Jan 18, 2009

ဒုိ႕ရုိးရာ

စား'ပြဲေရာက္ေတာ့ တျဖဲ နျဖဲ
မ’ပါဆုိရင္ ဟုိလွည့္ ဒီလွည့္
ပင့္ဖိတ္ေလွ်ာက္ရင္ မ်က္စိတမွိတ္
ျပန္ၾကြခ်င္ေတာ့ တားလုိ႕မရ
ေၾသာ္ ေကာင္းေလစြ … ေကာင္းေလစြ။ ။

-စစ္ျငိမ္းဒီေရ

5 comments:

မမသီရိ said...

ဖတ္ျပီး ျပံဳး သြား တယ္....း)....
.........
တျဖဲ နျဖဲ...ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ထင္ရဲ႕..
ၾကား ဖူးတာက..ပါးျဖဲ နားျဖဲ........း).......

Nyein Chan Aung said...

တခုခုကိုရည္ရြယ္ထားတယ္ထင္တယ္ ကိုေအာင္...။ ဒါေပမဲ့ ဖတ္ပီး ျပံဳးသြားတယ္ကိုေအာင္ေရ.. က်ေနာ္ထင္တာမမွားေလာက္ပါဘူး.. ဟဲဟဲ

ေခါင္ေခါင္ said...

ဒို႕ရိုးရာ ကလည္း.. ရီစရာေနာ္....
တစ္ကယ္လည္း အဲဒိတုိင္းပါပဲ.. ဟီး
ေရးတတ္တယ္.. ငါ့အစ္ကိုက...:P

ေဆာင္းယြန္းလ said...

ဘယ္လိုလူမ်ိဳးနဲ႔ကိုယ့္ဆရာေတြ႔သြားခဲ့ရလို႔လဲမသိဘူး
ကဗ်ာကဆန္းေတာ့ဆန္းတယ္..
က်ေနာ္ထင္တာမလြဲဘူးဆိုရင္ေတာ့...မေၿပာေတာ့ပါဘူး
ဒီလိုရုိးရာမ်ိဳးေတြလည္းရွိတတ္ပါတယ္...
ခင္မင္လ်က္

mirror said...

အစ္ကုိ...ရုိးရာတဲ့လား..မုိက္တယ္။