ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ
လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ မတုိင္ခင္က သူနဲ႕က်ေနာ္ ေန႕စဥ္နီးပါးေတြ႕
ဆုံေလ့ ရွိပါတယ္။ သူ႕သမီးရဲ႕ ေစ်းဆုိင္ေလးတစ္ခုမွာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္ထိ သူ႕
မွတ္ဥာဏ္ေတြ မခြ်တ္ယြင္းေသးပါဘူး။ အရပ္ထဲက လူေတြကေတာ့ သူနဲ႕
ၾကံဳသလုိပဲ စကားေျပာေလ့ ရွိပါတယ္။ သူ ေျပာတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို
မွတ္သားႏုိင္ဖုိ႕ လူေတြလည္း မၾကိဳးစားျဖစ္ခဲ့ဘူးလုိ႕ ေျပာလုိ႕ရပါတယ္။
အားလုံးက လက္လွဳပ္မွ ပါးစပ္လွဳပ္ႏုိင္မဲ့ အေျခအေနၾကားမွာပါ။ သူ က်င္လည္
ခဲ့တဲ့ ဘ၀ေတြကို စိတ္၀င္တစား ေမးျမန္းဖုိ႕ သူ႕ သားသမီးအရင္းအခ်ာေတြ
လည္း စိတ္ပါ၀င္စားပုံ မေပၚခဲ့ဘူးလုိ႕ ထင္ပါတယ္။ ဒီလုိပဲ သူနဲ႕က်ေနာ္
ဦးတည္ရာမဲ့ စကားေတြေျပာလုိက္၊ ေမးလုိက္ ျမန္းလုိက္နဲ႕ တေန႕ေတာ့
ကိစၥ တစ္ခုကုိ ေရာက္သြားပါတယ္။
(သူ) ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တယ္ဆုိတာ ကိုယ့္ဆန္႕က်င္တဲ့အရာေတြေပၚ တုိက္ခုိက္
ျခင္းပဲ၊ လက္နက္နဲ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တျခားေသာ နည္းလမ္းေတြနဲ႕ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့၊ အဓိက
က အဲဒီ ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ျမင္ဖုိ႕ပဲ၊ တရားတယ္၊ မတရားဘူး၊ ဟုတ္တယ္၊
မဟုတ္ဘူး ဆုိတာေတြက ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႕ ရွဳေဒါင့္အမ်ဳိးမ်ဳိးက ဆုံးျဖတ္တာပါ၊
လုပ္ရဲဖုိ႕ေတာ့ လုိတာေပါ့၊ လုပ္ႏုိင္ေအာင္လည္း ဖန္တီးတတ္ဖုိ႕ လုိပါတယ္။
(က်ေနာ္) အဘတုိ႕ ေတာ္လွန္ခဲ့တဲ့ အဂၤလိပ္တုိ႕၊ ဂ်ပန္တုိ႕က ႏုိင္ငံျခားသား
ေတြေလ၊ အဲဒီေတာ့ လူတုိင္းက မုန္းတာေပါ့၊ လူေတြကို စည္းရုံးရတာလည္း
ဒီေခတ္ေလာက္ မခက္ဘူးလုိ႕ က်ေနာ္ေတာ့ ထင္တယ္။
(သူ) မင္းထင္လုိ႕ပါ၊ ဒုိ႕တုန္းကလည္း မလြယ္တဲ့ အလုပ္ေတြ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္၊
စာေတြထဲမွာ မွတ္တမ္းမ၀င္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္၊ အလုပ္
တုိင္းက လူၾကားေကာင္းတဲ့ သေဘာသဘာ၀ ရွိျခင္းမွ ရွိတာေလ၊ တခ်ဳိ႕
ေနရာေတြမွာ ျဖစ္လာမဲ့ အႏၱရာယ္ကို ၾကိဳတင္ကာကြယ္တဲ့အေနနဲ႕ သတ္ျဖတ္
ရတာေတြ ရွိပါတယ္။
(က်ေနာ္) အဘတုိ႕က ဘယ္သူ႕ကို သတ္ခဲ့လုိ႕လဲ။
(သူ) ငါတုိ႕က ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ ရဲေဘာ္ေတြေလ၊ အထက္က
ညႊန္ၾကားရင္ သတ္ရတာေပါ့၊ ဒါ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္တာေလ။
(က်ေနာ္) … ဘယ္သူ႕ကို သတ္ခဲ့တာလဲ။
(သူ) ေတာ္ဘုရားၾကီးကုိ … ။
(က်ေနာ္) ေတာ္ဘုရာၾကီးဆုိတာ ဘယ္သူလဲ။
(သူ) သီေပါမင္းနဲ႕ စုဘုရားလတ္ရဲ႕ေျမး …။
(က်ေနာ္) ဘယ္လုိ သတ္ခဲ့တာလဲ ... အဘ။
(သူ) ဂ်ပန္ေခတ္ ကုကၠိဳင္ေရကူးကန္လမ္းထိပ္က ျခံတစ္ျခံမွာ ငါတုိ႕ေနတယ္။
အဲဒီျခံမွာ ရုပ္ရွင္မင္းသမီးတစ္ေယာက္ ေနတယ္ကြ။ အဲဒီမိန္းမၾကီးကုိ ဂ်ပန္ကင္ေပ
စစ္ပုလိပ္တစ္ေယာက္က ၾကိဳက္ေနတာ၊ အဲဒီျခံမွာ ငါတုိ႕က ေတာက္တုိမရ
အလုပ္သမားပုံစံနဲ႕ ကပ္ျပီး ေနရတာ၊ အဓိက က အဲဒီမိန္းမၾကီးနဲ႕ ပက္သက္
ျပီး စစ္သတင္းအတုိအစမ်ား ရမလားဆုိျပီး ေနၾကတာေပါ့၊ ငါရယ္၊ ငါ့သူငယ္ခ်င္း
၀က္ၾကီးရယ္၊ တစ္ေနေတာ့ ငါတုိ႕ဆီကုိ လွ်ဳိ၀ွက္ရုံးက စာေရာက္လာတယ္၊
ေတာ္ဘုရားၾကီးကို သုတ္သင္ျပစ္ဖုိ႕ ညႊန္ၾကားတဲ့ စာေပါ့၊ ျပီးေတာ္ ေျခာက္လုံးျပဴး
တစ္လက္လည္း ပါတယ္။
ဒီလုိကြ ဂ်ပန္၀င္ခါစက ျမန္မာဘုရင္ရဲ႕ ေဆြမ်ဳိးအေဟာင္းတခ်ဳိ႕က သူတုိ႕မိဘ
ေတြ လက္ထက္က အာဏာမ်ဳိး ျပန္ရဖုိ႕ ဂ်ပန္ကို ခ်ဥ္းကပ္တာေတြ လုပ္ၾက
တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႕ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကုိ ဟန္႕တားဖုိ႕ သူတုိ႕ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္
လုပ္သူကို ဆုံးမ ရမယ္ေပါ့။ အဲဒီအုပ္စုရဲ႕ လွဳပ္ရွားမွဳကို ေတာ္ဘုရားၾကီးက
ဦးေဆာင္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ေတာ္ဘုရားၾကီးကို ရွင္းျပစ္ရမယ္ေပါ့။
မုိးေတြက တဖြဲဖြဲ ရြာေနတဲ့ မနက္ခင္းတစ္ခုေပါ့။ ငါနဲ႕ ငါ့သူငယ္ခ်င္း ၀က္ၾကီးက
ဌက္ေပ်ာသီးခုိင္ တစ္ခုကို ထမ္းျပီး အဲဒီျခံကုိ သြားခဲ့ၾကတယ္။ အထက္က ငါတုိ႕ကုိ
အမိန္႕ေပးခဲ့တာက ဒျမတုိက္တဲ့ ပုံစံလုိလုိ ဘာလုိလုိနဲ႕ သတ္ျပစ္ခဲ့ဖုိ႕ပါ။ ျခံၾကီး
အၾကီးၾကီး ေမာင္ေရ။ ျခံေပါက္၀ ေရာက္ေတာ့ ပါလာတဲ့ ဌက္ေပ်ာသီးခုိင္ၾကီးကို
ေဘးခ်၊ လက္အုပ္ေလးခ်ီျပီး … အရွင္ ကုိယ္ေတာ္ၾကီးဘုရားနဲ႕ ေတြ႕ခ်င္လုိ႕ပါ၊
၀င္ခြင့္ျပဳပါဆုိျပီး လုပ္ရတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ ျခံထဲကို ဒို႕ေရာက္သြားတာေပါ့။ ဧည့္ခန္းထဲ
ေခၚသြားတယ္။ ေတာ္ဘုရားၾကီးနဲ႕ ေတြ႕ရတယ္။ ေဟ့ေကာင္ေရ … ဒီအရင္ ငါတုိ႕က
သူ႕ကုိ အျပင္မွာ တစ္ခါမွ မေတြ႕ဖူးဘူး၊ သူလုိ ကုိယ္လုိပဲ ထင္တာ။ သူက ဗလ
ေတာင့္ေတာင့္နဲ႕ အားကစားေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ေနတယ္။ အားကစားသမားကြ၊
ငါတုိ႕က ငဖ်ံေလးေတြ၊ သူနဲ႕ ယွဥ္လုိက္ရင္ ဆင္နဲ႕ၾကြက္ေလာက္ ကြာတယ္။
ဒီလုိနဲ႕ သူ႕ကုိ လက္အုပ္ေလးခ်ီျပီး ဟုိေျပာလုိက္ ဒီေျပာလုိက္နဲ႕ အေျခအေနကုိ
ေလ့လာရတယ္။ လူလည္း ရွင္းေရာ … ငါက ခါးၾကားမွာ ၀ွက္ျပီးသယ္လာတဲ့
ေသနတ္နဲ႕ ထုတ္ခ်ိန္းလုိက္တယ္။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ သူက ငါကုိ ခုန္အုပ္ျပီး
ေသနတ္ ၀င္လုတာေပါ့။ ေသနတ္က လႊင့္ထြက္သြားတယ္။ ငါက ေအာက္မွာ၊
သူက အေပၚကေန ထုိးသမွ် ငါ ခံရတယ္။ ဒါနဲ႕ ငါ့သူငယ္ခ်င္း ၀က္ၾကီးက
သူ႕ဂုတ္ပုိးေပၚ ခြစီးျပီး သူ႕ကို ၀င္ထုိးတာေပါ့။ သူလည္း ငါ့ကို ထုိးေနရကေန
၀က္ၾကီးဘက္ကို လွည့္ျပီး ေဆာ္တယ္။ အဲဒီမွာတင္ ငါလည္း လဲေနရာက
ကုန္းရုန္းထျပီး လႊတ္က်သြားတဲ့ ေသနတ္ကို ေကာက္တယ္။ ျပီးေတာ္ သူ႕ကုိ
ပထမ တစ္ခ်က္ ျပစ္ခ်လုိက္တယ္။ ပထမေတာ့ သူ လဲက်သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့
သူ ျပန္ထလာတယ္ကြ။ ဒီမွာတင္ ေခါင္းတည့္တည့္ကုိ ခ်ိန္းျပီး ေနာက္တစ္ခ်က္
ျပစ္ခ်လုိက္တယ္။ သူ လုံး၀ မထ ႏုိင္ေတာ့ဘူး။
ငါတုိ႕လည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ထူပူ ေနတာ။ ငါတုိ႕ကို ညႊန္ၾကားလုိက္တုန္းက
သတ္ျပီးရင္ ခႏၶာကိုယ့္က လက္၀တ္ရတနာ ပစၥည္းတစ္ခုခုကို ယူခဲ့လုိ႕ ပါတယ္။
ပစၥည္းလုိခ်င္လုိ႕ ဒျမတုိက္ရင္နဲ႕ လက္လြန္းျပီး လူသတ္မူ ျဖစ္တဲ့ ပုံစံမ်ဳိးေပါ့။
ေသနတ္သံၾကားေတာ့ အိမ္ထဲက လူေတြလည္း ဧည့္ခန္းထဲ ေျပး၀င္လာတယ္။
ျပီးေတာ္ သူတုိ႕လည္း အထိန္႕တလန္႕ ျဖစ္ျပီး … လာၾကပါအုံး … ဒီမွာ
ဒျမတုိက္ေနတယ္ … ဘာညာ ဆုိျပီး ေအာ္ၾကတာေပါ့။ ဒီမွာတင္ ငါတုိ႕ႏွစ္ေယာက္
လည္း ဘာပစၥည္းမွေတာင္ ခြ်တ္ျပီး မယူႏိုင္ဘူး။ ေျခကုန္သုတ္ျပီး ေျပးခဲ့တယ္။
ေသနတ္ေတာင္ သယ္ေနရတာ ေလးတယ္ဆုိျပီး လမ္းေဘးက ေျမာင္းထဲ လႊင့္ျပစ္
ခဲ့တယ္။ အဲဒီေနရာနဲ႕ မနီးမေ၀းမွာ စခန္းခ်ေနတဲ့ ဂ်ပန္စစ္တပ္လည္း ဒုိ႕ေနာက္ကို
အသည္းအသန္ လုိက္တယ္။ လုိက္လာတဲ့ ဂ်ပန္စစ္သားက အေယာက္ႏွစ္ဆယ္
ေလာက္ ရွိတယ္။ လုိက္ရင္းနဲ႕ ငါတုိ႕ကုိေသနတ္နဲ႕ လွမ္းျပီး ျပစ္တယ္။ ကံေကာင္း
လုိ႕ မထိတာ။
ဒီလုိနဲ႕ ငါတုိ႕လည္း ေရႊတိဂုံဘုရားကုိ ဦးတည္ျပီး ေျပးခဲ့ၾကတယ္။ မနက္ေစာေစာ
မုိးေတာင္ သိပ္မလင္းေသးဘူး။ ဒါနဲ႕ ငါတုိ႕လည္း ဘုရားကုန္းေပၚ ေျပးတက္ၾက
တာေပါ့။ ေနာက္က လုိက္လာတဲ့ ဂ်ပန္က မနီးမေ၀း။ ဘုရားေစာင္းတန္းမွာ ပန္း
ေရာင္းတဲ့ ေစ်းဆုိင္ခုံေတြ ရွိတယ္ေလ။ ဆုိင္ေတြ မဖြင့္ေသးဘူး။ အဲဒီခုံေတြေအာက္
မွာ ညဖက္ဆုိရင္ လာလာ အိပ္တဲ့ သူေတာင္းစား ေတြရွိတယ္။ ဒါနဲ႕ ငါတုိ႕လည္း
အဲဒီခုံေတြေအာက္ ၀င္ပုန္းတယ္။ ခါးက ပုဆုိးကို တကုိယ္လုံးျဖန္႕ျခံဳျပီး
သူေတာင္းစားလုိလုိ ဘာလုိလုိနဲ႕ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လုိက္တာေပါ့။ ဒါနဲ႕
ေနာက္က လုိက္ရွာတဲ့ ဂ်ပန္စစ္သားေတြလည္း မ်က္စီလည္ သြားတယ္။ သူတုိ႕
လည္း ဟုိေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္နဲ႕ ဘုရားကုန္းေပၚကုိ တက္သြားၾက
တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ စိတ္ထဲ … အင္း … ဆုိျပီး သက္ျပင္း ခ်ႏုိင္တယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ
ဒုိ႕လႊတ္ခဲ့ ၾကတယ္ေလ။
(က်ေနာ္) အဘတုိ႕ကို ညႊန္ၾကားခဲ့တဲ့ အထက္အဖြဲ႕အစည္း ဆုိတာ ဘယ္သူ
ေတြလဲ။
(သူ) … မင္းဘုိးေအ ေတြေလ … ။ ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ပါတယ္ဆုိမွာပဲ
… ဘီအုိင္ေအရုံး ေပါ့ကြ … ဟားဟားဟား (ေျခာက္ကပ္ကပ္ ရယ္သံမ်ား)။
(ဤမွ်သာ။)
Feb 27, 2009
Feb 26, 2009
လိမ္
တခ်ဳိ႕က လိမ္တယ္
အခ်ဳိ႕က အလိမ္ခံရတယ္
တခ်ဳိ႕က မသိမသာ လိမ္တယ္
တခ်ဳိ႕က သိသိနဲ႕ လိမ္တယ္
တခ်ဳိ႕က မသိလုိက္သလုိနဲ႕ လိမ္တယ္
အခ်ဳိ႕က မသိမသာ အလိမ္ခံရတယ္
အခ်ဳိ႕က သိသိနဲ႕ အလိမ္ခံရတယ္
အခ်ဳိ႕က မသိလုိက္သလုိနဲ႕ အလိမ္ခံရတယ္
“လိမ္တဲ့ ပညာကုိ ဘယ္သူက စ’ေမြးဖြားလဲ
အာဒံလား ….
ဧ၀ လား …
ျဗဟၼာၾကီး ေလးဦးလား …
ဇာခန္းဆီေနာက္ကြယ္က အင္တာဗ်ဴးလား …
ေဆာင္ၾကာျမိဳင္က ၾကာကူလီ လူတန္းစားေတြလား …
ရင္ကြဲပက္လက္လမ္းဆုံးက ဆြံ႕အ နားမၾကားေတြလား …
စာနာမွဳလုံး၀မရွိတဲ့ လူယဥ္ေက်းေတြလား …
အဲဒီအေၾကာင္းကုိ ေျပာျပတဲ့ လူေတြလား …. ”
တခ်ဳိ႕က ကုိယ့္ကုိယ္ကို လိမ္ခဲ့
တခ်ဳိ႕က သူတစ္ပါးကုိ လိမ္ခဲ့
တခ်ဳိ႕က အစုအဖြဲ႕ကုိ လိမ္ခဲ့
တခ်ဳိ႕က အမ်ဳိးအႏြယ္ကို လိမ္ခဲ့
တခ်ဳိ႕က တုိင္းႏုိင္ငံကုိ လိမ္ခဲ့
တခ်ဳိ႕က အရာအားလုံးကို လိမ္ခဲ့
တခ်ဳိ႕က လိမ္လုိ႕ရသမွ်ကုိ လိမ္ခဲ့
အခ်ဳိ႕က ရယ္ေမာစရာအျဖစ္ အလိမ္ခံခဲ့
အခ်ဳိ႕က လွ်ပ္တျပက္ပဲ အလိမ္ခံခဲ့
အခ်ဳိ႕က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ အလိမ္ခံခဲ့
အခ်ဳိ႕က ယုံၾကည္မွဳေၾကာင့္ အလိမ္ခံခဲ့
အခ်ဳိ႕က သံဓိ႒ာန္ေၾကာင့္ အလိမ္ခံခဲ့
အခ်ဳိ႕က သစၥာတရားျဖင့္ အလိမ္ခံခဲ့
အခ်ဳိ႕က ပုံေအာျပီး အလိမ္ခံခဲ့
တခ်ဳိ႕က စကားလုံးအားျဖင့္ လိမ္….
တခ်ဳိ႕က စာေရးျပီး လိမ္….
တခ်ဳိ႕က အမူအရာနဲ႕ လိမ္….
တခ်ဳိ႕က အတတ္ပညာနဲ႕ လိမ္….
တခ်ဳိ႕က အားယူျပီး လိမ္….
အခ်ဳိ႕က အားမရွိလုိ႕ အလိမ္ခံ …..
အခ်ဳိ႕က အတတ္ပညာနည္းလုိ႕ အလိမ္ခံ …..
အခ်ဳိ႕က မခန္႕မွန္းတတ္လုိ႕ အလိမ္ခံ …..
အခ်ဳိ႕က စာမတတ္လုိ႕ အလိမ္ခံ …..
အခ်ဳိ႕က နားမလည္လုိ႕ အလိမ္ခံ …..
တခ်ဳိ႕က ဥပမာ ေပးျပီး လိမ္တုန္း
အခ်ဳိ႕က အမွန္တရားကို သက္ေသျပဳဖုိ႕ လိမ္တုန္း
တခ်ဳိ႕က အေျခအေနအရဆုိျပီး လိမ္တုန္း
အခ်ဳိ႕က မလိမ္ျခင္းပဲနဲ႕ လိမ္တုန္း
တခ်ဳိ႕က ခြင့္မျပဳလုိ႕ လိမ္တုန္း
အခ်ဳိ႕က ေဖာက္ထြက္မရလုိ႕ လိမ္တုန္း
တခ်ဳိ႕က အသက္ရွင္ဖုိ႕အတြက္ လိမ္တုန္း
အခ်ဳိ႕က ထမင္းတစ္လုတ္စားဖုိ႕ လိမ္တုန္း
တခ်ဳိ႕က ထာ၀ရ လိမ္တုန္း
အခ်ဳိ႕က လမ္းၾကံဳလုိ႕ လိမ္တုန္း
တခ်ဳိ႕က ပြဲမစ’ခင္ အလိမ္ခံရ
အခ်ဳိ႕က ေနရာရဖုိ႕ အလိမ္ခံၾက
တခ်ဳိ႕က ပုံရိပ္ေတြနဲ႕ အလိမ္ခံရ
အခ်ဳိ႕က ဆုတံဆိပ္ေတြနဲ႕ အလိမ္ခံၾက
တခ်ဳိ႕က လက္ခုတ္သံနဲ႕ အလိမ္ခံရ
အခ်ဳိ႕က မဂၤလာျပဳျပီး အလိမ္ခံၾက
တခ်ဳိ႕က အစြမ္းထက္မွဳနဲ႕ အလိမ္ခံရ
အခ်ဳိ႕က အစြမ္းအစမရွိလုိ႕ အလိမ္ခံၾက
တခ်ဳိ႕က အသက္ရွင္ေနစဥ္ အလိမ္ခံရ
အခ်ဳိ႕က ေသဆုံးတဲ့အထိ အလိမ္ခံၾက
တခ်ဳိ႕က လိမ္တာကုိ သေဘာေတြ႕ျပီး
အခ်ဳိ႕က အလိမ္ခံရတာကုိ မေနာေခြ႕ ေနေတာ့ … ။ ။
- စစ္ျငိမ္းဒီေရ
အခ်ဳိ႕က အလိမ္ခံရတယ္
တခ်ဳိ႕က မသိမသာ လိမ္တယ္
တခ်ဳိ႕က သိသိနဲ႕ လိမ္တယ္
တခ်ဳိ႕က မသိလုိက္သလုိနဲ႕ လိမ္တယ္
အခ်ဳိ႕က မသိမသာ အလိမ္ခံရတယ္
အခ်ဳိ႕က သိသိနဲ႕ အလိမ္ခံရတယ္
အခ်ဳိ႕က မသိလုိက္သလုိနဲ႕ အလိမ္ခံရတယ္
“လိမ္တဲ့ ပညာကုိ ဘယ္သူက စ’ေမြးဖြားလဲ
အာဒံလား ….
ဧ၀ လား …
ျဗဟၼာၾကီး ေလးဦးလား …
ဇာခန္းဆီေနာက္ကြယ္က အင္တာဗ်ဴးလား …
ေဆာင္ၾကာျမိဳင္က ၾကာကူလီ လူတန္းစားေတြလား …
ရင္ကြဲပက္လက္လမ္းဆုံးက ဆြံ႕အ နားမၾကားေတြလား …
စာနာမွဳလုံး၀မရွိတဲ့ လူယဥ္ေက်းေတြလား …
အဲဒီအေၾကာင္းကုိ ေျပာျပတဲ့ လူေတြလား …. ”
တခ်ဳိ႕က ကုိယ့္ကုိယ္ကို လိမ္ခဲ့
တခ်ဳိ႕က သူတစ္ပါးကုိ လိမ္ခဲ့
တခ်ဳိ႕က အစုအဖြဲ႕ကုိ လိမ္ခဲ့
တခ်ဳိ႕က အမ်ဳိးအႏြယ္ကို လိမ္ခဲ့
တခ်ဳိ႕က တုိင္းႏုိင္ငံကုိ လိမ္ခဲ့
တခ်ဳိ႕က အရာအားလုံးကို လိမ္ခဲ့
တခ်ဳိ႕က လိမ္လုိ႕ရသမွ်ကုိ လိမ္ခဲ့
အခ်ဳိ႕က ရယ္ေမာစရာအျဖစ္ အလိမ္ခံခဲ့
အခ်ဳိ႕က လွ်ပ္တျပက္ပဲ အလိမ္ခံခဲ့
အခ်ဳိ႕က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႕ အလိမ္ခံခဲ့
အခ်ဳိ႕က ယုံၾကည္မွဳေၾကာင့္ အလိမ္ခံခဲ့
အခ်ဳိ႕က သံဓိ႒ာန္ေၾကာင့္ အလိမ္ခံခဲ့
အခ်ဳိ႕က သစၥာတရားျဖင့္ အလိမ္ခံခဲ့
အခ်ဳိ႕က ပုံေအာျပီး အလိမ္ခံခဲ့
တခ်ဳိ႕က စကားလုံးအားျဖင့္ လိမ္….
တခ်ဳိ႕က စာေရးျပီး လိမ္….
တခ်ဳိ႕က အမူအရာနဲ႕ လိမ္….
တခ်ဳိ႕က အတတ္ပညာနဲ႕ လိမ္….
တခ်ဳိ႕က အားယူျပီး လိမ္….
အခ်ဳိ႕က အားမရွိလုိ႕ အလိမ္ခံ …..
အခ်ဳိ႕က အတတ္ပညာနည္းလုိ႕ အလိမ္ခံ …..
အခ်ဳိ႕က မခန္႕မွန္းတတ္လုိ႕ အလိမ္ခံ …..
အခ်ဳိ႕က စာမတတ္လုိ႕ အလိမ္ခံ …..
အခ်ဳိ႕က နားမလည္လုိ႕ အလိမ္ခံ …..
တခ်ဳိ႕က ဥပမာ ေပးျပီး လိမ္တုန္း
အခ်ဳိ႕က အမွန္တရားကို သက္ေသျပဳဖုိ႕ လိမ္တုန္း
တခ်ဳိ႕က အေျခအေနအရဆုိျပီး လိမ္တုန္း
အခ်ဳိ႕က မလိမ္ျခင္းပဲနဲ႕ လိမ္တုန္း
တခ်ဳိ႕က ခြင့္မျပဳလုိ႕ လိမ္တုန္း
အခ်ဳိ႕က ေဖာက္ထြက္မရလုိ႕ လိမ္တုန္း
တခ်ဳိ႕က အသက္ရွင္ဖုိ႕အတြက္ လိမ္တုန္း
အခ်ဳိ႕က ထမင္းတစ္လုတ္စားဖုိ႕ လိမ္တုန္း
တခ်ဳိ႕က ထာ၀ရ လိမ္တုန္း
အခ်ဳိ႕က လမ္းၾကံဳလုိ႕ လိမ္တုန္း
တခ်ဳိ႕က ပြဲမစ’ခင္ အလိမ္ခံရ
အခ်ဳိ႕က ေနရာရဖုိ႕ အလိမ္ခံၾက
တခ်ဳိ႕က ပုံရိပ္ေတြနဲ႕ အလိမ္ခံရ
အခ်ဳိ႕က ဆုတံဆိပ္ေတြနဲ႕ အလိမ္ခံၾက
တခ်ဳိ႕က လက္ခုတ္သံနဲ႕ အလိမ္ခံရ
အခ်ဳိ႕က မဂၤလာျပဳျပီး အလိမ္ခံၾက
တခ်ဳိ႕က အစြမ္းထက္မွဳနဲ႕ အလိမ္ခံရ
အခ်ဳိ႕က အစြမ္းအစမရွိလုိ႕ အလိမ္ခံၾက
တခ်ဳိ႕က အသက္ရွင္ေနစဥ္ အလိမ္ခံရ
အခ်ဳိ႕က ေသဆုံးတဲ့အထိ အလိမ္ခံၾက
တခ်ဳိ႕က လိမ္တာကုိ သေဘာေတြ႕ျပီး
အခ်ဳိ႕က အလိမ္ခံရတာကုိ မေနာေခြ႕ ေနေတာ့ … ။ ။
- စစ္ျငိမ္းဒီေရ
Feb 24, 2009
တစ္ႏွစ္ျပည့္
တင္ျပသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ
က်ေနာ့္ရဲ႕ “ပ်ဴႏုိင္ငံ” စာမ်က္ႏွာက ဒီေန႕ဆုိရင္ တစ္ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ပါျပီ။
အဲဒီေတာ့ တစ္ႏွစ္ျပည့္ အလွဴလုပ္ရမွာေပါ့ဗ်ာ။ စားစရာေတြ၊ ေသာက္စရာ
ေတြက မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ဆုိရင္ေတာ့ တတ္အားသေရြ႕ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
အခုလုိ အင္တာနက္ေပၚမွာေတာ့
ဘာတတ္ႏုိင္သလဲဆုိေတာ့ ….
ဟုိေနရာ သည္ေနရာက ရွာေဖြျပီး ေဒါင္းလုပ္(Download) ခ်ထားတဲ့
စာအုပ္ေလးေတြပဲ ရွိပါတယ္။ ဖတ္ျပီးသား၊ ကူးယူျပီးသား ျဖစ္ေနရင္ေတာ့
ခြင့္လႊတ္ပါလုိ႕ ေျပာပါရေစ။
(မွတ္ခ်က္။ ။မူရင္းစာေရးဆရာမ်ားႏွင့္တကြ အင္တာနက္ေပၚသုိ႕ ဦးစြာပထမ
ပုိ႕ေဆာင္ခဲ့သူမ်ားကုိ မူပုိင္ခြင့္အရ ေလးစားစြာ ေမတၱာရပ္ခံ ေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္။)
(၁)ဆရာေဇယ်ာရဲ႕ “စာေပ သမုိင္း ပုဂၢိဳလ္ေရး အေတြးအျမင္မ်ား”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၂)ေယာအတြင္း၀န္ ဦးဖုိးလွိဳင္ရဲ႕“သဒၵါသေဘာမ်ားႏွင့္ ေရးနည္းမ်ား”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၃)ျမန္မာစာအဖြဲ႕ရဲ႕“ျမန္မာစာလုံးေပါင္းသတ္ပုံက်မ္း”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၄)ျမန္မာစာအဖြဲ႕ရဲ႕“ျမန္မာစာ၊ျမန္မာစကား”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၅)ျမန္မာစာအဖြဲ႕ရဲ႕“ျမန္မာဆုိရုိးစကား”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၆)ဆရာျမသန္းတင့္ရဲ႕“စာေရးျခင္းအတတ္ပညာ”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၇)ဆရာဇင္သန္႕ရဲ႕“စာဖတ္ကြ်မ္းျခင္းျဖင့္(၁)”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၈)ဆရာဇင္သန္႕ရဲ႕“စာဖတ္ကြ်မ္းျခင္းျဖင့္(၂)”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၉)ဆရာဇင္သန္႕ရဲ႕“စာဖတ္ကြ်မ္းျခင္းျဖင့္(၃)”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၁၀)ဆရာေဖျမင့္ရဲ႕ “စာဖတ္သမား၏မွတ္စုမ်ား”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၁၁)ဦးေပၚဦးရဲ႕“စကားအလကၤာ”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၁၂)ဒဂုန္မဂၢဇင္းအယ္ဒီတာ ေမာင္ဘုိးသစ္ရဲ႕
“ကဗ်ာေရးနည္းနိသ်ည္း”။ (ဒီစာအုပ္က တကယ့္ရွားပါးစာအုပ္ပါ။)
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၁၃)အရွင္အာနႏၵာရဲ႕ “ေရွးေခတ္ျမန္မာ ကဗ်ာမ်ား”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၁၄)ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕“ေဗဒါလမ္း ကဗ်ာစု”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၁၅)ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕“ညီသစ္ဆင္း ကဗ်ာစု”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၁၆)ဆရာမင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ “ကဗ်ာတခ်ဳိ႕”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၁၇)ဆရာေမာင္သာႏိုးရဲ႕ “ဂႏၳ၀င္ျမန္မာ ကဗ်ာ”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၁၈)ဆရာတကၠသုိလ္ဘုန္းႏုိင္ရဲ႕“ရွားေလာ့ေဒ၀ီႏွင့္ဘာသာျပန္ကဗ်ာမ်ား”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၁၉)ဆရာျမသန္းတင့္ရဲ႕“ေမာ္ဒန္ကဗ်ာႏွင့္ပက္သက္၍”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၂၀)ဆရာျမသန္းတင့္(ေမာင္သစ္တည္)ရဲ႕
“ေခတ္ေပၚႏုိင္ငံတကာ ကဗ်ာရွည္ ၃-ပုဒ္”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၂၁)ဆရာေမာင္သာႏုိးရဲ႕“ႏုိင္ငံျခားကဗ်ာခံစားခ်က္မ်ား”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၂၂)ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ရဲ႕ “ႏြားေက်ာင္းသားကဗ်ာ”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၂၃)ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ရဲ႕ “ပုိ႕စ္ေမာ္ဒန္သီ၀ရီမ်ား”။
(ဒီစာအုပ္ကုိ ဖတ္ရင္ တေစာင္းၾကီးျဖစ္ေနပါတယ္၊သည္းခံျပီး ဖတ္ရူၾကည့္ပါ။)
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၂၄)ျမန္မာအီးဘုခ္အယ္ဒီတာအဖြဲ႕ရဲ႕
“ျမန္မာေခတ္ျပိဳင္ကဗ်ာ လွ်ပ္တျပက္ရုပ္ပုံလႊာ”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၂၅)ဆရာဦးသန္းထြတ္ရဲ႕“ကြ်န္ေတာ္ႏွစ္သက္မိေသာ ကဗ်ာမ်ား”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၂၆)“မုတ္သုန္႒က္”စာတည္းအဖြဲ႕ရဲ႕“ဧရာ၊ျမစ္၀ါ၊ဂဂၤါ”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၂၇)ႏွင္းဆီလြင္ျပင္စာေပအဖြဲ႕ရဲ႕ “ၾကယ္စင္မ်ားရဲ႕မိခင္”။
(ကြယ္လြန္သူ အေမလူထုေဒၚအမာရဲ႕ ၉၃ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႕ အမွတ္တရ။)
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၂၈)ေပၚဦးသစ္ရဲ႕“ကြ်န္ေတာ္ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ ေလးျဖဴ”။
(အဆုိေတာ္ ေလးျဖဴအေၾကာင္းပါ။)
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၂၉)ခင္ေမာင္(ဘဏ္)ရဲ႕“ေမာ္ဒန္အတ္(ေခတ္ပန္းခ်ီ)”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၃၀)ဆရာသစၥာနီရဲ႕“သကၠရာဇ္မ်ဥ္းမ်ား”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
….. ေဒါင္းလုပ္ခ်လုိ႕ အခက္အခဲရွိသူမ်ား ko.aungdk@gmail.com
ကုိ ဆက္သြယ္ႏုိင္ပါတယ္။
(ဤမွ်သာ။)
က်ေနာ့္ရဲ႕ “ပ်ဴႏုိင္ငံ” စာမ်က္ႏွာက ဒီေန႕ဆုိရင္ တစ္ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ပါျပီ။
အဲဒီေတာ့ တစ္ႏွစ္ျပည့္ အလွဴလုပ္ရမွာေပါ့ဗ်ာ။ စားစရာေတြ၊ ေသာက္စရာ
ေတြက မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ဆုိရင္ေတာ့ တတ္အားသေရြ႕ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
အခုလုိ အင္တာနက္ေပၚမွာေတာ့
ဘာတတ္ႏုိင္သလဲဆုိေတာ့ ….
ဟုိေနရာ သည္ေနရာက ရွာေဖြျပီး ေဒါင္းလုပ္(Download) ခ်ထားတဲ့
စာအုပ္ေလးေတြပဲ ရွိပါတယ္။ ဖတ္ျပီးသား၊ ကူးယူျပီးသား ျဖစ္ေနရင္ေတာ့
ခြင့္လႊတ္ပါလုိ႕ ေျပာပါရေစ။
(မွတ္ခ်က္။ ။မူရင္းစာေရးဆရာမ်ားႏွင့္တကြ အင္တာနက္ေပၚသုိ႕ ဦးစြာပထမ
ပုိ႕ေဆာင္ခဲ့သူမ်ားကုိ မူပုိင္ခြင့္အရ ေလးစားစြာ ေမတၱာရပ္ခံ ေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္။)
(၁)ဆရာေဇယ်ာရဲ႕ “စာေပ သမုိင္း ပုဂၢိဳလ္ေရး အေတြးအျမင္မ်ား”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၂)ေယာအတြင္း၀န္ ဦးဖုိးလွိဳင္ရဲ႕“သဒၵါသေဘာမ်ားႏွင့္ ေရးနည္းမ်ား”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၃)ျမန္မာစာအဖြဲ႕ရဲ႕“ျမန္မာစာလုံးေပါင္းသတ္ပုံက်မ္း”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၄)ျမန္မာစာအဖြဲ႕ရဲ႕“ျမန္မာစာ၊ျမန္မာစကား”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၅)ျမန္မာစာအဖြဲ႕ရဲ႕“ျမန္မာဆုိရုိးစကား”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၆)ဆရာျမသန္းတင့္ရဲ႕“စာေရးျခင္းအတတ္ပညာ”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၇)ဆရာဇင္သန္႕ရဲ႕“စာဖတ္ကြ်မ္းျခင္းျဖင့္(၁)”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၈)ဆရာဇင္သန္႕ရဲ႕“စာဖတ္ကြ်မ္းျခင္းျဖင့္(၂)”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၉)ဆရာဇင္သန္႕ရဲ႕“စာဖတ္ကြ်မ္းျခင္းျဖင့္(၃)”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၁၀)ဆရာေဖျမင့္ရဲ႕ “စာဖတ္သမား၏မွတ္စုမ်ား”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၁၁)ဦးေပၚဦးရဲ႕“စကားအလကၤာ”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၁၂)ဒဂုန္မဂၢဇင္းအယ္ဒီတာ ေမာင္ဘုိးသစ္ရဲ႕
“ကဗ်ာေရးနည္းနိသ်ည္း”။ (ဒီစာအုပ္က တကယ့္ရွားပါးစာအုပ္ပါ။)
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၁၃)အရွင္အာနႏၵာရဲ႕ “ေရွးေခတ္ျမန္မာ ကဗ်ာမ်ား”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၁၄)ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕“ေဗဒါလမ္း ကဗ်ာစု”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၁၅)ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕“ညီသစ္ဆင္း ကဗ်ာစု”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၁၆)ဆရာမင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ “ကဗ်ာတခ်ဳိ႕”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၁၇)ဆရာေမာင္သာႏိုးရဲ႕ “ဂႏၳ၀င္ျမန္မာ ကဗ်ာ”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၁၈)ဆရာတကၠသုိလ္ဘုန္းႏုိင္ရဲ႕“ရွားေလာ့ေဒ၀ီႏွင့္ဘာသာျပန္ကဗ်ာမ်ား”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၁၉)ဆရာျမသန္းတင့္ရဲ႕“ေမာ္ဒန္ကဗ်ာႏွင့္ပက္သက္၍”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၂၀)ဆရာျမသန္းတင့္(ေမာင္သစ္တည္)ရဲ႕
“ေခတ္ေပၚႏုိင္ငံတကာ ကဗ်ာရွည္ ၃-ပုဒ္”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၂၁)ဆရာေမာင္သာႏုိးရဲ႕“ႏုိင္ငံျခားကဗ်ာခံစားခ်က္မ်ား”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၂၂)ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ရဲ႕ “ႏြားေက်ာင္းသားကဗ်ာ”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၂၃)ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ရဲ႕ “ပုိ႕စ္ေမာ္ဒန္သီ၀ရီမ်ား”။
(ဒီစာအုပ္ကုိ ဖတ္ရင္ တေစာင္းၾကီးျဖစ္ေနပါတယ္၊သည္းခံျပီး ဖတ္ရူၾကည့္ပါ။)
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၂၄)ျမန္မာအီးဘုခ္အယ္ဒီတာအဖြဲ႕ရဲ႕
“ျမန္မာေခတ္ျပိဳင္ကဗ်ာ လွ်ပ္တျပက္ရုပ္ပုံလႊာ”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၂၅)ဆရာဦးသန္းထြတ္ရဲ႕“ကြ်န္ေတာ္ႏွစ္သက္မိေသာ ကဗ်ာမ်ား”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၂၆)“မုတ္သုန္႒က္”စာတည္းအဖြဲ႕ရဲ႕“ဧရာ၊ျမစ္၀ါ၊ဂဂၤါ”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၂၇)ႏွင္းဆီလြင္ျပင္စာေပအဖြဲ႕ရဲ႕ “ၾကယ္စင္မ်ားရဲ႕မိခင္”။
(ကြယ္လြန္သူ အေမလူထုေဒၚအမာရဲ႕ ၉၃ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႕ အမွတ္တရ။)
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၂၈)ေပၚဦးသစ္ရဲ႕“ကြ်န္ေတာ္ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ ေလးျဖဴ”။
(အဆုိေတာ္ ေလးျဖဴအေၾကာင္းပါ။)
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၂၉)ခင္ေမာင္(ဘဏ္)ရဲ႕“ေမာ္ဒန္အတ္(ေခတ္ပန္းခ်ီ)”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(၃၀)ဆရာသစၥာနီရဲ႕“သကၠရာဇ္မ်ဥ္းမ်ား”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
….. ေဒါင္းလုပ္ခ်လုိ႕ အခက္အခဲရွိသူမ်ား ko.aungdk@gmail.com
ကုိ ဆက္သြယ္ႏုိင္ပါတယ္။
(ဤမွ်သာ။)
Feb 21, 2009
မထူးဇာတ္ (၁)
ဒီမွာ မိတ္ေဆြ ….
ေလာကၾကီးမွာ မေနခ်င္လုိ႕
ေသမယ္ဆုိရင္လည္း
ကြ်န္ေတာ့္ကို ျဖစ္ျဖစ္
ဗုိလ္သန္းေရႊကို ျဖစ္ျဖစ္
အေဖာ္ေခၚသြားပါ
တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ မသြားနဲ႕
................
ပုံ
မွတ္ခ်က္
ကဗ်ာ့ ဥပေဒသ
ကဗ်ာကုိ ဘာသာမျပန္ရ။ ။
- စစ္ျငိမ္းဒီေရ
ေလာကၾကီးမွာ မေနခ်င္လုိ႕
ေသမယ္ဆုိရင္လည္း
ကြ်န္ေတာ့္ကို ျဖစ္ျဖစ္
ဗုိလ္သန္းေရႊကို ျဖစ္ျဖစ္
အေဖာ္ေခၚသြားပါ
တစ္ေယာက္တည္းေတာ့ မသြားနဲ႕
................
ပုံ
မွတ္ခ်က္
ကဗ်ာ့ ဥပေဒသ
ကဗ်ာကုိ ဘာသာမျပန္ရ။ ။
- စစ္ျငိမ္းဒီေရ
Feb 20, 2009
အက်ႌပါ၀တ္တဲ့ မုိးတိမ္မ်ား
ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ
အြန္လုိင္းေပၚမွာ က်ေနာ္နဲ႕ ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့ ဘေလာ့ဂါလူငယ္ တစ္ဦးနဲ႕
တေလာက စကားေျပာျဖစ္တယ္။ ဒါနဲ႕ သူ႕ကုိ ေမးၾကည့္တယ္။ မင္းဆီမွာ
ဘာ စာအုပ္ေတြ ရွိလဲ။ အခုတေလာ ဘာေတြ ဖတ္ျဖစ္လဲ ဆုိေတာ့ …
သူလည္း ေျပာပါတယ္ …….
ခက္တာက သူေျပာတဲ့ ျပည္တြင္းက ကဗ်ာဆရာ အသစ္ေတြရဲ႕ နာမည္ေတြ
က်ေနာ္လည္း မၾကားဘူးဖူး ……. ျပည္တြင္းက ထြက္လာတာ ႏွစ္ေတြလည္း
ၾကာခဲ့ျပီကုိး ……
ဒါေၾကာင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့ သူေတြ အပါအ၀င္ မရွိေသး၊ မသိေသးတဲ့ သူမ်ားအတြက္
အြန္လုိင္းေပၚမွာ က်ေနာ္ ေဒါင္းလုပ္ လုိက္ဆြဲ ခ်ထားတဲ့ ကဗ်ာ စာအုပ္တခ်ဳိ႕
ကို ျပန္လည္ မွ်ေ၀ လုိက္ပါတယ္။
……. ဆုိေနၾက အတုိင္းဘဲ …. မူရင္း ေရးသူမ်ားႏွင့္ အင္တာနက္ေပၚသုိ႕ တင္ခဲ့တဲ့
သူမ်ားကို မူပုိင္ခြင့္အရ က်ေနာ္အေနနဲ႕ ေလးစားစြာ ေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္ …။
မာယာေကာ့စကီးရဲ႕ “ေဘာင္းဘီ၀တ္ မုိးတိမ္”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
ကုိေစာေ၀ရဲ႕ “ရြက္ပုန္းသီး ျမိဳ႕ျပတုိက္”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
ေမာင္သိန္းေဇာ္ရဲ႕ “ႏွင္းရည္စက္လက္ + ရွဳေမွ်ာ္ခင္း 21”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ရဲ႕ “အႏုပညာ၏အသုံး၀င္မွဳတန္ဖုိးနဲ႕ အႏုပညာ၏
တန္ဖုိး”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
ေမာင္သစ္မင္းရဲ႕ “သုံးေယာက္ေကာင္းကင္”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
….. က်ေနာ္ရဲ႕ ေ၀မွ်မွဳက ေစတနာ သက္သက္ပါ။
(မွတ္ခ်က္။ ။ေဒါင္းလုပ္ယူလုိ႕ မရရင္ က်ေနာ့္ အီေမးလ္ ko.aungdk@gmail.com
ကို ဆက္သြယ္ပါ။)
(ဤမွ်သာ။)
အြန္လုိင္းေပၚမွာ က်ေနာ္နဲ႕ ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့ ဘေလာ့ဂါလူငယ္ တစ္ဦးနဲ႕
တေလာက စကားေျပာျဖစ္တယ္။ ဒါနဲ႕ သူ႕ကုိ ေမးၾကည့္တယ္။ မင္းဆီမွာ
ဘာ စာအုပ္ေတြ ရွိလဲ။ အခုတေလာ ဘာေတြ ဖတ္ျဖစ္လဲ ဆုိေတာ့ …
သူလည္း ေျပာပါတယ္ …….
ခက္တာက သူေျပာတဲ့ ျပည္တြင္းက ကဗ်ာဆရာ အသစ္ေတြရဲ႕ နာမည္ေတြ
က်ေနာ္လည္း မၾကားဘူးဖူး ……. ျပည္တြင္းက ထြက္လာတာ ႏွစ္ေတြလည္း
ၾကာခဲ့ျပီကုိး ……
ဒါေၾကာင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့ သူေတြ အပါအ၀င္ မရွိေသး၊ မသိေသးတဲ့ သူမ်ားအတြက္
အြန္လုိင္းေပၚမွာ က်ေနာ္ ေဒါင္းလုပ္ လုိက္ဆြဲ ခ်ထားတဲ့ ကဗ်ာ စာအုပ္တခ်ဳိ႕
ကို ျပန္လည္ မွ်ေ၀ လုိက္ပါတယ္။
……. ဆုိေနၾက အတုိင္းဘဲ …. မူရင္း ေရးသူမ်ားႏွင့္ အင္တာနက္ေပၚသုိ႕ တင္ခဲ့တဲ့
သူမ်ားကို မူပုိင္ခြင့္အရ က်ေနာ္အေနနဲ႕ ေလးစားစြာ ေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္ …။
မာယာေကာ့စကီးရဲ႕ “ေဘာင္းဘီ၀တ္ မုိးတိမ္”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
ကုိေစာေ၀ရဲ႕ “ရြက္ပုန္းသီး ျမိဳ႕ျပတုိက္”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
ေမာင္သိန္းေဇာ္ရဲ႕ “ႏွင္းရည္စက္လက္ + ရွဳေမွ်ာ္ခင္း 21”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
ဆရာေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ရဲ႕ “အႏုပညာ၏အသုံး၀င္မွဳတန္ဖုိးနဲ႕ အႏုပညာ၏
တန္ဖုိး”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
ေမာင္သစ္မင္းရဲ႕ “သုံးေယာက္ေကာင္းကင္”။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
….. က်ေနာ္ရဲ႕ ေ၀မွ်မွဳက ေစတနာ သက္သက္ပါ။
(မွတ္ခ်က္။ ။ေဒါင္းလုပ္ယူလုိ႕ မရရင္ က်ေနာ့္ အီေမးလ္ ko.aungdk@gmail.com
ကို ဆက္သြယ္ပါ။)
(ဤမွ်သာ။)
Feb 17, 2009
ဆရာျမသန္းတင့္ ကြယ္လြန္ျခင္း (၁၁)ႏွစ္ျပည့္
တင္ျပသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ
“ေျမ၀သုန္ေရ
ဂုဏ္ျပဳအပ္တဲ့ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ကုိ
ဆီးၾကိဳေပေတာ့”
(ေအာ္ဒင္)
ဤေန႕ ဤရက္ (၁၈-၂-၂၀၀၉)ေန႕သည္ အမ်ဳိးသား စာေပပညာရွင္
ဆရာျမသန္းတင့္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္မွာ (၁၁) ႏွစ္ျပည့္ေျမာက္ခဲ့ပါျပီ။
ေခတ္သစ္စာေပအေပၚတြင္ ၾသဇာၾကီးမားစြာ ကုိယ္က်ဳိးစြန္႕ အနစ္နာ
ခံ၍ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳခဲ့ေသာ စာေပဖခင္ တစ္ဦးျဖစ္သည့္
ဆရာျမသန္းတင့္သည္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ေဖဖၚ၀ါရီလ (၁၈) ရက္ေန႕တြင္
ကြယ္လြန္ခဲ့ပါသည္။ ဆရာျမသန္းတင့္သည္ အေမွာင္လႊမ္းေသာ
ျမန္မာ့ဆုိရွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီ ေခၚ မ.ဆ.လ ေခတ္ဆုိးေအာက္တြင္
အားမာန္သစ္ တုိ႕ကို သယ္ေဆာင္ေပးခဲ့ေသာ ျပည္သူတုိ႕၏ အသဲစြဲ
အမ်ဳိးသား စာေပ ပညာရွင္ တစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။ ယေန႕ေခတ္ အာဏာသိမ္း
စစ္အစုိးရ လက္ထက္တြင္လည္း ျပည္သူတုိ႕အတြက္ တန္ဖုိး
ျမင့္မားလွသည့္ စာေပ အလင္းေရာင္ တစ္ခုပင္ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
(စာေရးဆရာ ၀င္းျငိမ္း၏ ဓါးေတာင္ကိုေက်ာ္၍ မီးပင္လယ္ကိုျဖတ္ခဲ့သူ သုိ႕မဟုတ္
ျမသန္းတင့္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံျခင္း စာအုပ္မွ- စာမ်က္ႏွာ-၂၆ မွ ၃၃ အထိ)
(ဆရာျမသန္းတင့္ ေရးသားျပဳစုခဲ့ေသာ စာအုပ္တခ်ဳိ႕၏ မ်က္ႏွာဖုံးမ်ား။)
(မွတ္ခ်က္။ ။မူပုိင္ခြင့္ႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ဆရာျမသန္းတင့္၏ က်န္ရစ္သူ
မိသားစုႏွင့္တကြ စာေရးဆရာ ဦး၀င္းျငိမ္းတုိ႕အား ရုိေသစြာ ေတာင္းပန္
အပ္ပါသည္။ …. ကုိေအာင္ (ပ်ဴႏုိင္ငံ)… )
(ဤမွ်သာ။)
သမုိင္းျပႆနာအတြက္ စာအုပ္တခ်ဳိ႕
ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ
က်ေနာ္ထံတြင္ E- Books တခ်ဳိ႕ရွိပါသည္။ က်ေနာ္ ျပဳလုပ္ထားျခင္း မဟုတ္ပါ။
ဟုိေနရာ၊ ဒီေနရာတုိ႕မွ ရွာေဖြျပီး ေဒါင္းလုပ္ (Download) လုပ္ထားျခင္းျဖစ္
ပါသည္။ E-Books လုပ္သူတုိ႕အား က်ေနာ္ အားမေပးပါ။ သုိ႕ေသာ္ သူတုိ႕
အဲလုိ လုပ္၍သာ က်ေနာ္တုိ႕ အခမဲ့ ဖတ္ခြင့္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မူပုိင္ခြင့္ ကိစၥ
မ်ား ျဖစ္လာလွ်င္ ျပႆနာသည္ ရွဳပ္သထက္ ရွဳပ္သြားႏုိင္ပါသည္။ တခ်ဳိ႕ျပႆနာ
မ်ားသည္ စာအုပ္ အကိုးအကားႏွင့္ ရွင္းျပမွ ရေသာ အေျခအေနမ်ားအထိ
ျဖစ္ေလ့ ရွိပါသည္။
ဥပမာ- လူမ်ဳိးေရး ျပႆနာမ်ား၊ ဘာသာေရး ျပႆနာမ်ား၊ သမုိင္းအစဥ္အလာ
ႏွင့္ စပ္ႏြယ္သည့္ အေရးကိစၥမ်ား၊ အေျခခ် ေနထုိင္မွဳမ်ား။
ဒုတိယ ဥပမာ ….
ကုန္းေဘာင္ေခတ္၏ ဘၾကီးေတာ္ဘုရားဟု ေခၚသည့္ ဘုရင္လက္ထက္ အထိ
က်ေနာ္တုိ႕ႏုိင္ငံ၏ အက်ယ္အ၀န္း သုိ႕မဟုတ္ က်ေနာ္တုိ႕ အမ်ဳိးသားအင္ပါယာ
တြင္ အာသံ၊ မဏိပူရ၊ ကပ္ခ်ာ၊ ဂ်ိန္းတိယ၊ စစ္တေကာင္းနယ္တုိ႕ ပါ၀င္ခဲ့ပါသည္။
ဒါဆုိ … ဒါဆုိရင္ အဲဒီနယ္သားေတြရဲ႕ ဘုိးဘြားေတြက က်ေနာ္တုိ႕ဘုိးဘြားေတြနဲ႕
ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း ေတာ္စပ္ၾကပါသလား။ သူတုိ႕ရဲ႕ ရွဳပ္ေထြးေပြလီတဲ့ ယဥ္ေက်းမွဳေတြ၊
အမ်ဳိးသားေရး ေရေသာက္ျမစ္ေတြနဲ႕ သမုိင္းေမာ္ကြန္းေတြေရာ က်ေနာ္တုိ႕ ကင္း
ေ၀းေအာင္ ေနလုိ႕ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့ မလား။ အဲဒီေဒသေတြက ယေန႕ေခတ္မွာ အိမ္နီးခ်င္း
ႏိုင္ငံေတြက ပုိင္ဆုိင္သြားၾကပါျပီ။ သူတုိ႕ဟာ သူတုိ႕ကုိယ္ သူတုိ႕၊ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕
အဆက္အႏြယ္လုိ႕ ေျပာခဲ့ရင္၊ အဲဒီေျပာစကားကို မဟုတ္ပါဘူးလုိ႕ ဘယ္လုိ
ျငင္းမလဲ။ ပထ၀ီႏုိင္ငံေရးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဂ်ီအုိေပၚလက္တစ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သူတုိ႕
နဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ ေသြးမ်ဳိးဆက္အေဟာင္းသည္ အရိပ္တစ္ခုတည္းေအာက္မွာ
အတူတူ အသက္ရွင္ေနထုိင္ ခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ သုိ႕ေပမဲ့ ဦးႏုေခတ္ က်ေနာ္တုိ႕
ႏိုင္ငံ ေကာင္းစားစဥ္က တဖက္ႏုိင္ငံမ်ား၏ ဆင္းရဲသားအလုပ္သမား မိသားစု
မ်ားရဲ႕ တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္မွဳကုိေတာ့ တားဆီးခဲ့တဲ့ သေဘာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီ တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္မွဳကေန ႏုိင္ငံသား မွတ္ပုံတင္ ကဒ္ျပား ရခဲ့သူေတြ
လည္း အေျမာက္အမ်ား ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ သုိ႕ေပမဲ့ တရား၀င္မွဳ ရွိ၊ မရွိ ဆုိတာကုိ
ဆင္းရဲသား အလုပ္သမားမ်ား ေနရပ္ေဒသ ေရြ႕ေျပာင္းမွဳနဲ႕ တုိင္းတာ စစ္ေဆး
သင့္ပါသည္။
တတိယ ဥပမာ …..
၁၉၆၀ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ အတြင္း က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံက အိမ္နီးခ်င္း တရုတ္
ျပည္သူ သမၼတႏုိင္ငံကုိ ေဒသတခ်ဳိ႕ ေပးခဲ့ရပါတယ္။ ကန္ဖန္၊ ေဂၚလန္၊ ဖီေမၚ
အစရွိတဲ့ ကခ်င္ျပည္နယ္က ေဒသ သုံးခု။ ပန္ဟုံ၊ ပန္ေလာင္ အစရွိတဲ့ ရွမ္းျပည္နယ္
က ေဒသ ႏွစ္ခုတုိ႕ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေပးခဲ့ရတဲ့ သမုိင္းသည္ မွန္သလား၊
မွားသလား ဆုိတာ ဒီေန႕ေခတ္မွာ ေ၀ဖန္ဖုိ႕ ျပႆနာ အခက္အခဲေတြ ရွိပါတယ္။
စာေပ အကိုးအကားနဲ႕ အေထာက္အထားေတြ လုိပါတယ္။ က်ေနာ့္ဆီမွာလည္း
အခ်က္အလက္မ်ားမ်ား မရွိပါ။
အထက္ပါ သမုိင္းဆုိင္ရာ ျပႆနာမ်ားေၾကာင့္ ေရွးေခတ္ ျမန္မာ့ နန္းတြင္း၏
အျဖစ္အပ်က္မ်ားကုိ ေလ့လာခ်င္သူအခ်ဳိ႕ ေလ့လာႏုိင္ရန္ ဆရာမၾကီး
ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး၏ “ရတနာပုံ၏ နိဒါန္းႏွင့္နိဂုံး” စာအုပ္ကုိ ဖတ္ရူေစခ်င္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ အပုိင္း(၁) Download ႏွင့္ အပုိင္း(၂) Download ယူပါ။
(မွတ္ခ်က္။ ။Zip ဖုိင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေၾကာ္ျငာအကြက္ေပၚလွ်င္ ပိတ္လုိက္ပါ၊
ေအာက္မွာရွိတဲ့ Pdf ကို left click ႏွစ္ခ်က္ ႏုိပ္လုိက္လွ်င္ ပြင့္ပါတယ္။)
စာေပသေဘာတရားမ်ား အေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ ကြယ္လြန္သူ ဆရာျမသန္းတင့္
၏ “ပီကာဆုိ၏ ပဥၥလက္မီးအိမ္” စာအုပ္ကိုလည္း ဖတ္ရူေစခ်င္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(Download ခ်လုိ႕ အခက္အခဲျဖစ္ေနသူမ်ား အီေမးလ္ကို ဆက္သြယ္ပါ။
ko.aungdk@gmail.com )
(ဤမွ်သာ။)
က်ေနာ္ထံတြင္ E- Books တခ်ဳိ႕ရွိပါသည္။ က်ေနာ္ ျပဳလုပ္ထားျခင္း မဟုတ္ပါ။
ဟုိေနရာ၊ ဒီေနရာတုိ႕မွ ရွာေဖြျပီး ေဒါင္းလုပ္ (Download) လုပ္ထားျခင္းျဖစ္
ပါသည္။ E-Books လုပ္သူတုိ႕အား က်ေနာ္ အားမေပးပါ။ သုိ႕ေသာ္ သူတုိ႕
အဲလုိ လုပ္၍သာ က်ေနာ္တုိ႕ အခမဲ့ ဖတ္ခြင့္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ မူပုိင္ခြင့္ ကိစၥ
မ်ား ျဖစ္လာလွ်င္ ျပႆနာသည္ ရွဳပ္သထက္ ရွဳပ္သြားႏုိင္ပါသည္။ တခ်ဳိ႕ျပႆနာ
မ်ားသည္ စာအုပ္ အကိုးအကားႏွင့္ ရွင္းျပမွ ရေသာ အေျခအေနမ်ားအထိ
ျဖစ္ေလ့ ရွိပါသည္။
ဥပမာ- လူမ်ဳိးေရး ျပႆနာမ်ား၊ ဘာသာေရး ျပႆနာမ်ား၊ သမုိင္းအစဥ္အလာ
ႏွင့္ စပ္ႏြယ္သည့္ အေရးကိစၥမ်ား၊ အေျခခ် ေနထုိင္မွဳမ်ား။
ဒုတိယ ဥပမာ ….
ကုန္းေဘာင္ေခတ္၏ ဘၾကီးေတာ္ဘုရားဟု ေခၚသည့္ ဘုရင္လက္ထက္ အထိ
က်ေနာ္တုိ႕ႏုိင္ငံ၏ အက်ယ္အ၀န္း သုိ႕မဟုတ္ က်ေနာ္တုိ႕ အမ်ဳိးသားအင္ပါယာ
တြင္ အာသံ၊ မဏိပူရ၊ ကပ္ခ်ာ၊ ဂ်ိန္းတိယ၊ စစ္တေကာင္းနယ္တုိ႕ ပါ၀င္ခဲ့ပါသည္။
ဒါဆုိ … ဒါဆုိရင္ အဲဒီနယ္သားေတြရဲ႕ ဘုိးဘြားေတြက က်ေနာ္တုိ႕ဘုိးဘြားေတြနဲ႕
ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္း ေတာ္စပ္ၾကပါသလား။ သူတုိ႕ရဲ႕ ရွဳပ္ေထြးေပြလီတဲ့ ယဥ္ေက်းမွဳေတြ၊
အမ်ဳိးသားေရး ေရေသာက္ျမစ္ေတြနဲ႕ သမုိင္းေမာ္ကြန္းေတြေရာ က်ေနာ္တုိ႕ ကင္း
ေ၀းေအာင္ ေနလုိ႕ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့ မလား။ အဲဒီေဒသေတြက ယေန႕ေခတ္မွာ အိမ္နီးခ်င္း
ႏိုင္ငံေတြက ပုိင္ဆုိင္သြားၾကပါျပီ။ သူတုိ႕ဟာ သူတုိ႕ကုိယ္ သူတုိ႕၊ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕
အဆက္အႏြယ္လုိ႕ ေျပာခဲ့ရင္၊ အဲဒီေျပာစကားကို မဟုတ္ပါဘူးလုိ႕ ဘယ္လုိ
ျငင္းမလဲ။ ပထ၀ီႏုိင္ငံေရးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဂ်ီအုိေပၚလက္တစ္မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ သူတုိ႕
နဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕ ေသြးမ်ဳိးဆက္အေဟာင္းသည္ အရိပ္တစ္ခုတည္းေအာက္မွာ
အတူတူ အသက္ရွင္ေနထုိင္ ခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ သုိ႕ေပမဲ့ ဦးႏုေခတ္ က်ေနာ္တုိ႕
ႏိုင္ငံ ေကာင္းစားစဥ္က တဖက္ႏုိင္ငံမ်ား၏ ဆင္းရဲသားအလုပ္သမား မိသားစု
မ်ားရဲ႕ တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္မွဳကုိေတာ့ တားဆီးခဲ့တဲ့ သေဘာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီ တရားမ၀င္ ၀င္ေရာက္မွဳကေန ႏုိင္ငံသား မွတ္ပုံတင္ ကဒ္ျပား ရခဲ့သူေတြ
လည္း အေျမာက္အမ်ား ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ သုိ႕ေပမဲ့ တရား၀င္မွဳ ရွိ၊ မရွိ ဆုိတာကုိ
ဆင္းရဲသား အလုပ္သမားမ်ား ေနရပ္ေဒသ ေရြ႕ေျပာင္းမွဳနဲ႕ တုိင္းတာ စစ္ေဆး
သင့္ပါသည္။
တတိယ ဥပမာ …..
၁၉၆၀ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ အတြင္း က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံက အိမ္နီးခ်င္း တရုတ္
ျပည္သူ သမၼတႏုိင္ငံကုိ ေဒသတခ်ဳိ႕ ေပးခဲ့ရပါတယ္။ ကန္ဖန္၊ ေဂၚလန္၊ ဖီေမၚ
အစရွိတဲ့ ကခ်င္ျပည္နယ္က ေဒသ သုံးခု။ ပန္ဟုံ၊ ပန္ေလာင္ အစရွိတဲ့ ရွမ္းျပည္နယ္
က ေဒသ ႏွစ္ခုတုိ႕ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေပးခဲ့ရတဲ့ သမုိင္းသည္ မွန္သလား၊
မွားသလား ဆုိတာ ဒီေန႕ေခတ္မွာ ေ၀ဖန္ဖုိ႕ ျပႆနာ အခက္အခဲေတြ ရွိပါတယ္။
စာေပ အကိုးအကားနဲ႕ အေထာက္အထားေတြ လုိပါတယ္။ က်ေနာ့္ဆီမွာလည္း
အခ်က္အလက္မ်ားမ်ား မရွိပါ။
အထက္ပါ သမုိင္းဆုိင္ရာ ျပႆနာမ်ားေၾကာင့္ ေရွးေခတ္ ျမန္မာ့ နန္းတြင္း၏
အျဖစ္အပ်က္မ်ားကုိ ေလ့လာခ်င္သူအခ်ဳိ႕ ေလ့လာႏုိင္ရန္ ဆရာမၾကီး
ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး၏ “ရတနာပုံ၏ နိဒါန္းႏွင့္နိဂုံး” စာအုပ္ကုိ ဖတ္ရူေစခ်င္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ အပုိင္း(၁) Download ႏွင့္ အပုိင္း(၂) Download ယူပါ။
(မွတ္ခ်က္။ ။Zip ဖုိင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေၾကာ္ျငာအကြက္ေပၚလွ်င္ ပိတ္လုိက္ပါ၊
ေအာက္မွာရွိတဲ့ Pdf ကို left click ႏွစ္ခ်က္ ႏုိပ္လုိက္လွ်င္ ပြင့္ပါတယ္။)
စာေပသေဘာတရားမ်ား အေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ ကြယ္လြန္သူ ဆရာျမသန္းတင့္
၏ “ပီကာဆုိ၏ ပဥၥလက္မီးအိမ္” စာအုပ္ကိုလည္း ဖတ္ရူေစခ်င္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ Download ယူပါ။
(Download ခ်လုိ႕ အခက္အခဲျဖစ္ေနသူမ်ား အီေမးလ္ကို ဆက္သြယ္ပါ။
ko.aungdk@gmail.com )
(ဤမွ်သာ။)
Feb 15, 2009
စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႕မွဳကို လက္မခံရင္ ….
ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ
“အလုံးစုံ ပ်က္သုန္းေရးကို ဦးတည္မလား၊ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးေရးကို ဦးတည္မလား”
အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး စကား၀ုိင္းကို လာမဲ့ လူေတြက ….
စစ္တပ္နဲ႕ အတုိက္အခံ
စစ္တပ္မွာ လက္နက္ကိုင္ စစ္အင္အားရွိတယ္။
အတုိက္အခံမွာ ဘာရွိလဲ ???
(က်ေနာ္ဆုိလုိသည့္ အတုိက္အခံ ဆုိသည္မွာ က်ေနာ္ အပါအ၀င္ ျပည္ပေရာက္
အတုိက္အခံမ်ားကို ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)
ကုိယ္ဘက္မွာ ညီညြတ္ျပီး ခုိင္မာတဲ့ အင္အားစု တစ္ရပ္ေတာ့ ရွိသင့္ပါသည္။
၀ိေရာဓိေတြ၊ ျပႆနာေတြ၊ ျပိဳကြဲမွဳေတြနဲ႕ စစ္မ်က္ႏွာတစ္ခုကို အလ်င္အျမန္
ခ်ီတက္ျခင္းေလာက္ မုိက္မွားသည့္ စစ္သူၾကီးသည္ ဘယ္လုိ အေျဖေတြ ရႏုိင္
သလဲ ဆုိတာ သိသင့္သေလာက္လဲ သိႏုိင္ပါသည္။
က်ေနာ္တုိ႕သည္ အခါမလင့္ အျပစ္တင္ ခံၾကရပါသည္။ တတိယကမၻာႏုိင္ငံ
မ်ားတြင္ ေနထုိင္ေနသူမ်ား ဘာလုပ္ေနၾကသလဲဟု ရံဖန္ရံခါ အေမးခံၾကရ
ပါသည္။ တတိယကမၻာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ေနထိုင္သူ အားလုံး ႏုိင္ငံေရး၊ေတာ္လွန္
ေရး အသုိင္းအ၀ုိင္းမွ လာသူမ်ား မဟုတ္ၾကေတာ့ပါ။ ယခင္ကေတာ့ ဟုတ္ပါသည္။
ယခုေတာ့ ဤကဲ့သုိ႕ ယူဆလုိ႕ မရႏုိင္ပါ၊ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။
-ႏုိင္ငံေရး ဒုကၡသည္ ၂၅ %
-စစ္ေျပး ဒုကၡသည္ ၂၅%
-လူမ်ဳိးေရး ဒုကၡသည္ ၂၅%
-ဘာသာေရး ဒုကၡသည္ ၂၅%
အထက္ပါ က်ေနာ္တင္ျပေသာ ရာခုိင္ႏွဳန္းမ်ားသည္ မေလးရွား UNHCR မွ အရာရွိ
မ်ားက ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေျပာၾကားခဲ့ေသာ ဒုကၡသည္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳ လက္မွတ္
ထုတ္ေပးသည့္ ရာခုိင္ႏွဳန္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
က်ေနာ္ အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရး ဒုကၡသည္မ်ားသည္ တတိယကမၻာႏုိင္ငံမ်ားသုိ႕ေရာက္ရွိ
ေနသည့္ ဒုကၡသည္ စုစုေပါင္း၏ ေလးပုံ တစ္ပုံသာ ရွိပါသည္။ က်ေနာ္တုိ႕သည္ ယခု
ေနထုိင္ရာ ႏုိင္ငံသုိ႕ မေရာက္ခင္ ေခါင္းစဥ္မ်ားစြာ ရွိခဲ့ပါသည္။ ပါတီ၊ ေက်ာင္းသား၊
ေတာ္လွန္ေရးသမား၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း အစသျဖင့္ ရွိပါသည္။ ဆုိလုိသည္
မွာ က်ေနာ္တုိ႕ အားလုံး ယခင္က အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုတည္းက လာခဲ့ၾကသူမ်ား မဟုတ္
ၾကပါ။ တခ်ဳိ႕လည္း ယခင္ ျပည္တြင္းတြင္ ေတြ႕ဖူးၾကပါသည္။ တခ်ဳိ႕ကို အက်ဥ္းသမား
ဘ၀က ေတြ႕ဖူးၾကပါသည္။ တခ်ဳိ႕ကို တိမ္းေရွာင္ရာ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေရာက္မွ ေတြ႕ဖူး
ၾကပါသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႕၏ ယခု စုစည္းမွဳသည္ အားနည္းခ်က္ တခ်ဳိ႕ရွိပါ
သည္။
က်ေနာ္တုိ႕တြင္ မ်ဳိးဆက္သစ္အခ်ဳိ႕ ရံဖန္ရံခါ ရရွိၾကပါသည္။ သုိ႕ေသာ္ ေခါင္းေဆာင္ပုိင္း
မ်ား၏ မၾကာခဏ အျငင္းပြားမွဳမ်ားေၾကာင့္ မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားသည္ က်ေနာ္တုိ႕ အသုိင္း
အ၀ုိင္းကို နားလည္ဖုိ႕ အခက္အခဲမ်ားစြာ ရွိတတ္ပါသည္။ ၂၀၀၇- ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ
ေတာ္လွန္ေရး ေနာက္ပုိင္းအထိ က်ေနာ္တုိ႕အသုိင္းအ၀ုိင္းသည္ ညီညြတ္ၾကပါသည္။ ယင္း
ေနာက္ပုိင္းတြင္ နာဂစ္မုန္းတုိင္း တုိက္ခတ္ပါေတာ့သည္။ နာဂစ္ အေရးေပၚကယ္ဆယ္ေရး
အတြက္ က်ေနာ္တုိ႕ အခ်င္းခ်င္း အယူအဆ မတူၾကပါ။ ျမန္မာ့ေရပိုင္နယ္၏ အ၀၊ အျပည္
ျပည္ဆုိင္ရာ ေရပုိင္နက္တြင္ ႏုိင္ငံတကာမွ စစ္သေဘၤာမ်ား အေရးေပၚ ကယ္ဆယ္ေရး
အတြက္ ေရာက္ရွိလာပါသည္။ မီဒီယာ၏ ေသာတရွင္အဆင့္ လြတ္လပ္ေသာ ေဆြးေႏြး
ခန္းမ်ားတြင္ က်ေနာ္တုိ႕၏ အသံမ်ား ဆူညံပြတ္ေလာရုိက္ၾကပါေတာ့သည္။
တခ်ဳိ႕လည္း လူမွဳေရး ျပႆနာ၊ သဘာ၀ ေဘးအႏၱရယ္ ျပႆနာဟု လက္ခံၾကပါသည္။
ယင္းနာဂစ္မုန္းတုိင္း စျဖစ္စဥ္က အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္ရွိ အက်ဥ္းသားအခ်ဳိ႕ ရက္စက္
စြာ ပစ္သတ္ျခင္း ခံရပါသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ဒုတိယကမၻာစစ္၏ စစ္ၾကိဳကာလက က်ေနာ္တုိ႕
၏ ေရွးမ်ဳိးဆက္မ်ား ေၾကြးေက်ာ္ေသာ “အဂၤလိပ္အခက္၊ ဗမာ အခ်က္” မူ၀ါဒကုိ
က်ေနာ္အပါအ၀င္ တတိယကမၻာႏိုင္ငံေရာက္သူ အခ်ဳိ႕က စိတ္ကူးယဥ္ ၾကပါသည္။
ႏုိင္ငံတကာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးတပ္ဖြဲ႕ေတြ အျမန္ဆုံး ၀င္ေရာက္သင့္ျပီ။
သုိ႕ေသာ္ ကန္႕ကြက္သူမ်ား မ်ားလာေသာအခါ က်ေနာ္တုိ႕အားလုံး ကိုယ္ေနထုိင္ရာ
ေဒသမ်ားတြင္ နာဂစ္ကယ္ဆယ္ေရး ရန္ပုံေငြ ရွာေဖြေရးလုပ္ငန္းမ်ား၌ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္
ျခင္းမွ လြဲ၍ ဘာမွ မေရြးခ်ယ္ႏုိင္ေတာ့ေပ။ ၾကာလာေတာ့ NGO တပုိင္း ေတာ္လွန္ေရး၏
၀ါးမ်ဳိမွဳကုိ အရွံဳးေပးရ ပါေတာ့သည္။ ကုလသမဂၢ၊ လုံျခံဳေရးေကာင္စီ တုိ႕ကို လ်စ္လ်ဳမရူပဲ
အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရျခင္းမွာ အျပင္ေရာက္တုိ႕၏ အဓိက
ျပႆနာ ျဖစ္ပါသည္။ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး စာပြဲ၀ုိင္းတြင္ လက္နက္အားကိုး
စစ္အစုိးရကုိ Pressure - ဖိအား တစုံတရာမရွိပဲ တရားမွ်တေသာ ေဆြးေႏြးပြဲ မေရာက္ႏုိင္၊
တြန္းမပုိ႕ႏုိင္ဟု လက္ခံပါသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ေဒသတြင္း ကုန္သြယ္ေရး၊ နယ္စပ္ ကုန္သြယ္ေရး
မ်ား ရွိေနသည့္ၾကားက စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႕ အေရးယူမွဳေတာ့ ရွိသင့္သည့္ဟု ယူဆပါသည္။
ယခုဆုိလွ်င္ က်ေနာ္တုိ႕၏ မိတ္ေဆြ အစုိးရမ်ားက အျပဳသေဘာ ဆက္ဆံေရးဟူေသာ
စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ (၀ါ) “အုတ္နံရံျဖင့္ စကားေျပာျခင္း” ကို ဦးတည္ဖုိ႕ ၾကိဳးစားလာ
ပါသည္။ စစ္အစုိးရသည္ က်ေနာ္ မေမြးခင္ ၁၉၅၈- ခုႏွစ္ (အိမ္ေစာင့္အစုိးရ အမည္ျဖင့္
၎။)၊ ၁၉၆၂- ခုႏွစ္ (ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ အမည္ျဖင့္ ၎။) တုိ႕တြင္ တုိင္းျပည္ကုိ
လိမ္ညာ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ပါသည္။
ယခုအခါ က်ေနာ္တုိ႕၏ မိတ္ေဆြ ဒီမုိကေရစီ ၀ါရင့္ ႏုိင္ငံအခ်ဳိ႕သည္ စစ္အစုိးရ၏ လိမ္ညာ
မွဳမ်ားကို သိသိနဲ႕ လည္စင္းခံျပီး အျပဳသေဘာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးကို ဦးတည္လွဳပ္ရွား
လာေနပါသည္။ သူတုိ႕ စိတ္ကူးယဥ္ထားသလုိ စစ္အစုိးရ လြယ္မည္ဆုိလွ်င္ က်ေနာ္မေမြး
ခင္ ကတည္းက ျမန္မာျပည္ ဒီမုိကေရစီ ရေနမည္မွာ မလႊဲဧကန္ ျဖစ္ပါသည္။
စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႕မွဳသည္ စစ္အစိုးရထက္ ျပည္သူကို ပုိ၍ ဒုကၡေရာက္ေစသည္ဟု
အခ်ဳိ႕က ေျပာပါသည္။ ဒါဆုိ မပိတ္ဆုိ႕ပဲ ျပန္ဖြင့္လုိက္လွ်င္ စစ္အစိုးရ၏ အာဏာသည္
လုံး၀ ခုိင္မာသြားႏုိင္သည္။ ၂၀၀၈- ခုႏွစ္တြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ မတရားသည့္ အေျခခံဥပေဒ
ဆုိင္ရာ လူထုဆႏၵခံယူပြဲရလဒ္သည္ လုံး၀ ခုိင္မာသြားႏုိင္သည္။ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္
သင့္ျမတ္ေရး ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ လက္နက္လည္းရွိ၊ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႕မွဳ ဖိအားလည္း ကင္း
လႊတ္ေနမည္ စစ္အစုိးရအား အတုိက္အခံမ်ားက ဘယ္လုိ ညွိဳႏွိဳင္းၾကပါ မည္နည္း။
စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႕မွဳေၾကာင့္ ျပည္သူေတြ ဒုကၡပုိေရာက္သည္ဟု အခ်ဳိ႕ကေျပာပါသည္။
ဒါဆုိ .....
စီးပြားေရး မပိတ္ဆုိ႕ခင္က ျပည္သူေတြ ေျပလည္ၾကပါသလား ???
စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႕မွဳထက္ ေကာင္းတဲ့ နည္းလမ္းေတြ၊ ပုံစံေတြေရာ ရွိပါ သလား၊
ရွိခဲ့ရင္ေရာ ဘယ္ေလာက္အတုိင္းအတာအထိ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ပါသနည္း ???
(ဤ ဒုတိယေမးခြန္းအတြက္ စကားခ်ပ္ ခြင့္ျပဳပါ။ ေရရွည္ ေတာ္လွန္ေရးဒဏ္သည္
ေတာ္ရုံတန္ရုံ မလြယ္ကူဟု က်ေနာ္နားလည္ မိပါသည္။)
“အလုံးစုံ ပ်က္သုန္းေရးကို ဦးတည္မလား၊ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးေရးကို ဦးတည္မလား”
အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး စကား၀ုိင္းကို လာမဲ့ လူေတြက ….
စစ္တပ္နဲ႕ အတုိက္အခံ
စစ္တပ္မွာ လက္နက္ကိုင္ စစ္အင္အားရွိတယ္။
အတုိက္အခံမွာ ဘာရွိလဲ ???
(က်ေနာ္ဆုိလုိသည့္ အတုိက္အခံ ဆုိသည္မွာ က်ေနာ္ အပါအ၀င္ ျပည္ပေရာက္
အတုိက္အခံမ်ားကို ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)
ကုိယ္ဘက္မွာ ညီညြတ္ျပီး ခုိင္မာတဲ့ အင္အားစု တစ္ရပ္ေတာ့ ရွိသင့္ပါသည္။
၀ိေရာဓိေတြ၊ ျပႆနာေတြ၊ ျပိဳကြဲမွဳေတြနဲ႕ စစ္မ်က္ႏွာတစ္ခုကို အလ်င္အျမန္
ခ်ီတက္ျခင္းေလာက္ မုိက္မွားသည့္ စစ္သူၾကီးသည္ ဘယ္လုိ အေျဖေတြ ရႏုိင္
သလဲ ဆုိတာ သိသင့္သေလာက္လဲ သိႏုိင္ပါသည္။
က်ေနာ္တုိ႕သည္ အခါမလင့္ အျပစ္တင္ ခံၾကရပါသည္။ တတိယကမၻာႏုိင္ငံ
မ်ားတြင္ ေနထုိင္ေနသူမ်ား ဘာလုပ္ေနၾကသလဲဟု ရံဖန္ရံခါ အေမးခံၾကရ
ပါသည္။ တတိယကမၻာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ေနထိုင္သူ အားလုံး ႏုိင္ငံေရး၊ေတာ္လွန္
ေရး အသုိင္းအ၀ုိင္းမွ လာသူမ်ား မဟုတ္ၾကေတာ့ပါ။ ယခင္ကေတာ့ ဟုတ္ပါသည္။
ယခုေတာ့ ဤကဲ့သုိ႕ ယူဆလုိ႕ မရႏုိင္ပါ၊ မျဖစ္ႏုိင္ပါ။
-ႏုိင္ငံေရး ဒုကၡသည္ ၂၅ %
-စစ္ေျပး ဒုကၡသည္ ၂၅%
-လူမ်ဳိးေရး ဒုကၡသည္ ၂၅%
-ဘာသာေရး ဒုကၡသည္ ၂၅%
အထက္ပါ က်ေနာ္တင္ျပေသာ ရာခုိင္ႏွဳန္းမ်ားသည္ မေလးရွား UNHCR မွ အရာရွိ
မ်ားက ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေျပာၾကားခဲ့ေသာ ဒုကၡသည္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳ လက္မွတ္
ထုတ္ေပးသည့္ ရာခုိင္ႏွဳန္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
က်ေနာ္ အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံေရး ဒုကၡသည္မ်ားသည္ တတိယကမၻာႏုိင္ငံမ်ားသုိ႕ေရာက္ရွိ
ေနသည့္ ဒုကၡသည္ စုစုေပါင္း၏ ေလးပုံ တစ္ပုံသာ ရွိပါသည္။ က်ေနာ္တုိ႕သည္ ယခု
ေနထုိင္ရာ ႏုိင္ငံသုိ႕ မေရာက္ခင္ ေခါင္းစဥ္မ်ားစြာ ရွိခဲ့ပါသည္။ ပါတီ၊ ေက်ာင္းသား၊
ေတာ္လွန္ေရးသမား၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း အစသျဖင့္ ရွိပါသည္။ ဆုိလုိသည္
မွာ က်ေနာ္တုိ႕ အားလုံး ယခင္က အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုတည္းက လာခဲ့ၾကသူမ်ား မဟုတ္
ၾကပါ။ တခ်ဳိ႕လည္း ယခင္ ျပည္တြင္းတြင္ ေတြ႕ဖူးၾကပါသည္။ တခ်ဳိ႕ကို အက်ဥ္းသမား
ဘ၀က ေတြ႕ဖူးၾကပါသည္။ တခ်ဳိ႕ကို တိမ္းေရွာင္ရာ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေရာက္မွ ေတြ႕ဖူး
ၾကပါသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႕၏ ယခု စုစည္းမွဳသည္ အားနည္းခ်က္ တခ်ဳိ႕ရွိပါ
သည္။
က်ေနာ္တုိ႕တြင္ မ်ဳိးဆက္သစ္အခ်ဳိ႕ ရံဖန္ရံခါ ရရွိၾကပါသည္။ သုိ႕ေသာ္ ေခါင္းေဆာင္ပုိင္း
မ်ား၏ မၾကာခဏ အျငင္းပြားမွဳမ်ားေၾကာင့္ မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားသည္ က်ေနာ္တုိ႕ အသုိင္း
အ၀ုိင္းကို နားလည္ဖုိ႕ အခက္အခဲမ်ားစြာ ရွိတတ္ပါသည္။ ၂၀၀၇- ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ
ေတာ္လွန္ေရး ေနာက္ပုိင္းအထိ က်ေနာ္တုိ႕အသုိင္းအ၀ုိင္းသည္ ညီညြတ္ၾကပါသည္။ ယင္း
ေနာက္ပုိင္းတြင္ နာဂစ္မုန္းတုိင္း တုိက္ခတ္ပါေတာ့သည္။ နာဂစ္ အေရးေပၚကယ္ဆယ္ေရး
အတြက္ က်ေနာ္တုိ႕ အခ်င္းခ်င္း အယူအဆ မတူၾကပါ။ ျမန္မာ့ေရပိုင္နယ္၏ အ၀၊ အျပည္
ျပည္ဆုိင္ရာ ေရပုိင္နက္တြင္ ႏုိင္ငံတကာမွ စစ္သေဘၤာမ်ား အေရးေပၚ ကယ္ဆယ္ေရး
အတြက္ ေရာက္ရွိလာပါသည္။ မီဒီယာ၏ ေသာတရွင္အဆင့္ လြတ္လပ္ေသာ ေဆြးေႏြး
ခန္းမ်ားတြင္ က်ေနာ္တုိ႕၏ အသံမ်ား ဆူညံပြတ္ေလာရုိက္ၾကပါေတာ့သည္။
တခ်ဳိ႕လည္း လူမွဳေရး ျပႆနာ၊ သဘာ၀ ေဘးအႏၱရယ္ ျပႆနာဟု လက္ခံၾကပါသည္။
ယင္းနာဂစ္မုန္းတုိင္း စျဖစ္စဥ္က အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္ရွိ အက်ဥ္းသားအခ်ဳိ႕ ရက္စက္
စြာ ပစ္သတ္ျခင္း ခံရပါသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ဒုတိယကမၻာစစ္၏ စစ္ၾကိဳကာလက က်ေနာ္တုိ႕
၏ ေရွးမ်ဳိးဆက္မ်ား ေၾကြးေက်ာ္ေသာ “အဂၤလိပ္အခက္၊ ဗမာ အခ်က္” မူ၀ါဒကုိ
က်ေနာ္အပါအ၀င္ တတိယကမၻာႏိုင္ငံေရာက္သူ အခ်ဳိ႕က စိတ္ကူးယဥ္ ၾကပါသည္။
ႏုိင္ငံတကာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးတပ္ဖြဲ႕ေတြ အျမန္ဆုံး ၀င္ေရာက္သင့္ျပီ။
သုိ႕ေသာ္ ကန္႕ကြက္သူမ်ား မ်ားလာေသာအခါ က်ေနာ္တုိ႕အားလုံး ကိုယ္ေနထုိင္ရာ
ေဒသမ်ားတြင္ နာဂစ္ကယ္ဆယ္ေရး ရန္ပုံေငြ ရွာေဖြေရးလုပ္ငန္းမ်ား၌ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္
ျခင္းမွ လြဲ၍ ဘာမွ မေရြးခ်ယ္ႏုိင္ေတာ့ေပ။ ၾကာလာေတာ့ NGO တပုိင္း ေတာ္လွန္ေရး၏
၀ါးမ်ဳိမွဳကုိ အရွံဳးေပးရ ပါေတာ့သည္။ ကုလသမဂၢ၊ လုံျခံဳေရးေကာင္စီ တုိ႕ကို လ်စ္လ်ဳမရူပဲ
အတုိင္းအတာ တစ္ခုအထိ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရျခင္းမွာ အျပင္ေရာက္တုိ႕၏ အဓိက
ျပႆနာ ျဖစ္ပါသည္။ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး စာပြဲ၀ုိင္းတြင္ လက္နက္အားကိုး
စစ္အစုိးရကုိ Pressure - ဖိအား တစုံတရာမရွိပဲ တရားမွ်တေသာ ေဆြးေႏြးပြဲ မေရာက္ႏုိင္၊
တြန္းမပုိ႕ႏုိင္ဟု လက္ခံပါသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ေဒသတြင္း ကုန္သြယ္ေရး၊ နယ္စပ္ ကုန္သြယ္ေရး
မ်ား ရွိေနသည့္ၾကားက စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႕ အေရးယူမွဳေတာ့ ရွိသင့္သည့္ဟု ယူဆပါသည္။
ယခုဆုိလွ်င္ က်ေနာ္တုိ႕၏ မိတ္ေဆြ အစုိးရမ်ားက အျပဳသေဘာ ဆက္ဆံေရးဟူေသာ
စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ (၀ါ) “အုတ္နံရံျဖင့္ စကားေျပာျခင္း” ကို ဦးတည္ဖုိ႕ ၾကိဳးစားလာ
ပါသည္။ စစ္အစုိးရသည္ က်ေနာ္ မေမြးခင္ ၁၉၅၈- ခုႏွစ္ (အိမ္ေစာင့္အစုိးရ အမည္ျဖင့္
၎။)၊ ၁၉၆၂- ခုႏွစ္ (ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ အမည္ျဖင့္ ၎။) တုိ႕တြင္ တုိင္းျပည္ကုိ
လိမ္ညာ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ပါသည္။
ယခုအခါ က်ေနာ္တုိ႕၏ မိတ္ေဆြ ဒီမုိကေရစီ ၀ါရင့္ ႏုိင္ငံအခ်ဳိ႕သည္ စစ္အစုိးရ၏ လိမ္ညာ
မွဳမ်ားကို သိသိနဲ႕ လည္စင္းခံျပီး အျပဳသေဘာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးကို ဦးတည္လွဳပ္ရွား
လာေနပါသည္။ သူတုိ႕ စိတ္ကူးယဥ္ထားသလုိ စစ္အစုိးရ လြယ္မည္ဆုိလွ်င္ က်ေနာ္မေမြး
ခင္ ကတည္းက ျမန္မာျပည္ ဒီမုိကေရစီ ရေနမည္မွာ မလႊဲဧကန္ ျဖစ္ပါသည္။
စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႕မွဳသည္ စစ္အစိုးရထက္ ျပည္သူကို ပုိ၍ ဒုကၡေရာက္ေစသည္ဟု
အခ်ဳိ႕က ေျပာပါသည္။ ဒါဆုိ မပိတ္ဆုိ႕ပဲ ျပန္ဖြင့္လုိက္လွ်င္ စစ္အစိုးရ၏ အာဏာသည္
လုံး၀ ခုိင္မာသြားႏုိင္သည္။ ၂၀၀၈- ခုႏွစ္တြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ မတရားသည့္ အေျခခံဥပေဒ
ဆုိင္ရာ လူထုဆႏၵခံယူပြဲရလဒ္သည္ လုံး၀ ခုိင္မာသြားႏုိင္သည္။ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္
သင့္ျမတ္ေရး ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ လက္နက္လည္းရွိ၊ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႕မွဳ ဖိအားလည္း ကင္း
လႊတ္ေနမည္ စစ္အစုိးရအား အတုိက္အခံမ်ားက ဘယ္လုိ ညွိဳႏွိဳင္းၾကပါ မည္နည္း။
စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႕မွဳေၾကာင့္ ျပည္သူေတြ ဒုကၡပုိေရာက္သည္ဟု အခ်ဳိ႕ကေျပာပါသည္။
ဒါဆုိ .....
စီးပြားေရး မပိတ္ဆုိ႕ခင္က ျပည္သူေတြ ေျပလည္ၾကပါသလား ???
စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႕မွဳထက္ ေကာင္းတဲ့ နည္းလမ္းေတြ၊ ပုံစံေတြေရာ ရွိပါ သလား၊
ရွိခဲ့ရင္ေရာ ဘယ္ေလာက္အတုိင္းအတာအထိ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ပါသနည္း ???
(ဤ ဒုတိယေမးခြန္းအတြက္ စကားခ်ပ္ ခြင့္ျပဳပါ။ ေရရွည္ ေတာ္လွန္ေရးဒဏ္သည္
ေတာ္ရုံတန္ရုံ မလြယ္ကူဟု က်ေနာ္နားလည္ မိပါသည္။)
Feb 14, 2009
Feb 13, 2009
ဒိန္းမတ္က ျမန္မာျပည္သားေတြ ဘာလုပ္ေနလဲ ???
ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ
ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္က ပထမ အလြတ္သေဘာ အေနနဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံကုိ
စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႕ အေရးယူမွဳကုိ ျပန္ရုတ္သိမ္းဖုိ႕ ေျပာပါတယ္။ ယခုေနာက္
တစ္ၾကိမ္ ပါလီမန္မွာ အဆုိတင္သြင္းမယ္လုိ႕ ထပ္ေျပာေနပါတယ္။
ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံ အတြင္းမွာ ေနထုိင္တဲ့ ျမန္မာျပည္က လာတဲ့သူမ်ားလို႕ ေခါင္းစဥ္
တပ္ထားတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားက ယေန႕အခ်ိန္ထိ ယင္းကိစၥနဲ႕ ပက္သက္ျပီး တစုံတရာ
တုန္႕ျပန္႕မွဳ မေတြ႕ရေသးပါဘူး။ အဖြဲ႕အစည္းအေနနဲ႕ ေၾကညာဖြဲ႕စည္းထားတဲ့
အဖြဲ႕အစည္းမ်ားလည္း တစုံတရာ တုန္႕ျပန္႕မွဳ မေတြ႕ရေသးပါဘူး။ ဒီလုိဆုိရင္ ….
ဒီလုိဆုိရင္ ….
ႏုိင္ငံေရး ဒုကၡသည္မ်ား၊ ႏုိင္ငံေရး ဒုကၡသည္ မိသားစုမ်ား၊ ႏုိင္ငံေရးေၾကာင့္ စြန္႕ခြာ
ထြက္ေျပးလာၾကသူမ်ား၊ ဘာသာေရး ဒုကၡသည္မ်ား၊ လူမ်ဳိးေရး ဒုကၡသည္မ်ား၊
ေဒသအတြင္း စစ္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ စစ္ေျပးဒုကၡသည္အျဖစ္ လာေရာက္ၾကသူမ်ား၊ ဒိန္းမတ္
ႏုိင္ငံအတြင္းသုိ႕ ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႕ ၀င္ေရာက္ျပီး ခုိလွဳံခြင့္ေလွ်ာက္၍ ေနထုိင္သူမ်ား
ဘယ္လုိ အလုပ္ေတြမ်ားျပီး ဘာေတြ ျဖစ္ပ်က္ေနသလဲလုိ႕ ေမးဖုိ႕ ျဖစ္လာပါျပီ။
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ …. …. …
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႕ အဖမ္းခံေနရဆဲပါ ….
ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္မ်ားနဲ႕ မတရားအျပစ္ေပးခံရတဲ့ အက်ဥ္းသားအေျမာက္အမ်ားပါ ….
ႏုိင္ငံေရးနဲ႕ လူ႕အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မွဳ အေျမာက္အမ်ားပါ ….
နာဂစ္မုန္းတုိင္းအျပီး ႏုိင္ငံတကာရဲ႕ အကူအညီေတြကို ရသင့္တာာထက္ ေလွ်ာ့နည္းျပီး
ရေနၾကတဲ့ ဒုကၡသည္ ျပည္သူေတြ အေျမာက္အမ်ားပါ ….
စစ္အစုိးရရဲ႕ စီမံကြပ္ကဲမွဳ ညံ့ဖ်င္းလုိ႕ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြကို ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႕ ေရြ႕ေျပာင္း၊
ထြက္ခြာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ ျပည္သူေတြ အေျမာက္အမ်ားပါ ….
ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ မိမိတုိ႕ ေနထုိင္ရာ ရပ္ရြာကို စြန္႕ခြာျပီး ေတာထဲမွာ အေနဆင္းရဲ၊
အစားဆင္းရဲနဲ႕ ပုန္းေရွာင္ေနရတဲ့ ရြာပုန္းရြာေရွာင္ စစ္ေျပးျပည္သူေတြ အေျမာက္
အမ်ားပါ …..
အဲဒီလုိ … အဲဒီလုိ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ရွိေန၊ ျဖစ္ေနတာေတြ ၾကားက လက္ရွိဒိန္းမတ္
အစုိးရရဲ႕ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္က ႏုိင္ငံတကာရဲ႕ စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႕အေရးယူမွဳကုိ ရုတ္သိမ္းျပီး
အျပဳသေဘာ ဆက္ဆံေရးကုိ ထူေထာင္မယ္ဆုိတာ စိတ္ကူးယဥ္တာလား၊ အုတ္နံရံ
နဲ႕ စကားေျပာဖုိ႕ စတုိင္သစ္ထြင္တာလား ….???
ဒိန္းမတ္ေရာက္ ျမန္မာျပည္သားေတြအေနနဲ႕ ကုိယ့္ဘ၀ကို ျပန္လည္ ထူေထာင္ေနၾကတာ
မျပီးဆုံး ေသးဘူးလား … ???
ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း အျမင္မၾကည္လင္မွဳေတြ မျပီးဆုံးေသးဘူးလား …. ???
ကုိယ့္အယူ၀ါဒ ကုိယ့္ဆႏၵပဲ လုပ္ၾကေတာ့မွာလား … ???
ျမန္မာႏုိင္ငံ ဒီမုိကေရစီရရွိေရးကုိ လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘူးလား … ???
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေမ့သြားၾကျပီလား …. ???
ကိုမင္းကိုႏိုင္၊ ကိုမင္းေဇယ်၊ ကိုကုိၾကီး၊ ကိုေ႒းၾကြယ္ အစရွိတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးေခါင္း
ေဆာင္ေတြရဲ႕ ေပးဆပ္ခဲ့မွဳကုိ သတိေရာ ရၾကေသးလား …. ???
ေတာ္လွန္ေရးမွာ က်ဆုံးသြားခဲ့တဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ရဲေဘာ္သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕
မ်က္ႏွာေတြကို ျပန္မျမင္ေရာင္ေတာ့ဘူးလား …. ???
ကဲ့ ... ဗ်ာ …
အခု အခ်ိန္ပုိင္း၊ ရက္ပုိင္းမွာ ဒိန္းမတ္အစုိးရကေတာ့ စစ္အစုိးရအေပၚ ႏုိင္ငံတကာရဲ႕
စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႕အေရးယူမွဳ ရုတ္သိမ္းဖုိ႕ ပါလီမန္မွာ အဆုိတင္းသြင္းမယ္တဲ့ ဗ်ာ။
ခင္ဗ်ားတုိ႕ …
ခင္ဗ်ားတုိ႕ …
တစ္ခုခုေတာ့ အျမန္ဆုံး လုပ္သင့္ပါျပီ။
အျမန္ဆုံး လုပ္သင့္ပါျပီ။
ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္က ပထမ အလြတ္သေဘာ အေနနဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံကုိ
စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႕ အေရးယူမွဳကုိ ျပန္ရုတ္သိမ္းဖုိ႕ ေျပာပါတယ္။ ယခုေနာက္
တစ္ၾကိမ္ ပါလီမန္မွာ အဆုိတင္သြင္းမယ္လုိ႕ ထပ္ေျပာေနပါတယ္။
ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံ အတြင္းမွာ ေနထုိင္တဲ့ ျမန္မာျပည္က လာတဲ့သူမ်ားလို႕ ေခါင္းစဥ္
တပ္ထားတဲ့ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားက ယေန႕အခ်ိန္ထိ ယင္းကိစၥနဲ႕ ပက္သက္ျပီး တစုံတရာ
တုန္႕ျပန္႕မွဳ မေတြ႕ရေသးပါဘူး။ အဖြဲ႕အစည္းအေနနဲ႕ ေၾကညာဖြဲ႕စည္းထားတဲ့
အဖြဲ႕အစည္းမ်ားလည္း တစုံတရာ တုန္႕ျပန္႕မွဳ မေတြ႕ရေသးပါဘူး။ ဒီလုိဆုိရင္ ….
ဒီလုိဆုိရင္ ….
ႏုိင္ငံေရး ဒုကၡသည္မ်ား၊ ႏုိင္ငံေရး ဒုကၡသည္ မိသားစုမ်ား၊ ႏုိင္ငံေရးေၾကာင့္ စြန္႕ခြာ
ထြက္ေျပးလာၾကသူမ်ား၊ ဘာသာေရး ဒုကၡသည္မ်ား၊ လူမ်ဳိးေရး ဒုကၡသည္မ်ား၊
ေဒသအတြင္း စစ္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ စစ္ေျပးဒုကၡသည္အျဖစ္ လာေရာက္ၾကသူမ်ား၊ ဒိန္းမတ္
ႏုိင္ငံအတြင္းသုိ႕ ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႕ ၀င္ေရာက္ျပီး ခုိလွဳံခြင့္ေလွ်ာက္၍ ေနထုိင္သူမ်ား
ဘယ္လုိ အလုပ္ေတြမ်ားျပီး ဘာေတြ ျဖစ္ပ်က္ေနသလဲလုိ႕ ေမးဖုိ႕ ျဖစ္လာပါျပီ။
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ …. …. …
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႕ အဖမ္းခံေနရဆဲပါ ….
ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္မ်ားနဲ႕ မတရားအျပစ္ေပးခံရတဲ့ အက်ဥ္းသားအေျမာက္အမ်ားပါ ….
ႏုိင္ငံေရးနဲ႕ လူ႕အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မွဳ အေျမာက္အမ်ားပါ ….
နာဂစ္မုန္းတုိင္းအျပီး ႏုိင္ငံတကာရဲ႕ အကူအညီေတြကို ရသင့္တာာထက္ ေလွ်ာ့နည္းျပီး
ရေနၾကတဲ့ ဒုကၡသည္ ျပည္သူေတြ အေျမာက္အမ်ားပါ ….
စစ္အစုိးရရဲ႕ စီမံကြပ္ကဲမွဳ ညံ့ဖ်င္းလုိ႕ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြကို ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႕ ေရြ႕ေျပာင္း၊
ထြက္ခြာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ ျပည္သူေတြ အေျမာက္အမ်ားပါ ….
ျပည္တြင္းစစ္ေၾကာင့္ မိမိတုိ႕ ေနထုိင္ရာ ရပ္ရြာကို စြန္႕ခြာျပီး ေတာထဲမွာ အေနဆင္းရဲ၊
အစားဆင္းရဲနဲ႕ ပုန္းေရွာင္ေနရတဲ့ ရြာပုန္းရြာေရွာင္ စစ္ေျပးျပည္သူေတြ အေျမာက္
အမ်ားပါ …..
အဲဒီလုိ … အဲဒီလုိ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ရွိေန၊ ျဖစ္ေနတာေတြ ၾကားက လက္ရွိဒိန္းမတ္
အစုိးရရဲ႕ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္က ႏုိင္ငံတကာရဲ႕ စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႕အေရးယူမွဳကုိ ရုတ္သိမ္းျပီး
အျပဳသေဘာ ဆက္ဆံေရးကုိ ထူေထာင္မယ္ဆုိတာ စိတ္ကူးယဥ္တာလား၊ အုတ္နံရံ
နဲ႕ စကားေျပာဖုိ႕ စတုိင္သစ္ထြင္တာလား ….???
ဒိန္းမတ္ေရာက္ ျမန္မာျပည္သားေတြအေနနဲ႕ ကုိယ့္ဘ၀ကို ျပန္လည္ ထူေထာင္ေနၾကတာ
မျပီးဆုံး ေသးဘူးလား … ???
ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း အျမင္မၾကည္လင္မွဳေတြ မျပီးဆုံးေသးဘူးလား …. ???
ကုိယ့္အယူ၀ါဒ ကုိယ့္ဆႏၵပဲ လုပ္ၾကေတာ့မွာလား … ???
ျမန္မာႏုိင္ငံ ဒီမုိကေရစီရရွိေရးကုိ လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘူးလား … ???
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေမ့သြားၾကျပီလား …. ???
ကိုမင္းကိုႏိုင္၊ ကိုမင္းေဇယ်၊ ကိုကုိၾကီး၊ ကိုေ႒းၾကြယ္ အစရွိတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးေခါင္း
ေဆာင္ေတြရဲ႕ ေပးဆပ္ခဲ့မွဳကုိ သတိေရာ ရၾကေသးလား …. ???
ေတာ္လွန္ေရးမွာ က်ဆုံးသြားခဲ့တဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ရဲေဘာ္သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕
မ်က္ႏွာေတြကို ျပန္မျမင္ေရာင္ေတာ့ဘူးလား …. ???
ကဲ့ ... ဗ်ာ …
အခု အခ်ိန္ပုိင္း၊ ရက္ပုိင္းမွာ ဒိန္းမတ္အစုိးရကေတာ့ စစ္အစုိးရအေပၚ ႏုိင္ငံတကာရဲ႕
စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႕အေရးယူမွဳ ရုတ္သိမ္းဖုိ႕ ပါလီမန္မွာ အဆုိတင္းသြင္းမယ္တဲ့ ဗ်ာ။
ခင္ဗ်ားတုိ႕ …
ခင္ဗ်ားတုိ႕ …
တစ္ခုခုေတာ့ အျမန္ဆုံး လုပ္သင့္ပါျပီ။
အျမန္ဆုံး လုပ္သင့္ပါျပီ။
Feb 12, 2009
သူ အလည္လာ၏
ေတြးေ၀၍
ဆင္ေျခဆင္လက္မ်ားစြာ ေပးတတ္သူတုိ႕ထံ
သူ အလည္လာ၏ ….။
စႏၵယားတီးသူတုိ႕အား သူ တားခဲ့၏ …
ေဆးရုိးလွန္းသူတုိ႕အား သူ တားခဲ့၏ …
………….
အမွန္တရားအတြက္ အားလုံးကို သူ ရင္ဆုိင္၏
လြတ္ေျမာက္မွဳအတြက္ အားလုံးကို သူ ရင္ဆုိင္၏
ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အားလုံးကုိ သူ ရင္ဆုိင္၏
သူ အလည္လာ၏ ….။
အရုိးခံေျမသည္ သူ႕ေၾကာင့္ လွပခဲ့၏
အမ်ဳိးအႏြယ္တို႕လည္း သူ႕ေၾကာင့္ တင့္တယ္ကုန္၏
အဖုိးမွန္ရတနာမ်ားလည္း သူ႕ေၾကာင့္ ေတာက္ပသြား၏
ရုိးရာသဘင္လည္း သူ႕ေၾကာင့္ စည္းကားၾက၏
သူ အလည္လာ၏
လာသြားခဲ့၏ ….။
ထာ၀ရဘုရားရယ္ ေက်းဇူးပါ …
ဓမၼတရားရယ္ မဂၤလာပါ …
ေလာကၾကီးရယ္ က်က္သေရ ရွိပါ့ဗ်ာ …
………….
သူ အလည္လာ၏
လာသြားခဲ့၏ ….။ ။
-စစ္ျငိမ္းဒီေရ
ဆင္ေျခဆင္လက္မ်ားစြာ ေပးတတ္သူတုိ႕ထံ
သူ အလည္လာ၏ ….။
စႏၵယားတီးသူတုိ႕အား သူ တားခဲ့၏ …
ေဆးရုိးလွန္းသူတုိ႕အား သူ တားခဲ့၏ …
………….
အမွန္တရားအတြက္ အားလုံးကို သူ ရင္ဆုိင္၏
လြတ္ေျမာက္မွဳအတြက္ အားလုံးကို သူ ရင္ဆုိင္၏
ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အားလုံးကုိ သူ ရင္ဆုိင္၏
သူ အလည္လာ၏ ….။
အရုိးခံေျမသည္ သူ႕ေၾကာင့္ လွပခဲ့၏
အမ်ဳိးအႏြယ္တို႕လည္း သူ႕ေၾကာင့္ တင့္တယ္ကုန္၏
အဖုိးမွန္ရတနာမ်ားလည္း သူ႕ေၾကာင့္ ေတာက္ပသြား၏
ရုိးရာသဘင္လည္း သူ႕ေၾကာင့္ စည္းကားၾက၏
သူ အလည္လာ၏
လာသြားခဲ့၏ ….။
ထာ၀ရဘုရားရယ္ ေက်းဇူးပါ …
ဓမၼတရားရယ္ မဂၤလာပါ …
ေလာကၾကီးရယ္ က်က္သေရ ရွိပါ့ဗ်ာ …
………….
သူ အလည္လာ၏
လာသြားခဲ့၏ ….။ ။
-စစ္ျငိမ္းဒီေရ
Feb 8, 2009
ရက္ရာဇာ
အိပ္ယာအတုေပၚက
မီးခုိးထုတ္သူမ်ား
…..
ငါ့ပင္လယ္က ေတာ္ေတာ္ၾကီးတယ္ ….
ငါ … လႊင့္တင္ခဲ့တဲ့
မီးပုံးပ်ံေတြ
မုိးပ်ံပူေဖာင္းေတြ
စြန္ေတြ
….. ေတြလည္း
ကံစမ္းမဲနဲ႕ လြဲေခ်ာသြားေတာ့
............
သူတုိ႕မရွံဳးခဲ့ …
ငါလည္း မရွံဳးခဲ့ …
သိတဲ့လူေတြ မွားတတ္ … ။
ငါသာ
အုတ္နီခဲ တစ္ခဲဆုိရင္
ဘုရားေက်ာင္းကန္လည္း ျဖစ္ …
မင္းအတြက္
ေရခ်မ္းစင္လည္း ျဖစ္ …
သူ႕ဖုိ႕
အုတ္ဂူ လွလွေလးလည္း ျဖစ္ …
ရပ္လုိက္ျပီ ဒီေနရာမွာ .....
ကံဇာတ္ဆရာေရ
တစ္၊ကုိး၊ကင္း မွတ္တုိင္ေက်ာ္ျပီလား
ျမိဳ႕နဲ႕ေ၀းရင္
အႏုၾကမ္းစီးမယ္။
ဒုိ႕ရဲ႕ ေပေပပြပြ ေန႕ရက္မ်ား
အိမ္မက္ထဲမွာ ေရႊထီးေဆာင္းတယ္
အလွဴအိမ္သြားျပီး ဖိနပ္လဲတယ္
အလကားရရင္ လ်က္ဆားလ်က္တယ္
ဓါတ္ေလွကားထဲ ေလလည္မိတယ္
ကားခုိးစီးေတာ့ အခ်စ္နဲ႕ေတြ႕တယ္
..….. မွာ
“ေပါ့က်” ၾကိဳက္သူမ်ား
အိမ္မျပန္ခင္ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္
ယၾတာေခ်ဖုိ႕ အတိတ္စိမ္းေပးပါ။ ။
-စစ္ျငိမ္းဒီေရ
မီးခုိးထုတ္သူမ်ား
…..
ငါ့ပင္လယ္က ေတာ္ေတာ္ၾကီးတယ္ ….
ငါ … လႊင့္တင္ခဲ့တဲ့
မီးပုံးပ်ံေတြ
မုိးပ်ံပူေဖာင္းေတြ
စြန္ေတြ
….. ေတြလည္း
ကံစမ္းမဲနဲ႕ လြဲေခ်ာသြားေတာ့
............
သူတုိ႕မရွံဳးခဲ့ …
ငါလည္း မရွံဳးခဲ့ …
သိတဲ့လူေတြ မွားတတ္ … ။
ငါသာ
အုတ္နီခဲ တစ္ခဲဆုိရင္
ဘုရားေက်ာင္းကန္လည္း ျဖစ္ …
မင္းအတြက္
ေရခ်မ္းစင္လည္း ျဖစ္ …
သူ႕ဖုိ႕
အုတ္ဂူ လွလွေလးလည္း ျဖစ္ …
ရပ္လုိက္ျပီ ဒီေနရာမွာ .....
ကံဇာတ္ဆရာေရ
တစ္၊ကုိး၊ကင္း မွတ္တုိင္ေက်ာ္ျပီလား
ျမိဳ႕နဲ႕ေ၀းရင္
အႏုၾကမ္းစီးမယ္။
ဒုိ႕ရဲ႕ ေပေပပြပြ ေန႕ရက္မ်ား
အိမ္မက္ထဲမွာ ေရႊထီးေဆာင္းတယ္
အလွဴအိမ္သြားျပီး ဖိနပ္လဲတယ္
အလကားရရင္ လ်က္ဆားလ်က္တယ္
ဓါတ္ေလွကားထဲ ေလလည္မိတယ္
ကားခုိးစီးေတာ့ အခ်စ္နဲ႕ေတြ႕တယ္
..….. မွာ
“ေပါ့က်” ၾကိဳက္သူမ်ား
အိမ္မျပန္ခင္ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္
ယၾတာေခ်ဖုိ႕ အတိတ္စိမ္းေပးပါ။ ။
-စစ္ျငိမ္းဒီေရ
Feb 6, 2009
တုိက္ယူရသည့္ မ်က္ရည္တေပါက္ အပုိင္း(၇)
ေရးသူ- ရန္ကုန္ဘေဆြ
ယခင္အပုိင္း(၆)မွ အဆက္ … … …
နယ္တနယ္လုံး ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ားခ်ည္း ေနၾကသည္။ ျမန္မာ့အမ်ဳိးသားရြာဟူ၍
မရွိ၊ ေတာေတာင္ ထူထပ္လ်က္ ရွိဳေျမွာင္,က်ဥ္း,ခ်ဳိင့္တုိ႕ ေပါ၏။ ေခ်ာင္းတုိ႕သည္
က်ဥ္း၍ နက္၏။ ေရစီးသန္၏။ ေခ်ာင္းေဘးပတ္လည္၌ ေက်ာက္ေဆာင္ ေက်ာက္
တုံး ေပါမ်ား၏။ အခ်ဳိ႕ေနရာ၌ ေခ်ာင္းရုိး၏ ကမ္းပါးမရွိ မတ္ေစာက္ေသာ ေက်ာက္
ေတာင္ၾကီးႏွစ္ခု၏ ၾကားထဲမွ ျဖတ္စီးလာျခင္းမ်ဳိးျဖစ္၏။
တရြာႏွင့္တရြာ ကူးသန္းသြားလာၾကေသာ ရွိရင္း လမ္းအတုိင္း သြားမွရမည္၊ ထုိ
လမ္းမ်ားကလည္း ရြာတြင္းသုိ႕ ဦးတုိက္၀င္သည္မ်ား၏။ ရြာအနီးသုိ႕ ရြာကုိကြင္း၍
ေတာတြင္းက ျဖတ္သြားသည့္တုိင္ေအာင္ ရြာသူရြာသားမ်ား မသိရွိဘဲ သြားႏုိင္ရန္
ခဲယဥ္း၏။ ရြာသူရြာသားတုိ႕သည္ လူမ်ား သြားလာႏုိင္သည့္ ရြာေဘးပတ္လည္၌
အျမဲတေစ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ား လုပ္ေနတတ္ၾကသည္ဆုိ၏။ ထုိ႕အျပင္ ကရင္
အမ်ဳိးသား လက္နက္ကုိင္တပ္သားတုိ႕ကလည္း ရြာတုိင္း၌ ရွိေနၾက၏။ ထုိလမ္းမွ
မသြားဘဲ လမ္းအသစ္ ထြင္သြားမည္ဆုိလွ်င္လည္း သုံးေလးလျဖင့္ ေရာက္ႏုိင္လိမ့္
မည္မဟုတ္ဟု ဆုိ၏။ စာေရးသူတုိ႕ ေရာက္ေအာင္ သြားၾကရမည့္အခ်ိန္ကား တလ
အတြင္းျဖစ္၏။
ထုိေျခလမ္းခရီးရွိေသာ ရြာလမ္းမမ်ားမွ မသြားဘဲ ကရင္သူရဲေကာင္းေလးမ်ား သြား
ၾကသည့္ သံေတာင္ ကားလမ္းအတုိင္း သြားၾကမည္ဆုိလွ်င္လည္း ပုိ၍ခက္ခဲေသး
သည္ ဆုိ၏။ ထုိလမ္းကို အသုံးျပဳႏုိင္ရန္အတြက္ စာေရးသူတုိ႕ မဆုိထားႏွင့္
ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာသည္ပင္လွ်င္ သံခ်ပ္ကာ ကားမ်ား၊ တင့္ကားမ်ားႏွင့္ အေျမာက္
ၾကီးမ်ားကုိ သုံး၍ တပ္ရင္းလုိက္ ခ်ီတက္တုိက္ခုိက္ခဲ့ဘူးေသာ္လည္း ေျမေနရာ
အသြင္အျပင္၏ အကာအကြယ္ေပးထားမွဳေၾကာင့္ မတတ္ႏိုင္ဘဲ လက္ေလွ်ာ့ခဲ့ရသည္
ဆုိ၏။
ေနာက္ဆုံး သိရသေလာက္မွာ ထုိလမ္းတေလွ်ာက္လုံး ကရင္အမ်ဳိးသား လက္နက္ကိုင္
မ်ား တပ္စြဲထားၾက၍ တပ္ရွိေသာ ေနရာတုိင္း၊ ရြာရွိေသာ ေနရာတုိင္းတုိ႕တြင္ ကင္းပုန္း
မ်ား၊ “ဘန္ကာ”ေခၚ “ခံတပ္” ငယ္ကေလးမ်ား၊ အ၀င္အထြက္စစ္ေသာ လက္နက္ကိုင္
တပ္စိပ္ကေလးမ်ား၊ တရြာႏွင့္တရြာ၊ စခန္းတခုႏွင့္ တခု၊ သြားလာခြင့္ လက္မွတ္ ထုတ္
ေပးေသာရုံးမ်ား စသည္တုိ႕ျဖင့္ လမ္းတေလွ်ာက္လုံး ပိတ္ဆုိ႕ေနသည္ဟု ဆုိ၏။
ထုိ႕ျပင္ ကိုေမာင္ေမာင္တုိ႕ကုိ ေနာက္ထပ္ျပန္ဖမ္းမိသြားျပီးမွ ေနရာေရြ႕ေျပာင္း ထားသည္
-မထားသည္ကိုလည္း သတင္းအတိအက် မရေသးဟု ဆုိ၏။ သုိ႕ေသာ္ စာေရးသူက
စိတ္မပ်က္၊ ယခင္ေတာင္ငူ တုိက္ျပီးစ အခ်ိန္က ထုိသံေတာင္သုိ႕ မည္ကဲ့သုိ႕ သြားၾက
မည္ဟု အစီအစဥ္လုပ္ဘူး၏။ ေတာကြ်မ္း၍ လုိရာသုိ႕ ထုိးေဖာက္ သြားေရာက္တတ္ေသာ
မုဆုိးမ်ားကိုလည္း ရွာထားဘူး၏။ ထုိမုဆုိးတုိ႕ႏွင့္ တုိင္ပင္ခ်င္ေသာ စိတ္ေတြ ေပၚလာ
သည္။ ရန္ကုန္မွ ၾကိဳတင္လႊတ္လုိက္ေသာ ဗုိလ္ေဖခ်စ္ ေခါင္းေဆာင္သည့္ စာေရးသူ၏
ရဲေဘာ္မ်ားသည္ ထုိမုဆုိးမ်ားရွိရာ လယ္ေ၀း၊ သေျပပင္ရြာ၊ သခင္ၾကည္ရွိန္(ယခု ဖဆပလ
အမတ္ေဟာင္း) ၏ အိမ္သုိ႕ ေရာက္ႏွင့္ေနၾက၏။ ယခုေလာက္ဆုိလွ်င္ ဗုိလ္ေဖခ်စ္သည္
ထုိမုဆုိးၾကီးမ်ားကို အဆင္သင့္ ရွာထားျပီး ခရီးလမ္းပန္းအတြက္ အသင့္တုိင္ပင္ျပီး၊
စီစဥ္ျပီး၊ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။
“က်ေနာ္ … အခုည သေျပပင္ဘက္ သြားလုိက္ခ်င္ေသးတယ္၊ မနက္မွ ျပန္လာယင္
ျဖစ္မယ္ မွဳတ္လား …. ”
ဆုံးျဖတ္မွဳျမန္သေလာက္ ဘာမဆုိ ေခါင္းေအးေအးႏွင့္ ျပဳလုပ္တတ္သည့္ ဗုိလ္မွဴး
ေစာျမင့္က စာေရးသူကုိ ၾကည့္၍ ျပံဳးလုိက္၏။
“နက္ျဖန္မနက္မွ က်ေနာ္နဲ႕အတူတူ သြားပါလား၊ ခင္ဗ်ားလဲ ဒီေန႕တေန႕လုံး ကားစီး
လာခဲ့ရတာ နည္းနည္းအနားယူလုိက္ေပါ့ … ”
စာေရးသူက အတင္းအၾကပ္ မေျပာလုိေသာ္လည္း ၀မ္းထဲက သိပ္သြားခ်င္ေနသည္။
ဒါကို ဗုိလ္မွဴးေစာျမင့္က အကဲခတ္မိပုံရ၏။
“သိပ္အေရးၾကီးသလား၊ ဟုိမွာ ခင္ဗ်ား ဘာအစီအစဥ္ေတြ လုပ္ထားလုိ႕လဲ …”
“သိပ္အေရးၾကီးတယ္ရယ္လုိ႕ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဟုိမွာ ရွိေနၾကတဲ့ မုဆုိးေတြနဲ႕
ေတြ႕ခ်င္လုိ႕ပါဘဲ …”
ဗုိလ္မွဴးေစာျမင့္က အေတာ္စိတ္၀င္စားသြား၏။ ထုိ႕ေနာက္ အဆုိပါ မုဆုိးေတြႏွင့္
ဘယ္လုိဆက္စပ္ျပီး ဘာမ်ားလုပ္မလုိ႕လဲဟု သိခ်င္ေနဟန္တူ၏။
“ဟုိ …. က်ေနာ္တုိ႕ ေတာင္ငူကို တုိက္ပီးစက ကုိေမာင္ေမာင္တုိ႕ေနာက္ကို လုိက္ဘုိ႕
လုပ္ၾကေသးတယ္၊ အဲဒီတုန္းက ကိုေမာင္ေမာင္တုိ႕ကုိ ကရင္အမ်ဳိးသားေတြ ေခၚသြား
ၾကတာဟာ “လိပ္သုိ”ရယ္၊ “ေရသုိၾကီး” ရယ္၊ “ေဘာဂလိၾကီး” ရယ္၊ ဒီ သုံးေနရာ၊
တေနရာရာ ျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႕ သိရတယ္၊ အဲဒါနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕က လုိက္ဘုိ႕ လုပ္ေတာ့
သခင္ၾကည္ရွိန္က သူ႕ေယာကၡမၾကီးပုိင္တဲ့ ဆင္အေကာင္ ၂၀ နဲ႕ ဆင္ဦးစီးေတြကို
ျပန္လႊတ္ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွ လႊတ္ပါဆုိပီး ေပးတယ္။ အဲဒါနဲ႕ အဲဒီဆင္ေတြနဲ႕ ဆင္ဦးစီး
ေတြရယ္၊ က်ေနာ္တုိ႕ ရဲေဘာ္ေတြရယ္ အဲဒီသြားမဲ့ ေနရာေတြကုိ လမ္းဟုတ္ဟုတ္
မဟုတ္ဟုတ္ ၊ ျဖတ္ပီး ေတာကြ်မ္းတဲ့ မုဆုိးၾကီး ေလးေယာက္ရယ္ သြားဘုိ႕လုပ္ၾက
တယ္၊ က်ေနာ္တုိ႕ အစီအစဥ္က ကိုေမာင္ေမာင္တုိ႕ကုိ မရမျခင္း ေတာထဲမွာ ေတာခုိ
တဲ့ လူေတြလုိဘဲေနမယ္၊ လက္နက္ရိကၡာလုိတဲ့ အခါ အစုိးရတပ္နဲ႕ ဆက္သြယ္ပီး
လာယူမယ္၊ တုိက္ပြဲ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ျဖစ္ျဖစ္ ကိုေမာင္ေမာင္တုိ႕ ျပန္မရမျခင္း ျပန္မလာ
ဘူး၊ ကရင္အမ်ဳိးသား ပုိင္နက္ထဲမွာရွိတဲ့ ဗမာသူပုန္ေတြအျဖစ္ ေနမယ္၊ အဲဒီလုိ စီစဥ္
ခဲ့ဘူးတယ္၊ အဲဒီလုိ စီစဥ္ခဲ့ဘူးတယ္ခင္ဗ်ာ့၊ ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာက သူမလုပ္
၀ံ့တာကို သူမ်ား မခုိင္းခ်င္ဘူးဆုိတာနဲ႕ မလုပ္ခဲ့ရဘူး၊ အဲဒီတုန္းက ေခၚသြားဘုိ႕ လုပ္
ထားတဲ့ မုဆုိးၾကီးေလးေယာက္ကုိ အခု ကိုေဖခ်စ္က ရွာထားႏွင့္ၾကလိမ့္မယ္ …”
ဗုိလ္မွဴးေစာျမင့္သည္ ခနေတြ၍ စဥ္းစားလုိက္၏။ ထုိ႕ေနာက္ ေနရာမွထရင္း စာေရးသူ
ကုိ ျပံဳး၍ၾကည့္လုိက္၏။
“ကုိေဖခ်စ္တုိ႕ ရွာထားႏွင့္ၾကမွာဘဲ၊ နက္ျဖန္မွ က်ေနာ္နဲ႕ အတူတူသြားေတြ႕ၾကတာေပါ့၊
မနက္ဖက္သြားတာေပါ့ဗ်ာ …. ဟုတ္လား …. ကဲ … အနားေလး ဘာေလး ယူပါအုံး …”
သုိ႕ျဖင့္ စာေရးသူသည္ ေနာက္ေန႕နံနက္သုိ႕ေရာက္မွ သခင္ၾကည္ရွိန္တုိ႕ရွိရာ သေျပပင္
ရြာသုိ႕ သြား၏။ ပဲခူးရုိးမေပၚမွ ျဖတ္၍ တုိက္ခတ္လာေသာ ေတာင္ငူ မုိးသက္ေလသည္
စာေရးသူ၏ရင္ဘက္ မ်က္ႏွာသုိ႕ တုိးေ၀ွ႕ တုိက္ခတ္၏။ မ်က္လုံးေတြ ပူလ်က္ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္
ျဖစ္လာ၏။ အေရးထဲတြင္ အဖ်ားတက္ခ်င္လာေသာေၾကာင့္ အနီးတြင္ရွိေသာ ဗိုလ္မွဴး
ေစာျမင့္ မသိေအာင္ ဟန္လုပ္ေနရ၏။ ကိုေဖခ်စ္ႏွင့္ ရဲေဘာ္မ်ားကို “သာ၀တၱိ”ရြာ၌
ပင္ ေတြ႕ရသည္။ ေနေရးထုိင္ေရး ပုိေကာင္းေအာင္ သခင္ၾကည္ရွိန္ႏွင့္ “သာ၀တၱိ”
ရွိ သခင္သိန္းေမာင္တုိ႕က စီစဥ္ေပးျခင္းျဖစ္၏။ ေတာင္ငူႏွင့္ ဆက္သြယ္ရန္ ပို၍
လြယ္ကူေသာေၾကာင့္ဟုလည္း ဆုိ၏။
စာေရးသူ၏အျမင္ကား ထုိ႕သုိ႕မဟုတ္၊ သာ၀တၱိရြာ၌ ကိုေဖခ်စ္ႏွင့္ ရဲေဘာ္တသုိက္
ထင္သလုိ ပုိ၍ေနႏုိင္ၾက၏။ ျမိဳ႕ဆန္ေသာ ရြာငယ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘာမဆုိ လုိသမွ်
အကုန္ရ၏။ သခင္သိန္းေမာင္သည္ ဗုိလ္ေဖခ်စ္ႏွင့္ရြယ္တူျဖစ္၏။ တခ်ိန္က ရွမ္ျပည္
ပင္ေလာင္မွေန၍ ေတာင္ငူသုိ႕ ျဖတ္ခ်ီလာၾကရာတြင္ အတူတြဲခဲ့ၾကရေသာ ရဲေဘာ္
ရဲဘက္လည္းျဖစ္၏။ သခင္ၾကည္ရွိန္တုိ႕ကဲ့သုိ႕ သိကၡာၾကီးသူ အသက္ၾကီးသူမ်ား
မရွိေသာေၾကာင့္ ဘာကိုမွ် ထိန္းသိမ္းေစာင့္စည္းရန္ မလုိ။ စာေရးသူတုိ႕ ေရာက္သြား
ၾကသည့္ နံနက္ပုိင္း၌ပင္လွ်င္ ကိုေဖခ်စ္ႏွင့္ သခင္သိန္းေမာင္တုိ႕ ေနအထြက္တြင္
ေလတက္ေနေသာေၾကာင့္ ေငြအရက္ကေလး တျမျမျဖင့္ ေရခ်ိန္အေတာ္ရေနၾကေပျပီ။
ရဲေဘာ္အားလုံးတုိ႕ကလည္း အရပ္၀တ္ အရပ္စားျဖင့္ ရွိေနၾက၏။ သခင္သိန္းေမာင္က
အိမ္သုံးေလးအိမ္၌ အစုလုိက္ အစုလုိက္ခြဲထားေပးသည္။ ေတာထဲ၌ သစ္အလုပ္ လုပ္ၾက
မည့္သူမ်ားဟု ေျပာထား၏။ သုိ႕ေသာ္ …. ကိုေဖခ်စ္သည္၎၊ ရဲေဘာ္မ်ားသည္၎၊
မိမိတုိ႕ကိုယ္မိမိ၊ “သရဏဂုံ” တင္ျပီးသားလူေတြဟု ယူဆထားၾက၏။ ထုိ႕ေၾကာင့္
သူတုိ႕ကုိ ၾကည့္ရသည္မွာ ခပ္ေပ့ါေပါ့၊ ခပ္ေပေပ၊ မေသမွီ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ခ်ည္း ေနလုိက္မည္
ဟူေသာ “ေတ” ရုပ္ကေလးေတြ ေပါက္ေန၏။
ထုိ ရဲေဘာ္ကေလးမ်ားသည္ ယခင္က အလြန္လည္း စည္းကမ္းရွိၾက၏။ အလြန္လည္း
ေတာင့္တင္း သန္မာၾက၏။ ေတာင္ငူႏွင့္ ရွမ္းျပည္ ပင္ေလာင္းအၾကားရွိ ျမင္းမထိေတာင္၊
ေခါင္းၾကီးေတာင္တုိ႕ကို တခ်ိန္က စာေရးသူသည္ ထုိရဲေဘာ္ကေလးမ်ားႏွင့္ ျဖတ္ေက်ာ္
ခဲဘူး၏။
ထုိသို႕ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရာ၌ လက္နက္အေပါ့ဆုံးကို ကိုင္သည့္ ရုိးရုိးရဲေဘာ္တေယာက္သည္
လက္ပစ္ဗုံး ၄- လုံး၊ ေတာ္မီေသနတ္တလက္၊ တြန္မီက်ည္ဗူး ၁၃- ဗူး၊ တြန္မီက်ည္ဆံ
၁၂၃၂- ေတာင့္၊ အိပ္ယာခင္း၊ ေစာင္၊ အ၀တ္ပုိတစုံ၊ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါ၊ ျခင္ေထာင္ငယ္၊
“ဟန္းေကာ” (အစာခ်က္စားေသာခြက္)၊ ေရဗူး၊ စားရိကၡာ၊ ေဆးထုပ္၊ ေတာရွင္းဓါးႏွင့္
ထည့္ရန္ ေက်ာပုိးအိတ္ စသည့္တုိ႕ကုိ သယ္ယူရ၏။ ထုိစဥ္က လူေပါင္း ၄၀၀- ေက်ာ္
တြင္ ယခုလက္ေရြးစဥ္ ေခၚယူထားေသာ ရဲေဘာ္ကေလးမ်ားသည္ အ၀င့္ၾကြားဆုံးျဖင့္
အျပံဳးမပ်က္၊ မညည္းမညဴး၊ ေရွ႕တန္းမွ ခ်ီတက္ႏုိင္ခဲ့ၾကေသာ ရဲေဘာ္ကေလးေတြခ်ည္း
ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။
ယခုမူ ထုိသုိ႕မဟုတ္၊ ရဲေဘာ္ကေလးေတြကို ျမင္ရသည္မွာ ေရာ့ရဲရဲ ႏုိင္လွ၏။ ရန္ကုန္သုိ႕
ေရာက္လာၾကစဥ္က မေတြ႕လုိက္ေတာ့ဘဲ ကိုေဖခ်စ္ႏွင့္လႊဲ၍၊ ဤသုိ႕ ပို႕ႏွင့္လုိက္မိသည္ကို
ေနာင္တၾကီး ရေန၏။ လမ္း၌ တ၀က္တပ်က္ တက္လာခဲ့ေသာ အဖ်ားသည္ ဤျမင္ကြင္း
ေၾကာင့္ အလုိလုိ ေျပးေတာ့၏။ မ်က္ႏွာ၌ ေခြ်းမ်ားပင္ ျပန္လာ၏။ အဖ်ားရွိေနသျဖင့္
ေသြးဆုတ္ေနသည့္ ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ မ်က္ႏွာပိုင္ရွင္က အုပ္ခ်ဳပ္လ်က္၊ ဤေလွ်ာ့တိေလွ်ာတဲ
ႏုိင္လွေသာ ေဒါင့္မက်ဳိးသည့္ ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ အေသခံ တုိက္ၾကရမည့္ တုိက္ပြဲကို ရင္ဆုိင္
တုိက္ခုိက္ရန္ စီစဥ္ေနၾကျခင္းမွာ စီစဥ္ေပးရသူမ်ားအဘုိ႕ မည္မွ်ေလာက္ အားရွိဘြယ္
ေကာင္းပါလိမ့္မည္နည္း။
မလုံမလဲစိတ္ျဖင့္ ဗုိလ္မွဴးေစာျမင့္ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္မိသည္။ ဗုိလ္မွဴးေစာျမင့္ကလည္း
ရဲေဘာ္ေတြ ေနထုိင္ လွဳပ္ရွားပုံ၊ အ၀တ္ ၀တ္ပုံတုိ႕ကို အကဲခတ္ေန၏။ ျဖစ္မွ ျဖစ္ပါ့မလား
ဟု ေတြးမိေနေသာ မ်က္ႏွာကို မေတြးမိေလေယာင္ ဟန္ေဆာင္ေန၏။
စာေရးသူက မ်က္ႏွာပူလွေလျပီ၊ သုံးေလးႏွစ္အတြင္း ငါ့ေကာင္ေတြ ဘယ္လုိမ်ားျဖစ္
ကုန္ၾကပါလိမ့္ဟု ယူၾကံဳးမရလည္း ျဖစ္၏။ စိတ္လည္း ပ်က္၏။ ေဒါသလည္း ျဖစ္ေန၏။
စိတ္သက္သာယာရေစရန္၊ ကုိေဖခ်စ္ကိုေခၚ၍ မုဆုိးၾကီးမ်ားအေၾကာင္းကို ေမးရသည္။
(ဆက္လက္ ေဖာ္ျပမည္။)
(မွတ္ခ်က္။ ။၀တၳဳစာအုပ္ထဲက အရင္ေခတ္ စာလုံးေပါင္းသတ္ပုံ အတုိင္း ေဖာ္
ျပထားပါသည္။ ယင္း၀တၳဳသည္ ယေန႕ေခတ္တြင္ ျပန္လည္ထုတ္ေ၀ျခင္း မရွိ
ေတာ့သည့္ အတြက္ သမုိင္းေလ့လာသူမ်ား အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းေစရန္ ေစတနာျဖင့္
ေဖာ္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ … ကိုေအာင္(ပ်ဴႏုိင္ငံ) ….. )
ယခင္အပုိင္း(၆)မွ အဆက္ … … …
နယ္တနယ္လုံး ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ားခ်ည္း ေနၾကသည္။ ျမန္မာ့အမ်ဳိးသားရြာဟူ၍
မရွိ၊ ေတာေတာင္ ထူထပ္လ်က္ ရွိဳေျမွာင္,က်ဥ္း,ခ်ဳိင့္တုိ႕ ေပါ၏။ ေခ်ာင္းတုိ႕သည္
က်ဥ္း၍ နက္၏။ ေရစီးသန္၏။ ေခ်ာင္းေဘးပတ္လည္၌ ေက်ာက္ေဆာင္ ေက်ာက္
တုံး ေပါမ်ား၏။ အခ်ဳိ႕ေနရာ၌ ေခ်ာင္းရုိး၏ ကမ္းပါးမရွိ မတ္ေစာက္ေသာ ေက်ာက္
ေတာင္ၾကီးႏွစ္ခု၏ ၾကားထဲမွ ျဖတ္စီးလာျခင္းမ်ဳိးျဖစ္၏။
တရြာႏွင့္တရြာ ကူးသန္းသြားလာၾကေသာ ရွိရင္း လမ္းအတုိင္း သြားမွရမည္၊ ထုိ
လမ္းမ်ားကလည္း ရြာတြင္းသုိ႕ ဦးတုိက္၀င္သည္မ်ား၏။ ရြာအနီးသုိ႕ ရြာကုိကြင္း၍
ေတာတြင္းက ျဖတ္သြားသည့္တုိင္ေအာင္ ရြာသူရြာသားမ်ား မသိရွိဘဲ သြားႏုိင္ရန္
ခဲယဥ္း၏။ ရြာသူရြာသားတုိ႕သည္ လူမ်ား သြားလာႏုိင္သည့္ ရြာေဘးပတ္လည္၌
အျမဲတေစ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ား လုပ္ေနတတ္ၾကသည္ဆုိ၏။ ထုိ႕အျပင္ ကရင္
အမ်ဳိးသား လက္နက္ကုိင္တပ္သားတုိ႕ကလည္း ရြာတုိင္း၌ ရွိေနၾက၏။ ထုိလမ္းမွ
မသြားဘဲ လမ္းအသစ္ ထြင္သြားမည္ဆုိလွ်င္လည္း သုံးေလးလျဖင့္ ေရာက္ႏုိင္လိမ့္
မည္မဟုတ္ဟု ဆုိ၏။ စာေရးသူတုိ႕ ေရာက္ေအာင္ သြားၾကရမည့္အခ်ိန္ကား တလ
အတြင္းျဖစ္၏။
ထုိေျခလမ္းခရီးရွိေသာ ရြာလမ္းမမ်ားမွ မသြားဘဲ ကရင္သူရဲေကာင္းေလးမ်ား သြား
ၾကသည့္ သံေတာင္ ကားလမ္းအတုိင္း သြားၾကမည္ဆုိလွ်င္လည္း ပုိ၍ခက္ခဲေသး
သည္ ဆုိ၏။ ထုိလမ္းကို အသုံးျပဳႏုိင္ရန္အတြက္ စာေရးသူတုိ႕ မဆုိထားႏွင့္
ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာသည္ပင္လွ်င္ သံခ်ပ္ကာ ကားမ်ား၊ တင့္ကားမ်ားႏွင့္ အေျမာက္
ၾကီးမ်ားကုိ သုံး၍ တပ္ရင္းလုိက္ ခ်ီတက္တုိက္ခုိက္ခဲ့ဘူးေသာ္လည္း ေျမေနရာ
အသြင္အျပင္၏ အကာအကြယ္ေပးထားမွဳေၾကာင့္ မတတ္ႏိုင္ဘဲ လက္ေလွ်ာ့ခဲ့ရသည္
ဆုိ၏။
ေနာက္ဆုံး သိရသေလာက္မွာ ထုိလမ္းတေလွ်ာက္လုံး ကရင္အမ်ဳိးသား လက္နက္ကိုင္
မ်ား တပ္စြဲထားၾက၍ တပ္ရွိေသာ ေနရာတုိင္း၊ ရြာရွိေသာ ေနရာတုိင္းတုိ႕တြင္ ကင္းပုန္း
မ်ား၊ “ဘန္ကာ”ေခၚ “ခံတပ္” ငယ္ကေလးမ်ား၊ အ၀င္အထြက္စစ္ေသာ လက္နက္ကိုင္
တပ္စိပ္ကေလးမ်ား၊ တရြာႏွင့္တရြာ၊ စခန္းတခုႏွင့္ တခု၊ သြားလာခြင့္ လက္မွတ္ ထုတ္
ေပးေသာရုံးမ်ား စသည္တုိ႕ျဖင့္ လမ္းတေလွ်ာက္လုံး ပိတ္ဆုိ႕ေနသည္ဟု ဆုိ၏။
ထုိ႕ျပင္ ကိုေမာင္ေမာင္တုိ႕ကုိ ေနာက္ထပ္ျပန္ဖမ္းမိသြားျပီးမွ ေနရာေရြ႕ေျပာင္း ထားသည္
-မထားသည္ကိုလည္း သတင္းအတိအက် မရေသးဟု ဆုိ၏။ သုိ႕ေသာ္ စာေရးသူက
စိတ္မပ်က္၊ ယခင္ေတာင္ငူ တုိက္ျပီးစ အခ်ိန္က ထုိသံေတာင္သုိ႕ မည္ကဲ့သုိ႕ သြားၾက
မည္ဟု အစီအစဥ္လုပ္ဘူး၏။ ေတာကြ်မ္း၍ လုိရာသုိ႕ ထုိးေဖာက္ သြားေရာက္တတ္ေသာ
မုဆုိးမ်ားကိုလည္း ရွာထားဘူး၏။ ထုိမုဆုိးတုိ႕ႏွင့္ တုိင္ပင္ခ်င္ေသာ စိတ္ေတြ ေပၚလာ
သည္။ ရန္ကုန္မွ ၾကိဳတင္လႊတ္လုိက္ေသာ ဗုိလ္ေဖခ်စ္ ေခါင္းေဆာင္သည့္ စာေရးသူ၏
ရဲေဘာ္မ်ားသည္ ထုိမုဆုိးမ်ားရွိရာ လယ္ေ၀း၊ သေျပပင္ရြာ၊ သခင္ၾကည္ရွိန္(ယခု ဖဆပလ
အမတ္ေဟာင္း) ၏ အိမ္သုိ႕ ေရာက္ႏွင့္ေနၾက၏။ ယခုေလာက္ဆုိလွ်င္ ဗုိလ္ေဖခ်စ္သည္
ထုိမုဆုိးၾကီးမ်ားကို အဆင္သင့္ ရွာထားျပီး ခရီးလမ္းပန္းအတြက္ အသင့္တုိင္ပင္ျပီး၊
စီစဥ္ျပီး၊ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနေပလိမ့္မည္။
“က်ေနာ္ … အခုည သေျပပင္ဘက္ သြားလုိက္ခ်င္ေသးတယ္၊ မနက္မွ ျပန္လာယင္
ျဖစ္မယ္ မွဳတ္လား …. ”
ဆုံးျဖတ္မွဳျမန္သေလာက္ ဘာမဆုိ ေခါင္းေအးေအးႏွင့္ ျပဳလုပ္တတ္သည့္ ဗုိလ္မွဴး
ေစာျမင့္က စာေရးသူကုိ ၾကည့္၍ ျပံဳးလုိက္၏။
“နက္ျဖန္မနက္မွ က်ေနာ္နဲ႕အတူတူ သြားပါလား၊ ခင္ဗ်ားလဲ ဒီေန႕တေန႕လုံး ကားစီး
လာခဲ့ရတာ နည္းနည္းအနားယူလုိက္ေပါ့ … ”
စာေရးသူက အတင္းအၾကပ္ မေျပာလုိေသာ္လည္း ၀မ္းထဲက သိပ္သြားခ်င္ေနသည္။
ဒါကို ဗုိလ္မွဴးေစာျမင့္က အကဲခတ္မိပုံရ၏။
“သိပ္အေရးၾကီးသလား၊ ဟုိမွာ ခင္ဗ်ား ဘာအစီအစဥ္ေတြ လုပ္ထားလုိ႕လဲ …”
“သိပ္အေရးၾကီးတယ္ရယ္လုိ႕ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဟုိမွာ ရွိေနၾကတဲ့ မုဆုိးေတြနဲ႕
ေတြ႕ခ်င္လုိ႕ပါဘဲ …”
ဗုိလ္မွဴးေစာျမင့္က အေတာ္စိတ္၀င္စားသြား၏။ ထုိ႕ေနာက္ အဆုိပါ မုဆုိးေတြႏွင့္
ဘယ္လုိဆက္စပ္ျပီး ဘာမ်ားလုပ္မလုိ႕လဲဟု သိခ်င္ေနဟန္တူ၏။
“ဟုိ …. က်ေနာ္တုိ႕ ေတာင္ငူကို တုိက္ပီးစက ကုိေမာင္ေမာင္တုိ႕ေနာက္ကို လုိက္ဘုိ႕
လုပ္ၾကေသးတယ္၊ အဲဒီတုန္းက ကိုေမာင္ေမာင္တုိ႕ကုိ ကရင္အမ်ဳိးသားေတြ ေခၚသြား
ၾကတာဟာ “လိပ္သုိ”ရယ္၊ “ေရသုိၾကီး” ရယ္၊ “ေဘာဂလိၾကီး” ရယ္၊ ဒီ သုံးေနရာ၊
တေနရာရာ ျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႕ သိရတယ္၊ အဲဒါနဲ႕ က်ေနာ္တုိ႕က လုိက္ဘုိ႕ လုပ္ေတာ့
သခင္ၾကည္ရွိန္က သူ႕ေယာကၡမၾကီးပုိင္တဲ့ ဆင္အေကာင္ ၂၀ နဲ႕ ဆင္ဦးစီးေတြကို
ျပန္လႊတ္ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွ လႊတ္ပါဆုိပီး ေပးတယ္။ အဲဒါနဲ႕ အဲဒီဆင္ေတြနဲ႕ ဆင္ဦးစီး
ေတြရယ္၊ က်ေနာ္တုိ႕ ရဲေဘာ္ေတြရယ္ အဲဒီသြားမဲ့ ေနရာေတြကုိ လမ္းဟုတ္ဟုတ္
မဟုတ္ဟုတ္ ၊ ျဖတ္ပီး ေတာကြ်မ္းတဲ့ မုဆုိးၾကီး ေလးေယာက္ရယ္ သြားဘုိ႕လုပ္ၾက
တယ္၊ က်ေနာ္တုိ႕ အစီအစဥ္က ကိုေမာင္ေမာင္တုိ႕ကုိ မရမျခင္း ေတာထဲမွာ ေတာခုိ
တဲ့ လူေတြလုိဘဲေနမယ္၊ လက္နက္ရိကၡာလုိတဲ့ အခါ အစုိးရတပ္နဲ႕ ဆက္သြယ္ပီး
လာယူမယ္၊ တုိက္ပြဲ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ျဖစ္ျဖစ္ ကိုေမာင္ေမာင္တုိ႕ ျပန္မရမျခင္း ျပန္မလာ
ဘူး၊ ကရင္အမ်ဳိးသား ပုိင္နက္ထဲမွာရွိတဲ့ ဗမာသူပုန္ေတြအျဖစ္ ေနမယ္၊ အဲဒီလုိ စီစဥ္
ခဲ့ဘူးတယ္၊ အဲဒီလုိ စီစဥ္ခဲ့ဘူးတယ္ခင္ဗ်ာ့၊ ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာက သူမလုပ္
၀ံ့တာကို သူမ်ား မခုိင္းခ်င္ဘူးဆုိတာနဲ႕ မလုပ္ခဲ့ရဘူး၊ အဲဒီတုန္းက ေခၚသြားဘုိ႕ လုပ္
ထားတဲ့ မုဆုိးၾကီးေလးေယာက္ကုိ အခု ကိုေဖခ်စ္က ရွာထားႏွင့္ၾကလိမ့္မယ္ …”
ဗုိလ္မွဴးေစာျမင့္သည္ ခနေတြ၍ စဥ္းစားလုိက္၏။ ထုိ႕ေနာက္ ေနရာမွထရင္း စာေရးသူ
ကုိ ျပံဳး၍ၾကည့္လုိက္၏။
“ကုိေဖခ်စ္တုိ႕ ရွာထားႏွင့္ၾကမွာဘဲ၊ နက္ျဖန္မွ က်ေနာ္နဲ႕ အတူတူသြားေတြ႕ၾကတာေပါ့၊
မနက္ဖက္သြားတာေပါ့ဗ်ာ …. ဟုတ္လား …. ကဲ … အနားေလး ဘာေလး ယူပါအုံး …”
သုိ႕ျဖင့္ စာေရးသူသည္ ေနာက္ေန႕နံနက္သုိ႕ေရာက္မွ သခင္ၾကည္ရွိန္တုိ႕ရွိရာ သေျပပင္
ရြာသုိ႕ သြား၏။ ပဲခူးရုိးမေပၚမွ ျဖတ္၍ တုိက္ခတ္လာေသာ ေတာင္ငူ မုိးသက္ေလသည္
စာေရးသူ၏ရင္ဘက္ မ်က္ႏွာသုိ႕ တုိးေ၀ွ႕ တုိက္ခတ္၏။ မ်က္လုံးေတြ ပူလ်က္ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္
ျဖစ္လာ၏။ အေရးထဲတြင္ အဖ်ားတက္ခ်င္လာေသာေၾကာင့္ အနီးတြင္ရွိေသာ ဗိုလ္မွဴး
ေစာျမင့္ မသိေအာင္ ဟန္လုပ္ေနရ၏။ ကိုေဖခ်စ္ႏွင့္ ရဲေဘာ္မ်ားကို “သာ၀တၱိ”ရြာ၌
ပင္ ေတြ႕ရသည္။ ေနေရးထုိင္ေရး ပုိေကာင္းေအာင္ သခင္ၾကည္ရွိန္ႏွင့္ “သာ၀တၱိ”
ရွိ သခင္သိန္းေမာင္တုိ႕က စီစဥ္ေပးျခင္းျဖစ္၏။ ေတာင္ငူႏွင့္ ဆက္သြယ္ရန္ ပို၍
လြယ္ကူေသာေၾကာင့္ဟုလည္း ဆုိ၏။
စာေရးသူ၏အျမင္ကား ထုိ႕သုိ႕မဟုတ္၊ သာ၀တၱိရြာ၌ ကိုေဖခ်စ္ႏွင့္ ရဲေဘာ္တသုိက္
ထင္သလုိ ပုိ၍ေနႏုိင္ၾက၏။ ျမိဳ႕ဆန္ေသာ ရြာငယ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘာမဆုိ လုိသမွ်
အကုန္ရ၏။ သခင္သိန္းေမာင္သည္ ဗုိလ္ေဖခ်စ္ႏွင့္ရြယ္တူျဖစ္၏။ တခ်ိန္က ရွမ္ျပည္
ပင္ေလာင္မွေန၍ ေတာင္ငူသုိ႕ ျဖတ္ခ်ီလာၾကရာတြင္ အတူတြဲခဲ့ၾကရေသာ ရဲေဘာ္
ရဲဘက္လည္းျဖစ္၏။ သခင္ၾကည္ရွိန္တုိ႕ကဲ့သုိ႕ သိကၡာၾကီးသူ အသက္ၾကီးသူမ်ား
မရွိေသာေၾကာင့္ ဘာကိုမွ် ထိန္းသိမ္းေစာင့္စည္းရန္ မလုိ။ စာေရးသူတုိ႕ ေရာက္သြား
ၾကသည့္ နံနက္ပုိင္း၌ပင္လွ်င္ ကိုေဖခ်စ္ႏွင့္ သခင္သိန္းေမာင္တုိ႕ ေနအထြက္တြင္
ေလတက္ေနေသာေၾကာင့္ ေငြအရက္ကေလး တျမျမျဖင့္ ေရခ်ိန္အေတာ္ရေနၾကေပျပီ။
ရဲေဘာ္အားလုံးတုိ႕ကလည္း အရပ္၀တ္ အရပ္စားျဖင့္ ရွိေနၾက၏။ သခင္သိန္းေမာင္က
အိမ္သုံးေလးအိမ္၌ အစုလုိက္ အစုလုိက္ခြဲထားေပးသည္။ ေတာထဲ၌ သစ္အလုပ္ လုပ္ၾက
မည့္သူမ်ားဟု ေျပာထား၏။ သုိ႕ေသာ္ …. ကိုေဖခ်စ္သည္၎၊ ရဲေဘာ္မ်ားသည္၎၊
မိမိတုိ႕ကိုယ္မိမိ၊ “သရဏဂုံ” တင္ျပီးသားလူေတြဟု ယူဆထားၾက၏။ ထုိ႕ေၾကာင့္
သူတုိ႕ကုိ ၾကည့္ရသည္မွာ ခပ္ေပ့ါေပါ့၊ ခပ္ေပေပ၊ မေသမွီ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ခ်ည္း ေနလုိက္မည္
ဟူေသာ “ေတ” ရုပ္ကေလးေတြ ေပါက္ေန၏။
ထုိ ရဲေဘာ္ကေလးမ်ားသည္ ယခင္က အလြန္လည္း စည္းကမ္းရွိၾက၏။ အလြန္လည္း
ေတာင့္တင္း သန္မာၾက၏။ ေတာင္ငူႏွင့္ ရွမ္းျပည္ ပင္ေလာင္းအၾကားရွိ ျမင္းမထိေတာင္၊
ေခါင္းၾကီးေတာင္တုိ႕ကို တခ်ိန္က စာေရးသူသည္ ထုိရဲေဘာ္ကေလးမ်ားႏွင့္ ျဖတ္ေက်ာ္
ခဲဘူး၏။
ထုိသို႕ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရာ၌ လက္နက္အေပါ့ဆုံးကို ကိုင္သည့္ ရုိးရုိးရဲေဘာ္တေယာက္သည္
လက္ပစ္ဗုံး ၄- လုံး၊ ေတာ္မီေသနတ္တလက္၊ တြန္မီက်ည္ဗူး ၁၃- ဗူး၊ တြန္မီက်ည္ဆံ
၁၂၃၂- ေတာင့္၊ အိပ္ယာခင္း၊ ေစာင္၊ အ၀တ္ပုိတစုံ၊ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါ၊ ျခင္ေထာင္ငယ္၊
“ဟန္းေကာ” (အစာခ်က္စားေသာခြက္)၊ ေရဗူး၊ စားရိကၡာ၊ ေဆးထုပ္၊ ေတာရွင္းဓါးႏွင့္
ထည့္ရန္ ေက်ာပုိးအိတ္ စသည့္တုိ႕ကုိ သယ္ယူရ၏။ ထုိစဥ္က လူေပါင္း ၄၀၀- ေက်ာ္
တြင္ ယခုလက္ေရြးစဥ္ ေခၚယူထားေသာ ရဲေဘာ္ကေလးမ်ားသည္ အ၀င့္ၾကြားဆုံးျဖင့္
အျပံဳးမပ်က္၊ မညည္းမညဴး၊ ေရွ႕တန္းမွ ခ်ီတက္ႏုိင္ခဲ့ၾကေသာ ရဲေဘာ္ကေလးေတြခ်ည္း
ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။
ယခုမူ ထုိသုိ႕မဟုတ္၊ ရဲေဘာ္ကေလးေတြကို ျမင္ရသည္မွာ ေရာ့ရဲရဲ ႏုိင္လွ၏။ ရန္ကုန္သုိ႕
ေရာက္လာၾကစဥ္က မေတြ႕လုိက္ေတာ့ဘဲ ကိုေဖခ်စ္ႏွင့္လႊဲ၍၊ ဤသုိ႕ ပို႕ႏွင့္လုိက္မိသည္ကို
ေနာင္တၾကီး ရေန၏။ လမ္း၌ တ၀က္တပ်က္ တက္လာခဲ့ေသာ အဖ်ားသည္ ဤျမင္ကြင္း
ေၾကာင့္ အလုိလုိ ေျပးေတာ့၏။ မ်က္ႏွာ၌ ေခြ်းမ်ားပင္ ျပန္လာ၏။ အဖ်ားရွိေနသျဖင့္
ေသြးဆုတ္ေနသည့္ ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ မ်က္ႏွာပိုင္ရွင္က အုပ္ခ်ဳပ္လ်က္၊ ဤေလွ်ာ့တိေလွ်ာတဲ
ႏုိင္လွေသာ ေဒါင့္မက်ဳိးသည့္ ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ အေသခံ တုိက္ၾကရမည့္ တုိက္ပြဲကို ရင္ဆုိင္
တုိက္ခုိက္ရန္ စီစဥ္ေနၾကျခင္းမွာ စီစဥ္ေပးရသူမ်ားအဘုိ႕ မည္မွ်ေလာက္ အားရွိဘြယ္
ေကာင္းပါလိမ့္မည္နည္း။
မလုံမလဲစိတ္ျဖင့္ ဗုိလ္မွဴးေစာျမင့္ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္မိသည္။ ဗုိလ္မွဴးေစာျမင့္ကလည္း
ရဲေဘာ္ေတြ ေနထုိင္ လွဳပ္ရွားပုံ၊ အ၀တ္ ၀တ္ပုံတုိ႕ကို အကဲခတ္ေန၏။ ျဖစ္မွ ျဖစ္ပါ့မလား
ဟု ေတြးမိေနေသာ မ်က္ႏွာကို မေတြးမိေလေယာင္ ဟန္ေဆာင္ေန၏။
စာေရးသူက မ်က္ႏွာပူလွေလျပီ၊ သုံးေလးႏွစ္အတြင္း ငါ့ေကာင္ေတြ ဘယ္လုိမ်ားျဖစ္
ကုန္ၾကပါလိမ့္ဟု ယူၾကံဳးမရလည္း ျဖစ္၏။ စိတ္လည္း ပ်က္၏။ ေဒါသလည္း ျဖစ္ေန၏။
စိတ္သက္သာယာရေစရန္၊ ကုိေဖခ်စ္ကိုေခၚ၍ မုဆုိးၾကီးမ်ားအေၾကာင္းကို ေမးရသည္။
(ဆက္လက္ ေဖာ္ျပမည္။)
(မွတ္ခ်က္။ ။၀တၳဳစာအုပ္ထဲက အရင္ေခတ္ စာလုံးေပါင္းသတ္ပုံ အတုိင္း ေဖာ္
ျပထားပါသည္။ ယင္း၀တၳဳသည္ ယေန႕ေခတ္တြင္ ျပန္လည္ထုတ္ေ၀ျခင္း မရွိ
ေတာ့သည့္ အတြက္ သမုိင္းေလ့လာသူမ်ား အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းေစရန္ ေစတနာျဖင့္
ေဖာ္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ … ကိုေအာင္(ပ်ဴႏုိင္ငံ) ….. )
Feb 5, 2009
အေမ့ခံ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာမ်ား
ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ
ပညာသင္ၾကားမွဳ ဆုိင္ရာ ဘာသာရပ္မ်ားကုိ စာေမးပြဲ ေျဖဆုိေသာ အခါ ခုိးခ်ဖုိ႕
မျဖစ္ႏုိင္ေသာ ဘာသာရပ္တစ္ခုမွာ တြက္ခ်က္ရေသာ သခၤ်ာဘာသာဟု က်ေနာ္
ထင္မိပါသည္။ တျခား ခုိးခ်လုိ႕ မရႏုိင္ေသာ ဘာသာရပ္မ်ားလည္း ရွိႏုိင္ ပါသည္။
သိခ်င္ေနေသာစိတ္၊ ယုံမွားသံသယျဖစ္မွဳႏွင့္ ေပးလုိက္သည့္အေျဖကို မေက်နပ္
ႏိုင္မွဳတုိ႕သည္ မတူညီပါ။
စာအုပ္တခ်ဳိ႕တြင္ ပုစာၦမ်ားကုိ ေတြ႕ရပါသည္။ အေျဖထုတ္ခဲ့သူတုိ႕သည္ ကုိယ္တုိင္
ေတြ႕ၾကံဳခဲ့သူ၊ အနီးအနားတြင္ ထင္ရွား ပါ၀င္ခဲ့သူတုိ႕သာ ျဖစ္ၾကပါသည္။
ဥပမာ … ဒုတိယ ကမၻာစစ္ပြဲအျပီး စစ္ရွဳံး ဂ်ပန္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ေျပာခဲ့ေသာ
“မဟာအာရွ စစ္ပြဲ၏ အေျဖကို ေနာင္အနာဂတ္က ေျဖရွင္းေပးလိမ့္မည္။”
က်ေနာ္သိခဲ့သည္မွာ အဆုိေတာ္ လႊမ္းမုိးႏွင့္ အေကာ္ဒီယံ အုန္းေက်ာ္တုိ႕ သီဆုိေသာ
အခ်စ္ရွံဳးသမား ဒႆဂီရိသည္ ၾကာကူလီ မဟုတ္ေတာ့ပါ။ အခ်စ္အတြက္ သူရဲေကာင္း
တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္သည္။ မဟာရာမ ဇာတ္ေတာ္တြင္ အေစာပုိင္း ကာလမ်ားက ဒႆဂီရိ
သည္ လူၾကမ္းသာ ျဖစ္သည္။ သုိ႕ေသာ္ ရာသီဥတုမ်ား ေရြ႕လ်ားတတ္ေသာ လူ႕သမုိင္း
တြင္ ဒႆဂီရိသည္ သူရဲေကာင္း၊ ဟစ္တလာသည္ မ်ဳိးခ်စ္၊ ကုိလံဘတ္သည္ စြန္႕စား
ရွာေဖြသူ၊ ဘုရင့္ေနာင္ႏွင့္ ဆင္ျဖဴရွင္ ဘုရင္မ်ားသည္ ယုိးဒယားကုိ ကယ္တင္ရန္ ၾကိဳး
စားသူ မင္းေကာင္း မင္းျမတ္မ်ား အျဖစ္ ကဗၺည္းမွတ္တမ္း ေရထုိးၾကသည္။
မႏၱေလးျမိဳ႕ရွိ မဟာျမတ္မုနိ ဘုရားၾကီးကုိ က်ေနာ္အပါအ၀င္ မ်ားစြာေသာ ဗုဒၶဘာသာ
၀င္မ်ားက ရွစ္ခုိး ဦးခုိက္ၾကသည္။ ဆုေတာင္းၾကသည္။ သုိ႕ေသာ္ …
ကုန္းေဘာင္ေခတ္က စဥ့္ကူးမင္း ဘုရားဖူးထြက္စဥ္ အာဏာသိမ္းခဲ့သည့္ တူေတာ္ ေဖာင္း
ကားစားထံမွ ထပ္ဆင့္ အာဏာသိမ္းသူ ဘ၀ရွင္မင္းတရားၾကီး ဘုိးေတာ္ဘုရားလက္ထက္ …
သားျဖစ္သူ အိမ္ေရွ႕မင္းက ဓည၀တီမွ သယ္ေဆာင္လာမွဳကို က်ေနာ္တုိ႕ ေမ့ျပစ္ဖုိ႕
မျဖစ္ႏုိင္ပါ ….
ျပည္တန္ ပတၱျမားငေမာက္ၾကီး ေပ်ာက္ဆုံးမွဳအတြက္ ကာနယ္စေလဒင္ကို က်ေနာ္တုိ႕
သတိရမိတုိင္း ႏွလုံးနာၾကသည္။ ေဒါသထြက္ၾကသည္။ သုိ႕ေသာ္ …
ေျဖစရာမရွိလည္း ၾကံဖန္ေျဖခဲ့ျခင္းသည္ အေျဖစစ္စစ္ဟု မေျပာႏုိင္ပါ။
တခ်ဳိ႕ေသာ ပုစာၦမ်ားအတြက္ အေျဖ ရွိပါသည္။ တခ်ဳိ႕ေတာ့ အေျဖက မေရရာပါ။
.......
(၁)
ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မမေလး (ေဒၚတင္လွဳိင္) သည္ သခင္ဗစိန္ႏွင့္ သခင္ထြန္းအုပ္တုိ႕၏
တုိ႕ဗမာအစည္းအရုံး၀င္ သခင္မ တစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။ သုိ႕ေသာ္ သခင္မအမည္ကုိ မခံ
ယူခဲ့ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ မခံယူခဲ့သနည္း။ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ယင္းအေျဖကို
ရွာမေတြ႕ပါ။
(၂)
ကုလသမဂၢအေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူ ဧရာ၀တီ
တုိင္း၊ ပန္းတေနာ္ နယ္သား ဦးသန္႕၏ ညီျဖစ္သူ ဦးခန္႕သည္ သခင္ဗစိန္ႏွင့္
သခင္ထြန္းအုပ္တုိ႕၏ တုိ႕ဗမာအစည္းအရုံး၀င္ တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ တုိ႕ဗမာအစည္း
အရုံးသမုိင္း စာအုပ္ ဒုတိယတြဲ စာမ်က္ႏွာ ၄၉၁၊ ဒုတိယ စာပုိဒ္တြင္ ဖတ္ရူ ႏုိင္သည္။
ပန္းတေနာ္ ဦးခန္႕ဟု လူသိမ်ားသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ သခင္ခန္႕ဟု မေခၚသနည္း။
သမုိင္း စာမ်က္ႏွာတြင္ ယင္းအေျဖကို ရွာမေတြ႕ပါ။
(၃)
က်ဆုံးေလသူ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ၾကီး သခင္ျမႏွင့္ ႏုိင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမွဳကို
ဦးေဆာင္သူ ဂဠဳန္ဦးေစာတုိ႕သည္ ပဲခူးတုိင္း၊ သာယာ၀တီ တနယ္တည္း သား
မ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ သာယာ၀တီအပုိင္၊ သုံးဆယ္ တနယ္တည္း သားမ်ားဟု ဆုိၾက
ပါသည္။ သုံးဆယ္၊ တနယ္တည္းသာ ဆုိေသာ အေျဖသည္ သိပ္ မက်ိန္းေသပါ။
သုိ႕ေသာ္ အာဏာႏွင့္ေလာဘေၾကာင့္ ဦးေစာသည္ ဆရာၾကီး သခင္ျမကို သတ္ျဖတ္
ခဲ့သည္ဟု သမုိင္းစာမ်က္ႏွာေပၚတြင္ အေျဖ ရရွိပါသည္။
(၄)
ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး လွဳပ္ရွားမွဳကို ဦးေဆာင္ခဲ့ေသာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ
ေခါင္းေဆာင္ သခင္သန္းထြန္းႏွင့္ ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္၀င္ အသက္ၾကီးဆုံး ေခါင္း
ေဆာင္ တစ္ဦးျဖစ္သူ သခင္စံလွဳိင္(ဗုိလ္မွဴးေအာင္)တုိ႕သည္ ပဲခူးတုိင္း၊ ေတာင္ငူ
ခရုိင္၊ ကညႊတ္ကြင္း တရြာတည္းသားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သုိ႕ေသာ္ ႏုိင္ငံေရး
အယူအဆ မတူညီဟု သမုိင္းစာမ်က္ႏွာေပၚတြင္ အေျဖ ရရွိပါသည္။
(၅)
ျမန္မာႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရး အတြက္ ဦးေဆာင္ တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့သူ သခင္စုိး (ဆရာၾကီး
သခင္ ကုိယ္ေတာ္မွိဳင္း ဦးေဆာင္ေသာ တုိ႕ဗမာအစည္းအရုံးအဖြဲ႕၀င္ သခင္) သည္
သခင္၀တင္ ေခၚ ဆင္ျမီွးဆြဲ ကုိ၀တင္ (ျပည္ခရုိင္၊ ဆင္ျမီွးဆြဲ နယ္သား) (သခင္ဗစိန္
ႏွင့္ သခင္ထြန္းအုပ္တုိ႕ ဦးေဆာင္ေသာ တုိ႕ဗမာအစည္းအရုံးအဖြဲ႕၀င္ သခင္) အား
ပုဂၢိဳလ္ေရးႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာပုိင္ ဆုိင္ရာ ျပင္းျပင္းထန္းထန္း ေ၀ဖန္ ခဲ့ပါသည္။ ယင္း
ေ၀ဖန္မွဳသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရရန္ ဒုတိယကမၻာစစ္အၾကိဳ ကာလမ်ားက
ညီညြတ္မွဳ ရခဲ့ေသာ ဂုိဏ္းမတူ သခင္မ်ား ညီညြတ္မွဳႏွင့္ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း
ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ ျပည္သူ႕အေရးေတာ္ပုံ ပါတီ
တုိ႕၏ ႏွစ္ပါတီ ညီညြတ္ေရးကို ျပိဳက်အက္ကြဲေစေသာ ဦးဆုံးျဖစ္ရပ္ဟု သမုိင္းစာမ်က္ႏွာ
တြင္ ေတြ႕ရပါသည္။
(၆)
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚခင္ၾကည္အား ၁၉၆၀ ခုႏွစ္ ပထစ အစုိးရ
လက္ထက္တြင္ သံအမတ္တာ၀န္ျဖင့္ ျပည္ပသုိ႕ ေစလႊတ္ခဲ့ပါသည္။ ယင္းကိစၥကို
တမင္အကြက္ဆင္ခဲ့သူမွာ အာဏာရွင္ေဟာင္း ဦးေန၀င္း၏ အၾကံေပးျဖစ္သူ သခင္
ေက်ာ္ဒြန္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ယင္းသမုိင္းကုိ ေခတ္ျပိဳင္ဖခင္ၾကီး ဦးတင္ေမာင္၀င္း ေရး
သားျပဳစုေသာ ႏုိင္ငံေရးသမားႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး စာအုပ္၏ စာမ်က္ႏွာ ၅၈၊ ဒုတိယအပုိဒ္
တြင္ ေတြ႕ႏုိင္ပါသည္။ ျပႆနာ အေသးစိပ္ကုိ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ရွာေဖြ၍
မရပါ။
(ဤမွ်သာ။)
ပညာသင္ၾကားမွဳ ဆုိင္ရာ ဘာသာရပ္မ်ားကုိ စာေမးပြဲ ေျဖဆုိေသာ အခါ ခုိးခ်ဖုိ႕
မျဖစ္ႏုိင္ေသာ ဘာသာရပ္တစ္ခုမွာ တြက္ခ်က္ရေသာ သခၤ်ာဘာသာဟု က်ေနာ္
ထင္မိပါသည္။ တျခား ခုိးခ်လုိ႕ မရႏုိင္ေသာ ဘာသာရပ္မ်ားလည္း ရွိႏုိင္ ပါသည္။
သိခ်င္ေနေသာစိတ္၊ ယုံမွားသံသယျဖစ္မွဳႏွင့္ ေပးလုိက္သည့္အေျဖကို မေက်နပ္
ႏိုင္မွဳတုိ႕သည္ မတူညီပါ။
စာအုပ္တခ်ဳိ႕တြင္ ပုစာၦမ်ားကုိ ေတြ႕ရပါသည္။ အေျဖထုတ္ခဲ့သူတုိ႕သည္ ကုိယ္တုိင္
ေတြ႕ၾကံဳခဲ့သူ၊ အနီးအနားတြင္ ထင္ရွား ပါ၀င္ခဲ့သူတုိ႕သာ ျဖစ္ၾကပါသည္။
ဥပမာ … ဒုတိယ ကမၻာစစ္ပြဲအျပီး စစ္ရွဳံး ဂ်ပန္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ေျပာခဲ့ေသာ
“မဟာအာရွ စစ္ပြဲ၏ အေျဖကို ေနာင္အနာဂတ္က ေျဖရွင္းေပးလိမ့္မည္။”
က်ေနာ္သိခဲ့သည္မွာ အဆုိေတာ္ လႊမ္းမုိးႏွင့္ အေကာ္ဒီယံ အုန္းေက်ာ္တုိ႕ သီဆုိေသာ
အခ်စ္ရွံဳးသမား ဒႆဂီရိသည္ ၾကာကူလီ မဟုတ္ေတာ့ပါ။ အခ်စ္အတြက္ သူရဲေကာင္း
တစ္ေယာက္သာ ျဖစ္သည္။ မဟာရာမ ဇာတ္ေတာ္တြင္ အေစာပုိင္း ကာလမ်ားက ဒႆဂီရိ
သည္ လူၾကမ္းသာ ျဖစ္သည္။ သုိ႕ေသာ္ ရာသီဥတုမ်ား ေရြ႕လ်ားတတ္ေသာ လူ႕သမုိင္း
တြင္ ဒႆဂီရိသည္ သူရဲေကာင္း၊ ဟစ္တလာသည္ မ်ဳိးခ်စ္၊ ကုိလံဘတ္သည္ စြန္႕စား
ရွာေဖြသူ၊ ဘုရင့္ေနာင္ႏွင့္ ဆင္ျဖဴရွင္ ဘုရင္မ်ားသည္ ယုိးဒယားကုိ ကယ္တင္ရန္ ၾကိဳး
စားသူ မင္းေကာင္း မင္းျမတ္မ်ား အျဖစ္ ကဗၺည္းမွတ္တမ္း ေရထုိးၾကသည္။
မႏၱေလးျမိဳ႕ရွိ မဟာျမတ္မုနိ ဘုရားၾကီးကုိ က်ေနာ္အပါအ၀င္ မ်ားစြာေသာ ဗုဒၶဘာသာ
၀င္မ်ားက ရွစ္ခုိး ဦးခုိက္ၾကသည္။ ဆုေတာင္းၾကသည္။ သုိ႕ေသာ္ …
ကုန္းေဘာင္ေခတ္က စဥ့္ကူးမင္း ဘုရားဖူးထြက္စဥ္ အာဏာသိမ္းခဲ့သည့္ တူေတာ္ ေဖာင္း
ကားစားထံမွ ထပ္ဆင့္ အာဏာသိမ္းသူ ဘ၀ရွင္မင္းတရားၾကီး ဘုိးေတာ္ဘုရားလက္ထက္ …
သားျဖစ္သူ အိမ္ေရွ႕မင္းက ဓည၀တီမွ သယ္ေဆာင္လာမွဳကို က်ေနာ္တုိ႕ ေမ့ျပစ္ဖုိ႕
မျဖစ္ႏုိင္ပါ ….
ျပည္တန္ ပတၱျမားငေမာက္ၾကီး ေပ်ာက္ဆုံးမွဳအတြက္ ကာနယ္စေလဒင္ကို က်ေနာ္တုိ႕
သတိရမိတုိင္း ႏွလုံးနာၾကသည္။ ေဒါသထြက္ၾကသည္။ သုိ႕ေသာ္ …
ေျဖစရာမရွိလည္း ၾကံဖန္ေျဖခဲ့ျခင္းသည္ အေျဖစစ္စစ္ဟု မေျပာႏုိင္ပါ။
တခ်ဳိ႕ေသာ ပုစာၦမ်ားအတြက္ အေျဖ ရွိပါသည္။ တခ်ဳိ႕ေတာ့ အေျဖက မေရရာပါ။
.......
(၁)
ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မမေလး (ေဒၚတင္လွဳိင္) သည္ သခင္ဗစိန္ႏွင့္ သခင္ထြန္းအုပ္တုိ႕၏
တုိ႕ဗမာအစည္းအရုံး၀င္ သခင္မ တစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။ သုိ႕ေသာ္ သခင္မအမည္ကုိ မခံ
ယူခဲ့ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ မခံယူခဲ့သနည္း။ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ယင္းအေျဖကို
ရွာမေတြ႕ပါ။
(၂)
ကုလသမဂၢအေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး အျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူ ဧရာ၀တီ
တုိင္း၊ ပန္းတေနာ္ နယ္သား ဦးသန္႕၏ ညီျဖစ္သူ ဦးခန္႕သည္ သခင္ဗစိန္ႏွင့္
သခင္ထြန္းအုပ္တုိ႕၏ တုိ႕ဗမာအစည္းအရုံး၀င္ တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ တုိ႕ဗမာအစည္း
အရုံးသမုိင္း စာအုပ္ ဒုတိယတြဲ စာမ်က္ႏွာ ၄၉၁၊ ဒုတိယ စာပုိဒ္တြင္ ဖတ္ရူ ႏုိင္သည္။
ပန္းတေနာ္ ဦးခန္႕ဟု လူသိမ်ားသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ သခင္ခန္႕ဟု မေခၚသနည္း။
သမုိင္း စာမ်က္ႏွာတြင္ ယင္းအေျဖကို ရွာမေတြ႕ပါ။
(၃)
က်ဆုံးေလသူ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ၾကီး သခင္ျမႏွင့္ ႏုိင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမွဳကို
ဦးေဆာင္သူ ဂဠဳန္ဦးေစာတုိ႕သည္ ပဲခူးတုိင္း၊ သာယာ၀တီ တနယ္တည္း သား
မ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ သာယာ၀တီအပုိင္၊ သုံးဆယ္ တနယ္တည္း သားမ်ားဟု ဆုိၾက
ပါသည္။ သုံးဆယ္၊ တနယ္တည္းသာ ဆုိေသာ အေျဖသည္ သိပ္ မက်ိန္းေသပါ။
သုိ႕ေသာ္ အာဏာႏွင့္ေလာဘေၾကာင့္ ဦးေစာသည္ ဆရာၾကီး သခင္ျမကို သတ္ျဖတ္
ခဲ့သည္ဟု သမုိင္းစာမ်က္ႏွာေပၚတြင္ အေျဖ ရရွိပါသည္။
(၄)
ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး လွဳပ္ရွားမွဳကို ဦးေဆာင္ခဲ့ေသာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီ
ေခါင္းေဆာင္ သခင္သန္းထြန္းႏွင့္ ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္၀င္ အသက္ၾကီးဆုံး ေခါင္း
ေဆာင္ တစ္ဦးျဖစ္သူ သခင္စံလွဳိင္(ဗုိလ္မွဴးေအာင္)တုိ႕သည္ ပဲခူးတုိင္း၊ ေတာင္ငူ
ခရုိင္၊ ကညႊတ္ကြင္း တရြာတည္းသားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သုိ႕ေသာ္ ႏုိင္ငံေရး
အယူအဆ မတူညီဟု သမုိင္းစာမ်က္ႏွာေပၚတြင္ အေျဖ ရရွိပါသည္။
(၅)
ျမန္မာႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရး အတြက္ ဦးေဆာင္ တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့သူ သခင္စုိး (ဆရာၾကီး
သခင္ ကုိယ္ေတာ္မွိဳင္း ဦးေဆာင္ေသာ တုိ႕ဗမာအစည္းအရုံးအဖြဲ႕၀င္ သခင္) သည္
သခင္၀တင္ ေခၚ ဆင္ျမီွးဆြဲ ကုိ၀တင္ (ျပည္ခရုိင္၊ ဆင္ျမီွးဆြဲ နယ္သား) (သခင္ဗစိန္
ႏွင့္ သခင္ထြန္းအုပ္တုိ႕ ဦးေဆာင္ေသာ တုိ႕ဗမာအစည္းအရုံးအဖြဲ႕၀င္ သခင္) အား
ပုဂၢိဳလ္ေရးႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာပုိင္ ဆုိင္ရာ ျပင္းျပင္းထန္းထန္း ေ၀ဖန္ ခဲ့ပါသည္။ ယင္း
ေ၀ဖန္မွဳသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရရန္ ဒုတိယကမၻာစစ္အၾကိဳ ကာလမ်ားက
ညီညြတ္မွဳ ရခဲ့ေသာ ဂုိဏ္းမတူ သခင္မ်ား ညီညြတ္မွဳႏွင့္ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း
ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ ျပည္သူ႕အေရးေတာ္ပုံ ပါတီ
တုိ႕၏ ႏွစ္ပါတီ ညီညြတ္ေရးကို ျပိဳက်အက္ကြဲေစေသာ ဦးဆုံးျဖစ္ရပ္ဟု သမုိင္းစာမ်က္ႏွာ
တြင္ ေတြ႕ရပါသည္။
(၆)
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚခင္ၾကည္အား ၁၉၆၀ ခုႏွစ္ ပထစ အစုိးရ
လက္ထက္တြင္ သံအမတ္တာ၀န္ျဖင့္ ျပည္ပသုိ႕ ေစလႊတ္ခဲ့ပါသည္။ ယင္းကိစၥကို
တမင္အကြက္ဆင္ခဲ့သူမွာ အာဏာရွင္ေဟာင္း ဦးေန၀င္း၏ အၾကံေပးျဖစ္သူ သခင္
ေက်ာ္ဒြန္း ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ယင္းသမုိင္းကုိ ေခတ္ျပိဳင္ဖခင္ၾကီး ဦးတင္ေမာင္၀င္း ေရး
သားျပဳစုေသာ ႏုိင္ငံေရးသမားႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး စာအုပ္၏ စာမ်က္ႏွာ ၅၈၊ ဒုတိယအပုိဒ္
တြင္ ေတြ႕ႏုိင္ပါသည္။ ျပႆနာ အေသးစိပ္ကုိ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္ ရွာေဖြ၍
မရပါ။
(ဤမွ်သာ။)
Feb 4, 2009
တုိက္ယူရသည့္ မ်က္ရည္တေပါက္ အပုိင္း(၆)
ေရးသူ- ရန္ကုန္ဘေဆြ
ယခင္အပုိင္း(၅)မွ အဆက္ … … …
ထုိ႕ေၾကာင့္ ထုိ႕ေန႕က လူမမာမ်ားကုိ တုိက္ေကြ်းေလ့ရွိက်သည့္ “ေကြ႕ကာအုပ္” ေခၚ
ဗူးမ်ားကုိ အလုံအေလာက္ ၀ယ္ယူပစ္လုိက္သည္။ ႏုိ႕စိမ္းဗူးထက္ အရြယ္ထက္၀က္ခန္႕
ပုိၾကီး၏။ သယ္ယူရန္ ေပါ့၏။ ေခြ်တာလွ်င္ တဗူးကုိ လူတေယာက္ ရွစ္ရက္စားႏုိင္၏။
ထုိ႕သုိ႕ျပဳလုိက္ရေသာေၾကာင့္ စိတ္လက္ အေတာ္ေပါ့ပါးသြားသည္။ လုိအပ္ေသာ ဗီတာမင္
ႏွင့္ ေဆးမ်ဳိးတုိ႕ကုိ ၀ယ္လ်က္ အိမ္သုိ႕ ေစာေစာျပန္၏။ ေနာက္ေန႕ ခရီးထြက္ရန္ တလွဳပ္
လွဳပ္ ျပင္ဆင္၏။ အိမ္ရွင္မႏွင့္ ကေလးေတြကလည္း ထုိေန႕ည ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မအိပ္ၾက။
ေနာက္ေန႕ နံနက္ ၄-နာရီ သံေခ်ာင္းေခါက္သံ ၾကားသည္ႏွင့္ အိပ္ရာက လန္႕ႏုိးလာသည္။
အိမ္ရွင္မလည္း စာေရးသူႏွင့္အတူ အိပ္ရာမွ လူးလဲထ၏။ အဖ်ားေျပးေလျပီ ျဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ေပေစဟု အိမ္ေရွ႕ ေရစည္ပုိင္းတြင္ ေရခ်ဳိးလုိက္၏။ ထုိသုိ႕ျပဳသျဖင့္
အိမ္ရွင္မမ်ားက ဆူပူေနေလမလားဟု စိတ္ထဲက ပူပင္ေန၏။ ေရခ်ဳိးျပီးလွ်င္ မိမိက ဦးေအာင္
မ်က္ႏွာ ဆုိးဆုိးျပဳ၍ အိမ္တြင္းသုိ႕ ၀င္၏။ အိမ္ရွင္မသည္ လဘက္ရည္ၾကမ္း အသင့္
လဘက္ေရခ်ဳိအသင့္ျဖင့္ ရွိႏွင့္ေလျပီ။
ကေလးေတြကိုလည္း အိပ္ရာမွ ႏွိဳးထား၏။ အိမ္ရွင္မ၏ သြန္သင္ေပးခ်က္အရ၊ ကေလးငယ္
တုိ႕က မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါ၊ စြပ္က်ယ္အက်ႌ၊ ရွပ္အက်ႌ၊ လုံခ်ည္ စသည္တုိ႕ကုိ စာေရးသူလဲလွယ္
ရန္အတြက္ အသင့္ကုိင္လ်က္ ထုိင္ေစာင့္ေနၾက၏။
“ဒီမိန္းမ ေတာ္ေတာ္ခက္တဲ့ မိန္းမဘဲ၊ ကေလးေတြ သူတုိ႕ဟာသူတုိ႕ အိပ္ေနၾကစမ္းပါေစ၊
ဘာလုိ႕ ဒုကၡေပးထားရတာတုံး သြားျပန္အိပ္ၾက …”
ကေလးေတြက ေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႕ရြံ႕ႏွင့္ မိခင္မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္ၾက၏။
“သူတုိ႕လဲ အိပ္ရာက ထခ်င္ၾကလုိ႕ အထခုိင္းလုိက္တာ၊ အခုသူတုိ႕ေသာက္ဖုိ႕ ေကာ္ဖီ
ေတာင္ ေဖ်ာ္ပီးေနဘီ …”
အိမ္တြင္ ကေလးေတြက ေကာ္ဖီေသာက္ၾကသည္။ စာေရးသူက ထမင္းကုိ ငပိရည္ႏွင့္နယ္
ဆီႏွင့္ဆမ္း၍ လဘက္ရည္ၾကမ္းျဖင့္ ထမင္းတလုပ္ လဘက္ရည္ၾကမ္းပူပူ တရွဳပ္ေသာက္
သည္။ တခါတရံ လဘက္ရည္ ခ်ဳိက်က်ေသာက္သည္။ ေကာ္ဖီကုိ လုံး၀မၾကိဳက္။
ကေလးငယ္တုိ႕ကုိမူ ကေလးေတြ အေမအိမ္ရွင္မက၊ ေကာ္ဖီကုိ အခ်ိန္ႏွင့္တုိက္သည္။
မုန္႕ပဲသားေရစာ လုံး၀မေကြ်း။ ထုိ႕ေၾကာင့္ အစားအစာခ်င္း လုံး၀မတူေသာ ကေလး
ေတြႏွင့္ နံနက္ပုိင္းတြင္ ဘယ္အခါမွ် မ်က္ႏွာခ်င္းမဆုိင္ၾကရ။ ယခုနံနက္ အိမ့္ရွင္မ၏
စီစဥ္ေပးခ်က္အရ စားပြဲခုံၾကီးကုိခ်ကာ ကေလးေတြႏွင့္ အတူ၀ုိင္း၍ လဘက္ရည္ေသာက္
ၾကရသည္။ ကေလးေတြက ေကာ္ဖီခြက္ကုိယ္စီႏွင့္ စာေရးသူက လဘက္ရည္ခြင္ႏွင့္ …
စားပြဲအလယ္တြင္ စာေရးသူၾကိဳက္တတ္ေသာ ထမင္းၾကမ္းဇလုံၾကီး ရွိသည္။
အိမ့္ရွင္မညဥ့္ဦးကတည္းက ၾကိဳတင္စီမံထားဟန္တူ၏။ ေႏြးထားေသာ ဟင္းက်န္
ႏွင့္ ဗါလေခ်ာင္ငပိေညွာ္တုိ႕ကုိ ထမင္းၾကမ္းႏွင့္နယ္ကာ၊ ဇလုံၾကီးထဲသုိ႕ ထည့္၍
ဇြန္းႏွစ္ေခ်ာင္း တတ္ေပးထား၏။ မိသား ဖသားစုတုိ႕ လဘက္ရည္ၾကမ္း ေသာက္
ၾက ထမင္းၾကမ္း ေကာ္စားလုိက္ၾကႏွင့္ ဇြန္ႏွစ္ေခ်ာင္းမွာလည္း အနားမေနရ၊ ေရွ႕
တြင္ ကုိယ္စီကုိယ္စီခ်ထားၾကသည့္ ေကာ္ဖီႏွင့္ လဘက္ရည္ အခ်ဳိခြက္တုိ႕က
မ်က္ႏွာငယ္ငယ္ႏွင့္ ….
ဇလုံပန္းကန္ထဲသုိ႕ ဇြန္းက်သံ လဘက္ၾကမ္းကုိ ရွဴးရွဴးမွဳတ္ေသာက္သံတုိ႕ျဖင့္
မလုယက္ေသာ္လည္း လုယက္စားေသာက္ေနၾကသကဲ့သုိ႕ စီစီညံလ်က္ …
“ႏွီးေဒါင္းလန္းၾကီးခူးျငီးေသာအခါ
သမီးႏွင့္သား မ်ားလုိ႕ မ၀င္သာ …
ဒူးတဘက္ဟာ တြန္းကာဖယ္လ်က္
သူ႕ထက္ငါေလ စားေတာ့မည္ေစ …
စားေပသာလွ အုန္းခြက္ကယ္ႏွင့္ေလး ….. ”
၀န္ၾကီး ပေဒသရာဇာ၏ ထန္းတက္သမားဘြဲ႕ “တ်ာခ်င္း”ကို စာေရးသူက သတိရလုိက္
သည္။ မ်က္ႏွာက မလွဳပ္ရွားေသာ္လည္း ယခုကဲ့သုိ႕ သားေတြသိၼးေတြ အစုံအညီႏွင့္
တေပ်ာ္တပါးခ်ည္း စားရ ေသာက္ရသည္ကုိ စာေရးသူ၏စိတ္ထဲ၌ ၾကည္ႏူးမိသည္။
ေနာင္ကုိ ဒီကေလးေတြႏွင့္ ဒီလုိစားခြင့္မွ ၾကံဳရပါေတာ့မည္လားဟုလည္း ခ်က္ျခင္းေတြး
လုိက္သည္။ ကေလးေတြလည္း မိမိတုိ႕အေဖၾကီးကုိ ေနာက္ေနာင္ဤစားပြဲပုိင္း၌ ေတြ႕
ရခ်င္မွ ေတြ႕ရေပလိမ့္မည္ဟု ဘယ္သူကမွ သိရွာလိမ့္မည္မဟုတ္ဟုလည္း ေတြးသည္။
အမွတ္မဲ့ အိမ္ရွင္မ မ်က္ႏွာကုိ လွမ္းၾကည့္လုိက္သည္။ အိမ့္ရွင္မလည္း သူ႕အေတြး
ႏွင့္သူ ထမင္းဇလုံၾကီးကုိ ေငးစုိက္ေနသည္။
အိမ္ေရွ႕မွ ကားဟြန္းသံၾကားရသည္။ အိမ့္ရွင္မက စာေရးသူ၏ မ်က္ႏွာကုိ ကြက္ကနဲ
လွမ္းၾကည့္လုိက္၏။ “လဘက္ရည္ေသာက္ပါအုံးေလ၊ ပစၥည္းေတြအဆင့္သင့္ဘဲဥစၥာ”
… ေျပာေျပာဆုိဆုိ အိမ့္ရွင္မက၊ အိမ္ေရွ႕ရွိ ကားေပၚမွ လူမ်ားအား ေကာ္ဖီ ေသာက္
ၾကြၾကပါရန္ သြားေခၚ၏။ အားလုံးေသာက္ျပီးၾက၍ မည္သူမွ လုိက္မလာၾက။ စာေရးသူ
က လဘက္ရည္ခြက္ကုိ တၾကိဳက္တည္းႏွင့္ အကုန္ေမာ့ကာ အထုပ္အပိုးဆြဲ၍ ေနရာ
မွ ထသည္။ ကေလးေတြလည္း ဟုိဟာသည္ဟာကုိင္၍ ေနာက္ကအတင္းလုိက္လာ
ၾက၏။
ေအးစိမ့္ေသာနံနက္ခင္းတြင္ မုိးမွဳန္ကေလး က်ေန၏။ အိမ့္ရွင္မႏွင့္ ကေလးတစုသည္
မုိးမွဳန္ေအာက္တြင္ ဇြတ္ေပရပ္ေနၾက၏။ စာေရးသူတုိ႕၏ ဂ်စ္ကားသည္ အိမ့္ရွင္မႏွင့္
ကေလးတစုကုိ ေက်ာခုိင္း၍ ထြက္လာၾကသည္။ ဂ်စ္ကားကို ဗုိလ္မွဴးစိန္ျမ ကုိယ္တုိင္
ေမာင္း၏။ ကားလမ္း၏တဘက္တခ်က္၌ စိမ္းစုိေသာ လယ္ကြင္းတုိ႕သည္ တရိပ္ရိပ္
က်န္ရစ္ခဲ့ၾက၏။ စာေရးသူတုိ႕သည္ အခ်ိန္ခပ္ေစာေစာပင္ ေတာင္ငူ ေရာက္ၾက၏။
ခရီးေရာက္မဆုိက္ ဗိုလ္မွဴးေစာျမင့္(ယခု ယဥ္ေက်းမွဳ႒ါနႏွင့္ ျပန္ၾကားေရး႒ါန တာ၀န္ခံ
ဗိုလ္မွဴးၾကီး ေစာျမင့္) ကို သြားေရာက္ေတြ႕၏။ သြားရမည့္နယ္ေျမ အေျခအေန၊ သြား
ေရာက္ႏုိင္မည့္ ခရီးလမ္းမ်ား၊ ကိုေမာင္ေမာင္တုိ႕ ရွိမည့္ေနရာ စသည့္တုိ႕ကုိ စုံစမ္း၏။
ဗုိလ္မွဴးေစာျမင့္က သူ၏ ကရင္သူရဲေကာင္းကေလးမ်ား အနက္ မေသဘဲ ျပန္ေရာက္
လာေသာ သူရဲေကာင္း ကရင္ရဲေဘာ္ကေလး၏ ထံမွ ေနာက္ဆုံး သိရွိထားရသမွ်ကုိ
အေသးစိပ္ ေျပာျပ၏။
(ဆက္လက္ ေဖာ္ျပမည္။)
(မွတ္ခ်က္။ ။၀တၳဳစာအုပ္ထဲက အရင္ေခတ္ စာလုံးေပါင္းသတ္ပုံ အတုိင္း ေဖာ္
ျပထားပါသည္။ ယင္း၀တၳဳသည္ ယေန႕ေခတ္တြင္ ျပန္လည္ထုတ္ေ၀ျခင္း မရွိ
ေတာ့သည့္ အတြက္ သမုိင္းေလ့လာသူမ်ား အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းေစရန္ ေစတနာျဖင့္
ေဖာ္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ … ကိုေအာင္(ပ်ဴႏုိင္ငံ) ….. )
ယခင္အပုိင္း(၅)မွ အဆက္ … … …
ထုိ႕ေၾကာင့္ ထုိ႕ေန႕က လူမမာမ်ားကုိ တုိက္ေကြ်းေလ့ရွိက်သည့္ “ေကြ႕ကာအုပ္” ေခၚ
ဗူးမ်ားကုိ အလုံအေလာက္ ၀ယ္ယူပစ္လုိက္သည္။ ႏုိ႕စိမ္းဗူးထက္ အရြယ္ထက္၀က္ခန္႕
ပုိၾကီး၏။ သယ္ယူရန္ ေပါ့၏။ ေခြ်တာလွ်င္ တဗူးကုိ လူတေယာက္ ရွစ္ရက္စားႏုိင္၏။
ထုိ႕သုိ႕ျပဳလုိက္ရေသာေၾကာင့္ စိတ္လက္ အေတာ္ေပါ့ပါးသြားသည္။ လုိအပ္ေသာ ဗီတာမင္
ႏွင့္ ေဆးမ်ဳိးတုိ႕ကုိ ၀ယ္လ်က္ အိမ္သုိ႕ ေစာေစာျပန္၏။ ေနာက္ေန႕ ခရီးထြက္ရန္ တလွဳပ္
လွဳပ္ ျပင္ဆင္၏။ အိမ္ရွင္မႏွင့္ ကေလးေတြကလည္း ထုိေန႕ည ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မအိပ္ၾက။
ေနာက္ေန႕ နံနက္ ၄-နာရီ သံေခ်ာင္းေခါက္သံ ၾကားသည္ႏွင့္ အိပ္ရာက လန္႕ႏုိးလာသည္။
အိမ္ရွင္မလည္း စာေရးသူႏွင့္အတူ အိပ္ရာမွ လူးလဲထ၏။ အဖ်ားေျပးေလျပီ ျဖစ္ေသာ
ေၾကာင့္ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ေပေစဟု အိမ္ေရွ႕ ေရစည္ပုိင္းတြင္ ေရခ်ဳိးလုိက္၏။ ထုိသုိ႕ျပဳသျဖင့္
အိမ္ရွင္မမ်ားက ဆူပူေနေလမလားဟု စိတ္ထဲက ပူပင္ေန၏။ ေရခ်ဳိးျပီးလွ်င္ မိမိက ဦးေအာင္
မ်က္ႏွာ ဆုိးဆုိးျပဳ၍ အိမ္တြင္းသုိ႕ ၀င္၏။ အိမ္ရွင္မသည္ လဘက္ရည္ၾကမ္း အသင့္
လဘက္ေရခ်ဳိအသင့္ျဖင့္ ရွိႏွင့္ေလျပီ။
ကေလးေတြကိုလည္း အိပ္ရာမွ ႏွိဳးထား၏။ အိမ္ရွင္မ၏ သြန္သင္ေပးခ်က္အရ၊ ကေလးငယ္
တုိ႕က မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါ၊ စြပ္က်ယ္အက်ႌ၊ ရွပ္အက်ႌ၊ လုံခ်ည္ စသည္တုိ႕ကုိ စာေရးသူလဲလွယ္
ရန္အတြက္ အသင့္ကုိင္လ်က္ ထုိင္ေစာင့္ေနၾက၏။
“ဒီမိန္းမ ေတာ္ေတာ္ခက္တဲ့ မိန္းမဘဲ၊ ကေလးေတြ သူတုိ႕ဟာသူတုိ႕ အိပ္ေနၾကစမ္းပါေစ၊
ဘာလုိ႕ ဒုကၡေပးထားရတာတုံး သြားျပန္အိပ္ၾက …”
ကေလးေတြက ေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႕ရြံ႕ႏွင့္ မိခင္မ်က္ႏွာကို လွမ္းၾကည့္ၾက၏။
“သူတုိ႕လဲ အိပ္ရာက ထခ်င္ၾကလုိ႕ အထခုိင္းလုိက္တာ၊ အခုသူတုိ႕ေသာက္ဖုိ႕ ေကာ္ဖီ
ေတာင္ ေဖ်ာ္ပီးေနဘီ …”
အိမ္တြင္ ကေလးေတြက ေကာ္ဖီေသာက္ၾကသည္။ စာေရးသူက ထမင္းကုိ ငပိရည္ႏွင့္နယ္
ဆီႏွင့္ဆမ္း၍ လဘက္ရည္ၾကမ္းျဖင့္ ထမင္းတလုပ္ လဘက္ရည္ၾကမ္းပူပူ တရွဳပ္ေသာက္
သည္။ တခါတရံ လဘက္ရည္ ခ်ဳိက်က်ေသာက္သည္။ ေကာ္ဖီကုိ လုံး၀မၾကိဳက္။
ကေလးငယ္တုိ႕ကုိမူ ကေလးေတြ အေမအိမ္ရွင္မက၊ ေကာ္ဖီကုိ အခ်ိန္ႏွင့္တုိက္သည္။
မုန္႕ပဲသားေရစာ လုံး၀မေကြ်း။ ထုိ႕ေၾကာင့္ အစားအစာခ်င္း လုံး၀မတူေသာ ကေလး
ေတြႏွင့္ နံနက္ပုိင္းတြင္ ဘယ္အခါမွ် မ်က္ႏွာခ်င္းမဆုိင္ၾကရ။ ယခုနံနက္ အိမ့္ရွင္မ၏
စီစဥ္ေပးခ်က္အရ စားပြဲခုံၾကီးကုိခ်ကာ ကေလးေတြႏွင့္ အတူ၀ုိင္း၍ လဘက္ရည္ေသာက္
ၾကရသည္။ ကေလးေတြက ေကာ္ဖီခြက္ကုိယ္စီႏွင့္ စာေရးသူက လဘက္ရည္ခြင္ႏွင့္ …
စားပြဲအလယ္တြင္ စာေရးသူၾကိဳက္တတ္ေသာ ထမင္းၾကမ္းဇလုံၾကီး ရွိသည္။
အိမ့္ရွင္မညဥ့္ဦးကတည္းက ၾကိဳတင္စီမံထားဟန္တူ၏။ ေႏြးထားေသာ ဟင္းက်န္
ႏွင့္ ဗါလေခ်ာင္ငပိေညွာ္တုိ႕ကုိ ထမင္းၾကမ္းႏွင့္နယ္ကာ၊ ဇလုံၾကီးထဲသုိ႕ ထည့္၍
ဇြန္းႏွစ္ေခ်ာင္း တတ္ေပးထား၏။ မိသား ဖသားစုတုိ႕ လဘက္ရည္ၾကမ္း ေသာက္
ၾက ထမင္းၾကမ္း ေကာ္စားလုိက္ၾကႏွင့္ ဇြန္ႏွစ္ေခ်ာင္းမွာလည္း အနားမေနရ၊ ေရွ႕
တြင္ ကုိယ္စီကုိယ္စီခ်ထားၾကသည့္ ေကာ္ဖီႏွင့္ လဘက္ရည္ အခ်ဳိခြက္တုိ႕က
မ်က္ႏွာငယ္ငယ္ႏွင့္ ….
ဇလုံပန္းကန္ထဲသုိ႕ ဇြန္းက်သံ လဘက္ၾကမ္းကုိ ရွဴးရွဴးမွဳတ္ေသာက္သံတုိ႕ျဖင့္
မလုယက္ေသာ္လည္း လုယက္စားေသာက္ေနၾကသကဲ့သုိ႕ စီစီညံလ်က္ …
“ႏွီးေဒါင္းလန္းၾကီးခူးျငီးေသာအခါ
သမီးႏွင့္သား မ်ားလုိ႕ မ၀င္သာ …
ဒူးတဘက္ဟာ တြန္းကာဖယ္လ်က္
သူ႕ထက္ငါေလ စားေတာ့မည္ေစ …
စားေပသာလွ အုန္းခြက္ကယ္ႏွင့္ေလး ….. ”
၀န္ၾကီး ပေဒသရာဇာ၏ ထန္းတက္သမားဘြဲ႕ “တ်ာခ်င္း”ကို စာေရးသူက သတိရလုိက္
သည္။ မ်က္ႏွာက မလွဳပ္ရွားေသာ္လည္း ယခုကဲ့သုိ႕ သားေတြသိၼးေတြ အစုံအညီႏွင့္
တေပ်ာ္တပါးခ်ည္း စားရ ေသာက္ရသည္ကုိ စာေရးသူ၏စိတ္ထဲ၌ ၾကည္ႏူးမိသည္။
ေနာင္ကုိ ဒီကေလးေတြႏွင့္ ဒီလုိစားခြင့္မွ ၾကံဳရပါေတာ့မည္လားဟုလည္း ခ်က္ျခင္းေတြး
လုိက္သည္။ ကေလးေတြလည္း မိမိတုိ႕အေဖၾကီးကုိ ေနာက္ေနာင္ဤစားပြဲပုိင္း၌ ေတြ႕
ရခ်င္မွ ေတြ႕ရေပလိမ့္မည္ဟု ဘယ္သူကမွ သိရွာလိမ့္မည္မဟုတ္ဟုလည္း ေတြးသည္။
အမွတ္မဲ့ အိမ္ရွင္မ မ်က္ႏွာကုိ လွမ္းၾကည့္လုိက္သည္။ အိမ့္ရွင္မလည္း သူ႕အေတြး
ႏွင့္သူ ထမင္းဇလုံၾကီးကုိ ေငးစုိက္ေနသည္။
အိမ္ေရွ႕မွ ကားဟြန္းသံၾကားရသည္။ အိမ့္ရွင္မက စာေရးသူ၏ မ်က္ႏွာကုိ ကြက္ကနဲ
လွမ္းၾကည့္လုိက္၏။ “လဘက္ရည္ေသာက္ပါအုံးေလ၊ ပစၥည္းေတြအဆင့္သင့္ဘဲဥစၥာ”
… ေျပာေျပာဆုိဆုိ အိမ့္ရွင္မက၊ အိမ္ေရွ႕ရွိ ကားေပၚမွ လူမ်ားအား ေကာ္ဖီ ေသာက္
ၾကြၾကပါရန္ သြားေခၚ၏။ အားလုံးေသာက္ျပီးၾက၍ မည္သူမွ လုိက္မလာၾက။ စာေရးသူ
က လဘက္ရည္ခြက္ကုိ တၾကိဳက္တည္းႏွင့္ အကုန္ေမာ့ကာ အထုပ္အပိုးဆြဲ၍ ေနရာ
မွ ထသည္။ ကေလးေတြလည္း ဟုိဟာသည္ဟာကုိင္၍ ေနာက္ကအတင္းလုိက္လာ
ၾက၏။
ေအးစိမ့္ေသာနံနက္ခင္းတြင္ မုိးမွဳန္ကေလး က်ေန၏။ အိမ့္ရွင္မႏွင့္ ကေလးတစုသည္
မုိးမွဳန္ေအာက္တြင္ ဇြတ္ေပရပ္ေနၾက၏။ စာေရးသူတုိ႕၏ ဂ်စ္ကားသည္ အိမ့္ရွင္မႏွင့္
ကေလးတစုကုိ ေက်ာခုိင္း၍ ထြက္လာၾကသည္။ ဂ်စ္ကားကို ဗုိလ္မွဴးစိန္ျမ ကုိယ္တုိင္
ေမာင္း၏။ ကားလမ္း၏တဘက္တခ်က္၌ စိမ္းစုိေသာ လယ္ကြင္းတုိ႕သည္ တရိပ္ရိပ္
က်န္ရစ္ခဲ့ၾက၏။ စာေရးသူတုိ႕သည္ အခ်ိန္ခပ္ေစာေစာပင္ ေတာင္ငူ ေရာက္ၾက၏။
ခရီးေရာက္မဆုိက္ ဗိုလ္မွဴးေစာျမင့္(ယခု ယဥ္ေက်းမွဳ႒ါနႏွင့္ ျပန္ၾကားေရး႒ါန တာ၀န္ခံ
ဗိုလ္မွဴးၾကီး ေစာျမင့္) ကို သြားေရာက္ေတြ႕၏။ သြားရမည့္နယ္ေျမ အေျခအေန၊ သြား
ေရာက္ႏုိင္မည့္ ခရီးလမ္းမ်ား၊ ကိုေမာင္ေမာင္တုိ႕ ရွိမည့္ေနရာ စသည့္တုိ႕ကုိ စုံစမ္း၏။
ဗုိလ္မွဴးေစာျမင့္က သူ၏ ကရင္သူရဲေကာင္းကေလးမ်ား အနက္ မေသဘဲ ျပန္ေရာက္
လာေသာ သူရဲေကာင္း ကရင္ရဲေဘာ္ကေလး၏ ထံမွ ေနာက္ဆုံး သိရွိထားရသမွ်ကုိ
အေသးစိပ္ ေျပာျပ၏။
(ဆက္လက္ ေဖာ္ျပမည္။)
(မွတ္ခ်က္။ ။၀တၳဳစာအုပ္ထဲက အရင္ေခတ္ စာလုံးေပါင္းသတ္ပုံ အတုိင္း ေဖာ္
ျပထားပါသည္။ ယင္း၀တၳဳသည္ ယေန႕ေခတ္တြင္ ျပန္လည္ထုတ္ေ၀ျခင္း မရွိ
ေတာ့သည့္ အတြက္ သမုိင္းေလ့လာသူမ်ား အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းေစရန္ ေစတနာျဖင့္
ေဖာ္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ … ကိုေအာင္(ပ်ဴႏုိင္ငံ) ….. )
Feb 2, 2009
တုိက္ယူရသည့္ မ်က္ရည္တေပါက္ အပုိင္း(၅)
ေရးသူ- ရန္ကုန္ဘေဆြ
ယခင္အပုိင္း(၄)မွ အဆက္ … … …
ကုိေအာင္ၾကီးက မေက်မနပ္ႏွင့္ က်ဥ္းေသာ မ်က္ေပါက္ကုိ အစြမ္းကုန္ျပဴးလ်က္ ေဒါသ
တၾကီး ေျပာ၏။ ဗုိလ္မွဴး တင္ေဖက ၾကား၀င္လုိက္၏။
“ကဲ … ကုိယ့္လူ … သတၱေလာကၾကီးတခုလုံး ျဖစ္ခ်င္တာ ျဖစ္သြားပေစ၊ အျပစ္ရွိလာလဲ
က်ဳပ္တုိ႕ခံမယ္၊ ခင္ဗ်ား ဘယ္လုိသြားမလဲ က်ဳပ္တုိ႕က ဘာေတြ လုပ္ေပးရမလဲ၊ အဲဒီအစီ
အစဥ္ေတြကုိသာ က်ဳပ္တုိ႕ကုိ ေျပာ … ”
ထုိသည့္ေနာက္ကား စာေရးသူ၏ ေတာင္းဆုိခ်က္အရ တပ္ရင္းအသီးသီးတြင္ ရွိေနၾက
ေသာ စာေရးသူ၏ ရဲေဘာ္ေဟာင္းအခ်ဳိ႕ကုိ ကုိေအာင္ၾကီး၏ ၾကိဳးမဲ့ေၾကးနန္းအမိန္႕ျဖင့္
ရန္ကုန္သုိ႕ အျမန္ဆုံး ေရာက္ရွိလာၾကရန္ ေခၚေပး၏။ ၁၉၅၁ ခု ဇူလုိင္လ ၁၂ ရက္ေန႕
တြင္ အားလုံး ေရာက္ရွိလာၾက၏။ ၂၃ ရက္ေန႕တြင္ စာေရးသူတုိ႕ သြားရမည့္ နယ္သုိ႕
ၾကိဳတင္ေစလႊတ္လုိက္၏။ စာေရးသူက ခရီးရွည္ခ်ီတက္ရာတြင္ အေရးအၾကီးဆုံး လုိအပ္
ေသာ ရိကၡာ သယ္ေဆာင္သြားႏုိင္ေရး ျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းရန္ ရန္ကုန္၌ က်န္ရစ္ခဲ့ရ၏။
ဤကိစၥ၌လည္း စာေရးသူႏွင့္ ကုိေအာင္ၾကီး သေဘာကြဲလြဲၾကရသည္။ ကိုေအာင္ၾကီးက
စာေရးသူကို ဗုိလ္မွဴးေအာင္ေရႊ ဆီသုိ႕ ေခၚသြား၏။
ဂ်ပန္ေခတ္ ပဲခူးစံျပစစ္ေက်ာင္းတြင္ စာေရးသူတုိ႕ ၀ရမ္းေျပးတသုိက္ စစ္သင္တန္း
သြားေရာက္ တက္ၾကစဥ္က ဗုိလ္မွဴးေအာင္ေရႊ၏ တပ္တြင္း၌ ေနၾကရ၏။ ထုိ႕ေၾကာင့္
ဗုိလ္မွဴးေအာင္ေရႊက ေတြ႕လွ်င္ေတြ႕ခ်င္း အပိုေတြ ဇာခ်ဲ႕မေနေတာ့ဘဲ ၎ျပဳလုပ္ထား
သည့္ ရိကၡာဗူးကုိ စာေရးသူအားျပ၏။ ဆရာ၀န္မ်ားႏွင့္ တုိင္ပင္ညွိႏွိဳင္း၍ က်န္းမာေရး
ႏွင့္ ညီညြတ္ေအာင္ အခ်ိန္မွီ စမ္းသတ္လုပ္ကုိင္ထားသည္ ဆုိ၏။
ေလးေတာင့္ ငါးေသတၱာဗူးကဲ့သုိ႕ ေလလုံေသာ သံဗူးငယ္မ်ဳိးျဖစ္သည္။ တခုလွ်င္ ေလး
ေတာင့္ငါးေသတၱာ ေလးလုံးစာခန္႕ အရြယ္ရွိ၏။ အတြင္း၌ ၾကာရွည္ ၀ါး၍စားရေသာ
ဘီစကြတ္အမာ ဆယ္ခ်ပ္၊ ေထာပတ္ထုပ္ငယ္ ၁၊ ဇီးေတာ္ဖီထုပ္ ၁၊ ေလးလိပ္ပါ စီးကရက္
ထုပ္ ၁၊ သုံးလိပ္ပါ ေဆးေပါ့လိပ္ငယ္ထုပ္ ၁၊ မီးျခစ္ဆံ ၁၂ ေခ်ာင္းပါစကၠဴ မီးျခစ္ျပား ၁၊
ေရေႏြးၾကိဳ၍ခပ္လုိက္လွ်င္ အသင့္ေဖ်ာ္ျပီး ေကာ္ဖီအခ်ဳိ ျဖစ္ေသာ ႏုိ႕သၾကားပါသည့္
ေကာ္ဖီမွဳံအထုပ္ ၁။ သီးသန္႕ ႏုိမွဳံထုပ္ ၁ ႏွင့္၊ ဗီတာမင္ ေဆးျပား၂ ျပား ပါရွိသည္ ထမင္း
တနပ္စာအတြက္ ျဖစ္၏။
စာေရးသူက ထုိေခတ္မွီလွေသာ ဆရာ၀န္ႏွင့္ တုိင္ပင္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ ရိကၡာဗူးကုိ
မၾကိဳက္။ ရဲေဘာ္တေယာက္သည္ ဤထမင္းတနပ္ႏွင့္ ညီမွ်ေသာ ရိကၡာဗူးမ်ဳိး ဘယ္ႏွစ္
ဗူး သယ္ယူႏုိင္ပါမည္နည္းဟု ေတြး၏။ ရဲေဘာ္တေယာက္တေယာက္၌ မပါလွ်င္ မျဖစ္
ေသာ ေက်ာပုိးအိတ္ သုိ႕မဟုတ္ ေဘးလြယ္အိတ္တခုစီ ပါရမည္၊ ထုိ႕ျပင္ ေရဗူးတလုံး၊
ထမင္းခ်က္အုိလည္းျဖစ္၊ စားခြက္လည္းျဖစ္ေသာ “ဟန္းေကာ” ေခၚသည့္ ခြက္တခု၊
လက္ပစ္ဗုံး ၂ လုံး၊ ေသနတ္က်ည္ဆံမ်ား၊ ထုိ႕ေနာက္ ေသနတ္ ….
ထုိပစၥည္းေတြအျပင္ ဗုိလ္မွဴးေအာင္ေရႊ၏ တဗူးလွ်င္ ထမင္းတနပ္ႏွင့္ ညီမွ်ေသာ ေခတ္
မွီရိကၡာဗူးမ်ားကုိ ရဲေဘာ္တေယာက္တေယာက္လွ်င္ ေလးလုံးထက္ပုိ၍ သယ္ႏုိင္ၾက
ပါမည္ေလာ ….
“က်ေနာ္ေတာ့ ရဲေဘာ္ေတြ သိပ္သယ္ႏုိင္ၾကမယ္ မထင္ဘူး၊ ရုိးရုိးေျပာရမွာျဖင့္
“ထမင္းေျခာက္”နဲ႕ “ထန္းလ်က္ခဲ”ေလာက္ မၾကိဳက္ဖူး …”
“ခင္ဗ်ားအဘၾကီးမွဘဲ၊ ခင္ဗ်ားကေတာ့ ေနရာတကာ စိတ္ကူးလုိက္မွျဖင့္ ဂြခ်ည္းဘဲ၊
ဘယ္လုိၾကံၾကံဖန္ဖန္ မဟုတ္တာေတြကို စိတ္ကူးတတ္တဲ့ လူမွန္း မသိဘူး … ”
ကုိေအာင္ၾကီးက ၀င္ေဟာက္လုိက္ျခင္း ျဖစ္၏။ ခက္သည္ကား သူတုိ႕သည္ စာေရးသူ
ကုိ ခ်စ္ၾကခင္ၾက၏။ စာေရးသူကုိ တျခားတပါးသူက ထိပါးလွ်င္ မခံခ်င္ၾက။ သုိ႕ရာတြင္
စာေရးသူႏွင့္ သူတုိ႕ႏွင့္ အေတြးအေခၚျခင္းမတူ၊ စာေရးသူ လုပ္သမွ် တမင္ဂြလုပ္ေန
သည္ခ်ည္း သူတုိ႕ထင္ၾက၏။ မည္သည့္ကိစၥမဆုိ စာေရးသူႏွင့္ အျငင္းအခုံျပဳၾကသည္
ခ်ည္း ျဖစ္၏။ တခါတရံ ဘာမဟုတ္သည့္ ကိစၥကေလးကုိ ထုိင္ျငင္းလုိက္ၾကသည္မွာ
တေနကုန္သြားရသျဖင့္ သူတုိ႕တြင္ အလုပ္အကုိင္ပ်က္ၾကရ၏။
ထုိ႕ေၾကာင့္ စာေရးသူက ယခုအၾကိမ္တြင္ ကိုေအာင္ၾကီးႏွင့္ အျငင္းအခုံမျပဳေတာ့၊
သုိ႕ေသာ္ ဒီလူေတြ အေတာ္ညံ့ေသးသည္ဟု စာေရးသူက ေတြး၏။ ရုိင္ဖယ္ ေသနတ္
ကုိ ကိုင္၍ တုိက္ေနၾကရေသာ ယခုေခတ္ စစ္သားတုိင္းလုိလုိ လွံ၊ ဓါးႏွင့္ ၀ါးရင္းဒုတ္
တုိ႕အား အားကုိး၍ တုိက္ခုိက္လာခဲ့ၾကရရွာေသာ ေရွးေခတ္ စစ္သားၾကီးမ်ားကို
အထင္ေသးတတ္ၾက၏။ ေရွးေခတ္ စစ္သားၾကီးမ်ားသည္ လွံ၊ ဓါး၊ ၀ါးရင္းဒုတ္၊ တူမီ
ေသနတ္ႏွင့္ ဂုိက္ ၁၀၀ ေက်ာ္ ၂၀၀- ေလာက္မွ် ေျပးသည့္ ထန္းလုံး အေျမာက္ၾကီး
တလက္ ႏွစ္လက္ကုိ အားျပဳလ်က္ အာသံ မဏိပူရႏွင့္တကြ ဗမာျပည္အနီးအပါးရွိ
တုိင္းျပည္ေတြကို သိမ္းပုိက္ခဲ့ၾကသည္။ ဒါေတြကို ယခုစစ္သားေတြက ေမ့ေနၾက၏။
အမရပူရ ပထမျမိဳ႕တည္ နန္းတည္ မင္းတရာၾကီးသည္ အမရပူရမွ မုတၱမျမိဳ႕သုိ႕
တုိင္ေအာင္ စခန္းေပါင္း ၃၈- စခန္းျပဳ၍ ၃၉- ရက္ႏွင့္ အေရာက္ ခ်ီတက္၏။ စစ္သည္
ရဲမက္မ်ား ေထာင္ႏွင့္ ခ်ီ၍ ပါေလသည္။ အလုံမင္းၾကီး ဗႏၶဳလႏွင့္တကြေသာ စာဆုိေတာ္
ျမ၀တီမင္းၾကီး ဦးစ တုိ႕သည္ ဗမာရဲမက္ ၄၀၀၀၊ ကခ်င္ သိန္းေဖါ ရဲမက္ ၁၀၀၀၊ ျမင္း
၅၀၀၊ ဆင္ ၂၀ တုိ႕ျဖင့္ ျမင့္မားေသာ ေတာေတာင္အထပ္ထပ္တုိ႕ကို ျဖတ္ေက်ာ္လ်က္
အာသံမဏိပူရသုိ႕အေရာက္ စခန္းေပါင္း ၇၀ ျပဳ၍ ခ်ီတက္၏။ ထုိလမ္းသည္ ေရွးအခါက
မဆုိထားႏွင့္ ယခုအခ်ိန္၌ပင္ ရိကၡာရရွိရန္ ခက္ခဲ၏။ လမ္းခရီးတြင္ ခ်င္းအမ်ဳိးသားမ်ားႏွင့္
နာဂ အမ်ဳိးသားတုိ႕သာ ရွိၾက၏။
ထုိေတာင္ေပၚသားမ်ားသည္ ဆန္ခ်ည္းသက္သက္ စားရန္မလုံေလာက္ေသာေၾကာင့္၊
ပိန္းဥ ေျမာက္ဥတုိ႕ကုိ အားျပဳေနၾကရ၏။ စားဘြယ္အျဖစ္ အမွီျပဳႏုိင္ေသာ အမဲ,ေတာ
ေကာင္လည္း ရွား၏။ ေမ်ာက္၊ ေျပာင္၊ ၀က္၀ံ၊ ရစ္၊ ေတာၾကက္၊ ေဒါင္းမင္း စေသာ
လုိက္ရန္ခက္သည့္ သားမ်ဳိးဌက္မ်ဳိးတုိ႕သာ အနည္းအက်ဥ္း ရွိ၏။ ဤသုိ႕ဆုိလွ်င္ အလုံ
မင္းၾကီး မဟာဗႏၶဳလသည္ ဆင္စာ၊ ျမင္းစာႏွင့္ တကြေသာ လူငါးေထာင္စာ ရိကၡာမ်ားကို
စခန္းေပါင္း ၇၀ ျဖတ္ေက်ာ္ ခ်ီတက္ႏုိင္ရန္ မည္ကဲ့သုိ႕ ယူေဆာင္ သြားပါမည္နည္း။
စာေရးသူသည္ ေရွးစစ္သားၾကီးမ်ား ဤသုိ႕ ရိကၡာယူေဆာင္သြားမွဳ၊ သုိ႕မဟုတ္ ရရွိမွဳ
ႏွင့္ ပက္သက္၍ မည္သုိ႕ သယ္ယူသြားသည္၊ မည္သုိ႕ရရွိၾကသည္ စသည္တုိ႕ကုိ တတ္
သိနားလည္သူတုိ႕၏အထံ၌ စူးစမ္းေမးျမန္းၾကည့္၏။ သုိ႕ပါလ်က္ တခါမွ်စိတ္ေက်နပ္
ေလာက္သည့္ အေျဖကို မရခဲ့။
တခါက ဥတုေဘာဇနလက္စြဲဟူေသာ စာအုပ္ငယ္တခု၌ စစ္သည္ေဆာင္ ခရီးသြားမုန္႕
ျပဳလုပ္နည္းဟု ေတြ႕ဘူး၏။ ကြ်ဲသား၊ ေကာက္ညွင္း၊ ထန္းလ်က္၊ ဤသုံးမ်ဳိးကုိ အမွဳံ
ျပဳျခင္းျဖစ္သည္။ အခြံမႏႊာရေသးသည့္ ကြမ္းသီးအလုံးၾကီးၾကီးခန္႕ မုန္႕ဆုပ္ ျပဳလုပ္
ထား၍ တဆုပ္စားလွ်င္ ထမင္းတရက္ျငိမ္း၏ဟု မွတ္မိလုိက္သည္။ ဟုတ္၏ မဟုတ္၏
လုပ္မၾကည့္သျဖင့္ မသိရေသး။ ဟုတ္လွ်င္ လူတေယာက္ တလစာအတြက္ ေပါ့ေပါ့
သယ္ႏုိင္လိမ့္မည္။
ကုိယ္ေတြ႕ၾကံဳဘူးေသာ အေမတုိ႕ ေျပာျပဘူးသည္ ကုလားၾကီးတက္လာတုန္းက ထမင္း
ေျခာက္အိတ္ကေလးေတြ လြယ္လ်က္ သစ္ပင္ေပၚသုိ႕ တက္ပုန္းေနၾကရသည္ ဆုိ၏။
ထုိ႕ေနာက္ ရြာလုံးကြ်တ္ လုယက္တုိက္ခုိက္တတ္သူေတြလည္း ထ၊ ဗုိလ္ေတြကလည္း
ထ,လာေသာေၾကာင့္ ေန႕တထိတ္ထိတ္ ညတထိတ္ထိတ္ ရွိေနၾကေသာအခါ၊ ထမင္း
ေတြခ်က္လ်က္ ထမင္းေျခာက္ေတြလွမ္းျပီး ရာ၀င္အုိးၾကီး၌ ထည့္၀ွက္ထားရသည္ ဆုိ၏။
တရြာႏွင့္ တရြာလွမ္း၍ “ကုလားတက္” တုံးၾကီးေတြကို ေခါက္လ်က္ အခ်က္ေပးသံၾကား
ရလွ်င္ ထမင္းေျခာက္အိတ္ႏွင့္ ဆားက်ည္ေတာက္ကို လြယ္လ်က္ အနီးအနားေတာထဲ၌
စုပုန္းေနၾကရသည္ ဆုိ၏။ တခါတရံ ေလးရက္၊ ငါးရက္ ေတာထဲမွ မထြက္ၾကရ၊ ထုိသို႕
ေသာ အခ်ိန္အခါမ်ဳိးတြင္ ပါလာေသာ ထမင္းေျခာက္အိတ္ကို အားျပဳ စားၾကရသည္ ဆုိ
၏။ လုိက္ရွာေနျပီဟု ၾကားလွ်င္ ေ၀းလံေသာ ေနရာသုိ႕ သြားေရာက္ စုပုန္း ေနၾကရသည္
ဆုိ၏။ ထမင္းေျခာက္ကား ေရစုိလွ်င္ ဆန္ကဲ့သုိ႕ မပ်က္စီး။ ေနလွမ္းလွ်င္ ျပန္ေျခာက္၏။
ခ်က္စားလွ်င္ ထမင္းကဲ့သုိ႕ျဖစ္၏။ ျပဳတ္စားလွ်င္ ဆန္ျပဳတ္ျဖစ္၏၊ ေတာတြင္းရွိ စားေကာင္း
ေသာ ရရာအသီးအရြက္တုိ႕ႏွင့္ ေရာက်ဳိေသာက္ႏုိင္၏။ အခ်ိန္မရလွ်င္ သြားရင္ လာရင္း
ထန္းလ်က္ႏွင့္ အတူ၀ါး၍ ေရေသာက္ယုံမွ် ကိစၥျပီး၏။ ထမင္းေျခာက္ကုိ လူတေယာက္
အတြက္ တျပည္မွ်သယ္က ေခြ်တာလွ်င္ ဆယ္ရက္စာခန္႕ စားရ၏။ ေပါ့လည္း ေပါ့ပါး၏။
“ေဟ့လူ … ဘာငုိင္ေနတာလဲ၊ ခင္ဗ်ား အဲဒါေတြဘဲ ယူသြား၊ အဲဒီသံဗူးေတြကုိ က်ဳပ္တုိ႕
လုံေလာက္ေအာင္ လုပ္ေပးလုိက္မယ္ ….”
ကုိေအာင္ၾကီးက ေျပာေျပာဆုိဆုိ ေနရာမွ ထသည္။ ကိုေအာင္ၾကီးသည္ သူ႕အစာကုိ
လုံေလာက္ေအာင္ လုပ္ေပးလုိက္မည္ဟုသာ ေျပာ၏။ မည္ကဲ့သုိ႕ သယ္ေဆာင္ သြားရမည္
ကိုကား မေျပာ ….
(ဆက္လက္ ေဖာ္ျပမည္။)
(မွတ္ခ်က္။ ။၀တၳဳစာအုပ္ထဲက အရင္ေခတ္ စာလုံးေပါင္းသတ္ပုံ အတုိင္း ေဖာ္
ျပထားပါသည္။ ယင္း၀တၳဳသည္ ယေန႕ေခတ္တြင္ ျပန္လည္ထုတ္ေ၀ျခင္း မရွိ
ေတာ့သည့္ အတြက္ သမုိင္းေလ့လာသူမ်ား အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းေစရန္ ေစတနာျဖင့္
ေဖာ္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ … ကိုေအာင္(ပ်ဴႏုိင္ငံ) ….. )
Subscribe to:
Posts (Atom)
