တုိက္ယူရသည့္ မ်က္ရည္တေပါက္ အပုိင္း(၁)

ေရးသူ- ရန္ကုန္ဘေဆြ

(မွတ္ခ်က္။ ။ ဤစာအုပ္ကုိ ေရးသားသူ စာေရးဆရာ ရန္ကုန္ဘေဆြသည္
အဂၤလိပ္ အစုိးရ၏ စစ္မွတ္တမ္းမ်ား၌ အဂၤလိပ္ႏွင့္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ားကို
ေတာ္လွန္ရန္ ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည့္ ရန္ကုန္ ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရး၏ ေခါင္း
ေဆာင္ တစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။ ယခုေဖာ္ျပေသာ “တုိက္ယူရသည့္ မ်က္ရည္
တေပါက္” ၀တၳဳသည္ “ခ်ီေလေသာ္လည္း” ၀တၳဳ၏ အဆက္ဟု စာေရးဆရာ
က ဆုိထားပါသည္။ ဤ၀တၳဳအတြင္း၌ ပါရွိသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္
ကိုးဆယ္ ရာခုိင္ႏွဳန္းနီးပါး ျဖစ္ရပ္မွန္မ်ားကို ေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
အခ်ဳိ႕ေနရာမ်ားတြင္ စစ္ရုံးခ်ဳပ္၏ ကန္႕ကြက္မွဳအရ ေနရာလႊဲထားပါသည္။
ဒု-ဗုိလ္မွဴးၾကီး ေမာင္ေမာင္ အပါအ၀င္ အရာရွိ ေျခာက္ေယာက္ကို ဖမ္းဆီး
ထားရာ ေနရာသည္ ပဲခူးတုိင္း ေတာင္ငူျမိဳ႕မွာ ကရင္ျပည္နယ္ သံေတာင္ျမိဳ႕
သုိ႕ သြားရာ လမ္းရွိ ၾကားေနရာတစ္ခု (ဥပမာ … ေဘာဂလိ့ ရြာ) ဟု သိရပါ
သည္။ ယင္း ကယ္ဆယ္ေရး စစ္ဆင္မွဳသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပည္တြင္းစစ္သမုိင္း
တြင္ ရဟတ္ယာဥ္ ကို စျပီး အသုံးျပဳေသာ တုိက္ပြဲဟု သိရပါသည္။ ယင္းကယ္
ဆယ္ ခံရမွဳအျပီးတြင္ စစ္အရာရွိ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္သည္ ဗုဒၶဘာသာမွ
ခရစ္ယာန္ဘာသာသုိ႕ ကူးေျပာင္းခဲ့ပါသည္။ သူ႕အဖမ္းခံေနရစဥ္ ဘာသာကူး
ေျပာင္းေရး လာေရာက္စည္းရုံးေသာ ခရစ္ယာန္ဘုန္းေတာ္ၾကီးအား အရြဲ႕တုိက္
ျပီး ဒီေနရာက ခုႏွစ္ရက္အတြင္း လြတ္ရင္ ဘာသာေျပာင္း ကိုးကြယ္မည္ဟု
သူက ဆုိခဲ့ပါသည္။ သူ႕အား ဖမ္းဆီးထားစဥ္ က်န္းမာေရးအတြက္ ျပဳစု
ေစာင့္ေရွာက္ရာမွာ သူ႕အေပၚ တဖက္သက္ ေမတၱာသက္၀င္ေနေသာ ကရင္
လူမ်ဳိး သူနာျပဳဆရာမေလးက သူ႕အား လြတ္ေျမာက္ေစလုိေသာေၾကာင့္ ဆပ္ျပာ
တုံးေပၚတြင္ ေျမပုံဆြဲျပီး သတင္းေပးရာမွ သူတုိ႕အားလုံး လြတ္ေျမာက္ခဲ့ပါ
သည္။ သူနာျပဳ ဆရာမေလးမွာ သစၥာေဖာက္မွဳျဖင့္ လက္နက္ကိုင္ အင္အားစု
၏ ေသဒဏ္ေပးျခင္းကို ခံရပါသည္။ ထုိေၾကာင့္ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္သည္
သူ႕အား တဖက္သက္ ၾကိဳက္ရာမွ သူ လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ အသတ္ခံရ
ေသာ သူနာျပဳဆရာမေလးႏွင့္ ပက္သက္ျပီး ယူၾကဳံးမရ ျဖစ္ခါ ဘာသာကူးေျပာင္း
ခဲ့သည္ဟု တခ်ဳိ႕က ဆုိၾကပါသည္။ …. ကုိေအာင္(ပ်ဴႏုိင္ငံ) … )



ေအာင္လင္း၏အမွာ

လက္ရုံးရည္ ႏွလုံးရည္ထက္ျမက္သူတုိ႕အား သူရဲေကာင္းဟူ၍၎၊ စြယ္စုံရဟူ၍
၎၊ ေရွးဗမာတုိ႕ ဆုိစကား ရွိသည္။
လူ႕သမုိင္းတြင္ ဤသုိ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ေပၚေပါက္ခဲ့ဘူးေလျပီ။ ထုိပုဂၢိဳလ္မ်ားကို
ခ်ီးက်ဴးၾကရသည္။ ထုိပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ စြမ္းေဆာင္ခ်က္မ်ားကို အားက်မိသည္။

န၀ေဒးသည္၎၊ လက္၀ဲ သုႏၵရသည္၎။ ဤသုိ႕ေသာ စြယ္စုံရပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္
ၾကသည္။ သူတုိ႕၏ ရဲရင့္ေသာ သတၱိ၊ ေျပာင္ေျမာက္ေသာ စြမ္းေဆာင္မွဳမ်ား
သည္ သူတုိ႕၏ စာေပ အႏုပညာကုိ ေတာက္ပေစ၏၊ ၾကြယ္၀ေစ၏၊ ထက္မ်က္
ေစ၏၊ ခုိင္ခန္႕ေစ၏။ ယခုေခတ္၌လည္း ဤသုိ႕ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားေပၚေပါက္
လာသည္ကုိ ျငင္းစရာ မလုိဟု ထင္မိသည္။
ဤအခ်က္သည္ စာေပအႏုပညာဘ၀မွာ ထင္ဟပ္ေတ၀ံပလာျခင္း ျဖစ္သည္
ကုိ အခုိင္အမာ ျပဳလုိက္ျခင္း ေပတည္း။

ယခု ရန္ကုန္ဘေဆြ၏ တုိက္ယူရသည့္ မ်က္ေရတေပါက္သည္ ဓနရွင္ေလလုံး
ထြားတုိ႕၏ လက္ရုိးစကားျဖစ္ေသာ “စာသည္ စာသက္သက္၊ အႏုပညာသည္
အႏုပညာသက္သက္” ဆုိေသာ အယူအဆမ်ဳိးျဖင့္ ထြက္လာေသာ ၀တၳဳမဟုတ္၊
သူ႕ကုိယ္တုိင္ ေတြ႕ၾကဳံ တုိက္ခုိက္စြန္႕စားလာေသာ တုိက္ပြဲေပါင္းမ်ားစြာမွ ေပါက္
ဖြားလာေသာ ၀တၳဳျဖစ္သည္။

“တုိက္ပြဲဟူသည္ ခ်ီေလေသာ္လည္း” ၀တၳဳမ်ားကို ဖတ္ျပီးေသာ ပရိတ္သတ္မ်ား
အတြက္ ဤအခ်က္ကို ရွင္းစရာ မလုိေတာ့ဟု ထင္မိသည္။
ဤတုိက္ယူရသည့္ မ်က္ရည္ ၀တၳဳသည္ ခ်ီေလေသာ္လည္း ၀တၳဳအဆက္ဆုိလွ်င္
လည္း မွားမည္ မထင္။
သုိ႕ေသာ္ စာေရးသူအေနျဖင့္ ဤ၀တၳဳကို တမ်ဳိးတမည္ ေပးလုိက္ခ်င္သည္။
ထုိအမည္ကား ….
တုိက္ယူရသည့္ မ်က္ေရ ….
သုိ႕မဟုတ္ ….
တုိက္ယူ၍ ရခဲ့ေသာ ၀တၳဳ ….

ေအာင္လင္း

ရန္ကုန္ဘေဆြ
တုိက္ယူရသည့္ မ်က္ရည္တေပါက္

၁။
အသတ္ခံရမည့္ စစ္ဆင္ေရးမွဴးခ်ဳပ္ႏွင့္
ဗုိလ္ၾကီးေျခာက္ေယာက္

သတင္းၾကားလွ်င္ ၾကားရျခင္း သုံးေလးရက္မွ် ေန႕စဥ္ ဆက္တက္ေနေသာ
အဖ်ားေၾကာင့္ အိမ္၌ နားဦးမည္ဟု စိတ္ကူးထားသည္ကို ဖ်က္လုိက္၏။

အသစ္စက္စက္ ေရာက္ရွိလာေသာ ရုပ္ရွင္အသံဖမ္းစက္ၾကီးတြင္ ေဇာကပ္
ေနသည္တုိ႕လည္း ေပ်ာက္သြား၏။

နံနက္ ၂-နာရီေလာက္မွ အဖ်ားတက္ရင္ ရုပ္ရွင္ျခံထဲက ျပန္လာေသာေၾကာင့္
အိမ္ရွင္မက သည္သတင္းကို ယခု နံနက္မွေျပာ၏။ ဒါကိုပင္ မေၾကမနပ္ ျဖစ္
ရေသးသည္။ ခ်က္ျခင္းဆုိသလုိပင္ ကိုေအာင္ၾကီး (ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ေအာင္ၾကီး)
ရွိရာသုိ႕ လုိက္သြား၏။

လက္နက္ကိုင္ ကရင္အမ်ဳိးသားတုိ႕လက္ထဲ၌ ဖမ္းထားျခင္း ခံရေသာ ကိုေမာင္
ေမာင္ (ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပုိင္း စစ္ဆင္ေရးမွဴးခ်ဳပ္၊ ဒု-ဗုိလ္မွဴးၾကီး ေမာင္ေမာင္)
ႏွင့္ အျခား ဗုိလ္ၾကီးေျခာက္ေယာက္တုိ႕ကို မည္သည့္ေန႕ရက္တြင္ ေသဒဏ္
အျပစ္ေပးမည္ဟု လက္နက္ကိုင္ ကရင္အမ်ဳိးသားတုိ႕က အတိအလင္း ေက်ညာ
လုိက္ေသာ သတင္းျဖစ္၏။

ကုိေမာင္ေမာင္ႏွင့္ ဂ်ပန္မ၀င္မီ အဂၤလိပ္ေခတ္ကတည္းက ျမင္ဘူးၾကရ၏။ ရင္း
ႏွီးမွဳ မရွိၾကရေသး။
ပ်င္းရိေျခာက္ေသြ႕ဘြယ္ေကာင္းသည့္ ညေနတခုတြင္၊ ဆရာထြန္းေရႊ (နဂါးနီ
ဂ်ာနယ္ စာတည္းခ်ဳပ္) သည္ ယခု စာေရးသူအား ေရေက်ာ္ဘက္ရွိ အိမ္တအိမ္
သုိ႕ ေခၚသြား၏။ ထုိအိမ္တြင္ သခင္ဗဟိန္း (ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္)ႏွင့္
အတူ စာေရးသူတုိ႕အလ်င္ ေရာက္ေနႏွင့္ၾကသည့္ ယခုမွ ျမင္ဘူးၾကရေသာ
မ်က္ႏွာစိမ္း လူရွစ္ေယာက္ တုိ႕ကို ေတြ႕ရ၏။

မ်က္ႏွာစိမ္းတုိ႕သည္ ယခုမွ ေတြ႕ၾကရသူ အခ်င္းခ်င္း ရင္းႏွီးေသာ မ်က္လုံးတုိ႕
ျဖင့္ ခပ္ျပဳံးျပဳံးၾကည့္မိၾကေသာ္လည္း တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ မိတ္မဖြဲ႕ၾက၊
ႏွဳတ္မဆက္ၾက၊ နာမည္ကိုလည္း မေခၚၾက။

ေခတၱၾကာေသာအခါ ကားတစီး အိမ္ခန္းေရွ႕သို႕ ရပ္လာျပီးလွ်င္ သခင္ဗဟိန္း
ပါသြား၏။ ည ၇- နာရီခြဲခန္႕ ရွိေသာအခါ ထုိကားျပန္ဆုိက္လာ၍ ကားေပၚမွ
ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္ လူငယ္တေယာက္ ဆင္းလာသည္။ ကုတ္အက်ႌ အေတာ္ဖါးဖါး
ကို ၀တ္ထား၏။ မြန္ရည္ ယဥ္ေက်းေသာ အမူအရာရွိ၏။ မ်က္ႏွာတည္တန္႕
ရင့္က်က္၏။ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ အသံႏွင့္ တုိးတုိးသက္သာ စကားေျပာ၏။ ႏွစ္
လုိဘြယ္ေသာ အျပဳံးကိုလည္း ျပဳတတ္၏။ ထုိသူသည္ သူ မသိေသာ လူတစုကို
ၾကည့္ကာ “ေစာင့္ေနရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကျပီ ထင္တယ္ …” ဟုေျပာ၏။

ထုိ႕ေနာက္ စာေရးသူတုိ႕ အားလုံးအား ရုိင္ဖယ္ေသနတ္ကို မည္သုိ႕ပစ္ရသည္၊
မည္သုိ႕ျဖဳတ္ရ တက္ရသည္၊ အစိတ္အပုိင္းေပါင္း မည္မွ်ပါသည္ဟု စိတ္ရွည္
လက္ရွည္ သင္ေပးေန၏။ ည ၁၀- နာရီခန္႕တြင္ အိမ္ေရွ႕သုိ႕ ကားျပန္ေရာက္
လာမွ သူမသိေသာ လူအားလုံးကုိ ျပဳံး၍ႏွဳတ္ဆက္ခါ ျပန္သြား၏။

ေနာက္မွ သိရသည္ကား ထုိသူသည္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢတြင္
ေနာက္ကြယ္က တာ၀န္ယူရသူျဖစ္လ်က္ တကၠသုိလ္ အေပ်ာ္တမ္း စစ္တပ္တြင္
လည္း ပါ၀င္ထမ္းေဆာင္ေနသူ တဦးျဖစ္သည္ဟု ဆုိ၏။

ေျမာင္းျမေထာင္ရွိ ႏုိင္ငံေရးသမားအားလုံးတုိ႕ကို ေရႊဘုိေထာင္သုိ႕ ေရြ႕ေျပာင္း
ပစ္ရမည္ဟု အဂၤလိပ္အစုိးရတုိ႕က စီစဥ္မွဳ တခုျပဳ၏။ ထုိအစီအစဥ္အရ ေျမာင္း
ျမေထာင္တြင္းရွိ ႏုိင္ငံေရးသမားအားလုံး ရန္ကုန္သုိ႕ ေရာက္ရွိလာၾက၏။ ထုိအခ်ိန္
၌ ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွ အစုိးရသည္ အထက္ပုိင္းသုိ႕ ေရြ႕ေျပာင္းေနၾကေသာ ေနရာႏွင့္
တုိက္ဆုိက္ေန၏။

ဤတြင္ ဆရာခ်စ္ (ယခုကြန္ျမဴနစ္ပါတီေတာခုိ)က၊ စာေရးသူတုိ႕ကုိ လာေရာက္
ေတြ႕ဆုံ၍ “ျဖစ္သည့္နည္းႏွင့္ထြက္ေျပးျပီးလွ်င္ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚတာ၀န္ခံ၊ ဗုိလ္ေအာင္
ႏွင့္ သြားေတြ႕ပါ၊ သတင္းႏွင့္ အမိန္႕ကိုလည္း သြားပုိ႕ေပးပါ” ဟုေျပာ၏။

စာေရးသူတုိ႕က အေစာင့္ စစ္ပုလိပ္ေတြ၏ ၾကားမွ ထြက္ေျပးၾကျပီးလွ်င္ ဗုိလ္မွဴး
ေန၀င္း (ယခုဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး)ႏွင့္ သကၤန္းကြ်န္းတြင္ သြားေရာက္ ေတြ႕ဆုံၾကရ၏။
ထုိ႕ေနာက္ စာရြက္စာတမ္းမ်ား အမိန္႕စာမ်ားကို ယူလာၾကျပီးလွ်င္ ေျမာင္းျမခရုိင္
၀ါးခယ္မ ေနာက္ေဖးရွိ က်ဳံလမု ေခ်ာင္းကေလးဆီသုိ႕ ရန္ကုန္မွေန၍ သုံးရက္ႏွင့္
အေရာက္ ေျခလ်င္ခရီး သြားၾကရ၏။


(ဆက္လက္ ေဖာ္ျပမည္။)
(မွတ္ခ်က္။ ။၀တၳဳစာအုပ္ထဲက အရင္ေခတ္ စာလုံးေပါင္းသတ္ပုံ အတုိင္း ေဖာ္
ျပထားပါသည္။ ယင္း၀တၳဳသည္ ယေန႕ေခတ္တြင္ ျပန္လည္ထုတ္ေ၀ျခင္း မရွိ
ေတာ့သည့္ အတြက္ သမုိင္းေလ့လာသူမ်ား အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းေစရန္ ေစတနာျဖင့္
ေဖာ္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ … ကိုေအာင္(ပ်ဴႏုိင္ငံ) ….. )