‘ပလုံ‘ကဗ်ာ ေလး နဲ ့ကုိေရႊဘုန္း ႏွင့္ စပ္စိန္မင္း တုိ ့အား သတိရ မိျခင္း

ေရးသူ - ေအာင္ခင္ျမင့္

‘ပလုံ‘
(ကဗ်ာ ေရးသူ ။ ။ ကိုေရႊဘုန္း - တာရာမင္းေ၀)

‘ပလုံ‘
ေရထဲ ကို ခဲ က်သြားတာလည္း
ျဖစ္ႏုိင္တယ္
ေရထဲ က ငါး ခုန္တက္လာတာလည္း
ျဖစ္ႏုိင္တယ္
တေန ့မွာ ငါ့ အတၱဳပၸတၱိ ကို
ငါ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္တယ္
ဘယ္လုိ ျဖစ္သြားသလဲ မသိဘူး
‘ပလုံ‘

အထက္ ေဖာ္ျပပါ ကဗ်ာ ေလး ကို က်ေနာ္ စ ၾကား ရ ခ်ိန္ မွာ………..




1990 ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ လကုန္ ပိုင္း ေလာက္ ျဖစ္မည္ ဟု က်ေနာ္ ထင္ ပါသည္။
အမ်ဳိးသား ဒီမုိ ကေရစီ အဖြဲ ့ခ်ဴပ္ ၏ ဂႏၵီ ေၾကျငာ စာတမ္း ကို ေထာက္ ခံမွဳ ျဖင့္ 1990
ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္ လ ရွစ္ရက္ ေန ့မွ စ၍ အကသ ( အေျခ ခံ ပညာ ေက်ာင္းသား မ်ား
သမဂၢ BESU ) မွ အဖြဲ ့၀င္ ေက်ာင္းသား မ်ား သည္ အင္းစိန္ တြဲဖက္ ေထာင္ သုိ ့ သူ႕
ထက္ငါ အလ်င္ အျမန္ ေရာက္ရွိ ၾကပါ ေတာ့ သည္ (ရွစ္ေလး လုံး ႏွစ္ ပတ္လည္ ေနာက္
ပုိင္း)။ က်ေနာ္ သည္အေဆာင္ ႏွစ္ ၏ သရဲ ေျခာက္ သည္ ဟု နာမည္ေက်ာ္ ေသာ
အခန္း နံပါတ္ (22) တြင္ စတင္ေနရ ပါသည္။ တေန ့တြင္ တဖက္ ခန္း ရွိ ေပတရာ
ေပၚ ေျပာက္က်ားသပိတ္ တုိက္ပြဲ တြင္ ခင္မင္ ရင္းႏွီး ခဲ့ေသာ ဆန္း၀င္းေမာင္ (တာေမြ
အထက ‘3‘ အကသ ) ထံသုိ ့ေဆးလိပ္ မီး ျပစ္ေပး ရာ မီးဆြဲ ေနေသာ ေဆးလိပ္ ကို
ခ်ည္ ထားသည့္ ၾကိဳးႏွင့္ သူတုိ ့ အခန္း အျပင္ရွိ ေသာက္ေရအုိး ႏွင့္ ခ်ိတ္ မိျပီ ေသာက္
ေရအုိး က်ကြဲ သြားပါသည္။ ထုိအခါ ေထာင္ ၀ါဒါက က်ေနာ္ကို နားရင္း ႏွစ္ခ်က္ ရုိက္ျပီး
ကိုေရႊဘုန္း တုိ ့အခန္း သုိ ့ ေျပာင္းေရြ ့လုိက္ပါသည္။ ကိုေရႊဘုန္း သည္ ထုိအခ်ိန္က
က်ေနာ္တုိ႕ တြဲဖက္ေထာင္ဘက္သုိ ့ ေရာက္ခါ စ ဟု သိရ ပါသည္။

က်ေနာ္တုိ႕ အကသမ်ား မွာ သူ ့ထက္ အသက္ အားျဖင့္ ၇ ႏွစ္ ၈ ႏွစ္ ခန္ ့ငယ္သလုိ
ဗကသ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦးလဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အခန္း ထဲတြင္ သူ ့ကုိ ‘အာစရိ‘
(ဆရာ သမား) ဟု ေခၚၾက ပါသည္။ အခန္း ထဲ တြင္ အင္းစိန္ျမိဳ ့နယ္ အကသ မွ
ညီအကုိ ႏွစ္ဦးလည္း ရွိပါသည္။အင္းစိန္ေထာင္ဗူး၀ ေရွ ့တြင္ ‘အင္းစိန္ေထာင္ၾကီး
….က်ယ္ တာ ေလာက္ေတာ့ ….. ရယ္တာေပါ့… ရယ္တာေပါ့ ...‘ ဟု ေၾကြးေၾကာ္
ဆႏၵျပ ခဲ့ေသာေၾကာင့္ အဖမ္း ခံ ရျပီ ေရာက္လာ ေသာ အကသ မ်ား ျဖစ္ပါသည္။
နာမည္ မ်ားကို က်ေနာ္ ျပန္ စဥ္းစား လုိ ့မရေတာ့ပါ။ တေန ့ မနက္ ေစာေစာ မ်က္ႏွာ
သစ္၊ အိမ္သာ ဂန္ဖလား သြန္းျပီ အျပင္မွ ျပန္ အ၀င္ တြင္ စပ္စိန္မင္း (ကိုမုိးသီးဇြန္တူ
- သဃၤကြ်န္းျမိဳ ့နယ္ အကသ ေခါင္းေဆာင္)က ‘ေထာင္ ၀ါဒါက ေျပာတယ္ ဂ်င္း
အေႏြး ထည္ ေကာင္းေကာင္း ရွိရင္ ဓါးလွီး မုန္ ့နဲ ့လဲ ေပးမယ္‘ ဟု ေျပာ ပါသည္။
က်ေနာ္ က ဒါဆုိမုိက္တယ္ကြာ ဟု ေထာက္ခံ ခဲ့ ပါသည္။ အင္းစိန္ ျမိဳ ့နယ္ အကသ
မွ ညီအကို ႏွစ္ဦး ထဲ က အကိုျဖစ္သူက သူ ့မွာ ပါလာ ေသာ ဂ်င္း အေႏြး ထည္ ေလး
ကို မုန္ ့နဲ ့လဲ စားရန္ ခြ်တ္ ေပးပါသည္။ ထုိအခါ ကိုေရႊဘုန္း က က်ေနာ္ နဲ ့ စပ္စိန္မင္း
အား ‘မင္း တုိ ့ၾကည့္ လုပ္အုံး ေတာ္ၾကာ…‘ပလုံ‘…ျဖစ္ေနအုံးမယ္‘ ဟု ဆုိပါ သည္။
က်ေနာ္ တုိ ့လည္း ေထာင္ထမင္း သာ ေန ့တုိင္း စားေနရေသာ ေၾကာင့္ လဲ မည္
ဟု ဆုံးျဖတ္ ျပီ ကိုေရႊဘုန္း တားေန သည့္ ၾကားမွ ပင္ လဲ လုိက္ ပါသည္။

တေန ့ျပီး တေန ့သာ ကုန္သြား ပါသည္။ထုိေထာင္၀ါဒါ ေပၚ မလာ ေတာ့ပါ။က်ေနာ္တုိ႕
အကသ ရဲေဘာ္မ်ား လည္း ေထာင္ဗူး ၀ ရွိ စစ္ခုံးရုံး သုိ ့ ရုံးတက္ ရန္ နီး လာ ပါသည္။
ထုိ အခါ ကိုေရႊဘုန္းက ဓါးလွီးမုန္ ့လည္း မရ စစ္ခုံးရုံး လည္း တက္ရေတာ့မည္ ျဖစ္ေသာ
သူ ့ ညီေလး မ်ား လုိ ျဖစ္ေနသည့္ က်ေနာ္ တုိ ့အား စိတ္ ညစ္ ေပ်ာက္ေစရန္ ေလာကဓမၼ
သေဘာ ကို ျပ ဆုိေသာ ‘ပလုံ‘ ကဗ်ာေလး အား ရြတ္ျပ ပါသည္။

က်ေနာ္ နဲ ့စပ္စိန္မင္း တုိ ့က ‘ဒီမွာ အဂၤာ်ီ လည္းဆုံး မုန္ ့လည္း မစားရ လုိ ့စိတ္ညစ္
ေနရတဲ့ ၾကားထဲ …အာစရိ…ရယ္ …အဲဒီ ..ကဗ်ာ ..လည္း …ေတာ္ပါ ေတာ့ဗ်ာ ...‘ ဟု
သာ ရယ္ေမာ ေျပာဆုိ ခဲ့ ပါသည္။ ယခု အခါ အင္တာ နက္စာမ်က္ ႏွာ ေပၚ တြင္
ကိုေရႊဘုန္း ၏ ‘ပလုံ‘ ကဗ်ာေလး အား အမွတ္ မထင္ ျပန္လည္ ေတြ ့ ရေသာ အခါ
ကြယ္လြန္ သြားရွာ ျပီ ျဖစ္ေသာ ကိုေရႊဘုန္း ႏွင့္ စပ္စိန္မင္း တုိ ့ ႏွစ္ဦးအား မ်ားစြာ
ေအာင္ေမ့ သတိရ ျဖစ္မိ ပါသည္။