ ဌားရမ္း
ေနထုိင္ရာ အဲဒီအေဆာက္အဦးမွာ သတင္းေတြ ထြက္ေပၚလာပါ
တယ္။ တုိက္တစ္ခုလုံးမွာ ေနထုိင္သူ အမ်ားစုက ေဒသခံ တရုတ္
လူမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ညဖက္ အမွဳိက္ထုပ္သြားျပစ္သူေတြကုိ သရဲ
ေျခာက္ခံရတဲ့ သတင္းဟာ တေျဖးေျဖးခ်င္း လူေျပာ မ်ားလာပါတယ္။

လူသတ္မွဳကို က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အလုပ္သမားေတြထဲမွာ အသတ္ခံရတဲ့
အလုပ္သမားနဲ႕ တရြာတည္း အတူတူ အလုပ္လာလုပ္ေသာ အလုပ္
သမား တစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ ထုိသူလည္း ညစဥ္ အိမ္မက္ဆုိးေတြ
မက္ခဲ့ပါတယ္။ ညစဥ္ အိမ္မက္ထဲမွာ အသတ္ခံရတဲ့ အလုပ္သမားက
သူ႕ အတြက္ ဘာသာေရးဆုိင္ရာ အမွ်အတန္းေပးေ၀ဖုိ႕ လာေျပာတယ္
လုိ႕ ဆုိပါတယ္။ ျပီးေတာ့ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ သူ႕ပစၥည္းေတြနဲ႕ ပုိက္ဆံအခ်ဳိ႕
ကုိ သူ႕မိသားစုထံ ပုိ႕ေပးဖုိ႕လည္း အိမ္မက္ထဲမွာ လာလာေျပာတယ္
လုိ႕ ဆုိပါတယ္။ ဒါနဲ႕ က်န္တဲ့ အလုပ္သမားေတြလည္း သူတုိ႕ သတ္လုိက္
တဲ့ အလုပ္သမားမိသားစုကုိ သနားျပီး က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ သူ႕မိသားစုထံ
ႏွစ္လ တစ္ၾကိမ္ စုေပါင္းျပီး ပုိက္ဆံ ပုိ႕ဖုိ႕ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

အသတ္ခံရသူရဲ႕ ရုပ္အေလာင္းကို တစ စီ ခုတ္ထစ္ျပီး လႊတ္ျပစ္ခဲ့
တဲ့ အမွဳိက္ျပစ္ရာ လမ္းၾကားက သူတုိ႕ ေနထုိင္ရာ အလႊာမွာ ႏွစ္ဖက္
ရွိပါတယ္။ တုိက္ရဲ႕ ေဘးအစြန္းႏွစ္ဖက္မွာ အေပၚထပ္ကို တက္ေရာက္
ႏုိင္တဲ့ ေလွကားေတြ ရွိပါတယ္။ အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ လမ္းၾကားဟာ ေလွကား
နဲ႕ ကပ္လွ်က္မွာ ရွိပါတယ္။ သူတုိ႕ေနထုိင္ရာ အလႊာက ေနထုိင္သူ
ေတြ ညဖက္ဆုိရင္ ဘယ္သူမွ် အမွဳိက္ သြားမျပစ္ရဲပါဘူး။ အဲဒီေလွကား
နံေဘးကုိ ညဖက္ေတြမွာ ဘယ္သူမွ် မသြားရဲပါဘူး၊ အျခားအစြန္း
တစ္ဖက္မွာရွိတဲ့ ေလွကားနဲ႕ အမွဳိက္ျပစ္တဲ့ လမ္းၾကားကိုပဲ အသုံးျပဳ
ၾကပါတယ္။ အဲဒီလမ္းၾကားနဲ႕ ကပ္လွ်က္ အခန္းက လူေတြကေတာ့
ညဖက္ေတြမွာ လမ္းေလွ်ာက္သံေတြ ၾကားရတယ္၊ လူတစ္ေယာက္
ေဒါသထြက္ျပီး “ေတာက္” ေခါက္လုိက္တဲ့ အသံ၊ ၀မ္းနည္းစြာနဲ႕
ရွဳိက္ၾကီးတငင္ငင္ ငိုေၾကြးသံေတြ ၾကားရတယ္လုိ႕ ဆုိပါတယ္။

တုိက္မွာ ေနထုိင္တဲ့ တရုတ္မိသားစုေတြက သရဲေျခာက္တယ္လုိ႕
နာမည္ထြက္လာတဲ့ အမွဳိက္သြားျပစ္ရာ လမ္းၾကားကို ပထမေတာ့
စာရြက္ေတြ သြားကပ္ပါတယ္။ အဲဒီစာရြက္ေတြက တရုတ္ဘုံေက်ာင္း
ေတြမွာ ေပးေ၀တဲ့ ဘာသာေရးစာ ေရးသားထားတဲ့ စာရြက္ေတြပါ။
ဒါေပမဲ့ သရဲေျခာက္တဲ့ ျပႆနာက ေျပလည္ မသြားပါဘူး။ လူသတ္မွဳ
ကို က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အလုပ္သမားေတြလည္း ေနာက္ ေလး …ငါးလ
အၾကာေလာက္မွ အဲဒီတုိက္ကေန အျခားတစ္ေနရာကို ေျပာင္းေရႊ႕
သြားပါတယ္။ သူတုိ႕ လူသတ္မွဳ ျဖစ္ပြားျပီး တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ အၾကာ
မွာ အသတ္ခံရသူရဲ႕ မိသားစုထံကုိ လုပ္ငန္းခြင္မွာ မေတာ္တဆ
ျဖစ္ျပီး ကြယ္လြန္သြားေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္
က မိသားစုလည္း ဘုမသိ ဘာမသိနဲ႕ သူမ်ားေျပာတာကို ယုံျပီး
လက္ခံလုိက္ရပါတယ္။ ေရျခားေျမျခားမွာ တရားမ၀င္ ေနထုိင္ျပီး
အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေသဆုံးမွဳမွာ
အေလာင္းကို ျပန္သယ္ေဆာင္ဖုိ႕ဆုိတာ ခက္ခဲမွာပဲလုိ႕ က်န္ရစ္သူ
မိသားစုက မွတ္ယူခဲ့ပါတယ္။

သရဲေျခာက္တဲ့ ဇာတ္လမ္းက မျပီးဆုံးခဲ့ပါ။ သရဲေျခာက္တယ္လုိ႕
နာမည္းၾကီးေနတဲ့ အဲဒီတုိက္ၾကီးကို လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္အနည္းငယ္က
တရား၀င္ေနထုိင္ျပီး အလုပ္ လုပ္ကုိင္ဖုိ႕ ျမန္မာျပည္က မိသားစု
တစ္စု ေျပာင္းေရြ႕လာပါတယ္။


(ဆက္ရန္။)


Jan 7, 2010

လမ္းၾကား သရဲ (၁)

ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ

(မွတ္ခ်က္။ ။ အသက္ ငယ္ရြယ္သူမ်ား၊ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႕တတ္
သူမ်ား၊ ႏွလုံးေရာဂါသည္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္သည္မ်ား မဖတ္ရူရန္
ေမတၱာ ရပ္ခံအပ္ပါသည္။)

လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၅)ႏွစ္ေလာက္က အေရွ႕ေတာင္အာရွရဲ႕ အတုိးတက္ဆုံး
ႏုိင္ငံတစ္ခု၏ ျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးအစြန္းအဖ်ားက တရုတ္သခၤ်ဳိင္းကုန္းမွာ
တရားမ၀င္ ေနထုိင္ျပီး အလုပ္လုပ္ၾကတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ တုိင္းရင္းသား
အလုပ္သမားအုပ္စု တစ္အုပ္စု ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူတုိ႕က တရုတ္သခၤ်ဳိင္းရွိ
အုတ္ဂူေတြ ေဆးသုတ္တာတုိ႕၊ ျမက္ခင္းေတြ ျပဳျပင္တာတုိ႕၊ ပန္းပင္ေတြ
အလွအပ မြမ္းမံတာတုိ႕ လုပ္ရပါတယ္။

တေန႕က်ေတာ့ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္က တရုတ္သခၤ်ဳိင္းရွိ အုတ္ဂူ
တစ္ခုရဲ႕ အေပၚမွာ ကေလး ကစားစရာပစၥည္း ခပ္ၾကီးၾကီးတစ္ခုကို
ေတြ႕ရလုိ႕ အခန္းကို သယ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ သုံး … ေလးရက္ ၾကာ
ေတာ့ အုတ္ဂူနဲ႕ ပက္သက္တဲ့ က်န္ရစ္သူ တရုတ္မိသားစု ေရာက္လာျပီး
ကြယ္လြန္သြားတဲ့ သူတုိ႕သားေလး အုတ္ဂူေပၚမွာ အမွတ္တရ တင္ထား
တဲ့ ကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားေလး ေပ်ာက္သြားေၾကာင္း တရုတ္သခၤ်ဳိင္း
ကို ျပဳျပင္ေရး ကန္ထရုိက္ဆြဲထားတဲ့ တရုတ္သူေ႒းကုိ တုိင္ၾကားပါေတာ့
တယ္။ ဒါနဲ႕ တရုတ္သူေ႒းလည္း ေဒါပြျပီး ျမန္မာအလုပ္သမား အားလုံးကို
ႏွစ္ပတ္တိတိ အလုပ္မဆင္းဖုိ႕ အျပစ္ေပးပါေတာ့တယ္။

ႏွစ္ပတ္တိတိ အလုပ္ျပဳတ္ေနတဲ့ အလုပ္သမားေတြလည္း အလုပ္
ျပန္ မဆင္းရခင္ စပ္ၾကား သူတုိ႕ ေနထုိင္ရာ အခန္းထဲမွာ ေန႕တုိင္း
လုိလုိ ေသာက္ပြဲစားပြဲေလးေတြ လုပ္ျပီး ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ အခန္းရဲ႕
ျပင္ပ ဆုိလုိ႕ တုိက္နံေဘးက စတုိးဆုိင္ေလာက္ပဲ သူတုိ႕ သြားရဲ
ပါတယ္။ သူတုိ႕ အားလုံးက အဲဒီႏုိင္ငံမွာ တရားမ၀င္ ေနထုိင္ျပီး အလုပ္
လုပ္စားေနရတဲ့ ဘ၀ေတြပါ။

အခန္းတံခါး ပိတ္ျပီး အခန္းထဲမွာ အရက္ စုေသာက္ၾကတဲ့ အလုပ္သမား
ေတြထဲမွာ အရက္နည္းနည္းေလာက္ ေသာက္ျပီးရင္ ေသြးဆူတတ္တဲ့
အလုပ္သမား တစ္ေယာက္ ရွိပါတယ္။ ထုိသူက အလုပ္သမားအားလုံး
ႏွစ္ပတ္တိတိ အလုပ္ျပဳတ္ရတဲ့ တရားခံ အလုပ္သမားပါ။ တရုတ္သခၤ်ဳိင္း
ကေလးအုတ္ဂူေပၚက ကစားစရာ ေမာ္ေတာ္ကားေလး ကုိ ယူလာတာ
လည္း သူပါပဲ။ အလုပ္ခဏ ျပဳတ္လုိ႕ အရက္ေသာက္လုိက္ တီဗြီၾကည့္
လုိက္လုပ္ေနၾကတဲ့ ညတညမွာ ကေလး ကစားစရာကို သခၤ်ဳိင္းက ယူလာ
တဲ့ အလုပ္သမားက အရက္ေသာက္ျပီး အရက္၀ုိင္းနံေဘးမွာ အိပ္ေပ်ာ္သြား
ပါတယ္။ အရက္ေသာက္ေနၾကတဲ့ အလုပ္သမားေတြဟာ အရက္ေသာက္
ေနရင္း စကားသံကုိ က်ယ္က်ယ္ မေျပာရဲပါဘူး။ နံေဘးအခန္းေတြက
သူတုိ႕ရဲ႕ ဆူညံမွဳကို ရဲစခန္းဆီ ဖုန္းဆက္ တုိင္ၾကားရင္ သူတုိ႕အားလုံး
တရားမ၀င္ အလုပ္သမားျဖစ္ေနတာကို ရဲက သိသြားမွာ စုိးလုိ႕ပါ။

ဒီလုိနဲ႕ နည္းနည္း ညဥ့္နက္လာခ်ိန္မွာ အရက္၀ုိင္းနံေဘး အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့
အလုပ္သမားက ႏုိးလာပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕ အရက္ေတြ
ကို တစ္ခြက္ျပီး တစ္ခြက္ ယူေသာက္ပါတယ္။ ထုိ႕ေနာက္ အရက္၀ုိင္း
ထဲက အျခားအလုပ္သမားေတြကုိ စကားသံ ဗလုံဗေထြးနဲ႕ ယစ္ပါေတာ့
တယ္။ အဲဒါနဲ႕လည္း မျပီးေသးပါဘူး၊ အိပ္ခန္းထဲက အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့
သူေတြကို ဇြတ္အတင္းႏုိးျပီး ယစ္ပါေသးတယ္။ ပထမေတာ့ အားလုံးက
သူ႕ကုိ မူးျပီး မယစ္ဖုိ႕ ၀ုိင္းျပီး ေတာင္းပန္ၾကပါတယ္။ ဘယ္လုိလုိေျပာေျပာ
ေျပာလုိ႕ မရခဲ့ပါဘူး။ အမူးလြန္ေနတဲ့ သူက ေနာက္ဆုံးမွာ ေနာက္ေဖး
မီးဖုိေခ်ာင္ထဲက အသားလွီး ဓါးကို ယူျပီး အားလုံးကို ခုတ္မယ္ ထစ္မယ္
တကဲကဲ လုပ္ပါေတာ့တယ္။ အသံေတြဟာ တစထက္တစ ပိုဆူညံလာျပီး
ထိန္းမရေအာင္ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ ေနာက္ဆုံးမွာ အဲဒီအခန္းထဲက
အလုပ္သမားအားလုံး ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကုိ ခ်မွတ္လုိက္ပါတယ္။

မူးျပီး ယစ္ေနတဲ့ အလုပ္သမားကို သတ္ျပစ္လုိက္ပါတယ္။ ေသသူရဲ႕
ခႏၶာကိုယ္ကို အပုိင္းပုိင္းျဖစ္ေအာင္ ခုတ္ထစ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီလုိ အပုိင္းပုိင္း
ျဖစ္ေအာင္ ခုတ္ထစ္တဲ့ ေနရာမွာ အခန္းရဲ႕ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ တင္ျပီး ခုတ္ထစ္
ရင္ ဓါးမ’ေၾကာင့္ ခုတ္သံေတြ ထြက္ေပၚလာလုိ႕ ေအာက္ခန္းက လူေတြ
သိသြားမွာကို သူတုိ႕ စုိးရိမ္းၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေသအေလာင္းကို
ဟုိဖက္တစ္ေယာက္ ဒီဖက္တစ္ေယာက္ အျမင့္မွာ ေျမွာက္ျပီး ခုတ္ထစ္
ၾကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပုိင္းေတြကို အမွဳိက္ျပစ္ရာ
အသုံးျပဳတဲ့ အိတ္အမဲေရာင္ေတြနဲ႕ ႏွစ္ထပ္ သုံးထပ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ထုတ္ပုိး
ပါတယ္။ မနက္ မုိးမလင္းခင္ ေ၀လီေ၀လင္းမွာ လူေသအစိတ္အပုိင္းမ်ား
ထည့္ထားတဲ့ အိတ္အမဲေတြကို သူတုိ႕ ေနထုိင္ရာ တုိက္အျမင့္ၾကီး၏
အမွဳိက္ျပစ္ရာတြင္ အသုံးျပဳေသာ *ဂလိုင္ေပါက္မွတဆင့္ ျပစ္ခ် ခဲ့ၾက
ပါတယ္။
(*ဂလုိင္ေပါက္= ကန္ထရုိက္တုိက္အေပၚထပ္တြင္ ေနထုိင္သူမ်ား
အေနျဖင့္ အမွဳိက္ထုပ္မ်ားကုိ စြန္႕ျပစ္ရာတြင္ တုိက္ေအာက္ေျခသုိ႕
ဆင္းစရာ မလုိပဲ အလႊာတုိင္းတြင္ ရွိေသာ အမွဳိက္ျပစ္ႏုိင္သည့္
အေပါက္တစ္ခု။)

(ဆက္ရန္။)

Jan 5, 2010

မုိးျပာဂုိဏ္း



ထုိအဖြဲ႕၏ လွဳပ္ရွားပုံမွာ သုိသိပ္ၾကပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ျပန္႕ပြါးေန
ေသာ ျမိဳ႕ၾကီးမ်ားမွာ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး၊ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ျမစ္ၾကီးနား၊
မုိးညင္း၊ မုိးေကာင္း၊ ပဲခူတုိင္း ေတာင္ငူ၊ ျပည္ စသည္တုိ႕တြင္ အမ်ား
အျပား ျပန္႕ႏွံ႕ေနပါသည္။

ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒီဘက္ အဓိက ဂုိဏ္းေခါင္းေဆာင္

၁။ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာပုရုသွ် (ဘုရား)၊
ေခါင္းေဆာင္ၾကီး (ခ)သွ်င္မုိးျပာ (ခ) ရွင္မုိးျပာ (ခ) အရွင္ဥာဏ (ခ) ရွင္ဥာဏ
(ခ) ဥာဏ (ခ) ဓမၼ၀ိဟာရီ (ခ)ဓမၼ၀ိဟာရီ အရွင္ဥာဏ (ခ) ဓမၼ၀ိဟာရီ ရွင္ဥာဏ
(ခ) ဓမၼ၀ိဟာရီ ဥာဏ (ခ)ဓမၼ၀ိဟာရီ ရွင္မုိးျပာ (ခ) ဘၾကီး ၀ိဟာရီ (ခ) အႏုပါဒါ
(ခ) ေဗာဓိဥာဏ (ခ)ေမာင္ဥာဏ္ထက္

၄င္း အမည္မ်ားသည္ ဂုိဏ္းေခါင္းေဆာင္ၾကီး တဦးတည္းသာ ျဖစ္ပါသည္။

-ရန္ကုန္ျမဳိ႔ ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္
(၂၀)၊ မုိးျပာျခံ။
-မႏၱေလး၊ ရန္ကင္းေတာင္ေျခ၊ အႏုပါဒါယဥ္ေက်းမူတရားဌာန၊ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ
ဗုဒၶဘာသာ၊ မုိးျပာျခံ၊
-မႏၱေလး၊ အေရွ႕ ရုိးမအေျခ၊ မုိးေပါက္က်ေခ်ာင္၊ မုိးျပာေက်ာင္း။


၂။ ဓမၼ၀ိဟာရီ ရွင္ဂုဏ
-ရန္ကုန္ျမဳိ႔ ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္ (၂၀)၊
မုိးျပာျခံ။
-မႏၱေလး၊ ရန္ကင္းေတာင္ေျခ၊ အႏုပါဒါယဥ္ေက်းမူတရားဌာန၊ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ
ဗုဒၶဘာသာ၊ မုိးျပာျခံ၊
-မႏၱေလး၊ အေရွ႕ ရုိးမအေျခ၊ မုိးေပါက္က်ေခ်ာင္၊ မုိးျပာေက်ာင္း။

၃။ ဓမၼ၀ိဟာရီ ရွင္ဇဋိလ
-ရန္ကုန္ျမဳိ႔ ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္ (၂၀)၊
မုိးျပာျခံ။
-မႏၱေလး၊ ရန္ကင္းေတာင္ေျခ၊ အႏုပါဒါယဥ္ေက်းမူတရားဌာန၊ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ
ဗုဒၶဘာသာ၊ မုိးျပာျခံ၊
-မႏၱေလး၊ အေရွ႕ ရုိးမအေျခ၊ မုိးေပါက္က်ေခ်ာင္၊ မုိးျပာေက်ာင္း။

၄။ ဓမၼ၀ိဟာရီ ရွင္နာဂ
-ရန္ကုန္ျမဳိ႔ ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္ (၂၀)၊
မုိးျပာျခံ။
-မႏၱေလး၊ ရန္ကင္းေတာင္ေျခ၊ အႏုပါဒါယဥ္ေက်းမူတရားဌာန၊ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ
ဗုဒၶဘာသာ၊ မုိးျပာျခံ၊
-မႏၱေလး၊ အေရွ႕ ရုိးမအေျခ၊ မုိးေပါက္က်ေခ်ာင္၊ မုိးျပာေက်ာင္း။

၅။ ဓမၼ၀ိဟာရီ ေဒၚသီလနႏၵီ
-ရန္ကုန္ျမဳိ႕ ေျမာက္ဥကၠလာပ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္ (၂၀)၊
မုိးျပာျခံ။
-မႏၱေလး၊ ရန္ကင္းေတာင္ေျခ၊ အႏုပါဒါယဥ္ေက်းမူတရားဌာန၊ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ
ဗုဒၶဘာသာ၊ မုိးျပာျခံ၊
-မႏၱေလး၊ အေရွ႕ ရုိးမအေျခ၊ မုိးေပါက္က်ေခ်ာင္၊ မုိးျပာေက်ာင္း။
(ဤငါးဦးတုိ႔သည္ မူလျဖစ္သူမ်ား၊ ဂုိဏ္းေထာင္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္)

ဆက္လက္ေလ့လာရန္ လင့္ခ္မ်ား-
http://dhammaanalysis.multiply.com/reviews/item/24
http://www.sbay-student.org/2009/11/blog-post_27.html

လီရနာ၊ ဂဂၤါ၊ ဧရာ၀တီ (၁၆)

16

Jan 3, 2010

သခင္ကုိယ္ေတာ္မွိဳင္း၏ စာေပစာရင္း

ျမန္မာႏုိင္ငံတစ္ခုလုံးရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး၊ တုိင္းတပါး၏ ကိုလုိနီ
လက္ေအာက္ခံအျဖစ္မွ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ဦးေဆာင္
တုိက္ပြဲ ၀င္ခဲ့ေသာ ဆရာၾကီး သခင္ကုိယ္ေတာ္မွိဳင္း ေရးသား
ျပဳစုခဲ့သည့္ စာအုပ္စာတမ္းမ်ား၏ မွတ္တမ္းစာရင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုမွ ကိုေအာင္ေစာဦးတုိ႕ ထုတ္ေ၀ျဖန္႕ခ်ီ
ခဲ့ေသာ ေဒါက္တာ သခင္ကိုယ္ေတာ္မွဳိင္း (၁၈၇၆- ၂၀၀၆) ႏွစ္
(၁၃၀) ျပည့္ အထူးထုတ္မွ ထပ္ဆင့္ကူးယူ ေဖာ္ျပပါတယ္။ မိတၲဴ
ကို စကန္ ျပန္ဖတ္ထားေသာေၾကာင့္ ဖတ္ရူရာတြင္ မၾကည္မလင္
ရွိခဲ့ပါက ခြင့္လႊတ္ၾကပါ။

-ဤေနရာမွာ ေဒါင္းလုပ္ရယူႏုိင္ပါတယ္။

thakhinkotaw

Jan 2, 2010

လမ္းသရဲဂုိဏ္း ယဥ္ေက်းမွဳကုိ လက္ခံလုိက္ျပီလား!

ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ



ဒါရုိက္တာ ေမာင္မ်ဳိးမင္း ရုိက္ကူးေသာ “ဒိန္းဂ်ား” ဗြီဒီယုိဇာတ္လမ္း
ကုိ “ေမႏွင္းေအး” စာမ်က္ႏွာမွာ အခမဲ့ၾကည့္လုိ႕ ရပါတယ္။
ဇာတ္လမ္းထဲက ဇာတ္၀င္ခန္း တစ္ခုမွာ သရုပ္ေဆာင္ တစ္ဦးျဖစ္တဲ့
ေအး၀တ္ရည္ေသာင္းက …
“ဒီေနရာမွာ နင့္ကို လက္အုပ္ခ်ီျပီး ေတာင္းပန္မဲ့လူ မရွိဘူး၊ ပါးရုိက္မယ့္
လူေတြၾကည့္ပဲ”
လုိ႕ ေျပာပါတယ္။

ဇာတ္၀င္ခန္း အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ စကားလုံး အသုံးအႏွဳန္းေတြဟာ
ဆန္းသစ္လာတယ္လုိ႕ ေျပာရမလား၊ ေခတ္မွီတယ္ပဲ ေျပာရမလား၊
ရုိင္းတယ္ပဲ ေျပာရမလား ေတာ္ေတာ္ေလးကို ထူးျခားတဲ့ အသုံးအႏွဳန္း
ေတြပါ။ ကလပ္ထဲက ဘိလိယက္ခုံမွာ ကားတစ္စီးေၾကး စႏူကာထုိး
တာကလည္း ဇာတ္လမ္းကို ၾကည့္ရူေနမယ့္ လူငယ္ေတြ သြားရည္ ယုိ
ေလာက္ပါတယ္။

အခ်စ္၊ မိဘနဲ႕ သားသမီးၾကားက ေမတၲာတရား၊ မူးယစ္ေဆး၀ါးသုံးစြဲမွဳ၊
ေလလြင့္ပ်က္စီးမွဳ၊ အုပ္စုလုိက္ ရမ္းကားမွဳေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ဇာတ္လမ္း
တစ္ခုလုံးမွာ အစုိးရ ဥပေဒ ၀န္ထမ္း “ရဲ” ဆုိလုိ႕ တစ္ေယာက္တစ္ေလေတာင္
မျမင္လုိက္ရပါဘူး။ Free Fire Zone ထဲ ေရာက္မ်ား ေရာက္ေနၾကသလား။
ဇာတ္လမ္းရဲ႕ ေနာက္ဆုံးမွာ အခ်စ္နဲ႕ ဂလဲ့စား ေခ်ဖုိ႕ လူေနရပ္ကြက္ထဲက
(ျမိဳ႕ျပင္ မဟုတ္၊ ျမိဳ႕ထဲမွာ) အိမ္ တစ္အိမ္ထဲကုိ အုပ္စုလုိက္ ဇြတ္အတင္း
၀င္ေရာက္ ေသာင္းက်န္း ၾကပါတယ္။ အိမ္နီနားခ်င္ ပတ္၀န္းက်င္က လူေတြ
ဆြံ႕အ နားမၾကားေတြလား မေျပာတတ္ပါ။

ဇာတ္လမ္းအဆုံးမွာ တခ်ိန္က “ႏွင္းဆီ၀ုိင္” ဇာတ္လမ္းေၾကာင့္ ေက်ာင္းသား
ေက်ာင္းသူအေျမာက္အမ်ားရဲ႕ ေထာက္ခံအားေပးမွဳကို ရရွိခဲ့တဲ့ ဒါရုိက္တာ
ေမာင္မ်ဳိးမင္း တစ္ေယာက္ လမ္းသရဲဂုိဏ္း ယဥ္ေက်းမွဳကုိ လုံး၀လက္ခံ
လုိက္ျပီလားလုိ႕ ေမးရမလုိ႕ ျဖစ္မိပါတယ္။

အဆုိေတာ္ မ်ဳိးေက်ာ့ျမိဳင္နဲ႕ နီးစပ္တဲ့ “ေကာင္းျမတ္” တုိ႕ အုပ္စု လြန္ခဲ့တဲ့
(၁၀)ႏွစ္ ေက်ာ္က ရန္ကုန္ျမိဳ႕ရဲ႕ နာမည္ၾကီး ကလပ္တစ္ခုမွာ မူးယစ္ ရမ္းကား
ျပီး ကလပ္ကို လာတဲ့ ကားအစီးေရ (၅၀) နီးပါး၏ ကားမွန္ေတြ ရုိက္ခြဲခဲ့တာ
ကို ဒါရုိက္တာ ေမာင္မ်ဳိးမင္း အပါအ၀င္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိၾကမွာပါ။
ဒါေတြဟာ ေခတ္လူငယ္ေတြအတြက္ အတုခုိးစရာေတြ မျဖစ္သင့္ပါဘူး၊
မိဘအရွိန္အ၀ါနဲ႕ ဥပေဒကို ေသာက္ဂရု မစိုက္ဘူးဆုိတဲ့ သေဘာေတြပါ။
ဒါမ်ဳိးေတြကို ရွဳံ႕ခ်တဲ့ ပညာေပး ဇာတ္လမ္းေတြေရာ ရုိက္ကူးဖုိ႕ အစီအစဥ္
ေလး ဘာေလး လုပ္ပါအုံး။

ဥပမာ … မ.ဆ.လ ေခတ္က ေက်ာ္ဟိန္းတုိ႕ “စိန္ေဂၚလီ” ဂုိဏ္းကုိ အဲဒီ
ေခတ္က ကုန္းျမင့္သာယာမွာ တြဲဖက္အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးတာ၀န္
ကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဗုိလ္မွဴးၾကီး တင္၀င္းညိဳ ႏူတ္မိန္႕နဲ႕ ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့ပါတယ္။
ရပ္ကြက္အလုိက္ “လမ္းသရဲဂုိဏ္း” ၀င္ေတြကုိ ရုိက္သတ္ရင္ တရားဥပေဒ
အရ လုံး၀ အေရးမယူဘူး ဆုိတာမ်ဳိးပါ။

လူငယ္ေတြ အုပ္စုလုိက္ ႏိုင္ငံေရးက လႊဲရင္ ၾကိဳက္တာလုပ္၊ လမ္းသရဲ
ဂုိဏ္းပဲ ဖြဲ႕မလား၊ မူးယစ္ေဆး၀ါးနဲ႕ ေလာင္းကစားေတြပဲ လုပ္မလား
ဆုိတဲ့ အေမွာင္က်ေနတဲ့ ေခတ္တစ္ေခတ္ကို အႏုပညာနဲ႕ အလင္းေရာင္
ေပးႏုိင္ၾကပါေစ။