ေရးသူ-
စစ္ျငိမ္းဒီေရအမ
မေမအိခင္ က တဂ္ထားလုိ႕ ကိုယ့္အၾကိဳက္ေခါင္းစဥ္ျဖင့္
အၾကိဳက္ေတြကို ေရးပါ့မယ္။
အခုတေလာ ေက်ာင္းတဖက္နဲ႕ဆုိေတာ့ အရင္ကလုိ ပုိ႕စ္အသစ္
တင္မွဳက ေတာ္ေတာ္ေလး က်ဲသြားပါတယ္။ ေရးထားတာ တခ်ဳိ႕
ကလည္း တုိလုိ႕တန္းလန္း အဆုံးသတ္ဖုိ႕ ခက္ေနပါတယ္။ တခ်ဳိ႕
ပို႕စ္ေတြ ဆုိရင္ ေရးထားတာ ဆုံးခါနီးမွ မတင္ျဖစ္ေတာ့ပဲ ေခ်ာင္
ထုိးထားရတဲ့ အျဖစ္ကုိ ေရာက္သြားပါတယ္။ ေနာ္ေ၀းလ္က ခင္မင္
ရင္းႏွီးတဲ့ အကိုတစ္ေယာက္ ေျပာသလုိ ကုိယ္တင္ျပခ်င္တဲ့
Issueကိုယ္ကုိယ္တုိင္ ပုိင္ပုိင္ႏိုင္ႏုိင္ မျဖစ္ရင္ မေျပာတာ ပုိျပီးေကာင္း
တယ္ ဆုိတဲ့ စကားလုံးေအာက္မွာ ေရးထားေတြကို အဆုံးမသတ္
ႏိုင္ပဲ ဒီအတုိင္း ထားေနရပါတယ္။
က်ေနာ္ငယ္စဥ္က သမုိင္းဆုိင္ရာ အျဖစ္အပ်က္ မွတ္တမ္းစာအုပ္
ေတြကို ဖတ္ရူရတာ အင္မတန္ သေဘာက်ပါတယ္။ ခက္တာက
ရွစ္တန္းေအာင္ေတာ့ သိပၸံဖက္ ပါသြားျပီး သင္ၾကားခံရမွဳေလာင္းရိပ္
ကေန လႊတ္သြားတာပါ။ ကုိယ့္အၾကိဳက္မုိ႕ ကိုယ့္သေဘာနဲ႕ ကိုယ့္
ဘာသာ ဆက္ေလ့လာေတာ့ ေလ့လာမွဳပုံစံ နည္းစနစ္ဆုိတဲ့ ျပႆနာ
ဟာ ၾကာေလၾကာေလ နက္နက္ရွဳိင္းရွဳိင္း ေပၚလာပါတယ္။ လက္ေ၀ွ႕
ပြဲ တစ္ခုကို ရွဳေဒါင့္ တစ္ခု သုိ႕မဟုတ္ ဒီထက္ပုိျပီး 3D နဲ႕ ၾကည့္ခြင့္
ရတယ္ပဲ ထားပါေတာ့ က်ေနာ္ မၾကည့္ႏိုင္၊ မသိႏုိင္ခဲ့တဲ့ တစ္ေနရာမွာ
ဘာျဖစ္ သြားႏုိင္သလဲ ဆုိတဲ့ ေမးခြန္းကို အေမးခံရရင္ ကိုယ္ျဖစ္ေစခ်င္
တဲ့ ကိုယ့္အၾကိဳက္၊ ကိုယ့္ဆႏၵသာ ဦးစားေပးျပီး ေျဖမိမွာပါ။
“ေပၚလစ္ဗ်ဴရုိထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႕လူ တစ္ေယာက္ ရွိတယ္”
“ေအာင္ဆန္း ေအာ္ပေရးရွင္း”
တုိ႕လုိ စကားေျပာသမုိင္းမ်ားဟာ ဧရာ၀တီျမစ္ေတာင္ ေျပာင္းျပန္
စီးသြားႏုိင္ေလာက္တဲ့ အျငင္းပြားဖြယ္ သမုိင္းေၾကာင္းေတြပါ။
ဒီလုိ ျပႆနာအၾကီးၾကီးေတြရဲ႕ အေျခခံ ေကာက္ေၾကာင္းေတြကုိ
က်ေနာ္ အရမ္းစိတ္၀င္စားပါတယ္။ အခ်က္အလက္ စုံစုံလင္လင္နဲ႕
တင္ျပ ေရးသားဖုိ႕ၾကေတာ့ ရူေဒါင့္စုံက ေလ့လာဖုိ႕ အခက္အခဲ
အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။ ပါရွန္း နန္းေရး၀န္ ေျပာသလုိ “မနက္ မုိးလင္းရင္
မ်က္ႏွာသစ္စရာေတာင္ ရွိပါ့မလား” ဆုိတဲ့ စကားကုိ ေတာ္ေတာ္
ေလး ၾကိဳက္ႏွစ္သက္မိပါတယ္။ က်ေနာ္က နန္းေရး၀န္ မဟုတ္
ပါဘူး၊ အင္တာနက္ေပၚမွာ စာေရးတဲ့သူပါ။
ထားပါေတာ့ ဒီသမုိင္းေတြက အရမ္းၾကီးပါတယ္။
ဒါဆုိရင္ က်ေနာ္ကိုယ္တုိင္ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု၊ အျဖစ္
အပ်က္ တစ္ခုအတြင္းရဲ႕ သမုိင္းကို ေရးမယ္ေပါ့။ အဲဒါ ပိုလုိ႕ေတာင္
ခက္ပါတယ္။ အေရးမတတ္ရင္ ျမွားက ကိုယ့္ဖက္ကိုယ္ လွည့္လာမွာပါ။
၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ဗဟန္းျမိဳ႕နယ္ မဲဆႏၵနယ္အမွတ္ (၁)မွာ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္
ကုိယ္စားလွယ္စာရင္းကေန ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ပါတီစုံ
အေထြေထြ ေရႊးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္းကေန မတရား ပယ္ခ်ေတာ့
ကန္ေတာ္ၾကီးေစာင္းမွာ ရွိတဲ့ ေကာ္မရွင္း ရုံးခ်ဳပ္ကုိ က်ေနာ္အပါအ၀င္
ဗဟန္းျမိဳ႕နယ္ အ.က.သ မွ ေက်ာင္းသားေတြ လမ္းၾကားထဲကေန
ရုံးခ်ဳပ္ေခါင္းမုိးေပၚကုိ ခဲနဲ႕ ထုပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ
ကန္႕ကြက္ခဲ့တဲ့ တ.စ.ည ပါတီက ကုိယ္စားလွယ္ေလာင္း ဦးလဗ်န္းဂေရာင္း
ဆုိသူ ဗဟန္းျမိဳ႕နယ္ မဲဆႏၵနယ္ အမွတ္(၁) အတြင္းက ရပ္ကြက္ေတြ
ထဲမွာ စည္းရုံးေရးဆင္းေတာ့ သူ႕ေရာက္ေလရာ တ.စ.ည အမာခံအိမ္
ေတြရဲ႕ ေခါင္းမုိးေတြကို ခဲနဲ႕ လုိက္ထုပါတယ္။ ဒီသမုိင္းကို ျပည့္ျပည့္
စုံစုံ ျပန္ေရးဖုိ႕က်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခက္သြားပါတယ္၊ အခ်က္အလက္
နဲ႕ အတူတူ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အဆက္အသြယ္
ျပတ္ကုန္ပါျပီ။
ေနာက္တခါ ရုပ္ျမင္သံၾကားဇာတ္လမ္းကေန ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္
အေပၚ မတရားသေရာ္ေလွာင္ေျပာင္တဲ့ ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္
ေဒၚဂြတ္ေထာ္ၾကီး က်ေနာ္တုိ႕ ရပ္ကြက္ထဲက သူ႕အမ်ဳိးအိမ္
ကို အလည္ေရာက္လာပါတယ္။ ဒါနဲ႕ အဲဒီေန႕ညက သူ အလည္
လာအိပ္တဲ့ သူ႕အမ်ဳိးအိမ္ကို ခဲနဲ႕ ထုပါတယ္။ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကား
ကေန ေအာ္ဆဲပါတယ္။ မနက္မုိးလင္းေတာ့ အဲဒီေခတ္ ေရႊဂုံတုိင္
မွာ ရွိတဲ့ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာတုိက္ ေဒသကြပ္ကဲေရးရုံးက
စစ္တပ္ေရာက္လာပါတယ္။ တစ္လမ္းလုံး တစ္အိမ္ကုိ တစ္ေယာက္
ထြက္ျပီး ပါးရုိက္တာကို ခံယူရပါတယ္။ ေတာ္ပါေသးတယ္၊ ရပ္ကြက္
ကို ဖ်က္ခုိင္းျပီး အဆင္ျမင့္အိမ္ရာ မလုပ္ျပစ္ခဲ့တာကိုပဲ ေဘာင္းဘီ
၀တ္ေတြကို ရပ္ကြက္ထဲရွိ လူၾကီးေတြက ေက်းဇူး တင္ၾကပါတယ္။
(၂၅.၃.၁၉၈၉)ေန႕မွာ အ.က.သ ေက်ာင္းသားေတြ ကုကၠိဳင္းမီးပြိဳင့္
ကေန တကၠသုိလ္ရိပ္သာလမ္းအတုိင္း ဆႏၵျပခ်ီတက္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျခံအေရွ႕ အေရာက္မွာ တီအီး 11 စစ္ကား
ေတြ ေရာက္လာပါတယ္၊ စစ္ကားေပၚရွိ စစ္သားေတြက ၀ါးဆစ္ပိတ္
တုတ္အရွည္ေတြကို ကုိင္ထားပါတယ္။ သူတုိ႕ ကုိင္ထားတဲ့ ၀ါးလုံး
ေတြမွာ သံဆူးၾကိဳးေတြ ပတ္ထားပါတယ္၊ အဲဒီပြဲမွာ အျပင္စည္း
တာ၀န္က်တဲ့ က်ေနာ္နဲ႕ အ.က.သ ဗဟန္းက တာ၀န္ခံေတြ အ.မ.က
ေက်ာင္းေရွ႕က လဖက္ရည္ဆုိင္ထဲ တန္းေနေအာင္ ၀င္ေျပးၾကပါတယ္၊
ကိုယ့္ျမိဳ႕နယ္က ကိုယ့္အဖြဲ႕၀င္ေတြေတာင္ စုံစုံလင္လင္ ျပန္မစစ္ႏုိင္
ခဲ့လုိ႕ အဆဲေတာင္ ခံရဖူးပါတယ္။ ဒီသမုိင္းက ေမးခြန္းေတြေပၚ
လာရင္ ေျဖဖုိ႕ခက္တဲ့ သမုိင္းပါ။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရးအခင္းကာလမွာ ဗဟန္းျမိဳ႕နယ္က
စက္မွဳတကၠသုိလ္(R.I.T) ဘြဲ႕ရ ေက်ာင္းသားတခ်ဳိ႕ဟာ သူတုိ႕
ရတဲ့ ဘြဲ႕လက္မွတ္ကို ျပန္အပ္ၾကပါတယ္၊ တပါတီ အာဏာရွင္
ပညာေရး စနစ္ အလုိမရွိလုိ႕ ေၾကြးေၾကာ္ ခဲ့ပါတယ္။ သူတုိ႕
အားလုံးရဲ႕ အမည္စာရင္းအျပည္အစုံကို မွတ္ထားဖုိ႕ ေမ့ေလ်ာ့
ခဲ့တာ က်ေနာ့္အျပစ္ပါ။
ဒီအေၾကာင္းေတြကို ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ၾကိဳက္ျပီး ေရးပါတယ္၊
ေရးေနရင္ကေန အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ အဆုံးမသတ္ႏုိင္
ေသးပါ ...။
အစား အစာ၊ အ၀တ္အထည္၊ စာေပ၊ အႏုပညာ မ်ားနဲ႕ ပက္သက္
ျပီး က်ေနာ့္အၾကိဳက္ေတြက ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။ အခုေတာ့
၀ယ္စားဖုိ႕ေတာင္ ေရာင္းမဲ့သူ မရွိလုိ႕၊ ၀ယ္စရာေနရာ မေတြ႕လုိ႕
မစားရတဲ့ ျမန္မာ့ရုိးရာ အစားအစာေတြ၊ အ၀တ္အထည္ေတြ၊ မဖတ္
ရတဲ့ စာအုပ္ေတြကို သူမ်ားေျပာရင္ သေရက်ျပီး ေငးေနရပါတယ္။
အရင္တုန္းကေတာ့ “ႏွင္း” ေတြ ေဖြးေဖြးက်ေနတာကို ရုပ္ရွင္ထဲ၊
တီဗြီထဲ၊ စာအုပ္ထဲမွာ ေတြ႕ရင္ အရမ္းသေဘာက်ပါတယ္၊ အခုေတာ့
အျပင္ တခါ ထြက္ဖုိ႕အေရး အ၀တ္အစားနဲ႕ ဖိနပ္သယ္ဖုိ႕ သက္ျပင္း
တခ်ခ်နဲ႕ပါ။
ကုိယ္ၾကိဳက္တာေတြကို ေန႕စဥ္၊ အခ်ိန္တုိင္း လုပ္ခြင့္ရတဲ့ ဘ၀ကို
လူသားတုိင္း ပုိင္ဆုိင္ၾကပါေစ ...။
ဒီေလာက္ဆုိရင္ တဂ္စာ ေရးဖုိ႕ ေတာင္းဆုိလာတဲ့ အမ မေမအိခင္
ေက်နပ္ေလာက္ျပီလုိ႕ ထင္ပါတယ္။ တျခားသူေတြကိုလည္း ဆက္
ျပီး တဂ္ခ်င္ပါေသးတယ္၊ ဥေရာပနဲ႕ အေမရိကားဖက္မွာ ရာသီဥတု
ဆုိး၀ါးမွဳေတြၾကား ရွင္သန္လွဳပ္ရွား အလုပ္မ်ားေနၾကတဲ့ အကုိၾကီး
ကိုေက်ာက္ခဲ (ေရႊရတုမွတ္တမ္း)၊ ကုိသစ္နက္ဆူး၊ မေမဓါ၀ီ၊
စကၤာပူဖက္က ကုိလူသစ္ၾကီး၊ ခင္မင္ ရင္းႏွီးတဲ့ ညီေလးရမ္းဂမ္း
တုိ႕ကုိ ဆက္ တဂ္ပါတယ္၊ အခ်ိန္အားရင္ ေရးေပးၾကပါ။
