Aug 20, 2008

ဇာတ္လုိက္က ဘယ္လုိပုံစံျဖစ္မလဲ အပုိင္း(၁)


ေရးသူ - ေအာင္ခင္ျမင့္
(ဘ၀ အေတြ႕အၾကံဳ)


ဟုိး လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ေတြ တုန္းက က်ေနာ္နဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူ
ညိဳ... တုိ႕ ဗဟန္းျမိဳ႕နယ္ အကသ (အေျခခံပညာ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ)
ရယ့္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ အျဖစ္ အုတ္လမ္းမွာရွိတဲ့ ေဒၚခ်ဳိခ်ဳိေက်ာ္ျငိမ္း ျခံ၀န္း
ထဲက ဂုိေဒါင္ၾကီး ( သတင္းစာ အေဟာင္းေတြ အထုပ္လုိက္ရွိတယ္) မွာ ျပဳလုပ္
တဲ့ ရန္ကုန္တုိင္း အကသ ေက်ာင္းသား စုေ၀းရာကုိ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။

အစည္းအေ၀းမွ အျပန္ ဘတ္စ္ကားခ မရွိလုိ႕ စကား တေျပာေျပာနဲ႕လမ္းေလွ်ာက္
ရင္ ဖတ္ထားသမွ် စာေပေတြ အေၾကာင္း ေျပာလုိက္ ျငင္းလုိက္ရင္နဲ႕ပဲ အိမ္ကုိ ျပန္
ခဲ့ၾက ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ အိမ္ျပန္ပုံ လမ္းေၾကာင္းက ေရႊဂုံတုိင္ အုတ္လမ္း ကေန
မီးပြိဳင့္ အထိ သြားတယ္။ ျပီးေတာ္ ကမၻာေအး ဘုရားလမ္း အတုိင္း ဘုိးဘြားရိပ္သာ
ေရွ႕ကေန ျဖတ္ျပီး မဟာစည္ သာသနာ့ ရိပ္သာ လမ္းထဲကုိ ၀င္တယ္။ ရိပ္သာေရွ႕
က ျဖတ္ျပီး သာသနာ့ရိပ္သာ လမ္းအဆုံး ကေန က်ေနာ္တုိ႕ ရပ္ကြပ္ရယ့္ ေနာက္
ေဖးကုိ ေရာက္ပါတယ္။

က်ေနာ္အိမ္မွာ လက္ယာ ဒီမုိကေရစီ စာအုပ္ဆုိလို႕ “ဦးႏု” ေရးတဲ့ ျပည္ေထာင္စု
ပန္းတုိင္ ဆုိတဲ့ စာအုပ္ရယ္၊ စတာလင္ လက္ထက္ “ကိေရာ့” လုပ္ၾကံခံရလုိ႕
ပါတီထဲက လူေတြကုိ စတာလင္က အစုလုိက္ အျပဳန္းလုိက္ ရွင္းလင္းမွဳမွာ
အေမရိကန္ ကုိ ထြက္ေျပး ေရာက္ရွိခဲ့တဲ့ “က်န္လူတစ္ေယာက္” ဆုိတဲ့ စာအုပ္
ေလာက္ပဲ ရွိပါတယ္။ က်န္တဲ့ စာအုပ္ အမ်ားစုက မာ့စ္ လီနင္ စာေပေတြ မ်ား
ပါတယ္။ ရသ ၀တၳဳ ဆုိရင္ ဆင္းရဲသား ဇာတ္လုိက္ေတြ ပါ၀င္တဲ့ ၀တၳဳေတြက
အမ်ားစု ျဖစ္ပါတယ္။




က်ေနာ္က အကသ ရန္ကုန္တုိင္းရယ့္ အစည္းအေ၀းေတြ ကုိ သြားရင္ ျမန္မာ
လုိ ဘာသာျပန္ လီနင္ရယ့္ “လက္ေရြးစင္ က်မ္း” အတြဲေတြ ထဲက စာအုပ္တစ္
အုပ္ကုိ ခါးၾကားထုိးျပီး အျမဲ ယူေဆာင္ ေနၾကပါ။ ညိဳေ.... (ဒဂုံ အကသ)နဲ႕
သက္၀င္းေအာင္ (တာေမြ အကသ) တုိ႕က က်ေနာ္ကုိ ေတြ႕ရင္ “ေဟ့ေကာင္၊
ဘယ္လုိလဲ စာအုပ္ေတြကုိ အလြတ္က်က္ ေနတာ ဘယ္ႏွစ္အုပ္ အလြတ္ရျပီးလဲ”
လုိ႕ စ ေနာက္ ေနၾကပါ။

တေန႕ၾကေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း လီနင္ စာအုပ္ကုိ ခါးထဲထုိးျပီး ညဳိ...နဲ႕ အတူ
ရန္ကုန္တုိင္း အစည္းအေ၀း ကုိ ေျခလ်င္ေလွ်ာက္ျပီး လာခဲ့ပါတယ္။ မဟာစည္
သာသနာ့ ရိပ္သာ ကားမွတ္တုိင္နား လည္းေရာက္ေရာ က်ေနာ္တုိ႕ ရပ္ကြပ္ထဲက
ဘရာေၾကာ္ ေသးေသးေလးေတြကုိ လက္ဆြဲ မီးဖုိးေလးနဲ႕ ေရာင္းတဲ့ ကုလား
အဖုိးၾကီးကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ သူနံေဘးက ျဖတ္သြားေတာ့ အဖုိးၾကီးက “ေဟ့
ေကာင္ကေလးေတြ ဘယ္သြားမလုိ႕လဲ၊ ငါ့ ဘရာေၾကာ္ အားေပးဦး ေလကြာ”
လုိ႕ လွမ္းေျပာပါတယ္။

ညိဳ....က “အရာၾကီး၊ ေနေကာင္းလား၊ ေစ်းေရာင္းေကာင္းလား၊ က်ေနာ္တုိ႕
တုိင္းျပည္ကုိ ကယ္တင္မလုိ႕ ၾကိဳးစားေနတယ္၊ ပုိက္ဆံေတာ့ မရွိဘူး၊ ေစတနာ
ရွိရင္ အလကားေကြ်း၊ ပုိက္ဆံ မရွိလုိ႕ ဘတ္စ္ကားေတာင္ မစီးပဲ လမ္းေလွ်ာက္
ေနရတယ္ ဗ်ဳိ႕” လုိ႕ ရီျပီး ေျပာပါတယ္။ ကုလား အဖုိးၾကီးလည္း က်ေနာ္တုိ႕ႏွစ္
ေယာက္ပုံစံကုိ ၾကည့္ျပီး သနားသြားပုံ ရပါတယ္။ လက္၀ါးနဲ႕ ခဏေနအုံးလုိ႕
လက္ကာ ျပျပီး ဘရာေၾကာ္ ထုတ္ဖုိ႕ စကၠဴ ရွာေနပါတယ္။ တဆက္တည္းမွာပဲ
သူ႕ ပါးစပ္က “ စကၠဴ ေစ်းၾကီးတယ္၊ နင္တုိ႕ကို ငါ့ ဘရာေၾကာ္ အလကားေကြ်း
မယ္၊ ဒါပင္မဲ့ လက္၀ါးျဖန္႕ျပီး သယ္သြား၊ စကၠဴနဲ႕ေတာ့ ထုတ္မေပး ႏုိင္ဘူး” လုိ႕
ေျပာျပီး တစ္ေယာက္ကို ဘရာေၾကာ္ ေသးေသးေလးေတြ ဆယ္လုံး ဆယ့္ငါးလုံး
နီးပါး အလကား ေပးခဲ့ပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႕ ႏွစ္ေယာက္လည္း ဘရာေၾကာ္ေလး စားလုိက္၊ ေရႊဂုံတုိင္က ျမန္မာ့
အလင္း သတင္းစာတုိက္မွာ တပ္ဆြဲထားတဲ့ နယ္ေျမ ကြပ္ကဲေရးမွဴး ဗုိလ္ၾကီး
ေကာင္းစံဦးရယ့္ မုိက္ရုိင္းပုံေတြ ေျပာလုိက္နဲ႕ပဲ အုတ္လမ္းက ေဒၚခ်ဳိ အိမ္ကုိ
ခ်ီတက္ ၾကပါတယ္။ ေရႊဂုံတုိင္ မီးပြိဳင့္လည္း ေက်ာ္ေရာ ညိဳ.... ပါးစပ္က ဘရာ
ေၾကာ္ကုိ ပလုပ္ပေလာင္ ၀ါးရင္ “ငါတုိ႕ ဆင္ေျခဖုံး ရပ္ကြပ္ေတြမွာ ေနရတဲ့ ျပည္
သူေတြ ဘ၀က ဆင္းရဲ လုိက္တာ၊ ဒီေလာက္ ဆင္းရဲ ေနတဲ့ၾကားထဲ ဆင္းရဲသား
အေၾကာင္းေတြ ေရးတဲ့ စာေပေတြ၊ ရုပ္ရွင္ေတြ၊ သီခ်င္းေတြ ၾကည့္ျပီး ငါ့ေတာ့
သိပ္ဘ၀င္ မက်ဘူး၊ တခါ လာလည္း ဇာတ္လုိက္ ေကာင္ေလးက ဆင္းရဲ လုိ႕
ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ နဲ႕ ေက်ာင္းထြက္၊ သစ္စက္မွာ အလုပ္ လုပ္၊ တေန႕ၾကေတာ့
သစ္ပုံၾကီး အေပၚက ေတာ္ေတာ္ ေလးတဲ့ သစ္တုံးၾကီး က ျပဳတ္က် လာတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ အသက္အရြယ္ အုိမင္းျပီး လက္လုပ္လက္စား အလုပ္သမား
ၾကီးတစ္ေယာက္ရယ့္ ေခါင္းေပၚ တည့္တည့္ကုိ လာထိမဲ့ ပုံစံ၊ အဲဒါကုိ ေကာင္
ေလးက အဲဒီ အလုပ္သမားၾကီးကုိ တြန္းဖယ္တယ္၊ သစ္တုံးက ေကာင္ေလး
ေျခေထာက္ေပၚ ျပဳတ္က်သြားေတာ့ ေကာင္ေလးက ေျခက်ဳိးတယ္၊ အဲလုိျဖစ္
ေတာ့ ခုနက ေကာင္ေလး ကယ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္သမားၾကီးရယ့္ သမီးက ေကာင္
ေလး အိမ္ကုိ လာျပီး ေက်းဇူး တင္ေၾကာင္း ဘာဘာညာညာ လာလုပ္တယ္၊
ဒီလုိနဲ႕ပဲ သူတုိ႕ ႏွစ္ေယာက္ သမီးရည္စား ဘ၀ကို ေရာက္သြားတယ္၊ ေကာင္
မေလးက အသက္အရြယ္ၾကီးရင့္ ေနတဲ့ သူ႕ဖခင္ကုိ သစ္စက္က အလုပ္မျပဳတ္
ေအာင္ သစ္စက္ပုိင္ရွင္ သူေဌး အိမ္မွာ အိမ္ေဖာ္ သြားလုပ္ ေပးတယ္၊ တေန႕
ေတာ့ ေကာင္မေလး ကုိ သူေဌးက ေျခေတာ္ တင္တယ္၊ ဒီလုိနဲ႕ပဲ ေကာင္မ
ေလးမွာ လူမသိ သူမသိပဲ ကိုယ္၀န္ရွိလာတယ္။

ဒါကုိ ေကာင္ေလးက ဘ၀တူ အလုပ္သမားခ်င္း ဆုိျပီး ကူညီတဲ့ အေနနဲ႕ ေကာင္
မေလးကုိ လက္ထပ္တယ္၊ ေနာက္ဆုံးၾကေတာ့ လူယုတ္မာ သူေဌးလည္း သူ႕
အကုသုိလ္ ကံေၾကာင့္ ေသသြားတယ္၊ အဲဒါမ်ဳိး စာေပေတြ၊ ရုပ္ရွင္ေတြ၊ သီခ်င္း
ေတြ ကုိ ၾကည့္ေနရေတာ့ ငါ့ စိတ္ထဲ သူေဌး ဆုိတာ အားလုံး လူယုတ္မာေတြ
လား လုိ႕ေတာင္ ထင္မိတယ္၊ ခ်မ္းသာတဲ့ လူမွန္ရင္ ေပါက္ကရ လုပ္တယ္လုိ႕
မျဖစ္ ျဖစ္ေအာင္ တြန္းပုိ႕ ေနသလုိပဲ” လုိ႕ ေျပာပါတယ္။


(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါ့မည္။)

2 comments:

Myo Win Zaw said...

မိႈင္းေတြတိုက္ထားျခင္းဆိုတာေခၚမယ္ထင္တယ္။ ဆက္လုပ္ပါ အားေပးေနတယ္ တခ်ိဳ႕ျပည္တြင္းက ရွိတဲ့လူေတြဆို နာမည္ရင္းမသုံးဘဲ နာမည္ေျပာင္ေတြ သုံးရင္ေကာင္းမယ္ထင္ပါတယ္

စႏၵီမိုးျမင့္ said...

ဦးေအာင္
သမီး ဦးေအာင္ဘေလာခ္ က စာေတြအားလံုးကိုသေဘာက်လို႔ တစ္ေနကုန္ဖတ္ေနတာ
ပို႔စ္ကို ေတာ့ ႏွစ္သက္မိပါတယ္ရွင္