တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသား ဘ၀ က ဒုိ ့သခ်ာၤ အပုိင္း(၁)

ေရးသူ -ေအာင္ခင္ျမင့္


အခုတေလာ ေက်ာင္း ကို အရမ္း သတိရ မိပါတယ္။ က်ေနာ္ ဆုိလုိ တဲ့ ေက်ာင္း
ဆုိတာ က ရန္ကုန္ တကၠသုိလ္ ရဲ ့ လက္ေအာက္ ခံ လွဳိင္ နယ္ေျမ ကို ဆုိလုိ
တာပါ။ တေန ့က အင္တာ နက္ မွာ ေတြ ့လုိ ေတြ ့ျငား ေက်ာင္း ဓါတ္ပုံ ေတြ ရွာ
ၾကည့္ ေတာ့ ေဇာ္မင္းေဒြး ဓါတ္ပုံ ၾကီး ကို သြားေတြ ့တယ္။ 94-95-96 ခုႏွစ္ လွဳိင္
နယ္ေျမ မွာ ေက်ာင္းတက္ဘူးတဲ့ သူေတြ သူ ့ကုိ မွတ္မိ ႏုိင္ပါတယ္။ သူ က လွဳိင္နယ္
ေျမ ၾကက္ေျခ နီရုံးခန္း ကို အပုိင္ စီးထား တဲ့ က်ေနာ္ တုိ ့ သခၤ်ာ က ေက်ာင္းသား
ပါ။ ေနရာ တုိင္းမွာ သူပါ လုိ ့ တျခား ေမဂ်ာ က ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ေတြက
သူ ့ကုိ ‘ရာပါ ၾကီး” ‘မွန္ေၾကာင္‘ လုိ ့လည္း ေခၚပါ တယ္။ လူ ပုံစံ က ၀၀ တုတ္တုတ္
အရပ္ က ပု ျပတ္ျပတ္ မ်က္မွန္ နဲ ့ ေက်ာင္းသား တစ္ဦး ပါ။လွဳိင္ နယ္ေျမ က ၾကက္
ေျခ နီ ရုံးခန္း ဆုိရင္ သူ ့ရဲ ့ ေဟာက္ဖြာ ေဟာက္ဖြာ စကား သံနဲ ့ တင္ စည္းကား ခဲ့
တာ ပါ။

ေက်ာင္းသူ ေခ်ာေခ်ာ လွလွ ေလးေတြ အခန္း ေရွ ့က ျဖတ္ေလွ်ာက္ သြားရင္
‘ ညီမ ေလး တုိ ့ ၾကက္ေျခ နီ အသင္း၀င္ ေဖာင္ ယူမလား၊ ေက်ာင္းတက္ ေနရင္
ေနထုိင္ မေကာင္း ျဖစ္ရင္ ဒီကုိ အခ်ိန္ မေရြး လာခဲ့၊ ဘာညာ ….‘ လုိ ့ေျပာျပီ မ်က္နွာ
က ရႊန္းရႊန္း ေ၀လုိ ့။ ေယာကၤ်ား ေလးေတြ ဆုိရင္ ‘ဘာကိစၥ လဲ … ဘာလုပ္ မလုိ ့
လဲ…‘ လုိ ့ ေဟာက္ထုတ္ပါတယ္။ သူ က ဒဂုံ အထက 2 ကေန ဆယ္တန္း ေအာင္
ျမင္ ခဲ့ျပီ စမ္းေခ်ာင္း ျမိဳ ့နယ္ မွာ ေနထုိင္ ပါတယ္။






က်ေနာ္ နဲ ့ ေဇာ္မင္းေဒြး က ေရစက္ မကုန္ ႏုိင္ဘူး ထင္ပါ တယ္။ 97-98 ခုႏွစ္
ရန္ကုန္နည္း ပညာ တကၠသုိလ္ (ယခင္ ရန္ကုန္ စက္မွဳ တကၠသုိလ္) မွာ ညေနပိုင္း
အင္ဂ်င္နီယာ ဒီပလုိမာ သင္တန္းေတြ ဖြင့္ေတာ့ လည္း ထပ္ ဆုံ ၾက ေသးတယ္။
ဒါပင္ မဲ့ ေမဂ်ာေတာ့ ကြဲ သြား ပါျပီ ။ သူ ့က EC ။ က်ေနာ္ နဲ ့ စုိင္းဆုိင္၀မ္း(သူလည္း
သခ်ာၤ ကပါ) က Building Technology တက္ခဲ့ ၾက ပါတယ္။ အဲဒီ မွာ လည္း သခ်ာၤ
က ေက်ာင္းသားေတြ လာတက္ တာ အမ်ား ၾကီး ပါ ။ က်ေနာ္ သတိ အရ ဆုံး က
က်ေနာ္ တုိ ့(RC 2) လွဳိင္ နယ္ေျမ သခ်ာၤ ေမဂ်ာ က ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ေတြ
ေပ်ာ္ပြဲစား ခရီး သြားဖုိ ့၀ါသ နာ ၾကီးေၾကာင္း ပါ။ က်ေနာ္ တုိ ့ လွဳိင္နယ္ေျမ ၾကက္ေျခ
နီ အသင္း ရဲ ့အတြင္းေရးမွဴး လုပ္တဲ့ ကိုေက်ာ္ႏုိင္ လည္း က်ေနာ္ တုိ ့ သခ်ာၤ ေမဂ်ာ
က ပါ။ လူ ပုံစံ က ပိန္ပိန္ အရပ္ က ရွည္ရွည္။ သူ လုိက္ၾကိဳက္ တဲ့ ေကာင္မေလး
က Chemistry ေမဂ်ာ က။ အဲဒီ ေက်ာင္းသူ လည္း က်ေနာ္ တုိ ့ ေမဂ်ာ က Picnic
ထြက္ရင္ အျမဲ တမ္း ပါ၀င္ လုိ ့ သူကုိ မသိတဲ့ သခ်ာၤက ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ
ေတြ ဆုိရင္ သခ်ာၤ ေက်ာင္းသူ လုိ ့ ထင္ၾက ပါတယ္။ က်ေနာ္ တုိ ့ ေက်ာင္းထဲ စေရာက္
တဲ့ 94 မွာ ေက်ာင္းက တစ္ႏွစ္ ျပည့္ေအာင္ မတက္ရ ပါဘူး။ တစ္တန္း ကုိ 4 လ 5
လ နဲ ့ အျပီ တက္ခဲ့ ၾက တာပါ။ အဲလုိ အခ်ိန္ တုိေက်ာင္းတက္ ရခ်ိန္ မွာေတာင္ သခ်ာၤ
ေမဂ်ာက က်ေနာ္တုိ ့ တေတြ Picnic ဆုိတဲ့ အသံၾကားရင္ ညဘက္ အိပ္ မေပ်ာ္ ဘူး
ေပ်ာ္လုိ ့။ ဒီေခတ္ က်ေနာ္တုိ ့ေနာက္ပုိင္း မ်ဳိးဆက္သစ္ေက်ာင္းသား ေတြ ေရာ သူတို႕
ရယ့္ ေက်ာင္းသား ဘ၀ ကုိ စစ္ အာဏာ ရွင္ ေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရက္ရက္
စက္စက္ အႏုိင္ က်င့္ ေနၾက ျပီလည္း က်ေနာ္ ေတြးျပီ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ မိတယ္။

‘ရာစုသစ္ ျမစ္က်ဥ္း‘ ကဗ်ာ စာအုပ္ လွဳပ္ရွား မွဳ နဲ ့ 96 ဒီဇင္ဘာ ေက်ာင္းသား
ေတာ္လွန္ေရး ၾကား ကာလ မွာ က်ေနာ္တုိ ့တေတြ လွဳိင္နယ္ ေျမ ကုိ ေရာက္ခဲ့ ၾက
ပါတယ္။ တစ္လကို အနည္းဆုံး တစ္ခါ ေလာက္ Picnic အစီ အစဥ္ ေတြ လုပ္ၾက လို ့
က်ေနာ္ တုိ ့လွဳိင္နယ္ေျမ သခ်ာၤ ဌာန မွဴး ဆရာၾကီး ေဒါက္တာ ခင္ေမာင္၀င္း က သူ႕
တပည့္ ေတြ ျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္တုိ ့ကို တား ယူ ခဲ့ရ ပါတယ္။ ဆရာၾကီး ဘယ္လုိပဲ
ေမတၱာ ရပ္ခံ က်ေနာ္ တုိ ့က ေတာ့သြားဖုိ ့ ပုိက္ဆံ မရွိတဲ့ ေနာက္ဆုံး မွာ ‘သာဓု‘
ကန္ ဘက္ ခ်ီတက္ ၾက ပါတယ္။ ပထမ ႏွစ္ေက်ာင္းသား ဘ၀ မွာ က်ဳိက္ထီးရုိး ဘုရား
နဲ ့သာမည ေတာင္ ဆရာေတာ္ ၾကီးထံ တစ္ၾကိမ၊္ ပုဂံ ဘုရား ဖူးက တစ္ၾကိမ္ ရက္ရွည္
ခရီး ေတြ ထြက္ခဲ့ ၾက ပါတယ္။