သိတယ္၊ မသိဘူး (၂)

ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ


၃။
အေ၀းေရာက္ ေသြးစည္ညီညြတ္ေရး ညီလာခံၾကီးတခုကုိ
တတိယကမၻာႏုိင္ငံတခုတြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ပါတယ္။
အဖြဲ႕အစည္းေနာက္ခံသမုိင္း မရွိသူမ်ား ...
ျပည္တြင္း၌ ဘာမွ်မလုပ္ဘူးသူမ်ား ...
မ်က္စီစုံမိတ္ မဲျဖင့္ လူၾကီးျဖစ္လာေသာ ေဆြမ်ဳိးမ်ား ...
ေပ်ာ္ပြဲစားခရီးအျဖစ္ လာေရာက္သူတို႕က
Working Committee ကုိ ဖြဲ႕စည္းၾကပါတယ္။
“နာဂစ္ကုိ ကူညီမယ္ ….
ဖိအားေတြ တုိးခ်ဲ႕မယ္ ….
စတိန္မန္႕ေတြ မ်ားမ်ားထုတ္မယ္ ….
ေအာင္ပြဲေတြ ခံေတာ့မယ္ ….
…. အားလုံးေကာင္းပါတယ္”

အဲဒီအစည္းအေ၀းပြဲ ေနာက္ဆုံးခုံမွာ ထုိင္ေနတဲ့ လူငယ္တဦးက
သက္ျပင္းေတြ တဟင္းဟင္း ခ်ေနသူ တဦးကုိ ေမးတယ္။
“အကုိ၊ လူခ်စ္ လူခင္မ်ားတဲ့ သူေတြကုိ ေ၀ဖန္ခ်င္ရင္
ဘယ္လုိ လုပ္ရမလဲ”
“ကဗ်ာေရးတတ္ေအာင္ ၾကိဳးစား ညီေလးေရ”

(ဂရိအေတြးအေခၚ ပညာရွင္ ဒုိင္အုိဂ်ီးနီးစ္(BC.400- BC.325) ကုိ ဆုိင္းနစ္
မ်ားက ကူအြန္(Kuon) ဟုေခၚသည္။အဓိပၸါယ္မွာ “ေခြး” ျဖစ္သည္။ဒုိင္အုိဂ်ီးနီးစ္
သည္ ေန႕ခင္းေၾကာင္ေတာင္တြင္ လက္ဆြဲမီးအိမ္တလုံးျဖင့္ “ရုိးသားသူ”ကုိ
ရွာေဖြေလ့ ရွိသည္။ - အတၳဳပၸတၱိအဘိဓါန္)
….

၄။
ဥာဏ္စမ္းပေဟဠိ ေမးျမန္းခန္းတခုတြင္ လူရႊင္ေတာ္တဦးက
ေက်ာင္းသူတဦးကို ေမးခြန္းတခု ေမးပါတယ္။
“နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္ေတြေရာ၊ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကုိေရာ မေတာ္လွန္
ခဲ့တဲ့ ျပည္နယ္အဆင့္ရွိ တုိင္းရင္းသားအမည္တခုကို ေျဖေပးပါ”
“သမီး မသိဘူး … ရွင့္”
“သမီးေရ၊ အေျဖက … ္ လူမ်ဳိးပါ။”
…..
ဦးေက်ာ္စုိးဦး တေယာက္ သတင္းေၾကညာမွဳ မွားယြင္းသျဖင့္
ရုပ္ျမင္သံၾကားအစီအစဥ္မွ ႏွစ္ပတ္ေက်ာ္ အနားေပးခံရတယ္။
ေျပာရမည့္ စကား ….
“ဒုိ႕တာ၀န္ အေရးသုံးပါးကုိ ခါး၀တ္ပုဆုိးပမာ သေဘာထားရမယ္”
သူ ေျပာလိုက္ပုံက …
“ဒုိ႕တာ၀န္ အေရးသုံးပါးကုိ ခါး၀တ္ပုဆုိးမပါ သေဘာထားရမယ္”
…..
(ဆရာ ဆန္းထြန္း(မန္းတကၠသုိလ္)က ဆရာျမသန္းတင့္ကုိ ေျပာပါတယ္…
“ခုေတာ့ စာဖတ္ေနတာပဲ၊ ခက္တာက ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ေရးတဲ့ စာမ်ဳိးကလဲ
ထမင္းစားေလာက္ေအာင္ မရေတာ့ ပုိဆုိးတယ္၊ ေရးျပီးသားေတြလဲ
ရွိသင့္သေလာက္ေတာ့ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္ကုိမွ မပုိ႕ျဖစ္ေတာ့ဘူး၊
ထုတ္ေ၀သူကလဲ ဆရာတုိ႕ သိတဲ့အတုိင္း ေဖေတာ့ ေမာင္ေတာ့ေလာက္မွ
ထုတ္ခ်င္ၾကတာ မဟုတ္လား” ….
-ေျမာက္ဘက္ေတာင္ကုန္းေဒသမွ အျပန္ (ဆရာျမသန္းတင့္) )
…..

(အလ်ဥ္းသင့္သလုိ ဆက္လက္ေဖာ္ျပမည္။)

သိတယ္၊ မသိဘူး

ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ

၁။
တခါတုန္းက အရက္ျဖဴဆုိင္တစ္ဆုိင္မွာ
သေရာ္စာ ေရးသူတေယာက္ …
ရုပ္ရွင္ပုိး၀င္ေနသူ တေယာက္ …
ကဗ်ာဆရာ တေယာက္ တုိ႕က
၀ရမ္းေျပး တေယာက္ကုိ ကင္ပြန္းတပ္ၾကပါတယ္
“ေျပး … ေျပး … ဟဲ့ေကာင္ေရ .. လြတ္ေအာင္ေျပး”
“ေမတၱာပုိ႕တဲ့သူေတာင္ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆုိေတာ့ မင္း ဆုိရင္ …”
….
လူ႕ဘ၀ဆုိတာ
မျပီးဆုံးႏုိင္တဲ့ အသုဘအခမ္းအနားၾကီးတခုကုိ
လုိက္ပုိ႕ေနရသလုိပဲ
(မာရီနာ အုိင္ဗာႏုိဗနာ ဆဗက္တာေယဗာ- ရုရွားကဗ်ာဆရာမ)
….

၂။
တခါတုန္းက ျမိဳ႕ပတ္ရထား တစီးေပၚမွာ
လက္မွတ္မဲ့ ခုိးစီးလာၾကတဲ့ …
မေအာင္ျမင္ေသးတဲ့ ကဗ်ာရူးတေယာက္က
ဘ၀မွာ ဖဲသမားအျဖစ္ ေအာင္ျမင္ခ်င္သူတေယာက္ကုိ
မိန္႕ခြန္းေျခြတယ္ ….
“ဆယ့္ႏွစ္လရာသီ ပြဲေတာ္ေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနျခင္းသူေတြၾကား
သခင္ႏုရယ္၊ သခင္ေအာင္ဆန္းရယ္၊ သခင္ဗဟိန္းရယ္
ဘာေၾကာင့္ ေမြးဖြားလာတယ္လုိ႕ မင္းထင္သလဲ”
“က်ေနာ္ငယ္ငယ္က ၾကာနီကန္ဆရာေတာ္ရဲ႕ တရားတပုဒ္ကုိ သတိရမိတယ္
… သက္က်သာကီႏြယ္ေတြ အ၀ုိင္းခံရေတာ့ … မေသရဲတဲ့ သာကီေတြက
ေခါင္းေပၚမွာ ေရအုိးေတြ၊ ဖ်ာေတြကို ရြက္ျပီး … ေရအုိးသာကီ … ဖ်ာသာကီ
ပါလုိ႕ လိမ္ျပီး အသက္ေဘးက လြတ္ေအာင္ ၾကံေဆာင္ၾကတယ္ဗ်၊ အဲဒီသာကီ
မစစ္တဲ့၊ ေရအုိးသာကီ ဖ်ာသာကီေတြ အိႏၵိယျပည္မွတဆင့္ ျမန္မာျပည္ကုိ
ေရာက္လာျပီး တုိင္း၊ႏုိင္ငံ ထူေထာင္တာတဲ့ …
ဒါေၾကာင့္ လူလိမ္ေတြ ေပါတာလုိ႕ ဆရာေတာ္က တရားျပတယ္ ဗ် …”
…..
အမွဳတခုခုကို ျပဳလုပ္သည့္အတြက္ ေနာင္တ တဖန္
ပူပန္ရတတ္၊ မ်က္ရည္စက္လက္ ငုိေၾကြးလ်က္
ဆင္းရဲခံရတတ္လွ်င္ ထုိအမွဳသည္ မေကာင္း။ (ဓမၼပဒ)
….


(အလ်ဥ္းသင့္သလုိ ဆက္လက္ေဖာ္ျပမည္။)

သၾကၤန္

ရိုးရာပေလြ ရႊင္ျမဴးေလျပီ
ေရႊရည္ပိေတာက္ ေႏြၾကိဳေထာက္ခဲ့
ဂိမာန္အဖြင့္ အတာသစ္ေပါ့ ….

ဒုိ႕ရုိးရာေျမ အထက္ညာမွာ
ပုံျပင္ေဟာင္းက လက္ေဆာင္ေကာင္းမ်ား
သည္ခ်ိန္သည္ခါ ႏုိပ္စက္ေလျပီ
ေၾသာ္ … ငါတုိ႕ ေ၀းလြင့္ျပီ …

ေရာင္စုံပန္းတုိ႕ ေရကန္ေတာ့မည္
အုိးမည္းေပပြ ေပ်ာ္အကျဖင့္
အုန္းလက္မုိးသည့္ ဒုိ႕မဏၰပ္မွာ
အၾကိဳေန႕ဆုိ ကံေပၚမုန္႕ေဟ့ …

အတာေရဦး ေလာင္းယူခံၾက
ခ်စ္သူ႕ေစာင့္စား ပ်ဳိျဖဴငယ္မ်ား
ရင္ခုန္ေႏြးသည့္ ေရစုိအလွ
သိၾကားမင္း၏ သၾကၤန္အက် …

ခါေတာ္အၾကတ္ အလွဴျပဳၾက
ဥပုဒ္တုိးပြား ခ်စ္ဘုိးဘြားထံ
ေဆးေၾကာလွီးျဖတ္ ေကာင္းမွဳလုပ္ေဆာင္
သည္ရက္ျမတ္သည္ မဟာတေဘာင္ …

ၾကည္ႏူးႏူတ္ဆက္ ဆုံမခက္ဖုိ႕
အလြမ္းေျခရာ မိတၱဴေ၀ၾက
ေသာေသာညံသည့္ သၾကၤန္အက
အတက္ေန႕ဆုိ ယဥ္ေက်းသဗ် …

ဥတၱရေရာက္ သင္းကြဲဌက္မ်ား
ေလွ်ာက္ရင္ေပ်ာက္ခဲ့ ေျမာက္လင္းတန္းနဲ႕
ေရကမစုိ လြမ္းေရစုိသည္
သၾကၤန္ခ်ိန္ဆုိ သည္းေျခပ်က္ျပီ …

ခါးသည္းရက္မ်ား ကုန္ဆုံးပါေစ
ပန္းငယ္ပြင့္မ်ား ေပ်ာ္မဆုံးေစ
ေရႊသၾကၤန္ပြဲ ျခိမ့္ျခိမ့္ႏႊဲေစ။ ။


-စစ္ျငိမ္းဒီေရ