ေျမးေတြႏွင့္အတူ ဘြဲ႕ယူသူ အပုိင္း(၂)

ေရးသူ- သိန္းေဖျမင့္

တနဂၤေႏြေန႕ မနက္ခင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ ဆႏၵအတုိင္း လုပ္ႏုိင္ေလ
သည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေဒၚသိန္းထံ သြားျပီး ခ်ီးက်ဴး လုိက္သည္။ ေရွး
ေဟာင္း ေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ျပန္ေျပာ ၾကသည္။ ေဒၚသိန္းကုိ ကြ်န္ေတာ္
သတိရသည္မွာ သူ၏ မ်ဳိးခ်စ္ ျပည္ခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ေဒၚသိန္းတို႕
ငယ္ငယ္က ကုမၼာရီ အမ်ဳိးသမီး လွဳပ္ရွားမွဳ မ်ားတြင္ ပါ၀င္ခဲ့ဖူးသည္ကို
ယခင္က ေဆြးေႏြး ေမးျမန္း ဖူးပါ၏။ သုိ႕ေသာ္ ၀ုိးတ၀ါးသာ မွတ္မိေတာ့
သည္။ ယခု ျပန္ျပီး ေဆြးေႏြး ေမးျမန္းရသည္။

ျပည္ျမိဳ႕မွာ က်င္းပေသာ ဂ်ီစီဘီေအ ညီလာခံ၊ မႏၱေလးျမိဳ႕မွာ က်င္းပေသာ
ဂ်ီစီဘီေအ ညီလာခံ၊ ရန္ကုန္မွာ က်င္းပေသာ ၀ုိင္အမ္ဘီဒဘလ်ဴေအ
(Y.M.B.W.A) (ဗုဒၶဘာသာ အမ်ဳိးသမီး ပ်ဳိမ်ား အသင္း) အစည္းအေ၀း
တုိ႕ကုိ ေဒၚသိန္း တက္ခဲ့ရသည္။ ငယ္ငယ္ ရြယ္ရြယ္ႏွင့္ စြာေသာ နယ္
ကုိယ္စားလွယ္ ျဖစ္ခဲ့ ေလသည္။ ၎ေနာက္ အမ်ဳိးသမီး အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွာ
ေဒၚဘြားရွင္ (သုံးဆယ္ )က ဥကၠ႒၊ ေဒၚလွေရႊ (ကြယ္လြန္သူ ပညာရွိ
ဦးဖုိးလတ္၏ ဇနီး) က စကၠရီေတရီ (အက်ဳိးေဆာင္ သုိ႕မဟုတ္ ယခု
ေခတ္ အေခၚ အတြင္းေရးမွဴး) ျဖစ္ၾကျပီး ေဒၚသိန္းက တြဲဖက္ အက်ဳိး
ေဆာင္ ျဖစ္ခဲ့ေသးသည္။

ထုိစဥ္က အမ်ဳိးသမီး လွဳပ္ရွားမွဳမ်ားကုိ ကုမၼာရီဟု ျခဳံ၍ ေခၚၾကသည္။
သုိ႕ေသာ္ မၾကာလွပါ။ ဂ်ီစီဘီေအၾကီး ကြဲေလေတာ့သည္။ ၀ံသာႏုမ်ား၊
ကုမၼာရီမ်ား အဖြဲ႕အမ်ဳိးမ်ဳိး ေပၚလာေလသည္။




ထုိအခါ ေဒၚသိန္းသည္ ႏုိင္ငံေရး အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ ေရွာင္ခြါေနေလ
ေတာ့သည္။ ေက်ာင္းဆရာမသာ ဆက္လုပ္ ေနေလေတာ့သည္။
က်ဳိက္လတ္မွာ (၁၃) ႏွစ္၊ ဖ်ာပုံမွာ (၁၃) ႏွစ္၊ ရန္ကုန္မွာ (၁၃) ႏွစ္၊
ေက်ာင္းဆရာမ သက္ခ်ည္း (၃၉) ႏွစ္၊ ယခု ေက်ာင္းဆရာမ မလုပ္
ေတာ့ပါ။ သုိ႕ေသာ္ ဆရာမၾကီး ျဖစ္ေနရတုန္းပင္။ သူ႕ထံ ခ်ဥ္းကပ္
လာ သူမ်ားကို သင္ၾကား ပို႕ခ် ေပးေနရတုန္းပင္။

ကုိယ္တုိင္မွာမူ ေဒၚသိန္းသည္ ခုႏွစ္တန္း ေအာင္သည္အထိ သာ
ေက်ာင္းေန၍ သင္ၾကားေလ့လာ ခဲ့ရသည္။ ၁၉၂၈ ခုႏွစ္က (၁၀)
တန္းကုိ (ျပင္ပေက်ာင္းသား အျဖစ္ျဖင့္) အလြတ္ေျဖဆုိ ေအာင္ျမင္
ခဲ့သည္။ ဆရာျဖစ္ သင္တန္း စာေမးပြဲ ကိုလည္း အလြတ္ေျဖဆုိ
ေအာင္ျမင္ ခဲ့သည္။ ၁၉၅၇ ခုႏွစ္တြင္ အုိင္ေအကုိ အလြတ္ေျဖဆုိ
ေအာင္ျမင္သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ေဒၚသိန္းသည္ ေသြးတုိးေရာဂါ ရွိ
ေနေလျပီ။ သုိ႕ေသာ လက္မေလွ်ာ့။ အေနအထုိင္ ဆင္ျခင္လုိက္၊
ေဆးစားလုိက္၊ စာက်က္လုိက္၊ စာေမးပြဲေျဖလုိက္၊ တစ္ရစ္ျပီး တစ္
ရစ္ ေအာင္ ေအာင္ ၾကိဳးစားသည္။ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္တြင္ကာ ဘီေအ
ေနာက္ဆုံးႏွစ္ စာေမးပြဲကုိ တစ္ၾကိမ္တည္းႏွင့္ ေအာင္ျမင္ ေလ
ေတာ့သည္။

ကြ်န္ေတာ္ “ဘာေတြကို ယူခဲ့သလဲ။”
ေဒၚသိန္း “အဂၤလိပ္စာ၊ ဒါကေတာ့ မထူးပါဘူး။ သူမ်ားကုိလည္း သင္
ေပး ေနရတယ္။ ၀ါသနာလည္း ပါေတာ့ ဖတ္ေနရတာပဲ။ ေနာက္ျပီး
ႏုိင္ငံေရး နားလည္ခ်င္တာႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးသိပၸံ ပညာကုိ ယူလုိက္တယ္။
ေခတ္သစ္ ဥေရာပ ရာဇ၀င္ကေတာ့ သူ႕အတြဲလုိက္ ယူဖုိ႕လုိလုိ႕ ယူ
လုိက္တာပဲ။”

ကြ်န္ေတာ္ “ ဆရာမၾကီး ခုလုိ ဘီေအ ေအာင္လုိ႕ ကိုယ့္အတြက္ ဘာ
အက်ဳိးမ်ား ရွိမယ္ ထင္သလဲ။”
ေဒၚသိန္း “ ကိုယ္က်ဳိးေတာ့ ဘာမွရွိဖုိ႕ မေမွ်ာ္လင့္ပါဘူး။ အုိင္ေအ စာ
ေမးပြဲ ေျဖတုန္းကကိုပဲ ပင္စင္ သက္ေက်ာ္ေနျပီ။ ေက်ာင္းဆရာမ
(၃၉)ႏွစ္ လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ ပင္စင္ရတဲ့ ေက်ာင္းမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။
ေရွးက ပညာအုပ္ ခန္႕တုန္းကလည္း မလုပ္ခဲ့ဘူး။ ကုိယ့္က်ဳိးနဲ႕ တြက္
ရင္ ဘီေအေအာင္လုိ႕လည္း ဘာမွ်မထူးဘူး။ သုိ႕ေပမယ့္ လူငယ္ေတြ၊
ကုိယ့္ေျမးျမစ္ေတြသာမက အားလုံးေသာ ခုေခတ္ လူငယ္ေတြ
အားၾက ေစခ်င္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ မေအာင္ ေအာင္ ေအာင္ ၾကိဳးစား
ခဲ့တာပဲ။”

ေဒၚသိန္း ေမွ်ာ္လင့္သည့္အတုိင္း ေဒၚသိန္း၏ ေအာင္ျမင္မွဳသည္ လူ
ငယ္မ်ားကုိ အားၾကေစသည္။ တကယ္ေတာ့ ေဒၚသိန္း ေမွ်ာ္လင့္သည္
ထက္ပင္ ပုိပါေသးသည္။ ေဒၚသိန္း၏ ေအာင္ျမင္မွဳသည္ လူၾကီးလူငယ္၊
က်ားမ မေရြး၊ အားလုံးေသာ ျပည္သူမ်ားကို အားၾက ေစသည္။ ဇြဲ .. ဇြဲ
.. ဇြဲရွိက ေအာင္ႏုိင္သည္ဟု ဆရာမၾကီး ေဒၚသိန္းက သင္ေပးေန
ပါသည္။


(ကြယ္လြန္သူ စာေရးဆရာႏွင္ ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္း ဦးသိန္းေဖျမင့္
၏ သူတုိ႕ေခတ္၊ သူတုိ႕အတိတ္၊ သူတုိ႕အရိပ္၊ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း သတင္းစာ
ျဖတ္ပုိင္းမ်ား စာအုပ္မွ မူရင္းအတုိင္း ထင္ဆင့္ ကူးယူ ေဖာ္ျပ ပါသည္။)