ေရးသူ - စစ္ျငိမ္းဒီေရ
“မာနေတြ အရည္ေပ်ာ္ျပီး
သိကၡာနဲ႕ လဲခဲ့တာက
Evolution ။
ဆုတံဆိပ္ေတြ မရခဲ့သလုိ
လက္ခုတ္သံကို မၾကိဳဆုိခဲ့တာက
Revolution ။”
သူ႕သမီးရယ့္ ႏြားႏုိ႕ဆုိင္ေလး က မနက္ (၁၀)နာရီ ေလာက္ဆုိ စဖြင့္ပါတယ္။
က်ေနာ္ ဆုိင္ထဲမွာ ထုိင္ေနလို႕ မၾကာခင္မွာပဲ သူ႕ အေပၚထပ္က ေန
ဆင္းျပီး ဆုိင္ထဲ ၀င္လာပါတယ္။ က်ေနာ္ကို ျမင္ေတာ့ သူက တစ္ခ်က္ျပဳံးျပျပီး
“ေဟ့ ေကာင္ေလး၊ ေပ်ာက္လွခ်ည္းလား၊ ငါေတာင္ အိမ္က လူေတြကို ေမးေန
ေသးတယ္ … ဒါနဲ႕ စကားမစပ္ … ေတာင္ဥကၠလာပ က ေမာင္သန္း ဆုံးတုန္း
က … သူ႕ အသုဘ ကို မင္းလုိက္ပုိ႕ လား .. မင္းတုိ႕ အိမ္က ဘယ္သူေတြ…
လုိက္ပို႕ ၾကလဲ”
“အဘေျပာတဲ့ ေမာင္သန္း ဆုိတာ ဘယ္သူလဲ .. က်ေနာ္လည္း ေမ့ေနလုိ႕”
သူ႕မ်က္မွန္အထူးၾကီး ထဲက ေန မ်က္လုံးၾကီးျပဴးျပီး ..
“ဟ .. မင္းအေဖရယ့္ သူငယ္ခ်င္း … ဘတ္စ္ကား ေမာင္းတဲ့ ေမာင္သန္းကုိ
ေျပာတာေပါ့ … သူ႕ သားေလး ႏွစ္ေယာက္က သူ႕ကားမွာ … စပယ္ယာလုပ္
တယ္ ေလကြာ … မင္းအေဖနဲ႕ ေရွ႕ဆင့္ ေနာက္ဆင့္ ဆုံးသြားတာေလ”
“ေၾသာ္ က်ေနာ္ မွတ္မိျပီး၊ အေဖရွိတုန္းက ေတာ္လွန္ေရးေန႕ မတုိင္ခင္ …
သူတုိ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြ အမွတ္တရ ညစား စားပြဲလုပ္ရင္ … မိသားစု
ေတြကို အသြားအျပန္ ၾကိဳပို႕ လုပ္ေပးတဲ့ ေခါင္းျဖဴေနတဲ့ ဟုိ အဘၾကီးကို
ေျပာတာ မလား … ဦးသန္း အသုဘကုိ က်ေနာ့္အမၾကီး ဘဲ လုိက္ပုိ႕
ျဖစ္တယ္ အဘ”
“မင္းမဆုိးဘူး … မွတ္မိသားပဲ” လုိ႕ ေျပာလုိက္တဲ့ သူ႕ရယ့္ ေလသံက
သိပ္ေက်နပ္ပုံ မရပါဘူး။ ေပတရာေပၚမွာ ၾကိဳးျပတ္သြားလုိ႕ က်လာတဲ့
စကၠဴ စြန္တစ္ခုရယ့္ ေနာက္ကို ေျပးလုိက္ေနေသာ ကေလး တစ္အုပ္ကုိ
ၾကည့္ရင္ ….
“ေအာ္ ေယာနင္း ေတြ … ေယာနင္းေတြ … မႏၱေလးက လက္ဖက္ေရာင္းတဲ့
ေက်ာ္သိန္းေလာက္ပဲ...က်န္ပါေတာ့လား …တခါတေလၾကေတာ့ …ေသမင္း
ဟာ မ်က္ႏွာလုိက္ေန သလုိပဲ…သူတုိ႕ထက္ အသက္ၾကီးတဲ့ ငါကို မေခၚ ပဲ…
ငယ္တဲ့သူေတြကို အရင္ ေခၚသြားပါလား”လုိ႕ ေျပာျပီး ေရေႏြၾကမ္း ေသာက္ေန
ပါတယ္။
“ဘာလဲ အဘရယ့္ .. ေယာနင္းဆုိတာ … အဘေရာ အဲဒီ ေယာနင္းလား”
“ငါက .. ေယာနင္း မဟုတ္ပါဘူး … ေယာနင္း ဆုိတာ ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းက
ဘီအုိင္ေအမွာ ပါ၀င္ခဲ့ျပီး … ဘီအုိင္ေအ ဖ်က္သိမ္းေတာ့ ဘီဒီေအ ေခတ္မွာ
အသက္ (၁၆) ေအာက္ ရဲေဘာ္ ေျခာက္ဆယ္ ေလာက္ကို သင္ၾကားေပး ခဲ့တဲ့
စစ္တကၠသုိလ္ မူလတန္း ေပါ့ …ဒီေခတ္ အေခၚဆုိ ဒုဗိုလ္ ေပါ့ကြာ … မင္းအေဖ
က တခါမွ မေျပာျပဘူးလား .. ငါက အဲဒီ ေယာနင္း ေတြ ကို …ေကာက္ရုိးေျခ
ေထာက္.. ျမက္ေျခေထာက္ ေတြ လုိ႕ ေခၚတယ္… ဟား ဟား.. ” လုိ႕ ေျပာ
ျပီး ရယ္ေမာ ေနပါတယ္။
“အဘေျပာလုိက္ရင္ .. အထူးအဆန္းေတြ ၾကည့္ပဲ …ဘာလဲ ေကာက္ရုိး
ေျခေထာက္ … ျမက္ ေျခေထာက္ ဆုိတာ”
“သူတုိ႕က ေတာသားေတြ ေလ … ဘယ္ေျခေထာက္ နဲ႕ ညာေျခေထာက္ကို
ဘယ္ညာ … ဘယ္ညာ ဆုိျပီး မခြဲျခားတတ္ဘူး …အဲဒါ ငါက တမင္စေနာက္ျပီး
ေလွာင္ေျပာင္တဲ့ အေခၚအေ၀ၚ တစ္ခုပါ … ဘယ္ေျခေထာက္မွာ ေကာက္ရုိးကို
စည္း .. ျပီးေတာ္ ညာေျခေထာက္မွာ ျမက္ကို စည္းျပီး… ေလ့က်င့္ေရး ကြင္းထဲ
ေရာက္ရင္.. ေကာက္ရုိး ေျခေထာက္ … ျမက္ ေျခေထာက္ ေအာ္ျပီး ေလ့က်င့္တဲ့
သူေတြလို႕ … အသက္ေတြ ၾကီးလာေတာ့ လမ္းမွာ ေတြ႕ရင္ ဒီလုိ စေနာက္ျပီး
ေခၚေနၾကေလ” လုိ႕ ဟာသ ဆန္ဆန္ေျပာေနပင္မဲ့ သူ႕မ်က္ႏွာ ေပၚမွာ ေပ်ာ္ရႊင္
ေနတဲ့ အျပဳံးရိပ္ေတြ မေတြ႕ ရပါဘူး။
“အဘေျပာေတာ့ အဘလည္း ေတာက တက္လာတဲ့ ေတာသား ဆုိ”
လုိ႕ က်ေနာ္က ေျပာလုိက္ေတာ့၊ ပါးရည္ေတြ တြန္႕ေနတဲ့ သူ႕မ်က္ႏွာကို
အားရ ပါးရ ျပဳံးလုိက္ျပီး …
“ငါက ၾကက္သမား … စစ္မျဖစ္ခင္ ရန္ကုန္ တက္လာေတာ့ … တုိက္ၾကက္ဖ
တစ္ေကာင္ကို ရင္ခြင္ထဲ ပိုက္ျပီး တက္လာတာ ကြ … သားခြဲခါစ ၾကက္အထီး
ေလး တစ္ေကာင္ကုိ တုိက္ၾကက္ ျဖစ္ေအာင္ …ဘယ္လုိ ေမြးရမလဲ… သူ႕အိပ္
တန္းကုိ ဘယ္လုိ အျမင့္မွာ ထားရမလဲ… ဘယ္လုိ ပတ္၀န္းက်င္မွာ သူ႕ကို
ထားရမလဲ ဆုိတာ ငါေကာင္းေကာင္း သိတယ္ … အဲ မင္းဆရာေတြလုိ …
သီအုိရီေတြ … ေဖာ္ျမဴလာ ေတြ ေတာ့ ငါက မရဘူး … ရန္ကုန္ေရာက္မွ
ကိုယ့္နာမည္ကို အဂၤလိပ္လုိ စာလုံးေပါင္း တတ္လာတာ … အခုေတာင္ ငါ
စဥ္းစား မိတယ္ … ရပ္ကြပ္ထဲမွာ တခ်ဳိ႕ ငါနဲ႕ သက္တူ ရြယ္တူ အဘုိးၾကီး
ေတြ ပိုက္ဆံရေအာင္ အိမ္ေရွ႕မွာ ဆုိင္းဘုတ္ေတြ ခ်ိတ္ထားတယ္ ….
ဦးရွင္ၾကီး တင္သည္တဲ့ … ငါလည္း ငါ့အိမ္ေရွ႕မွာ ဆုိင္းဘုတ္ ခ်ိတ္မလို႕…
ၾကက္သမား ေကာင္းေကာင္း ျဖစ္ခ်င္ရင္ ၾကြခဲ့ပါ … ဆရာျဖစ္ သင္ၾကား
ေပးမည္လို႕ … ဘယ္နဲ႕လဲ ေမာင္ေရ မမုိက္ဘူးလား … ဟဲဟဲ ”
“မင္းတုိ႕ အိမ္မွာ မင္းအေဖ မေသခင္က ရခဲ့တဲ့ သစ္သား ေဘာင္ၾကီးတပ္
ထားတဲ့ ကပစ ထုတ္ တီဗြီေရာ ရွိေသးလား၊ ငါစီမွာေတာ့ ေမာင္သန္း…လက္
ေဆာင္ အတင္းထုိးျပီး ေပးခဲ့တဲ့ ပဒုံမာ ဓါတ္ဘူး ေလးေတာ့ ရွိေသးတယ္”လုိ႕
ေမးပါတယ္။
“ရွိေတာ့ ရွိေသးတယ္ အဘ၊ ဒါပင္မဲ့ ပုံရိပ္ေတြ သိပ္မေကာင္းလုိ႕၊ အိမ္ေပၚထပ္
မွာပဲ ထားတယ္၊ ေအာက္ထပ္က ဧည့္ခန္းထဲမွာ အသစ္ထပ္၀ယ္ ထားတဲ့ တီဗြီပဲ
သုံးတာ မ်ားတယ္ အဘ၊ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ” လုိ႕ ျပန္ေမးလုိက္ေတာ့ …
“ဒီဇာတ္လမ္း ဘယ္လုိ စေျပာရမလဲ မသိဘူး…ဒီလုိကြ…အဲ…မင္း..လြတ္လပ္ေရး
ေန႕ကုိ သိလား” လုိ႕ သူက ေျပာပါတယ္။
“အဘ ကလဲ လာေနာက္ေနျပန္ျပီး၊ ဇန္န၀ါရီလ ေလးရက္ေန႕ ေလ” လုိ႕ က်ေနာ္
က လူတုိင္း သိပါတယ္ ဆုိတဲ့ ပုံစံနဲ႕ ေျပာလုိက္ေတာ့ သူက …
“အင္း …. ဒီလုိကြ … မင္းက ငယ္ေသးေတာ့ ဘယ္မွတ္မိ မလဲ… မင္းတုိ႕ ခပ္ငယ္
ငယ္တုန္းက … ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း မတ္လ (၂၆)ရက္ေန႕ ညေနမွာ … ကင္း၀န္မင္းၾကီး
လမ္းမွာ … ဆဲပြဲ …အဲ ေတာ္လွန္ေရးေန႕ အထိန္းအမွတ္ ညစား စားပြဲ လုပ္တယ္…
အဲဒီမွာ မင္းအေဖရယ့္ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ေယာနင္း အုပ္စု သီးသန္႕ လုပ္တာ … သူတုိ႕
မိသားစုေတြ..မယားေတြ သားသမီးေတြနဲ႕ေပါ့…အဲဒီေန႕ တစ္ညေန ကို အဲဒီလူၾကီး
… ဗုိလ္ေန၀င္း က Pass ေပးထားတယ္ ... မူးခ်င္သလုိ မူး.. ဆဲခ်င္ရာ ဆဲေပါ့…
တခ်ဳိ႕ ရဲေဘာ္ေဟာင္း ေတြဆုိရင္ … အဲဒီ ညစား စားပြဲက ျပန္လာရင္….ေတာ္လွန္
ေရးပန္းျခံ ကို … ေသးနဲ႕ ေကာ့ပန္း တာေတာင္ ဘယ္သူမွ် မဖမ္းရဲဘူး…တစ္ခ်ဳိ႕ဆုိ
ဗုိလ္ေန၀င္း ကို စိတ္နာျပီး…အိမ္အျပန္ လမ္းတေလွ်ာက္…နာမည္တပ္ျပီး ေအာ္ဆဲ
တာ… ေထာက္လွမ္းေရး ဆုိ… အဲဒီ တစ္ညေန ကို အရမ္းလည္း အလုပ္ရွဳပ္…
မူးေနတဲ့ အဘုိးၾကီးေတြ ကို အိမ္အထိ လုိက္ပုိ႕ရေပါ့ …ဒါေၾကာင့္ အဲဒီေန႕ကို
လြတ္လပ္ေရး ေန႕ လုိ႕ ေထာက္လွမ္းေရး က နာမည္ ေပးထားတာ … တစ္ႏွစ္က်
ေတာ့… ေမာင္သန္း တစ္ေယာက္ …အဲဒီ အခမ္းအနား ကေန မူးျပီး ငါ့အိမ္ကို
ေရာက္လာတယ္… အကိုတဲ့… လူတုိင္း ေမာ္ကြန္း၀င္တုိင္း… ႏုိင္ငံဂုဏ္ရည္တုိင္း…
ျပည္တြင္းစစ္မွာ လုပ္အားေပးဘူးတဲ့ သူတုိင္း … ကပစ ထုတ္ တီဗြီ ရတယ္…
က်ေနာ္ ၾကေတာ့ မရဘူးဗ်ာ… က်ေနာ္က လုိခ်င္လို႕ မဟုတ္ပါဘူး … အိမ္က
ကေလးေတြ က အိမ္မွာ တီဗြီမရွိလုိ႕ သူမ်ားအိမ္ သြားၾကည့္ေတာ့… အခုလို
ေတာ္လွန္ေရးေန႕ နီးရင္ ရုပ္ျမင္ သံၾကားက လႊင့္တဲ့… ဘာလဲ… အမိေျမက
သား ေကာင္းမ်ား…ဆုိတဲ့ ရုပ္ရွင္ကို တီဗြီမွာၾကည့္ရေတာ့.. သူတုိ႕ ရွက္တယ္
တဲ့…သူတို႕ကုိ တျခားသူေတြက… နင္တုိ႕အေဖလည္း ေမာ္ကြန္း၀င္ျဖစ္ျပီး
ကပစ ထုတ္ တီဗြီ မရ ဘူးလားတဲ့…အကိုရာ…က်ေနာ္ အရမ္းရွက္တယ္
လုိ႕… ညစား စားပြဲက တုိက္တဲ့ အရက္ေတြ ဇြတ္ေသာက္လာျပီး ငိုသံၾကီးနဲ႕…
ငါကုိ ေျပာတယ္”
“ငါက ေျပာတယ္၊…ငါလည္း အဲဒီတီဗြီ ေလွ်ာက္လည္း မေလွ်ာက္ဘူး…ရလည္း
မရဘူး …ဒါပင္မဲ့ မင္းကေလးေတြ သူမ်ားအိမ္မွာ မ်က္ႏွာ အငယ္ခံျပီး တီဗြီ
သြားၾကည့္ ေနရတယ္ ဆုိရင္…ငါအိမ္က တီဗြီ မင္းယူသြားလို႕…ေျပာေတာ့လည္း
သူက လက္မခံဘူး…ဒါနဲ႕ မင္းဘယ္လို ဘယ္သူစီကုိ ေလွ်ာက္လဲလုိ႕ ေမးလုိက္
ေတာ့…ႏုိင္ငံေတာ္ ေကာင္စီ တြဲဖက္ အတြင္းေရးမွဴးစီ ေလွ်ာက္လႊာ တင္ရတယ္
တဲ့…ဘယ္သူက ေလွ်ာက္လႊာေရး ေပးလဲ ဆုိေတာ့ …သူ႕ေခြ်းမက ေရးေပးတယ္
လုိ႕ ေျပာတယ္… အဲဒါနဲ႕ ငါလည္း မင္းဘာေတြ ေရးလည္းဆုိေတာ့…သူ…ဂ်ပန္
ေတာ္လွန္ေရး မွာပါ၀င္ ခဲ့ျပီး…စစ္ေတာင္း ျမစ္ကမ္း တုိက္ပြဲမွာ… ပထမ တုိက္ပြဲ
ေအာင္ပြဲ ရရွိေသာေၾကာင့္… ေအာင္ပြဲခံေသာ အေနျဖင့္ တပ္စု တစ္စုလုံး မူးေန
ျပီး…ဒုတိယ အၾကိမ္ ဂ်ပန္ စစ္ေၾကာင္းဆင္းလာေသာ အခါ…ကင္းသမား…
အမူးလြန္၍…ကင္းငုိက္ေသာေၾကာင့္ ဂ်ပန္က စခန္းတစ္ခုလုံးကုိ…အသံတိတ္…
လွံစြပ္ျဖင့္ ထုိးသတ္သြားရာ… အမူး လြန္ျပီး ..ကုတင္ေအာက္ ျပဳတ္က်ေနေသာ
…သူ လြတ္ေျမာက္ ခဲ့ပါတယ္လုိ႕ …ေရးလုိက္မိတယ္လုိ႕ ေျပာေတာ့ …. ငါျဖင့္
ရီ လုိက္ရတာ …. အူေတာင္ နာတယ္… ငါလည္း သူကို အားေပးလုိက္ပါတယ္
ခဏေလာက္ ေစာင့္ပါ… မင္း ျပႆနာကို … ငါၾကိဳးစားျပီး ေျဖရွင္ ေပးမယ္
လုိ႕… ကတိ ေပးလုိက္တယ္”
“အဘက ဘယ္လုိ ေျဖရွင္း ေပးလုိက္ သလဲ” လုိ႕ က်ေနာ္က ေမးလုိက္ေတာ့
သူမ်က္ႏွာ က ရုပ္ရွင္ထဲက ေအာင္ပြဲရခဲ့တဲ့ စစ္သူၾကီး တစ္ေယာက္လုိ ျပဳံးေန
ပါတယ္။
“ငါကို ႏွစ္စဥ္ ႏွစ္တုိင္း မင္းေျပာတဲ့ ဇန္န၀ါရီလ ေလးရက္ေန႕…ဦးႏု လြတ္လပ္ေရး
ေန႕ အခမ္းအနားကို ဖိတ္တယ္… ကိုေလးတုိ႕ ဦးႏုတုိ႕ ထုိင္းေျပးျပီးတဲ့ ေနာက္ပုိင္း
…ငါ အဲဒီ အခမ္းအနား မတက္တာ ႏွစ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ၾကာလာ လုိ႕…ဖိတ္စာ
လုိက္ပုိ႕တဲ့ ေထာက္လွမ္းေရး ကေတာင္… အိမ္လာျပီး ဟုိေမး ဒီေမးနဲ႕…ဒါနဲ႕
ေမာင္သန္း ကိစၥလည္း ၾကားေရာ… ငါစိတ္ထဲ ေထာင္းခနည္း.. ျဖစ္သြားတာနဲ႕…
ငါလည္း အဲဒီ အခမ္းအနား သြားတက္တာေပါ့…ငါ့ မ်က္ႏွာလည္း ျမင္ေရာ…အဲဒီ
လူၾကီး ေတာ္ေတာ္ အံၾသ ေနတယ္…စားေသာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ စားပြဲတစ္၀ုိင္းကို
လူ ေလး ငါးေယာက္ ေလာက္ဘဲ ထုိင္စားၾကတာ… စားလဲ ျပီးေရာ…အခ်ဳိတည္ဖုိ႕
ေရွ႕ေဟာင္း ေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ေျပာဖုိ႕….စားပြဲခုန္ ေတြ စီျပီး ထုိင္ၾကေတာ့…ႏွစ္အုပ္
စု ျဖစ္သြားတယ္…ငါ့ နံေဘးမွာ ဆရာၾကီး ဦးသိန္းဟန္ ထုိင္တယ္…ငါလည္း စကား
ေျပာဖုိ႕ ေျခာင္းေနတာ….အင္း…ငဖားေတြ…. တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ အဲဒီ
လူၾကီး ကို ဖားေနလုိက္ တာ ျပီးကို မျပီး ႏုိင္ဘူး… ဒါနဲ႕ နည္းနည္းေလာက္ ၾကာ
ေတာ့… ဒုိ႕ နံေဘး ေရာက္လာတယ္… ”
“အဲဒီေတာ့ အဘက ဘာေျပာ လုိက္လဲ”
“သူက စေျပာတယ္… မင္းေနေကာင္းလား တဲ့ … တခါတေလ ၾကရင္ မင္းကို
…ငါ အရမ္း သတိရ ပါတယ္တဲ့… မိသားစုေရာ စီးပြားေရးေတြ ဘာေတြ အဆင္
ေျပလားတဲ့… သူ႕ ပါးစပ္က အဲလုိ႕ စေျပာေတာ့ က်န္တဲ့ သူေတြလည္း ငါ့ကုိ
၀ုိင္းၾကည့္ေန ၾကတာေပါ့… ငါလည္း ေျပာလုိက္ပါတယ္… က်ေနာ္ အဆင္ေျပပါ
တယ္…ဒုကၡေရာက္ မွာလည္း မေၾကာက္ပါဘူး … ဒါပင္မဲ့ တခါတေလ ၾကရင္
က်ေနာ္ ကိုယ္တုိင္ေရာ က်ေနာ္နဲ႕ ပက္သက္တဲ့ သူေတြေရာ ဒုကၡေရာက္တာ
ၾကည့္ ျပီး… က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ သံေ၀ဂ ရတယ္… က်ေနာ္ ဘ၀က ဆရာကို
ျပစ္မွားမိလုိ႕ ေက်းဇူးကန္းမိလုိ႕ က်ိန္စာ သင့္ေနတယ္လို႕ ခံစားရတယ္ ေျပာ
လုိက္ေတာ့ …. သူက… မင္းက တုိင္းျပည္အတြက္ အလုပ္ လုပ္ခဲ့တဲ့ သူပါ ….
ဘယ္လုိ က်ိန္စာ ေတြမွ မရွိႏုိင္ပါဘူးတဲ့…. ငါက… က်ေနာ္ ဆုိလုိတာ က
က်ေနာ္တုိ႕ ဂ်ပန္စီမွာ စစ္ပညာ သင္ယူခဲ့ျပီး သူတုိ႕ကို… က်ေနာ္ ျပန္တုိက္ ျပန္
သတ္ခဲ့လုိ႕ အခု က်ေနာ့္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ တစ္ေယာက္ ဆုိရင္ ဂ်ပန္က လာတဲ့
ပစၥည္းေတြ နဲ႕ ထုတ္တဲ့ တီဗြီေလး တစ္လုံးေတာင္ မ၀ယ္ႏုိင္ ရွာဘူးလုိ႕ ေျပာ
ထည့္ လုိက္တယ္… အဲဒါနဲ႕ အဲဒီလူၾကီးက… ဘယ္သူ တီဗြီ မရတာ လည္းလုိ႕
ေမးလည္း ေမးလုိက္ ေရာ …. ငါက …. ဂ်ပန္ေခတ္ တုန္းက ေတာ္ဘုရားၾကီး
နတ္ရြာစံ ဖုိ႕ ကိစၥ မွာ အမိန္႕စာ လာေပးတဲ့… ေမာင္သန္း တစ္ေယာက္ အခု
ေတာ္လွန္ေရးေန႕ ဂုဏ္ျပဳ ရုပ္ရွင္ …အမိေျမက သူရဲေကာင္းမ်ား ဆုိတာကို
မၾကည္ႏုိင္ရွာဘူး ဗ်ာလုိ႕ ေျပာလုိက္ေတာ့… ေက်ာ္ထင္က.. အကိုကလည္း..
ရုပ္ရွင္ နာမည္က အမိေျမက သားေကာင္းမ်ား ပါတဲ့…. ဆရာၾကီး ဦးသိန္းဟန္
က ရီ ျပီး… မင္းလည္း သူရဲေကာင္း တစ္ဦးပါတဲ့ … ၀င္ေျပာတယ္… ငါက …
က်ေနာ္ အရြယ္လည္း ရလာျပီး ဆရာရယ္… သူရဲေကာင္းေတာ့ မျဖစ္ခ်င္
ေတာ့ဘူး…. သူေတာ္ေကာင္းဘဲ ျဖစ္ခ်င္တာ ဗ်ာလုိ႕ ေျပာခ် လုိက္ေတာ့ …
ဆရာၾကီးေတာင္ ပါးစပ္ အေဟာင္းသာ ျဖစ္သြားတယ္”လုိ႕ ေျပာျပီး နံရံကို အၾကာ
ၾကီး စုိက္ၾကည့္ေနတယ္၊ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကာမွ ေရေႏြးေတြ တခြက္ျပီး တခြက္
ဆက္တုိက္ ေသာက္ျပီး အေမာေျဖေနတယ္။
“အဘ…. အဲဒါနဲ႕ ဦးသန္း တီဗြီ ရသြားလား အဘ”
“ေအး ... ေမာင္သန္းအိမ္ေရာ ငါအိမ္ေရာ တီဗြီ တစ္လုံးစီ ေထာက္လွမ္ေရးက
လာပုိ႕ပါတယ္၊ ငါက လက္မခံ ပါဘူး၊ အတင္းျငင္းျပီး ျပန္ေပးလုိက္တယ္၊ ေမာင္သန္း
ကုိေတာ့ ေတာင္ပန္းတဲ့ အေနနဲ႕ တီဗြီအျပင္ အဲဒီ ပဒုံမာ ဓါတ္ဘူးေလးေတြ ငါးဘူး
လက္ေဆာင္ ေပးသြားတယ္ …. အဲဒါ ေမာင္သန္း က ငါကုိေပးရင္ လက္မခံမွာ သိလုိ႕….
ငါ..အိမ္ မွာ မရွိတဲ့ အခ်ိန္ … အိမ္က ကေလးေတြကို ဇြတ္အတင္း ထုိးေပးသြားတာ
…. အခုေတာ့ ေမာင္သန္းလည္း ေလာကၾကီးထဲက ထြက္သြားျပီးေလ”
(ျပီးပါျပီး)
Aug 2, 2008
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
အလြန္ေကာင္းပါသည္ ဟုေျပာသည္ထက္ပို ေျပာခ်င္သည္။ ၀တၳဳေကာင္းဆိုသည္ သမိုင္းကိုလည္းထင္ဟတ္ ရမည္ ပစၥပန္ကိုေဖာ္က်ဴးရမည္ အနာဂတ္ကိုလည္း လွမ္းေမ်ာ္ရမည္။ အဓိက ကြ်န္ေတာ္ထင္သည္ လူတစ္ဦးျခင္းစီ၏ အတိတ္ ပစၥပန္ အနာဂတ္ တြင္ ျဖတ္သန္းမႈမ်ားျဖစ္သည္။
ဦးေအာင္
မႏၱေလး က လက္ဘက္ေရာင္းတဲ့ ေက်ာ္သိန္းဆိုတာ
အရီးေတာင္းလက္ဘက္ က ဦးေက်ာ္သိန္းလာ း:P
သမီး မသိတာေသးတာေတြကို ဦးေအာင္ ဘေလာခ္မွာ ဖတ္လို္က္ရလို႔ ေက်းဇဴးတင္ပါတယ္
ဒီ မွာ က အဲလို စာမ်ိဳးဖတ္ရဘို႔ မလြယ္ဘူး
Post a Comment