ငမဲ ဆုေတာင္း

ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ

ရုပ္ရွင္ သရုပ္ေဆာင္ မင္းသား ေျပျငိမ္း ကြယ္လြန္ခါစက က်ေနာ္တုိ႕အိမ္တြင္
လူသုံးကုန္ႏွင့္ စာေရးကိရိယာ ေရာင္းခ်ေသာကုန္စုံဆုိင္ေလး ရွိသည္။ က်ေနာ္တုိ႕
အိမ္ႏွင့္ ကပ္လွ်က္ ေခါင္းရင္းဖက္တြင္ အညာသား လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ တစ္ဆုိင္
ရွိခဲ့သည္။ ထုိဆုိင္တြင္ ငမဲဟု ေခၚေသာ အသက္ (၇) ႏွစ္ အရြယ္ အညာသား
စာပြဲထုိးေလး တစ္ေယာက္ ရွိသည္။ ငမဲသည္ အရပ္ပုပုႏွင့္ ရုပ္ဆုိးဆုိးျဖစ္ေသာ္
လည္း လူတကာက ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ေအာင္ ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံတတ္သည္။
ငမဲသည္ ကေလးငယ္ တစ္ဦးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရံဖန္ရံခါ ေမ့ေလ်ာ့တတ္သည္။

ေျပျငိမ္း ကြယ္လြန္ခါစ ရက္မ်ားတြင္ ပိုက္ဆံအိတ္၊ အက်ႌအိတ္မ်ားထဲတြင္ ထည့္
ထားႏိုင္သည့္ ေျပျငိမ္းဓါတ္ပုံ အေသးစားဆုိဒ္မ်ားသည္ အလြန္ေရာင္းေကာင္း၏။
ဓါတ္ပုံတစ္ပုံ၏ မူရင္းေစ်းမွာ ျပား (၆၀) သာ ရွိျပီး ျပန္ေရာင္းလွ်င္ တစ္က်ပ္ရသည္။
ဓါတ္ပုံ အေရအတြက္မ်ားမ်ားကုိ ရာဂဏန္းႏွင့္ခ်ီျပီး ၀ယ္ယူလွ်င္ ဓါတ္ပုံ တစ္ပုံ၏
ပ်မ္းမွ်ေစ်းမွာ ျပား (၄၀) ေလာက္သာ ရွိသျဖင့္ ေခါက္ခ်ဳိး နီးပါး ျမတ္သည္။

မနက္ေစာေစာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ က်ေနာ္တုိ႕အိမ္ရွိ ကုန္စုံဆုိင္တြင္ ေျပျငိမ္း ဓါတ္ပုံ
လာ၀ယ္ၾကေသာ ေျပျငိမ္းကို ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္သည့္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား
ႏွင့္ စည္းကားေနသလုိ ငမဲတုိ႕ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္တြင္လည္း ေျပျငိမ္း ကြယ္လြန္
ျခင္း သတင္းကုိ စာပြဲ၀ုိင္း အသီးသီး၌ ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာဆုိေနၾကသည္။ ငမဲသည္
လက္ဖက္ရည္ဆုိင္တြင္ စာပြဲထုိးရင္ အားလပ္ေသာ အခ်ိန္ အခုိက္အတန္႕တြင္
က်ေနာ္တုိ႕ အိမ္ဆုိင္၌ ေျပျငိမ္းဓါတ္ပုံ လာ၀ယ္ေသာ သူႏွင့္ အရြယ္တူ ေက်ာင္းသား
ငယ္ေလးမ်ားကို ေငးစုိက္၍ ၾကည့္ေနတတ္သည္။

ဤသုိ႕ျဖင့္ နံနက္ခင္း တစ္ခုတြင္ က်ေနာ္သည္ ငမဲတုိ႕ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္၌ ထုိင္
ျဖစ္သည္။ ထုိအခါ ငမဲက က်ေနာ့္အား ေျပျငိမ္း ဓါတ္ပုံ တစ္ပုံေလာက္ သူအေနျဖင့္
၀ယ္ယူခ်င္ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ သူ႕တြင္ ေလာေလာဆယ္ ပုိက္ဆံ မရွိေသာေၾကာင့္
သုံးလ တစ္ၾကိမ္ လစာ ရေသာေန႕တြင္ သူ႕ရြာသုိ႕ သူ႕လစာေငြအား လူၾကံဳမေပးခင္
ဓါတ္ပုံဖုိးကို ေပးမည္ဟု ေျပာသည္။ က်ေနာ္တုိ႕အိမ္တြင္ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ အိမ္ဆုိင္
၌ က်ေနာ့္ အမက ဦးေဆာင္ျပီး ၀ယ္ယူ ေရာင္းခ် ရေသာေၾကာင့္ တစ္ခုခု ဆုိလွ်င္
အမကသာ ဆုံးျဖတ္ေလ့ရွိသည္။ အိမ္က ဆုိင္တြင္ အမကို ေက်ာ္လြန္၍ က်ေနာ္ အေန
ျဖင့္ လုပ္ပုိင္ခြင့္ မရွိေပ။ထုိ႕ေၾကာင့္ က်ေနာ္သည္ ငမဲအေပၚ သနားစိတ္ျဖင့္ ေျပျငိမ္း
ဓါတ္ပုံ တစ္ပုံကို အိမ္က ဆုိင္တြင္ အမ အလစ္၌ ခုိးယူ၍ ငမဲအား အလကား ေပးခဲ့သည္။

ငမဲသည္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္တြင္ စာပြဲထုိးရင္ က်ေနာ္ထံမွ အလကားရေသာ
ေျပျငိမ္းဓါတ္ပုံကို လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ လာထုိင္သူမ်ား၊ သူႏွင့္ အတူ စာပြဲထုိးရေသာ
အျခား စာပြဲထုိး ကေလးငယ္မ်ားအား အိပ္ကပ္ထဲမွ ထုတ္ထုတ္ျပီး ျပေလ့ရွိသည္။
ေျပျငိမ္းဓါတ္ပုံကို အိပ္ကပ္ထဲတြင္ ထည့္ထားေသာ ငမဲ မ်က္ႏွာ၏ပုံစံမွာ ကြယ္လြန္သူ
တစ္ဦး၏ ဓါတ္ပုံကုိ အမွတ္တရ သိမ္းဆည္းထားပုံ မေပါက္ဘဲ ကမၻာ့ဖလား
ေဘာလုံးပြဲတြင္ ေရႊဂုိးသြင္းေသာ ေဘာလုံးသမား၏ ဓါတ္ပုံကို ဂုဏ္ယူစြာ သိမ္းဆည္း
ထားပုံမ်ဳိး ျဖစ္ေနသည္။ ေပ်ာ္ရႊင္ေနေသာ ငမဲကုိ ၾကည့္ျပီး သူ႕လက္ထဲသုိ႕ ခုိးယူျပီး
ေပးခဲ့ေသာ က်ေနာ့္အျဖစ္ကို ေနာက္ေက်ာမလုံ ျဖစ္ေနမိသည္။ စိတ္ထဲတြင္
အမမ်ား … ငါ ခုိးေပးတာ … သိမ်ား သြားမလားဟု ေတြးေတာ ေနမိသည္။

ဤသုိ႕ျဖင့္ တညေနခင္း၌ ငမဲတုိ႕ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ဖက္ဆီ က်ေနာ္ ေရာက္ခဲ့
ျပန္သည္။ ငမဲသည္ က်ေနာ္ထုိင္ေနေသာ လက္ဖက္ရည္ စာပြဲအနီးလာ၍ သူတုိ႕
ဆုိင္တြင္ လက္ဖက္ရည္ လာေသာက္သူမ်ား၊ သူ႕ သူငယ္ခ်င္း စာပြဲထုိးမ်ားက
သူ႕ထံမွ ေျပျငိမ္းဓါတ္ပုံကုိ ေတာင္းယူျပီး ၾကည့္ေလ့ရွိေၾကာင္း၊ ဒီအတြက္
သူသည္ ယခင္ကထက္ ပုိမုိ၍ မ်က္ႏွာပြင့္လင္းျပီး လူခ်စ္လူခင္ မ်ားျပားလာ
ေၾကာင္း ေျပာျပပါသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ သူ႕အေနျဖင့္ ေျပျငိမ္းႏွင့္ ပက္သက္ျပီး
ပုိမုိ ဆုေတာင္းမိေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ က်ေနာ္က သူ႕အား …
“မင္းက ဘာဆုေတြ ေတာင္းေနတာလဲ” ဟု ေမးေသာအခါ
ငမဲက ...
“ေျပျငိမ္း က်န္းမာပါေစ၊ ခ်မ္းသာပါေစေပါ့ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားကလည္း တေမွာက္”

(ဤမွ်သာ။)