Aug 6, 2009

မဆုံးေသးတဲ့ ျပဇာတ္



ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္ကုိ ျပန္ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့
ၾကိမ္လုံးကုိင္ထားတဲ့ လူေတြနဲ႕
ၾကိဳးတန္းလန္းနဲ႕ ေမ်ာက္ေတြ
တန္းစီးျပီး ဇာတ္ရုံတစ္ရုံထဲ ၀င္လာၾကတယ္ …

ၾကိမ္လုံးကိုင္ထားတဲ့ လူေတြ
စင္ေပၚမွာ ေနရာယူတယ္
ၾကိဳးတန္းလန္းနဲ႕ ေမ်ာက္ေတြ
စင္ေအာက္မွာ ေနရာရတယ္ …

စင္ေပၚက လူေတြ
ဂါထာတစ္ပုဒ္ကုိ မန္းမွဳတ္အဆုံးမွာ
လူစင္စစ္ေတြ အားလုံး ေမ်ာက္ျဖစ္သြားတယ္
စင္ေအာက္က ေမ်ာက္ေတြလည္း
အဲဒီ ဂါထာကုိ နားေထာင္မိလုိ႕
ေမ်ာက္စင္စစ္ေတြ အားလုံး လူျဖစ္လာတယ္ …

စင္ေအာက္မွာ ၾကိဳးတန္းလန္းနဲ႕ လူက
စင္ေပၚက ၾကိမ္လုံးကိုင္ထားဆဲ ေမ်ာက္ကုိ
“ေဟ့ လူေတြ … အဲ ေမ်ာက္ေတြ … ငါတုိ႕ကို ၾကိဳးေျဖေပး
…. ျပီးေတာ္ မင္းတုိ႕လက္ထဲက ၾကိမ္လုံးကုိ ငါတုိ႕ထံ အပ္ပါ”
ေမ်ာက္ေတြက လူေတြကို တခ်က္ျပံဳးျပျပီး
“ငါတုိ႕ လူ စကား နားမလည္းေတာ့ဘူး … ေမ်ာက္လုိ ေျပာပါ” ….

ရုတ္တရက္ မီးပ်က္သြားလုိ႕
ဒီျပဇာတ္က ဒီေနရာမွာ …. ။ ။

-စစ္ျငိမ္းဒီေရ

3 comments:

ေမဓာ၀ီ said...

မဆံုးေသးတဲ့ ျပဇာတ္ လာဖတ္သြားပါတယ္။
ဒီကဗ်ာကိုဖတ္ၿပီး ငယ္ငယ္တုန္းက ၾကည့္ဖူးတဲ့ Planet of apes ဆိုတဲ့ ႐ုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားကို သတိရမိတယ္။

ေအာင္သာငယ္ said...

ကဗ်ာဆရာက မီးျဖတ္ခ်လိုက္တာကိုး...

ဒုတိယပိုင္းဆက္ေရးေပးပါရန္... း)

Nyein Chan Aung said...

ျပဇာတ္ဆံုးေတာ့မယ္ ကိုေအာင္။