အမွတ္တရ “တဂ္” ႏွင့္ Wind of Change သီခ်င္း

ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ

ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့ အကုိေဆာင္းယြန္းလက “တခါတေလမွာ ဒီသီခ်င္းေလေတြ
ကုိ ညည္းတတ္တယ္” ေခါင္းစဥ္နဲ႕ က်ေနာ့္ကို တဂ္ထားပါတယ္။ တဂ္ ခံရတဲ့
သူေတြထဲမွာ “ကုိေအာင္” ဆုိတာ က်ေနာ္လား၊ အကိုၾကီး ကိုေအာင္သာငယ္
လားဆုိတာ ေသေသခ်ာခ်ာ မက်ိန္းေသပင္မဲ့ ဒီ “တဂ္” ကို အမွတ္တရ အေနနဲ႕
ေရးလုိက္ပါတယ္။

ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ ေရးျပတာ ထင္သေလာက္ေတာ့ မလြယ္ပါ။ ခက္ေနတာ
က က်ေနာ္သည္ သီခ်င္းမ်ားကုိ ႏွစ္သက္သူဟု ေျပာရန္ပင္ နည္းနည္းေတာ့ ခက္
ေနပါတယ္။ က်ေနာ္ ဂစ္တာ လုံး၀ မတီးတတ္ပါ။ အႏုပညာ တူရိယာႏွင့္ ပက္သက္
၍ စႏၵယားကိုေတာ့ နည္းနည္း စိတ္၀င္စားပါတယ္။ သီခ်င္းေတြကို ရံဖန္ရံခါ နား
ေထာင္ေလ့ ရွိပါတယ္။

အလယ္တန္းေက်ာင္းသား ဘ၀တုန္းက က်ေနာ္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ သီခ်င္းက
အဆုိေတာ္ စုိးလြင္လြင္ သီဆုိတဲ့ “သိလ်က္နဲ႕” သီခ်င္းျဖစ္ပါတယ္။
“ယူပါ အတင္းပဲ ထုိးလုိ႕ ေပးေတာ့ မယူရင္ ရုိင္းျပသြားမွာ ဆုိး၊
ကိုယ္သြားျဖဲျပလုိ႕ မရေတာ့အခါ အလုိလုိ ယူခဲ့ရတယ္” …..

တကၠသုိလ္ ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္အၾကိဳက္ဆုံး သီခ်င္းက အဆုိေတာ္ ေလးျဖဴ
သီဆုိတဲ့ “ၾကယ္စင္မ်ားရဲ႕ လမ္း” ျဖစ္ပါတယ္။
“နာက်င္စြာ ေက်ာခုိင္းခဲ့တယ္ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးရယ္” ….
“ေမွာင္လာရင္ ေကာက္က်စ္တဲ့လမ္းေပၚ လွည့္လည္ဖုိ႕အတြက္” ….

က်ေနာ္ ကိုယ္တုိင္ အစအဆုံး ရတဲ့ သီခ်င္းဆုိတာ အေတာ္ကုိ ရွားပါတယ္။
“ကမၻာမေၾက” တုိ႕ “ကမၻာမေၾကဘူး” တုိ႕လုိ အုပ္စုလုိက္ ဆုိရတဲ့ သီခ်င္းေတြ
ေတာ့ ရပါတယ္။ တခါတေလ က်ေနာ္ ဆုိညည္းတဲ့ သီခ်င္းေတြဟာ ဟုိတ၀က္
ဒီတ၀က္ေတြ မ်ားလွပါတယ္။ အဲ က်ေနာ္ ႏွစ္သက္မိတဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေတာ့ ရွိ
ပါတယ္။ အဲဒါက Wind of Change ျဖစ္ပါတယ္။



ဒီေလာက္ဆုိရင္ က်ေနာ့္အကုိ ကိုေဆာင္းယြန္းလ ေက်နပ္လိမ့္မယ္လုိ႕
ထင္ပါတယ္၊ စာလာဖတ္တဲ့ ညီအကို ေမာင္ႏွမ ဘေလာ့ဂါေတြေရာ ဘာသီခ်င္း
ေတြ ညည္းတတ္ၾကလဲဗ်ာ၊ တဂ္ေတာ့ ထပ္တဂ္ခ်င္တယ္ စိတ္၀င္စားတဲ့ သူမ်ား
ရွိရင္ ေရးေပးၾကပါဗ်ာ၊ က်ေနာ့္အေနနဲ႕ ေလးစားစြာ တဂ္ ပါတယ္။