ေရးသူ- သခင္တင္ျမ
ျပန္လည္ တင္ျပသူ- ေအာင္ခင္ျမင့္
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း (၁၉၁၅- ၁၉၄၇)
-၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၈ ရက္ေန႕ည (ရန္ကုန္၊ ၾကည္ျမင္တုိင္၊ ဟုမ္းလမ္း
မီးရထားဂုံးထိပ္ရွိ ဂ်ပန္ျပန္ ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္ အဖြဲ႕၀င္ ဗုိလ္မွဴးျမင့္ေအာင္ ေနအိမ္)
ဖေယာင္းတုိင္မွ ထြက္လာသည့္ အလင္းေရာင္ မွိန္မွိန္တြင္ျဖစ္သျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္
မ်ား၏ မ်က္ႏွာ အမူအရာမ်ား မည္သုိ႕ရွိေနသည္ ကို အထင္အရွား မျမင္ရေစကာမူ
ကုိယ္ဟန္လွဳပ္ရွားမူမ်ားကို ၾကည့္ရျခင္းျဖင့္ပင္ တက္ၾကြဖ်တ္လတ္ေနေၾကာင္း၊
ဖက္ဆစ္ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္အေရးၾကီးသည့္ သေဘာထားမ်ားကို ေဆြးေႏြး
ဆုံးျဖတ္ၾကရန္ စိတ္အာရုံေစာလ်က္ရွိၾက ေၾကာင္းကုိ အထင္အရွား ေတြ႕ေနရပါ
သည္။ ကြ်န္ေတာ္ (သခင္တင္ျမ) ၏ အတြင္းစိတ္မ်ားလည္း တက္ၾကြ လွဳပ္ရွားလ်က္
ရွိေနပါသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႏွင့္ သခင္စုိးတုိ႕က စာပြဲ၀ုိင္းကေလး ပတ္လည္မွာရွိေသာ ကုလား
ထုိင္မ်ားတြင္ အရင္ ထုိင္လုိက္ၾကသည္။ သခင္သန္းထြန္း က ကုလားထုိင္တစ္လုံးတြင္
ေနာက္မွ ၀င္ထုိက္လုိက္ေလသည္။ ဗုိလ္မွဴးရဲထြဋ္ ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ကိစၥတစ္ခုကုိ
အခန္းေထာင့္တြင္ ေဆြးေႏြးေနၾကစဥ္ သခင္စုိးက လွမ္းေခၚသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ႏွစ္
ေယာက္ စကားစကုိ ျဖတ္ျပီးလူၾကီးမ်ား ၀ုိင္းထုိင္ေနေသာ စားပြဲဆီသုိ႕လာခဲ့သည္။
ကြ်န္ေတာ္သည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေရွ႕ရွိ ကုလားထုိင္ပု ကေလးတြင္ ထုိင္ရန္ ခါးကုိ
ကုိင္းလုိက္မိပါသည္။ ထုိအခုိက္ ကြ်န္ေတာ္စစ္ အက်ႌဘယ္ဘက္အိတ္ အတြင္းမွ
ေမာ္ဇာ ပစၥတုိကေလးမွာ ေလွ်ာခနဲထြက္သြားျပီး စားပြဲေပၚရွိ မွန္ခ်ပ္ၾကီးေပၚသုိ႕
ျဖန္းခနဲ က်သြားပါသည္။ ပစၥတုိေျပာင္း၀မွ မီးလက္ခနဲ လင္းသြားျပီး၊ ေသနတ္သံ
ဒုိင္းခနဲ ျမည္ဟည္းသြားပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ အားလုံး ၾကက္ေသ ေသျပီး တိတ္
ဆိတ္သြား ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ထူပူေခ်ာက္ခ်ား သြားပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္ အေသအခ်ာျမင္လုိက္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္၏ ပြင့္ေနေသာ အက်ႌအိတ္
ထဲမွ ေလွ်ာထြက္သြားေသာ ပစၥတုိကေလးသည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သခင္စုိး
တုိ႕ ယွဥ္ထုိင္ေနေသာဘက္ဆီသုိ႕ ေျပာင္းလွည့္၍ စားပြဲ၀ုိင္းတြင္ ခင္းထားသည့္
မွန္ခ်ပ္ၾကီးေပၚ က်သြားျပီး ဒုိင္းခနဲက်ည္ဆံထြက္သြားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္
ေအာင္ဆန္းမွာ ကုလားထုိင္ လက္ရန္း ႏွစ္ဖက္ေပၚ လက္တင္ျပီး မွန္ခ်ပ္ေပၚတြင္
ေသနတ္ေပါက္ကြဲမွဳ အရွိန္ျဖင့္ ခ်ာခ်ာလည္ေနေသာ ပစၥတုိေသနတ္ ကေလးကို
စုိက္ၾကည့္ေနပါသည္။
သခင္စုိး အသံက ရုတ္တရက္ ထြက္ေပၚလာပါသည္။ “ဘယ္သူ႕ ထိသြားသလဲဟင္။
ဘယ္သူ႕ထိသြားသလဲ” ဟု ေမးရင္ ကြ်န္ေတာ္ကို စူးစုိက္ၾကည့္ျပီး “ခင္ဗ်ာ လုပ္လုိက္
ရင္ ေသာက္ရမ္းခ်ည္းပဲ။ ခင္ဗ်ာ ေတာ္ေတာ္ အသုံးမက်တာပဲ” ဟု ၾကိမ္းေမာင္း
ပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္က ဘာမွ်ျပန္မေျပာႏုိင္ပါ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျငိမ္သက္ေနသျဖင့္
“ေသနတ္ထိသြား ျပီးလား” ဟူေသာ စုိးရိမ္း ေခ်ာက္ခ်ားစိတ္က လႊမ္းမုိးေန
ပါသည္။
“ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ထိသြားသလား” ဟု ကြ်န္ေတာ္က စုိးရိမ္းသံျဖင့္ ေမးလုိက္မွ ဗုိလ္ခ်ဳပ္
ေအာင္ဆန္းသည္ လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွား ျဖစ္လာျပီး “ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး။က်ဳပ္ေတာ့
မထိဘူး” ဟု ေျဖပါသည္။
ဗုိလ္မွဴးရဲထြဋ္ က “ဟုိမွာ ဟုိမွာ။ က်ည္ဆံ ေပါက္သြားတဲ့ေနရာ မွန္ကြဲေနတယ္”
ဟု လက္ညွဳိး ထုိးျပ မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သခင္စုိးတုိ႕ ေနာက္ဘက္ရွိ ျပတင္း
ေပါက္ မွန္တံခါးကြဲ ေနသည္ ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ေပါက္ကြဲ ထြက္သြားေသာ က်ည္ဆံ
မွာ ဘယ္သူ႕ကိုမွ် ထိမွန္ျခင္း မရွိသည္ကုိ သိရမွ စိုးရိမ္းစိတ္ျဖင့္ ေခြ်းျပန္ေနေသာ
ကြ်န္ေတာ္သည္ စိတ္ေအးသြားသည္။
တိုက္ေအာက္က လုံျခဳံေရး တာ၀န္ယူေနေသာ စစ္ဗိုလ္ကေလးမွာ အေပၚထပ္သုိ႕
အူလ်ားဖား လ်ား ေျပးတက္လာပါသည္။ ဗိုလ္မွဴး ရဲထြဋ္ က မေတာ္တဆ ေသနတ္
ထြက္သြားျခင္းျဖစ္ ေၾကာင္းဆီးေျပာလုိက္မွ ထုိဗိုလ္ကေလးမွာ ေယာင္ခ်ားခ်ားႏွင့္
ေအာက္သုိ႕ ျပန္ဆင္းသြား ပါသည္။
သခင္စုိးသည္ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေပါ့ဆ ရပါမည္လားဟု ဆက္၍ ဆူပူေနပါေသးသည္။
ဤသုိ႕ ျဖစ္ရသည္မွာ ကြ်န္ေတာ္၏ သတိလစ္ဟင္းမွဳေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္
သည္ သြားေလရာရာတြင္ ပစၥတုိ ေသနတ္ ႏွစ္လက္ကို အျမဲတမ္း ယူေဆာင္ေလ့
ရွိပါသည္။ ႏွစ္လက္လုံးကို က်ည္ဆံထုိးျပီး ေမာင္းထိန္း ခလုပ္ပိတ္ကာ အသင့္လုပ္
ထား ပါသည္။ ၇ ဒႆမ ၅ ပစၥတုိ အေသးကေလးကုိ အက်ႌအိတ္ထဲ ထည့္၍ ၾကယ္
သီးပိတ္ထားျပီး၊ ပစၥတုိ အၾကီးကိုမူ သားေရလက္ဆြဲအိတ္ ထဲတြင္ ထည့္ထားပါသည္။
အေရးအေၾကာင္း ေပၚပါက အလြယ္တကူ ထုတ္သုံး ႏုိင္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။
အက်ႌၾကယ္သီး ဘယ္အခ်ိန္က ျပဳတ္ေနမွန္း မသိပါ။ ကုလားထုိင္ကုိ ထုိင္ရန္ ခါး
အကုန္းလုိက္တြင္ ပြင့္ေနေသာ အိတ္ထဲမွ ေသနတ္မွာ အေလးခ်ိန္ျဖင့္ ေလွ်ာထြက္
သြားျပီး မွန္ခ်ပ္ေပၚက်၍ ေမာင္းထိန္း ခလုတ္ ျပဳတ္ကာ က်ည္ဆံ ထြက္သြားျခင္း
ျဖစ္ပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္သည္ ပစၥတုိ ေသနတ္ေျပာင္းထဲ အလုိအေလ်ာက္ ၀င္ေနေသာ
က်ည္ဆံကို ထုတ္ယူလုိက္ျပီး ေသနတ္ ယမ္းကတ္မ်ား ႏုတ္၍ ေသနတ္ကုိ
သားေရလက္ဆြဲအိတ္ ထဲသုိ႕ ထည့္လိုက္ပါသည္။
သခင္စုိးသည္ ကြ်န္ေတာ္ (သခင္တင္ျမ)၏ ေပါ့ေလွ်ာ့မွဳကုိ မေက်ႏုိင္ မခ်မ္းႏုိင္
ျဖစ္ေနပါေသးသည္။ ေသနတ္သံ ၾကားသျဖင့္ ဂ်ပန္ေတြမ်ား လာစုံစမ္းမလား
ဟု စုိးရိမ္းေနပါသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သခင္သန္းထြန္းတုိ႕ ကမူ
ေသနတ္ မေတာ္တဆ ထြက္သြားျခင္းကို အေရးၾကီး လွသည္ဟု သေဘာ
မထားၾကပါ။ စစ္ဗိုလ္အိမ္က ေသနတ္သံ တစ္ခ်က္ၾကားရုံျဖင့္လည္း ဂ်ပန္
မ်ားက ဂရုစုိက္လာလိမ့္မည္ မဟုတ္ဟု သေဘာထားၾကဟန္ တူပါသည္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္စုိးႏွင့္ သခင္သန္းထြန္းတုိ႕သည္ မဟာမိတ္
စစ္ဌာနခ်ဳပ္က ေပးလုိက္ေသာ စာႏွင့္ ကိုသိန္းေဖထံမွ ေပးလုိက္ေသာ စာပါ
သေဘာထားမ်ားကို အေျခခံ၍ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္တုိ႕အား လက္နက္ကိုင္၍ အျမန္
ဆုံး ေတာ္လွန္တုိက္ခုိက္ၾကရန္ သင့္၊ မသင့္ ေဆြးေႏြး ၾကပါသည္။
(သခင္တင္ျမ၏ ဘုံဘ၀မွာျဖင့္ စာအုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္ ေဖာ္ျပထားပါသည္
အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ စာေရးသူထံမွ တုိက္ရုိက္ ခြင့္ျပဳခ်က္ မေတာင္းခံ
ထားမွဳကို ခြင့္လႊတ္ပါ။)
No comments:
Post a Comment