ျမန္မာ ရာဇတ္၀င္ထဲက ဒိန္းမတ္ႏုိင္ငံသား

(မွတ္ခ်က္။ ။ ဆရာျမသန္းတင့္၏ ေတာင္သမန္ ေရႊအင္းက ေလညွင္း
ေဆာ္ေတာ့ စာအုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္ ေဖာ္ျပပါသည္။ စာမ်က္ႏွာ -၄၅၉၊
၄၆၀။)

၁၈၈၄ ခုႏွစ္ ႏုိ၀င္ဘာလ ထဲတြင္ ကခ်င္ႏွင့္ တရုတ္ သူပုန္မ်ားက
ဗန္းေမာ္ျမိဳ႕ကုိ ၀င္ေရာက္ တုိက္ခုိက္ခဲ့ရာ ထုိအျဖစ္အပ်က္သည္ အထက္
ျမန္မာႏုိင္ငံ အစုိးရ နယ္ပယ္မ်ားတြင္ ျငိမ္သက္မွဳ မရွိေၾကာင္းကုိ ျပသည့္
သက္သ အေထာက္အထား ျဖစ္သည္ဟု ျဗိတိသွ်တုိ႕က ယူဆၾကသည္။
သူပုန္မ်ားသည္ ျငိမ္သက္မွဳမရွိေသာ အေျခအေနကုိ ၾကည့္၍ အတင့္ရဲလာ
ခဲ့ၾကကာ ဗန္းေမာ္ျမိဳ႕ကုိ သိမ္းပုိက္ထားျပီးေနာက္ ျမိဳ႕ထဲရွိ ဥစၥာပစၥည္းတုိ႕
ကို လုယူၾကသည္။ ဤတြင္ ျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားတုိ႕သည္ ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းရွိ
ေသာင္ျပင္မ်ားသုိ႕ ထြက္ေျပး ပုန္းေရွာင္ ၾကသည္။

ထုိအခ်ိန္တြင္ ဧရာ၀တီ ဖလုိတီလာ ကုမဏီမွ ဒိန္းမတ္လူမ်ဳိး မာလိန္
ယန္တန္းဒရြတ္ ပဲ့ကုိင္သည့္ ကျဗဴ သေဘၤာသည္ လာေနက် အတုိင္း
ဗန္းေမာ္ျမိဳ႕အနီးသုိ႕ ခ်ဥ္းကပ္ လာခဲ့သည္။ ကျဗဴသည္ မူလက ခ်င္းတြင္း
ျမစ္ေၾကာင္းတြင္ ေျပးဆြဲေနသည့္ သေဘၤာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေရနည္းခ်ိန္
ျဖစ္သျဖင့္ ခ်င္းတြင္းဘက္မွ ဧရာ၀တီျမစ္ေၾကာင္းဘက္သုိ႕ ကူးေျပာင္း
ေျပးဆြဲေနသည္။ ကျဗဴမွာ ႏွစ္ထပ္သေဘၤာတစ္စင္း ျဖစ္ျပီး ကုန္းပတ္
ကလည္း က်ယ္ျပန္႕သည္။ သူႏွင့္အတူ ႏွစ္ထပ္သမၺန္ တစ္စင္းကုိလည္း
ဆြဲလာခဲ့ေသးသည္။

ေသာင္ျပင္တြင္ စုေ၀းေနၾကသည့္ ဒုကၡသည္မ်ားသည္ သူတုိ႕ကို တျခား
သုိ႕ ေခၚေဆာင္သြားရန္ ေတာင္းပန္ၾကသည္။

ဒိန္းမတ္လူမ်ဳိး မာလိန္ တန္းဒရြတ္သည္ အသက္ ႏွစ္ဆယ္ေလးႏွစ္မွ်
သာ ရွိေသးသည့္ လူငယ္ကေလး တစ္ေယာက္ ျဖစ္သည္။ မာလိန္ျဖစ္
သည္မွာလည္း မၾကာေသး။ မာလိန္ တန္းဒရြတ္သည္ သတၱိေကာင္းသူ
ျဖစ္သည္။ သူသည္ အထက္သုိ႕ လုိက္ပါမည့္ ခရီးသည္မ်ားအား တစ္
ေနရာတြင္ ခ်ပစ္ခဲ့ျပီး ဗန္းေမာ္ဆိပ္ကမ္း ေသာင္ျပင္တြင္ စုရုံးေနသည့္
ဒုကၡသည္မ်ားကို ႏွစ္ၾကိမ္တုိင္တုိင္ သြားေရာက္ ကယ္ဆယ္ျပီး ေအာက္
ဘက္သုိ႕ စုန္ဆင္းပုိ႕ခဲ့သည္။ ထုိအထဲတြင္ ဥေရာပတုိက္သား သာသနာ
ျပဳမ်ား၊ ကုန္သည္မ်ားႏွင့္ မိမိတုိ႕အိမ္မ်ား မီးရွိဴ႕ခံၾကရသည့္ ျမန္မာ
အမ်ဳိးသားမ်ား အမ်ားအျပား ပါၾကသည္။ မာလိန္ တန္းဒရြတ္သည္
ဒုကၡသည္မ်ားကို လုံျခံဳေဘးကင္းရာသုိ႕ ပုိ႕ပစ္ခဲ့ျပီးေနာက္ အေျခအေန
ကို အစီရင္ခံရန္ မႏၱေလးသုိ႕ စုန္ဆင္း လာခဲ့သည္။ သုိ႕ျဖင့္ ဗန္းေမာ္-
မႏၱေလး သေဘၤာ အဆက္အသြယ္ကို ကာလ အတန္ၾကာမွ် ရပ္ဆုိင္း
ထားခဲ့ျပီး ဗန္းေမာ္မွ သူပုန္တုိ႕ ထြက္ခြာသည့္အခါတြင္မွ ျပန္လည္ေျပး
ဆြဲ ခဲ့သည္။