Oct 29, 2008

တကၠသုိလ္က သရဲ

ေရးသူ- ေအာင္ခင္ျမင့္
(ေၾကာက္တတ္သူမ်ား မဖတ္ရန္ ေမတၱာရပ္ခံ အပ္ပါသည္။)

zzNyt billede.JPG

(ဒီတခါ တင္ျပတဲ့ သရဲ ဇတ္လမ္းက ကုိယ့္ေတြ႕ေတာ့ မဟုတ္ပါ။
၁၉၈၁- ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ပတ္၀န္းက်င္က ရန္ကုန္တကၠသုိလ္မွာ
နာမည္ေက်ာ္ခဲ့တဲ့ “ေက်ာေပါက္ၾကီး သရဲ” ဇတ္လမ္း ျဖစ္ပါတယ္။)

၁၉၈၁ ခုႏွစ္တြင္ တကၠသုိလ္မ်ား ေဆးရုံးသုိ႕ ေက်ာင္းသူ လူနာ
တစ္ဦး အေရးေပၚအေျခအေနျဖင့္ ေရာက္ရွိ ခဲ့ပါတယ္။ ယင္း
ေက်ာင္းသူမွာ မာလာေဆာင္က ဟု ေက်ာင္းသားေလာက က
ဆုိၾကပါတယ္။ ထုိေက်ာင္းသူသည္ ထုိေခတ္က ေဒသေကာ္လိပ္
မွ တဆင့္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ ပင္မတြင္ အထူးျပဳ သိပၸံ ဘာသာ
ရပ္ တစ္ခုအား တက္ေရာက္ ပညာသင္ၾကား ေနသူ ျဖစ္ပါတယ္။

ထုိေက်ာင္းသူသည္ လက္ေတြ႕ခန္း (Practical room) တြင္ လက္
ေတြ႕ ပညာရပ္မ်ား သင္ၾကားျပီး မိမိ ေနထုိင္ရာ အေဆာင္သုိ႕
အျခား ေက်ာင္းသူ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ျပန္လာ ခဲ့ပါတယ္။
အေဆာင္သုိ႕ မေရာက္မီ သူ႕မ၏ လြယ္အိတ္ အတြင္း၌ ပစၥည္း
တစုံတခု ကုိ ရွာေဖြ ပါတယ္။ ထုိေနာက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိ
“နင္တုိ႕ အေဆာင္ကို အရင္ျပန္ႏွင့္အုံး၊ ငါ့ မွတ္စုစာအုပ္ လက္ေတြ႕
ခန္းမွာ က်န္ခဲ့ျပီး၊ အဲဒါ ျပန္သြား ယူလုိက္အုံးမယ္၊ နီးနီးေလးဘဲ
ကိစၥ မရွိဘူး၊ ငါ တစ္ေယာက္တည္း သြားလုိက္မယ္”
လုိ႕ ေျပာျပီး လက္ေတြ႕ခန္းဘက္သုိ႕ ထြက္ခြာ သြားပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း ထုိေက်ာင္းသူႏွင့္ လမ္းခြဲျပီး အေဆာင္သုိ႕
ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ နာရီ၀က္ခန္႕ အၾကာတြင္ ထုိေက်ာင္းသူသည္
ေျခေထာက္တြင္ ဖိနပ္မပါဘဲ ေမာၾကီး ပန္းၾကီးျဖင့္ အေဆာင္အတြင္း
သုိ႕ ေျပး၀င္ လာပါတယ္။ သူမအား ဘာျဖစ္လာလဲ၊ ဘယ္သူက
ဘာလုပ္လုိက္လဲလုိ႕ ၀ုိင္းေမးၾကေသာ္လည္း ဘာမွ ျပန္မေျဖဘဲ
၀မ္းနည္းစြာ ငုိေၾကြးေနပါတယ္။ ထူးျခားပုံမွာ သူမငိုေနခ်ိန္၌
ငိုသံ လုံး၀ မထြက္ပါ။ အေဆာင္မွဴး အပါအ၀င္ အေဆာင္ရွိ သူငယ္
ခ်င္းမ်ား ေမးေသာ ေမးခြန္းမ်ားကို ျပန္မေျဖ ႏုိင္ေတာ့ပါ။ တကိုယ္
လုံး ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ကိုယ္ပူလာတာကို ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္
သူမကုိ တကၠသုိလ္မ်ား ေဆးရုံးသုိ႕ တင္ပုိ႕လုိက္ ရပါတယ္။


ေဆးရုံးေရာက္ျပီး ထုိေက်ာင္းသူသည္ ထူးဆန္းစြာ စကားသံလုံး၀
မထြက္ဘဲ အ တဲ့ ပုံစံ ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေဆးရုံးရွိ ဆရာ၀န္မ်ားက
အမ်ဳိးမ်ဳိး စမ္းသပ္ စစ္ေဆးေသာ္လည္း ကုိယ့္ခႏၶာတြင္ ထိခုိက္မွဳ
လုံး၀ မေတြ႕ရွိရေပ။ ထုိေက်ာင္းသူသည္ တစုံတခုကို လုံး၀
စုိးရိမ္း ေၾကာက္လန္႕ေနေသာ ပုံစံျဖင့္ စိတၱဇ ဆန္ဆန္ ျဖစ္လာ
ပါတယ္။ အဲဒီလုိပုံစံျဖင့္ ေဆးရုံးတြင္ ႏွစ္ပတ္နီးပါး ၾကာျမင့္လာ
ေသာ အခါ နယ္မွ မိဘမ်ား လုိက္လာျပီး နယ္သုိ႕ ျပန္လည္ေခၚ
ေဆာင္ သြားပါတယ္။ ေနာက္တစ္လေလာက္ ၾကာေသာအခါ
ထုိေက်ာင္းသူသည္ ပုံမွန္အေနအထားျဖင့္ ေက်ာင္းသုိ႕ ျပန္လည္
ေရာက္ရွိ ခဲ့ပါတယ္။ ထုိအခါၾကမွ သူမ လက္ေတြ႕ခန္းသို႕ မွတ္စု
စာအုပ္ ျပန္ယူခဲ့ေသာ ထိန္႕လန္႕ဖြယ္ ျဖစ္ရပ္ဆန္းကို ေက်ာင္းသား
ေလာကက ၾကားသိ ရပါတယ္။

သူမသည္ မွတ္စု စာအုပ္ယူရန္ လက္ေတြ႕ခန္းကို သြားေရာက္ ခဲ့
ပါတယ္။ အခန္းအတြင္းသုိ႕ ၀င္လုိက္ေသာ အခါ သူမထက္ အသက္
အရြယ္အရ ဆယ္ႏွစ္နီးပါး ၾကီးရင့္ေသာ လူၾကီးတစ္ေယာက္
အခန္းအတြင္ ဟုိဘက္ေလွ်ာက္လုိက္ ဒီဘက္ေလွ်ာက္လုိက္
လုပ္ေနတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ သူမက ေက်ာင္းမွ သန္႕ရွင္းေရး
အလုပ္သမား ေအာင္ေမ့ျပီး ထုိလူၾကီးအား
“က်မ မွတ္စု စာအုပ္ ေမ့က်န္ခဲ့လုိ႕ လာယူတာပါ” ဟု ျပဳံးျပျပီး
အခန္းအတြင္းရွိ သူမ ထုိင္ခဲ့ေသာ စာေရးခုံမွ စာအုပ္ကို လုိက္ရွာ
ပါတယ္။ စာအုပ္ကုိ လုံး၀ မေတြ႕ေသာေၾကာင့္ သူမက ထုိလူၾကီး
အား “ဒီနားမွာ စာအုပ္ေလး တစ္အုပ္မ်ား ေတြ႕မိသလား”လုိ႕
ေမးလုိက္ပါတယ္။ ထုိအခါ ထုိလူၾကီးက ...

“ငါလည္း နင္လုိဘဲ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဦးသန္႕ အေရးအခင္းတုန္းက
အိမ္ျပန္ေနာက္က်ေနတဲ့ ငါ့ညီမေလးကုိ လုိက္ရွာ ေနတာ ဒီေန႕
ထိဘဲ”

“ရွင္၊ ဦးေလးက ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဦးသန္႕ အေရးအခင္း ကတည္းက
ဦးေလး ညီမေလးကုိ လုိက္ရွာေနတာ၊ ဦးေလး ဆုိလုိတာကို က်မ
သေဘာ မေပါက္ဘူး”

“ေအး၊ မင္းနားလည္းေအာင္ ငါေျပာျပမယ္၊ ဦးသန္႕ အေရးအခင္း
တုန္းက ငါနဲ႕ ငါ့ညီမေလးက ဒီရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းအတူ
တူ တက္ခဲ့တာေပါ့၊ စစ္တပ္က ေသနတ္ေတြနဲ႕ ျပစ္တဲ့ေန႕မွာ ငါ့ညီမ
ေလးကို ငါ စိတ္ပူလုိ႕ ဒီလက္ေတြ႕ခန္းဘက္ကို အလာ စစ္တပ္က
ငါကုိ ျပစ္လုိက္လုိ႕ ငါေသသြားတာေပါ့၊ ဂ်ီးသရီးနဲ႕ ျပစ္တာေလ၊
မယံုရင္ ဒီမွာၾကည့္၊ ငါေနာက္ေက်ာမွာ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး”

ဟု ဆုိျပီး ထုိလူၾကီးက သူ႕အက်ႌ ေနာက္ေက်ာကို လွန္ျပပါတယ္။

ထုိသုိ႕ လွန္ျပလုိက္ေသာ အခါ ထုိလူၾကီး ေနာက္ေက်ာဘက္တြင္
ဘာမွ မရွိဘဲ ေသနတ္ႏွင့္ ျပစ္လုိက္ေသာ အခါ ပြင့္ထြက္သြားေသာ
ပုံစံ အေခါင္းေပါက္ၾကီး ျမင္ေတြ႕ ရပါတယ္။ ထုိအခါ ထုိေက်ာင္းသူ
ရုတ္တရက္ ေၾကာက္လန္႕သြားျပီး လက္ေတြ႕ခန္း အတြင္းမွ အလ်င္
အျမန္ ေျပးထြက္ ခဲ့ပါတယ္။ ထုိအခါ ထြက္ေျပးသြားေသာ ေက်ာင္းသူ
အား ထုိလူၾကီးက အသံနက္ၾကီးျဖင့္ လွမ္းေျပာလုိက္ပါ ေသးတယ္။

“ဦးသန္႕ အေရးအခင္းတုန္းက ေပ်ာက္သြားတဲ့ ငါ့ညီမေလးကို
ေတြ႕ရင္ ငါဒီမွာ ေစာင့္ေနတယ္လုိ႕ ေျပာေပးပါ၊ ညီမေလးရယ္”

ယင္းကိစၥ သတင္းမ်ား ထြက္ေပၚျပီး မယုံၾကည္ေသာ အေဆာင္ေန
ေက်ာင္းသား ႏွစ္ဦးသည္ ေလာင္းေၾကး ပုံစံ အေလာင္းအစား လုပ္၍
ယင္း သိပၸံ လက္ေတြ႕ခန္းတြင္ ညဘက္ သြားေရာက္ အိပ္စက္ ၾက
ပါတယ္။ မနက္ မုိးလင္းေသာ အခါ ထုိေက်ာင္းသား ႏွစ္ဦးအား
တကၠသုိလ္ အာဏာပုိင္မ်ားက တကၠသုိလ္မ်ား ေဆးရုံးသို႕ ထပ္မံ
ပို႕ေဆာင္ လုိက္ရေၾကာင္း သိရပါတယ္။


(ဤမွ်သာ။)

Oct 28, 2008

အင္းစိန္ တြဲဖက္ေထာင္က သရဲ

ေရးသူ- ေအာင္ခင္ျမင့္


zzzgraphic_jail.jpg

က်ေနာ္ စစ္ေၾကာေရးမွ အင္းစိန္တြဲဖက္ေထာင္သုိ႕ ေရာက္ရွိခ်ိန္မွာ
၁၉၉၀ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ လကုန္ပုိင္း ျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္ကို တင္
ေဆာင္လာေသာ အီတူးေသာင္စင္ ကားသည္ ဟုိေကြ႕ ဒီေကြ႕ျဖင့္
တေနရာတြင္ ထုိးရပ္လုိက္ပါသည္။ လက္ထိပ္ေနာက္ျပန္ ခတ္ထား
ျခင္းႏွင့္ မ်က္ႏွာေပၚတြင္ အုပ္ထားေသာ အ၀တ္စ ကို ေမာင္မင္း
ၾကီးသားမ်ားက ဖယ္ရွားေပးလုိက္ပါသည္။

“လူသစ္ (၄)ေယာက္ ပါလာတယ္၊ က်ား (၃)၊ မ (၁)၊ အားလုံး
ေဂၚႏုိက္ (ေဂၚ=၅ , ႏုိက္=night=ည၊ ပုဒ္မ ၅(ည)ကုိ ေထာင္
အေခၚအေ၀ၚ) ေတြခ်ည္းဘဲ၊ ကရင္ရွိလားေဟ့၊ လူသစ္ေတြကို
ပုံစံ နည္းနည္းေပးျပီး စာရင္း လုပ္ပါအုံး”

က်ေနာ္အပါအ၀င္ အ.က.သ (အေျခခံပညာ ေက်ာင္းသားမ်ား
သမဂၢ၊ ရန္ကုန္တုိင္း) မွ ေက်ာင္းသား သုံးေယာက္တုိ႕သည္ တြဲဖက္
ေထာင္ ဗူး၀ တြင္ ေထာင္အတြင္း ပုံစံဟု ေခၚေသာ အေနအထုိင္
ပုံစံမ်ားကုိ ဗူး၀မွ ေထာင္စာေရး ကရင္ဟု ေခၚဆုိျခင္း ခံရသူထံတြင္
ေျခေထာက္ျဖင့္ အသတ္လြတ္ တစ္ခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ အကန္ခံျပီး
သင္ၾကား ရပါသည္။ က်ေနာ္တုိ႕ လက္ဖ်ံေပၚတြင္ အက်ဥ္းသား
နံပါတ္မ်ားကို ယင္း ကရင္ဆုိသူက ေရးပါသည္။

ထုိ႕ေနာက္ က်ေနာ္တုိ႕ သုံးေယာက္တြဲကုိ ေစာင္အေဟာင္းတစ္ထည္
ျဖင့္ ေခါင္းေပၚတြင္ အုပ္ျပီး ေထာင္အတြင္းသုိ႕ ေခၚေဆာင္ သြားပါသည္။
ေစာင္ အအုပ္ခံ သုံးေယာက္တြဲတြင္ က်ေနာ္က အလယ္မွာ ျဖစ္ပါသည္။
ေအာက္သုိ႕ မွန္းျပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနရျပီး အခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္ အလင္း
ေရာင္ အနည္းငယ္ကုိ ေအာက္ေျခတြင္ ျမင္ေတြ႕ရပါသည္။ မ်ားေသာ
အားျဖင့္ ေနရာအေတာ္ မ်ားမ်ားမွာ ေမွာင္မဲလ်က္ ရွိပါသည္။ လမ္းသိပ္
မေလွ်ာက္ရပါ။ “ရပ္” ဟူေသာ အသံေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႕ သုံးေယာက္တြဲ
ရပ္လုိက္ပါသည္။ ေနာက္ဆုံးမွ ေက်ာင္းသားကုိ ေစာင္ထဲမွ ဆြဲထုတ္
သြားပါသည္။ “ဂ်ဳိင္း” ဟူေသာ တံခါးဖြင့္သံ၊ ပိတ္သံမ်ား၊ တီးတုိး စကား
ေျပာသံမ်ား ၾကားေနရေသာေၾကာင့္ လူအမ်ားရွိေသာ ေနရာတစ္ခု၏
ေဘးသုိ႕ ေရာက္ေနေၾကာင့္ သိလာ ပါသည္။


မၾကာမီ “ရပ္” ဆုိေသာ အသံႏွင့္ အတူ က်ေနာ္သည္ ေစာင္ထဲမွ
ဆြဲထုတ္ျခင္း ခံရပါသည္။ က်ေနာ္သည္ အခန္းတစ္ခုသုိ႕ တက္
ရန္ ျပဳလုပ္ထားေသာ အဆင့္ သုံးဆင့္ပါ အုတ္ေလွကား တစ္ခု
ထိပ္သုိ႕ ေရာက္ရွိ ေနေၾကာင္း သိရပါသည္။ အုတ္ေလွကားထိပ္
ရွိ သံတံခါး အတြင္း ဦးေခါင္းမ်ား စုျပဳံး၍ စကားေျပာသံ ၾကားေန
ရပါသည္။ “တုိက္ပြဲေဖာ္ေဆာင္ေရး အျပင္စည္း ဒုတာ၀န္ခံ..ဟ” ဟူ
ေသာ ရင္းႏွီး ေနေသာ အသံမ်ားကုိ ၾကားရပါသည္။

က်ေနာ္ အခန္းအတြင္းသုိ႕ ၀င္ေရာက္လိုက္ေသာအခါ ရန္ကုန္တုိင္း
ျမိဳ႕နယ္အသီးသီးမွ အ.က.သ ေက်ာင္းသား (၆)ဦးခန္႕ ကိုေတြ႕ရပါ
သည္။ သူတုိ႕ႏွင့္ အဖမ္းခံရပုံမ်ား၊ စစ္ေၾကာေရး အေၾကာင္းမ်ား၊
အဖမ္းမခံရခင္ အျပင္အေျခအေနမ်ားကို ေရာက္တက္ရာရာ ေျပာဆုိ
ေနစဥ္ ေထာင္၀ါဒါ တစ္ဦးက သံပန္းကန္ျပား တစ္ခ်က္တြင္ ပဲဟင္းရည္
ေလာင္းထည့္ထားေသာ ထမင္းႏွင့္ လက္တဆစ္စာ ငပိေလး တင္ျပီး
လာ ေပးပါသည္။

က်ေနာ္အိပ္ဖုိ႕ အေပါ့အပါး စြန္႕ရာတြင္ အသုံးျပဳသည့္ ဂန္ဖလား
တည့္တည့္တြင္ ေနရာ ရပါသည္။ ဂန္ဖလားကို ဖ်ားၾကမ္း အက်ဳိးအပဲ့
တစ္ခုျဖင့္ အနံမထြက္ေစရန္ ဖုံးအုပ္ထားပါသည္။ က်ေနာ္တြင္ စစ္
ေၾကာေရးမွ ရခဲ့ေသာ ဒဏ္ရာမ်ားကို အခန္းေဖာ္ ေက်ာင္းသား
မ်ားက ၀ုိင္း၀န္းျပီး “ၾကက္ပူ” ထုိးေပး က်ပါသည္။ အခန္းအတြင္း
၄၀ ၀ပ္အားရွိေသာ မီးလုံး တစ္လုံးကို တစ္ညလုံး မီးထြန္းထားေပး
သည္ဟု သိရပါသည္။ မအိပ္ခင္ အခ်ိန္တြင္ တာေမြျမိဳ႕နယ္မွ ေက်ာင္း
သားတစ္ဦးက က်ေနာ္အား “ဒီအခန္းမွာ လူသစ္ေရာက္ရင္၊ ဒီည ထူး
ျခားမယ္ေနာ္၊ သိပ္မလန္႕နဲ႕” ဟု သတိေပး စကားေျပာ ပါသည္။

ထုိအခါ က်ေနာ္က “ဘာထူးျခားတာလဲ၊ လုပ္ပါအုံး” ဟု ျပန္ေမးေသာ
အခါ ေနာက္ထပ္ ေက်ာင္းသား တစ္ဦးက “ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး၊
ေထာင္ဆုိေတာ့ ေျမနည္းနည္း ၾကမ္းတဲ့ သေဘာပါ၊ သရဲလုိလုိ
ဘာလုိလုိ ေပါ့” ဟု ေျပာပါသည္။ အခန္းအတြင္း က်ေနာ္ အပါ
အ၀င္ ေက်ာင္းသား (၇)ဦး ရွိရာ သရဲေျခာက္မည္ဆုိေသာ စကား
ကို က်ေနာ္ လုံး၀ လက္မခံခဲ့ပါ။ ဒီလုိႏွင့္ က်ေနာ္တုိ႕ စတင္ အိပ္စက္
ၾကပါသည္။ က်ေနာ္တြင္ ဒဏ္ရာမ်ားေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္း အိပ္မေပ်ာ္ဘဲ
ဟုိဘက္လွည့္လုိက္ ဒီဘက္လွည့္လုိက္ျဖင့္ ကုိယ့္ဒဏ္ရာ ကုိယ္ကုစား
ေနရ ပါသည္။ အခန္းအတြင္း ထြန္းထားေသာ မီးလုံးမွ မီးအလင္း
ေရာင္ကုိ အိပ္စက္ရာတြင္ မ်က္စိအား ကာကြယ္ရန္အတြက္ ေထာင္
ဗူး၀တြင္ ေပးေသာ အက်ႌျဖဴကုိ မ်က္လုံးေပၚတြင္ တင္ထားပါသည္။

ဗူး၀မွ (၁၂) နာရီ သံေခ်ာင္း ေခါက္သံ ကုိ ၾကားရျပီး သိပ္မၾကာဟု
က်ေနာ္ ထင္ပါသည္။ က်ေနာ့္ နံေဘးမွ အသံ တခ်ဳိ႕ကို စ ၾကားရ
ပါသည္။ အမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္ ညည္းသံကို ေတာ္ေတာ္ၾကာ
ေအာင္ ၾကားေနရပါသည္။ က်ေနာ္ တစ္ေယာက္တည္း ၾကားေနျခင္း
မဟုတ္ပါ။ တခန္းလုံး ၾကားေနရပါသည္။ နံေဘးမွ ေက်ာင္းသားက
ေၾကာက္ေနေသာ ပုံစံျဖင့္ က်ေနာ္ကို လာဖတ္ထားပါသည္။ ညည္းသံ
မ်ား ဆုံးသြားေသာ အခါ စကားသံမ်ား ၾကားပါသည္။

“နင္ ေနမေကာင္းဘူးလား”
“ဟုတ္တယ္၊ က်မ ေနမေကာင္းဘူး”
“သူတုိ႕ဆီက ေဆးေတာင္းေသာက္ေလ”
“ေဆးေသာက္ျပီးျပီ၊ ဒါေပမဲ့ မသက္သာဘူး .. ဟင္း ..ဟင္း ..ဟင္း”
ဟု ဆက္လက္ ညည္းတြားသံကုိ ဆက္တုိက္ ၾကားေနရပါသည္။

က်ေနာ့္တြင္ ေၾကာက္စိတ္ လုံး၀ မေပၚေသးပါ။ က်ေနာ္သည္
ရုတ္တရက္ မ်က္လုံးေပၚရွိ အက်ႌျဖဴကုိ ေဘးသုိ႕ ဖယ္ထုတ္လုိက္ျပီး
တစ္ခန္းလုံး ေနရာစုံသို႕ လုိက္ၾကည့္ မိပါသည္။ ဘာမွ မေတြ႕ရပါ။
ညည္းသံလည္း ဆက္လက္ၾကားေနရပါသည္။ အဲဒီေတာ့မွ က်ေနာ္
လည္း ေၾကာက္စိတ္ ၀င္သြားပါသည္။ ဒါ တကယ္ သရဲ ပါလားဟု
သေဘာေပါက္သြားပါသည္။ အဲဒီခ်ိန္မွာ အခန္းအတြင္းရွိ ေက်ာင္းသား
အားလုံးနီးပါး ရသမွ် ဘုရားစာကုိ တုန္လွဳန္႕ေနေသာ အသံမ်ားျဖင့္
အက်ယ္ၾကီး ေအာ္ဆုိ ေနၾကပါသည္။ ေနာက္ထပ္ ဆယ္မိနစ္ေလာက္
အၾကာတြင္ အားလုံး ျငိမ္သက္ သြားပါသည္။

မနက္မုိးလင္းခါစ ေျခာက္နာရီ မထုိးခင္တြင္ က်ေနာ္တုိ႕ ကုိယ့္အခန္း
ထဲတြင္ အထုိင္ပုံစံျဖင့္ ထုိင္ရေသာ အခ်ိန္ေရာက္မွ ေက်ာင္းသားတစ္
ဦးက က်ေနာ္ကုိ ေျပာျပပါသည္။ က်ေနာ္တုိ႕ အင္းစိန္တြဲဖက္ေထာင္၊
အေဆာင္(၂)၊ အခန္းနံပါတ္ (၂၂) သည္ နာမည္ေက်ာ္ သရဲေျခာက္
ေသာ အခန္း ျဖစ္ပါသည္။ တစုံတစ္ေယာက္က အသံဖမ္းစက္ သုိ႕မဟုတ္
ကတ္ဆက္ေခြျဖင့္ တမင္အကြက္ဆင္ လုပ္ထားျခင္းမ်ဳိး လုပ္၀ မဟုတ္ေပ။

ယင္း သရဲ အေျခာက္ခံရမွဳသည္ ေန႕စဥ္ ျဖစ္ေလ့ မရွိပါ။ အခန္းအတြင္း
သုိ႕ လူသစ္တစ္ဦး စတင္ ၀င္ေရာက္လာေသာ အခါမ်ားတြင္ တစ္ခန္း
လုံး ေျခာက္လန္႕ ခံရပါသည္။ က်ေနာ္တုိ႕ အပါအ၀င္ နံေဘးခန္းမ်ားမွ
ေက်ာင္းသားမ်ား အားလုံးသည္ ယင္း သရဲေျခာက္မွဳကုိ မယုံၾကည္သျဖင့္
အုတ္နံရံမ်ား၊ မ်က္ႏွာက်က္မ်ားတြင္ ကတ္ဆက္ ၀ါယာၾကိဳး စေသာ
အသံထြက္ေပၚေစေသာ အရာမ်ားကို ရွာေဖြေသာ္လည္း တစုံတရာ
မေတြ႕ရွိ ရေပ။ အေဆာင္ အေပၚထပ္တြင္ ေနေသာ ထုိင္းအက်ဥ္းသား
(ျမန္မာ့ေရပုိင္နက္တြင္ တရားမ၀င္ ငါးခုိးဖမ္းသျဖင့္ အဖမ္းခံရ သူမ်ား)
မ်ားကို အကူအညီ ေတာင္းျပီး လုိက္လံ ရွာေဖြ ေသာ္လည္း ၀ါယာၾကိဳး၊
ကတ္ဆက္မ်ားကုိ မေတြ႕ရွိရေပ။

က်ေနာ္ေရာက္ျပီး ေလးရက္ေလာက္ အၾကာတြင္ အခန္းတြင္းမွ ေက်ာင္း
သားတစ္ဦး ရုံးတင္ အမိန္႕ခ်ျခင္း ခံရျပီး အခန္းသုိ႕ ျပန္ေရာက္ မလာေတာ့
ပါ။ ေထာင္၀ါဒါက လူတစ္ေယာက္ေလွ်ာ့ သြားေသာ က်ေနာ္တုိ႕
အခန္းသုိ႕ ေနာက္တစ္ရက္တြင္ စစ္ေၾကာေရးမွ ပုိ႕လုိက္သည့္
သာေကတျမိဳ႕နယ္မွ ေက်ာင္းသား တစ္ဦးကုိ ပုိ႕လုိက္ ပါသည္။
ထုိညတြင္လည္း အလားတူ နာရီ၀က္ နီးပါး သရဲေျခာက္မွဳကုိ ခံစား
ရပါသည္။


(ဤမွ်သာ။)

Oct 16, 2008

လာရာ လမ္းမ်ား (Seven Rays)


ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ
(ဗဟုသုတ)


လူေတြဟာ ေလာကၾကီးကုိ ေရာင္ျခည္တန္း ခုႏွစ္မ်ဳိး သုိ႕မဟုတ္ လမ္းေၾကာင္း
ခုႏွစ္မ်ဳိးက ေရာက္ရွိ လာတယ္လို႕ အေနာက္တုိင္း ရုပ္လြန္ ဒႆနိကေဗဒ
(metaphysical) က ဆုိလုိ ပါတယ္။

zbirds7.jpg

(၁) ေခါင္းေဆာင္ ေရာင္ျခည္တန္း (Leader Rays)
ေခါင္းေဆာင္ ေရာင္ျခည္တန္း ဆုိတာ ရပ္ကြပ္ ဆယ္အိမ္ေခါင္းက အစ
စၾကာ၀ေတးမင္း အထိ ဆုိလုိ ပါတယ္။

(၂) သင္ၾကားမွဳ ေရာင္ျခည္တန္း (Preacher Rays)
မူၾကိဳဆရာ၊ ဆရာမ ကေန ေလာကၾကီးကုိ သင္ၾကားတဲ့ ပညာရွိေတြ
အထိ ဆုိလုိပါတယ္။

(၃) ႏုိင္ငံေရး သမား ေရာင္ျခည္တန္း (Political Rays)
ပုိစတာ ေကာ္သုတ္ျပီး လုိက္ကပ္ရတဲ့ မထင္မရွား ႏုိင္ငံေရးသမား ေပါက္စ
ကေန ကမၻာသိ ႏုိင္ငံသိ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ အထိ ဆုိလုိ ပါတယ္။

အထက္ ေဖာ္ျပပါ ေရာင္ျခည္တန္း သုံးမ်ဳိးအား အက်ဳိးတရားကုိ ျပဳလုပ္
သူ သုိ႕မဟုတ္ သီးသန္႕ လကၡဏာ ကုိ တုိက္ရုိက္ ေဖာ္ေဆာင္သူ
(Rays of Aspect) လုိ႕ ေခၚ ပါတယ္။




z7Ajna.jpg

(၄) အေတြးအေခၚ ေရာင္ျခည္တန္း (Philosopy Rays)
ဘ၀ေနထုိင္ပုံ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ ေတြးေခၚ စဥ္းစားေသာ သာမန္ရုိး
က် ေတြးေတာသူမ်ား ကေန သမုိင္းစာမ်က္ႏွာ မ်ားေပၚတြင္ မွတ္တမ္း
အတင္ ခံရေသာ အေတြးအေခၚ ပညာရွိေတြ အထိ ဆုိလုိ ပါတယ္။

(၅) သိပၸံပညာ ေရာင္ျခည္တန္း (Scientist Rays)
“မီး” ကို စတင္ အသုံးျပဳႏုိင္သူ၊ ေရေႏြးေငြ႕ကုိ အသုံးခ်တတ္သူ၊ လွ်ပ္စစ္
ကုိ ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိသူ၊ ႏွလုံးရဲ႕ အခန္း(၄)ကုိ စတင္ သိရွိနားလည္သူ မ်ား
ကေန ယေန႕ ေနာက္ဆုံးေပၚ တီထြင္ ဆန္းသစ္မွဳဆုိင္ရာ ေဆးပညာႏွင့္
အင္ဂ်င္နီယာ ပညာရွင္မ်ား အထိ ဆုိလို ပါတယ္။

(၆) ၀န္ထမ္း ေရာင္ျခည္တန္း (Service Rays)
စနစ္တစ္ခု၊ ေဘာင္တစ္ခု၊ ပုံစံခ်မွဳ တစ္ခု ေအာက္တြင္ အသက္ရွင္ ရပ္
တည္ေရးႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တစုံတရာ အတြက္ သစၥာရွိစြာ အမွဳထမ္း
ေနရေသာ ေအာက္ေျခ ၀န္ထမ္းတစ္ဦး၊ စစ္သား တစ္ေယာက္ ကေန
ဒုတိယေျမာက္ အာဏာရွိဆုံးဟု သမွတ္ျခင္း ခံရသူ အထိ ဆုိလုိ ပါတယ္။

(၇) ဂႏၶာရီ ေရာင္ျခည္တန္း (Mistic Rays)
ေလာကီႏွင့္ ေလာကုတၱရာ အက်ဳိးစီးပြားမ်ား အတြက္ ဘာသာေရး က်င့္
စဥ္မ်ားကို ပုံစံ အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ က်င့္ၾကံေနၾကေသာ သာမန္အဆင့္ က်င့္ၾကံ
သူမ်ား ကေန ေကာင္းကင္ဘုံႏွင့္ အဆက္ရမိသူမ်ား၊ သူေတာ္စဥ္မ်ား၊
၀ိဇၨာမုိရ္မ်ား အထိ ဆုိလုိ ပါတယ္။

အထက္ ေဖာ္ျပပါ နံပါတ္စဥ္ ေလးမွ ခုနစ္ အထိ ေရာင္ျခည္တန္း ေလးခု
အား တစ္စုံတစ္ေယာက္ သုိ႕မဟုတ္ တစ္စုံတစ္ခု ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ျဖစ္
သည့္ အက်င့္စရုိက္၊ အရည္အေသြး မ်ားကုိ ေဖာ္ေဆာင္သူ
(Rays of Attribute) လုိ႕ ေခၚပါတယ္။


(ဤမွ်သာ။)
(မွတ္ခ်က္။ ။ စာအုပ္မ်ဳိးစုံမွ မွီျငမ္းပါသည္။)

Oct 1, 2008

ကံဆုိးသူ မက္ခီယာဗယ္လီ

(ဆရာဦးစုိးသိမ္း (စာေရးဆရာ ေမာင္၀ံသ) ေရးသားခဲ့ေသာ ဒုတိယ
အေတြးစာအုပ္ပါ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္ထုတ္ အေတြးအျမင္ စာစဥ္ အမွတ္-၂ ပါ
ကံဆုိးသူ မက္ခီယာဗယ္လီ ေဆာင္းပါးမွ စာသား အမ်ားစုကုိ ေကာက္ႏုတ္
ေဖာ္ျပ ပါသည္။)

zzaaaz.jpg
(Nicolo Di Bernardo Machiavelli) (1469- 1527)

နီကုိလုိ ဒီ ဘာနာဒုိ မက္ခီယာဗယ္လီ၏ အတၱဳပၸတၱိ အက်ဥ္း။ ။

သူ႕ကုိ ၁၄၆၉ ခုႏွစ္ ေမလ ၃ ရက္ေန႕တြင္ အီတလီ ႏုိင္ငံ၊ ဖေလာရင့္ျမိဳ႕၌
ေမြးဖြား ခဲ့တယ္။ ဖခင္မွာ ၀တ္လုံေတာ္ရ ေရွ႕ေနၾကီး တစ္ဦး ျဖစ္တယ္။ သူ
သည္ လက္တင္ စာေပ က်မ္းဂန္မ်ားႏွင့္ အီတလီ ဂႏၱ၀င္ စာေပမ်ားကုိ အထူး
ျပဳ ေလ့လာခဲ့တယ္။ ၁၄၉၈ ခုႏွစ္တြင္ ဖေလာရင့္ သမၼတႏုိင္ငံ အစုိးရအဖြဲ႕၌
အမတ္ခ်ဳပ္အျဖစ္ လည္းေကာင္း၊ ဒုတိယ နန္းေရး၀န္အျဖစ္ လည္းေကာင္း၊
တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့တယ္။ (အဲဒီအခ်ိန္က အီတလီႏုိင္ငံမွာ ျမိဳ႕ျပႏုိင္ငံေပါင္း
မ်ားစြာ မစည္းလုံးဘဲ တသီးတျခားစီ ျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္။)

ထုိေနာက္ပုိင္းတြင္ အေရးပါေသာ အစုိးရ ရာထူးမ်ားစြာ ခန္႕အပ္ျခင္း ခံခဲ့ရ
သည့္ အနက္ ၁၅၀၇ ခုႏွစ္တြင္ ျပည္သူ႕စစ္လက္နက္ကုိင္တပ္မ်ား ဖြဲ႕စည္းေရး
တာ၀န္ခံ အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ ခဲ့ရျခင္းမွာ ထူးျခားသည္။ မက္ခီယာဗယ္လီ၏
အားတက္သေရာ ေတာင္းဆုိခ်က္အရ ျပည္သူ႕ စစ္တပ္ဖြဲ႕မ်ား ဖြဲ႕စည္းေရးကို
တာ၀န္ေပးျခင္း ျဖစ္တယ္။ သုိ႕ေသာ္ သူစုစည္းခဲ့ေသာ ျပည္သူ႕ စစ္တပ္ဖြဲ႕
မ်ားမွာ ၁၅၁၂ ခုႏွစ္တြင္ ရန္သူန္ စပိန္တုိ႕ႏွင့္ ရင္ဆုိင္ တုိက္ခုိက္ရာတြင္ အေရး
နိမ့္ခဲ့တယ္။ ထုိေၾကာင့္ သူလည္း အဲဒီႏွစ္မွာဘဲ ရာထူးမွ ျပဳတ္က်တယ္။ မၾကာမီ
အစုိးရ ဆန္႕က်င္ေရး လုပ္ေဆာင္သည္ဟု ဆုိကာ ဖမ္းဆီး ညွင္းပန္း ခံရတယ္။
ေနာင္မွ လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ျဖင့္ ေထာင္မွ လြတ္လာခဲ့တယ္။

သူသည္ ႏုိင္ငံေရး တာ၀န္ကုိ ၁၄ ႏွစ္ၾကာမွ် ထမ္းေဆာင္ခဲ့စဥ္ အတြင္း ႏုိင္ငံေရး၊
အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စစ္ေရးႏွင့္ သံတမန္ေရး နယ္ပယ္မ်ားတြင္ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားစြာ ရရွိ
ခဲ့တယ္။ အဆုိပါ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားေပၚတြင္ အေျချပဳ၍ အျငိမ္းစာ ဘ၀တြင္ စာမ်ား
ေရးသား ခဲ့တယ္။




zmzza.jpg
(The Prince ေခၚ မင္းသားက်မ္း ေခၚ ရာေဇာ၀ါဒက်မ္း မ်က္ႏွာဖုံး။)

“မင္းသား” ေခၚ The Prince က်မ္းကို ၁၅၁၃ ခုႏွစ္တြင္ စတင္ ေရးသားျပီး ၁၅၁၆
ခုႏွစ္တြင္ အျပီး သတ္ခဲ့ ပါတယ္။ သူသည္ ထုိက်မ္းငယ္ကို ဖေလာ့ရင့္၏ အာဏာ
ပုိင္ျဖစ္သူ ေလာ္ရင္ဇုိေဒမက္ဒီစီ (Lorenzo De Medici) ထံ ေရႊနားေတာ္သြင္း ေပးပုိ႕
ခဲ့သည္။ မက္ခီယာဗယ္လီက မက္ဒီစီထံသုိ႕ ေပးစာတြင္ “အခြင့္အေရးကို ေမွ်ာ္ကိုး
သူတုိ႕သည္ မိမိပုိင္ဆုိင္ေသာ အဖုိးတန္ ပစၥည္းမ်ားကို ဆက္သျခင္းျဖင့္ အရွင္
သခင္ထံမွ ဆုလာဘ္မ်ား ရယူေလ့ ရွိၾကပါသည္။ အကြ်ႏု္ပ္သည္လည္း အရွင္ထံသုိ႕
အကြ်ႏု္ပ္ တန္ဖုိးထားေသာ ဤက်မ္းငယ္ကို ဆက္သအပ္ပါသည္” ဟု က်ဳိးႏြံစြာ ေရး
သား ေဖာ္ျပခဲ့သည္။

“နိမ့္က်ေသာ အညတရ ေက်းေတာ္မ်ဳိး ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးတစ္ဦးက မင္းစုိးရာဇာမ်ား
အေနျဖင့္ တုိင္းျပည္ကုိ မည္သုိ႕မည္ပုံ အုပ္ခ်ဳပ္သင့္သည္ဟု တင္ျပ အစီရင္ခံ၀ံ့
သည္ဟူ၍ မမွတ္ယူပါလင့္။ ရွဳေမွ်ာ္ခင္း ပန္းခ်ီ ေရးဆြဲသူမ်ားသည္ ေတာင္မ်ား၊
ကုန္းျမင့္မ်ားကို သဘာ၀က်က် ေရးဆြဲလုိေသာအခါ ေျမျပန္႕လြင္ျပင္သုိ႕ ဆင္း
သက္၍ ၾကည့္ဘိသကဲ့သုိ႕ တုိင္းသူျပည္သားမ်ား၏ အေနအထားကုိ အျပည့္
အ၀ ဖြင့္ဆုိရန္ အလုိ႕ဌာ သာမန္ တုိင္းသူျပည္သားတစ္ဦး၏ ေနရာမွၾကည့္ရပါ
လိမ့္မည္” ဟူ၍လည္း မက္ခီယာဗယ္လီက ရွင္းလင္း တင္ေလွ်ာက္ခဲ့သည္။

ထုိက်မ္းကုိ ဆက္သျပီးေနာက္ ဖေလာ့ရင့္ ျမိဳ႕ျပႏုိင္ငံ၏ အာဏာပုိင္ျဖစ္သူ
မက္ဒီစီ၏ အိမ္ေတာ္သုိ႕ ဖိတ္ၾကားျခင္းခံခဲ့ ရသည္။ သူ႕အား ပညာရွိသုခမိန္
အရာထား၍ ေနရာေပးျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေနာက္ အေရးမၾကီးလွေသာ ကူး
သန္းေရာင္း၀ယ္ေရး လုပ္ငန္းဆုိင္ရာ တာ၀န္မ်ားေပး၍ မက္ခီယာဗယ္လီအား
စမ္းသပ္ အသုံးျပဳျပန္သည္။ သူသည္ ကူးသန္း ေရာင္း၀ယ္ေရး လုပ္ငန္းတာ၀န္
ျဖင့္ ေရာမျမိဳ႕သုိ႕လည္း သြားေရာက္ခဲ့ရ၍ ပုပ္ရဟန္းမင္းၾကီးႏွင့္ ေတြ႕ဆုံကာ
“ဖေလာ့ရင့္ ျမိဳ႕သမုိင္း” ျပဳစုရန္ ရဟန္းမင္းၾကီးထံမွ ေထာက္ပံ့ေၾကး ရရွိခဲ့သည္။
မက္ခီယာ ဗယ္လီသည္ ျပည္သူ႕စစ္ တပ္ဖြဲ႕မ်ား ဖြဲ႕စည္းေရးအတြက္ ရဟန္းမင္း
ၾကီးအား အၾကံေပးခဲ့ျပန္သည္။ သုိ႕ေသာ္ ရဟန္းမင္းၾကီးက လက္မခံသျဖင့္ လက္
ေလွ်ာ့ ခဲ့ရသည္။ ဤတြင္ ႏုိင္ငံေရးနယ္သုိ႕ မက္ခီယာဗယ္လီ ျပန္၀င္ရန္ ၾကိဳးပမ္း
ျခင္းမွာ သမၼတႏုိင္ငံ ျပန္လည္ထူေထာင္ရန္ ၾကံရြယ္ျခင္း ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု မက္ဒီစီ
က သကၤာမကင္းျဖစ္ျပီး သူ႕အား မည္သည့္ တာ၀န္မွ် မေပးေတာ့ဘဲ လ်စ္လ်ဴရွဳ
ထားလုိက္သည္။ ထုိေနာက္ မက္ခီယာဗယ္လီသည္ နာမက်န္းျဖစ္လာသည္။ ၀မ္း
ဗုိက္ေအာင့္ေသာ ေ၀ဒနာ ျပင္းထန္စြာ ခံစားရျပီး ၁၅၂၇ ခုႏွစ္ ဇြန္လတြင္ သူ ကြယ္
လြန္ ခဲ့သည္။ သူ၏ မိသားစုမွာ ဆင္းရဲ ျငိဳျငင္စြာ က်န္ရစ္ခဲ့ ရသည္။

သူ၏ မိသားစုေရးရာႏွင့္ ပက္သက္၍ကား မွတ္တမ္းမွတ္ရာ နည္းပါသည္။ သူသည္
၁၅၀၂ ခုႏွစ္တြင္ မာရီယက္တာ ေကာ္ဆီနီႏွင့္ လက္ထပ္ျပီး ကေလးေျခာက္ေယာက္
ရရွိခဲ့သည္။ ဇနီးသည္က သူ႕အေပၚ လြန္စြာ ခ်စ္ၾကင္ျမတ္ႏုိးမွဳ ရွိသည္။ ၁၅၀၃ ခုႏွစ္
ႏုိ၀င္ဘာလ ၂၄ ရက္ ေန႕စြဲျဖင့္ ဇနီးသည္က မက္ခီယာဗယ္လီထံ ေပးစာတြင္ ခင္ပြန္း
ျဖစ္သူအား ခ်စ္စႏုိး က်ီစယ္ေသာ အေရးအသားမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။

“ကြ်န္မတုိ႕ သားကေလးက ရွင္နဲ႕ သိပ္တူတာပဲ။ အသားက ႏွင္းပြင့္ ကေလးလုိ႕ ျဖဴ
လုိ႕။ ေခါင္းမွာလည္း ဆံပင္ေတြ သန္လုိက္တာ ကတၱီပါနက္လုိ မည္းေမွာင္ေနတာပဲ။
ရွင့္လုိပဲေပါ့၊ သားကေလဟာ ရွင္နဲ႕တူတယ္ ဆုိေတာ့ ေခ်ာတယ္လုိ႕ ေျပာရမွာေပါ့ေနာ္”
ဟု မာရီယက္တာက ေရးသားခဲ့သည္။ (စင္စစ္အားျဖင့္ကား မက္ခီယာဗယ္လီ သည္
ဥပဓိရုပ္ေကာင္းသူ မဟုတ္၊ အရပ္မနိမ့္မျမင့္၊ ေသးေသးသြယ္သြယ္၊ မ်က္လုံးေတာက္
ေတာက္၊ ဆံပင္နက္နက္၊ ဦးေခါင္းေသးေသး၊ ႏွာေခါင္း အနည္းငယ္ ေကာက္သည္။
ႏွဳတ္ခမ္းကို အျမဲတမ္း တင္းတင္းေစ့ ထားေလးဟန္ ရွိသည္။ စူးရွထက္ျမက္ေသာ
သုေတသီ တစ္ဦး၊ အေတြးအေခၚရွင္တစ္ဦး၏ ပုံပန္းမ်ဳိး ျဖစ္ေသာ္လည္း သူတစ္ပါး
တုိ႕အား ၾသဇာလႊမ္းမုိး သိမ္းသြင္းႏုိင္ေသာ အဂၤါရုပ္မ်ဳိး မဟုတ္ေခ်။)

မက္ခီယာဗယ္လီသည္ ႏုိင္ငံေရးရာမ်ားႏွင့္သာ နစ္ျမဳပ္ေန၍ မိသားစုကို အေလးေပးခဲ့
ဟန္မရွိ။ စီးပြားဥစၥာ စုေဆာင္းမွဳလည္း မရွိခဲ့။ ထုိ႕ေၾကာင့္ မိသားစုမွာ ဆင္းဆင္းရဲရဲျဖင့္
က်န္ရစ္ခဲ့ၾကသည္။ သူသည္ မိသားစုအတြက္ ေနာက္ဆုံး လုိက္ေလ်ာခ်က္တစ္ခုကိုမွဳ
ျပဳသြားခဲ့သည္။ ဘာသာေရးရာမ်ားကို ပစ္ပယ္ထားသူ ျဖစ္လင့္ကစား ေသခါနီးအခ်ိန္
တြင္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး မက္တီယုိ ထံေမွာက္၌ အျပစ္ေျဖသြားျခင္း ျဖစ္သည္။ မက္ခီယာ
ဗယ္လီ ကြယ္လြန္ျပီးေနာက္ သားျဖစ္သူ ပီေယရုိက ပီဆာျမိဳ႕ရွိ သားခ်င္းတစ္ဦးထံ ေရး
ေသာ စာတြင္ သူ၏ ဖခင္သည္ ဘုန္းေတာ္ၾကီး မက္တီယုိအား သူ၏ အျပစ္ေျဖခ်က္ကုိ
ၾကားနာရန္ ခြင့္ျပဳခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ “ၾကားနားခြင့္ ျပဳသည္”ဟု သုံးႏွဳန္းထားျခင္း
ကို ေထာက္၍ သူသည္ မိသားစုအား ငဲ့ညာ၍ သူ႕ဆႏၵမပါဘဲ ထုံးတမ္းစဥ္လာ တစ္ခုကုိ
ေနာက္ဆုံး လုိက္ေလ်ာျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ယူဆရသည္။

မက္ခီယာဗယ္လီ ရွင္သန္ခဲ့ေသာ ေခတ္အေျခအေန ….

သူ အသက္ရွင္သန္ လွဳပ္ရွားခဲ့ေသာ ေခတ္သည္ အီတလီႏုိင္ငံ စည္းလုံး ညီညြတ္မွဳ
မရွိေသးဘဲ ျမိဳ႕ျပႏုိင္ငံမ်ား အျဖစ္ သူတစ္လူ ငါတမင္း အကြဲကြဲ အျပားျပား ျဖစ္ေန
ေသာ ကာလ ျဖစ္သည္။

ထုိကာလသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ အင္း၀ (၁၃၆၄-၁၇၅၁) ႏွင့္ ေခတ္ျပိဳင္ ျဖစ္သည္။ သုိဟန္
ဘြားတုိ႕ ၀င္ဖ်က္သျဖင့္ အင္း၀ ပ်က္ခါနီး ကာလႏွင့္ တစ္ခ်ိန္တည္းေလာက္ ျဖစ္သည္။
အီတလီႏုိင္ငံ ဖေလာ့ရင့္ျမိဳ႕၌ ႏုိင္ငံေရးပညာရွင္ မက္ခီယာဗယ္လီ ေပၚေပါက္ခ်ိန္သည္
ျမန္မာႏုိင္ငံ အင္း၀ေခတ္ဦး မင္းၾကီး စြာေစာ္ကဲ (၁၃၆၇-၁၄၀၀) လက္ထက္ ႏုိင္ငံေရး
ပညာရွင္ၾကီး ၀န္ဇင္းမင္းရာဇာ ေပၚထြန္းခ်ိန္ႏွင့္ ယွဥ္လွ်င္ ႏွစ္ ၁၀၀ ခန္႕ ေနာက္က်
သည္။ စာေပ ယဥ္ေက်းမွဳက႑တြင္ အင္း၀ေခတ္ေႏွာင္း ဒုတိယ မင္းေခါင္ (၁၄၈၀-
၁၅၀၁) လက္ထက္ ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ ရွင္မဟာရ႒သာရ၊ ရွင္မဟာ သီလ၀ံသ စေသာ
ပုဂၢိဳလ္ထူးမ်ားသည္ မက္ခီယာဗယ္လီႏွင့္ ေခတ္ျပိဳင္ ျဖစ္သည္။ မက္ခီယာဗယ္လီ၏
ႏုိင္ငံေရး ပညာေပးက်မ္း “မင္းသား” သည္ ၁၅၁၆ ခုႏွစ္တြင္ ျပဳစုျပီးစီးခဲ့၍ ရွင္မဟာ
ရ႒သာရ၏ “သံ၀ရ” ပ်ဳိ႕မွာ ၁၅၂၉ တြင္ ျပဳစု ျပီးစီးခဲ့သည္။

အီတလီႏုိင္ငံ၌ မက္ခီယာဗယ္လီ ၾကဳံေတြ႕ခဲ့ရေသာ ႏုိင္ငံေရး အေျခအေနသည္ ခရစ္
ႏွစ္ ၁၅၂၆ တြင္ အင္း၀ ပ်က္သုဥ္းျပီးေနာက္ တုိင္းျပည္ကစဥ့္ကလ်ား ျဖစ္ေနခ်ိန္မ်ဳိးႏွင့္
ဆင္တူသည္။ အင္း၀တြင္ သုိဟန္ဘြား၊ ျပည္ျမိဳ႕တြင္ နရပတိ၊ ဟံသာ၀တီတြင္ သုရွင္
တကာရြတ္ပိ၊ ေတာင္ငူတြင္ တပင္ေရႊထီးတုိ႕ အသီးသီး တထီးတနန္း စုိးစံ ေနၾကခ်ိန္
ျဖစ္သည္။

မက္ခီယာဗယ္လီသည္ သူ႕ႏုိင္ငံအတြက္ ရင္နာမိသည္။ ေၾကကြဲမိသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္
သူ၏ ဇာတိဌာေနျဖစ္ေသာ ဖေလာ့ရင့္ျမိဳ႕ႏုိင္ငံကို အီတလီ၏ ဗဟုိခ်က္မ အင္အား
ၾကီး ေဒသ ျဖစ္လာေစျပီး စည္းလုံးညီညြတ္ေသာ သမၼတႏုိင္ငံေတာ္ၾကီး ထူေထာင္
ခ်င္သည္။ သူ၏ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္သည္ ဖေလာ့ရင့္ကုိ မူတည္ေသာ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ ျဖစ္သည္။
ထုိ႕ေၾကာင့္ သူသည္ ဖေလာ့ရင့္ျမိဳ႕ႏုိင္ငံကုိ လတ္တေလာ အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ အၾကီး
အကဲအား မင္းသားက်မ္းကုိ ဆက္သ၍ သူျဖစ္ေစခ်င္ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္ တည္ေဆာက္
ေရး ပုံစံကုိ သညာေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ၏ က်မ္းသည္
(က) ရန္ေအာင္ေၾကာင္း လမ္းညႊန္
(ခ) ရာဇပလႅင္ ျမဲေရး လမ္းညႊန္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။

မက္ခီယာဗယ္လီသည္ ၁၆ ရာစု အေစာပုိင္းကာလ အီတလီႏုိင္ငံ၏ ပစၥကၡ အေျခ
အေနမ်ားေပၚ မူတည္၍ သူ၏ က်မ္းကို ျပဳစုခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထုိကာလသည္ အင္
အားၾကီးေသာ ႏုိင္ငံက အင္အားငယ္ေသာ ႏုိင္ငံကို တရားလက္လြတ္ က်ဴးေက်ာ္
လႊမ္းမုိးေလ့ ရွိသည့္ ကာလ ျဖစ္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ အင္အား တည္ေဆာက္ေရး
သည္ ႏုိင္ငံတစ္ခုအတြက္ မလြဲမေသြ လုိအပ္ခ်က္ ျဖစ္ေနသည္။ ဤတြင္ မက္ခီယာ
ဗယ္လီသည္ “အရာရာကို အင္အားျဖင့္ ေအာင္စရာ” ဟူေသာ လုပ္ထုံးကုိ ေဖာ္စပ္
၍ သူ႕အရွင္သခင္အား နည္းေပး လမ္းညႊန္ ျပဳခဲ့ေလသည္။

မက္ခီယာဗယ္လီ အေပၚ အျမင္မ်ား ...

အိမ္ျပန္ျခံ၀င္၊ ႏြားပါလွ်င္ ျပီးတမ္း
(ျမိဳ႕ေက်ာင္းဆရာေဟာင္း ဦးစံထြား၏ ေလာကီထုပၸတ္ လူတုိ႕ဇာတ္ တတိယ
စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၉၃-၉၅ မွစကားလုံး ေရွးေခတ္ အီတလီႏုိင္ငံေရးသမား၊ အေတြး
အေခၚ ပညာရွင္၊ က်မ္းျပဳဆရာၾကီး နီကုိလုိဒီဘာနာဒုိ မကၡယာေဗလီ (Nicolo Di
Bernardo Machiavelli) (၁၄၆၉- ၁၅၂၇) ကုိ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆုိခ်က္ ….အေတြး
အျမင္ စာစဥ္ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္။)

ဤေဆာင္းပါးရွင္း (ေမာင္၀ံသ) ျပဳစုေသာ ေခတ္ျပိဳင္ ကမၻာ့ေရးရာ အဘိဓါန္
(၁၉၈၂)တြင္ လည္း ေအာက္ပါကဲ့သုိ႕ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ေပးခဲ့ပါသည္။

ေရွးေခတ္ အီတလီႏုိင္ငံေရးသမား၊ အေတြးအေခၚ ပညာရွင္၊ က်မ္းျပဳဆရာၾကီး
နီကုိလုိဒီဘာနာဒုိ မကၡယာေဗလီ (Nicolo Di Bernardo Machiavelli) (၁၄၆၉-
၁၅၂၇) ကို အစြဲျပဳ၍ မကၡယာေဗလီ၏ အယူအဆမ်ားကဲ့သုိ႕ ခံယူက်င့္ၾကံသူ
ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ား အတြက္ သုံးႏွဴန္းေသာ နာမ၀ိေသသန ျဖစ္သည္။ မကၡယာ
ေဗလီသည္ ၁၅၁၃ ခုႏွစ္က ေရးသားစီရင္ခဲ့ေသာ မင္းသားေခၚ (The Prince)
ေခၚ ရာေဇာ၀ါဒ လမ္းညြန္းက်မ္းတြင္ စုိးမုိးအုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္မည့္သူမ်ား အတြက္
ႏုိင္ငံေရး တက္လမ္းရွာနည္း၊ ႏုိင္ငံေရးအာဏာ ခုိင္ျမဲေအာင္လုပ္နည္းႏွင့္
အတုိက္အခံမ်ားေပၚတြင္ ေအာင္ျမင္နည္းမ်ားကို ေဖာ္ျပထားခဲ့သည္။ ႏုိင္ငံေရး
အတြက္ သင့္ေတာ္သလုိ လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္ ကိုယ္က်င့္တရား ကိုယ္က်င့္
သိကၡာတုိ႕ထက္ ပို၍ အေရးၾကီးသည္ဟု မကၡယာေဗလီက ဆုိခဲ့သည္။ က်င့္သုံး
ခဲ့ေသာ နည္းလမ္း မွန္မမွန္ကို ေနာက္ဆုံးအက်ဳိးသက္ေရာက္မွဳက အတည္
ျပဳသည္။ (The ends justify the means) ဟူသည္မွာ မကၡယာေဗလီ၏
ၾသ၀ါဒပင္ ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံအာဏာကို ဘယ္နည္းႏွင့္ ရရ ရလွ်င္ ျပီးေရာ၊ တရား
သည္ ဟူေသာ အယူအဆ ျဖစ္သည္။

ထုိ႕ေၾကာင့္ မကၡယာေဗလီ၏ မင္းသားက်မ္းမွ အေျခခံမူမ်ားကဲ့သုိ႕ က်င့္ၾကံ
သူကုိ ႏုိင္ငံေရးသမားကုိ machiavellin politician ဟု သုံးႏွဴန္းေရးသားေလ့
ရွိသည္။ မကၡယာေဗလီ ၀ါဒ (machiavellism) ဟူ၍လည္း ရံဖန္ရံခါ သုံးႏွဴန္း
ၾကသည္။

ဆရာေမာင္၀ံသ၏ အျမင္…

zsoe thein.jpg
(ျပည္သူလႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္၊ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေဟာင္း၊ သတင္း
စာ ဆရာ၊ စာေရးဆရာ ဆရာေမာင္၀ံသ ေခၚ ဦးစုိးသိမ္း။)

ယေန႕ နာမည္ဆုိးျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားေနေသာ ကံဆုိးသူ မက္ခီယာဗယ္လီဘက္မွ
တစ္စုံတစ္ေယာက္က ေရွ႕ေနလုိက္၍ ခုခံမည္ဆုိပါလွ်င္ သူ၏ အမွဳသည္ ၁၆ ရာစု
အေစာပုိင္းကာလ ဖေလာ့ရင့္ျမိဳ႕၏ ႏုိင္ငံေရး ပညာရွင္တစ္ဦးသာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူ
သည္ သူ႕ျမိဳ႕(သူ႕ႏုိင္ငံ)၏ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္သာလွ်င္ စဥ္းစားဆင္ျခင္၍ ႏုိင္ငံ
ေရး လမ္းညႊန္က်မ္း ျပဳစုခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၂၀ ရာစုအေစာပုိင္း ကာလတြင္ ကမၻာ
ေပၚ၌ ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ ၀ါဒဆုိး၊ စနစ္ဆုိးမ်ားႏွင့္ ယင္းတုိ႕၏ အက်ဳိးဆက္မ်ားသည္
လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀၀ ေက်ာ္က အသက္ရွင္ ေနထုိင္ခဲ့ေသာ မက္ခီယာဗယ္လီ
ႏွင့္ မသက္ဆုိင္ပါေၾကာင္း၊ အဏုျမဴဗုံးကို ထုတ္လုပ္ အသုံးခ်ျခင္းႏွင့္ အဏုျမဴကို
စိတ္ျဖာႏုိင္ေအာင္ ေစ့ေဆာ္ခဲ့ေသာ စြမ္းအင္နိယာမအား ေဖာ္ထုတ္ခဲ့သူ သိပၸံပညာ
ရွင္ၾကီး အုိင္းစတုိင္းကို ဆက္စပ္၍ စြပ္စြဲခ်က္တင္မွဳ မျပဳအပ္သကဲ့သုိ႕ မက္ခီယာ
ဗယ္လီကိုလည္း ႏုိင္ငံေရးစနစ္ဆုိးမ်ား၏ မူလအစ လက္သည္းတရာခံ တစ္ဦး
အျဖစ္ ကမၸည္းမထုိးသင့္ပါေၾကာင္း။ ထုိေၾကာင့္ မက္ခီယာဗယ္လီအား “မသမာ
စဥ္းလဲေသာ ႏုိင္ငံေရးပညာကို ထူေထာင္ခဲ့သူ” အျဖစ္ တံဆိပ္ ကပ္ထာျခင္းမွ
ပယ္ဖ်က္ေပးသင့္ပါေၾကာင္း ဟူ၍ ထုေခ် ေလွ်ာက္လဲလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။

၁၉၆၁ ခုႏွစ္က အေမရိကန္ ပင္ဂြင္းစာအုပ္တုိက္က အဂၤလိပ္လုိ ဘာသာျပန္ဆုိ
သူတစ္ဦးျဖစ္ေသာ ေဂ်ာ့ဘူးလ္ က သူ၏ က်မ္းဦးနိဒါန္းရွည္ႏွင့္ မင္းသားက်မ္း
ဘာသာျပန္ဆုိခ်က္ကုိ ထုတ္ေ၀ခဲ့တယ္။ သတင္းပညာ အဆင့္ထက္ ေက်ာ္လြန္
သည္။ မင္းသားက်မ္းကုိ ေလ့လာရာ၌ သတင္းစာပညာကုိ သုံးသပ္ သကဲ့သုိ႕
သုံသပ္ေလ့လာျခင္း မျပဳလွ်င္ နားလည္း သေဘာေပါက္ ႏုိင္မည္ မဟုတ္ဟုေျပာ။
မက္ခီယာေဗလီ၏ “ ရွင္သန္ေနေသာ အေတြးအေခၚမ်ား” ဟူေသာ စာအုပ္ကို
ျပဳစုခဲ့သည့္ ေကာင့္ကာလုိစေဖာ္ဇာ ကမူ မက္ခီယာဗယ္လီသည္ တစ္ခုတည္း
ေသာ အမွားကို က်ဴးလြန္းခဲ့၏ ထုိအမွားကား အျခားမဟုတ္။ သူ႕ေခတ္သူ႕ကာ
လ၏ အဇၩတၱသရုပ္ကို ဖြင့္ဆုိရာ၌ သိလြန္းအားၾကီး၊ မွန္လြန္းအားၾကီး ေနျခင္း
ေပးတည္း ဟူ၍ သုံးသပ္တယ္။