ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ စိန္ရတုပြဲ က်င္းပခဲ့သည့္ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလအတြင္း
က်ေနာ္တုိ႕ လွဳိင္နယ္ေျမ သခ်ာၤအဓိက ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားသည္
က်ဳိက္ထီးရုိးဘုရားသုိ႕ ဘုရားဖူးခရီး ႏွစ္ၾကိမ္ ထြက္ခဲ့ၾကဖူးသည္။ ပထမ ခရီးမွာ
လွဳိင္နယ္ေျမ စီးပြားေရးတကၠသုိလ္ ဦးေဆာင္ေသာ ခရီးျဖစ္ျပီး၊ ဒုတိယ ခရီးမွာ
လွဳိင္နယ္ေျမ ၾကက္ေျခနီအသင္း ရုံးခန္းကုိ သိမ္းပုိက္ထားေသာ ကိုေက်ာ္ႏုိင္
(လွဳိင္နယ္ေျမ ၾကက္ေျခနီအသင္း ေခါင္းေဆာင္)၊ ဘုိၾကီး (ဘုိျမင့္မုိရ္စုိး)၊
ေဇာ္လင္းေဒြး (ေနရာတကာ ပါ၀င္ေလ့ရွိေသာ- ပါခ်ဳပ္) တုိ႕ ဦးေဆာင္ေသာ
ခရီးျဖစ္ပါသည္။
၁၉၉၅ ခုႏွစ္တြင္ လွဳိင္နယ္ေျမ၊ သခ်ာၤအဓိက ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား
အတြင္း အထင္ရွားဆုံး ဟု ဆုိႏုိင္ေသာ ကိစၥ သုံးခု ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးပါသည္။
ယင္းတုိ႕မွာ အင္းေလးေဆာင္ ဖဲ၀ုိင္း ရွဳံးနိမ့္မွဳ၊ စိန္ရတု ရန္ပုံေငြ ရွာပြဲ ၀က္သား
တုတ္ထုိးဆုိင္၏ ေငြေၾကး အျငင္းပြားမွဳႏွင့္ က်ဳိက္ထီးရုိး ဘုရားဖူးသြားရင္း မဂၤေဆာင္
တစ္ခုတြင္ ၀င္စားမွဳတုိ႕ ျဖစ္ပါသည္။ ၀က္သားတုတ္ထုိးဆုိင္ ေငြေၾကးအျငင္းပြားမွဳ
တြင္ သခ်ာၤအဓိက ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ ၀ယ္စားမည့္သူ မလာခင္ ကိုယ့္ဘာသာ
ကုိယ္ ေစ်းဦးေဖာက္ရာမွ ရယ္ေမာစရာ ျဖစ္ခဲ့သည့္ ကိစၥတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။
(၁၉၉၆- ခုႏွစ္ ႏွစ္လယ္ပုိင္း အထက္ျမန္မာျပည္ခရီးစဥ္ မႏၱေလးတကၠသုိလ္
ေရွ႕တြင္ သခ်ာၤအုပ္စု အမွတ္တရ ရုိက္ထားေသားပုံ။)
ေရွ႕တြင္ သခ်ာၤအုပ္စု အမွတ္တရ ရုိက္ထားေသားပုံ။)
အင္းေလးေဆာင္ ဖဲ၀ုိင္း ရွဳံးနိမ့္မွဳတြင္ က်ေနာ္တုိ႕ သခ်ာၤအဓိက ေက်ာင္းသား
မ်ားသည္ Y.I.T ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ဖဲရုိက္ၾကရာ ပါလာသည့္ ပိုက္ဆံ အကုန္
ကုန္သြား၍ စီးလာသည့္ ဖိနပ္မ်ားကုိပါ အေပါင္အျဖစ္ထားျပီး ဖဲရုိက္ ခဲ့ၾကပါသည္။
ေနာက္တေန႕ မနက္ ေက်ာင္းစတက္ခ်ိန္တြင္ လွဳိင္ေက်ာင္း အေပါက္၀ရွိ ကင္းတဲ၌
ဖိနပ္မပါေသာ သခ်ာၤအဓိက ေက်ာင္းသား တစ္အုပ္စုသည္ ေက်ာင္းသုိ႕လာေသာ
သခ်ာၤအဓိက ေက်ာင္းသူမ်ားထံမွ ေက်ာင္းအပ္ရာတြင္ အသုံးျပဳေသာ ေက်ာင္းလက္ခံ
ေငြေျပစာ စာရြက္မ်ားကို လုိက္ေတာင္းခဲ့ၾကပါသည္။ ထုိစာရြက္မ်ားကို အသုံးျပဳ၍
ေက်ာင္းသုံး ဗလာစာအုပ္ႏွင့္ ေခြးတံဆိပ္ခဲတံမ်ားကုိ အစုိးရ ေပါက္ေစ်းျဖင့္ ၀ယ္ယူ
ႏုိင္ပါသည္။ ထုိေခတ္က ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ ေက်ာင္းမွ ေပးေသာ
အစုိးရ ဗလာစာအုပ္မ်ားကို သုံးစြဲသူ နည္းပါးၾကပါသည္။ Mr. Stone ဆုိင္တြင္ ေရာင္း
သည့္ စာအုပ္မ်ားကုိသာ ၀ယ္ယူ သုံးစြဲေလ့ရွိပါသည္။ ထုိေျပစာ စာရြက္မ်ားျဖင့္
စာအုပ္ႏွင့္ေခြးတံဆိပ္ခဲတံမ်ားကို ထုတ္ယူျပီး ကမာရြတ္ေစ်းရွိ ေစ်းဆုိင္မ်ားတြင္
ျပန္သြင္းခဲ့ျပီးမွ အေပါင္ခံထားခဲ့သည့္ ဖိနပ္မ်ားကို ျပန္ေရြးႏုိင္ခဲ့ပါသည္။ ေနာက္ဆုံး
တြင္ ဌါနမွဴးရုံးခန္းမွ သိရွိသြားျပီး “ဖိနပ္မပါ ဒုိ႕သခ်ာၤ” ဟု လွဳိင္ေက်ာင္းထဲတြင္
ရာဇ၀င္ တြင္ခဲ့ ဖူးပါသည္။
(ဖဲ၀ုိင္းတြင္ ပါ၀င္ခဲ့ေသာ သခ်ာၤေက်ာင္းသားမ်ား၏ အမည္မ်ားကို မေရးေတာ့ပါ။)
မဂၤေဆာင္တြင္ အားေပးမွဳ ….
က်ေနာ္တုိ႕ လွဳိင္နယ္ေျမ သခ်ာၤအဓိက ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား၏ ဘုရားဖူး
ကား စတင္ ထြက္ခြာခ်ိန္၌ ကား၏ အလယ္ေပါက္ လူ အတက္အဆင္း လုပ္ေသာ
ေနရာတြင္ ပုဆုိးခင္း၍ “ကုိးမီး” ဖဲ၀ုိင္းအျဖစ္ အေပ်ာ္သေဘာ လုပ္ခဲ့ၾကပါသည္။
ဖဲ၀ုိင္း စတင္ခ်ိန္တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားသာ ဖဲရုိက္ၾကျပီး ဆူညံ၍ ပြက္ေလာရုိက္
ေနပါသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ အိပ္ခ်င္ေနေသာ ေက်ာင္းသူမ်ားလည္း ကားေပၚတြင္ အိပ္မရ
ေသာေၾကာင့္ ဖဲ၀ုိင္းထဲသုိ႕ အေပ်ာ္သေဘာ ပါ၀င္ လာခဲ့ၾကသည္။ တေျဖးေျဖးနဲ႕
ဘုရားဖူးကားသည္ ပဲခူးျမိဳ႕အလြန္ သိမ္ဇရပ္ျမိဳ႕နယ္ မေရာက္တေရာက္၌ ဖဲ၀ုိင္း
အတြင္းရွိ ပိုက္ဆံအားလုံးသည္ ေက်ာင္းသူမ်ားလက္ထဲသုိ႕ ေရာက္ရွိသြားပါေတာ့
သည္။ ကားသည္ သိမ္ဇရပ္ျမိဳ႕နယ္ရွိ ထမင္းေၾကာ္နဲ႕ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ တစ္ခုေရွ႕
တြင္ မနက္စာ စားသုံးရန္ ရပ္ေပးပါသည္။ ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ ကားေပၚမွ အလွ်ဳိ အလွ်ဳိ
ဆင္းသြားၾကသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားကို “ဒင္းတုိ႕ကို lesson ေပးရမယ္” ဟူေသာ
မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္၍ ဆင္းသြား ၾကပါသည္။
ကားရပ္ေသာ ေနရာ၏ ကားလမ္းတစ္ဖက္ မ်က္ေစာင္းထုိး ေနရာတစ္ခုတြင္
မနက္ေစာေစာ မဂၤလာေဆာင္ပြဲ တစ္ခု က်င္းပေနပါသည္။ နယ္ျမိဳ႕တစ္ခု၏
မဂၤေဆာင္ျဖစ္ျပီး မဂၤလာပြဲ လာသူမ်ားသည္ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေရွ႕တြင္ ရပ္
ထားေသာ ဘုရားဖူးကားေပၚမွ လူငယ္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေငးၾကည့္ေနၾက
ပါသည္။ ကားေရွ႕တြင္လည္း “ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ (လွဳိင္နယ္ေျမ) ေက်ာင္း
သား/သူမ်ား ေလ့လာေရးအဖြဲ႕” ဟူေသာ စာတန္းၾကီးကိုလည္း ျမင္ေနရသည္။
ေက်ာင္းသား တစ္ဦးျဖစ္ေသာ ေမာင္…… က သူ႕ သူငယ္ခ်င္းအား လွမ္း၍
အေဖာ္ညွိပါသည္ ….
“ေဟ့ေကာင္၊ ငါ့ဆီမွာ ပိုက္ဆံ ငါးဆယ္ က်န္ေသးတယ္၊ အဲဒါကို မဂၤေဆာင္
မွာ လက္ဖြဲ႕ျပီး ၀င္ ၀ါးမလား”
သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သူကလဲ …
“ေကာင္းတာေပါ့၊ က်န္တဲ့သူေတြ လုိက္မလား”
ဤသုိ႕ျဖင့္ ကားေပၚရွိ ေက်ာင္းသား အေတာ္မ်ားမ်ား မဂၤေဆာင္ မ႑ာပ္ထဲသုိ႕
ေရာက္ သြားၾကပါသည္။ သတုိ႕သားႏွင့္ သတုိ႕သမီးတုိ႕ကလည္း သူတုိ႕မသိခဲ့ဖူး
ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားအေပၚ ေဖာ္ေရႊစြာျဖင့္ လက္ခံ ေကြ်းေမြးပါသည္။
သုိ႕ေသာ္ ကုသုိလ္ကံ က မေကာင္းခဲ့ ရွာပါ …
ေနာက္ထပ္ ဆယ္မိနစ္ခန္႕အၾကာတြင္ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ လွဳိင္နယ္ေျမမွ
ရုကၡေဗဒ အဓိက ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား၏ က်ဳိက္ထီးရုိး ဘုရားဖူးယာဥ္
သည္ သိမ္ဇရပ္ျမိဳ႕နယ္သုိ႕ ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါသည္။ မဂၤေဆာင္တြင္ အားရပါးရ
စားေသာက္ေနေသာ သခ်ာၤ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ျမင္လုိက္ရေသာ အခါ ….။
ဘုရားဖူးကားသည္ သာမညဆရာေတာ္ၾကီး သီတင္းသုံးရာ သာမညေတာင္ဆီ
ဦးတည္၍ တရိပ္ရိပ္ သြားေနပါသည္။ ကားေပၚတြင္ ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္း
သူမ်ား တစ္ဖက္ႏွင့္ တစ္ဖက္ ဘုၾကည့္ ၾကည့္ေနၾကပါသည္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ
ေအာင္ စကားမေျပာႏိုင္ဘဲ ေနာက္ဆုံးတြင္ “၀ါး” ခနဲ ရယ္သံမ်ား ထြက္ေပၚ
လာ ပါေတာ့သည္။
(ဤမွ်သာ။)
3 comments:
သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ့ ကြင္းဆင္းရတဲ့ အခ်ိန္တံုးကေတာ့ ဖဲေဆာ့ခဲ ့ဖူးတယ္ .. မိန္းကေလးေတြ က နုိင္တာ မ်ားတယ္ ..ဘာလို့ လဲ မသိဘူးေနာ္..
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝဟာ ေပ်ာ္စရာ အေကာင္းဆံုး အခ်ိန္ေလးေတြဘဲ...လြမ္းမိပါေသးရဲ ့ ကိုေအာင္ေရ ..
ခင္မင္စြာျဖင့္
ကိကီ
သခ်ၤာေက်ာင္းသားေတြ ဆိုးလိုက္တာေနာ္ .. :P
အဟဲ .. ေနာက္တာပါ။
က်မလဲ ပထမႏွစ္က သခ်ၤာယူတာပါပဲ။
ဒုတိယႏွစ္မွာ ႐ူပေဗဒေျပာင္းလိုက္တာ။
သခ်ၤာမွာ က်န္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ က်မကို သစၥာေဖာက္ တဲ့။
၁၉၉၅ မွာေတာ့ က်မက မိန္းထဲေရာက္ေနၿပီ။
မိန္းထဲေရာက္ေပမဲ့ က်မကေတာ့ အာစီတူးမွာပိုေပ်ာ္တယ္။
အာစီတူးကို ပိုခ်စ္တယ္။
အာစီတူးမွာ ေက်ာင္းတက္တုန္းက ေက်ာင္းမဂၢဇင္းအတြက္ ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ကဗ်ာေလး ဘေလာ့မွာေတာင္ တင္ခဲ့ဖူးေသးတယ္။ မဂၢဇင္းထဲေတာ့ မထည့္ျဖစ္ဘူး။ အာစီတူးကို လြမ္းေနတဲ့ ကိုေအာင္ ဖတ္ၾကည့္ခ်င္မလားလို႔ (မဖတ္ခ်င္လဲ ဇြတ္ပဲ ေကာ္ပီကူးျပလိုက္ပါတယ္) :)
***
‘ၾကိဳဆိုပါသည္’
လာခဲ့ေလ .. ..
တို႔ေျမစခန္း၊ အေရာက္လွမ္းခဲ့
အပမ္းလဲေျပ၊ အႏြမ္းေျပဖို႔
စိမ္းညဳိ႕သြယ္တန္း၊ ကုကၠိဳလမ္းနဲ႔
စိန္ပန္းပြင့္နီ၊ စီရရီနဲ႔
ေတးသီငွက္မ်ား၊ ဆိုစကားဖြဲ႕
တကယ့္အလွ၊ သဘာ၀ေတြ
သာစြေျမမွာ၊ တခါတေခါက္
လာေရာက္ခိုနား၊ တို႔မ်ားၾကိဳဆို
ေရႊအိုေရာင္ တကၠသိုလ္မွ … ။
ကိကီႏွင့္ မေမဓါ၀ီ ေကာ္မန္႕ေရးေပးတာ ေက်းဇူးဗ်ာ။
မေမဓါ၀ီရဲ႕ ကဗ်ာကို လွဳိင္ေက်ာင္းၾကီးျပန္ဖြင့္ႏုိင္မဲ့ တေန႕က်ရင္ တက္ခြင့္ရမဲ့ လူငယ္ေတြကို ျပန္ျပၾကတာ
ေပါ့ဗ်ာ။
Post a Comment