ေခ်ာလဲ ေရာထုိင္

ေရးသူ- စစ္ျငိမ္းဒီေရ

ကုိသက္ဦးႏွင့္ အကုိၾကီး ကုိေအာင္သာငယ္တုိ႕က စီးပြားေရး က်ဆင္းမွဳေၾကာင့္
အလုပ္အကုိင္ ဆုံးရွဳံးမွဳေတြ၊ ေရြ႕ေျပာင္းမွဳေတြ ေရးတာကို ေတြ႕ရလုိ႕ တက္ဂ္ဂိမ္း
တစ္ခုလုိ သေဘာထားျပီး က်ေနာ္လည္း ေရးပါရေစ။

က်ေနာ္တုိ႕ ျမန္မာစကားပုံမွာ ဆုိရုိးစကားတစ္ခုကို သတိရမိပါတယ္။ ဘာတဲ့ …
ေတာင္ေ၀ွ႕ လဲရင္ ဖုိးသူေတာ္ ထူ ႏုိင္တယ္။
ဖုိးသူေတာ္ လဲရင္ ေတာင္ေ၀ွ႕ မထူ ႏုိင္ဘူး။
ျပဳိလဲမွဳတစ္ခုရယ့္ တန္းဖုိးအတြက္ က်ေနာ္တို႕ ဘုိးဘြားေတြ သုိ႕မဟုတ္ က်ေနာ္တုိ႕ရဲ႕
ေရွ႕က မ်ဳိးဆက္အေဟာင္းေတြက သင္ၾကားခဲ့တဲ့ သင္ခန္းစာ ယူဖြယ္ စကားပုံပါ။

က်ေနာ္ကေတာ့ ဘာစဥ္းစားမိသလဲ ဆုိေတာ့ လူတစ္ေယာက္ ေခ်ာလဲရင္ ဥပမာ- က်ေနာ္
ေခ်ာလဲ ခဲ့ရင္ ဘယ္လုိ ဟန္ေဆာင္ရမလဲ၊ ဘယ္လုိ ေရာေယာင္ျပီး ထုိင္ရမလဲလုိ႕။
ေရွ႕လာမဲ့ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ေဖဖၚ၀ါရီလ (၁) ရက္ေန႕ဆုိ က်ေနာ္ ဒိန္းမတ္ေရာက္တာ ေလးႏွစ္
ျပည့္ျပီ။ အလုပ္ လုပ္ခဲ့တာ (၃)ႏွစ္နဲ႕ (၅)လ ျပည့္ျပီေပါ့။ က်ေနာ္က အလုပ္တစ္ခုထဲကုိပဲ
လုပ္ခဲ့တာပါ။ က်ေနာ့္အလုပ္က အကုသုိလ္ မ်ားတယ္။ သူတစ္ပါးအသက္ကုိ သတ္ရတာ
လည္း ရွိတယ္။ လူ႕အသက္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တိရိစာၦန္ေတြကို သတ္ရတယ္။ စီးပြားေရး
ရွဳေဒါင့္က ၾကည့္လုိ႕ တြက္ေျခမကိုက္ေတာ့တဲ့ သတၱ၀ါဆုိရင္ သတ္ရတာပဲ။ ဒါ က်ေနာ္တုိ႕
အလုပ္ရဲ႕ သေဘာ သဘာ၀။ ဒါေၾကာင့္ အဂၤလန္မွာ သီတင္းသုံးေနတဲ့ ဥေရာပ ဗုဒၶဘာသာ
သာသနျပဳ ဆရာေတာ္၊ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱရ ဆုိရင္ က်ေနာ္ကို ေတြ႕တုိင္း အလုပ္ေျပာင္းဖုိ႕
ပဲ အျမဲတုိက္တြန္း အမိန္႕ရွိပါတယ္။

၂၀၀၄ ခုႏွစ္မွာ မေလးရွားက ျမန္မာသံရုံးေရွ႕မွာ၊ ျမန္မာႏုိင္ငံက အမ်ဳိးသားညီလာခံကို
ဆန္႕က်င္တဲ့ ဆႏၵျပပြဲ လုပ္မိလုိ႕ မေလးရွားရဲက တရားမ၀င္ လူစုရုံးမွဳနဲ႕
(Illegal assembly) ဖမ္းျပီး “ပူလူး” ေထာင္မွာ တစ္ည၊ ႏွစ္ညေလာက္ အိပ္ခုိင္းျပီး
“ဆြတ္ခုိင္းဘလုိ႕” ေထာင္ကုိ ပုိ႕လုိက္ပါတယ္။ “ဆြတ္ခုိင္းဘလုိ႕” ေထာင္ကုိ ေရာက္
ေတာ့ က်ေနာ္ေနတဲ့ အခန္းမွာ ေလာင္းကစား ဂိမ္းေတြမွာ အလုပ္လုပ္မိလုိ႕ အဖမ္းခံ
ရတဲ့ တျခားျမန္မာ “ေရႊ”ညီအကုိေတြနဲ႕သြားဆုံ ပါတယ္။ အဲဒီအခန္းထဲ က်ေနာ္ေရာက္
ေတာ့ တန္းစီးက မ်က္မွန္နဲ႕ သွ်ားညိဳ။ က်ေနာ္အဲဒီအခန္းကို ေရာက္တဲ့ ေန႕ပဲ ေမာင္မင္း
ၾကီးသား တန္းစီး သွ်ားညိဳတစ္ေယာက္ အိႏၵိယ အက်ဥ္းသားတစ္ေယာက္နဲ႕ ရန္ျဖစ္ျပီး
တုိက္ပိတ္ခံရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕အေဆာင္ကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ရဲအထူးအရာရွိက သူ႕ကုိ
တန္းစီးမွန္း သိလုိ႕ အေဆာင္မွာပဲ တုိက္ပိတ္တာ။ ေနာက္မုိ႕ဆုိရင္ ယူေကပီလုိ႕ ေခၚတဲ့
ခါးပတ္ျဖဴ (အက်ဥ္းေထာင္ အထူးရဲ) ေဆာင္မွာ တုိက္ပိတ္ ခံရရင္ မလြယ္ဘူး။ ဒါနဲ႕ အခန္း
ထဲမွာ တန္းစီးက ေနရာလြတ္သြားတာေပါ့။ မေလးရွားေထာင္မွာ တန္းစီးကုိ “ကပ္ပလာ”
လုိ႕ ေခၚတယ္။ စာလုံးေပါင္းေတာ့ က်ေနာ္ မရဘူး။ လူ႕တစ္ေယာက္ရဲ႕ ဦးေခါင္းလုိ႕
အဓိပၸါယ္ ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာလုိ တန္းစီး။ မေလးရွားလုိ ကပ္ပလာ ေပါ့။

အဲဒီ က်ေနာ္ေနခဲ့တဲ့ အခန္းက အစဥ္အဆက္ ျမန္မာေတြပဲ အက်ဥ္းသားအခ်င္းခ်င္း
အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ထုံးစံ ရွိတယ္။ မ်က္မွန္ သွ်ားညိဳ ေရွ႕မွာ ကိုခင္ေမာင္သန္း ဆုိတဲ့ ျမန္မာ
တစ္ေယာက္က စျပီး အခန္းထဲမွာ အခန္းလူၾကီး၊ တန္းစီး သုိ႕မဟုတ္ ကပ္ပလာ ေပါ့။
သွ်ားညိဳ တုိက္ပိတ္ခံရေတာ့ ကပ္ပလာ အသစ္ ေရြးပဲြ လုပ္ၾကတယ္။ အခန္းထဲမွာ ျမန္မာ၊
အိႏၵိယ၊ သီရိလကၤာ၊ ျပည္ၾကီးတရုတ္ စတဲ့ အက်ဥ္းသားက စုစုေပါင္း (၆၀) နီးပါး ရွိတယ္။
ျမန္မာအက်ဥ္းသားက (၄၀) နီးပါးေလာက္ ရွိေတာ့ က်န္တဲ့ လူမ်ဳိးေတြက ျမန္မာေဟ့
လုိ႕ ေအာ္သံ ၾကားရင္ ေအာတုိမစ္တစ္ ေခါင္းငုံ႕ျပီး အရွဳံးေပးရတယ္။ ဒါနဲ႕ တန္းစီးအသစ္
ကုိ ဘယ္လုိ ေရြးမလဲ ဆုိျပီး တုိင္ပင္ၾကတယ္။ အခန္းမွာ ညစဥ္ ျမန္မာအက်ဥ္းသားေတြ
ဦးေဆာင္ျပီး စုေပါင္း ဘုရားစာဆုိျပီး ၀တ္ျပဳတဲ့ ပုံစံရွိတယ္။ တန္းစီး လုပ္သူက ေရွ႕ဆုံးက
ထုိင္ျပီး အားလုံး ညီညီညာညာနဲ႕ ၀တ္ျပဳေနတဲ့ ျမင္ကြင္းကုိ အခုခ်ိန္ထိ က်ေနာ္ျမင္ေယာင္
ေနတုန္းပဲ။ “ၾသကာသ” ကေန ဘုရားစာေတြ သံတူ ဆုိလုိက္ၾကတာ ေနာက္ဆုံး
ေမတၱာပုိ႕ အမွ်ေ၀တဲ့ အထိပါပဲ။ အမွ်ေ၀လည္း ျပီးေရာ ေရွ႕ဆုံးမွာ ရွိတဲ့ တန္းစီး တစ္ဦး
တည္းက “ဓာရဏပရိတ္” ကို ရြတ္ရတယ္။ အဲဒီ “ဓာရဏပရိတ္” ရြတ္ျပီးမွ ဘုရားရွစ္ခုိး
ျပီးဆုံးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တန္းစီး အသစ္ ျဖစ္ခ်င္ရင္ ဓာရဏပရိတ္ အလြတ္ရြတ္ႏုိင္လား
ဆုိတဲ့ ေမးခြန္း ျဖစ္လာပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႕ ဘုရားရွစ္ခုိး ၀တ္ျပဳတာ ျမန္မာေတြအျပင္
တျခား ႏုိင္ငံသားေတြလည္း ပါ၀င္ ပါတယ္။

ဒါနဲ႕ ကုိေက်ာင္းဆရာလုိ႕ ေခၚတဲ့ ဓာရဏပရိတ္ အလြတ္ရြတ္ႏုိင္သူကုိ တစ္ခန္းလုံးရဲ႕
တန္းစီး ခန္႕လုိက္ပါတယ္။ ေထာင္ထဲမွာက တန္းစီးျဖစ္တဲ့သူက အခြင့္အေရး ရွိပါတယ္။
ဥပမာ- ေထာင္၀င္စာလာရင္၊ အခန္းထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္က ေထာင္၀င္စာ လာလုိ႕
အျပင္က စားစရာတုိ႕၊ အ၀တ္အထည္တုိ႕ ရလုိ႕ အခန္းကို ျပန္လာရင္ သူ သယ္လာတဲ့
ပစၥည္းထုတ္ၾကီးကုိ တန္းစီး ေရွ႕မွာ ဖြင့္ျပရတယ္။ တန္းစီးလုပ္သူက သူ သေဘာက်တဲ့
ပစၥည္း တစ္ခု၊ ႏွစ္ခု ယူခြင့္ရွိတယ္။ ဒါက … ေထာင္ ထုံးစံေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ေထာင္၀င္စာ
မရွိတဲ့ က်ေနာ္လည္း တန္းစီး ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ေရာဂါ ထလာတယ္။ က်ေနာ့္မေလးရွား ေထာင္က်
ဘ၀မွာ ေထာင္၀င္စာ ဆုိလုိ႕ အခု ေနာ္ေ၀းလ္ႏုိင္ငံ၊ ေအာ္စလုိမွာေနတဲ့ ကုိသက္ထြန္းဦး
တစ္ေယာက္ပဲ ေထာင္၀င္စာ တစ္ခါ လာေတြ႕တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေထာင္ထဲမွာ အၾကတ္ရုိက္
ေနတဲ့ က်ေနာ္လည္း တန္းစီး ျဖစ္ရင္ အစားအေသာက္ ေျပလည္မယ္လုိ႕ ေတြးမိတယ္။
ဒါနဲ႕ တန္းစီးအသစ္ ကိုေက်ာင္းဆရာ တရားရုံးထုတ္ဖုိ႕ ရက္နီးလာေတာ့ အခန္းထဲ
မွာ က်ေနာ္လုိ တန္းစီးျဖစ္ခ်င္သူေတြ ဓာရဏပရိတ္ကုိ အလြတ္က်က္ ၾကတယ္။

ဒါနဲ႕ က်ေနာ္လည္း အင္း … တန္းစီး ျဖစ္ခ်င္တဲ့ သူေတြက မနည္းပါလား။ အားလုံး
ဓာရဏပရိတ္ကုိ အလြတ္က်က္ကုန္ ၾကျပီ။ တန္းစီး ရာထူးလုိခ်င္လုိ႕ ကုိေက်ာင္းဆရာ
ကုိ ခ်ဥ္းကပ္ျပီး ေမးၾကည့္တယ္။ သူက … ဒါလြယ္လြယ္ေလးပါကြာ … ဓာရဏပရိတ္အျပင္
… ပရိတ္ၾကီး (၁၁)သုတ္ကို အလြတ္ရေအာင္ … မင္း က်က္လုိက္ … မင္းကုိ ငါ့ရာထူး
လႊဲခဲ့ေပးမယ္ …လုိ႕ ေျပာတယ္။ ဒါနဲ႕ က်ေနာ္လည္း ဘယ္တုန္းကမွ ဘုရားစာကုိ အထူး
တလဲ အလြတ္မက်က္ဘူးပဲ ပရိတ္ၾကီး (၁၁)သုတ္ကုိ အလြတ္ က်က္ပါေတာ့တယ္။
ကိုေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ တရားရုံးထုတ္လည္း ထြက္သြားေရာ အားလုံးက အေမး
အျမန္းမရွိ က်ေနာ့္ကုိ တန္းစီး ရာထူး ေပးရပါေတာ့တယ္။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ….
အခန္းထဲကို အက်ဥ္းသား အသစ္ ၀င္လာလုိ႕ အ၀တ္အစား ေကာင္းေကာင္း ေလးမ်ား
ေတြ႕ရင္ ဘယ္၊ညာ ႏွစ္ဖက္က ဗလေတာင့္ေတာင့္ လူမုိက္ေတြက က်ေနာ္ကို “အဘန္း”
(မေလးရွား ဘာသာစကားျဖင့္ “အကုိ”) ယူမလား? ခြ်တ္ခုိင္းလုိက္ရမလား? တကယ္ကုိပဲ
ေထာင္ထဲမွာ လုိခ်င္သမွ် လက္ညိွဳးထုိးလုိ႕ ရတဲ့ ဘ၀ကုိ တန္းေရာက္သြားပါတယ္။
ဒါနဲ႕ က်ေနာ့္ကုိ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ က်ားၾကီးက စကားတစ္ခြန္းေျပာပါတယ္ …
“ဘုရားထက္ ၾကီးတဲ့ ဘုရားလူၾကီး”

ဟုတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္က ေထာင္ထဲမွာ ေထာင္၀င္စာ မရွိလုိ႕။ ငတ္လုိ႕ ဘုရားစာအလြတ္
က်က္ျပီး ဘုရားလူၾကီး သုိ႕မဟုတ္ တန္းစီး (ေခၚ) ကပ္ပလာ လုပ္မိတာပါ။ တန္းစီးျဖစ္ေတာ့
မွာပဲ “ေအာ္ရမ္ကရပ္ၾကာ” (စာဖုိးေဆာင္ အလုပ္သမား) ေရြးေပးရ၊ ၾကိဳးတုိက္ အတြက္
အထူး အလုပ္သမား ေရြးေပးရ (ၾကိဳးတုိက္ထဲက ၾကိဳးသမားေတြအတြက္ အလုပ္သြားလုပ္
ေပးရင္ ေဆးလိပ္တို႕၊ စားစရာတုိ႕ အလွ်ံအပယ္ ရတယ္) နဲ႕ တကယ့္တန္းစီးဘ၀
ကုိ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ပရိတ္ၾကီး (၁၁) သုတ္ အလြတ္ရေတာ့ …. တရုတ္ျပည္မၾကီးက
အက်ဥ္းသား တရုတ္ေတြဆုိရင္ က်ေနာ့္ကို ဇြတ္အတင္း အထင္ၾကီး ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္
တခါတေလ ေတြးမိပါတယ္ ….
ေလာကၾကီးဟာ အရြဲ႕တုိက္သူေတြ၊ မ်က္ကန္းတေစၦမေၾကာက္သူေတြ အတြက္
ပန္းျခံ တစ္ခုလားလုိ႕ …..

အခုလဲ လက္ရွိအလုပ္ကေန ေျပာင္းမယ္ … ေျပာင္းမယ္ စိတ္ကူးေနတာ။ လြန္ခဲ့တဲ့
ႏွစ္လေလာက္က အလုပ္ထဲမွာ စကားမ်ားရာကေန ထြက္မယ္လုိ႕ ဘုမသိ၊ ဘာမသိပဲ
ဇြတ္ေျပာခဲ့တာ။ ေတာ္ေသးတယ္။ အလုပ္သမားသမဂၢတုိ႕၊ အလုပ္ျပဳတ္ခဲ့ရင္ မူလ လစာ
ရဲ႕ ကိုးဆယ္ ရာခုိင္ႏွဳန္းကို ေပးတဲ့ အလုပ္အာမခံစနစ္တုိ႕ ရွိေနလုိ႕ေပါ့။ ဒါေတာင္ ကိုယ့္
သေဘာနဲ႕ ကိုယ္ထြက္ရင္ သုံးပတ္တိတိ အာမခံက ပုိက္ဆံ မေပးေသးဘူး။ ဒါလည္း
ရပါတယ္။ အခု ကုမၸဏီပိုင္ရွင္က မင္း အခ်ိန္ပုိင္း ျပန္လုပ္ေပးပါလာတဲ့? … မင္း …
စိတ္၀င္စားတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ခုတက္ဖုိ႕ … အလုပ္သမားသမဂၢကို …ငါ ေတာင္းဆုိေပးမယ္
တဲ့။ တစ္ကမၻာလုံး အတုိင္းအတာနဲ႕ အလုပ္လက္မဲ့ တုိးပြားလာေတာ့ ဒိန္းမတ္အစိုးရ
လည္း အရင္ကထက္ အလုပ္လက္မဲ့ အလုပ္သမားေတြကုိ လုပ္ငန္းခြင္ ကြ်မ္းက်င္ေရး
သင္တန္းေတြ တုိးခ်ဲ႕ေနတာနဲ႕ သြားတုိးပါေတာ့တယ္။

အဲဒါပါပဲ ဘုမသိ၊ ဘာမသိနဲ႕ က်ေနာ္လည္း ေခ်ာလဲရင္ ေရာထုိင္လုိက္တာ
ကံေကာင္းလုိ႕ …
ဒီလုိ ေထာ္ေလာကန္႕လန္႕ လုပ္ပုံမ်ဳိးနဲ႕ ျမန္မာျပည္က စစ္အစုိးရ လက္ေအာက္မွာ
ဆုိရင္ ေယာကၤ်ားတန္မဲ့ ေျမေအာက္ အိမ္သာထဲေတာင္ ေရာက္သြား ႏုိင္တယ္။
ဘုရား … ဘုရား …


(ဤမွ်သာ)