ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ
က်ေနာ္တုိ႕ရယ့္ အသက္ရွင္သန္မွဳ မီးရထားသည္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္
ဆုိသည့္ ဘူတာသုိ႕ ဆုိက္ေရာက္ရန္ ဥေၾသာ္သံမ်ား ဆူညံလ်က္
ရွိပါတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း အထူးတန္း၊ တခ်ဳိ႕လည္း ပထမတန္း၊
တခ်ဳိ႕လည္း ရုိးရုိးတန္း၊ တခ်ဳိ႕လည္း ထုိင္ခုံမဲ့၊ တခ်ဳိ႕လည္း လက္မွတ္
မဲ့၊ တခ်ဳိ႕လည္း နားလည္မွဳ၊ တခ်ဳိ႕လည္း ပုိင္ရာဆုိင္ရာ ပုံစံအေနအထား
အသီးသီးျဖင့္ လိုက္ပါ ခဲ့ၾကပါတယ္။
ထုိရထားေပၚတြင္ နဖူးပုိေျပာင္လာျပီး ဆံပင္ျဖဴ တစ္ေခ်ာင္းစ ႏွစ္ေခ်ာင္းစ
ပုိမုိ ပိုင္ဆုိင္လာသည့္ က်ေနာ္သည္ အသက္တစ္ႏွစ္ၾကီးျခင္းကို ျငင္းပယ္
၍ မရႏိုင္ေသာ ေရာက္လုဆဲဆဲ ထုိဘူတာအား ျပတင္းေပါက္မွ ေငးၾကည့္
ေနမိ ပါတယ္။ က်ေနာ္လုိက္ပါလ်က္ ရွိေသာ ရထားတဲြအတြင္းရွိ လူငယ္မ်ား
အား လြန္ခဲ့ေသာ ၁၈ ႏွစ္၊ ၁၉ ႏွစ္ခန္႕က ရန္ကုန္တုိင္း အေျခခံပညာ
ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ(အ.က.သ)၌ တြတ္ပီ ဥကၠ႒ ျဖစ္ခဲ့စဥ္ အ.က.သ
ရန္ကုန္တုိင္း ေျမာက္ပိုင္းခရုိင္ ေပတရာေပၚ ေျပာက္က်ားသပိတ္ တုိက္ပြဲ
မ်ားတြင္ အျပင္စည္း တာ၀န္ခံ တစ္ဦးအေနျဖင့္ မည္သုိ႕မည္ပုံ ေခါင္းေဆာင္
ခဲ့သည္မ်ားကို ဆရာၾကီးေလသံအျပည့္ျဖင့္ လူတြင္က်ယ္လုပ္ကာ ျငင္းခုန္မွဳ
မ်ားတြင္ ဇြတ္အတင္း အႏုိင္ယူ ဗုိလ္က် ခဲ့ပါတယ္။
“သူေတာင္းစား အိမ္မွာ အိပ္ဖူးသလား”
“ပီနန္အိတ္ခြံ အေဟာင္းေတြကို အိမ္ပုံစံလုပ္ထားတဲ့ အရမ္း
ဆင္းရဲတဲ့ အိမ္မွာ အၾကာၾကီး ပုန္းခုိ ဖူးသလား”
“ေတာ္လွန္ေရးမွာ ထမင္းငတ္လုိ႕ လက္ဌါး ဖဲသမား လုပ္ဖူး သလား”
“ ... လား …. လား ….. လား ”
က်ေနာ္လုိက္ပါ စီးနင္းခဲ့ေသာ ရထားတြဲအတြင္း တခ်ဳိ႕ေသာ က်ေနာ့္
ဆရာသခင္မ်ား၊ တခ်ဳိ႕ေသာ က်ေနာ့္ ေက်းဇူးရွင္မ်ား၊ တခ်ဳိ႕ေသာ
က်ေနာ့္ ညီအကို သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ တခ်ဳိ႕ေသာ က်ေနာ့္ကုိယ္ က်ေနာ္
ထက္ ပို၍တန္ဖုိးထားခဲ့သည့္ လူမ်ားသည္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ဆုိသည့္ ဘူတာ
သုိ႕ မေရာက္မီ ၾကားဘူတာ မ်ား၌ ပ်ံသန္းထြက္ခြာ ခဲ့ၾကပါတယ္။
အလင္းေရာင္ ထိန္းလင္းေသာ ေန႕အခါမ်ားတြင္ က်ေနာ္သည္
ရထားေပၚတြင္ သမုိင္းသုေတသီ လုိလုိ၊ ကဗ်ာဆရာ လုိလုိ၊ မ်က္ႏွာမြဲ
မ်ားဖက္မွ ရပ္တည္သူ လုိလုိ၊ ေတာ္လွန္ေရး အသံ တစာစာျဖင့္ ျပဳျပင္
ေျပာင္းလဲေရး သမား လုိလုိ ပုံစံမ်ဳိးျဖင့္ ရူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူမ်ား ၾကား
တြင္ အသံကုန္ ေၾကြးေၾကာ္ ခဲ့ပါတယ္။
အေမွာင္က်ေသာ ညအခါ မ်ားတြင္ ဆင္ဆာခြင့္ျပဳခ်က္ မရေသာ ျပန္
လည္ ထုတ္ေ၀ရန္ ခြင့္မျပဳေသာ စာအုပ္ အေဟာင္းတခ်ဳိ႕၊ မွတ္တမ္းေဟာင္း
တခ်ဳိ႕ကုိ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဆုိသည့္ ဘူတာမွ စတင္ ထြက္ခြာခ်ိန္တြင္ လစ္ရင္
လစ္သလုိ ရထားေပၚတြင္ ေစ်းေရာင္းတတ္ေသာ ေစ်းသည္ပညာကို အင္းစိန္
တြဲဖက္ ေထာင္ထဲတြင္ ေရေႏြး ေရာင္းစားရာမွ ရခဲ့ေသာ အက်င့္အတုိင္း
“က်ေနာ့္ဆီက ေရေႏြး တစ္ပုလင္းကုိ လုိခ်င္ရင္ ႏြားတံဆိပ္ ေဆးေပါ့လိပ္ အလိပ္
၂၀ ရွာထားေဟ့” လုိ႕ အလဲအလွယ္ လုပ္ရန္ စိတ္ကူးထား ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ … အဲ အခု ရထားေပၚမွာ အဲဒါ နည္းနည္း အခက္အခဲ
ေတြ႕ေနပါတယ္။ ဒီ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ဆုိတဲ့ ဘူတာကေန ရထား စထြက္ရင္
က်ေနာ့္ဖက္က ေပးမွာက ရွားပါး စာအုပ္နဲ႕ မွတ္တမ္းတခ်ဳိ႕။ အင္းစိန္တြဲ
ဖက္ ေထာင္ထဲကလုိ ေရေႏြးပုလင္း မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီအျပင္ က်ေနာ့္လုိခ်င္
တာကလည္း ႏြားတံဆိပ္ ေဆးေပါ့လိပ္ ၂၀ လိပ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ေတာ္ေတာ္ေလး ျမင့္မားတဲ့ အဖုိးအခပဲ။ ျမန္မာျပည္ ဒီမုိကေရစီ ရရွိေရး
အတြက္ မိမိတုိ႕ ပါ၀င္မွဳ အခန္းက႑ကုိ တုိးျမင့္ေပးပါလားလုိ႕ ဆုိတဲ့
ေတာင္းဆုိမွဳတစ္ခု ျဖစ္ရင္ေရာ ဘယ္လုိသေဘာ ရလဲဗ်ာ။
ဗ်ာ …. ဘယ္လုိ ေျပာလုိက္တယ္။ ဗ်ာ …. ။ အလကား ဖတ္မယ္။
ဗ်ာ …။ အလကားရတဲ့ ေနရာမွာ ေရးထားလုိ႕ အလကား ဖတ္မယ္။
ရက္စက္လုိက္တာ ဗ်ာ။
