မွ်ေ၀ေပးသူ - စစ္ျငိမ္းဒီေရ
စာဖတ္သူ ခ်စ္ေဆြတုိ႕ေရ က်ေနာ့္ အီေမးလ္ ကို ေရာက္လာတဲ့ စာတစ္ေစာင္
ထဲက ပုံျပင္ေလး တစ္ပုဒ္ကို ျပန္ေျပာျပမယ္ ဗ်ာ။ ပုံျပင္ေလးရယ့္ အမည္ကုိ
“ေစာင့္တတ္သူ” လုိ႕ ေပးထားပါတယ္။
… “ေစာင့္တတ္သူ” …
ဟုိးေရွးေရွးတုန္းက လိပ္မိသားစု တစ္စုဟာ ေပ်ာ္ပြဲစား ထြက္ဖုိ႕ ျပင္ဆင္ၾကပါ
တယ္။ သူတုိ႕ သဘာ၀ကုိက ေႏွးေကြးတဲ့ လိပ္ေတြဟာ ေပ်ာ္ပြဲစား ထြက္ဖုိ႕
ျပင္ဆင္တာလည္း (၇)ႏွစ္ ေတာင္ ၾကာပါတယ္တဲ့။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ လိပ္
မိသားစု အိမ္က ထြက္လာျပီး သင့္ေတာ္တဲ့ ေနရာကုိ ရွာၾကပါတယ္။ ထြက္
လာျပီး (၂)ႏွစ္ အၾကာမွာေတာ့ သူတုိ႕အတြက္ အေကာင္းဆုံး ေနရာ တစ္ခု
ကို ရွာေတြ႕သြားၾကပါတယ္။
အဲဒီေနရာကုိ သန္႕ရွင္းေရး လုပ္တာတုိ႕ ေပ်ာ္ပြဲစားအတြက္ စားစရာေတြကို
ျခင္းေတာင္းထဲက ထုတ္ျပီး ျပင္ဆင္တာ တုိ႕ကိုေတာ့ (၆)လ အၾကာမွာ ျပီး
စီး သြားပါတယ္။ အဲဒီအခါက်မွ သူတုိ႕ “ဆား” ေမ့က်န္ခဲ့တာကို သိလုိက္ရပါ
တယ္။ “ဆား” မပါတဲ့ ေပ်ာ္ပြဲစားက ဘယ္လုိမွ ေကာင္းႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႕
သူတုိ႕ ထင္တယ္။ အဲဒီကိစၥကုိ အၾကာၾကီး ေဆြးေႏြး အျပီးမွာေတာ့ အငယ္
ဆုံး လိပ္ကေလးကုိ အိမ္မွာ “ဆား” ျပန္ယူဖုိ႕ ေရြးခ်ယ္ျပီး တာ၀န္ ေပးလုိက္
ၾက ပါတယ္။ မိသားစုထဲမွာ အျမန္ဆုံးျဖစ္တဲ့ လိပ္ကေလးဟာ လူးလွိမ့္ျပီး
ငုိယုိ ပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကတိ တစ္ခုေတာင္းျပီးမွ သြားမယ္လုိ႕
သေဘာ တူပါတယ္။ ကတိကေတာ့ ဘယ္သူမွ သူျပန္မေရာက္မခ်င္း အစား
အေသာက္ေတြကို မစားပါဘူး ဆုိတဲ့ ကတိပါပဲ။ တမိသားစုလုံးက သေဘာ
တူ လုိက္ေတာ့မွ လိပ္ကေလး ထြက္သြား ပါေတာ့တယ္။
သုံးႏွစ္ၾကာတဲ့ အထိ လိပ္ကေလး ျပန္ေရာက္ မလာပါဘူး။ ငါးႏွစ္ …ေျခာက္
ႏွစ္ … ခုနစ္ႏွစ္ေျမာက္ လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ အသက္ၾကီးဆုံး လိပ္ၾကီးက
ဗုိက္ဆာတဲ့ ဒဏ္ကုိ မခံႏုိင္ရွာေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူေတာ့ စားေတာ့
မယ္လုိ႕ေျပာျပီး အသားညွပ္ ေပါင္မုန္႕ထုပ္ကို ဖြင့္လုိက္ ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီ
အခ်ိန္မွာပဲ လိပ္ကေလးက သစ္ပင္ အေနာက္ကေန ရုတ္တရက္ ထြက္လာျပီး
ေအာ္ေျပာ လုိက္ပါတယ္။
“ေတြ႕လား! သားကို ေစာင့္ၾကမွာ မဟုတ္ဘူး ဆုိတာ သိသားပဲ၊ ေတာ္ျပီး
“ဆား” သြား မယူေတာ့ဘူး … ”
(ပုံျပင္ေလးကုိ ဒီေနရာမွာ အဆုံးသတ္ခြင့္ ျပဳပါ။)
No comments:
Post a Comment