တကယ့္လူရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ

ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ

လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ မတုိင္ခင္က သူနဲ႕က်ေနာ္ ေန႕စဥ္နီးပါးေတြ႕
ဆုံေလ့ ရွိပါတယ္။ သူ႕သမီးရဲ႕ ေစ်းဆုိင္ေလးတစ္ခုမွာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ထိ သူ႕
မွတ္ဥာဏ္ေတြ မခြ်တ္ယြင္းေသးပါဘူး။ အရပ္ထဲက လူေတြကေတာ့ သူနဲ႕
ၾကံဳသလုိပဲ စကားေျပာေလ့ ရွိပါတယ္။ သူ ေျပာတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို
မွတ္သားႏုိင္ဖုိ႕ လူေတြလည္း မၾကိဳးစားျဖစ္ခဲ့ဘူးလုိ႕ ေျပာလုိ႕ရပါတယ္။
အားလုံးက လက္လွဳပ္မွ ပါးစပ္လွဳပ္ႏုိင္မဲ့ အေျခအေနၾကားမွာပါ။ သူ က်င္လည္
ခဲ့တဲ့ ဘ၀ေတြကို စိတ္၀င္တစား ေမးျမန္းဖုိ႕ သူ႕ သားသမီးအရင္းအခ်ာေတြ
လည္း စိတ္ပါ၀င္စားပုံ မေပၚခဲ့ဘူးလုိ႕ ထင္ပါတယ္။ ဒီလုိပဲ သူနဲ႕က်ေနာ္
ဦးတည္ရာမဲ့ စကားေတြေျပာလုိက္၊ ေမးလုိက္ ျမန္းလုိက္နဲ႕ တေန႕ေတာ့
ကိစၥ တစ္ခုကုိ ေရာက္သြားပါတယ္။

(သူ) ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တယ္ဆုိတာ ကိုယ့္ဆန္႕က်င္တဲ့အရာေတြေပၚ တုိက္ခုိက္
ျခင္းပဲ၊ လက္နက္နဲ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တျခားေသာ နည္းလမ္းေတြနဲ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့၊ အဓိက
က အဲဒီ ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ျမင္ဖုိ႕ပဲ၊ တရားတယ္၊ မတရားဘူး၊ ဟုတ္တယ္၊
မဟုတ္ဘူး ဆုိတာေတြက ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႕ ရွဳေဒါင့္အမ်ဳိးမ်ဳိးက ဆုံးျဖတ္တာပါ၊
လုပ္ရဲဖုိ႕ေတာ့ လုိတာေပါ့၊ လုပ္ႏုိင္ေအာင္လည္း ဖန္တီးတတ္ဖုိ႕ လုိပါတယ္။

(က်ေနာ္) အဘတုိ႕ ေတာ္လွန္ခဲ့တဲ့ အဂၤလိပ္တုိ႕၊ ဂ်ပန္တုိ႕က ႏုိင္ငံျခားသား
ေတြေလ၊ အဲဒီေတာ့ လူတုိင္းက မုန္းတာေပါ့၊ လူေတြကို စည္းရုံးရတာလည္း
ဒီေခတ္ေလာက္ မခက္ဘူးလုိ႕ က်ေနာ္ေတာ့ ထင္တယ္။

(သူ) မင္းထင္လုိ႕ပါ၊ ဒုိ႕တုန္းကလည္း မလြယ္တဲ့ အလုပ္ေတြ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္၊
စာေတြထဲမွာ မွတ္တမ္းမ၀င္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္၊ အလုပ္
တုိင္းက လူၾကားေကာင္းတဲ့ သေဘာသဘာ၀ ရွိျခင္းမွ ရွိတာေလ၊ တခ်ဳိ႕
ေနရာေတြမွာ ျဖစ္လာမဲ့ အႏၱရာယ္ကို ၾကိဳတင္ကာကြယ္တဲ့အေနနဲ႕ သတ္ျဖတ္
ရတာေတြ ရွိပါတယ္။

(က်ေနာ္) အဘတုိ႕က ဘယ္သူ႕ကို သတ္ခဲ့လုိ႕လဲ။
(သူ) ငါတုိ႕က ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ ရဲေဘာ္ေတြေလ၊ အထက္က
ညႊန္ၾကားရင္ သတ္ရတာေပါ့၊ ဒါ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္တာေလ။
(က်ေနာ္) … ဘယ္သူ႕ကို သတ္ခဲ့တာလဲ။
(သူ) ေတာ္ဘုရားၾကီးကုိ … ။
(က်ေနာ္) ေတာ္ဘုရာၾကီးဆုိတာ ဘယ္သူလဲ။
(သူ) သီေပါမင္းနဲ႕ စုဘုရားလတ္ရဲ႕ေျမး …။

(က်ေနာ္) ဘယ္လုိ သတ္ခဲ့တာလဲ ... အဘ။
(သူ) ဂ်ပန္ေခတ္ ကုကၠိဳင္ေရကူးကန္လမ္းထိပ္က ျခံတစ္ျခံမွာ ငါတုိ႕ေနတယ္။
အဲဒီျခံမွာ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးတစ္ေယာက္ ေနတယ္ကြ။ အဲဒီမိန္းမၾကီးကုိ ဂ်ပန္ကင္ေပ
စစ္ပုလိပ္တစ္ေယာက္က ၾကိဳက္ေနတာ၊ အဲဒီျခံမွာ ငါတုိ႕က ေတာက္တုိမရ
အလုပ္သမားပုံစံနဲ႕ ကပ္ျပီး ေနရတာ၊ အဓိက က အဲဒီမိန္းမၾကီးနဲ႕ ပက္သက္
ျပီး စစ္သတင္းအတုိအစမ်ား ရမလားဆုိျပီး ေနၾကတာေပါ့၊ ငါရယ္၊ ငါ့သူငယ္ခ်င္း
၀က္ၾကီးရယ္၊ တစ္ေနေတာ့ ငါတုိ႕ဆီကုိ လွ်ဳိ၀ွက္ရုံးက စာေရာက္လာတယ္၊
ေတာ္ဘုရားၾကီးကို သုတ္သင္ျပစ္ဖုိ႕ ညႊန္ၾကားတဲ့ စာေပါ့၊ ျပီးေတာ္ ေျခာက္လုံးျပဴး
တစ္လက္လည္း ပါတယ္။

ဒီလုိကြ ဂ်ပန္၀င္ခါစက ျမန္မာဘုရင္ရဲ႕ ေဆြမ်ဳိးအေဟာင္းတခ်ဳိ႕က သူတုိ႕မိဘ
ေတြ လက္ထက္က အာဏာမ်ဳိး ျပန္ရဖုိ႕ ဂ်ပန္ကို ခ်ဥ္းကပ္တာေတြ လုပ္ၾက
တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႕ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကုိ ဟန္႕တားဖုိ႕ သူတုိ႕ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္
လုပ္သူကို ဆုံးမ ရမယ္ေပါ့။ အဲဒီအုပ္စုရဲ႕ လွဳပ္ရွားမွဳကို ေတာ္ဘုရားၾကီးက
ဦးေဆာင္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ေတာ္ဘုရားၾကီးကို ရွင္းျပစ္ရမယ္ေပါ့။

မုိးေတြက တဖြဲဖြဲ ရြာေနတဲ့ မနက္ခင္းတစ္ခုေပါ့။ ငါနဲ႕ ငါ့သူငယ္ခ်င္း ၀က္ၾကီးက
ဌက္ေပ်ာသီးခုိင္ တစ္ခုကို ထမ္းျပီး အဲဒီျခံကုိ သြားခဲ့ၾကတယ္။ အထက္က ငါတုိ႕ကုိ
အမိန္႕ေပးခဲ့တာက ဒျမတုိက္တဲ့ ပုံစံလုိလုိ ဘာလုိလုိနဲ႕ သတ္ျပစ္ခဲ့ဖုိ႕ပါ။ ျခံၾကီး
အၾကီးၾကီး ေမာင္ေရ။ ျခံေပါက္၀ ေရာက္ေတာ့ ပါလာတဲ့ ဌက္ေပ်ာသီးခုိင္ၾကီးကို
ေဘးခ်၊ လက္အုပ္ေလးခ်ီျပီး … အရွင္ ကုိယ္ေတာ္ၾကီးဘုရားနဲ႕ ေတြ႕ခ်င္လုိ႕ပါ၊
၀င္ခြင့္ျပဳပါဆုိျပီး လုပ္ရတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ ျခံထဲကို ဒို႕ေရာက္သြားတာေပါ့။ ဧည့္ခန္းထဲ
ေခၚသြားတယ္။ ေတာ္ဘုရားၾကီးနဲ႕ ေတြ႕ရတယ္။ ေဟ့ေကာင္ေရ … ဒီအရင္ ငါတုိ႕က
သူ႕ကုိ အျပင္မွာ တစ္ခါမွ မေတြ႕ဖူးဘူး၊ သူလုိ ကုိယ္လုိပဲ ထင္တာ။ သူက ဗလ
ေတာင့္ေတာင့္နဲ႕ အားကစားေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ေနတယ္။ အားကစားသမားကြ၊
ငါတုိ႕က ငဖ်ံေလးေတြ၊ သူနဲ႕ ယွဥ္လုိက္ရင္ ဆင္နဲ႕ၾကြက္ေလာက္ ကြာတယ္။

ဒီလုိနဲ႕ သူ႕ကုိ လက္အုပ္ေလးခ်ီျပီး ဟုိေျပာလုိက္ ဒီေျပာလုိက္နဲ႕ အေျခအေနကုိ
ေလ့လာရတယ္။ လူလည္း ရွင္းေရာ … ငါက ခါးၾကားမွာ ၀ွက္ျပီးသယ္လာတဲ့
ေသနတ္နဲ႕ ထုတ္ခ်ိန္းလုိက္တယ္။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ သူက ငါကုိ ခုန္အုပ္ျပီး
ေသနတ္ ၀င္လုတာေပါ့။ ေသနတ္က လႊင့္ထြက္သြားတယ္။ ငါက ေအာက္မွာ၊
သူက အေပၚကေန ထုိးသမွ် ငါ ခံရတယ္။ ဒါနဲ႕ ငါ့သူငယ္ခ်င္း ၀က္ၾကီးက
သူ႕ဂုတ္ပုိးေပၚ ခြစီးျပီး သူ႕ကို ၀င္ထုိးတာေပါ့။ သူလည္း ငါ့ကို ထုိးေနရကေန
၀က္ၾကီးဘက္ကို လွည့္ျပီး ေဆာ္တယ္။ အဲဒီမွာတင္ ငါလည္း လဲေနရာက
ကုန္းရုန္းထျပီး လႊတ္က်သြားတဲ့ ေသနတ္ကို ေကာက္တယ္။ ျပီးေတာ္ သူ႕ကုိ
ပထမ တစ္ခ်က္ ျပစ္ခ်လုိက္တယ္။ ပထမေတာ့ သူ လဲက်သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့
သူ ျပန္ထလာတယ္ကြ။ ဒီမွာတင္ ေခါင္းတည့္တည့္ကုိ ခ်ိန္းျပီး ေနာက္တစ္ခ်က္
ျပစ္ခ်လုိက္တယ္။ သူ လုံး၀ မထ ႏုိင္ေတာ့ဘူး။

ငါတုိ႕လည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ထူပူ ေနတာ။ ငါတုိ႕ကို ညႊန္ၾကားလုိက္တုန္းက
သတ္ျပီးရင္ ခႏၶာကိုယ့္က လက္၀တ္ရတနာ ပစၥည္းတစ္ခုခုကို ယူခဲ့လုိ႕ ပါတယ္။
ပစၥည္းလုိခ်င္လုိ႕ ဒျမတုိက္ရင္နဲ႕ လက္လြန္းျပီး လူသတ္မူ ျဖစ္တဲ့ ပုံစံမ်ဳိးေပါ့။
ေသနတ္သံၾကားေတာ့ အိမ္ထဲက လူေတြလည္း ဧည့္ခန္းထဲ ေျပး၀င္လာတယ္။
ျပီးေတာ္ သူတုိ႕လည္း အထိန္႕တလန္႕ ျဖစ္ျပီး … လာၾကပါအုံး … ဒီမွာ
ဒျမတုိက္ေနတယ္ … ဘာညာ ဆုိျပီး ေအာ္ၾကတာေပါ့။ ဒီမွာတင္ ငါတုိ႕ႏွစ္ေယာက္
လည္း ဘာပစၥည္းမွေတာင္ ခြ်တ္ျပီး မယူႏိုင္ဘူး။ ေျခကုန္သုတ္ျပီး ေျပးခဲ့တယ္။
ေသနတ္ေတာင္ သယ္ေနရတာ ေလးတယ္ဆုိျပီး လမ္းေဘးက ေျမာင္းထဲ လႊင့္ျပစ္
ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနရာနဲ႕ မနီးမေ၀းမွာ စခန္းခ်ေနတဲ့ ဂ်ပန္စစ္တပ္လည္း ဒုိ႕ေနာက္ကို
အသည္းအသန္ လုိက္တယ္။ လုိက္လာတဲ့ ဂ်ပန္စစ္သားက အေယာက္ႏွစ္ဆယ္
ေလာက္ ရွိတယ္။ လုိက္ရင္းနဲ႕ ငါတုိ႕ကုိေသနတ္နဲ႕ လွမ္းျပီး ျပစ္တယ္။ ကံေကာင္း
လုိ႕ မထိတာ။

ဒီလုိနဲ႕ ငါတုိ႕လည္း ေရႊတိဂုံဘုရားကုိ ဦးတည္ျပီး ေျပးခဲ့ၾကတယ္။ မနက္ေစာေစာ
မုိးေတာင္ သိပ္မလင္းေသးဘူး။ ဒါနဲ႕ ငါတုိ႕လည္း ဘုရားကုန္းေပၚ ေျပးတက္ၾက
တာေပါ့။ ေနာက္က လုိက္လာတဲ့ ဂ်ပန္က မနီးမေ၀း။ ဘုရားေစာင္းတန္းမွာ ပန္း
ေရာင္းတဲ့ ေစ်းဆုိင္ခုံေတြ ရွိတယ္ေလ။ ဆုိင္ေတြ မဖြင့္ေသးဘူး။ အဲဒီခုံေတြေအာက္
မွာ ညဖက္ဆုိရင္ လာလာ အိပ္တဲ့ သူေတာင္းစား ေတြရွိတယ္။ ဒါနဲ႕ ငါတုိ႕လည္း
အဲဒီခုံေတြေအာက္ ၀င္ပုန္းတယ္။ ခါးက ပုဆုိးကို တကုိယ္လုံးျဖန္႕ျခံဳျပီး
သူေတာင္းစားလုိလုိ ဘာလုိလုိနဲ႕ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လုိက္တာေပါ့။ ဒါနဲ႕
ေနာက္က လုိက္ရွာတဲ့ ဂ်ပန္စစ္သားေတြလည္း မ်က္စီလည္ သြားတယ္။ သူတုိ႕
လည္း ဟုိေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္နဲ႕ ဘုရားကုန္းေပၚကုိ တက္သြားၾက
တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ စိတ္ထဲ … အင္း … ဆုိျပီး သက္ျပင္း ခ်ႏုိင္တယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ
ဒုိ႕လႊတ္ခဲ့ ၾကတယ္ေလ။

(က်ေနာ္) အဘတုိ႕ကို ညႊန္ၾကားခဲ့တဲ့ အထက္အဖြဲ႕အစည္း ဆုိတာ ဘယ္သူ
ေတြလဲ။
(သူ) … မင္းဘုိးေအ ေတြေလ … ။ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ပါတယ္ဆုိမွာပဲ
… ဘီအုိင္ေအရုံး ေပါ့ကြ … ဟားဟားဟား (ေျခာက္ကပ္ကပ္ ရယ္သံမ်ား)။

(ဤမွ်သာ။)